– Γέροντα, όταν έχω συνέχεια πτώσεις
στον αγώνα μου, με πιάνει λύπη.
– Να ψέλνεις το «…Πάντων
προστατεύεις, ἀγαθὴ…» καὶ τὸ «…Πάντων θλιβοµένων η χαρά…».
Αυτό να το κάνεις σαν κανόνα, και η
Παναγία θα σε βοηθήσει.
Η Παναγία δεν μας αφήνει· μας κουβαλάει
στην πλάτη Της, αρκεί κι εμείς να το θέλουμε και να μην κλωτσάμε, όπως κάνουν τ’
άτακτα παιδιά.
– Γέροντα, θα ήθελα η Παναγία να
κρατήσει κι εμένα στην αγκαλιά Της, όπως κρατάει τον Χριστό.
– Δεν σε κράτησε ποτέ εσένα; Δεν
ένιωσες καμιά φορά σαν μωρό στην αγκαλιά Της; Εγώ αισθάνομαι σαν παιδάκι κοντά Της.
Την νιώθω Μάνα μου. Πολλές φορές
πηγαίνω και ακουμπώ στην εικόνα Της και λέω: «…Τώρα, Παναγία µου, θα θηλάσω
λίγο Χάρη».
Νιώθω σαν μωρά που θηλάζει στην
αγκαλιά της μάνας του ξέγνοιαστο, αμέριμνο, και νιώθει την μεγάλη της αγάπη και
την ανέκφραστη στοργή Της, και τρέφομαι με Χάρη.
Πηγή: Όσιος Παίσιος
Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου