Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

18. ΦΟΒΟΣ... ΑΓΩΝΙΑ... ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ - ΜΕΡΟΣ Β'

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΕΜΑΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΦΟΒΟΣ... ΑΓΩΝΙΑ... ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ - ΜΕΡΟΣ Α'

ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΩΘΕΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ, ΜΕΤΑΦΕΡΕΣΤΕ ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ Α'

13^Ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ - ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

Στο 12^ο και 13^ο κεφάλαιο της αποκάλυψης, έρχεται ο διάβολος. Περιγράφεται η βλάσφημη εικόνα του που έρχεται με μίσος και εχθρότητα, προσπαθώντας να καταστρέψει την εκκλησία του Χριστού «…καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν. καὶ ὁ δράκων ἕστηκεν ἐνώπιον τῆς γυναικὸς τῆς μελλούσης τεκεῖν, ἵνα, ὅταν τέκῃ, τὸ τέκνον αὐτῆς καταφάγῃ…» Αποκ. (12,4) και «…ἐγένετο πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ· ὁ Μιχαὴλ καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ τοῦ πολεμῆσαι μετὰ τοῦ δράκοντος·12-8 καὶ οὐκ ἴσχυσεν, οὐδὲ τόπος εὑρέθη αὐτῷ ἔτι ἐν τῷ οὐρανῷ. …». Αποκ. (12,7-8)

Ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού του πολεμήσαι μετά
του δράκοντος και ουκ ίσχυσε Αποκ. (12,8)

Περιγράφεται επίσης η μάχη του αντίχριστου με την Εκκλησία. Εδόθη σ’ αυτόν πόλεμος με την Εκκλησία και να νικήσει «…καὶ ἐδόθη αὐτῷ πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς…» Αποκ. (13,7) Τι σημαίνει αυτό;

Κοσμικά να νικήσει αλλά πνευματικά να ηττηθεί! Πρέπει να καλλιεργήσουμε ένα φρόνημα, που κοσμικά (σωματικά) να ηττώμεθα, αλλά πνευματικά να είμαστε ΝΙΚΗΤΕΣ!

Αυτή είναι η κάρτα του πολίτη της Βασιλείας των Ουρανών!

Τόσα χρόνια ο πανούργος, τι κατάφερε;

Πολιτικούς κατεύθυνε, δυνάμεις επιστράτευσε… Το μίσος του δεν λέγεται! Δεν μπορεί να χωνέψει το ότι εμείς, που έχουμε σάρκα και οστά μπορούμε να γίνουμε «θεοί»[1] κάτι που αυτός ποτέ του δεν κατάφερε. Οι χριστιανοί παρόλο του ότι φαίνεται ότι νικώνται, στο τέλος είναι πάντα νικητές… Γιατί; Γιατί «…μεθ’ ημών ο Θεός…»!!!

Μας φυλάει λοιπόν η αγάπη του Χριστού! Εκείνος που σταυρώθηκε για σένα, για μένα, για τον κόσμο όλο και πάλι του γυρίζουμε την πλάτη. Όπως μας φυλάσσει τώρα, θα μας φυλάξει και στα έσχατα.

Η αποκάλυψη τελειώνει με την λέξη αμήν. Δηλαδή όλα αυτά που λέχθηκαν μέσα από την αποκάλυψη του Ιωάννη του Θεολόγου, όλα όπως ο Θεός μας τα φανέρωσε, αναμένουμε με χαρά την έλευσή Αυτού, που είναι η Αρχή και το Τέλος… Ναι είμαστε χαρούμενοι και όχι μίζεροι, ούτε και φοβισμένοι γιατί το θέλημά μας, είναι και θα πρέπει να είναι ΠΑΝΤΑ συνυφασμένο με το θέλημα του Θεού, γιατί διαφορετικά γινόμαστε υπηρέτες και διδάσκαλοι του κακού, υπηρετώντας άθελά μας και μη τις δολοπλοκίες του πονηρού.

Άγιος Ιωάννης ο
Θεολόγος

Η αγία μας Εκκλησία, αναγνώρισε ΜΟΝΟ την αποκάλυψη του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου, παρότι βρέθηκαν ή βγήκαν στην επιφάνεια και άλλες αποκαλύψεις. Η Εκκλησία κρατάει ΜΟΝΟ αυτή. Και παρόλο τούτο θα δείτε ότι τα κείμενα της αποκάλυψης, δεν χρησιμοποιούνται στην λειτουργία (δεν εντάσσονται λειτουργικά). Μένει αψηλάφητη, αλλά προσεγγίζοντάς πάντοτε μ’ ένα ιερό σεβασμό.

Α. Σημεία των καιρών

Δεν πρόκειται στις φουρτούνες της ζωής μου
να φοβηθώ γιατί έχω τον Κύριο βοηθό.

1. Αποκάλυψη Ιωάννη (13-18) «…῟Ωδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς'...» Πολλοί λόγοι γίνονται για τον αριθμό 666, για προφητείες κοκ. Ανησυχία, σύγχυση, γιατί; Συμμετέχουμε ή δεν συμμετέχουμε στα μυστήρια της Εκκλησίας μας;

Είμαστε μέλη του σώματος του Χριστού ή δεν είμαστε; Όταν πάνω στο καράβι της ζωής έχω τον Κύριο μου καπετάνιο, θα φοβηθώ από φουρτούνες; «…Κύριος φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου· τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος δειλιάσω;…» Ψαλ. 26,1

Δεν είμαστε μόνοι μας, είμαστε το σώμα του Χριστού.

2. «…ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν…» Ματθ. (24, 12) θα παγώσει η αγάπη των ανθρώπων!

Κάθε 3 δευτερόλεπτα 1 παιδί πεθάνει από πείνα, ενώ έχουν δαπανηθεί 20 δισεκ. για τροφές (ζώα) και 12 δισεκ για κολόνιες.

3. Σεξουαλική αποχαλίνωση – ξεκίνησε σαν απελευθέρωση και επανάσταση και κατέληξε υποδούλωση και παραλήρημα. Με την έλευση του αντίχριστου θα απογειωθούν και θα δοξάζονται τα πάθη της σάρκας, παιδάκια στα σχολεία, θεωρούν επιτακτικό πλέον να απολέσουν την παρθενία τους, για να μην στιγματιστούν. Αχ Θεέ μου που έχουμε φθάσει!!!

4. Σεξουαλική διαστροφή – τι είναι ο καθένας δεν μας ενδιαφέρει το έχουμε ξαναπεί στην ενότητα «Θείοι και Ανθρώπινοι νόμοι – Μέρος Β’», αλλά δυστυχώς, υπάρχει η τάση της επιβολής και στους άλλους, με την πρόφαση ότι είναι ρατσιστές, απόλυτοι και δεν βλέπουν τις ευαισθησίες που μπορεί να έχει ο κάθε άνθρωπος. Έχουμε ωραιοποιήσει την ομοφυλοφιλία και την εντάσσουμε και με νομοθεσίες μέσα στην κοινωνία μας και ξεχνάμε τα λόγια του αποστόλου Παύλου «…ούτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται …» Α’ Κορινθίους (6:9-10) πρόκειται ποτέ να εισέλθουν εις τη βασιλεία των ουρανών.

...Λαθρομετανάστες...

5. Διάλυση των δεσμών μεταξύ ανθρώπων. Καταργείται το τρίπτυχο πίστη – πατρίδα – οικογένεια. Για επιτευχθεί αυτό, χρησιμοποιούνται ποίκιλες μέθοδοι όπως: a. Mass media, β. Κινηματογράφος, γ. Λαθρομετανάστες, δ. Παγκοσμιοποίηση κοκ

6. Η πίστη – Το μίσος στο πρόσωπο του Χριστού φθάνει σε επίπεδα σχιζοφρένειας. Είδατε τέτοιο πόλεμο σε άλλες θρησκείες; Όπως Σίβα, Βισνού, (κινέζικες θρησκείες, ασιατικές) Μωάμεθ. Όχι βέβαια! Ξέρει ποιον φοβάται ο διάβολος! Φοβάται τον ένα και μοναδικό Θεό, τον Θεό της αγάπης!

7. «…εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι ᾿Ιησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱόν…» Αποκ. (2,22). Αυτός που θα αρνηθεί ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο αρνούμενος τον Πατέρα και τον Υιό, αυτός θα είναι ο αντίχριστος.

8. «…Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστὶν…» Αποκ. (2,18) Κατά την έσχατη ώρα πολλοί θα είναι και οι λειτουργοί του αντιχρίστου που με πλάνη, ψέμα, ύπουλες μεθοδεύσεις, απάτες θα παρασύρουν τον κόσμο στην απώλεια και άρνηση του Χριστού.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Β. Πώς θα ετοιμαστούμε;

Πιο πάνω αναφέραμε μερικά από τα σημεία που θα απογειωθούν κατά τα έσχατα χρόνια. Πλησιάζομε δυστυχώς εκείνα τα χρόνια, που πολύ θα παρασυρθούν από το σαρκικό τους φρόνημα και θα συστρατευτούν με την πλευρά του αντίχριστου. Πότε ακριβώς θα γίνει αυτό;

«…εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὓς ὁ πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ…» Πραξ. 1,7 Μετφ. Ο Ιησούς όμως τους είπε· “δεν είναι ιδικόν σας έργον και δικαίωμα να γνωρίσετε τα χρόνια ή τους ορισμένους καιρούς, τους οποίους ο Πατήρ κράτησε εις την ιδικήν του εξουσία και παγγνωσία”.

Το κακό γίνεται όταν δίνεται περισσότερη σημασία, προσοχή και βαρύτητα σ’ αυτά που θα’ έρθουν. Τρώνε το χρόνο μας που είναι υπέρ πολύτιμος και τη ζωή μας.

1. Ο διάβολος με δύο (2) πράγματα προσπαθεί να επηρεάσει τον άνθρωπο.

Α. Με το παρελθόν

O 1^ος στόχος του πονηρού είναι να σου εμφυτεύσει λογισμούς ανησυχίας «…αν έκανα αυτό θα ήταν καλύτερα!!! Τώρα τα έκανες θάλασσα...», «…Έκανες αυτό το λάθος, πάει τελείωσες, δεν έχεις σωτηρία!!!...», και γενικά στιγμές αδυναμίας του παρελθόντος που δεν τις χειριστήκαμε χριστιανικά και με τον βέλτιστο τρόπο. Εμφωλεύονται στο υποσυνείδητό μας, βλέπει την ταραχή μας που επαφίεται σ’ αυτές, τις εκμεταλλεύεται και τις χρησιμοποιεί εναντίον μας.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΑΡΤΙΑ, ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!! Η αμαρτία με την εξομολόγηση και την μετάνοια παύει να υφίσταται, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Υπάρχει όμως η θύμησή της, δεν διαγράφεται από τη μνήμη μας.

«…ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός…» Ψαλ. (50, 5). Ο καλός Θεός το επίτρεψε αυτό, όχι για να αγχωνόμαστε και να οδηγούμαστε σε απόγνωση, αλλά για να μας αποτρέπει να ξανακάνουμε τα ίδια!

Β. Να μην ασχολούμαστε με το τώρα.

Ο 2^ος στόχος του πονηρού είναι να μην εγρηγορούμε και να είμαστε σε άγνοια σε πολλά θέματα. Ακόμα και όταν βλέπει ότι εγρηγορούμε, μας εντρυφά σκέψεις αγιότητας, για να μας οδηγήσει σε έπαρση και εφησυχασμό.

Αν το σήμερα, το ζήσουμε όπως πρέπει, τότε και το παρελθόν σεβόμεθα – έχοντας επίγνωση της αμαρτωλότητός μας – αλλά και στο μέλλον πορευόμαστε άφοβα, με οδηγό το παρόν.

«…Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος,
ιδού νυν ημέρα σωτηρίας…» Β’. Κορ. (6, 1-10)

Τι λέει ο απόστολος Παύλος για τον «νυν», για το τώρα δηλαδή. «…Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας…» Β’. Κορ. (6, 1-10). Δηλαδή αν δεν ζούμε ζωή μετανοίας και «τώρα» να μετανοήσουμε, η μετάνοια μας είναι ευπρόσδεκτη εις τον Θεό. Η χάρη του Θεού δεν φεύγει από τον πεσόντα αλλά μετανοημένο άνθρωπο! Η χάρη του Θεού εγκαταλείπει τον άνθρωπο όταν δεν δίνει αγάπη και παραμένει αμετανόητος.

Έλεγε ένας γέροντας μέσα από το Γεροντικό, πως αν ο άνθρωπος το θελήσει και πραγματικά μετανοήσει μπορεί από το πρωί μέχρι το βράδυ να γίνει άγιος!!!!

Το τώρα έχει πολύ μεγάλη σημασία – πρέπει να αξιοποιηθεί!!!

Αντί να σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε και πως θα αντιμετωπίσουμε τον αντίχριστο, ας προετοιμαστούμε να απαντήσουμε το Χριστό. Σ’ αυτό άλλωστε είναι στραμμένη όλη μας η ζωή «…ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου…» (Ψαλ. 142, 8) και όλη μας η ύπαρξη.

2. Με την ζώσα πίστη.

Ο κίνδυνος μας δεν είναι ο αντίχριστος αλλά από εκείνους που τελούν τις υπηρεσίες και τα έργα του αντίχριστου. Γι’ αυτό πρέπει να καλλιεργήσουμε μέσα μας αντισώματα πνευματικά δια της χάριτος και φώτισης του Θεού.

«…μείζονα δὲ δίδωσι χάριν· διὸ λέγει· ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν…» Ιακ. (4,6) Μετφ. Εξ αντιθέτου, όταν μείνουμε πιστοί εις την αγάπη του και αποκηρύξουμε την αμαρτία του κόσμου, μας δίδει ακόμη μεγαλύτερα χάριν, γι' αυτό και η Γραφή λέγει, ότι ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερήφανους, που Τον εγκαταλείπουν, δια να απολαύσουν αλαζονικώς τον κόσμο· ενώ αντιθέτως, δίδει χάριν στους ταπεινούς και τους υποταγμένους εις Αυτόν.

Αλλά και «…Πᾶσα σοφία παρὰ Κυρίου καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ἐστιν εἰς τὸν αἰῶνα…» Σοφ. Σειρ. (1,1) δηλ. Κάθε σοφία έχει πηγή και προέλευση της τον Κύριο και εις Αυτόν και με Αυτόν υπάρχει αιωνίως.

Η ζώσα πίστη στο Χριστό, γεννιέται μέσα μας, όταν αναζωογονηθεί η ψυχή μας από το λόγο του Θεού. Η ζώσα πίστη τρόπον τινά βλέπει τον Χριστό Εβρ. (11, 27).

ΜΟΝΟ με την ζώσα πίστη θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τα δόγματα της χριστιανικής πίστης και πολλά μυστικά άγνωστα εις τον ανθρώπινη λογική, θα αποκαλυφθούν δια της πίστεως. Διαφορετικά πολλές διδαχές θα παραμείνουν ακατανόητες και απρόσιτες, σαν βιβλίο σφραγισμένο. «…μετὰ πάσης σαρκὸς κατὰ τὴν δόσιν αὐτοῦ, καὶ ἐχορήγησεν αὐτὴν τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν…» Σοφ. Σειρ. (1,10) Την ενέθεσε σε κάθε ζωντανό οργανισμό σύμφωνα με το μέτρο της δωρεάς του, ιδίως όμως την χορήγησε στους ανθρώπους, οι οποίοι τον αγαπούν.

Γι’ αυτό ας προσκολληθούμε στο λόγο του Χριστού με όλη μας την ψυχή. Ας ενωθούμε με Αυτόν σε ένα πνεύμα. Και τότε τα σημεία του αντιχρίστου δεν θα μπορέσουν ποτέ να τραβήξουν την προσοχή μας.

β. Με την ταπεινοφροσύνη

Η ταπεινοφροσύνη είναι αδιάσπαστα ενωμένη με την πνευματική λογική. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει: «…Μόνο εκείνος που έχει ταπείνωση μπορεί να ονομασθεί λογικός. Όποιος δεν έχει ταπείνωση, ποτέ δεν θα γίνει λογικός…»[2]. Η ζωντανή πίστη δείχνει στα μάτια της ψυχής τον Θεό. Όποιος βλέπει έτσι το Θεό, όποιος έτσι αισθανθεί το Θεό, βλέπει τη μηδαμινότητά του. Γεμίζει ανέκφραστη ευλάβεια προς το Θεό, τα έργα τους, τις εντολές του. Και έτσι το κάθε του δίδαγμα θα γίνεται με ταπεινοφροσύνη.

Ο ταπεινόφρων είναι πλήρως ταυτισμένος με το θέλημα του Θεού και δεν προβαίνει σε οτιδήποτε που μπορεί να λυπήσει το Θεό. Γι’ αυτό, τα σημεία του αντίχριστου παραμένουν ξένα στον ταπεινό, χωρίς ισχύ, και χωρίς να έχει καμία σχέση μ’ αυτά. Η ζωή του ταπεινού είναι ΟΛΗ μια θυσία! Τι θα φοβηθεί και τι θα τον ενοχλήσει, όταν η στέρηση και η θυσία στο όνομα του Χριστού, γίνει πιο έντονη;

Ο ταπεινός έχει μάθει από καιρό, να εργάζεται μ’ αυτό τον τρόπο. Τη ζωή της στέρησης και της υποταγής. Ο ταπεινός φαίνεται να «νικάται» από τις ορδές και μένος του εχθρού αλλά στο τέλος θα θριαμβεύσει.

γ. Με την προσευχή

Μόνο και μόνο με το όνομα του Θεού η καρδία του ανθρώπου σκιρτά «…ἐμνήσθην τοῦ Θεοῦ καὶ εὐφράνθην·…» Ψαλμός (76, 4), ευφραίνεται, αγάλλεται ο άνθρωπος.

Όταν θα αρχίσει η μεγάλη θλίψη, την εποχή του αντιχρίστου, όλοι οι αληθινά πιστοί, θα ζητούν από τον Κύριο βοήθεια, ενίσχυση, θεία χάρη, ενδυνάμωση, να τους κρατεί από το χέρι.[3] Οι δυνάμεις του ανθρώπου, όσο πιστοί και αν είναι στο Θεό, είναι ανεπαρκείς να αντισταθούν στην δύναμη των ενωμένων εκπεσόντων αγγέλων και ανθρώπων, που θα μετέρχωνται τα πάντα με μια άκαμπτη σκληρότητα, γιατί θα προαισθάνωνται ότι έχει φθάσει πια το τέλος τους[4]. Μα η θεία χάρη θα επισκιάσει τους εκλεκτούς του Θεού «…ἡ δὲ ψυχή μου ἀγαλλιάσεται ἐπὶ τῷ Κυρίῳ, τερφθήσεται ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ αὐτοῦ…» Ψαλ. (34,9) και θα χορηγήσει σ’ αυτούς δύναμη να διακηρύττουν και να ομολογούν με γενναίο φρόνημα, ότι ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας του κόσμου, αποκηρύσσοντας τον ψευδομεσσία που θα έλθει για να φέρει την απώλεια.

Θα οδηγούνται στο θάνατο, αλλά αυτοί θα αισθάνονται ότι είναι σε θρόνους βασιλικούς, δίπλα στο γλυκύτατο Χριστό, γιατί τα παθήματα για το Χριστό είναι η αρχή της αιώνιας χαράς του παραδείσου.[5]

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αντί να υπάρχει μια ιερή ανησυχία, που να προάγει την μετάνοια και την διαρκή εγρήγορσή, αποκτά στοιχεία νοσηρής περιέργειας, αναζητώντας λεπτομέρειες και σημεία. Γίναμε οι υποκριτές του Ευαγγελίου που λέει «…γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ…» (Ματθ. 12, 39)

Δυστυχώς η συγκέντρωση πληροφορίας στα χέρια ανθρώπων που συστηματικά μεθοδεύουν την κατάργηση των θεσμών - διαδίκτυο, ο καθένας γράφει ότι θέλει - υπάρχει μεγάλη σύγχυση και παραπληροφόρηση.

Μην τρομάζετε από φόβο από τα δεινά που μέλλει να φέρει μαζί του ο ερχομός του αντιχρίστου. Γιατί;

Α. «…ἐν τῷ Θεῷ ποιήσωμεν δύναμιν, καὶ αὐτὸς ἐξουδενώσει τοὺς θλίβοντας ἡμᾶς…» Ψαλ. 59,14 αλλά και

Β. «…Mείζων ἐστὶν ὁ ἐν ὑμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ…» Ιωά. (4, 4). Είναι μεγαλύτερος δηλ. ο Θεός που είναι μέσα μας, από το διάβολο που είναι ο κοσμοκράτορας και εν τω κόσμω. Ο κοσμοκράτορας λοιπόν μπορεί να είναι ο διάβολος, αλλά ο Παντοκράτορας είναι ο Θεός. Όλα αυτά γίνονται θα γίνονται για όσο υπάρχει ιστορία, αλλά όλα είναι ΚΑΤΩ από το βλέμμα του Θεού.

Καλούμαστε να παλέψουμε με τις δυνάμεις του σκότους αλλά όχι σώμα και αίμα αλλά προς τας αρχάς, προς τις εξουσίας του αιώνος τούτου (που είναι ο διάβολος) και να παραδοθούμε δια της αυταπάρνησής μας, στην αγκάλη του Θεού. Η σχέση μας με το Θεό πρέπει να είναι μια σχέση αγάπης, μια σχέση κοινωνίας, όχι συμφωνίας με το μυαλό αλλά ταύτιση του «είναι» μας με το Θεό «…αυτή εστίν η νίκη, η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών…». Α’ Ιωά. (4, 5)

Πίστη λοιπόν και ας αφήσουμε το Θεό να ενεργήσει! Ας πράξουμε αυτό που εμείς οφείλουμε σαν τέκνα του Θεού να κάνουμε, να κρατήσουμε άσβεστο τον πόθο, την αγάπη του Θεού μέσα μας, η ζωή μας να είναι άρρητα συνυφασμένη με την χριστιανική μας ταυτότητα, σεβόμενοι την ιστορία μας, την εκκλησιαστική μας παράδοσή μας ώστε να γίνουμε ζωντανά παραδείγματα μέσα στην κοινωνία στην οποία υπαγόμαστε και γενικότερα στον κόσμο.

«…Εάν ο Θεός μεθ' ημών, τις καθ' ημών;…»

Όταν είναι ο Θεός μαζί μας ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας;

Τον ίδιο τον εωσφόρο δεν φοβόμαστε, τον αντίχριστο και τις αντιχριστιανικές μεθοδεύσεις του θα φοβηθούμε; Ο αείμνηστος γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης έλεγε πως «…και στη κόλαση να πάω δεν θα φοβάμαι γιατί θα λέω την ευχή…». Βλέπετε μεγαλείο ψυχής!

Βλέπετε πως όταν «…ζεί εν εμοί ο Χριστός…» δεν υπάρχει πλέον φόβος!

Δεν φοβόμαστε κανένα αριθμό, αλλά τα αναρίθμητα αμαρτήματά μας. Κανένας δεν μπορεί να μας βλάψει αν εμείς δεν βλάψουμε τους εαυτούς μας!

Ας έρθει όποτε θέλει και όπως θέλει. Δικό του είναι το πρόβλημα, ΟΧΙ το δικό μας!!! Κακό δικό του θα κάνει! Μήπως δεν ξέρουμε πως τελειώνει η ιστορία; Τι μας λέει ο απ. Παύλος την επιστολή του προς Θεσσαλονικείς;

«…ὃν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ·…» Β’ Θεσ. (2,8) Μετφ. Θα ξεσκεπασθεί και θα φανερωθεί ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θα εξολοθρεύσει και θα αφανίσει τόσον εύκολα, σαν με ένα φύσημα απλώς του στόματός Του και θα τον εξουδετερώσει με την ένδοξο εμφάνιση της παρουσίας Του.

Οι επιθέσεις του αντιχρίστου και της στρατιάς του, ξέρουμε που θα καταλήξουν! Η λύπη μας δεν είναι στις δόλιες και ανελλιπείς επιθέσεις τους και στις κακουχίες που μπορούν να μας προκαλέσουν. ΟΧΙ! Η λύπη μας είναι γι’ αυτούς που τις διεξάγουν και γι’ αυτούς που ενδίδουν και αλλάζουν στρατόπεδα προδίδοντας πρωτίστως τους ιδίους τους εαυτούς τους, καταδικάζοντας έτσι και την εαυτού ψυχή τους εις την απώλεια.

Ο Χριστός οικοδόμησε την Εκκλησία Του «…καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς…» Ματθ. (16, 18) δηλ. όλες οι δυνάμεις του κακού και των διεστραμμένων ανθρώπων δεν θα υπερισχύσουν και δεν θα καταφέρουν τίποτα εναντίον Του.

Όσοι επιτίθενται, χαμένοι θα’ ναι και η λύπη μας και η προσευχή μας θα’ ναι πάντα μαζί τους.

Η νίκη θα είναι με το Θεό «…καὶ ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ. …» Αποκ. (6, 2) και όπως προαναφέραμε οι φαινομενικά χαμένοι στον αγώνα με τον διάβολο – αντίχριστο – θα’ ναι οι μεγάλοι νικητές! Γιατί θα’ ναι αυτοί που θα’ χουν κρατήσει την πίστη, στον αληθινό Θεό, στον Τριαδικό Θεό και ο Θεός θα χαρίσει στους νικώντας αυτά που χρειάζονται ως παρακαταθήκη της ιστορίας Του.

Όσο αργεί λοιπόν να έρθει, τόσο καλύτερα για εκείνον. Αν έρθει, υπογράφει και την καταδίκη του. Εμάς μας συμφέρει γιατί θα φέρει τον Χριστό!!!

«…ΕΡΧΟΥ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ…»