ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ: 16. ΤΑ «ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ» ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

16. ΤΑ «ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ» ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ – ΜΕΡΟΣ Α’

Αγαπητοί μου φίλοι, σας χαιρετώ σε μια ακόμη θεματική ενότητα. Τα θέματα που μπορούμε και έχουμε να αναπτύξουμε είναι ανεξάντλητα. Όπως η αγάπη του Θεού δεν έχει όρια, τείνει προς το άπειρο, έτσι και με ότι θέμα αναλωθούμε που αφορά το Θεό και πατέρα μας δεν έχει όρια, είναι ανεξάντλητο. Εμείς κάθε φορά μεθοδικά και χωρίς επιπολαιότητα θα προσεγγίσουμε το κάθε θέμα μας με σύνεση έτσι ώστε να προβάλλουμε το μεγαλείο της πίστεώς μας, την Παντοδυναμία και Μεγαλοσύνη του Θεού και Πατέρα μας.

Σήμερα ήθελα να δώσω μια ξεχωριστή νότα, συνεπαρμένος από τις εξιστορήσεις και τους βίους αγίων ανθρώπων, όχι μόνο ασκητών, μοναχών και ερημιτών αλλά και ανθρώπων που μεγάλωσαν, έζησαν και κοιμήθηκαν, πορευμένοι μέσα στην εγκόσμια ζωή.

Αυτό το μεγαλείο της λεβεντιάς, αυτοθυσίας και αγάπης προς τον Κύριο, είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψεις με λέξεις. Αυτός ο απαράμιλλος αγώνας τους, μέσα από τις αντίξοες συνθήκες της καθημερινότητας, μόνο θαυμασμό προκαλεί και δέος. Είχαν έρθει αντιμέτωποι με καταστάσεις ανυπέρβλητες, σε σχέση με τις ανθρώπινες δυνατότητες, αλλά όμως, πλαισιωμένοι από την αόρατη Χάρη του Θεού, έκαναν πράξη τα λόγια του Ευαγγελίου «…τά ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.…» (Λουκ. 18: 27). Ποιά είναι αυτά τα παλικάρια του Χριστού; Τι θεωρούμε παλικαριά στο τωρινό γίγνεσθαι και πόσο απέχουμε από την πραγματικότητα του αληθούς όρου; Ας πάρουμε τα πράγματα λοιπόν από την αρχή, για να οδηγηθούμε σε κάποιο ψυχωφελές συμπέρασμα.

Ο άνθρωπος από τα παιδικά του χρόνια καλλιεργεί ας μου επιτραπεί, κυρίως δύο φυσικές του ιδιότητες για να πορευθεί την ζωή του και να τις αξιοποιήσει για να τα βγάλει προς το ζην. Αυτές είναι:

Η ευρωστία (σωματική δύναμη, αθλητικά προσόντα, κράση κτλ)

Νοητική ανάπτυξη (καλλιέργεια του μυαλού, μέσα από τη μάθηση, την ενασχόληση, την παιδεία, τις κοινωνικές ενασχολήσεις, μελέτη, μέσα από τα ανώτατα και κατώτατα εκπαιδευτικά κέντρα κτλ)

Ανάλογα με το επίπεδο που ο κάθε άνθρωπος αναπτύσσει αυτές τις φυσικές του ιδιότητες, του επιτρέπουν να ενασχοληθεί με το αντίστοιχο επάγγελμα ή ενασχόληση της αρεσκείας του.

Αυτές οι προαναφερθείσες φυσικές ιδιότητες είναι άρρητα δεμένες με τον υλικό φυσικό κόσμο, ΟΧΙ γιατί είναι απαραίτητες, αλλά επειδή ο άνθρωπος δυστυχώς πάνω σ’ αυτές έμαθε να αξιολογά!

Στα ανθρώπινα μάτια, αυτές οι δύο φυσικές ιδιότητες είναι τα κλειδιά της επιτυχίας. Τα κλειδιά της ανθρώπινης δόξας και καταξίωσης.

Όμως για τους ευλαβείς πιστεύοντας, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Πέραν αυτού του φθαρτού, πρόσκαιρου υλικού κόσμου, κρύβεται το «μεγαλείο» του πνευματικού κόσμου, του αέναου, πραγματικού.

"...Κύριε προς Σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιεί το
θέλημά Σου, ότι Συ ει ο Θεός μου..."

Το κλειδί του πνευματικού κόσμου, δεν είναι ούτε η ευρωστία, αλλά ούτε και η πνευματική καλλιέργεια. Τα κλειδιά αυτού του κόσμου δεν είναι άλλα παρά η πίστη και η ελπίδα, που μετουσιώνονται σε αγάπη στον Πανάγαθο Θεό. Αυτή η αγάπη στον Θεό θα δώσει και τις βιοποριστικές ανάγκες του ανθρώπου.

Θα μου πείτε: «…Καλά τώρα τι είναι αυτά που λες; Αυτά δεν γίνονται! Συν Αθηνά και χείρα κίνει, έλεγαν οι παλιότεροι μας…»

«…Ναι συμφωνώ, στο να ενεργείς μέχρι εκεί που το επιτρέπουν οι δυνάμεις σου, αλλά από εκεί και πέρα, πού θα αποταθείς φίλε μου; Πού;

«…ἐξεζήτησα τὸν Κύριον, καὶ ἐπήκουσέ μου καὶ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεών μου ἐῤῥύσατό με…» λέει ο προφήτης Δαυίδ και μας προτρέπει να κάνουμε και εμείς το ίδιο.

«…Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού,
άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν…»

Χαρακτηριστικός είναι και ο ψαλμός του Μεγάλου Αποδείπνου «…Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν…» Ναι αγαπητοί μου, ΜΟΝΟ ο Θεός είναι παρόν σε όλα μας τα προβλήματα!!! Συγγενείς και φίλοι απέρχονται, ο Θεός είναι πάντα εκεί, παρήγορος και σύντροφος σε κάθε στιγμή στεναχώριας, σε κάθε στιγμή πόνου, σε κάθε πρόβλημά μας.

Τι λέει ο Ψαλμωδός στον ψαλμό (144:15); «…Οι οφθαλμοί πάντων εις σε ελπίζουσι και συ δίδως την τροφήν αυτών εν ευκαιρία…». Οι οφθαλμοί όλων στρέφονται με ελπίδα βοηθείας προς Σε, διότι συ δίδεις την τροφή στον κατάλληλο χρόνο.

Στον ψαλμό 39 πάλι του Δαβίδ τι λέει; «…Κύριος φροντιεί μοι· βοηθός μου και υπερασπιστής μου ει συ, ο Θεός μου, μη χρονίσης…» (Μετάφραση: Ελπίζω όμως και πιστεύω ακλόνητα ότι ο Κύριος θα φροντίσει για μένα. Συ, Κύριε, είσαι βοηθός και υπερασπιστής μου. Μη αργοπορήσεις να με βοηθήσεις εις την περίσταση μου αυτήν.)

Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (6:26) τι λέει; «…τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν;…». Τα πουλιά του ουρανού, ούτε σπέρνουν, ούτε θερίζουν, ούτε μαζεύουν τα φαγητά τους σε αποθήκες, και ο Θεός μας τρέφει αυτά, πόσο μάλλον τον άνθρωπο, που είναι το ανώτατο δημιούργημά του!

Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (10:30) πάλι τι λέει; «…ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσί…». Αφού ο Πατήρ μας προνοεί ακόμη και δια τα σπουργίτια, πόσο μάλλον θα προνοεί και για μας; Σκεφτείτε ότι οι τρίχες της κεφαλής σας είναι γνωστές και αριθμημένες από τον Θεό. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Θεός μας παρακολουθεί και εις τις πλέον ασήμαντες λεπτομέρειες της ζωής μας!

Ι.Μ. Ξενοφώντος

Οι μαρτυρίες επίσης μέσα στο καθημερινό μας βίο είναι άφθονες. Μια χαρακτηριστική μαρτυρία είναι και η ιστορία ενός προσκυνητή που γνώρισα στην Ι.Μ. Ξενοφώντος. Μου εξιστόρησε ότι παλιά ζούσε μακριά από το Θεό, μέσα στην ασωτία και στην πλάνη. Τότε – όταν τον γνώρισα – ήταν άνεργος, με πρόσφατη εγχείρηση στους αδένες του, ένεκα όγκου, και είχε (έχει) πολύτεκνη οικογένεια (4 παιδιά). Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια του, σε μια από τις επισκέψεις μου στο Άγιο Όρος, «…Είμαι άνεργος, και πρόσφατα έκανα εγχείρηση τον αδένα μου ένεκα όγκου. Δεν μπορώ να κάνω αυτή την στιγμή κάτι προς το ζην, αλλά δόξα το Θεό παρά ταύτα, μη γνωρίζοντας πως, κάθε μέρα σπίτι μου έχω φαί… Φαίνεται πως όλα τα κάνει η προσευχή. Πρέπει να έχει πολύ δύναμη η προσευχή…» Αυτά μου έλεγε και με κοιτούσε απορημένος αλλά και παράλληλα και με μια έκδηλη σιγουριά.

"...εγώ ειμί το φως του κόσμου..."

Ο αγαπητός μου φίλος ήταν δούλος του κόσμου και τώρα έγινε δούλος (παλικάρι) του Θεού, και ο καλός Θεός εξασφάλισε γι’ αυτόν τα προς τον ζην αυτού και της οικογένειάς του. Ο καλός αυτός προσκυνητής επίρριψε την μέριμνά του στο Θεό και τότε εφαρμόστηκε ο λόγος «… ἐπίῤῥιψον ἐπὶ Κύριον τὴν μέριμνάν σου, καὶ αὐτός σε διαθρέψει· οὐ δώσει εἰς τὸν αἰῶνα σάλον τῷ δικαίῳ…» Ψαλ. 54,23. Μετάφραση: Ρίψε, την φροντίδα σου και την μέριμνά σου δια την σωτηρία και ασφάλειαν σου στον Κύριο και αυτός θα σε διαθρέψει και θα συντηρήσει την ζωή σου…

Έχουμε λοιπόν εδώ δύο κόσμους τον φθαρτό, υλικό κόσμο, αυτόν που απλώνεται γύρω μας και τον άφθαρτο κόσμο, τον πνευματικό, τον οποίο δεν μπορούμε να τον δούμε με τα ανθρώπινα μάτια μας, αλλά μόνο με τα μάτια της ψυχής μας.

Σε ποιο κόσμο λοιπόν αγαπητέ μου αναγνώστη θέλεις ν’ ανήκεις;

Μην μου απαντήσεις με το υποκριτικό ανήκω και στους δύο! Ο Κύριος στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο (6: 24) το λέει ξεκάθαρα «…Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν∙ ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει. Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά…»

«…Κανείς δεν μπορεί να είναι δούλος σε δύο κυρίους, γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλο, ή θα στηριχτεί στον ένα και θα περιφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στο Θεό και στο χρήμα…».

«…Γίνεται να υπαγόμαστε σ’ ένα κόσμο στον οποίο δεν βλέπουμε, και δεν αντιλαμβανόμαστε; Πως γίνεται να είμαστε μέρος αυτού του άφθαρτου κόσμου και να συμμετέχουμε σ’ αυτόν, την στιγμή που κατά φύσιν ανήκουμε στη ματαιότητα του τωρινού γίγνεσθαι;…»

«…Η βασιλεία των ουρανών εντός υμών εστί…»

Κι όμως αγαπητέ μου αναγνώστη γίνεται!!! «…Η βασιλεία των ουρανών εντός υμών εστί…» (Λουκά 17, 21). Το μυαλό δεν μπορεί να κατανοήσει ποτέ την ύπαρξη του Θεού, γιατί είναι διαφορετικών φύσεων. Ο ίδιος ο Θεός δεν θα ήθελε μια τέτοια απόδειξη διανοητική, γιατί θα καταργούσε το αυτεξούσιο. Μόλις όμως αποφασίσεις να υπερυψωθείς πάνω από την στυγνή λογική, και να «σκεφτείς» με την Καρδία, με την ψυχή, θα νιώσεις τον Θεό, γιατί είναι φτιαγμένη να είναι ενωμένη μαζί Του.

Όταν θα το καταφέρεις αυτό, τότε δάκρυα χαράς θα πλημμυρίσουν τα μάτια σου. Η γαλήνη στην ψυχή σου θα είναι τέλεια. Βρήκες το λιμάνι της ανάπαυσής σου.

Χαρακτηριστικά είναι και τα παραδείγματα σύγχρονων αγίων αλλά και ευλαβών κατά καιρών αγωνιστών της χάριτος του Θεού.

π. Παίσιος

Ο γνωστός σε όλους μας, άγιος γέροντας Παίσιος, όταν βρισκόταν σε κατάσταση προσευχής, αρπαζόταν ο νους του και ζούσε μεταφυσικά φαινόμενα και καταστάσεις όπως άλλωστε και όλοι μας οι άγιοι.

Οι άγιοι και οι πλείστοι αγωνιστές και μάρτυρες «…ζούσαν την τρυφή του παραδείσου…» παρόλες τις κοπώσεις και τα προβλήματά τους εφαρμόζοντας το λόγο «…αναπαύονται εν τη κοπώσει τους…».

Ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ πολλές φορές σε συνομιλητές του έλεγε «..Εγώ είμαι νεκρός για τον κόσμο τούτο…». Ο αγαπητός μου αυτός άγιος έφθασε όμως να νιώθει την απόλυτη απερίγραπτη χαρά – παρόλες τις ταλαιπωρίες και τον φοβερό ασκητικό του βίο – γιατί; Γιατί είχε φθάσει πολύ κοντά στον Τριαδικό Θεό, και η ευφορία του ήταν απερίγραπτη.

ΤΕΛΟΣ «ΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΜΕΡΟΣ Α’»

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ «ΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΜΕΡΟΣ Β’»

Πατώντας ένα εκ των συνδέσμων, μεταβαίνετε είτε στο Μέρος Β’, είτε στο Μέρος Γ’, είτε στο Μέρος Δ’