16. ΤΑ «ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ» ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ – ΜΕΡΟΣ Β’

...ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕΡΟΥΣ Α'...

Πατώντας ένα εκ των συνδέσμων, μεταβαίνετε είτε στο Μέρος Α’, είτε στο Μέρος Γ’, είτε στο Μέρος Δ’

ΤΑ «ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ» ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ – ΜΕΡΟΣ Α’ 

 ΤΑ «ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ» ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ – ΜΕΡΟΣ Γ’

ΤΑ «ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ» ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ – ΜΕΡΟΣ Δ’

«…Και σας ερωτώ! Αυτοί λοιπόν οι άγιοι οι οποίοι ζούσαν την «…την τρυφή του παραδείσου…», την χαρά του άφθαρτου κόσμου, δεν ήταν άνθρωποι σαν και εμάς, πορευμένοι μέσα από την φθαρτότητα του τωρινού κόσμου;…»

"...εις Σε Κύριε εναποθέτω την ζωή μου..."

Ήταν άνθρωποι ναι, με αδυναμίες, και πάθη, σαν και εμάς, αλλά είχαν δοθεί ψυχή τε και σώματι στον γλυκύτατο Χριστό… Είχαν εφαρμόσει τον λόγο «…ὅτι πρὸς σέ, Κύριε, ἦρα τὴν ψυχήν μου…» Ψαλ. 85,4 δηλ. προς Σε εγώ ύψωσα την ψυχή μου και εναπέθεσα την ζωή μου, και η πνοή τους εξέπνεε «Χρηστότητα».

Πού ταξιδεύει το μυαλό αγαπητέ μου φίλε σε κάθε στιγμή της ζωής σου; Μήπως είναι στραμμένο στο πώς να κάνεις καλύτερη την βιοποριστική σου ζωή, ανέσεις, καλοπέραση, υλικά αγαθά ή είναι στραμμένο προς τον Θεό και Πατέρα σου, ζητώντας την ευσπλαγχνία του και βοήθεια Του;

«…προσέλθετε πρὸς αὐτὸν καὶ φωτίσθητε...»

Tο παιδί για να προκόψει και να ωριμάσει συνομιλεί και ζητεί το καθετί με τους γονείς του, έτσι και ο άνθρωπος, δύναται και έχει ανάγκη να συνομιλεί και να ζητά από το Θεό και Πατέρα Του. «…προσέλθετε πρὸς αὐτὸν καὶ φωτίσθητε, καὶ τὰ  πρόσωπα ὑμῶν οὐ μὴ καταισχυνθῇ…» Ψαλ. 33,6 δηλ. Ελάτε, λοιπόν, προς Αυτόν όλοι οι θλιμμένοι, δια να πάρετε το φως της χαράς· και να είσθε βέβαιοι, ότι τα θλιμμένα πρόσωπά σας δεν θα ντροπιαστούν, διότι δεν θα διαψευσθούν οι ελπίδες σας. «…ὅτι οὐκ ἔστιν ὑστέρημα τοῖς φοβουμένοις αὐτόν…» (Ψαλ. 33, 10) δηλ. διότι δεν θα επιτρέψει να στερηθούν από τίποτε εκείνοι, οι οποίοι τον σέβονται. «…οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ…» (Ψαλ. 33, 10) δηλ. αυτοί που ζητούν την προστασία του, δεν θα στερηθούν από κανένα αγαθόν.

Ο άνθρωπος λοιπόν ανάλογα με τη «κλίση» του καλείται να υπηρετήσει και να παραμείνει πιστός μέχρι τέλους. Ο βαθμός δυσκολίας, ο σταυρός του κάθε ανθρώπου, σε κάθε περίπτωση είναι διαφορετικός.  Μεγαλύτερος βαθμός δυσκολίας, συνάδει με μεγαλύτερα ψυχικά αποθέματα – παλικαριά και αυταπάρνηση – για να μπορέσει κάποιος να τον διαβεί.

Οι τρείς πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ

Χαρακτηριστικό είναι και το όραμα που έζησε μια γερόντισσα βλέποντας τους τρείς πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ πάνω σε ένα λόφο να συνομιλούν. Πλησίασε στη πλαγιά του λόφου και αναφώνησε: «…Πατριάρχες μου πως δύναμαι ν’ ανέβω και εγώ στο λόφο εκεί μαζί σας;…». Ο πατριάρχες τις απάντησαν να έρθει από πλάι ώστε να μπορέσει ν’ ανέβει. Η γερόντισσα έκανε το γύρω του λόφου αλλά δεν βρήκε πουθενά δρόμο για ν’ ανέβει. «…Πατριάρχες μου…» αναφωνώντας περίλυπα.

«…Δεν βρήκα πουθενά κάποιο μονοπάτι για να μπορέσω ν’ ανέβω…».

«…Στο πλάι, της είπαν, υπάρχει δρόμος…»

«…Δεν είδα τίποτα άλλο παρά αγκαθωτούς θάμνους, απότομα βράχια και πυκνή βλάστηση…»

«…Από εκεί βγήκαμε και εμείς… Αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθήσαμε για να φθάσουμε μέχρι εδώ…»!!!

Και τότε η γερόντισσα κατάλαβε ότι ο δρόμος των στεφάνων και της κατά Θεού δόξης, δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με συνεχείς αγώνες και θυσίες και έτσι πρέπει να παραμείνει έως τέλους για να γευθούμε και να αξιωθούμε των ουράνιων αγαθών που ετοίμασε για τους εκλεκτούς Του ο Κύριος.

«…Μέχρι τώρα τι είδαμε;…»

Είδαμε ότι η παρουσία του Θεού είναι επιβεβλημένη στη ζωή μας, και η στροφή του ανθρώπου προς αυτήν την κατεύθυνση είναι επιτακτική. Ο άνθρωπος του 20^ου  αιώνα καλείται να βγει μέσα από τη σφαίρα του «εγώ» και να ζητήσει το Θεό. Αυτό θεωρείται από πολλούς ένα είδος αδυναμίας, αλλά στην ουσία δεν είναι έτσι. Είναι μια ένδειξη ανδρείας, παλικαριάς, αψήφησης του τωρινού γίγνεσθαι. Ενός κόσμου που έπαψε να σέβεται τις αξίες και τα ήθη. Μιας παγκοσμιογενεσίας που προσπαθεί να παρασύρει στο διάβα της, ότι όμορφο και ωραίο έχει ένας πολιτισμός και να τους φέρει όλους στα μέτρα της ανθρώπινης υπόταξης.

Ως έθνος, έχουμε το πιο όμορφο και ακριβότερο δώρο, και είμαι περήφανος γι’ αυτό, και δεν είναι άλλο παρά η ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Δυστυχώς όμως για πολλούς αλλότριους κύνες, αυτό το ορθόδοξο πνεύμα δεν μπαίνει σε τράπεζα για να ληστευθεί ή να κουρευτεί! Δεν μπαίνει σε καλούπια για να το φυλακίσεις! Φωλιάζει στις καρδιές του κάθε πραγματικού ανθρώπου, που ξέρει να αγαπά και να σέβεται. Ξέρει να αγωνίζεται και να τιμά εφαρμόζοντας το γνωμικό «…τα αγαθά  κόποις κτώνται…», και αποστρέφεται κάθε φύσης αδικίας.

Έγκειται λοιπόν στον άνθρωπο να σηκώσει ανάστημα, να επιλέξει στρατώνα, είτε με τον «μαμωνά» θα είσαι, είτε με το γλυκύτατο «Θεό». Η επιλογή είναι δική σου! Ο ένας τρόπος ζωής  - μαμωνάς - είναι καλοπέραση και εφησυχασμός. Ο άλλος τρόπος ζωής – κατά Θεό – είναι αγώνας και θυσία αγάπης. ΜΟΝΟ έτσι θα γίνουμε μιμητές Χριστού. ΜΟΝΟ έτσι θα μπορέσουμε να λεγόμαστε τα «παλικάρια» του Χριστού. Μην ξεχνάτε ότι μετά την ΣΤΑΥΡΩΣΗ έρχεται η ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ; EINAI TA ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ  «ΣΩΜΑΤΟΣ» Η΄ «ΨΥΧΗΣ»;

Από μικροί μετρούμε τον κάθε ένα μας με το μπόι και το ανάστημα. Με τη σωματική του δύναμη. Πόσες φορές λέμε «…Κοίτα αυτόν τι παλικάρι είναι! Θέλει ένα χωριό να τον κάνει καλά…». Πως μας εντυπωσιάζει το ανάστημα και η εξωτερική ομορφιά;! Πως μας αρέσει η ανάδειξη, η επιτίμηση και η δόξα!

Σε αυτά λοιπόν τα παλικάρια του κόσμου, η μείωση της τιμής και της αξίας είναι πράγμα αδιανόητο, ανεπίτρεπτο. Η ανθρώπινη τους υπόσταση, δεν τους επιτρέπει σε συμβιβασμό. Ή αυτοί ή οι άλλοι. Προτιμούν να βλάψουν αυτόν που τους έθιξε για να κρατήσουν το όνομά τους ψηλά στην μνήμη των ανθρώπων.

Αδιαφορούν για τα λόγια του Κυρίου «…πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρα ἀπολοῦνται (Ματθαίου 26:52) δηλ. μάχαιρα έδωσες και μάχαιρα θα λάβεις, με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε ένα φαύλο κύκλο κυνηγού και κυνηγημένου.

Στον πνευματικό κόσμο, η δύναμη δεν έχει να κάνει με τα σωματικά προσόντα του ατόμου – χωρίς να σημαίνει ότι είναι και ευκαταφρόνητα – αλλά με την πνευματική δύναμη. Η πνευματική αυτή δύναμη που κτίζεται με την πίστη στο Θεό δεν μετουσιώνεται σε δύναμη επιβολής ή ανθρωπαρέσκειας. Είναι δύναμη μακροθυμίας αλλά και αγάπης.

Προσβάλλεις αγαπητέ μου φίλε το «εγώ» μου, την τιμή μου, σκύβω το κεφάλι και σιωπώ. Ανέχομαι αγόγγυστα τα κτυπήματά μισαλλοδοξίας και πλάνης και υπομένω στη δικαίωση του μοναδικού δίκαιου Κριτή, του Κυρίου. Το μεγαλείο όμως αυτής της δύναμης της πνευματικής, δεν σταματάει εδώ, στην ανεχτική στάση και υπομονή! Επεκτείνεται και στο ξετύλιγμα της αγάπης. Ότι μέσα από το μίσος και το μένος, ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να βρει εκείνη την δύναμη που θα την μεταλαμπαδεύσει σε προσευχή αγάπης για αυτούς που τον αδικούν, γι’ αυτούς που τον μισούν, γι’ αυτούς που τον υπονομεύουν. Τους τυλίγει όλους με την προσευχή του και παρακαλά τον Ύψιστο και δίκαιο Κριτή να τους συγχωρέσει.

«…Αν σας έλεγαν ποιον θεωρείτε «παλικάρι» στο ποιο πάνω παράδειγμα ποιον θα επιλέγατε; Δεν θα τοποθετηθώ, απλά μπες στην θέση της κάθε περίπτωσης και δες ποια είναι η πιο δύσκολη να γίνει! Ποια περίπτωση χρειάζεται πραγματική δύναμη για να έρθει εις πέρας…»

ΠΟΥ ΔΕΣΠΟΖΕΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΛΕΒΕΝΤΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ;

Α. ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ

Για να απαντήσουμε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να εντοπίσουμε πού συναντάται ο μεγαλύτερος βαθμός δυσκολίας εκτέλεσης του χριστιανικού αγώνα.

«…Πού είναι ποιο δύσκολο να ζει κανείς; Στα εγκόσμια ή σε ασκητική μοναστική ζωή; Πού χρειάζεται μεγαλύτερη καρδιά για να ζει κανείς;.. Εδώ παρατηρώ μια διχογνωμία και μια διάσταση απόψεων στο περί ποιος βίος είναι δυσκολότερος, ο μοναστικός ή ο εγκόσμιος;…» Ας το προσεγγίσουμε μαζί.

Ξεκινώντας θα’ θελα να ξεκαθαρίσω ότι «στρατιώτες» του Χριστού υπάρχουν και στον κόσμο, δεν είναι μόνο οι ασκητές, μοναχοί και οι ερημίτες. Απλά ο χώρος που διαλέγει κάποιος να δώσει κάποιος την μάχη του, ακόμα και ανάμεσα σ’ αυτούς που θεωρούνται «ποίμνιο» του Κυρίου, διαφαίνεται έκδηλα ο βαθμός του αγώνος και της δυσκολίας που αντιμετωπίζει κάποιος, στοιχεία ανδρείας και παλικαριάς.

Ας ξεκινήσουμε έχοντας σαν πνευματική παλαίστρα τον εγκόσμιο βίο. Εδώ σ’ αυτή την παλαίστρα (στην οποία υπάγονται και οι περισσότεροι) λίγοι διαπρέπουν, ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΕΙ ΑΔΥΝΑΤΟ, αλλά γιατί οι περισσότεροι εστιάζουν στην ύλη και όχι στο Θεό. Εστιάζουν στην εύκολη ζωή και όχι στις θυσίες. Υποδουλώνονται από το σαρκικό τους φρόνημα και γίνονται έρμαιοι της δικής τους πλάνης, πάνω στο πως πρέπει να προσεγγίζεται η ζωή. Ο καθένας πλάθει την δική του φιλοσοφία στο τι είναι και πως πρέπει να είναι η ζωή κατά το δοκούν και έτσι φωλιάζει στη σφαίρα της δικής του φαντασίας. Ολοένα ο άνθρωπος αφήνεται, απομακρύνεται από την αλήθεια από το ΦΩΣ, που είναι ο Θεός και ζει μέσα στο σκότος της δικής του πλάνης. Ακολουθεί την μάζα – και όχι το σωστό και το πρέπον – για να μην περιθωριοποιηθεί και παραγκωνιστεί από το σύνολο. Τον ενδιαφέρει να μην ξεπέσει στα μάτια των ανθρώπων, ενώ αδιαφορεί για τον ξεπεσμό από τα μάτια του Θεού. 

Με βάση το Μέγα γεροντικό Τόμος Α’ κάποιος γέροντας είπε ότι στα εγκόσμια ο άνθρωπος αντιμετωπίζει 3 ειδών πολέμους, της ακοής, της γλώσσας και της όρασης ενώ στην έρημο έχει να αντιμετωπίσει τον πόλεμο της καρδιάς.

Ο απόστολος των εθνών

Όντως, οι πειρασμοί που έχει να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος του Θεού μέσα από τον εγκόσμιο βίο είναι αρκετοί, και πώς να μην είναι άλλωστε, μιας και η εγκόσμια ζωή είναι και αυτή ευλογημένη κατά τον Κύριο. Ο Απ. Παύλος «…ἕκαστος ἐν τῇ κλήσει ᾗ ἐκλήθη, ἐν ταύτῃ μενέτω…» Στην κλίση (πνευματική παλαίστρα) που διάλεξες, εκεί να μείνεις, χωρίς να επηρεαστείς από αλλότριους κύνες που θα προσπαθήσουν να απεμπολήσουν το σκοπό σου.

Ο ενάρετος άνθρωπος βρίσκεται αντιμέτωπος με κάθε είδος υλικές, σαρκικές απολαύσεις κατάλοιπα ενός κόσμου υλικού, που δεν σταματά να προβάλλει ως πρωταρχικό σκοπό τις ανέσεις και την ευμάρεια προς επίτευξη μιας άνετης βιοποριστικής ζωής. 

Μέσα σ’ αυτόν τον υλιστικό κόσμο ο άνθρωπος πρέπει να προσέξει τις συναναστροφές του, τον λόγο του, «…παν κακό ρήμα που εκπηγάζει από αυτόν μένει, καταγράφεται και επ’ αυτής κρίνεται…». Το καθετί που λέμε εκπορεύεται εκ της καρδίας μας. Καθαρή καρδία, καθαρές πράξεις, ακάθαρτη καρδία, δόλιες πράξεις.

               ΤΕΛΟΣ «ΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΜΕΡΟΣ Β’»

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ «ΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΜΕΡΟΣ Γ’» 

Πατώντας ένα εκ των συνδέσμων, μεταβαίνετε είτε στο Μέρος Α’, είτε στο Μέρος Γ’, είτε στο Μέρος Δ’

 ΤΑ «ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ» ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ – ΜΕΡΟΣ Α’ 
 ΤΑ «ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ» ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ – ΜΕΡΟΣ Γ’
ΤΑ «ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ» ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ – ΜΕΡΟΣ Δ’

+++++++++++++++++++++++++++++++++

==============

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++