Ι'. Η ΑΓΙΑ ΛΑΜΠΡΙΝΗ

Μέσα στα εγκόσμια και μες στις κακουχίες

η Λαμπρινή Βέτσιου πορεύθηκε σαν όλες τις αγίες.

Υπήρξες γονή εκλεκτή και τεταπεινωμένη

με πόθο στον μοναχισμό και στο Θεό δοσμένη.

Με το Χριστό εις την καρδιά και τον Σταυρό σημαία,

η Λαμπρινή μας έζησε με πίστη ακεραία

και ήτο υπόδειγμα λαμπρό, μιας γυναικός δικαίας.

Το σώμα της μικρούτσικο και ταλαιπωρημένο,

αλλά γίγας πίστεως εις την ψυχή, με ζήλο πυρωμένο.

Πρότυπο προς μίμηση, πνευματικού αγώνα,

κόρη Υψίστου σεβαστή του 20^ου αιώνα.

Αγόγγυστα υπέμενες, το κάθε πρόβλημά σου,

κάνοντας θεία προσευχή, στο κάθε διάβημά σου.

Προσευχόσουν αδιάκοπα, για κάθε πονεμένο,

παρηγοριά πονετική, των ταλαιπωρημένων.

Πλούσια τα ελέη σου, μα και οι δωρεές σου,

με αμέριστη χαρά, στις αμέτρητες προσφορές σου.

Λαμπρινή μου σεβαστή, μορφή παραμυθένια,

Ανθέ αγνέ αμάραντε, ψυχή παραδεισένια.

Που εις τα ουράνια σκηνώματα οικείς, στον οίκο του Θεού μου

εκεί που οι δίκαιοι αναπαύονται με τόσα μεγαλεία,

μην σταματήσεις γερόντισσα, τον Θεό ωσάν υμνείς,

για τους επικαλουμένους σου το όνομα, να παρακαλείς.

Λαμπρινή μου σεβαστή,

γερόντισσα μου νοητή,

πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ,

σωθήναι τας ψυχάς ημών

-------------------------------------------------------------------------------------

===============