Γαλ. (6, 11-18)
«…Αδελφοί,
ίδετε πηλίκοις υμίν γράμμασιν έγραψα τη εμή χειρί. Όσοι θέλουσιν ευπροσωπήσαι
εν σαρκί, ούτοι αναγκάζουσιν υμάς περιτέμνεσθαι, μόνον ίνα μη τω σταυρώ του
Χριστού διώκωνται. Ουδέ γαρ οι περιτετμημένοι αυτοί νόμον φυλάσσουσιν, αλλά
θέλουσιν υμάς περιτέμνεσθαι, ίνα εν τη υμετέρᾳ σαρκί καυχήσωνται. Εμοί δε μη
γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου εμοί
κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω. Εν γαρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ίσχύει
ούτε ακροβυστία, αλλά καινή κτίσις. και όσοι τω κανόνι τούτω στοιχήσουσιν,
ειρήνη επ’ αυτούς και έλεος, και επί τον Ισραήλ του Θεού. Του λοιπού κόπους μοι
μηδείς παρεχέτω· εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω σώματί μου βαστάζω.
Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά του πνεύματος υμών, αδελφοί· αμήν...».
ΑΝΑΛΥΣΗ
Με αφορμή ότι οι
Ιουδαίοι τηρούσαν τυπολατρικά τις διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου, και κυρίως την
περιτομή, συντάσσει αυτήν την επιστολή ο απόστολος, για να τους τονίσει ποιό
πρέπει να είναι το αληθινό καύχημα των χριστιανών.
Έτσι στην κούφια
καύχηση των Ιουδαίων για την περιτομή της σάρκας, ο Παύλος αντιτάσσει μια άλλη
καύχηση, ριζικά διάφορη αλλά γνήσια χριστιανική, την καύχηση για τον Σταυρόν
του Κυρίου, και στη θέση του παλαιού κόσμου με τα σύμβολα και τους τύπους,
τοποθετεί την «καινή κτίση», την αναγέννηση δηλ. του ανθρώπου και τη
μεταμόρφωση του κόσμου που πραγματοποίησε ο Ιησούς Χριστός.
«...Αδελφοί,
ίδετε πηλίκοις υμίν γράμμασιν έγραψα τη εμή χειρί...». στιχ. 11
Από τον στίχο αυτό διαφαίνεται πως την επιστολή την έγραψε ο ίδιος ο
απόστολος, ενώ κάποιες άλλες τις υπαγόρευε. Αυτό δείχνει την ανησυχία του αλλά
και την μεγάλη του αγάπη να καταδείξει και να συνετίσει ο ίδιος το λαό της
Γαλατίας.
Επίσης το «…πηλίκοις γράμμασιν…» είναι ακόμα μια ένδειξη που
φανερώνει το βαθμό που το βίωνε όλο αυτό ο απόστολος, καταδεικνύοντας άλλοτε με
κεφαλαία, άλλοτε με έντονο μελάνι, άλλοτε με αυστηρό τόνο, τις συμβουλές και τη
διδασκαλία του επί του θέματος, προβάλλοντας έτσι το ακοίμητο πνεύμα του, αλλά
και τη μεγάλη του αγάπη προς το λαό της Γαλατίας.
«...Όσοι
θέλουσιν ευπροσωπήσαι εν σαρκί, ούτοι αναγκάζουσιν υμάς περιτέμνεσθαι, μόνον
ίνα μη τω σταυρώ του Χριστού διώκωνται. Ουδέ γαρ οι περιτετμημένοι αυτοί νόμον
φυλάσσουσιν, αλλά θέλουσιν υμάς περιτέμνεσθαι, ίνα εν τη υμετέρᾳ σαρκί
καυχήσωνται…» στιχ. 12-13
Ο Παύλος εδώ αρνείται την καθαρότητα των προθέσεων
των ιουδαϊζόντων, αφού ζούσαν κι αυτοί μακριά από τα Ιεροσόλυμα ανάμεσα σε
εθνικούς και δεν τηρούσαν με ακρίβεια όλες τις διατάξεις του Νόμου.
Κήρυτταν την αναγκαιότητα της περιτομής για να φανούν αρεστοί και στους
άλλους Ιουδαίους που δεν πίστεψαν στο Χριστό και για να μην τους επικρίνουν που
δέχτηκαν το κήρυγμα του Χριστού.
Οι χριστιανοί διώκονταν για την πίστη τους όχι μόνο από τους Ιουδαίους
αλλά και από τη ρωμαϊκή ειδωλολατρική εξουσία, ενώ η ιουδαϊκή θρησκεία,
αναγνωρισμένη και ανεκτή στον ρωμαϊκό κόσμο, παρείχε ασφάλεια και εγγυήσεις.
Επίσης ο απόστολος αρνείται την καθαρότητα των προθέσεων των ιουδαϊζόντων
για ακόμα ένα λόγο, την καύχηση. Οι Ιουδαίου υποκινούμενοι από κενοδοξία,
ήθελαν να θεωρούνται διδάσκαλοι των Γαλατών.
Συνοψίζοντας εδώ ο απόστολος αναφέρει πως οι προθέσεις των Ιουδαίων της
Γαλατίας δεν ήταν καθαρές αλλά χαρακτηρίζονταν από ανθρωπαρέσκεια, αποφυγή διωγμών
και ταλαιπωρίας και λόγω καύχησης.
«...Εμοί
δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’
ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω...». στιχ. 14
Στην καύχηση των ιουδαϊζόντων ο Παύλος αντιπαρατάσσει την καύχηση του
σταυρού του Χριστού.
Τι ακριβώς είναι το καύχημα του σταυρού;
Είναι η καύχησή μας για την αγάπη του Χριστού, για
την αιώνια κοινωνία αγάπης που Αυτός εγκαινίασε μεταξύ Θεού και ανθρώπων, και
την οποία επικύρωσε με τον σταυρικό του θάνατο.
Στον σταυρό του Κυρίου μας στηρίζονται όλες οι ελπίδες μας και απ’ αυτόν
πηγάζουν όλες οι χαρές μας. Ο σταυρός είναι το μυστήριο της πίστεως και η
δύναμη της Εκκλησίας. Δεν υπάρχει κανένα άλλο πιο ασφαλές και βέβαιο στήριγμα
καύχησης και παρηγοριάς όσο ο σταυρός του Χριστού.
Χάρη στη δύναμη του σταυρού ο κόσμος έχει σταυρωθεί γι’ αυτόν, όπως και ο
ίδιος για τον κόσμο. Τι εννοούμε εδώ «…κόσμον…»;
«Κόσμο» εδώ εννοούμε τα κοσμικά και βιοτικά πράγματα, τον πλούτο, την
εξουσία, τη δόξα και τα όμοιά τους, τα οποία πολλοί θεωρούν λαμπρά και
αξιοζήλευτα. Αυτά που δεν μας συνοδεύουν μετά θάνατο!
Η νέκρωση για την οποία μιλά ο Παύλος έχει διπλό χαρακτήρα, και ο κόσμος
ήταν νεκρός για τον απόστολο, αλλά και ο απόστολος ήταν νεκρός για τον κόσμο. Στεκόταν
πάνω από το πνεύμα του κόσμου, μένοντας αδιάφορος μπροστά στα θέλγητρα και στις
απειλές του.
«…Εν
γαρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ίσχύει ούτε ακροβυστία, αλλά καινή κτίσις…»
στιχ. 15
Ο σταυρικός θάνατος του Ιησού Χριστού ελευθερώνει
τους ανθρώπους από την πονηρία και την κακία τους ενεστώτος αιώνος. Ο Χριστός
με το σταυρό του βεβαιώνει εισάγει τους ανθρώπους σε μια νέα δημιουργία.
Ούτε η περιτομή αλλά μήτε και η ακροβυστία, συμβάλλουν στην σωτηρία του
ανθρώπου. Αυτά δεν έχουν καμιά αξία στην «καινή κτίση»[1] στην οποία μας εισάγει ο
Κύριος με τον σταυρικό θάνατο και την Ανάστασή του.
«…και
όσοι τω κανόνι τούτω στοιχήσουσιν, ειρήνη επ’ αυτούς και έλεος, και επί τον Ισραήλ
του Θεού…» στιχ. (16)
«Κανών»
είναι η
διδασκαλία, που ο απόστολος ανέπτυξε προηγουμένως προς τους Γαλάτες. Όσοι από τους ανθρώπους ακολουθούν πιστά τον
«κανόνα» της ευαγγελικής διδασκαλίας λαμβάνουν το «έλεος» και την «ειρήνη» του
Θεού. Το έλεος είναι δε αυτό που εξασφαλίζουμε την άφεση των αμαρτιών μας και η
ειρήνη είναι αυτή που μας ενώνει με το Θεό.
Χρέος μας λοιπόν αν πράγματι επιζητούμε το έλεος και την ειρήνη του Θεού,
είναι η πιστή τήρηση του θελήματός Του, όπως μας έγινε γνωστό από το Ευαγγέλιο
του Κυρίου.
«…Του
λοιπού κόπους μοι μηδείς παρεχέτω· εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω
σώματί μου βαστάζω…» στιχ. (17)
Ο τόνος που χρησιμοποιεί εδώ ο απόστολος είναι αυστηρός και επιτιμητικός.
Πρόθεση του αποστόλου δεν είναι τους κακίσει αλλά να τους εμπνεύσει εμπιστοσύνη
στο πρόσωπό του, αλλά και σεβασμό στο Ευαγγέλιο που κήρυττε.
Κάνει αναφορά στους κόπους και στα σημάδια επί του σώματος ένεκα των
ποικίλων ταλαιπωριών που υπέστη όχι για να προβάλλει τον εαυτό του και το
αποστολικό του αξίωμα αλλά για να τους καταστήσει σαφές, ότι αυτοί που
διδάσκουν την αλήθεια, αυτοί είναι που δέχονται διωγμούς αλλά και να
δεινοπαθήσουν πρόθυμα γι’ αυτήν.
«…Η
χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά του πνεύματος υμών, αδελφοί· αμήν…»
στιχ. (18)
Εδώ στον τελευταίο στίχο ο απόστολος εκφράζει την αγάπη και την οργή του
που έτρεφε για το λαό της Γαλατίας. Τα αισθήματα του αποστόλου κρύβονται στη
λέξη «αδελφοί» μου, καθώς και στην ευχή που τους δίνει η χάρις του Θεού να τους
συντροφεύει. Δεν υπάρχει πιο μεγάλο, η χάρης του Θεού να κατοικεί μέσα μας. Μας
στηρίζει στο δρόμο της χριστιανικής ζωής, μας παρηγορεί στις δοκιμασίες και
αποτελεί εγγύηση και προϋπόθεση σωτηρίας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
«…Καυχάσθαι
εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών…»!!! Η καύχηση του χριστιανού είναι ο σταυρός του
Κυρίου μας. Ο σταυρός του Κυρίου
μας είναι ο θάνατος της αμαρτίας και η θύρα της ζωής. Είναι η νέκρωση των παθών
και ο δρόμος προς την ανάσταση. Ο σταυρός είναι η ωραιότης της Εκκλησίας μας.
Χωρίς το σταυρό δεν υπάρχει Εκκλησία ούτε χριστιανισμός.
Για ν’
ακολουθήσουμε το Χριστό και να συμμετάσχουμε στη ζωή που απαιτείται, πρέπει να
σηκώσουμε το σταυρό μας και να ενστερνιστούμε την κακοπάθεια της σταυρωμένης
ζωής.
Η καύχηση του
σταυρού, όπως μας διαμηνύει και ο απόστολος, συνδέετε με τη νέκρωση του κόσμου
για τον χριστιανό και του χριστιανού για τον κόσμο. Και τα δύο μαζί συνιστούν
τον αγώνα της χριστιανικής ζωής, την άρση του σταυρού του Χριστού και τη
συμμετοχή μας στα παθήματα Του.
Τίποτε δεν υπάρχει
μακαριότερο από τη «νέκρωση του κόσμου». Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα της
χριστιανικής ζωής. Γένοιτο.
[1] Είναι η αναγέννηση των ανθρώπων που μας προσφέρει ο Χριστός με όλες τις
σωστικές συνέπειές της και στην παρούσα αλλά και στη μέλλουσα ζωή. Μπορούμε να
πούμε πως και «καινή κτίσις» είναι ο κόσμος της Εκκλησίας, που μέσα από τη
θλίψη του σταυρού, μεταμορφώνεται και ανασταίνεται, για να περάσει από τη
θνητότητα στην αθανασία, από τη φθορά στην αφθαρσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου