4. Κατά Ιωάννη "...ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει..."

 

12 Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει, ὅτι ἐγὼ πρὸς τὸν πατέρα μου πορεύομαι.

12 Σας βεβαιώνω πως αυτός που πιστεύει σ’ εμένα, θα κάνει κι εκείνος τα ίδια έργα που κάνω εγώ και μάλιστα ακόμη μεγαλύτερα απ’ αυτά, γιατί εγώ πηγαίνω κοντά στον Πατέρα.

Σ’ αυτόν τον στίχο παρερμηνεύεται η λέξη μείζονα… Πολλοί διερωτώνται τι είδους θαύματα θα κάνουν οι άνθρωποι που να είναι μεγαλύτερα απ’ αυτά που έκανε ο Κύριος.

Το μείζον εδώ κρύβει δύο ερμηνείες. Η πρώτη θα μπορούσε να σημαίνει μεγαλύτερα με την έννοια του θαυμαστότερου, και η δε δεύτερη, μεγαλύτερα σε αριθμό, με την έννοια του περισσότερου, απ’ αυτά που ήδη έγιναν.

Με όποια έννοια και να το πιάσει κάποιος, ο καλός Θεός φρόντισε να επαληθευτούν τα λόγια Του, και με τις δύο ερμηνείες.

Η δε δεύτερη ερμηνεία εύκολα επαληθεύεται καθώς μέσα στο διάβα των αιώνων αναρίθμητα θαύματα έγιναν από τους ανθρώπους του Θεού, δια της Χάριτός Του, με κύριο γνώμονα την ανάταση της ψυχής των ανθρώπων, την αναθάρρηση από τα ποίκιλα προβλήματα της επίγειας ζωής και την ελπίδα που φέρει το όνομα Ιησούς Χριστός ο Ναζωραίος.

Τώρα όσον αφορά την 1^ην ερμηνεία που έχει να κάνει με θαύματα μεγαλύτερα σε δυσκολία ή αν θέλετε θαυμαστότερα, πιο μεγαλεπήβολα, είναι εδώ που οι άνθρωποι δεν μπορούν να το εννοήσουν, καθώς τι θα μπορούσε ο άνθρωπος να κάνει, που είδη ο Θεός δεν το έκανε, γι’ αυτό και συγκλίνουν οι περισσότεροι προς την 2^ην ερμηνεία.

Και όμως ταπεινά σας παραθέτω μερικά εξ αυτών που έγιναν τόσο από τους αποστόλους Του, που θα μπορούσε κάποιος να πει «πράγματι μέγα θαύμα εστί». Αλλά ποια είναι αυτά τα μεγαλύτερα έργα;

1.    Τέτοιο έργο ήταν, ότι η σκιά των αποστόλων, όταν αυτοί περνούσαν, θεράπευε τους ασθενείς. Μεγαλύτερο έργο ήταν η σκιά να θεραπεύει ή το κράσπεδο του ιματίου να εκπέμπει δύναμη θεραπείας… Πραξ. (5,15) «…ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν…»

2.     (Έπειτα) περισσότεροι πίστευαν στους αποστόλους παρά στον ίδιο τον Κύριο, όταν κήρυττε με τα δικά του χείλη… Δεν έφυγε από αυτόν ο πλούσιος νέος λυπημένος;… Και όμως έπειτα η προτροπή που έγινε στα αυτιά τους, ακολουθήθηκε όχι από έναν, αλλά από πολλούς, όταν ο αγαθός Διδάσκαλος μιλούσε μέσω των μαθητών Του… Εδώ λοιπόν βλέπετε, ότι ενεργούσε μεγαλύτερα έργα, όταν κήρυττε μέσω των πιστών, παρά όταν ο ίδιος μιλούσε…

3.    Και δεν είναι μεγαλύτερο έργο να παράγεις δίκαιο άνδρα από άδικο;… Μπορώ, χωρίς δισταγμό να ονομάσω αυτό μεγαλύτερο από τους ουρανούς και τη γη… Διότι ο ουρανός και η γη θα φύγουν, αλλά η σωτηρία και δικαίωση αυτών που έχει προγνωρίσει ο Θεός, θα μείνει για πάντα…

4. Στους ουρανούς υπάρχουν θρόνοι, κυριότητες, αρχές, εξουσίες, δυνάμεις, αρχάγγελοι και άγγελοι… Αυτός που μπορεί να καταλάβει και να κρίνει, ας πει εάν είναι μεγαλύτερο το να δημιουργεί κάποιος δίκαια όντα, ή είναι μεγαλύτερο το να κάνει δίκαιους τους κακούς. Διότι τουλάχιστον, εάν και για τα δύο απαιτείται ίση δύναμη, για το δεύτερο χρειάζεται μεγαλύτερο έλεος!

5.  Ότι πέτυχαν ο Πέτρος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, ο Παύλος σε όλο τον κόσμο, ένας απλός ιεροκήρυκας ή πιστός που συνεργεί στο να κατεβεί το Πνεύμα σε μια καρδιά, δεν είχαν επιτευχθεί πριν ο Ιησούς Χριστός σταυρωθεί. Διότι, για να πραγματοποιηθούν τέτοια γεγονότα, απαιτείτο να φύγει το μεσότοιχο του φραγμού μεταξύ Θεού και ανθρώπων· με άλλα λόγια, να δοξαστεί ο Ιησούς.

Πραξ. 5, (12 – 13) «…Διὰ δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός.

Οι πράξεις των αποστόλων καταμαρτυρούν πως οι απόστολοι και μαθητές του Κυρίου έπρατταν σημεία και τέρατα, θαύματα που ο λαός βλέποντάς τα εκστατικώς τους δοξολογούσε!

Όλα αυτά φυσικά δεν θα γινόντουσαν αν δεν υπήρχε το ΒΑΣΙΚΟ συστατικό, ή αν θέλετε η θεμελιώδης αρχή, που δεν είναι άλλο από την πίστη. «…Αυτός που πιστεύει σε μένα…» είπε ο Χριστός, «…θα κάνει έργα μεγαλύτερα!..». Ο όρος της πίστης είναι αναγκαίος, γι’ αυτό και επαναλαμβάνεται συνεχώς μέσα σε όλη την Καινή Διαθήκη.  

Όλα αυτά τα θαύματα που έγιναν μετά Χριστό, είναι απόδειξη της δύναμης Αυτού που τα έχει δώσει, όχι αυτού που το κάνει· διότι αυτός που στο όνομα του Χριστού κάνει έργα μεγαλύτερα από αυτά του Χριστού, ανακηρύττει τη δύναμη του Χριστού! Τα θαύματα τα οποία οι απόστολοι θα ενεργούσαν, θα τα ενεργούσαν στο όνομα του Χριστού και με την πίστη σε Αυτόν. Αυτό όμως, δοξάζει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ από κάθε άλλο τη δύναμη του Χριστού, διότι όχι μόνο ο ίδιος εργάστηκε θαύματα υπερφυσικά, αλλά έδωσε δύναμη και σε άλλους να κάνουν τέτοια.

Η διάδοση του Χριστιανισμού ανά τον κόσμο, που συμβολίζεται με τα 153 μεγάλα ψάρια (Ιω. κα 1-14), η επιστροφή των Ελλήνων και η ένωσή τους με τους Ιουδαίους σε μία εκκλησία, αυτά είναι τα μεγαλύτερα έργα.

Η υπεροχή αυτή σε μεγαλύτερα πνευματικά έργα, την οποία ο Κύριος υποσχέθηκε στους μαθητές, βασίζεται στην εξύψωση του ιδίου του Χριστού μετά το θάνατό Του.

«Διότι πορεύομαι προς τον Πατέρα, για να συνεδρεύσω με αυτόν δηλαδή και να συμβασιλεύσω, ως Θεός από Θεό, με δύναμη και εξουσία που δεν θα καλύπτεται».

«Διότι δεν αφανίζομαι, αλλά πηγαίνω εκεί όπου είναι πιο ευτυχισμένη η ζωή. Και τόσο πολύ δεν θα φανώ αδύναμος έστω και αν πεθάνω, ώστε και άλλους θα ενισχύσω ώστε να κάνουν μεγαλύτερα έργα. Μη λοιπόν λυπάστε για το θάνατό μου».

Πορεύομαι προς τον Πατέρα μου και από εκεί θα μπορώ να σας παρέχω τέτοια δύναμη· θα σας αποστείλω από εκεί τον Παράκλητο, από τον οποίο θα ντυθείτε δύναμη Ιωά (14, 16 & 26).

Αυτά εν συντομία αγαπητοί μου αναγνώστες. Εύχομαι να ωφεληθήκατε από τα αναγραφόμενα και δια της Αγάπης του Κυρίου μας και τη βοήθεια του Παναγίου Πνεύματος να πορευόμαστε εν επίγνωση και ειρήνη στο διάβα της πρόσκαιρης ζωής μας και ας μη ταράσσεται η καρδία μας, αλλά δια της πίστεως στο ΜΟΝΟ και αληθινό Θεό θα υπάρξει στο τέλος και ο στέφανος. Να εύχεστε!

3. «…Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ…» ΙΩΑ. (14, 28)

 

Απάντηση:

Εδώ είναι το εν λόγω απόσπασμα:

Ιωα. (14, 28) «…ἠκούσατε ὅτι ἐγὼ εἶπον ὑμῖν, ὑπάγω καὶ ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς· εἰ ἠγαπᾶτέ με, ἐχάρητε ἂν ὅτι εἶπον, πορεύομαι πρὸς τὸν πατέρα· ὅτι ὁ πατήρ μου μείζων μού ἐστι·…»

«Ακούσατε ότι σας είπα: "Φεύγω και θα έρθω σε σας" Αν Με αγαπούσατε, θα χαιρόσασταν επειδή πηγαίνω στον Πατέρα, γιατί ο Πατέρας είναι μεγαλύτερος (μείζων) από μένα». Κατά Ιωάννη (14, 28)

Δεδομένου ότι ο ερωτών (ένας μουσουλμάνος) υποθέτει τον Ουνιταριανισμό (ότι ο Θεός είναι ένας στην ύπαρξη και στο πρόσωπο), προφανώς δεν έχει νόημα για τον Θεό να μιλάει για κάποιον που είναι μεγαλύτερος από τον εαυτό Του. Ωστόσο, αν ο Θεός είναι μια Τριάδα, ένα Τριαδικό Ον (δηλαδή ένας αιώνιος Θεός που υπάρχει σε τρία διακριτά, αλλά αχώριστα Πρόσωπα), τότε είναι πολύ πιθανό ένα μέλος ή Πρόσωπο της Θεότητας να είναι μεγαλύτερο κατά κάποιο τρόπο από τα άλλα μέλη. Θα ήταν αλήθεια ότι τίποτα έξω από την ύπαρξη της ίδιας της Αγίας Τριάδος δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι μεγαλύτερο, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν μπορεί να υπάρξει κάποιο είδος δομής εξουσίας ή κατάταξης μέσα στην εσωτερική ζωή και τις σχέσεις της ίδιας της Τριάδος.

Προς το παρόν, ας ασχοληθούμε με αυτό που ο Ιησούς σκόπευε να μεταδώσει στους μαθητές του ότι ο Πατέρας ήταν μεγαλύτερος από αυτόν. Ο όρος για το "μεγαλύτερο" (μείζων) δεν σημαίνει απαραίτητα κάποιον που είναι μεγαλύτερος στη φύση ή την ουσία. Μπορεί να αναφέρεται σε κάποιον ή κάτι που είναι μεγαλύτερο σε θέση ή/και εξουσία, ακριβώς όπως δείχνουν τα ακόλουθα αποσπάσματα:

Ματθ. (11, 11) «…ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ· ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν...»

«…Σας διαβεβαιώνω ότι ανώτερος από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή δεν έχει παρουσιασθεί μεταξύ όλων, που έχουν γεννηθεί έως τώρα από γυναίκα. Τόσο Μέγας είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Αλλ' ο πλέον ταπεινός και άσημος πολίτης της βασιλείας των ουρανών-της Εκκλησίας δηλαδή-που θεμελιώνεται τώρα, είναι, από απόψεως χαρισμάτων και γνώσεων και σωτηρίας, ανώτερος από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή…». (ο οποίος δεν απήλαυσε ακόμη την δωρεάν και την χάριν της λυτρωτικής μου θυσίας).

Το γεγονός ότι ο Ιωάννης είναι μεγαλύτερος από όλους εκείνους που γεννήθηκαν από γυναίκες δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι είναι λιγότερο ανθρώπινοι από τον Ιωάννη ή ότι είναι κατώτεροι από τον Ιωάννη στη φύση. Εδώ, προφανώς ο όρος σημαίνει ότι ο Ιωάννης είναι μεγαλύτερος σε θέση και βαθμό.

Κατά Ιωάννη (13, 16) «…ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ, οὐδὲ ἀπόστολος μείζων τοῦ πέμψαντος αὐτόν…»

Κατά Ιωάννην (13, 16) «Αληθινά, αληθινά, σας λέω, ένας δούλος  δεν είναι μεγαλύτερος από τον κύριό του, ούτε κάποιος που αποστέλλεται μεγαλύτερος από αυτόν που τον έστειλε».

Τόσο ο δούλος όσο και αυτός που αποστέλλεται είναι εξίσου ανθρώπινοι με τον αφέντη και τον αποστολέα, έχοντας την ίδια ανθρώπινη ουσία και φύση που έχουν ο κύριος και ο αποστολέας. Έτσι, και εδώ «…μείζων…» σημαίνει τη θέση και την εξουσία, όχι στην ουσία και τη φύση.

Κατά Ιωάννη (14, 12) «…ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει, ὅτι ἐγὼ πρὸς τὸν πατέρα μου πορεύομαι,…».

Κατά Ιωάννη (14, 12) «…Σας λέω την αλήθεια, όποιος έχει πίστη σε μένα θα κάνει αυτό που έκανα εγώ. Θα κάνει ακόμη μεγαλύτερα (μείζονα) πράγματα από αυτά, επειδή πηγαίνω στον Πατέρα…».

Οι μαθητές του Ιησού δεν έκαναν καλύτερα έργα, αλλά εκτέλεσαν μεγαλύτερο αριθμό έργων από τον Χριστό, εφόσον έφτασαν σε πολύ περισσότερους ανθρώπους, από ό,τι ο Ιησούς όταν ήταν στη γη. Ως εκ τούτου, ο όρος «μεγαλύτερος» αναφέρεται στην ποσότητα, την ποσότητα των έργων, σε αντίθεση με την ποιότητα, δεδομένου ότι οι μαθητές εκτελούσαν τον ίδιο τύπο έργων αλλά σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό.

Τα πιο πάνω χωρία δείχνουν ότι η λέξη μείζων μπορεί να σημαίνει, ανάλογα με τα συμφραζόμενα, μεγαλύτερη φύση, θέση ή ακόμα και τα δύο. Για να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι εννοούσε ο Χριστός μας, λέγοντας ότι ο Πατέρας ήταν μεγαλύτερος από αυτόν, είναι, διαβάζοντας τη δήλωσή Του στο άμεσο πλαίσιό της. Μια προσεκτική ματιά σε ολόκληρο το κεφάλαιο 14 του κατά Ιωάννη, δείχνει ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ισχυρίζεται ότι έχει όλες τις πανταχού-παρούσες ιδιότητες του Θεού:

Κατά Ιωάννη (14,13-14) «…καὶ ὅ,τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω, ἵνα δοξασθῇ ὁ πατὴρ ἐν τῷ υἱῷ…»

Κατά Ιωάννη (14,13-14) «…Και θα κάνω ό,τι ζητήσετε ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ, ώστε να δοξαστεί ο Πατέρας δια του Υιού…»

Τι λέει εδώ ο Χριστός μας; Οτιδήποτε αιτηθείτε στο όνομά μου, ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ».

Ο Χριστός είναι ικανός να απαντήσει προσωπικά σε όλες τις προσευχές που απευθύνονται σε Αυτόν ή απευθύνονται στο όνομά Του. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο Χριστός μπορεί να ακούσει και να απαντήσει σε όλες αυτές τις προσευχές είναι αν είναι και παντογνώστης και παντοδύναμος!

Κατά Ιωάννη (14, 20-21) «…ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ γνώσεσθε ὑμεῖς ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρί μου καὶ ὑμεῖς ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν ὑμῖν. ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν…»

Κατά την ημέρα εκείνην της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος θα γνωρίσετε σεις καλά, ότι εγώ υπάρχω ολόκληρος μέσα στον Πατέρα ως Υιός και Θεός και σεις θα είσθε ηνωμένοι με Μένα και Εγώ με σας, ώστε να αποτελούμε ένα αδιάσπαστο πνευματικό σώμα… Αυτός που με αγαπά θα αγαπηθεί από τον Πατέρα μου, και εγώ επίσης θα τον αγαπήσω και θα του δείξω τον εαυτό μου».

Ο Χριστός λέει ότι είναι ΜΕΣΑ σε όλους τους μαθητές, ένας αδύνατος ισχυρισμός αν ήταν μόνο άνθρωπος, ή ακόμα και άγγελος. Αλλά αφού ο Ιησούς είναι Θεός, και αφού ο Θεός είναι πανταχού παρών, είναι επομένως απολύτως λογικό για τον Χριστό να πει ότι είναι ικανός να κατοικεί σε όλους τους πιστούς ταυτόχρονα.

Τόσο ο Πατέρας όσο και ο Υιός κάνουν σπίτι τους, όλους τους αληθινούς πιστούς! Ο Χριστός σαφώς είναι ίσος με τον Πατέρα, αφού είναι παρών με κάθε πιστό με τον ίδιο τρόπο που είναι ο Πατέρας!

Στην πραγματικότητα, ακόμη και εκείνοι που άκουσαν τον Ιησού ήξεραν ότι ισχυριζόταν ότι ήταν ίσος με τον Πατέρα του:

Και αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο οι Ιουδαίοι εκδίωξαν τον Ιησού, επειδή έκανε θαύμα το Σάββατο. Αλλά ο Ιησούς τους απάντησε: "Ο Πατέρας μου εργάζεται ακόμα, ΚΑΙ ΕΓΏ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ". Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο οι Ιουδαίοι επεδίωκαν ακόμη περισσότερο να τον σκοτώσουν, επειδή όχι μόνο παραβίασε το Σάββατο, αλλά κάλεσε επίσης τον Θεό Πατέρα του, καθιστώντας τον εαυτό του ίσο με τον Θεό». Κατά Ιωάννη (5, 16-18).

Ο Χριστός μας, δεν δεσμεύεται από τους νόμους και τους κανονισμούς του Σαββάτου,  που ο Θεός, με τον ίδιο τρόπο, δεν δεσμεύεται από αυτούς.

Το ακόλουθο είναι ένα άλλο παράδειγμα του Ιησού που ισχυρίζεται ότι είναι ίσος με τον Πατέρα:

«Τα πρόβατά μου ακούνε τη φωνή μου. Τους ξέρω και με ακολουθούν. Τους δίνω αιώνια ζωή και δεν θα χαθούν ποτέ. Κανείς δεν μπορεί να τα αρπάξει από το χέρι μου. Ο Πατέρας ΜΟΥ, που μου τα έχει δώσει, είναι μεγαλύτερος από όλους, κανείς δεν μπορεί να τα αρπάξει από το χέρι του Πατέρα ΜΟΥ. Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα». Και πάλι οι Ιουδαίοι μάζεψαν πέτρες για να τον λιθοβολήσουν, αλλά ο Ιησούς τους είπε: Σας έδειξα πολλά μεγάλα θαύματα από τον Πατέρα. Για ποιο από αυτά με λιθοβολείτε;» «Δεν σας λιθοβολούμε για κανένα από αυτά», απάντησαν οι Ιουδαίοι, «αλλά για βλασφημία, επειδή εσείς, ένας απλός άνθρωπος, ισχυρίζεστε ότι είστε Θεός». Κατά Ιωάννη (10, 27-33).

Ο Χριστός αποδίδει στον εαυτό του τα πολύ αποκλειστικά προνόμια της Θεότητας:

Δευτ. (32, 39) «…ἴδετε ἴδετε ὅτι ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστι Θεὸς πλὴν ἐμοῦ· ἐγὼ ἀποκτενῶ καὶ ζῆν ποιήσω, πατάξω κἀγὼ ἰάσομαι, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἐξελεῖται ἐκ τῶν χειρῶν μου…».

Δευτ. (32, 39) «…Ιδέτε καλά, ιδέτε ότι εγώ είμαι ο αληθινός Θεός και δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός από εμέ. Εγώ θανατώνω και εγώ ζωοποιώ· εγώ θα πλήξω και εγώ θα θεραπεύσω. Δεν υπάρχει κανείς ο οποίος θα μπορέσει να βγάλει άνθρωπο από τα χέρια μου…»

Ησαΐας (43, 13) «…ἔτι ἀπ᾿ ἀρχῆς καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν μου ἐξαιρούμενος· ποιήσω, καὶ τίς ἀποστρέψει αὐτό;..»

Ησαΐας (43, 13) Απ' αρχής του χρόνου και προ πάσης αρχής της δημιουργίας εγώ υπάρχω και δεν υπάρχει κανείς άλλος, ο οποίος ημπορεί να ελευθερώσει κανένα από τα χέρια μου. Εγώ θα κάμω ο,τι αποφάσισα, και ποιος θα μπορέσει ποτέ να το ματαιώσει αυτό;”

Υπό το φως των προαναφερθέντων, είναι αρκετά σαφές τι εννοούσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ότι ο Πατέρας ήταν μεγαλύτερος από Αυτόν. Οι Γραφές διδάσκουν ότι όταν ο Χριστός έγινε άνθρωπος, ανέλαβε το ρόλο και τη θέση του δούλου/υπηρέτη, γι’ αυτό και στην παρούσα κατάσταση που επήλθε για να ΔΙΑΚΟΝΙΣΕΙ και όχι να ΔΙΑΚΟΝΙΘΕΙ, ο ρόλος ή θέση Του ήταν κατώτερη του Πατρός. Εξ ου και το παρακάτω χωρίο που το καταδεικνύει.

Κατά Λουκάν 22:27 «…τίς γὰρ μείζων, ὁ ἀνακείμενος ἢ ὁ διακονῶν; οὐχὶ ὁ ἀνακείμενος; ἐγὼ δέ εἰμι ἐν μέσῳ ὑμῶν ὡς ὁ διακονῶν…»

«…Γιατί ποιος είναι ο μεγαλύτερος, αυτός που ξαπλώνει στο τραπέζι ή αυτός που σερβίρει; Δεν είναι αυτός που ξαπλώνει στο τραπέζι; Αλλά είμαι ανάμεσά σας ως αυτός που υπηρετεί…».

Έτσι, όσο ο Χριστός παρέμενε στη γη με τη μορφή και τη θέση ενός ταπεινού δούλου, υπομένοντας διωγμούς, προσβολές, τραυματισμούς και στη συνέχεια την ντροπή του σταυρού, ο Πατέρας θα ήταν μεγαλύτερος σε θέση και τιμή. Μόλις ο Χριστός επιστρέψει στον ουρανό για να καθίσει δίπλα στον Πατέρα Του, δεν θα βρίσκεται πλέον σε αυτή την κατάσταση ταπείνωσης. Θα μοιραζόταν, για άλλη μια φορά, την ίδια θεία δόξα και κυρίαρχη εξουσία που είχε με τον Πατέρα πριν έρθει στη γη ως άνθρωπος:

«…5 καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί… 24 πάτερ, οὓς δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ᾿ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν ἣν δέδωκάς μοι, ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου…». Κατά Ιωάννη 17, (5 & 24)

«Τώρα, Πατέρα, δόξασέ Με μαζί με Σένα, με τη δόξα που είχα μαζί Σου πριν γίνει ο κόσμος... Πατέρα, επιθυμώ και αυτοί, τους οποίους μου έδωσες, να είναι μαζί Μου εκεί που είμαι, για να δουν τη δόξα Μου που μου έδωσες, γιατί Με αγάπησες πριν από τη δημιουργία του κόσμου». Κατά Ιωάννη 17, (5 & 24)

Έτσι, ο Πατέρας ήταν μεγαλύτερος σε θέση και τάξη, όχι στην ουσία και τη φύση. Επομένως, ο ερωτών διαπράττει μια κατηγορηματική πλάνη. Συγχέει την κατηγορία της θέσης και της κατάταξης με την κατηγορία της ουσίας και της φύσης, υποθέτοντας λανθασμένα ότι αν κάποιος είναι μεγαλύτερος με έναν τρόπο, δηλαδή θέση και εξουσία, τότε πρέπει να είναι μεγαλύτερος με κάθε τρόπο, δηλαδή ουσία και φύση. Υπό το φως αυτών των σαφών βιβλικών αληθειών, αυτό δεν συμβαίνει καθόλου.

---

 

2. ΔΥΝΑΤΗ Ή ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΘΕΟΠΤΙΑ;

 

Αγαπητοί μου αναγνώστες σ’ αυτήν τη θεματική ενότητα θα εξετάσουμε κατά πόσο ο Θεός Πατέρας μπορεί να θεαθεί από τους ανθρώπους, γιατί σε αρκετά χωρία διαφαίνεται ότι είναι και παραμένει αθέατος, και η θεοπτία χαρακτηρίζεται ως αδύνατη, ενώ σε κάποια άλλα σημεία, παρουσιάζεται ότι η θεοπτία είναι εφικτή, με αποτέλεσμα να φαίνονται δύο αντικρουόμενες - διαφορετικές πτυχές που παρουσιάζονται μέσα από την Αγία Γραφή. Τι ισχύει λοιπόν;

Σας παραβάλλω μερικά από τα χωρία για να εξάρουμε τα συμπεράσματά μας.

Ο «Θεός είναι αθέατος» και διαφαίνεται από τα εξής χωρία:

1.    O Ιωάννης λέγει εις την Α΄ Ιωάν. 4:12 «…Θεόν ουδείς πώποτε τεθέαται…», δηλ. ο Θεός είναι αθέατος απ’ όλους.

2.    Το ίδιο επίσης λέγει και ο Ιησούς Χριστός «…Ουχ ότι τον Πατέρα τις εώρακεν, ει μη ο ων παρά τού Θεού, ούτος εώρακεν τον Πατέρα…» (Ιωάν. 6:46)

3.    Στην Α΄ Τιμ. (6:16) επιστολή αναφέρει ο απόστολος ότι «…ον ουδείς είδεν ανθρώπων ουδέ ιδείν δύναται…»,  δηλ. «…τον Οποίον κανείς από τούς ανθρώπους δεν είδε, ούτε μπορεί να δει…».

4.    Στην Έξοδο ο Θεός λέει στον Μωυσή: «…Ου δυνήση ιδείν το πρόσωπον μου· ου γαρ μη ίδη άνθρωπος το πρόσωπόν μου και ζήσεται…».

5.    Ψαλμός 18: 11-14 «…και έθετο σκότος αποκρυφήν αυτού….»

Ο Θεός αποκαλύπτεται στους ανθρώπους!

Αναφέρουμε ενδεικτικά:

1.    Γεν. 18:1-2, ο Θεός «ώφθη = εφάνη» Αβραάμ), 

2.    Ησαΐα 6:1-5, «…είδον τον Κύριον....τον βασιλέα Κύριον Σαβαώθ είδον τοις οφθαλμοίς μου…», 

3.    Αποκ. 4:2-3, «…και επί τον θρόνον καθήμενος, όμοιος οράσει λίθω ιάσπιδι και σαρδίω» δηλ. «και επάνω στον θρόνο ένας Καθήμενος, όμοιος στην εμφάνιση με τους - πολύτιμους και λαμπρούς - λίθους ίασπι και σάρδιο.

4.     Δαν. 7:9,  ο προφήτης είδε τον Θεό ως «…παλαιόν τών ημερών…», δηλ. ως ασπρομάλλη γέροντα.

5.    Στη Γένεσις 32:30, o Ιακώβ λέει: «…Είδον Θεόν πρόσωπον προς πρόσωπον, και εσώθη μου η ψυχή…».

6.    Στον 6^ο μακαρισμό στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο λέει ότι «…Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ· ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται…».

 

Μέσα από τα πιο πάνω χωρία γεννάται λοιπόν η απορία, πώς μερικοί άνθρωποι είδαν τον Θεό, ενώ σε άλλα χωρία αναφέρεται πως κανείς άνθρωπος δεν δύναται να δει τον Θεό;

Μπορεί πολλά πράγματα μέσα εις την Γραφή να φαίνονται αντιφατικά, προσεκτική όμως εξέταση δείχνει, ότι τίποτε εις αυτήν δεν είναι αντιφατικό. Στη Γραφή υπάρχουν αναρίθμητες φαινομενικές αντιφάσεις, καμία όμως δεν αποτελεί πραγματική αντίφαση.

Όταν λοιπόν η Γραφή λέγει, ότι κανείς δεν είδε τον Θεό, εννοεί ότι κανείς δεν είδε τον Θεό όπως είναι στην ουσία Του! Είναι εκ φύσεως αδύνατο να δει κάποιος τον Θεό όπως είναι στην ουσία Του, δηλ. όπως είναι ακριβώς, καθώς ο Θεός Πνεύμα εστίν, «…Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν...». Όταν όμως ο Θεός θέλει να φανερωθεί στους εκλεκτούς Του, λαμβάνει κάποια μορφή και έτσι τον βλέπουν. Τον βλέπουν όμως όχι στην ουσία Του, αλλά στη μορφή που λαμβάνει. Τον βλέπουν όχι όπως είναι, αλλά όπως φαίνεται. Έτσι ο Αβραάμ είδε τον Θεό εις την μορφή τριών ανδρών, επειδή ο Θεός είναι Τριαδικός, τρεις υποστάσεις ή πρόσωπα.

Ο Ησαΐας είδε τον Θεό σαν άνθρωπο βασιλέα επάνω σε υψηλό και υψωμένο θρόνο, διότι αυτή η μορφή της Θεοφανίας σήμαινε, ότι ο Θεός κάποτε θα γινόταν άνθρωπος, όπως άλλωστε ερμηνεύει και ο ίδιος ο Ιωάννης εις το κεφ.12, (39-42).

Η Εκκλησία μας εις την Ε΄ Ωδή των καταβασιών της Υπαπαντής «…Ως είδεν Ησαΐας συμβολικώς, εν θρόνω επηρμένω Θεόν, υπ' αγγέλων δόξης δορυφορούμενον, Ω τάλας εβόα εγώ! προ γαρ είδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ανεσπέρου, και ειρήνης δεσπόζοντα…». «Προ», δηλ. εκ των προτέρων, «είδον σωματούμενον Θεόν», είδα τον Θεό να παίρνει σώμα, να γίνεται άνθρωπος. Βλέποντας ο Ησαΐας τον βασιλέα Κύριο ως άνθρωπο, προείδε την Θεία Ενανθρώπιση.

Ο δε Δανιήλ είδε τον Θεό ως «παλαιόν τών ημερών», ως ασπρομάλλη γέροντα, διότι ο Θεός είναι αρχαιότερος όλων, αιώνιος και προαιώνιος. Έχει όμως ο Θεός πολλές μορφές; Όχι βεβαίως. Ο Θεός μία μορφή έχει, πνευματική. Ορατή μορφή ή ορατό σχήμα ο Θεός δεν έχει. Ο Μωυσής είπε στους Ισραηλίτες: «…Και ελάλησε Κύριος προς υμάς εκ μέσου τού πυρός φωνήν ρημάτων, και ομοίωμα ουκ είδετε…» (Δευτ. 4:12). Οι Ισραηλίτες στο Σινά άκουγαν φωνή, αλλά ομοίωμα, δηλ. μορφή, δεν έβλεπαν. Με αυτό τον λόγο ο Μωυσής θέλει να δείξει, ότι ο Θεός δεν έχει αισθητή μορφή, όπως έχουμε εμείς οι άνθρωποι. Όπως και φωνή δεν έχει ο Θεός, διότι είναι ασώματος και δεν έχει στόμα και γλώσσα.

Ο Χριστός είπε στους Ιουδαίους για τον Θεό: «Ούτε φωνήν αυτού ακηκόατε πώποτε, ούτε είδος αυτού εωράκατε» (Ιωά. 5:37) δηλ. «…Ούτε φωνή Αυτού ακούσατε ποτέ, ούτε μορφή Του είδατε…». Διότι, εννοείται, ούτε φωνή ούτε μορφή αισθητή έχει ο Θεός, αλλά λαμβάνει μορφή για να τον δουν οι εκλεκτοί Του και λαμβάνει φωνή για να τον ακούσουν. Ο Θεός λοιπόν είναι αόρατος και αθέατος όπως είναι στη φύση και ουσία Του, αλλά γίνεται ορατός και θεατός όταν λαμβάνει κάποια μορφή.

«Θεόν ουδείς εώρακεν πώποτε» λέγει ο Ευαγγελιστής, δηλ. τον Θεό δεν τον είδε κανείς ποτέ, ούτε άνθρωπος ούτε άγγελος. Και αφού κανείς δεν είδε τον Θεό τότε και κανείς δεν γνωρίζει τον Θεό πλήρως και τελείως. Κανείς από τα κτίσματα. Εις την συνέχεια λέγει ο Ιωάννης, ότι «ο μονογενής Υιός ο ων εις τον κόλπο τού Πατρός, Εκείνος εξηγήσατο».

Ο μονογενής Υιός, που είναι στην αγκαλιά τού Θεού Πατρός, Εκείνος μάς έδωσε εξηγήσεις για τον Θεό, διότι Εκείνος, εννοείται, είδε τον Θεό και γνωρίζει τον Θεό όπως ακριβώς είναι, πλήρως και τελείως! Ο Ιησούς Χριστός είδε και γνωρίζει πλήρως και τελείως τον Θεό, διότι ΔΕΝ είναι ένας από τούς κτιστούς υιούς τού Θεού, τούς αγγέλους και τούς ανθρώπους, αλλά είναι ο ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ Υιός τού Θεού. Εάν ήταν άγγελος δεν θα λεγόταν μονογενής, διότι αγγέλους έχει πολλούς ο Θεός. 

Επίσης, εάν ήταν μόνον άνθρωπος, δεν θα λεγόταν μονογενής, διότι ανθρώπους έχει πολλούς ο Θεός. Ο Ιησούς Χριστός λέγεται μονογενής, διότι είναι ανώτερος των ανθρώπων και των αγγέλων, είναι Υιός τού Θεού με μοναδική έννοια «ο ίδιος (Αυτού) Υιός» κατά την έκφραση τού Αποστόλου Παύλου (Ρωμ. 8:32), ο δικός Του Υιός, ο φυσικός Του Υιός (πρβλ. ομολογία Αποστόλου Πέτρου Ματθ. 16:16). Κι εφόσον ο Χριστός, είναι φυσικός Υιός τού Θεού, άρα είναι και της ιδίας ΦΥΣΕΩΣ με τον Πατέρα, Θεός δηλαδή όπως Εκείνος. Ο άνθρωπος γεννά άνθρωπο και ο Θεός γεννά Θεό.

«…Ο ων εις τον κόλπο τού Πατρός…», ο Οποίος είναι στον κόλπο, στην αγκαλιά, τού Πατρός. Επειδή ο Χριστός ως μονογενής Υιός είναι στον κόλπο του Πατρός και βλέπει και γνωρίζει τον Θεό Πατέρα ακριβώς,  γι’ αυτό μπορεί να μας δώσει εξηγήσεις για τον Θεό Πατέρα, όχι άλλος.

«…Οίδαμεν ότι ο υιος τού Θεού ήκει και δέδωκεν ημίν διάνοιαν ίνα γινώσκωμεν τον αληθινόν· και εσμεν εν τω αληθινώ, εν τω υιώ αυτού Ιησού Χριστώ. Ούτός εστιν ο αληθινός Θεός και ζωή αιώνιος…» Α΄ Ιωάν. 5:20.

Ο Υιός τού Θεού, ο Υιός τού Αληθινού, μάς έδωσε νουν, δικό Του νουν, «…νουν Χριστού…» (Α΄ Κορ. 2:16), για να γνωρίζουμε τον Αληθινό Θεό.

Και πώς είμαστε στον Αληθινό, τον Θεό;

Με το να είμαστε ενωμένοι με τον Υιό Του, τον Ιησού Χριστό, διότι ο Ιησούς Χριστός, Αυτός είναι ο Αληθινός Θεός και η αιώνιος ζωή. Ο Υιός τού Αληθινού Θεού, Αυτός είναι ο Αληθινός Θεός!!! Λόγος παραδοξότατος, ανθρωπίνως αδιανόητος και ανεπινόητος.

Αγαπητοί αδελφοί, οι εκλεκτές ψυχές είναι φιλόθεες, και οι φιλόθεες ψυχές έχουν σφοδρή επιθυμία και ασίγαστο πόθο να γνωρίζουν τον Θεό όσο το δυνατόν περισσότερο. Η γνωριμία με τον Θεό γεμίζει τις ψυχές με ευτυχία. Εάν γνωρίσει κάποιος τα πάντα, αλλά δεν γνωρίσει τον Θεό, είναι δυστυχής. Εάν δεν γνωρίσει τίποτα, αλλά γνωρίσει τον Θεό, είναι ευτυχής, πανευτυχής.

Αλλά πώς μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό όσο το δυνατόν περισσότερο; Μελετώντας την αλήθεια που έφερε στον κόσμο ο Χριστός. Μελετώντας ιδιαιτέρως το Ευαγγέλιο τού Ιωάννου. Μελετώντας το πρόσωπο τού Ιησού Χριστού, διότι ο Ιησούς Χριστός, Αυτός είναι ο Αληθινός Θεός και η αιώνιος ζωή!

Κλείνοντας να σας παραθέσω τα λόγια του Ιησού Χριστού προς τους μαθητές Του, από το κατά Ιωάννη (14: 6-9) ευαγγέλιο, «…Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή· κανείς δεν πηγαίνει στον Πατέρα παρά μόνο αν περάσει από μένα. Αν με είχατε γνωρίσει, θα είχατε γνωρίσει και τον Πατέρα μου. Αλλά κι από τώρα τον γνωρίζετε και τον έχετε δει…».

«Κύριε», του λέει ο Φίλιππος, «δείξε μας τον Πατέρα, κι αυτό μας αρκεί». Του λέει ο Ιησούς: «…Τόσον καιρό είμαι μαζί σας, Φίλιππε, και δε μ’ έχεις γνωρίσει; Αυτός που έχει δει εμένα, έχει δει τον Πατέρα…».

Καλή και ευλογημένη χρονιά σε όλους!