ΙΗ’. ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Παιδί γόνων ευσεβών, εις την άσκηση δοσμένος,

με φόβο Θεού μεγάλωνες και εις Αυτόν παραδομένος.

Από μικρός ξεχώρισες, στον θείο τον αγώνα,

παρά τις θλίψεις και τα βάσανα, του τωρινού αιώνα.

Μαχητής της πίστεως ήσουν άγιε, μέσα απ’ τα Κατουνάκια,

με τις κακουχίες συντροφιά, την προσευχή παρηγοριά,

ευχόσουνα απαύστως, για όλο τον ντουνιά.

Σκιρτούσε η ψυχούλα σου για προσευχή

και προς Κυρίου δόξα

και τα Κατουνάκια μεροβραδύς σιγοέψαλλαν

«…ευλογημένη η Βασιλεία και του Κυρίου η Δόξα…»

Πρότυπο πατέρα ήσουνα, των πνευματικών παιδιών σου,

αφουγκραζόσουνα διδάσκοντας, των θείων γνώσεών σου.

Διδάσκαλος της προσευχής και  μέγας της υπακοής,

νουθετούσες άπαντες τους ευσεβείς, στο δρόμο της αρετής

Κατεύθυνες όλους στοργικά, στο κάθε διάβημά τους,

διδάσκοντας ταπείνωση, σε κάθε ατόπημά τους.

Μιμητής Κυρίου ήσουνα, στο διάβα της ζωής σου,

Θυσιάζοντας τα θέλω σου, της τυφλής υπακοής σου.

Στα ουράνια σκηνώματα είσαι πια άγιε, κατάλευκος σαν χιόνι

καθήμενος βασιλικά, ντυμένος με την πορφυρά,

να ψάλλεις το «…Ωσαννά…», ωσάν το αηδόνι

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Εφραίμ μου πάτερ άγιε, του Κυρίου μου καμάρι

Πρέσβευε υπέρ εμού, όταν τη ψυχή μου πάρει.

+++++

=========================================