8. Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ - ΜΕΡΟΣ Β’

è ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΕΜ. ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ - ΜΕΡΟΣ Α’ è

πατήστε το σύνδεσμο για να ξαναμεταβείτε στο Μέρος Α' 

8. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΡΟΣ Α'

Α. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ

 Α. Η καλύτερη τακτική αντιμετώπισης είναι η αδιαφορία – περιφρόνηση!!!

Δεν είναι συνετό (μόνο για πολύ πνευματικά προχωρημένους) να ανοίγουμε διάλογο με ένα θανάσιμο εχθρό, ο οποίος είναι πολύ πιο έξυπνος από μας. Ο Αββάς Ποιμήν, είπε κάποτε ο άνθρωπος να ΜΗΝ συζητάει με τους λογισμούς της πορνείας και της καταλαλιάς, να μην τους αφήσει καν να σχηματιστούν μέσα του. Γιατί στο τέλος θα εξαγριωθεί και δεν θα έχει ανάπαυση.

Είναι όπως κάποιος, που είναι έξω από το σπίτι σου, σε φωνάζει, βρίζει και σε προκαλεί να βγεις έξω… Άστον! Μην του δίνεις σημασία! Όσο είσαι κλεισμένος σπίτι σου, αυτός δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Αδιαφόρησε!!!

Ακόμα ένα όμορφο παράδειγμα να σας δώσω να το καταλάβετε είναι με το αεροπλάνα. Όταν περνούν πάνω από το σπίτι μας το μόνο που κάνουν είναι πολύ θόρυβο. Δεν μπορούν να προσγειωθούν γιατί δεν υπάρχει αεροδρόμιο. Αγνόησε τα, μην δίνεις σημασία.

Β. Ο δεύτερος τρόπος αντιμετώπισης των λογισμών είναι της εναντίωσης.

Όταν βρίσκεσαι στα πρόθυρα παράδοσης, παίξε νοητικό παιχνίδι. Αρπάξου από άλλο λογισμό και στρέψε την προσευχή σου σ’ αυτόν. Όταν θα ξανάρθει ο ενοχλητικός λογισμός μετά θα είναι πιο αδύνατος.

Γ. Ο 3^ος τρόπος είναι το «εργόχειρο», η χειρωνακτική εργασία.

Το μυαλό προσκολλάται να φέρει εις πέρας τη δουλειά και δεν αφήνει το μυαλό του να ταξιδέψει.

Δ. Ο 4^ος τρόπος είναι η αδιάλειπτη προσευχή.

Όταν δεχόμαστε επίθεση από λογισμό, ποτέ να μην πέφτουμε έντονα στην προσευχή. Χαρακτηριστική είναι και η προτροπή του σύγχρονου μας Αγίου Παϊσίου που λέει ότι: «…όταν κάποιος αντιμετωπίζει κάποιον λογισμό και αρχίζει να επαναλαμβάνει την ευχή πολύ γρήγορα, μοιάζει με τρομοκρατημένο στρατιώτη μέσα στη μανία της μάχης. Κρατάει το τουφέκι του σφιγμένο στο στήθος, παράλυτος από φόβο, και έτσι έχει μαρμαρώσει από το  φόβο του, δεν μπορεί να πολεμήσει αλλά και ούτε να αναπνεύσει…»

«…Πρέπει να χρησιμοποιείται αργά, μεθοδικά η προσευχή και όχι σε κατάσταση πανικού…» Π. Μάξιμος, Όρος Σιωπής

Η 4^η μέθοδος μας ανακόπτει επίσης από τα αίτια του πάθους.

Ε. Αγία Γραφή – Χριστιανικά βιβλία

Η ανάγνωση πνευματικών κειμένων παράγει αντισώματα. Βαθιά μέσα στην ψυχή μας πολεμούν τους νοητούς «ιούς» των αρνητικών λογισμών. Μέσα από τις λέξεις κειμένων λειτουργεί η Θεία Χάρη. Το ίδιο συμβαίνει και στην εκκλησία. Μπορεί να μην καταλαβαίνουμε κάποια πράγματα αλλά η θεία Χάρη επιδρά με αδιόρατους τρόπους.

Μερικές φορές η πρόνοια του Θεού μας σκεπάζει και μας αποτρέπει να διαπράξουμε την αμαρτία. Καλό είναι να μη κάνεις το κακό ούτε με τη σκέψη. Αν έλθει ο πειρασμός καλό είναι να μη νικηθείς. Για να επιτευχθεί αυτό όμως πρέπει ο νους να είναι καθαρός, τηλαυγής, να είναι σε συνεχή εγρήγορση μέσω νηστείας και άσκησης γιατί έτσι προσελκύουμε την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος. Χαρακτηριστικό είναι και το περιστατικό ενός υποτακτικού που ρωτά τον γέροντά του «…Πώς συμβαίνει να με καταπιέζουν οι λογισμοί; Εγώ να τους αποστρέφομαι και αυτοί να μένουν στη θέση τους. – Και να απαντά ο Γέροντας: «…Αν δεν τους πεις πεινασμένος φύγετε, δεν φεύγουν, μένουν, γιατί ενόσω βρίσκουν ανάπαυση δεν απομακρύνονται…».

Ακόμα και όταν αμαρτάνουμε στο νου, αν καταφέρουμε να μην επιπέσουμε στην πράξη ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΙΚΗΤΗΣ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟ ΛΟΓΙΣΜΟ[1]. Σ’ αυτήν την περίπτωση πρέπει να ευχαριστήσουμε το Θεό για τη θεία παρέμβασή Του.

Ε. Η ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Για να τους αντιμετωπίσουμε πρέπει να κάνουμε ότι μας λέει και ο Απ. Παύλος, να ενδυθούμε «…την πανοπλίαν του Θεού…»  (Εφ. 6:11). Ποια είναι λοιπόν η πανοπλία του Θεού όπως μας την επονομάζει ο Απόστολος των Εθνών;

1.  Φορέσουμε για περικεφαλαία την «ελπίδα της σωτηρίας» (Α’ Θεσ. 5:8). Η περικεφαλαία προστατεύει το κεφάλι – δική μας Κεφαλή είναι ο Χριστός – και στον καιρό των θλίψεων και των διωγμών, πρέπει να Τον καλύπτουμε πάντα μέσα μας, με την απόρθητη περικεφαλαία της ελπίδας των μελλοντικών αγαθών, κρατώντας την πίστη μας ακέραιη και αλώβητη. Αν μας λείψουν τα άλλα μέρη μπορούμε και παράλυτοι να ζήσουμε!! Αν μας λείψει όμως ο Κύριος, τότε δεν θα μπορέσουμε να μείνουμε ζωντανοί. Το θεωρώ το πιο σημαντικό αυτό γι’ αυτό και σας το παραθέτω πρώτο, να μην χάσουμε ποτέ μα ποτέ την ελπίδα μας στο Θεό. Να μην φτάσουμε ποτέ σε σημεία απόγνωσης που κάποιοι δυστυχώς συνάνθρωποι υπέπεσαν και οδηγήθηκαν στην αυτοχειρία.

2.  Ως θώρακα ο απ. Παύλος προτρέπει να «ντυθούμε σαν πνευματικό θώρακα την αγάπη» (Α΄Θεσ. 5:8). «…η αγάπη περιβάλλει και προστατεύει τα ζωτικά κομμάτια της καρδιάς μας και αντιστέκεται στα θανάσιμα κτυπήματα που προκαλούν τα πάθη…». Η αγάπη Θεού που αναφέρεται εδώ ο Απ. Παύλος είναι εκείνη η αγάπη που αγκαλιάζει, περιστοιχίζει ακόμα και τους εχθρούς μας. «…Αν αγαπάτε μόνο αυτούς που σας αγαπούν, τότε ποια χάρη ποια αμοιβή σας αξίζει; Γιατί και οι αμαρτωλοί αγαπούν εκείνους που τους αγαπούν…». Όταν σας κυνηγούν ή κακολογούν εσείς να συγχωράτε να αγαπάτε ακόμη περισσότερο, να πράττεται αυτό που έκανε ο πρωτομάρτυρας Στέφανος «…Κύριε μην τους καταλογίσεις την αμαρτία τους αυτή…».

Η "ασπίδα" της πίστεως

3.   Ως ασπίδα να τειχιστούμε με «θάρρος και πίστη». Η θαρραλέα αντίσταση λέει ο Αγ. Ιάκωβος τον φυγαδεύει. Το θάρρος και η πίστη είναι η ασπίδα μπορούμε να σβήνουμε όλα τα φλογισμένα βέλη του πονηρού (Εφ. 6:16). Είναι εκείνη η ακλόνητη βεβαιότητα, ότι ο Θεός είναι δίπλα μας. Όπως λέει και ο ψαλμός 90 «…Ού φοβηθήσει από φόβου νυκτερινού, από βέλους πετομένου ημέρας, από πράγματος εν σκότει διαπορευομένου, από συμπτώματος και δαιμονίου μεσημβρινού…». Δεν πρόκειται να φοβηθώ από τα πυρωμένα βέλη του εχθρού γιατί η πίστη θα είναι ακλόνητη καθόλην την διάρκεια της μέρας. 

4.   Η μελέτη του Λόγου του Θεού είναι με βάση τον Απ. Παύλο «μάχαιραν του Πνεύματος» (Εφ. 6:17). Είναι πιο ζωντανό και κοφτερό από δίκοπο σπαθί και μπορεί να κομματιάσει ότι σαρκικό και γήινο βρίσκεται μέσα μας. Ο διάβολος δεν θα τολμήσει να μπει σε σπίτι που υπάρχει Ευαγγέλιο, πόσο μάλλον να δεν θ’ αγγίξει την ψυχή που μελετάει με το νου της, τα λόγια του Ευαγγελίου.

5.   Η αδιάλειπτη προσευχή και εγρήγορση εξουδετερώνουν ένα ισχυρό όπλο του εχθρού που είναι ο «αιφνιδιασμός». Κεφ. (26, 41) «…γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής…». Αυτά τα δύο αν συνδυαστούν μαζί γίνονται πανίσχυρο όπλο κατά των δαιμόνων. Οι πατέρες το ονομάζουν «μαστίγιο» των δαιμόνων. Να χρησιμοποιούμε το μαστίγιο της ευχής «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Τον ενοχλεί πολύ και προσπαθεί να την καταργήσει. 

6.   Η νηστεία με συνδυασμό με την προσευχή «χαλιναγωγεί» τα πάθη, κάνει «ανδρείο το νου» και «τρέπει είς φυγή» τον πονηρό. Χαρακτηριστικό αυτού είναι και το παράδειγμα που δίνει ο Ιωάννης Κολοβός. «…Αν ο βασιλιάς θέλει να καταλάβει μια εχθρική πόλη δεσμεύει το νερό και την τροφή, και έτσι οι εχθροί κινδυνεύοντας να πεθάνουν υποτάσσονται σ’ αυτόν. Το ίδιο ισχύει και για τα σαρκικά πάθη. Εάν ο άνθρωπος ζήσει με νηστεία και πείνα, οι εχθροί που είναι στη ψυχή του χάνουν τη δύναμή τους…»[2] 

7.   Η «ζώνη» της πανοπλίας μας να είναι η «αλήθεια» το «φως της γνώσεως», έτσι ώστε ποτέ μας να μην επιπέσουμε στο σκότος. Όταν δεν γνωρίζουμε αρκούμαστε στο σκοτάδι. Οι άγιοι είναι τα φώτα που καθοδηγούν τη ψυχή που επιδιώκει την τελείωση. Είναι υποδείγματα (μπορούμε να γίνουμε και εμείς). Είναι ζωντανή μαρτυρία της αποτελεσματικότητας του Ευαγγελίου. 

ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, 
οὗτος σωθήσεται
Ματθ. (24,13)

8.  Η καρτερικότατα και η υπομονή κρατάει «ψηλά το ηθικό». Όπως λέει και ο απόστολος των εθνών «…Δί υπομονής τρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα…» (Εβρ. 12:1) 

9. Άλλο όπλο στη μάχη είναι η διάκριση, «…υπάρχουν περιπτώσεις που πρέπει να προτιμήσουμε τη φυγή, λόγω της αδυναμίας μας, για να μη θανατωθούμε». (Άγιος Ιωάννης ο Σιναϊτης). 

10.  Ο εκκλησιασμός και συμμετοχή στα Μυστήρια όπως είπαμε και πιο πάνω είναι τα εφόδια μας (η πηγή εκείνη ανεφοδιασμού στον πόλεμο), κόβουμε τα δικαιώματα του διαβόλου και αποκτούμε κοινωνία με το Θεό. Το αγιασμένο λάδι είναι «Ξίφος» κατά δαιμόνων, ο δε αγιασμός είναι «ιαματικόν» ψυχών και σωμάτων και πάσης σατανικής δυνάμεως «αποτρεπτικόν», γιατί αγιάζεται με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος. 

Τον σταυρό θα τεντώσω για κατάρτι
 και θα πορευθώ άφοβα
στο λιμάνι της αγκαλιάς Σου

11. Άλλο όπλο είναι ο τίμιος Σταυρός, τον οποίο τρέμει υπερβολικά ο διάβολος. Όταν χρησιμοποιείται «τυπώνεται» εναντίον του. «…Οι πειρασμοί του διαβόλου είναι σαν τον ιστό της αράχνης αρκεί μόνο να φυσήσεις επάνω του…».[3]   «Αμυντικό όπλο» το σημείο του Σταυρού και όλες οι πανουργίες θα εξαφανισθούν αμέσως! 

12.  Είναι απαραίτητο να διατηρήσουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που πήραμε στο Άγιο Βάπτισμα, γιατί είναι αυτή που μας προμηθεύει τα όπλα του πνευματικού μας αγώνα. Τα όπλα αυτά δεν είναι κοσμικά αλλά με τη δύναμη του Θεού γκρεμίζουν δαιμονικά οχυρώματα και πονηρούς λογισμούς! Η παρουσία της θείας χάριτος είναι η «φωτιά» που καίει τα πονηρά δαιμόνια και καταστρέφει τα τεχνάσματά τους.

Αγαπητέ μου αναγνώστη ας ενδυθούμε την «πανοπλία του Θεού» για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, γιατί με τα γήινα όπλα σκάβουμε μόνο το λάκκο μας. Ας μισήσουμε την αμαρτία, που είναι αιτία τόσο κακών, με όλη μας την δύναμη. Όσο την κρατάμε μακριά από την καρδιά μας, όχι μόνο οι άγιοι άγγελοι θαυμάζουν, αλλά αγάλλεται και ευφραίνεται και ο Κύριος ημών και την κάνει κατοικητήριό Του.

Ας αποφεύγουμε τους τόπους και τις αιτίες της αμαρτίας, γιατί σαν άνθρωποι αδύναμοι έχουμε εύκολη τη ροπή προς αυτή. Η συχνή συμμετοχή στα Μυστήρια της Εξομολογήσεως και Θείας Κοινωνίας (οι πιο μεγάλες ευεργεσίες του Θεού στον άνθρωπο) γιατί τον θεραπεύουν από τις αμαρτίες και τον θωρακίζουν πνευματικά. Ας πολεμήσουμε τη ραθυμία και την αμέλεια, με τη συνεχή τριβή και κατήχηση του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής και άλλων πνευματικών ψυχωφελών βιβλίων.

Κάνε αυτοκριτική!
Άκου την φωνή της συνειδήσεώς σου

Ας κάνουμε στο πέρας της μέρας, μας πριν κοιμηθούμε, μια αυτοκριτική, το τί κάναμε σωστό, το τί κάναμε λάθος, πώς μπορούμε να βελτιώσουμε κάποια πράγματα και κυρίως τον εαυτό μας ώστε να αξιωθούμε κατά Θεό.

Ας μετανοήσουμε ταπεινά για τα σφάλματά μας ζητώντας συγχώρεση από το Θεό. Ας αναλογιστούμε τα λόγια του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού  «…ουκ έστιν αυτοίς μετάνοια, ώσπερ ουδέ τοις ανθρώποις μετά τον θάνατον…». Και τέλος ας μισήσουμε το κοσμικό φρόνημα, «…κανείς δεν μπορει να είναι δούλος σε δύο κυρίους…» (Ματθ. 6:24).

Πώς μπορούμε να λέμε ότι αγαπάμε το Θεό όταν είμαστε προσκολλημένοι στα γήινα; Ας έχουμε κατά νου το ψαλμό «…Πάντα ματαιότης τὰ ἀνθρώπινα, ὅσα οὐχ ὑπάρχει μετὰ θάνατον, οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα· ἐπελθὼν γὰρ ὁ θάνατος…».

Βαρσανούφιος ο
Μέγας

Ας υποτάξουμε τον εαυτό μας και το θέλημά μας στο θέλημα του Θεού, όπως υποτάσσεται το σίδερο στο σιδηρουργό.[4] Η ταπείνωση είναι ο θάνατος των παθών «…Απαρνήσου το θέλημά σου και τήρησε την ταπείνωση σ’ όλη σου τη ζωή, τότε θα σωθείς. Η ταπείνωση και η υπακοή είναι οι εκριζωτές όλων των παθών και οι φυτευτές όλων των αρετών…» (Βαρσανούφιος ο Μέγας).

Όπως λέει και ο Ψαλμωδός στον ψαλμό (131, 3-5) «…δεν θα εισέλθω εις την σκηνή που κατοικώ, ούτε θα ανεβώ στο στρωμένο κρεβάτι μου, ούτε θα παραδώσω τα μάτια μου στον ύπνον και τα βλέφαρά μου τον νυσταγμόν· δεν θα δώσω ανάπαυσιν στους κροτάφους μου, μέχρις ότου εύρω κατάλληλον τόπον δια τον Κύριον, δια την κατοικία του Θεού του Ιακώβ…».

Θα επικαλούμαι απαύστως Κύριε το έλεός Σου, μέχρι να βρω ανάπαυση εν «…τα σκηνώματα σου…» (83, 1). Και όπου με βρει φουρτούνα δεν θα εγκαταλείψω, μήτε θα επιστρέψω πίσω, αλλά στον αντίθετο άνεμο, τον σταυρό θα τεντώσω για κατάρτι και θα πορευθώ άφοβα στο λιμάνι της αγκαλιάς Σου. Γιατί «12 ...η Βασιλεία των Ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν...» Ματθ. Κεφ.11.

Θα ήθελα ακόμα μια φορά να σας ευχαριστήσω για την υπομονή σας, που μοιραστήκαμε μαζί κάποιες σκέψεις «Με Αγάπη Θεού». Εύχομαι ο Κύριος να μας δίδει πάντοτε δύναμη και αντοχή για να ανέβουμε αλώβητοι τον Γολγοθά μας.

==========================================

==========================================

Βιβλιογραφία: Βιβλίο «Περί Μετάνοιας»

                         Άρθρο στο site: http://entoytwnika1.blogspot.com.cy/2015/03/6.html

                        «Πώς θα σωθούμε» Ι.Μ Παρακλήτου

                         Ομιλία του αρχιμανδρίτη Κάπαρνου «Περί Πνευματικού Αγώνα»

                         Βιβλίο «Μέγα Γεροντικό Β’»

                         Βιβλίο «Όρος Σιωπής»

                         Βιβλίο «Δια των Σπορίμων Μέρος Α’»

             

+ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ +

Α. Δεν πρέπει να αναλαμβάνουμε ασκητικούς αγώνες πάνω από τα μέτρα μας. Πρέπει να κάνουμε τον φίλο μας τη σάρκα πιστό και ικανό να ασκεί την αρετή. Πρέπει να βαδίζουμε την μέση οδό. Σε μια μικρή βαρκούλα δεν βάζουμε πανιά μεγαλύτερα του μεγέθους της βάρκας για να πάμε πιο γρήγορα. Γιατί όταν θα φυσήσει δυνατός αέρας θα αναποδογυριστεί. Το ίδιο είναι και με το surfing. Όσο πιο ικανός “surfer” είσαι τόσο πιο μεγάλο πανί πάνω στη σανίδα σου βάζεις. Στους αρχάριους δεικνύετε να ξεκινούν με μικρό πανί για να το ελέγχουν καλύτερα.

Β. «…Το σώμα είναι ο δούλος η ψυχή είναι η βασίλισσα και επομένως οφείλεται στο έλεος του Θεού όταν το σώμα εξαντλείται από ασθένειες  γιατί έτσι τα πάθη εξασθενούν και ο άνθρωπος γίνεται φυσιολογικός… Μερικές φορές η ίδια σωματική ασθένεια μερικές φορές γεννιέται από τα πάθη, απομάκρυνε την αμαρτία και η ασθένεια θα φύγει…».

Γ. Θα πρέπει να είμαστε επιεικείς με τη ψυχή μας όσον αφορά τις αδυναμίες και τις ατέλειές της και να δείχνουμε υπομονή στα ελαττώματα της όπως δείχνουμε υπομονή στα ελαττώματα των άλλων αλλά δεν πρέπει να είμαστε ράθυμοι.

Δ. «…όπως το κερί εάν δεν θερμανθεί και δεν μαλακώσει δεν μπορεί να δεχθεί τη σφραγίδα που βάζουμε πάνω του, έτσι και ο άνθρωπος εάν δεν δοκιμασθεί με κόπους και αρρώστιες, δεν είναι σε θέση να δεχθεί τη σφραγίδα που θέλει το άγιο Πνεύμα να επιθέσει σ’ αυτόν...» ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ Β’

Ε.    

     

  ΔΑΝΙΗΛ =======> ΔΙΑΚΡΙΣΗ

                                             +

                                        ΠΟΝΟ <<================== ΙΩΒ

                                             +

ΝΩΕ  ========= >>  ΑΚΤΗΜΟΣΥΝΗ

                                             =
-----------------------------------------------------------                ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
----------------------------------------------------------- 


Αν υπάρχουν οι 3 αυτοί άνδρες (βίος τους) στη ζωή μας «…ο Θεός οικεί εν αυτοις..»



ΣΤ. «…ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΘΑ ΣΩΘΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ, ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΟΝΟΜΑΣΤΕΙ ΜΕΓΑΣ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ…» αββάς Παμβώ

Ζ. «…όπου ξεπερνιούνται τα ανθρώπινα μέτρα, αποκτώνται και τα χαρίσματα, γιατί εκεί κατοικεί ο Θεός…» ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

---

[1] Εδώ θέλω να αναφέρω εκείνο το περιστατικό στο Πατριαρχείο, με τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, επίσκοπο Κων/λεως. Ο Χρυσόστομος για να πείσει για το αντίθετο τους ζηλωτές εκείνους πατέρες που έλεγαν ότι η αμαρτία της επιθυμίας ενός πάθους είναι το ίδιο με την πράξη, τους κάλεσε όλους για φαγητό στο Πατριαρχείο για φαγητό. Τους προέτρεψε να μην φάνε και να φυλάξουνε την όρεξή τους για το φαγητό. Όταν προσήλθαν οι πατέρες έκαναν προσευχή και προτού καθίσουν αφού ο Χρυσόστομος του καθυστέρησε για να αυξηθεί η επιθυμία τους για βρώσιν και πόσην - καθώς η μυρωδιά της πλούσιας τράπεζας χάιδευε τις μύτες τους - απευθύνθηκε προς αυτούς λέγοντας «…Αφού τώρα επιθυμείτε να προσέλθετε για φαγητό, μπορείτε να φύγετε… Εφόσον επιθυμείτε τα εδέσματα της τράπεζας ταύτης είναι σαν τα δοκιμάσετε…». Αυτά τους είπε ο Άγιος Ιωάννης θέλοντας να τους δείξει την μεγάλη διαφορά της πράξης με της επιθυμίας.

[2] Απόσπασμα μέσα από το Μέγα Γεροντικό, τόμος Β’.

[3] ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ Β’

[4] Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ