50. ΜΗΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!!!

Ένας Ζηλωτής εφημέριος ανέλαβε νέα ενορία. Κάθε Κυριακή, όμως, και εορτή, η εκκλησία του παρέμενε σχεδόν αδειανή. Παρ’ όλες τις συστάσεις και παροτρύνσεις στους ενορίτες του, δεν κατόρθωσε να τους κάνει να εκκλησιάζονται.

Λυπημένος από αυτή την κατάσταση, μηχανεύθηκε το ακόλουθο τέχνασμα. Ανήγγειλε σε όλη την ενορία ότι την επομένη Κυριακή θα γινόταν η κηδεία της εκκλησίας.

Η αγγελία δημοσιεύθηκε σε πολλά μέρη και κυκλοφόρησε σε πολλά αντίτυπα.

Ήρθε η Κυριακή… Ο εφημέριος στόλισε την εκκλησία και στη μέση έβαλε το φέρετρο. Η εκκλησία γέμισε από περιέργους. Ο εφημέριος μίλησε κατάλληλα στους ενορίτες του και στο τέλος προσκάλεσε όλους να περάσουν να δουν το φέρετρο. Μέσα στο φέρετρο είχε βάλει ένα καθρέπτη κι όποιος πλησίαζε για να δει το νεκρό, έβλεπε τον εαυτό του...

Όταν το δάχτυλο αποκόπτεται από το σώμα... πεθαίνει! Όταν το αυτί αποσπάται από το σώμα... πεθαίνει! Κάθε χριστιανός αποκρινόμενος από την Εκκλησία... πεθαίνει!!

Μην πεθάνεις!!!

Γέρων Παρθένιος Καθηγούμενος

Ι.Μονής Αγίου Παύλου Αγίου Όρους

49. ΜΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙΣ

Πρόσεχε να μην κατακρίνεις. Διότι από αυτό παραχωρεί ο Θεός και φεύγει η Χάρη και σε αφήνει ο Κύριος να πέφτεις, να ταπεινώνεσαι, να βλέπεις τα δικά σου σφάλματα. Αλλά όταν υποχωρεί η Χάρη για να δοκιμαστεί ο άνθρωπος, τότε γίνονται όλα σαρκικά και πέφτει η ψυχή. Συ όμως, τότε μη χάνεις την προθυμία σου, άλλα φώναζε διαρκώς την ευχή με βία, με το ζόρι, με πόνο πολύ. «…Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με…». Και πάλι και πολλές φορές, το ίδιο συνεχώς. Και σαν να ατενίζεις νοερά τον Χριστό να του λέγεις: «…Δόξα σοι, δόξα σοι, ο Θεός μου…». Και υπομένοντας, πάλι θα έλθει η Χάρη, πάλι η χαρά. Όμως και πάλι ο πειρασμός και η λύπη, η ταραχή και τα νεύρα. Αλλά και πάλιν αγώνας, νίκη, ευχαριστία. Και αυτό γίνεται μέχρις ότου σιγά-σιγά καθαρίζεσαι από τα πάθη και γίνεσαι πνευματικός.

Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής