ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ: 17. ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

17. ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ – ΜΕΡΟΣ Α’

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η σύνταξη της θεματικής αυτής ενότητας ήρθε μετά από προτροπή μιας οικογενειακής μου φίλης που σύντομα θα γίνει νονά. Θα θελα να την ευχαριστήσω, γιατί μέσα από αυτή της την προτροπή, έμαθα και εγώ πράγματα περί του Βαπτίσματος που ομολογώ, δεν τα γνώριζα. Αλλά τώρα αφού «…γεύσασθε και ίδετε…», θα προσπαθήσω, μέσω της δικής μου κατήχησης, να την εμφυσήσω όσο απλοϊκά μπορώ και σε εσάς, για να αντιληφθούμε το ΜΕΓΑ μυστήριο του Βαπτίσματος και να δοξάσουμε μαζί τον Πατέρα ημών τον εν τοις ουρανοίς για τις πλούσιες δωρεές του.

Η γέννηση του ανθρώπου είναι ένα πανηγύρι αναστάσιμης χαράς, ακόμα μια εικόνα του Θεού πάνω στη γη. Οι 9 αγωνιώδεις μήνες της εγκυμοσύνης, γεμάτες πόνο και προσμονή μεταβάλλονται σε χαρά και ευτυχία και είναι τόση η χαρά της νέας ζωής που προσφέρεται, που η μητέρα αφότου γεννήσει «…ουκέτι μνημονεύει της θλίψεως…». Η γέννηση ενός παιδιού είναι μια εικόνα της αναστάσεως, μέσα στην τραγωδία που ζει ο άνθρωπος (Ιερός Χρυσόστομος). Σ’ αυτό το πανηγύρι της χαράς συμμετέχει η Εκκλησία, δοξολογώντας το Θεό, ευχαριστώντας Τον, για την καινούρια ζωή.

Αυτή η αναστάσιμος χαρά, είναι προάγγελος του μυστηρίου του αγίου βαπτίσματος, της συναντήσεως δηλαδή του νεογέννητου με τον Αναστάντα Χριστό.

Με το άγιο Βάπτισμα, ο άνθρωπος συμμετέχει στο σταυρικό πάθος του Κυρίου. Το άγιο Βάπτισμα είναι σταυρός και θάνατος. Είναι θάνατος της αμαρτίας και σταύρωση του παλαιού ανθρώπου. Με το βάπτισμα «…πολιτογραφηθήκαμε σε άλλη πολιτεία, στην άνω Ιερουσαλήμ, γι’ αυτό και πρέπει να επιδείξουμε έργα αντάξια της πολιτείας εκείνης...» (Ιερός Χρυσόστομος)

Η ζωή μας όλη πρέπει να είναι συνυφασμένη με έργα αρετής, με έργα που να ελκύουν και άλλους προς δόξα Θεού, αποσπώμενη έτσι την ουράνια αγαθότητα του Θεού.

Το άγιο Βάπτισμα είναι αυτό που αποκαλύπτει «…στο δημιούργημα τον Δημιουργό, στο νου την Αλήθεια, στην αλήθεια τον μόνο Επιθυμητό…», τον Κύριο. (Εφεσίους (5, 27) – Β’ Πέτρου (1, 21))

Με το άγιο Βάπτισμα, σφραγίζεται το ποίμνιο του Κυρίου. Αν το εξασφαλίσουμε, λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, έχουμε εξασφαλίσει στον εαυτό μας τη σφραγίδα του αγίου Πνεύματος, ασφαλίζοντας έτσι το τι μέλλει γενέσθαι με το καλύτερο, ασφαλέστερο, δυνατότερο και στερεότερο τρόπο… Διότι όπως λέει ο άγιος, το σφραγισμένο πρόβατο δεν κινδυνεύει εύκολα, αλλά αυτό που δεν είναι σημαδεμένο, εύκολα κλέπτεται. Αλλά και μετά το θάνατο, η σφραγίδα του αγίου Πνεύματος είναι εντάφιο κατάλληλο, λαμπρότερο από στολή, πολυτιμότερο από χρυσό.

+++++++========++++++++=======+++++++

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ – ΤΑΞΗ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

Α. ΑΡΧΗ ΖΩΗΣ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

Β. ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΑΠΟ ΝΗΠΙΑΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Γ. ΠΡΟ ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ
1. ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑ

Δ. ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΗΣ

1. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

2. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

3. ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΙ

4. ΕΛΑΙΟΝ ΕΠΟΡΚΙΣΤΟΝ

5. ΒΑΠΤΙΣΙΣ

6. ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΧΡΙΣΜΑ

7. ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

8. ΜΕΤΑΛΗΨΗ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

9. ΤΡΙΧΟΚΟΥΡΙΑ

Ε. ΜΕΤΑ ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ

1. ΧΙΤΩΝΑΣ ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ

2. ΒΑΠΤΙΖΟΜΕΝΟΣ – ΦΩΤΙΖΟΜΕΝΟΣ

3. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ

4. ΞΕΒΓΑΛΜΑ ΤΩΝ ΜΥΡΩΝ

5. ΝΟΝΟΣ/Α Ή ΑΝΑΔΟΧΟΣ/Η

ΣΤ. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ζ. ΜΕΡΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΔΟΧΟΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ

+++++++========++++++++=======+++++++

Α. ΑΡΧΗ ΖΩΗΣ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

Η Βάπτιση είναι ο μοναδικός τρόπος, με τον όποιον εισέρχεται στην Εκκλησία του Χριστού ο άνθρωπος, λαμβάνοντας επάνω του τη σφραγίδα που ανεξίτηλα δείχνει ότι ανήκει πλέον στο Χριστό. Το βάπτισμα είναι «φυτεία προς αθανασία». (Μ. Αθανάσιος)

Το Μυστήριο είναι Θεοσύστατο, διότι ο ίδιος ο Χριστός εβαπτίσθη και απέστειλε τους Μαθητές Του μετά την Ανάστασή Του, να βαπτίζουν λέγοντας: «…Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος…» (Ματθ. 28, 19). Έκτοτε η Εκκλησία βαπτίζει κάθε άνθρωπο πού θέλει να γίνει μέλος της. Η βάπτιση ανήκει στα μη επαναλαμβανόμενα Μυστήρια.

Το μυστήριο του αγίου βαπτίσματος είναι εξ ύδατος και Πνεύματος αναδημιουργία και αναγέννηση του ανθρώπου. Ο Χριστός μιλώντας στον Νικόδημο «…εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισέλθειν εις την βασιλείαν του Θεού…» (Ιωα 3, 5). Καθώς επίσης και ο λόγος του Κυρίου προς τον απ. Πέτρο «…εάν μη νίψω σε, ουκ έχεις μέρος μετ’ εμού…» αντανακλά την σημασία που έχει το βάπτισμα ως προϋπόθεση για να συμμετέχουμε και εμείς στον Μυστικό Δείπνο.

Ο Κύριος και Θεός ημών μας χάρισαι μια δεύτερη γέννηση, ώστε όπως από με τη γέννηση μας από τον Αδάμ γίναμε όμοιοι και κληρονομήσαμε τη κατάρα και τη φθορά, έτσι με τη γέννησή μας από το Χριστό να γίνουμε όμοιοί του και να κληρονομήσουμε την αφθαρσία, την ευλογία και τη δόξα Του. (όσιος Ιωάννης Δαμασκηνός)

Καθώς αναγεννιόμαστε εξ ύδατος και Πνεύματος «…ανατέλλει σε μας η ζωή του Χριστού…» (Νικόλαος Καβασίλας) Το άγιο βάπτισμα είναι η ιερά τελετή της θεογενεσίας (άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης). Γινόμαστε «…κλήμα στην αγία Άμπελο…», δηλ. τον Χριστό και όταν βαπτιζόμαστε, μας φυτεύει στον εαυτό Του «…εφυτευθής εν τω παραδείσω και (ο διάβολος) έβαλε σε έξω. Ιδού φυτεύω σε εν εμαυτώ, εγώ σε βαστάζω…» (Ιερός Χρυσόστομος)

Β. ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΑΠΟ ΝΗΠΙΑΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Στις μέρες μας η βάπτιση γίνεται κατά κανόνα σε νηπιακή ηλικία. Αυτό αυξάνει όμως την ευθύνη που έχουν οι γονείς με τους αναδόχους (νονούς των παιδιών) όσο αφορά την κατήχηση στο σπουδαίο αυτό μυστήριο. Οι γονείς και οι νονοί οφείλουν στην κατάλληλη βέβαια ηλικία να ερμηνεύσουν, να γαλουχήσουν αν θέλετε αυτήν την αναγεννητική χάρη του αγίου Βαπτίσματος.

Αυτό δυστυχώς παραμελείται και κατόπιν ομολογία πατέρων η συμμετοχή μας στο μυστήριο συντάσσεται στα πλαίσια μια απλής κοινωνικής υποχρέωσης.

Υπήρξα δέκτης «επίθεσης», όσο αφορά τη στάση που τηρεί η εκκλησία με το να βαπτίζεται ο άνθρωπος σε νηπιακή ηλικία, τη στιγμή που δεν έχει εκφράσει ή κατασταλάξει - εφόσον γίνει μια ώριμη ξεχωριστή οντότητα - στο αν επιθυμεί να βαπτιστεί ή πια θρησκεία να ακολουθήσει.

Τότε, έδωσα μερικώς την απάντηση, τώρα όμως θα την δώσω ολοκληρωμένη και εμπεριστατωμένη, ως κατηχούμενος που αναζητά την αλήθεια, δηλ. το Χριστό. «…προσέλθετε πρὸς αὐτὸν καὶ φωτίσθητε…» Ψαλ. 33,6, λέει ο ψαλμωδός, και μας παρακινά όλους να πράξουμε το ίδιο.

Α. Την επιλογή το να διαλέξεις ποιά θρησκεία ή ποία «πιστεύω» θέλεις ακολουθήσεις, πάλι την έχεις. Την επιλογή αυτή, δεν σου τη στερεί αγαπητέ μου κανείς! Είτε βαπτισμένος ορθόδοξος, είτε αβάπτιστος, πάλι έχεις το δικαίωμα να κάνεις αυτό που αγαπάς.

Ενώ σου δόθηκε το «κλειδί» του παραδείσου και σε σφράγισε ο Κύριος ως ποίμνιό Του, με το «χρίσμα» του βαπτίσματος, εσύ για κάποιο λόγο, δεν επιθυμείς να είσαι μέλος αυτής της χαράς… Δικαίωμά σου!!! Μην καταλογίζεις την ευθύνη στην Εκκλησία ή στους δικούς σου, που ήθελαν ως ευλαβείς ορθόδοξοι να σε εντάξουν στο χώρο της Εκκλησίας, να γίνεις «μέλος» του σώματος του Χριστού, στην κοινωνία των ζώντων. Να αξιωθείς σαν υιός Θεού, να γίνεις κληρονόμος όλων αυτών που άνθρωπος δεν είδε, αλλά ο Θεός και Κύριος, ετοίμασε για το πιστό ποίμνιό Του.

Στην ουσία με το άγιο βάπτισμα, μας δίνεται μόνο το κλειδί του παραδείσου. Ακόμα ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΩΘΕΙ! Ο αγώνας μας είναι εκείνος, που θα φανερώσει, αν είμαστε αντάξιοι κάτοχοι αυτού του κλειδιού, αυτής της δωρεάς του Θεού. Ο άνθρωπος που απομακρύνεται από το Θεό, είναι σαν να πετάει το δώρο που του έδωσε ο Θεός μακριά. Γιατί και βαπτισμένοι να προσέλθουμε ενώπιον του Θεού, ο Θεός ο «…ετάζων καρδιές…», θα μας πει πάλι, «…Δεν σας γνωρίζω…», γιατί παρόλο που μας γέννησε και μας έκανε παιδιά Του, με το άγιο Βάπτισμα, εμείς αλλάξαμε την υιοθεσία και γίναμε υιοί της κακίας και των θυγατέρων της.

Οι πράξεις μας και ο λόγος μας κοσμούν την πνευματική μας ζωή, γι’ αυτό και η ζωή μας, πρέπει να είναι μια συνεχή ΟΜΟΛΟΓΙΑ στο Πανάγιο όνομα του Θεού. Περισσότερα περί αγώνας θα πούμε παρακάτω.

Β. Ο κίνδυνος του αιφνίδιου θανάτου, ιδιαίτερα των νηπίων, είναι ένας ακόμη λόγος ο οποίος συνετέλεσε στην επικράτηση του νηπιοβαπτισμού. Και εδώ ο κίνδυνος δεν είναι στο αν θα αποθάνει κάποιος, αλλά ο κίνδυνος ελλοχεύει στο να αποθάνει ενδεδυμένος τη φθορά, χωρίς να ενδυθεί την αφθαρσία. (Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος).

Μεγάλη είναι η ευθύνη και το κρίμα του γονιού αν πεθάνει το παιδί τους και δεν βαπτιστεί. Ο άγιος Ιωάννης Νηστευτής ορίζει ότι «…Πρέπει οι γονείς να μείνουν για 3 χρόνια ακοινώνητοι και με συνεχή νηστεία (ξηροφαγία) και μετάνοια (γονυκλισίες) να ζητούν το έλεος του Θεού…»

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει «…καιρός κατάλληλος για το άγιο βάπτισμα είναι ολόκληρος ο βίος του ανθρώπου, αλλά όπως δεν μπορεί να ζήσει το σώμα που δεν αναπνέει έτσι και η ψυχή δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν γνωρίσει το Δημιουργό της, διότι η άγνοια του Θεού είναι θάνατος της ψυχής. Χωρίς το φως ούτε τα μάτια βλέπουν τα αισθητά αλλά ούτε και η ψυχή βλέπει το Θεό…».

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός θέλοντας να καταδείξει τη σημασία του βαπτίσματος λέει «…Καλύτερα, αδελφέ μου να θανατώσεις 100 ανθρώπους βαπτισμένους παρά να αφήσεις ένα παιδί αβάπτιστο να αποθάνει…».

Γ. «…Ο Θεός μετά μου λένε τι παράδειγμα έδωσε; Δεν βαπτίστηκε σε ηλικία 30 χρονών; Αυτό πρέπει να κάνουμε και εμείς!!!...»

Σε όσους λοιπόν αντιτάσσονται, λέγοντας πολύ σωστά ότι και ο Χριστός βαπτίστηκε 30 ετών, την απάντηση την έδωσες αγαπητέ μου αναγνώστη εσύ ο ίδιος. Ο Χριστός που είναι ΘΕΟΣ είπες, βαπτίστηκε!!! Ο ΘΕΟΣ ο ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ, βαπτίστηκε!!! Ο Χριστός που ήταν ο ίδιος κάθαρση και δεν είχε ανάγκη καθάρσεως, καθαρίζεται για σένα, όπως ενδύθηκε σάρκα, ενώ ήταν άσαρκος. Βαπτίστηκε για να δώσει σε μας το παράδειγμα να πράξουμε το ίδιο. Να μας χαράξει την πορεία της σωτηρίας!

Ο Κύριος όταν οι μαθητές του επιτιμούσαν τους παρευρισκομένους να φέρουν τα παιδιά τους να τα ευλογήσει είπε «…Ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με, τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν…» (Ματθ. ιθ' 14). Η ευλογία των παιδιών από τον Κύριο και η εντολή Του, να τα αφήνουμε να Τον πλησιάσουν, είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο η αγία μας Εκκλησία δέχθηκε τον νηπιοβαπτισμό.

Επίσης οι διαταγές των αποστόλων συνιστούν: «…Βαπτίζετε τα νήπια ημών και εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Θεού…». (Πράξεις Απ. 6, 27) – Εφεσίους (6, 4))

Δ. Ένας άλλος λόγος που η Εκκλησία δέχεται τον νηπιοβαπτισμό είναι τα χαρίσματα που δίνονται στον βαπτιζόμενο. Ο άνθρωπος με το άγιο βάπτισμα στολίζεται με δώρα θεϊκά. Αναγεννιέται εκ του ουρανού, απολυτρώνεται, αγιάζεται, οδηγείται σε υιοθεσία και γίνεται συγκληρονόμος του Υιού του Θεού. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει «…Μη δίνεις καιρό στην κακία, αγίασε το από την βρεφική ηλικία. Αφιέρωσέ το στο Άγιο Πνέυμα από τη βρεφική ηλικία. Δώσε το παιδί σου την Αγία Τριάδα, το Μέγα και καλό φυλακτήριο…». Το βάπτισμα είναι η απαρχή των δώρων του Θεού των οποίων το μέγεθος υπερβαίνει κάθε ανθρώπινο λόγο. (Ιερός Χρυσόστομος).

Οι θεοφόροι Πατέρες καταδίκασαν την κακή συνήθεια της αναβολής του αγίου βαπτίσματος, τονίζοντας ότι τα χαρίσματα τα οποία δέχεται ο βαπτιζόμενος, δεν είναι δυνατόν να καρποφορήσουν, όταν βαπτίζεται κανείς λίγο πριν το θάνατο. «…αναβάλλοντας το βάπτισμα, μπορεί αποχωρήσουμε από τη ζωή αυτή κενοί (αδειανοί) και στερημένοι από τόσα αγαθά…» (Ιερός Χρυσόστομος). Γι’ αυτό όσοι γεννιούνται τις ημέρες εκείνες της μεταθανάτιου αγωνίας, συναριθμούνται στο τάγμα «…εκείνων που ούτε τιμώνται, ούτε τιμωρούνται και γι’ αυτό γίνεται κατά συγκατάβαση…» (άγιος Γρηγόριος Νύσσης)

Ε. Το παιδί λοιπόν όταν βαπτίζεται γίνεται μέλος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και συνεπώς μπορεί να γίνει κοινωνός του Πανάγιου Σώματος και Αίματος του Χριστού.

Τα νήπια, επειδή έχουν «καθαρή τη καρδιά», (όχι όπως εμένα που η καρδιά μου είναι ένας ρυπαρός στάβλος) έχουν ευαίσθητα αισθητήρια πνευματικά και είναι δεκτικά στη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και συνεπώς στα δώρα της Χάριτος.

Όπως, λοιπόν έχουμε σαν γονείς, την υποχρέωση να δίνουμε τροφή και νερό στα παιδιά μας, πόσο μάλλον, ΚΑΝΕΝΑ, ΜΑ ΚΑΝΕΝΑ δικαίωμα δεν έχουμε, το να τους στερούμε τον ίδιο τον Χριστό.

Δεν πρόκειται για μια εκβιαστική - ετσιθελική στάση εκ μέρους μας, εκμεταλλευόμενος την «αδυναμία» του νηπίου. Είναι καθήκον, ως γονιοί να δώσουμε στα παιδιά μας, την ίδια την βασιλεία των ουρανών, τον ίδιο τον Χριστό, εισάγοντας τα παιδιά μας σε πορεία αγιότητας!!!