17. ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ – ΜΕΡΟΣ Γ’

Ε. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΒΑΠΤΙΣΗ

1. ΧΙΤΩΝΑΣ ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Ο σκοπός της μετά-βαπτίσεως εποχής είναι η διασφάλιση της λαμπρότητας του χιτώνος της βαπτίσεως, «…όσοι Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσατε…». Πρέπει η ζωή μας να αναδύει χρηστότητα. Το άρωμα μας να είναι άρωμα Χριστού, άρωμα καθαρότητας, άρωμα ευφροσύνης και λαμπρότητας. Νομίζετε ότι με την έννοια του αρώματος υπερβάλλω; Θα αντιληφτείτε τι εννοώ διαβάζοντας το πιο κάτω περιστατικό ενός μαθητή του αγίου Παϊσίου.

Αυτός ο μαθητής, λοιπόν, ενώ ήταν στην πόλη έπεσε σε μια παρέα με Εβραίους και του έλεγαν ο «…Χριστός δεν είναι Θεός όπως εσείς οι χριστιανοί λέτε…». Αφελέστατα αυτός τους απάντησε: «…ίσως να είναι έτσι όπως λέτε…». Όταν επέστρεψε πίσω στο γέροντα Παΐσιο, ο γέροντας δεν τον αναγνώριζε και του έλεγε, «…Μα ποιος είσαι;…», και να του απαντάει ο άνθρωπος «…Μα είμαι ο μαθητής σου…».

«…Μα ποιος μαθητής μου; Εμένα ο μαθητής μου είναι Χριστιανός, εσύ δεν είσαι Χριστιανός. Δεν έχεις την Χάρη του Βαπτίσματος πάνω σου…».

Και κατόπιν έγινε μια ολόκληρη διαδικασία δοκιμασίας και αγώνων για να επανέλθει ξανά ο άνθρωπος στην αρχική του κατάσταση.

Βλέπουμε εδώ ότι η Χάρη του Θεού, που δίδεται στον άνθρωπο δια του αγίου Βαπτίσματος, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΟΡΙΣΤΟ, ΚΑΤΙ ΓΕΝΙΚΟ ΚΑΙ ΑΦΗΡΗΜΕΝΟ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ, το οποίο δίδεται δια της Εκκλησίας μας, διότι η γέννησή μας γίνεται μέσα στην Εκκλησία. Αυτή την μυρωδιά, αυτό το άρωμα της Χάριτος οι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας μας, το αντιλαμβάνονταν.

Ο απόστολος Παύλος μας προτρέπει  «…όσοι εκδυθήκαμε τη φθαρμένη στολή του Παλιού ανθρώπου να φορέσουμε τον καινούριο χιτώνα τον κατά Θεό κτισθέντα εν οσιότητι και δικαιοσύνη…»^[1] 

Έχουμε καταταγεί στη στρατιά του μεγάλου Βασιλέως, γι’ αυτό θα ετοιμαστούμε για να διαφυλάξουμε τις στολές που μας εδόθησαν, όχι στολών λαμπρών ενδυμάτων, αλλά στολών ευλάβειας ψυχής και ευσυνειδησίας. Σαν υιοί φωτός (δωρεά βαπτίσματος), οφείλουμε να διατηρήσουμε λαμπρή και φωτεινή τη στολή της ψυχής ώστε να παραμείνουμε δια βίου νεοφώτιστοι. 

Ο άγιος Κύριλλος μας προτρέπει να κάνουμε όπως έκανε και ο Χριστός. Μετά την βάπτισή Του και την επιφοίτηση του αγίου Πνεύματος εξήλθε στην έρημο και νίκησε τον εχθρό διάβολο, έτσι και εμείς, ενδεδυμένοι την πανοπλία του αγίου Πνεύματος, να αντισταθούμε και να πολεμήσουμε εναντίον των δυνάμεων του διαβόλου. Και νικώντας τον να λέμε πάντοτε «…Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ…» (Φιλιπ. 4, 13)

Ο Χιτώνας της βάπτισης, πώς να σας δώσω να καταλάβετε, είναι πάνω σ’ αυτό που στηρίζετε ότι πιο πολύτιμο έχουμε. Πάνω σ’ αυτό και μόνο μπορεί να στηριχτεί το διαμάντι της πίστεως, της Χριστού ομολογίας και αγάπης.

Όπως το διαμάντι, όταν το περιστρέφουμε, από όποια οπτική γωνία το δούμε, αντανακλά πίσω τη λάμψη του και την ομορφιά πόσο μάλλον ο γλυκύτατος Χριστός μας. Το διαμάντι συμβολίζει το Χριστό και είναι ότι πιο πολύτιμο έχουμε.

Αυτό το διαμάντι, θέλουμε να το έχουμε όσο πιο ψηλά μέσα στο σπίτι μας, ώστε να το βλέπουν οι πάντες. Αν προσπαθήσεις να το στηρίξεις οπουδήποτε, το διαμάντι ένεκα της μορφής του θα πέσει. Ο μόνος τρόπος για να το στηρίξουμε χωρίς να κρύβεται η λάμψη του και η ομορφιά του είναι με ένα λευκό χιτώνα, (βάπτιση) ώστε να λάμπει και να συνεχίσει να λάμπει στις καρδιές μας αλλά και στους γύρω μας.

2. ΒΑΠΤΙΖΟΜΕΝΟΣ – ΦΩΤΙΖΟΜΕΝΟΣ

Αφού δεχτήκαμε το άγιο βάπτισμα, ο φωτιζόμενος, εκπέμπει Φως Χριστού το οποίο φαίνει πάσι (δηλαδή φωτίζει όλους). Ο πιστός δεν χωρίζεται από τους απίστους αλλά τους έλκει στο Φως του Χριστού.

Ο ιερός Χρυσόστομος λέει γι’ αυτό πως «…αν μείνουμε σταθεροί, συναναστρεφόμενοι με τους απίστους να τους οδηγούμε στην ευσέβεια, και με τη ζωή των αγαθών έργων να γινόμεθα διδάσκαλοι της ευσέβειας, γι’ αυτό ακριβώς ο Κύριος επέτρεψε να ζούνε μαζί πονηροί και αγαθοί, ευσεβείς και ασεβείς...» Και καταλήγει ο άγιος «…ίνα ούτω λάμπωμεν εν αρετή ώστε και σιγώντων ημών ικανήν έχειν διδασκαλία τους ημάς ορώντας…».

3. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ

Ο απόστολος Παύλος λέει: «…Ταύτα τύποι ημών εγεννήθησαν, εις το μη είναι ημάς επιθυμητάς κακών…». Όπως οι Εβραίοι, παρόλες τις προτυπώσεις των αγίων μυστηρίων, δεν ωφελήθηκαν γιατί είχαν το μυαλό τους στραμμένο στις πονηρές επιθυμίες, έτσι και εμείς, αν ζούμε μέσα στην αμαρτία δεν πρόκειται να μας σώσει το άγιο βάπτισμα αλλά και τα άλλα άγια μυστήρια.

Αν δεν ζούμε με μετάνοια, δεν υπακούσουμε τις θείες εντολές, θα εκπέσουμε από την ουράνια κληρονομία, όπως οι Εβραίοι από την γη της επαγγελίας (Α’ Κορ. 10, 6)

Με το άγιο Βάπτισμα ο άνθρωπος γίνεται ένοικος Χριστού και ο Χριστός ενοικεί στον άνθρωπο, γι’ αυτό λοιπόν η ζωή μας πρέπει να είναι ανάλογη με τη ζωή του Χριστού. Ο ιερός Χρυσόστομος περί αυτού λέει: «…εμείς που  ενδυθήκαμε μια για πάντα τον Χριστό και αξιωθήκαμε να τον έχουμε ένοικο εντός μας, θα μπορέσουμε με την ενάρετη ζωή μας και σιωπώντας ακόμη να δείχνομε τη δύναμη εκείνου που κατοικεί μέσα μας…» 

Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς λέει «…το Άγιο Πνεύμα για όσους βαπτίστηκαν που ζουν με μετάνοια, ακόμη και αν αμαρτήσουν, παραμένει, ενώ εκείνοι που ζουν αμετανόητοι απομακρύνεται…». «…Είθε όλοι να εργάζονται τις μετανοίας τα έργα,  λόγια και λογισμούς, για να φυλάσσουμε μέσα μας διαπαντός το Άγιο Πνεύμα, για να μας συνετίζει, να μας φροντίζει και να μας παρέχει την ύψιστη σωτηρία, τώρα και πάντοτε και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν…»

Όλοι οι πιστοί λέει ο άγιος Χρυσόστομος «…ονομαζόμαστε χριστιανοί και υιοί Θεού, φίλοι του Χριστού και σώμα Χριστού…». Ας κατανοήσουμε και ας σεβασθούμε το μεγαλείο της ονομασίας μας. Είναι πρέπον όχι μόνο να ονομαζόμαστε χριστιανοί αλλά και να είμαστε! (Θεοφόρος Ιγνάτιος). Επίσης «…όσοι γαρ Πνεύματι Θεού άγονται, ούτοι εισίν υιοί Θεού…» δηλ. όσοι σε όλη τους τη ζωή ζούνε όπως τους οδηγεί το άγιο Πνεύμα, αυτοί είναι υιοί Θεού (Ιερός Χρυσόστομος).

Η πίστη και το άγιο Βάπτισμα είναι 2 τρόποι σωτηρίας συνδεδεμένοι μεταξύ τους και αδιαίρετοι. Διότι η πίστη ολοκληρώνεται με το βάπτισμα και το βάπτισμα θεμελιώνεται στην πίστη. Προηγείται η ομολογία που μας εισάγει στη σωτηρία και επακολουθεί το βάπτισμα που επισφραγίζει τη συγκατάθεσή μας. Μέγας Βασίλειος

Η πίστη στον Θεό και η ομολογία της πίστεως πρέπει να συνυπάρχουν με έργα αρετής. (Γρηγόριος Νύσσης)

4. ΞΕΒΓΑΛΜΑ ΤΩΝ ΜΥΡΩΝ

Ο νεοφώτιστος οφείλει την 7^η μέρα να προσέλθει στο ναό και στον ιερέα και δ’ αυτού να απολουσθεί. Τον ξεπλένει ο ιερέας με υγρό σπόγγο, λέγοντας άγιος ευχές. Αν ο νεοφώτιστος είναι βρέφος, τότε φροντίζει γι’ αυτόν η μητέρα του να το προσκομίσει στον ναό. (αυτά πλέον όμως γίνονται σήμερα από τον Ιερέα κατά την ημέρα της Βαπτίσεως, δηλαδή οι ευχές της απολούσεως).

Τα εξωτερικά σημάδια της Χάριτος τότε σφογγίζονται, αλλά η δωρεά της Χάριτος του Θεού που δεχθήκαμε «…εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών δια Πνεύματος Αγίου του δοθέντος ημίν…» (Ρωμ. 5, 5)

Στις μέρες μας, λόγω της εκκοσμίκευσης, το ξέβγαλμα των μύρων, γίνεται την 3^η ημέρα. Ο ανάδοχος, πηγαίνει στο σπίτι του βαπτισθέντος παιδιού και ξεπλένει με πολύ προσοχή, τα ρούχα του βρέφους – όσα έχει φορέσει κατά την προαναφερθείσα περίοδο –.

Τις επόμενες 3 συνεχόμενες Κυριακές είθισται παραδοσιακά, οι γονείς να παίρνουν μετά λαμπάδων το νεοφωτισμένο βρέφος στο ναό για τη κοινωνία των Αχράντων Μυστηρίων. Αυτό είναι ΛΑΘΟΣ από την άποψη ότι το παιδί ΠΡΕΠΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΑ, ώστε να αυξάνει πνευματικά και να συντηρείται από το Χριστό.

Όσες περισσότερες φορές και αν είναι δυνατόν και κάθε Κυριακή το παιδί να κοινωνά. Αυτό αποτελεί ευλογία και δύναμη για το παιδί. Κάθε φορά το παιδί που κοινωνά γίνεται «Χριστόφορο» και «Πνευματοφόρο».

5. ΝΟΝΟΣ/Α Ή ΑΝΑΔΟΧΟΣ/Η

Ο νονός/ανάδοχος είναι εγγυητής των προθέσεων (αν είναι νήπιο) και της παλαιάς ζωής του κατηχουμένου (αν είναι σε εφηβική ή μεταγενέστερη ηλικία). Ο ανάδοχος ως εγγυητής αναπληρώνει την έλλειψη βούλησης τού νηπίου και ομολογεί πίστη εξ ονόματος του. Ο νονός εγγυάται για τη βιωτή του στην Εκκλησία. Είναι εγγυητής στο Χριστό γι’ αυτόν, ότι θα φυλάξει την πίστη και θα ζήσει χριστιανικά.

Ο ιερός Χρυσόστομος συνιστά στους αναδόχους «…Ας μη νομίζουν οι ανάδοχοι ότι είναι τυχαία η σχέση τους με τον αναδεκτό. Ας γνωρίζουν καλά, εάν με τις συμβουλές τους οδηγήσουν τους νεοφωτιζόμενους στον δρόμο της αρετής, συμμετέχουν και οι ίδιοι στην πνευματική του προκοπή. Αντίθετα αν ραθυμήσουν θα είναι μεγάλη και η δική τους καταδίκη…».

Γι’ αυτό υπάρχει συνήθεια τους ανάδοχους, να τους ονομάζουν πνευματικούς πατέρες, απλά για να καταδείξουν τη σημασία του καθήκοντος το οποίο ανέλαβαν αλλά και για να μάθουν έμπρακτα πόση φιλοστοργία πρέπει να δείχνουν στους αναδεκτούς κατά τη διδασκαλία της πνευματικής ζωής. Ο ανάδοχος αναλαμβάνει την υποχρέωση να διδάξει στο παιδί, μαζί με τους γονείς του, μόλις έλθει σε κατάλληλη ηλικία, το περιεχόμενο της πίστεως μας.

Το πρόσωπο τού αναδόχου είναι ιερό, συνάπτει δεσμούς πνευματικής συγγένειας με το παιδί και την οικογένεια του. Και λόγω της φύσεως του λειτουργήματός του επιβάλλεται να τυγχάνει της εμπιστοσύνης και εγκρίσεως της Εκκλησίας.

Επομένως δεν επιτρέπεται να είναι ανάδοχοι:^[2]

α. Μη ορθόδοξοι, έστω και αν είναι χριστιανοί ετερόδοξοι,

β. Οι δεδηλωμένοι άθεοι και άπιστοι.

γ. Οι επιδεικτικά παραβιάζοντες εντολές και αποφάσεις της Εκκλησίας όπως π.χ. οι έχοντες τελέσει πολιτικό γάμο.

δ. Οι μη γνωρίζοντες τα της πίστεώς μας, και να μη δύναται ούτε το «πιστεύω» να απαγγείλουν, δεν είναι σε θέση να αναλάβουν το έργο τού αναδόχου πού είναι έργο ευθύνης, πίστεως και αγωγής.

ε. Τα μικρά παιδιά, ηλικίας κάτω των 10 ετών, λόγω ανωριμότητας.

Μεγάλη πνευματική ευθύνη λοιπόν φέρει ο ανάδοχος αλλά μεγάλη είναι και η βοήθεια που παρέχει ο Χριστός ο Ανάδοχος του ανθρώπινου γένους. Με τη Χάρη του Χριστού, ο ανάδοχος συνεργεί στο μυστήριο της επαναφοράς του ανθρώπου στη ζωή και στην ύπαρξη.

ΣΤ. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ο Ιησούς Χριστός δια του αγίου Βαπτίσματος μας οδηγεί στην καινή ζωή της Βασιλείας. Ο λαός του Ισραήλ, γράφει ο Μέγας Βασίλειος «…δεν θα είχε απαλλαγεί από το Φαραώ, αν δεν περνούσε μέσα από τη θάλασσα. Κι εμείς δεν θα απαλλαγούμε από την πικρή δουλεία του διαβόλου, αν δεν περάσουμε μέσα από το ύδωρ του βαπτίσματος. Ο Ισραήλ δεν θα έπινε ύδωρ από την πνευματική πέτρα, εάν δεν βαπτιζόταν το τυπικό βάπτισμα. Ούτε και εμείς θα γευθούμε το αληθινό πόμα, αν δεν γευθούμε το αληθινό βάπτισμα. Ο Ισραήλ μετά το βάπτισμα έφαγε άρτο αγγελικό, έτσι και εμείς πώς θα τραφούμε με το ζωντανό Άρτο, αν πρώτα δεν δεχθούμε το Βάπτισμα; Εκείνος δια του τυπικού βαπτίσματος εισήλθε στην γη της επαγγελίας, εμείς πώς θα επιστρέψουμε στον Παράδεισο αν δεν σφραγισθούμε με το άγιο Βάπτισμα;…».

Δια του Αγίου Βαπτίσματος ο άνθρωπος επιστρέφει στην Βασιλεία του Θεού και τρέφεται με τον ουράνιο Άρτο, τον Ιησού Χριστό. Το άγιο Βάπτισμα είναι «…όχημα που οδηγεί στον ουρανό και την απόλαυση του Παραδείσου…» Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων.

Ότι είναι για τον Χριστό ο Σταυρός και ο Τάφος, έτσι είναι και για μας το άγιο Βάπτισμα. Διότι ο Χριστός απέθανε και ετάφη σωματικά, ενώ εμείς αποθάναμε και ταφήκαμε ως προς την αμαρτία. ^[3]

==================================

+++++++++++++++++++++

====================================

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΝΑ ΕΚ ΤΩΝ ΚΑΤΩΘΕΝ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΒΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

ΑΓΙΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ – ΜΕΡΟΣ Α’

ΑΓΙΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ – ΜΕΡΟΣ Β’

Ζ. ΜΕΡΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΔΟΧΟΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ

1. Ο νεοφωτιζόμενος μετά το βάπτισμα πρέπει να ενδύεται με εμφώτια (λευκά) ρούχα, στοιχεία που καταδεικνύουν την καθαρότητα της ψυχής του. Το λευκό συμβολίζει την αγνότητα και καθαρότητα, το άγιο Πνεύμα. Τα ρούχα έχουν άμεση σχέση με την ύπαρξή μας γιατί μαρτυρούν το ποιών μας και την παρουσία μας. Έχουν άμεση σχέση με την προσωπικότητά μας.

2. Όταν ο άνθρωπος δεν έχει βαπτισθεί μέσα στην καρδιά του, είναι αδύνατο να υπάρξει η Χάρη του Θεού.

3. Προτιμάτε την ενορία σας για να βαπτίσετε το παιδί σας. Μη παρασύρεσθε από κενόδοξες σκέψεις και αλλάζατε την ενορία σας. Στην ενορία σας τηρείται Μητρώο βαπτίσεων. Από εκεί θα εξυπηρετηθείτε όταν περαστεί ανάγκη.  

4. Τα «μαρτυρικά» είναι ο Σταυρός ή η εικόνα της Παναγίας. Τίποτε άλλο.

5. Το λάδι. Ονομάζεται «επορκιστόν έλαιον» γιατί μ αυτό ο ιερεύς χρίει το παιδί πριν από τη βάπτιση. Με το ίδιο λάδι αλείφει το παιδί σε όλο το σώμα του ο ανάδοχος. Επιβάλετε να είναι ελαιόλαδο αγνό και όχι σπορέλαιο.

6. Το μυστήριο της βαπτίσεως ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να προσεγγίζεται εθιμοτυπικά ως κοινωνικό και οικογενειακό γεγονός. Το βάπτισμα είναι μια παλιγγενεσία, είναι η αναγέννησης του ανθρώπου. Μιλάει ο ιερέας, λέει τις ευχές και κανένας δεν τον ακούει, μόνο οι δαίμονες τον ακούνε. (Πανεριώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ.κ Αθανάσιος)

7. Μην ξεχνάτε το ρόλο του ανάδοχου πόσο σημαντικός είναι και δεν είναι απλά μια καινούρια κουμπαριά. Μην ξεχνάτε ότι η Εκκλησία μας θέτει κάποιους όρους για να αποδεχθεί κάποιον ανάδοχο.

8. Οι λαμπάδες συμβολίζουν τον φωτισμό του Χριστού που έλαβε ο νεοφώτιστος γι’ αυτό μην τις στολίζεται με κούκλες, αρκουδάκια κ.α ζωάκια, χάνοντας με αυτό τον τρόπο την ιερότητά της.

9. Ο σταυρός δεν είναι ένα κόσμημα που στολίζει απλά το στήθος μας, αλλά είναι το σύμβολο της χριστιανική μας ιδιότητας. Πρέπει να είναι αληθινός Σταυρός και όχι προσομοίωμα σταυρού.

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

++++++++++++++++++++++++++

---

[1] Το δεν ένδυμα που αναφέρει ο απόστολος Παύλος είναι ο Ιησούς (άγιος Γρηγόριος Νύσσης)

[2]Οι κανονισμοί περί των αναδόχων πάρθησαν από τον ιστότοπο http://ierosnaosagandreou.blogspot.com.cy/2009/09/blog-post_5501.html με θέμα «Δύο λόγια προς τους γονείς για τη Βάπτιση του παιδιού τους»

[3] Ιερός Χρυσόστομος