35. Απόστολος της Σύλληψις του Τιμίου Προδρόμου – Γαλ. (4, 22 – 27)

Προς Γαλάτας (4, 22-27)

«…Ἀδελφοί, γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. Ἀλλ' ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆςἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας.

Ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα. αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲνἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ἄγαρ· τὸ γὰρ Ἄγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦνἹερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· ἡ δὲ ἄνω Ἱερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν.

Γέγραπται γάρ· εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ρῆξον καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆςἐχούσης τὸν ἄνδρα...».

 

ΑΝΑΛΥΣΗ

Σ’ αυτήν την αποστολική περικοπή ο απόστολος μάς αφηγείται μια παλιά ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Αβραάμ είχε δύο γιους τον Ισμαήλ και τον Ισαάκ. Ο Ισμαήλ προερχόταν από την Άγαρ και ο μεν Ισαάκ κατόπιν υποσχέσεως του Θεού, σε μεγάλη ηλικία, από τη γυναίκα του Σάρρα.

Ισμαήλ 

Ο μεν Ισμαήλ συμβολίζει την Παλαιά Διαθήκη που ήταν νόμος δουλείας, μιας και η μητέρα του Ισμαήλ ήταν δούλη, ενώ ο Ισαάκ συμβολίζει την Καινή Διαθήκη χωρίς το ζυγό του Νόμου, μιας και ο Ισαάκ ήταν καρπός υποσχέσεως του Θεού στην ελεύθερη Σάρρα.

Η θαυμαστή γέννηση του Ισαάκ που έλυσε τη στειρότητα της Σάρρας, ήταν ένα χάρισμα του Θεού στον Πατριάρχη Αβραάμ, όπως χάρισμα του Θεού είναι όλα τα παιδιά των άτεκνων μητέρων της ιεράς ιστορίας.

Αφού τα παιδιά είναι ανεκτίμητη δωρεά του Θεού, οφείλουμε να προσέχουμε τη σωστή διαπαιδαγώγησή τους. Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα μας δίνει τη δυνατότητα να μιλήσουμε για την εκκλησιαστική αγωγή των παιδιών.

Ο ιερός Χρυσόστομος μέσα από τις ομιλίες του μας παρακαλεί πριν από τις άλλες υποθέσεις μας να ρυθμίζουμε την αγωγή των παιδιών μας. Τα παιδιά είναι μεγάλο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο και είναι το μέλλον των εθνών. Έθνος που δεν έχει νέους είναι καταδικασμένο σε μαρασμό.

Σωστοί γονείς δεν είναι μόνο αυτοί που τα φέρνουν στον κόσμο, αλλά εκείνοι που τα διαπαιδαγωγούν σωστά, «…εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου…». (Εφ. 6, 4)

Άριστο παιδαγωγικό μέσο είναι η Αγία Γραφή και οι βίοι των αγίων. Αν σε νεαρή ηλικία εντυπωθούν τα καλά διδάγματα κανείς δεν θα μπορεί να τ’ απαλείψει. Ο Παύλος παρατηρεί στον Τιμόθεο «…από βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας…», Β’ Τιμ. 3, 15).

Άλλο παιδαγωγικό μέσο είναι ο φόβος του Θεού και όπως λέει και το χωρίο στις Παροιμίες «…αρχή σοφίας φόβος Κυρίου…». Ο άνθρωπος πρέπει να φοβάται την αμαρτία μήπως τον χωρίσει από την πηγή της ζωής που είναι ο Χριστός. Ο φόβος αυτός είναι αρετή. Ο άγιος Ισαάκ μας λέγει πως η αρχή της αληθινής ζωής του ανθρώπου είναι ο φόβος του Θεού. Σιγά σιγά απ’ αυτήν την κατάσταση το παιδί θα οδηγηθεί στην αγάπη του Θεού που «…έξω βάλλει το φόβον…» Α’ Ιωα. (4, 18).

Επίσης ως άριστο παιδαγωγικό μέσο πρέπει να θεωρηθεί η συμμετοχή στη Θεία Λειτουργία καθώς και στην λατρευτική ζωή της Εκκλησίας. Μέσα στην Ευχαριστία του Θεού το παιδί θα μάθει να έρχεται σε επικοινωνία με τους «εν Χριστώ» αδερφούς του, θα συμμετάσχει στο κοινό ποτήριο της ζωής, θα ζήσει εμπειρικά την αγάπη και τη θυσία του Χριστού, προς σωτηρία των ανθρώπων.

Σήμερα παρατηρείται μια φοβερή υπογεννητικότητα. Σχολεία κλείνουν, η ύπαιθρος αδειάζει, ενώ δεσπόζουν οι εκτρώσεις, τριπλάσιες απ’ ότι οι γεννήσεις.

Στα παιδιά εισάγονται ξενόφερτοι τρόποι ζωής, παιδεία, μουσική που τ’ απομακρύνουν περισσότερο από την δική τους παράδοση αλλά και από τον χρηστοήθη τρόπο ζωής. Ο ιερός Χρυσόστομος επί τούτου αναφέρει «…μανθανέτω (το παιδί) τοίνυν τω Θεώ ψάλλειν, ίνα μη σχολάζη αισχραίς ωδαίς και διηγήσεσιν ακαίροις…».

Πιθανώς πολλοί να τους απομακρύνουν ακόμα και από το να εκκλησιάζονται θεωρώντας το αποτρόπαιο και αναχρονιστικό. «…Από της εστίας η χάρις…», τονίζει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης. Εάν οι γονείς παραπαίουν και δεν δίνουν το σωστό παράδειγμα, είναι πολύ πιθανό τα παιδιά να μη μεγαλώσουν σωστά.

Φυσικά και η κακή σχολική διαπαιδαγώγηση επηρεάζει ανεπανόρθωτα τους νέους. Τα περισσότερα παιδαγωγικά προγράμματα είναι ουμανιστικά και απουσιάζει απ’ αυτά ο Θεός και η Ορθόδοξη Εκκλησία. Ενδιαφέρονται να μεταδώσουν γνώσεις και τίποτα περισσότερο, γι’ αυτό οδηγούν την νεότητα σε αδιέξοδα. 

«…Θρέψον αθλητήν τω Χριστώ…» φωνάζει η αγία μας Εκκλησία, παρακινώντας τους γονείς να εκγυμνάσουν τα παιδιά τους στην ευσέβεια, και στην ανατροφή «…τοις λόγοις της πίστεως και της καλής διδασκαλίας…» Α’ Τιμ. (4, 6-7). 

Κλείνοντας θέλω να επισημάνω πως είναι «…δώρο άδωρο…» να μάθουν γράμματα και κάθε άλλη λογής τέχνη και να αδιαφορούμε για την πραγματική τους μόρφωση που είναι η ευσέβεια. Ο άνθρωπος για να είναι άρτιος Β’ Τιμ. (3, 17), πρέπει να αποκτήσει την παιδεία του Θεού. Γένοιτο.