3. ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΚΑΙ ΘΕΙΟΙ ΝΟΜΟΙ - ΜΕΡΟΣ Β’

è ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΕΜ. ΕΝΟΤΗΤΑΣ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΚΑΙ ΘΕΙΟΙ ΝΟΜΟΙ» - ΜΕΡΟΣ Α’ è

πατήστε το "link" για να ξανμεταβείτε στην ενότητα Μέρος Α'

3. ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΚΑΙ ΘΕΙΟΙ ΝΟΜΟΙ - ΜΕΡΟΣ Α'

γ. Ο νόμος για πολιτικό γάμο. Θα μου πείτε τώρα πώς αυτός ο νόμος αντιβαίνει στην παράδοση της εκκλησίας, αφού μπορεί μετά το ζευγάρι να θέλει να παντρευτεί και θρησκευτικά; Με το να ψηφιστεί αυτός ο νόμος σημαίνει ότι αποδέχεσαι τη συνεύρεση και συνουσία μεταξύ δύο ατόμων, έξω από τα πλαίσια του θρησκευτικού γάμου και εντούτοις αποδεχόμαστε τη συνουσία μεταξύ ανθρώπων έξω από την ευλογία που παρέχεται δια του μυστηρίου.

Αλλοιώνεται δυστυχώς ο θεσμός που προσεγγίζεται ο γάμος και πολλοί καταφεύγουν στον πολιτικό ως προσταθμό του θρησκευτικού. Πολλοί καταφεύγουν στο πολιτικό γάμο για να δοκιμάσουν την σχέση τους και αν βαίνει καλώς να προχωρήσουν και σε θρησκευτικό. Όταν χωρίσουν λένε «…Σιγά μωρέ ήταν πολιτικός γάμος, μικρό το πρόβλημα…».

Βλέπετε ότι η αμαρτία της συνουσίας συντελείται είτε με, είτε χωρίς πολιτικό γάμο, απλά τώρα η ύπαρξης του πολιτικού γάμου ήρθε να «νομιμοποιήσει» την αμαρτία στα μάτια των ανθρώπων. Στα μάτια όμως του Θεού αγαπητέ μου φίλε η μόνη ευλογία που παρέχεται είναι μέσα στα πλαίσια του θρησκευτικού γάμου, όπου δια του μυστηρίου ο «ανήρ» και η «γυναιξί» γίνονται «ένα».

Ο πολιτικός γάμος είναι ένα στοιχείο ακόμα του υπέρμετρου φιλελευθερισμού που παρέχει ο 20^ος αιώνας αλλά δυστυχώς ενισχύει το φρόνημα του ανθρώπου να δοκιμάζει και να συνυπάρχει. Ο πολιτικός γάμος θεσμοθετήθηκε με κύριο μέλημα στο να εντάξει στα πλαίσια των πολιτισμικών και κοινωνικών ωφελημάτων, τους  μη θρησκευτικά φρονούμενους – μικρή μειονότητα αλλά σεβόμεθα τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις – αλλά υπήρξε αποδοχής και από μερίδα των ορθόδοξων πολιτών ως προγέφυρα του θρησκευτικού γάμου. 

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε χαρακτηριστικά γι’ αυτό ότι «…Ένας άνθρωπος είναι καμωμένος για μια γυναίκα και μια γυναίκα για ένα άνθρωπο…» Ούτε για δυο, ούτε τρεις, ούτε και χίλιους-δεκατρείς, αλλά ένας άνδρας για μια γυναίκα, και μια γυναίκα για ένα άνδρα. Η συνεύρεση και συνουσία έξω από τις ευλογίες του γάμου αποτελεί πορνεία και η συνεύρεση μέσα στα πλαίσια του γάμου εκτός της/ου συζύγου αποτελεί μοιχεία. Αυτή είναι η πραγματικότητα είτε θέλουμε να το αποδεχτούμε είτε όχι. Δεν θα πούμε άλλα για τον πολιτικό γάμο, δεν είναι και το θέμα μας άλλωστε, απλά θέλω να δείτε πως μέσα από τη ζωή μέσα σε μια κοινωνία πόσα πράγματα που φαίνονται αβλαβή, συντείνουν και παρακινούν στην αμαρτία και στον πνευματικό θάνατο.

 δ. Οι καινούριες ταυτότητες (ψηφιακές) έχουν ως σύμβολο της Κύπρου το αγρινό (ένα κεφάλι ζώου με κέρατα) λες και η χιλιόχρονη και χιλιοβασανισμένη ιστορία της νήσου αυτό έχει να επιδείξει ως σύμβολο. Θα μου πείτε μην είσαι ακραίος και ότι το συγκεκριμένο είδος, (γιατί υπάρχουν και άλλα είδη αγρινού σε πολλά μέρη ανά την Ευρώπη όπως Αυστρία, Γερμανία, Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Ρουμανία ακόμα και σε βόρειες χώρες όπως η Φινλανδία) απαντάται μόνο στην Κύπρο. Εντάξει σύμφωνοι, αλλά υπάρχουν τόσα μεσαιωνικά κάστρα, τόσοι αρχαιολογικοί χώροι, τόσες φυσικές και πολιτισμικές ομορφιές και εσύ έρχεσαι και βάζεις την κεφάλι ενός ζώου με κέρατα. Προσέξτε και ακόμα δεν σας είπα να βάλετε οτιδήποτε έχει να κάνει με το μεγαλύτερο θησαυρό που έχει να επιδείξει η Κύπρος και αυτό δεν είναι άλλο παρά η ορθόδοξη και λαμπρή της ιστορία. Η Κύπρος θεωρείται το ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ, το νησί της θυσίας και της αυταπάρνησης, το νησί των αγώνων και της στέρησης, το νησί της λεβεντιάς και της ακατάπαυστης προσευχής, το νησί των παλικαριών και της αγάπης, η γη της αγάπης και του ονείρου, η γη της πικραμένης Παναγιάς. 

ε. Ο νόμος των εκτρώσεων. Θέλω να πω πολλά για το θέμα των εκτρώσεων αλλά όπως αντιλαμβάνεστε το θέμα μας είναι να αναφερθούν συνοπτικά οι αντιφάσεις μεταξύ κράτους και εκκλησίας.

Για αρχή θέλω να αναφέρω πως οι ίδιοι οι ιατροί που το συνιστούν για τις δικές τους σκοπιμότητες, αντιβαίνουν τον ίδιο τους τον όρκο (όρκο του Ιπποκράτη), που δίνουν όλοι οι γιατροί. Συγκεκριμένα ο όρκος αναφέρει ότι «δε θα δώσω σε κανένα φάρμακο θανάσιμο, ούτε τέτοια συμβουλή, ούτε σε γυναίκα θα δώσω εκτρωτικό φάρμακο» . («Ου δώσω δε ουδενί φάρμακον θανάσιμον, ουδέ γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω»). Εκτός λοιπόν ότι είναι συνένοχοι στο φόνο παραβιάζουν και το προσωπικό τους όρκο, αθετώντας τις υποσχέσεις που έδωσαν ενώπιον Θεού και ανθρώπων.

ΕΚΤΡΩΣΗ=ΦΟΝΟΣ. Δεν υπάρχει πιο ξεκάθαρη ανάλυση και ερμηνεία από αυτή και όποιος δεν το αποδέχεται δεν σημαίνει και ότι δεν το καταλαβαίνει. «Oυ φονεύσεις» μας επιτάσσει η έβδομη εντολή του Κυρίου και εσύ παίρνεις στα χέρια σου το δικαίωμα που ΜΟΝΟ ο Θεός έχει, της «ζωής και του θανάτου». Ο Θεός κάλεσε τους ανθρώπους «…αυξάνεσθε και πληθύνεσθε…» και δίδαξε αγάπη!

Οι κύριες περιπτώσεις που οδηγούν κυρίως σε εκτρώσεις είναι είτε ένεκα βιασμού, είτε το παιδί θα είναι άρρωστο, είτε τίθεται σε κίνδυνο η ζωή της μητέρας. Δεν θα αναλύσουμε ξεχωριστά την κάθε περίπτωση, αλλά «…Όποια και να είναι η περίπτωση δεν παύει να έχουμε ένα νέο πρόσωπο, ένα νέο άνθρωπο, που η σχέση του είναι σχέση προς το Θεό και όχι προς το γονέα, μητέρα ή πατέρα. Έστω και αν είναι μέσα στη μήτρα της μάνας του, έχει απευθείας σχέση με το Θεό. Η αφαίρεση της ζωής δεν ανήκει ούτε στη μητέρα ούτε στον πατέρα . Μόνο ο Θεός που είναι Κύριος αυτής της νέας ζωής.

Για την Εκκλησία η ζωή ξεκινά με τη γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο. Μπορεί κάποιοι γιατροί να λένε ότι μέχρι τις 14 μέρες δεν το θεωρούν ότι είναι άνθρωπος , πρέπει να προσκολληθεί στη μήτρα για να το θεωρούν. Η Εκκλησία θεωρεί πως – είτε μέσα στη μήτρα, είτε στις σάλπιγγες, είτε μέσα στο δοκιμαστικό σωλήνα- το ζυγωτό είναι άνθρωπος και χρειάζεται προστασία. Το ότι η ζωή για την Εκκλησία ξεκινά από την πρώτη στιγμή φαίνεται και από τις γιορτές που έχει θεσπίσει. (όπως η σύλληψη της Παναγίας 9 Δεκ, η σύλληψη Ιωάννη του Προδρόμου 23 Σεπ.)…»[1]

Όσο για την περίπτωση των άρρωστων αγέννητων μωρών γιατί να το σκοτώσουμε; Τα γεννημένα παιδιά όταν αρρωστούν τα σκοτώνουμε; Εσύ αγαπητέ μου φίλε όταν πονάς το χέρι σου ή το μάτι σου το κόβεις ή το βγάζεις; Όχι βέβαια, απλά υπομένεις στον εκάστοτε πόνο με υπομονή και πίστη στο Θεό. Έτσι και εδώ, «…άρατε τον σταυρόν σας», βάδισε την οδό την τεθλιμμένη, την οδό της σωτηρίας.

Όσο για τις περιπτώσεις εκείνες που η επιστήμη επιμένει ότι κάποιος θα πρέπει να θανατωθεί τότε η εκκλησία επιλέγει να ζήσει η μητέρα που έχει κι άλλα εξαρτώμενα άτομα πάνω της (όπως σύζυγο, άλλα παιδιά κτλ) αλλά αυτές οι περιπτώσεις με την πρόοδο της επιστήμης είναι μηδαμινές. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλές περιπτώσεις μητέρων καταφρόνησαν τις προειδοποιήσεις των γιατρών και βάδισαν μέχρι τέλους αδιαφορώντας για το θάνατο για χάρη του παιδιού και ο καλός Θεός βλέποντας την απαράμιλλη πίστη τους οικονόμησε να σωθούν και οι δυο. «…Τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν…»

στ. Η εφαρμογή των chip στο σώμα του ανθρώπου. Αυτός ο νόμος ακόμα δεν ψηφίστηκε – πρέπει να ‘ρθεί και το κατάλληλο πλήρωμα του χρόνου φυσικά για να τον εισχωρήσουν αλλά μεθοδεύεται η εφαρμογή του. Τώρα βγάλανε και το διαφημίζουνε, κολάρα που θα μπαίνουν στον καρπό του χεριού, έτσι ώστε βάζοντας το χέρι κάτω από το μηχάνημα οι συναλλαγές να γίνονται πολύ γρήγορα. Προσπαθούν να εξοικειώσουν στον άνθρωπο την ιδέα «άνθρωπος - χέρι – μηχάνημα – γρήγορο αποτέλεσμα».

Η εφαρμογή των chip έχει υλοποιηθεί στην Κύπρο στα ζώα (κυνηγετικά σκυλιά) και προ λίγων χρόνων και στα πρόβατα, κατσίκια, γιατί διαφορετικά δεν θα επέτρεπαν σε βοσκό που τα έχει να τα διαθέσει στην παραγωγή.

Η μεθόδευση που χρησιμοποίησαν ήταν ένεκα ασφάλειας για να τα παρακολουθούν (αλλά κλοπές συνεχίζουν να γίνονται χωρίς να τους εντοπίζουν). Χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και οι προφάσεις ότι είναι για να παρακολουθούν το αίμα και την υγεία των ζώων μέσω δορυφόρων (άτοπο) – υπάρχουν μαρτυρίες κτηνοτρόφων πολιτών γι’ αυτά – για να πείσουν τους κτηνοτρόφους την ορθότητα της χρησιμότητάς τους.

Τώρα βγήκανε στην παραγωγή περιβραχιόνια, που βάζεις στο χέρι – με chip – για να μπορείς να κάνεις τις συναλλαγές. Προσπαθούν μετά την έλευση στο πλαστικό χρήμα να σε ωθήσουν να αποδεκτής και την κίνηση του χεριού κάτω από το μηχάνημα για να γίνονται αυτόματα οι συναλλαγές σου. Σιγά σιγά βλέπετε πως ετοιμάζεται το έδαφος.

Έτσι είμαστε ένα βήμα πριν από την κωδικοποίηση του ανθρώπου, όχι πως δεν έγινε, μέσα από την ψηφιακή κοινωνία που ζούμε αλλά τώρα θα γίνει και με τη βούλα. (Για το θέμα της χάραξης θα μιλήσουμε σε άλλη θεματική ενότητα).

Εμείς που θέλουμε να λεγόμαστε «ορθοί πιστεύοντες» και να μην εναγκαλίζομαι ότι μας σερβίρουν πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στο καινούριο «γίγνεσθαι» που η κάθε εποχή μας προσφέρει. Δυστυχώς η απομάκρυνση ολοένα από την Εκκλησία, η μη εντριβή με το Λόγο του Θεού μας καθιστά ευάλωτους στην εποχή του «αντίχριστου».

Κάπως έτσι περνούν τα νομοσχέδια μέσα στη βουλή, μέσω πλάνης και ψεύδους, με αποτέλεσμα η νέα τάξη πραγμάτων να είναι γεγονός. Αυτό δεν είναι τυχαίο! Αυτό οφείλεται στο ότι δεν έχουμε πλέον μέσα μας «φόβο Θεού»[2] και αναλωνόμαστε με υπερβολές που μόνο ντροπή επιφέρουν.

Δυστυχώς και δεν καταλαβαίνω το γιατί, η οικονομική και κοινωνική πρόοδος μια κοινωνίας ταυτίστηκε δυστυχώς με ότι θεωρείται ενοχλητικό και συγκρουσιακό προς την ορθόδοξη εκκλησία. Στην νέα τάξη πραγμάτων ότι «ωραίο» πρέπει να καταστρέφεται.

Όπου κοιτάξεις και δεις ανά το παγκόσμιο η ορθοδοξία βάλλεται και βάλλεται ανελλιπώς. (Διάλυση Σοβιετικής Ένωσης, πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, οικονομική κρίση στην Ελλάδα, πόλεμος κατά της Συρίας, διχοτομημένη Κύπρος κ.α)

Η ορθοδοξία αγαπητέ μου φίλε πολιορκείται συνεχώς και ο εχθρός πολλές φορές δεν είναι εκ των έξω (αθεϊσμός, μασονισμός, αιρέσεις, παγανισμός κτλ ) αλλά είναι και εκ των έσο (φιλαργυρία, μισαλλοδοξία, έπαρσης, εγωισμός, αποστροφή του «εμείς» και εναγκαλισμός του «εγώ» κι άλλα πολλά) και όλα αυτά οφείλονται στην απομάκρυνση μας από το Θεό. Στην στάση μας ότι είμαστε «θεοί» και τα γνωρίζουμε όλα, στην στάση να αποστρεφόμαστε ότι μας διδάσκει η παράδοση της εκκλησίας και ο εναγκαλισμός της ματαιότητας του εφήμερου.

Το μένος για αφανισμό του διαμαντιού της «ορθοδοξίας» δεν είναι τυχαίο. Το μίσος του «σατανά» γνωρίζει που κτυπά. Κτυπά στην καρδιά του χριστιανισμού, το παγκόσμιο και ορθόδοξο πνεύμα. Προσπαθεί να το αλλοιώσει, να κάμψει το φρόνημα των πιστών ορθόδοξων αγωνιστών και αν δεν το καταφέρει με άμεσο τρόπο θα προσπαθήσει με πλάγιους νόθους τρόπους να αλλοιώσει τον τρόπο ζωής της κοινωνίας ώστε οι πιστοί να πνιγούν μέσα σ’ αυτό! Ξύπνα αδελφέ, ξύπνα ο εχθρός είναι προ των πυλών. Μείνετε δεμένοι με την εκκλησία μας, με τον Χριστό μας! Στηρίξτε τους πατέρες μας στο δύσκολο έργο που τους ανατέθηκε στου χαλεπούς καιρούς που ζούμε! Μην αφήσετε το «άλας» του κόσμου τούτου να μαραθεί, αλλά πρώτος εσύ ύψωσε ανάστημα.

Ναι, εσύ ο απλός και κατά τους πολλούς ένας απλός ψηφιακός αριθμός, ένας άσημος πολίτης, μια φωνή που την ακούνε μόνο τον καιρό των εκλογών και μετά σβήνει. Αυτή η φωνή πρέπει να πάρει μορφή και ανάστημα γιατί εσύ αγαπητέ μου φίλε, το σώμα σου είναι κατοικία του Αγίου Πνεύματος, είναι οικία Θεού και μπορεί σ’ αυτή την ζωή να σε αψηφούν αλλά δίπλα στον δίκαιο Κριτή δεν πρόκειται να αψηφιστείς ποτέ!

Μείνετε ενωμένοι με το σώμα της εκκλησίας, ότι έχετε απορίες να ρωτάτε, γιατί ο  διάβολος προσπαθεί να βρει αδύνατα σημεία να κτυπήσει και ωρυόμενος να καταπιεί ότι βρει μπροστά του! Ξέρετε γιατί; Γιατί ο ερχομός του Κυρίου πλησιάζει, και γνωρίζει ότι ο καιρός των αιώνιων βασάνων του πλησιάζει. Πλησιάζει η τελειωτική συντριβή του και ο τριγμός των οδόντων. Δεν θα αφήσουμε κανένα να μας κάνει έρμαιους από ο,τιδήποτε ή οποιονδήποτε προσπαθεί να μας απομακρύνει από την εκκλησία, από το σώμα του Χριστού.

è ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΘΕΜ. ΕΝΟΤΗΤΑ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΚΑΙ ΘΕΙΟΙ ΝΟΜΟΙ» - ΜΕΡΟΣ Γ’ è

πατήστε το σύνδεσμο για να μεταβείτε στο μέρος Γ' της θεματικής ενότητας
3. ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΚΑΙ ΘΕΙΟΙ ΝΟΜΟΙ - ΜΕΡΟΣ Γ'

http://meagapitheou.blogspot.com.cy/2016/06/3_32.html

---

[1] Οι πληροφορίες στην  παράγραφο αυτή ήταν από συνέντευξη του Μητροπολίτη Πάφου αναρτημένες στον ιστότοπο http://www.inagiounikolaoutouneou.gr/apps/gr/spag/3_1373550428.html

[2] Ο φόβος Θεού είναι μια χονδροειδής διαστρέβλωση του χριστιανισμού η οποία βασίζεται σε μια βρεφική κατανόηση του Θεού. Ο φόβος Θεού των αγίων είναι ο φόβος μήπως χάσουν τη σύνδεσή τους με το Θεό, τον θείο Εραστή, και όχι ο φόβος σε έναν πατριαρχικό δεσπότη ο οποίος κυβερνά το σύμπαν με σιδερένια πυγμή.