ΚΣΤ'. ΣΤΗ ΘΛΙΨΗ ΜΟΝΟ ΕΣΥ

Στην πρόσκαιρη ζωή καλούμαστε, την πίστη να τηρούμε,

ελπίδα και δόξα στο Θεό, μονίμως να εγκαλούμε.

Κύριε Πατέρα μου, ανταποκρίνομαι στο κάλεσμά Σου,

ο βίος μου όλος μίμηση, στο άγιο δίδαγμά Σου.

Όμως όταν σηκώνω τον σταυρό, η θλίψη με τυλίγει,

ο πόνος μου είναι βαρύς, πολύ με καταπνίγει.

Πώς Θεέ μου να διαβώ, στο διάβα της πορείας,

που είναι γεμάτη οδυρμούς και τόσες δυσκολίας;

Πώς Θεέ μου θα Σε μιμηθώ, πως δύναμαι ν’ αντέξω,

όταν στο καθετί λυγώ, κι είμαι έτοιμος  να μπλέξω;

Πώς Θεέ μου θα γίνω, πραγματικό παιδί Σου,

όταν στα δύσκολα σείεται, της Αμπέλου το κλαδί Σου;

Το σκότος της ζωής μου και η ντροπή με πνίγει,

ο φόβος μακριά από Σε, συνέχεια με τυλίγει.

Κύριε Πατέρα μου, σπεύσε στην βοήθειά μου,

λυπήσου με τον αμαρτωλό, για την απείθειά μου.

Κύριε  τούτο το σταυρό πώς να βαστάξω μόνος,

χωρίς Εσέ Πατέρα μου, δεν με αφήνει ο πόνος.

Έλα σαν άλλος Κυρηναίος και ανασήκωσέ με,

απάλυνε τον κόπο μου και ανόρθωσέ με.

 Διάλυσε την κακία μου, το σκότος της ζωής μου,

λάμψε στην καρδία μου, ως αέρας της πνοής μου.

Όπως το σκότος χάνεται όταν διαδέχεται το Φως,

έτσι και οι πληγές μου Κύριε, να κλείσουνε θεοπρεπώς.

Απάλυνε την εμού ψυχή από τις αμαρτίες,

και ειρήνευσε με Κύριε από τις κατά καιρό θυσίες.

Κύριε κράζω προς Σε, όπως το παιδί προς τον Πατέρα,

που τον ζητά στο καθετί και νύχτα και ημέρα.

Απάλυνε τον πόνο μου, και δώσε μου κουράγιο,

ώστε Θεέ μου να σωθώ από της θλίψης το ναυάγιο.

Το ξέρω Θεέ μου ότι θες καρδιά, ταπεινή και ανδρεία,

να παλεύει αγόγγυστα μέσ’ του κόσμου τα θηρία.

Είναι στιγμές όμως που λυγίζω, μέσα στην αδικία,

γιατί σε αγάπη υστερώ, γιατί έχω μέσα μου κακία.

Κράτησέ με Δέσποτα, βάστα μου το χέρι,

στα όσα δύσκολα περνώ και η ζωή μου φέρει.

Μεταποίησε τη θλίψη μου, σε θλίψη ζωογόνα,

και την έσχατη θυσία να αξιωθώ, στον εν Χριστώ αγώνα.

Αξίωσε με να αγαπήσω, τον σταυρό που κουβαλώ,

και το Ορθόδοξό μου πνεύμα παντού να διαλαλώ.

Παρόλα αυτά σε βλέπω Κύριε, στις φτωχογειτονιές,

να δίνεις Συ παρηγοριά στις τόσες αγκαλιές.

Σε βλέπω και στα ιατρεία, μες τις κλίνες, σε τόσους ασθενείς,

να κρατάς το χέρι τους σφικτά όπως δεν μπορεί άλλος κανείς.

Σε βλέπω και στις φυλακές, να τους αναζητάς,

το Ευαγγέλιο Σου να κρατάς και την μετάνοια να ζητάς.

Σε βλέπω Κύριε παντού στον πόνο και στη θλίψη,

ώστε κανείς από τους πιστούς να μην Σε εγκαταλείψει.

Έλα Κύριε Πατέρα μου, και σε μένα το παιδί Σου,

πάρε και μένα αγκαλιά να νιώσω την στοργή Σου. 

Πολύ όμορφος είναι και ο ψαλμός στην Εκκλησία μας που λέει:

«…Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς…»