3. «…Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ…» ΙΩΑ. (14, 28)

 

Απάντηση:

Εδώ είναι το εν λόγω απόσπασμα:

Ιωα. (14, 28) «…ἠκούσατε ὅτι ἐγὼ εἶπον ὑμῖν, ὑπάγω καὶ ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς· εἰ ἠγαπᾶτέ με, ἐχάρητε ἂν ὅτι εἶπον, πορεύομαι πρὸς τὸν πατέρα· ὅτι ὁ πατήρ μου μείζων μού ἐστι·…»

«Ακούσατε ότι σας είπα: "Φεύγω και θα έρθω σε σας" Αν Με αγαπούσατε, θα χαιρόσασταν επειδή πηγαίνω στον Πατέρα, γιατί ο Πατέρας είναι μεγαλύτερος (μείζων) από μένα». Κατά Ιωάννη (14, 28)

Δεδομένου ότι ο ερωτών (ένας μουσουλμάνος) υποθέτει τον Ουνιταριανισμό (ότι ο Θεός είναι ένας στην ύπαρξη και στο πρόσωπο), προφανώς δεν έχει νόημα για τον Θεό να μιλάει για κάποιον που είναι μεγαλύτερος από τον εαυτό Του. Ωστόσο, αν ο Θεός είναι μια Τριάδα, ένα Τριαδικό Ον (δηλαδή ένας αιώνιος Θεός που υπάρχει σε τρία διακριτά, αλλά αχώριστα Πρόσωπα), τότε είναι πολύ πιθανό ένα μέλος ή Πρόσωπο της Θεότητας να είναι μεγαλύτερο κατά κάποιο τρόπο από τα άλλα μέλη. Θα ήταν αλήθεια ότι τίποτα έξω από την ύπαρξη της ίδιας της Αγίας Τριάδος δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι μεγαλύτερο, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν μπορεί να υπάρξει κάποιο είδος δομής εξουσίας ή κατάταξης μέσα στην εσωτερική ζωή και τις σχέσεις της ίδιας της Τριάδος.

Προς το παρόν, ας ασχοληθούμε με αυτό που ο Ιησούς σκόπευε να μεταδώσει στους μαθητές του ότι ο Πατέρας ήταν μεγαλύτερος από αυτόν. Ο όρος για το "μεγαλύτερο" (μείζων) δεν σημαίνει απαραίτητα κάποιον που είναι μεγαλύτερος στη φύση ή την ουσία. Μπορεί να αναφέρεται σε κάποιον ή κάτι που είναι μεγαλύτερο σε θέση ή/και εξουσία, ακριβώς όπως δείχνουν τα ακόλουθα αποσπάσματα:

Ματθ. (11, 11) «…ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ· ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν...»

«…Σας διαβεβαιώνω ότι ανώτερος από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή δεν έχει παρουσιασθεί μεταξύ όλων, που έχουν γεννηθεί έως τώρα από γυναίκα. Τόσο Μέγας είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Αλλ' ο πλέον ταπεινός και άσημος πολίτης της βασιλείας των ουρανών-της Εκκλησίας δηλαδή-που θεμελιώνεται τώρα, είναι, από απόψεως χαρισμάτων και γνώσεων και σωτηρίας, ανώτερος από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή…». (ο οποίος δεν απήλαυσε ακόμη την δωρεάν και την χάριν της λυτρωτικής μου θυσίας).

Το γεγονός ότι ο Ιωάννης είναι μεγαλύτερος από όλους εκείνους που γεννήθηκαν από γυναίκες δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι είναι λιγότερο ανθρώπινοι από τον Ιωάννη ή ότι είναι κατώτεροι από τον Ιωάννη στη φύση. Εδώ, προφανώς ο όρος σημαίνει ότι ο Ιωάννης είναι μεγαλύτερος σε θέση και βαθμό.

Κατά Ιωάννη (13, 16) «…ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ, οὐδὲ ἀπόστολος μείζων τοῦ πέμψαντος αὐτόν…»

Κατά Ιωάννην (13, 16) «Αληθινά, αληθινά, σας λέω, ένας δούλος  δεν είναι μεγαλύτερος από τον κύριό του, ούτε κάποιος που αποστέλλεται μεγαλύτερος από αυτόν που τον έστειλε».

Τόσο ο δούλος όσο και αυτός που αποστέλλεται είναι εξίσου ανθρώπινοι με τον αφέντη και τον αποστολέα, έχοντας την ίδια ανθρώπινη ουσία και φύση που έχουν ο κύριος και ο αποστολέας. Έτσι, και εδώ «…μείζων…» σημαίνει τη θέση και την εξουσία, όχι στην ουσία και τη φύση.

Κατά Ιωάννη (14, 12) «…ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει, ὅτι ἐγὼ πρὸς τὸν πατέρα μου πορεύομαι,…».

Κατά Ιωάννη (14, 12) «…Σας λέω την αλήθεια, όποιος έχει πίστη σε μένα θα κάνει αυτό που έκανα εγώ. Θα κάνει ακόμη μεγαλύτερα (μείζονα) πράγματα από αυτά, επειδή πηγαίνω στον Πατέρα…».

Οι μαθητές του Ιησού δεν έκαναν καλύτερα έργα, αλλά εκτέλεσαν μεγαλύτερο αριθμό έργων από τον Χριστό, εφόσον έφτασαν σε πολύ περισσότερους ανθρώπους, από ό,τι ο Ιησούς όταν ήταν στη γη. Ως εκ τούτου, ο όρος «μεγαλύτερος» αναφέρεται στην ποσότητα, την ποσότητα των έργων, σε αντίθεση με την ποιότητα, δεδομένου ότι οι μαθητές εκτελούσαν τον ίδιο τύπο έργων αλλά σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό.

Τα πιο πάνω χωρία δείχνουν ότι η λέξη μείζων μπορεί να σημαίνει, ανάλογα με τα συμφραζόμενα, μεγαλύτερη φύση, θέση ή ακόμα και τα δύο. Για να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι εννοούσε ο Χριστός μας, λέγοντας ότι ο Πατέρας ήταν μεγαλύτερος από αυτόν, είναι, διαβάζοντας τη δήλωσή Του στο άμεσο πλαίσιό της. Μια προσεκτική ματιά σε ολόκληρο το κεφάλαιο 14 του κατά Ιωάννη, δείχνει ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ισχυρίζεται ότι έχει όλες τις πανταχού-παρούσες ιδιότητες του Θεού:

Κατά Ιωάννη (14,13-14) «…καὶ ὅ,τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω, ἵνα δοξασθῇ ὁ πατὴρ ἐν τῷ υἱῷ…»

Κατά Ιωάννη (14,13-14) «…Και θα κάνω ό,τι ζητήσετε ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ, ώστε να δοξαστεί ο Πατέρας δια του Υιού…»

Τι λέει εδώ ο Χριστός μας; Οτιδήποτε αιτηθείτε στο όνομά μου, ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ».

Ο Χριστός είναι ικανός να απαντήσει προσωπικά σε όλες τις προσευχές που απευθύνονται σε Αυτόν ή απευθύνονται στο όνομά Του. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο Χριστός μπορεί να ακούσει και να απαντήσει σε όλες αυτές τις προσευχές είναι αν είναι και παντογνώστης και παντοδύναμος!

Κατά Ιωάννη (14, 20-21) «…ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ γνώσεσθε ὑμεῖς ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρί μου καὶ ὑμεῖς ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν ὑμῖν. ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν…»

Κατά την ημέρα εκείνην της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος θα γνωρίσετε σεις καλά, ότι εγώ υπάρχω ολόκληρος μέσα στον Πατέρα ως Υιός και Θεός και σεις θα είσθε ηνωμένοι με Μένα και Εγώ με σας, ώστε να αποτελούμε ένα αδιάσπαστο πνευματικό σώμα… Αυτός που με αγαπά θα αγαπηθεί από τον Πατέρα μου, και εγώ επίσης θα τον αγαπήσω και θα του δείξω τον εαυτό μου».

Ο Χριστός λέει ότι είναι ΜΕΣΑ σε όλους τους μαθητές, ένας αδύνατος ισχυρισμός αν ήταν μόνο άνθρωπος, ή ακόμα και άγγελος. Αλλά αφού ο Ιησούς είναι Θεός, και αφού ο Θεός είναι πανταχού παρών, είναι επομένως απολύτως λογικό για τον Χριστό να πει ότι είναι ικανός να κατοικεί σε όλους τους πιστούς ταυτόχρονα.

Τόσο ο Πατέρας όσο και ο Υιός κάνουν σπίτι τους, όλους τους αληθινούς πιστούς! Ο Χριστός σαφώς είναι ίσος με τον Πατέρα, αφού είναι παρών με κάθε πιστό με τον ίδιο τρόπο που είναι ο Πατέρας!

Στην πραγματικότητα, ακόμη και εκείνοι που άκουσαν τον Ιησού ήξεραν ότι ισχυριζόταν ότι ήταν ίσος με τον Πατέρα του:

Και αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο οι Ιουδαίοι εκδίωξαν τον Ιησού, επειδή έκανε θαύμα το Σάββατο. Αλλά ο Ιησούς τους απάντησε: "Ο Πατέρας μου εργάζεται ακόμα, ΚΑΙ ΕΓΏ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ". Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο οι Ιουδαίοι επεδίωκαν ακόμη περισσότερο να τον σκοτώσουν, επειδή όχι μόνο παραβίασε το Σάββατο, αλλά κάλεσε επίσης τον Θεό Πατέρα του, καθιστώντας τον εαυτό του ίσο με τον Θεό». Κατά Ιωάννη (5, 16-18).

Ο Χριστός μας, δεν δεσμεύεται από τους νόμους και τους κανονισμούς του Σαββάτου,  που ο Θεός, με τον ίδιο τρόπο, δεν δεσμεύεται από αυτούς.

Το ακόλουθο είναι ένα άλλο παράδειγμα του Ιησού που ισχυρίζεται ότι είναι ίσος με τον Πατέρα:

«Τα πρόβατά μου ακούνε τη φωνή μου. Τους ξέρω και με ακολουθούν. Τους δίνω αιώνια ζωή και δεν θα χαθούν ποτέ. Κανείς δεν μπορεί να τα αρπάξει από το χέρι μου. Ο Πατέρας ΜΟΥ, που μου τα έχει δώσει, είναι μεγαλύτερος από όλους, κανείς δεν μπορεί να τα αρπάξει από το χέρι του Πατέρα ΜΟΥ. Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα». Και πάλι οι Ιουδαίοι μάζεψαν πέτρες για να τον λιθοβολήσουν, αλλά ο Ιησούς τους είπε: Σας έδειξα πολλά μεγάλα θαύματα από τον Πατέρα. Για ποιο από αυτά με λιθοβολείτε;» «Δεν σας λιθοβολούμε για κανένα από αυτά», απάντησαν οι Ιουδαίοι, «αλλά για βλασφημία, επειδή εσείς, ένας απλός άνθρωπος, ισχυρίζεστε ότι είστε Θεός». Κατά Ιωάννη (10, 27-33).

Ο Χριστός αποδίδει στον εαυτό του τα πολύ αποκλειστικά προνόμια της Θεότητας:

Δευτ. (32, 39) «…ἴδετε ἴδετε ὅτι ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστι Θεὸς πλὴν ἐμοῦ· ἐγὼ ἀποκτενῶ καὶ ζῆν ποιήσω, πατάξω κἀγὼ ἰάσομαι, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἐξελεῖται ἐκ τῶν χειρῶν μου…».

Δευτ. (32, 39) «…Ιδέτε καλά, ιδέτε ότι εγώ είμαι ο αληθινός Θεός και δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός από εμέ. Εγώ θανατώνω και εγώ ζωοποιώ· εγώ θα πλήξω και εγώ θα θεραπεύσω. Δεν υπάρχει κανείς ο οποίος θα μπορέσει να βγάλει άνθρωπο από τα χέρια μου…»

Ησαΐας (43, 13) «…ἔτι ἀπ᾿ ἀρχῆς καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν μου ἐξαιρούμενος· ποιήσω, καὶ τίς ἀποστρέψει αὐτό;..»

Ησαΐας (43, 13) Απ' αρχής του χρόνου και προ πάσης αρχής της δημιουργίας εγώ υπάρχω και δεν υπάρχει κανείς άλλος, ο οποίος ημπορεί να ελευθερώσει κανένα από τα χέρια μου. Εγώ θα κάμω ο,τι αποφάσισα, και ποιος θα μπορέσει ποτέ να το ματαιώσει αυτό;”

Υπό το φως των προαναφερθέντων, είναι αρκετά σαφές τι εννοούσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ότι ο Πατέρας ήταν μεγαλύτερος από Αυτόν. Οι Γραφές διδάσκουν ότι όταν ο Χριστός έγινε άνθρωπος, ανέλαβε το ρόλο και τη θέση του δούλου/υπηρέτη, γι’ αυτό και στην παρούσα κατάσταση που επήλθε για να ΔΙΑΚΟΝΙΣΕΙ και όχι να ΔΙΑΚΟΝΙΘΕΙ, ο ρόλος ή θέση Του ήταν κατώτερη του Πατρός. Εξ ου και το παρακάτω χωρίο που το καταδεικνύει.

Κατά Λουκάν 22:27 «…τίς γὰρ μείζων, ὁ ἀνακείμενος ἢ ὁ διακονῶν; οὐχὶ ὁ ἀνακείμενος; ἐγὼ δέ εἰμι ἐν μέσῳ ὑμῶν ὡς ὁ διακονῶν…»

«…Γιατί ποιος είναι ο μεγαλύτερος, αυτός που ξαπλώνει στο τραπέζι ή αυτός που σερβίρει; Δεν είναι αυτός που ξαπλώνει στο τραπέζι; Αλλά είμαι ανάμεσά σας ως αυτός που υπηρετεί…».

Έτσι, όσο ο Χριστός παρέμενε στη γη με τη μορφή και τη θέση ενός ταπεινού δούλου, υπομένοντας διωγμούς, προσβολές, τραυματισμούς και στη συνέχεια την ντροπή του σταυρού, ο Πατέρας θα ήταν μεγαλύτερος σε θέση και τιμή. Μόλις ο Χριστός επιστρέψει στον ουρανό για να καθίσει δίπλα στον Πατέρα Του, δεν θα βρίσκεται πλέον σε αυτή την κατάσταση ταπείνωσης. Θα μοιραζόταν, για άλλη μια φορά, την ίδια θεία δόξα και κυρίαρχη εξουσία που είχε με τον Πατέρα πριν έρθει στη γη ως άνθρωπος:

«…5 καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί… 24 πάτερ, οὓς δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ᾿ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν ἣν δέδωκάς μοι, ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου…». Κατά Ιωάννη 17, (5 & 24)

«Τώρα, Πατέρα, δόξασέ Με μαζί με Σένα, με τη δόξα που είχα μαζί Σου πριν γίνει ο κόσμος... Πατέρα, επιθυμώ και αυτοί, τους οποίους μου έδωσες, να είναι μαζί Μου εκεί που είμαι, για να δουν τη δόξα Μου που μου έδωσες, γιατί Με αγάπησες πριν από τη δημιουργία του κόσμου». Κατά Ιωάννη 17, (5 & 24)

Έτσι, ο Πατέρας ήταν μεγαλύτερος σε θέση και τάξη, όχι στην ουσία και τη φύση. Επομένως, ο ερωτών διαπράττει μια κατηγορηματική πλάνη. Συγχέει την κατηγορία της θέσης και της κατάταξης με την κατηγορία της ουσίας και της φύσης, υποθέτοντας λανθασμένα ότι αν κάποιος είναι μεγαλύτερος με έναν τρόπο, δηλαδή θέση και εξουσία, τότε πρέπει να είναι μεγαλύτερος με κάθε τρόπο, δηλαδή ουσία και φύση. Υπό το φως αυτών των σαφών βιβλικών αληθειών, αυτό δεν συμβαίνει καθόλου.

---