ΨΑΛΜΟΣ 26.ΚΣΤ'.

 

«…Τοῦ Δαυίδ…».

Η επιγραφή και περιεχόμενο «του Δαβίδ» είναι διότι είναι συντάκτης του κειμένου.

Οι πρώτοι στίχοι του ψαλμού εκφράζουν συναισθήματα μεγάλης εμπιστοσύνης του ποιητή προς το Θεό. Τίποτα δεν φοβάται μέσα σε όλες τις παγίδες που του θέτουν οι εχθροί του. Είναι βέβαιος για τον ολοκληρωτικό θρίαμβο επί των εχθρών του.

Ξαφνικά η προσευχή του γίνεται κλαυθμηρίζουσα, παρακαλώντας το Θεό να μην τον εγκαταλείψει μπροστά στους κινδύνους που έρχονται. Κατόπιν επανέρχεται στα πρώτα του συναισθήματα παρακινώντας τον εαυτό του σε υπομονή και πίστη.  

Ετερόδοξοι κριτικοί θέλησαν ν’ αποδώσουν το ψαλμό σε άλλο συνθέτη, αλλά αδίκως, με την επίκληση ότι ο ψαλμός αυτός αποτελείται από δύο ετερογενείς κατά τη μορφή και το περιεχόμενο τεμάχια.   

.

Ο ψαλμός αυτός διαιρείται σε δύο μέρη:

1.    Στίχ. 1-6: Η θριαμβέυουσα πίστη

2.    Στιχ. 7-14: Η δοκιμαζόμενη πίστη

 

1^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 1-6: Άσμα θριαμβέυουσας πίστης

 

Ψαλ. 26,1  - Κύριος φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου· τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος δειλιάσω;

Ψαλ. 26,1  (Νεοελληνική απόδοση) – Του Δαβίδ. Κύριε, φως μου και σωτηρία μου, ποιον θα φοβηθώ; Κύριε, καταφύγιο της ζωής μου από ποιον θα πανικοβληθώ;

Ψαλ. 26,2  - ἐν τῷ ἐγγίζειν ἐπ᾿ ἐμὲ κακοῦντας τοῦ φαγεῖν τὰς σάρκας μου, οἱ θλίβοντές με καὶ οἱ ἐχθροί μου, αὐτοὶ ἠσθένησαν καὶ ἔπεσαν.

Ψαλ. 26,2  (Νεοελληνική απόδοση) – Όταν με ζύγωσαν κακοί, εχθροί και καταπιεστές, τη σάρκα μου να φθείρουν, αυτοί σκόνταψαν κι έπεσαν..

Ψαλ. 26,3 - ἐὰν παρατάξηται ἐπ᾿ ἐμὲ παρεμβολή, οὐ φοβηθήσεται ἡ καρδία μου· ἐὰν ἐπαναστῇ ἐπ᾿ ἐμὲ πόλεμος, ἐν ταύτῃ ἐγὼ ἐλπίζω.

Ψαλ. 26,3  (Νεοελληνική απόδοση) - Κι αν συναχτεί στράτευμα για να με πολεμήσει, η καρδιά μου δεν δειλιάζει· κι αν πόλεμος ξεσπάσει εναντίον μου και τότε εγώ θα έχω εμπιστοσύνη.

Ψαλ. 26,4 - μίαν ᾐτησάμην παρὰ Κυρίου, ταύτην ἐκζητήσω· τοῦ κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ Κυρίου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, τοῦ θεωρεῖν με τὴν τερπνότητα Κυρίου καὶ ἐπισκέπτεσθαι τὸν ναὸν τὸν ἅγιον αὐτοῦ.

Ψαλ. 26,4  (Νεοελληνική απόδοση) - Ένα απ' τον Κύριο ζήτησα, και πάλι αυτό ζητάω: Στον οίκο Του να κατοικώ όλες τις μέρες που θα ζω· τη χάρη του Κυρίου να θωρώ και στο ναό του να συχνάζω.

Ψαλ. 26,5 - ὅτι ἔκρυψέ με ἐν σκηνῇ αὑτοῦ ἐν ἡμέρᾳ κακῶν μου, ἐσκέπασέ με ἐν ἀποκρύφῳ τῆς σκηνῆς αὑτοῦ, ἐν πέτρᾳ ὕψωσέ με.

Ψαλ. 26,5 (Νεοελληνική απόδοση) - Γιατί μες στη σκηνή του θα με προστατέψει τη μέρα του κακού, στα μύχια της σκηνής του θα μ' αποκρύψει· πάνω σε βράχο θα μ' ανεβάσει ψηλό.

Ψαλ. 26,6 - καὶ νῦν ἰδοὺ ὕψωσε κεφαλήν μου ἐπ᾿ ἐχθρούς μου· ἐκύκλωσα καὶ ἔθυσα ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ θυσίαν ἀλαλαγμοῦ, ᾄσομαι καὶ ψαλῶ τῷ Κυρίῳ.

Ψαλ. 26,6  (Νεοελληνική απόδοση) - Και τώρα το κεφάλι μου υψώνεται πάνω από τους εχθρούς που με κυκλώνουν, θυσίες θριάμβου στη σκηνή Του θα προσφέρω· θα ψαλμωδήσω και θα παιανίσω για του Κυρίου τη Χάρη.

 

2^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 7-14: Η δοκιμαζόμενη πίστη, ικεσία.

 

Ψαλ. 26,7  - εἰσάκουσον, Κύριε, τῆς φωνῆς μου, ἧς ἐκέκραξα· ἐλέησόν με καὶ εἰσάκουσόν μου.

Ψαλ. 26,7  (Νεοελληνική απόδοση) – Άκου, Κύριε, τη φωνή μου που σ' εσένα απευθύνεται· σπλαχνίσου με και δώσ' μου απόκριση.

Ψαλ. 26,8  - σοὶ εἶπεν ἡ καρδία μου· Κύριον ζητήσω· ἐξεζήτησέ σε τὸ πρόσωπόν μου· τὸ πρόσωπόν σου, Κύριε, ζητήσω.

Ψαλ. 26,8  (Νεοελληνική απόδοση) – Θυμήθηκα πως είπες: «Αναζητήστε με». Για τούτο, Κύριε, το πρόσωπό σου αναζητώ.

Ψαλ. 26,9  - μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ μὴ ἐκκλίνῃς ἐν ὀργῇ ἀπὸ τοῦ δούλου σου· βοηθός μου γενοῦ, μὴ ἀποσκορακίσῃς με καὶ μὴ ἐγκαταλίπῃς με, ὁ Θεός, ὁ σωτήρ μου.

Ψαλ. 26,9  (Νεοελληνική απόδοση) – Μην κρύβεσαι από μένα! Το δούλο σου οργισμένος μην τον απωθείς! Εσύ ήσουν ο βοηθός μου· μη μ' αφήνεις και μη μ' εγκαταλείπεις, Θεέ μου και σωτήρα μου.

Ψαλ. 26,10  - ὅτι ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου ἐγκατέλιπόν με, ὁ δὲ Κύριος προσελάβετό με.

Ψαλ. 26,10  (Νεοελληνική απόδοση) – 10 Η μάνα κι ο πατέρας μου μ' εγκαταλείψαν, μα ο Κύριος με δέχεται.

Ψαλ. 26,11  - νομοθέτησόν με, Κύριε, ἐν τῇ ὁδῷ σου καὶ ὁδήγησόν με ἐν τρίβῳ εὐθείᾳ ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν μου.

Ψαλ. 26,11  (Νεοελληνική απόδοση) – Μάθε με, Κύριε, το δρόμο σου, στο δρόμο οδήγησέ με το σωστό σε πείσμα των εχθρών μου.

Ψαλ. 26,12  - μὴ παραδῷς με εἰς ψυχὰς θλιβόντων με, ὅτι ἐπανέστησάν μοι μάρτυρες ἄδικοι, καὶ ἐψεύσατο ἡ ἀδικία ἑαυτῇ.

Ψαλ. 26,12  (Νεοελληνική απόδοση) – Στη βουλιμία των εχθρών μου μη με παραδώσεις, γιατί ψευδομάρτυρες κατέθεσαν σε βάρος μου και αποπνέουν αδικία.

Ψαλ. 24,13  - πιστεύω τοῦ ἰδεῖν τὰ ἀγαθὰ Κυρίου ἐν γῇ ζώντων.

Ψαλ. 24,13  (Νεοελληνική απόδοση) – Αλίμονο μου αν δεν πίστευα πως του Κυρίου τ' αγαθά στη γη των ζωντανών θα δω.

Ψαλ. 26,14 - ὑπόμεινον τὸν Κύριον· ἀνδρίζου, καὶ κραταιούσθω ἡ καρδία σου, καὶ ὑπόμεινον τὸν Κύριον.

Ψαλ. 26,14  (Νεοελληνική απόδοση) – Στον Κύριο έλπιζε, ας έχει θάρρος η καρδιά σου και γενναιότητα· ναι, έλπιζε στον Κύριο.

 

Επιλεκτική ερμηνεία Ψαλμού 26. ΚΣΤ’.  

Στον παρόντα ψαλμό θα εστιάσω σε 5 στίχους.

1.    «…Κύριος φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου· τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος δειλιάσω;…» στιχ. (1)

2.    «…οἱ θλίβοντές με καὶ οἱ ἐχθροί μου, αὐτοὶ ἠσθένησαν καὶ ἔπεσαν …» στιχ. (2)

3.     «…οὐ φοβηθήσεται ἡ καρδία μου· ἐὰν ἐπαναστῇ ἐπ᾿ ἐμὲ πόλεμος…» στιχ. (3)

4.     «…ὅτι ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου ἐγκατέλιπόν με, ὁ δὲ Κύριος προσελάβετό με…» στιχ. (10)

5.    «…ὑπόμεινον τὸν Κύριον· ἀνδρίζου, καὶ κραταιούσθω ἡ καρδία σου…» στιχ. (14)

 

«…Κύριος φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου· τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος δειλιάσω;…» στιχ. (1). Ένας ψαλμός πλήρης πεποιθήσεως και εμπιστοσύνης στο Θεό, διότι μνημονεύει ευθύς και δις το όνομα του Κυρίου. Ο Χριστός είναι για μας το φως που διαλύει τα σκότη των συμφορών και των αγωνιώδη στιγμών και δίδει ζωή και ευτυχία. Από τι να φοβηθώ ρωτά ο Δαβίδ; Αν ο Θεός μεθ’ ημών τις καθ’ ημών; Αν ο Θεός, ο Παντοκράτορας, είναι μαζί μας, ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας; Ως «σκεύη κεραμέως» Ψαλ. (2, 9) θα συντριβούν όσοι αντιτίθεται στο θέλημα του δικαιοκρίτη Θεού! Οι ψαλμοί (67, 3) - Όπως διαλύεται το κερί εμπρός στο πυρ, κατά παρόμοιο τρόπον θα εξολοθρευθούν και οι αμαρτωλοί εμπρός εις την παρουσία του παντοδυνάμου Θεού… (57, 8) Θα σβήσουν, θα περάσουν, θα εξαφανισθούν σαν το νερό, το οποίον τρέχει ταχέως και δεν επιστρέφει. Μαζί με το στίχο 2 επιβεβαιώνουν τη συντριβή των εχθρών του Θεού και κατά των διαλαμψανόντων αγίων Του.

Δεν υπάρχει ίχνος αμφιβολίας για την ασφάλεια της προστασίας της Χάριτος του Θεού! Ακόμα και πόλεμος γύρω μου να ξεσπάσει «…ἐὰν ἐπαναστῇ ἐπ᾿ ἐμὲ πόλεμος…» στιχ. 3 δεν πρόκειται να ταραχθούμε δεν πρόκειται να ταραχθούμε. Στο στίχο 3 διαφαίνεται το ατάραχο της ψυχής του Δαβίδ διαποτισμένο από την «ειρήνη» της Χάριτος του Θεού αλλά σηματοδοτεί επίσης και την μεγάλη του πίστη (εμπιστοσύνη) στο Θεό.

Η θλίψη και ο πόνος είναι για όλους αυτούς που εμμένουν και δρουν έξω από το θέλημα του Θεού… Οι προσευχές μας είναι μαζί τους!    

 «…ὅτι ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου ἐγκατέλιπόν με, ὁ δὲ Κύριος προσελάβετό με…» στιχ. (10).

Ένα μήνυμα προς πάσα άνθρωπο! Η αγάπη του Θεού είναι ΑΝΩΤΕΡΑ από την αγάπη των γονιών. Οι γονείς όχι μόνο μπορεί να εγκαταλείψουν τα παιδιά τους αλλά και αν τ’ αγαπούν, η αγάπη τους δεν μπορεί να συγκριθεί καν με την αγάπη του Θεού. Γι’ αυτό και η ταπεινότητά μου πάντα νουθετεί… δεν είναι δικά μας τα παιδιά… είναι του Θεού… και αν στο τέλμα μιας μεγάλης δοκιμασίας που οι περισσότεροι ρωτούν τι θ’ απογίνουν τα παιδιά μας; Η απάντηση που όλοι μας πρέπει να έχουμε κατά νου είναι… τα παιδιά είναι πρωτίστως του Θεού και σε μας δόθηκαν για ανατροφή και θεία νουθεσία! Σ’ ένα ποίημα με τίτλο «ΑΝΘΡΩΠΟ ΔΕΝ ΕΧΩ» (http://meagapitheou.blogspot.com/2017/05/blog-post_21.html) ο ποιητής τονίζει ιδιαίτερα  πως ο άνθρωπος χωρίς την παρουσία του Θεού νιώθει ιδιαίτερα μόνος… Σας παραθέτω μερικούς στίχους…

Εσύ είσαι Μάνα στοργική, Πατέρας κι αδερφός μου,

πραγματικό στήριγμα, ο απανταχού Θεός μου.

 

Κύριε σε κρύβουν από με, της αμαρτίας μου τα βάρη,

αλλά Συ είσαι πάντα εδώ, σε ότι η Ζωή μου πάρει.

 

Και όταν απελπισμένος πια, το θρήνο ακουμπήσω,

τη βασιλεία Σου εικονώ, τον πόνο να αγνοήσω.

 

Το φως Του πάντα  κοινωνώ,  στη σταύρωση μετέχω,

το θέλημα τηρώ και την Ζωή κατέχω.

 

«…ὑπόμεινον τὸν Κύριον· ἀνδρίζου, καὶ κραταιούσθω ἡ καρδία σου…» στίχ. (14) – Μια κατακλείδα πλήρης εμπιστοσύνης στο Θεό. Με την ακλόνητο πίστη συνιστά και παραινεί έτσι και τον κόσμο, να διέλθει ο καθείς το δικό του Γολγοθά μαρτυρίων , υπομένοντας τα άδικα βάσανα, που θα σηματοδοτήσουν στον καθένα τη προσωπική λύτρωση και ανάσταση. Η επάνηληψίς των συνώνυμων λέξεων «…ανδρίζου… κραταιούσθω… υπόμεινον…» δηλώνουν τη μεγάλη πίστη του Δαβίδ στο Θεό, κάνοντας τη κατακλείδα γλυκύτατη.

Ο στίχος αυτός είναι πολύ - διαδεδομένος και χρησιμοποιείται ιδιαίτερα από τον χριστεπώνυμο λαό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού εις πνευματικά ανάταση και ενθάρρυνση στις κατά καιρό δοκιμασίες. Η φράση επαναλαμβάνεται πάμπολλες φορές μέσα στην Αγία Γραφή. Σας παραθέτουμε ακόμα δύο χωρία που προτρέπουν σε θάρρος και πίστη στο Θεό που είναι μαζί μας και ποτέ δεν πρόκειται να μας εγκαταλείψει!

«…Ίσχυε και ανδρίζου, ο Θεός θέλει είσθαι μετά σου…» Ιησούς Ναυή (1, 9)

«…ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε, μὴ φοβοῦ μηδὲ δειλιάσης μηδὲ πτοηθῇς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, ὅτι Κύριος ὁ Θεός σου ὁ προπορευόμενος μεθ᾿ ὑμῶν ἐν ὑμῖν, οὔτε μή σε ἀνῇ, οὔτε μή σε ἐγκαταλίπῃ...» Δευτ. (31, 6)