Μες στο ψέμα και στην
πλάνη
και του κόσμου την
κραιπάλη,
ψάχνω να βρω την
πορεία,
που οδηγεί στην
σωτηρία.
Η πορεία του αγώνα, θέλει
ζήλο και καρδιά
Το λάβαρο τιμής σηκώνω,
και άρω το σταυρό
την πανοπλία του Θεού
φοράω, και νικάω τον εχθρό.
Αρετή, Πίστη,
Θυσία, τρίπτυχο στο
λάβαρό μου
κι έχω
πλήρη πανοπλία, όταν
κάνω το Σταυρό
μου.
Και βαδίζω με καμάρι, έχοντας
του Χριστού τη Χάρη,
Σιγοψιθυρίζοντας την καρδιακή,
νοερά προσευχή με δάκρυ.
Με τον Κύριο οδηγό, πλέον
τι να φοβηθώ,
δυνατούς και αδυνάτους,
δύναμαι να βοηθώ.
Αποβάλλοντας τον φόβο,
στην αγάπη κατοικώ
κει που το Θεό μου
υμνώντας, θάνατο απαξιώ.
Τις αρετές καλλιεργώ,
και στην πίστη προχωρώ,
μιμητής Κυρίου να γενώ,
να πετύχω το σκοπό.
Με ροπή στην αμαρτία, της
ζωής μου ο ρυθμός,
ο εχθρός με παρασύρει,
στους οδόντας τον τριγμό.
Ανδρίζει η καρδία, και
παλεύει νοερά,
τον μνησίκακο διώκει,
παραμένει καθαρά.
Δεν λυγίζω, δεν θα
κάμψω, στου εχθρού την υποταγή
αλλά θα κλαίω και θα
κράζω, δώσ’ μου Θεέ μου την ευχή.
Η ευχή μου ναν
ρομφαία, κατά του αόρατου εχθρού
γέροντος σοφίαν
να ‘χω και ορμή
του νεαρού.
Καθαρίζω την καρδία,
από καθετί κακό,
τον Θεό μου σαν δοξάζω,
να υψιπετώ.
Παλικάρι Σου να γίνω,
στου αγώνα το σκοπό,
η ζωή μου ομολογία, Θεέ
μου πόσο σ’ Αγαπώ.
Εν παντί ευχαριστείτε,
της θυσίας η τιμή,
για να ενταχθούμε όλοι,
στο βιβλίο της ζωής.
Τον Κύριο μας να υμνείτε,
εν παντί δοξολογείτε
τον Πατέρα μας
διαρκώς, επικαλείτε συνεχώς.
Το λάβαρο θ’ ανεμίζω,
στο γαλάζιο τ’ ουρανού,
να ευφραίνεται η
καρδία, και ν’ αρπάζεται ο νους.
Δεν με νοιάζει τι θα πάθω,
ούτε κι αν θα στερηθώ,
φτάνει να’ χω μια για
πάντα, το Χριστό μου βοηθό.
Λοιδορούμενοι ευλογούμε,
υπομένουμε εν Χριστώ,
βλασφημούμενοι εγκαλούμε,
η ελπίς εν τω Θεώ.
Έλα Κύριε και Χριστέ
μου, φώτισέ με τον τυφλό,
βγάλε με από το
σκότος, τ’ Άγιο χέρι Σου φιλώ.
Στου Κυρίου την πορεία,
θα υπάρξω μιμητής
και της χάριτος δοχείο,
θε να γίνω πρεσβευτής.
Αξίωσε Θεέ μου το πρόβατο
το απολωλός, που συνέχεια σε ζητά,
στην αγκάλη σου να
αράξει, αχ πόσο πολύ το καρτερά.
Και το λάβαρο θα
στέκει, απ’ τη ζωή μου πιο ψηλά,
την ελπίδα μου να
δείχνει, το Θεό να ομολογά.
Και σαν φύγω από τον
κόσμο, την πορεία όταν διαβώ,
το λάβαρο θα μένει,
για να δείχνει τον σκοπό.
Θ’ αντηχήσουν οι
καμπάνες, θα σημάνει ο ντουνιάς
γιατί μια νέα ζωή
αρχίζει, της αιώνιας χαράς.
Στην αγκάλη του Κυρίου,
στο λιμάνι της καρδιάς
θ’ αράξω πια να
ξαποστάσω, αχ Θεέ μου λευτεριά.
+++++===========+++++============++++
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου