ΨΑΛΜΟΣ 21.ΚΑ'.

 

«…Εἰς τὸ τέλος· υπέρ της αντιλήψεως της εωθινής∙ ψαλμός τῷ Δαυΐδ…».

Ο ψαλμός ξεκινά με την φράση “...εις το τέλος…” στοιχείο που τον κατατάσσει όπως είδαμε και σε παλαιότερους ψαλμούς, προφητικό.

Εις τον υπέροχο αυτό ψαλμό βλέπουμε να εκτίθεται πρώτον μεν η αγωνία και η βαθιά θλίψης μιας ψυχής, την οποία φαίνεται να έχει εγκαταλείψει ο Θεός παρά την αθωότητά της και τις προσκλήσεις που αντιμετωπίζει. Έπειτα η ψυχή ξεσπά σε ευχαριστία δια της θείας διαβεβαίωσης ότι θα επιτύχει τη σωτηρία της.

Ο ψαλμός αποδίδεται εις το πάθος του Μεσσία και τη δόξα της ανάστασής Του.

Τα Ματθ. (27, 46) & Μαρκ. (15, 34), Ο Θεός ο Θεός  μου ινα τι με εγκατέλειπες; έχουν υπ’ όψιν αυτόν τον ψαλμό.

Τα Ματθ. (27, 35) & Ιωα. (19, 24), το διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου, στίχ. 19 του ψαλμού αυτού. 

Τα Ματθ. (27, 39) & Μαρκ. (15, 29) & Λουκ. (23, 35) «ήλπισεν επί το Θεό», έχουν υπόψιν το στιχ. 9 του ψαλμού αυτού.

Τα Ματθ. (27, 48) & Μαρκ. (15, 36), που αναφέρονται στη δίψα του βασανιζόμενου, αναφέρονται εις το στίχο 16

Το αθώον γενικός του προσώπου του ψαλμού προσαρμόζεται επιτυχέστερο εις τον Αναμάρτητο Ιησού. Η παράδοση της Εκκλησίας μας αποδίδει όλον τον ψαλμό εις τον Χριστό και μόνο σ’ Αυτό. Προφητεύει πολλά γεγονότα του πάθους του Κυρίου και την εκ των παθών Του επιστροφή των εθνών, πράγματα ασύλληπτα για την εποχή εκείνη.

Ο ψαλμός αυτός διαιρείται σε δύο μέρη:

1.    Στίχ. 2-22: Ο Θεός αποκαλύπτεται θαυμασίως δια της φύσεως.

2.    Στίχ. 23-32: Η λαμπρότητα του θείου νόμου.

 

1^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 2-22: Το πλήρες αγάπης παράπονο του πάσχοντος.

 

Ψαλ. 21,2  - Ὁ Θεὸς, ὁ Θεός μου, πρόσχες μοι· ἵνα τί ἐγκατέλιπές με; μακρὰν ἀπὸ τῆς σωτηρίας μου οἱ λόγοι τῶν παραπτωμάτων μου.

Ψαλ. 21,2  (Νεοελληνική απόδοση) – Θεέ μου Θεέ μου, δώσε προσοχή στον πόνο μου. Γιατί μ’ έχεις εγκαταλείψει; Βλέπω, ότι η σωτηρία μου είναι πολύ μακράν. Έχω βυθισθεί εις απύθμενο βάθος οδύνης, και Συ δεν ακούς τις θρηνώδεις κραυγές της προσευχής μου.

Ψαλ. 21,3 - ὁ Θεός μου, κεκράξομαι ἡμέρας, καὶ οὐκ εἰσακούσῃ, καὶ νυκτός, καὶ οὐκ εἰς ἄνοιαν ἐμοί.

Ψαλ. 21,3  (Νεοελληνική απόδοση) - Θεέ μου, φωνάζω προς Σε όλη την ημέρα, χωρίς όμως και να εισακούομαι. Κράζω όλη την νύκτα, χωρίς ποτέ από κανένα να χαρακτηρισθεί ως παραλογισμός και ανοησία, η εναγώνιος αυτή προσευχή μου.

Ψαλ. 21,4 - σὺ δὲ ἐν ἁγίῳ κατοικεῖς, ὁ ἔπαινος τοῦ Ἰσραήλ.

Ψαλ. 21,4  (Νεοελληνική απόδοση) - Και όμως αισθάνομαι ότι Συ είσαι κοντά μου, διότι κατοικείς στον ιερόν τόπον της σκηνής Σου, εις την Σιών. Συ είσαι η δόξα και το καύχημα του λαού Σου, του ισραηλιτικού.

Ψαλ. 21,5 - ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμῶν, ἤλπισαν, καὶ ἐῤῥύσω αὐτούς·

Ψαλ. 21,5 (Νεοελληνική απόδοση) - Εις Σε είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους οι πρόγονοί μας. Εις Σε ήλπισαν και Συ, ανταμείβεις την πίστη τους, τους απήλλαξες από τους κινδύνους.

Ψαλ. 21,6 - πρὸς σὲ ἐκέκραξαν καὶ ἐσώθησαν, ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν καὶ οὐ κατῃσχύνθησαν.

Ψαλ. 21,6  (Νεοελληνική απόδοση) - Προς Σε έκραξαν εκείνοι με όλη τους τη δύναμη και σώθηκαν από τα κακά και τους κινδύνους, που τους απειλούσαν. Εις Σε στήριξαν τις ελπίδες τους και δεν ντροπιάστηκαν γι' αυτό, αλλά εδικαιώθησαν.

Ψαλ. 21,7 - ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος ἀνθρώπων καὶ ἐξουθένημα λαοῦ.

Ψαλ. 21,7  (Νεοελληνική απόδοση) - Εγώ όμως είμαι άθλιος ωσάν ένας σκώληξ, δεν είμαι καν άνθρωπος. Έγινα χλευασμός και περίγελως των ανθρώπων. Σαν μια τιποτένια ύπαρξης θεωρούμαι από τον λαό.

Ψαλ. 21,8 - πάντες οἱ θεωροῦντές με ἐξεμυκτήρισάν με, ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν, ἐκίνησαν κεφαλήν·

Ψαλ. 21,8  (Νεοελληνική απόδοση) – Όλοι όσοι με βλέπουν με εμπαίζουν και με σαρκάζουν· με υβρίζουν και με βλασφημούν, κινούν ειρωνικώς και απειλητικώς την κεφαλήν τους λέγοντες·

Ψαλ. 21,9 - ἤλπισεν ἐπὶ Κύριον, ῥυσάσθω αὐτόν· σωσάτω αὐτόν, ὅτι θέλει αὐτόν.

Ψαλ. 21,9  (Νεοελληνική απόδοση) - ισχυρίζεται ότι έχει στηρίξει τις ελπίδες του στον Κύριο. Αν αυτό είναι αληθινό, ας τον σώσει ο Θεός από το θάνατο. Ας τον σώσει, διότι αυτός ισχυρίζεται, ότι ο Κύριος τον θέλει, ότι ο Κύριος τον αγαπά ιδιαιτέρως.

Ψαλ. 21,10 - ὅτι σὺ εἶ ὁ ἐκσπάσας με ἐκ γαστρός, ἡ ἐλπίς μου ἀπὸ μαστῶν τῆς μητρός μου·

Ψαλ. 21,10  (Νεοελληνική απόδοση) - Και όμως εγώ αισθάνομαι και έχω την βεβαιότητα ότι αγαπώμαι από Σε, διότι Συ είσαι εκείνος, ο οποίος με απόσπασες από την κοιλία της μητρός μου και με έφερες στον κόσμο. Συ είσαι η ελπίς μου από της βρεφικής μου ηλικίας, όταν θήλαζα το γάλα της μητρός μου.

Ψαλ. 21,11 - ἐπὶ σὲ ἐπεῤῥίφην ἐκ μήτρας, ἀπὸ γαστρὸς μητρός μου Θεός μου εἶ σύ·

Ψαλ. 21,11  (Νεοελληνική απόδοση) - Και έμβρυο, όταν ακόμη ευρισκόμουν εις την κοιλία της μητρός μου, εις Σε είχα εναποθέσει την πίστη μου. Ναι, Κύριε, από της εποχής, που ήμουν εις την κοιλία της μητρός μου, Συ είσαι ο Θεός μου και ο Σωτήρ μου.

Ψαλ. 21,12 - μὴ ἀποστῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι θλῖψις ἐγγύς, ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ βοηθῶν.

Ψαλ. 21,12  (Νεοελληνική απόδοση) - Μη, λοιπόν, απομακρυνθείς και τώρα από εμέ, διότι ευρίσκομαι εις μεγάλη θλίψη και δεν υπάρχει κανείς να μου δώσει βοήθεια.

Ψαλ. 21,13 - περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί, ταῦροι πίονες περιέσχον με·

Ψαλ. 21,13  (Νεοελληνική απόδοση) - Οι εχθροί μου με έχουν περικυκλώσει, ωσάν άγριοι μόσχοι. Από παντού με έχουν περισφίξει σαν δυνατοί μαινόμενοι ασυγκράτητοι ταύροι.

Ψαλ. 21,14 - ἤνοιξαν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος.

Ψαλ. 21,14  (Νεοελληνική απόδοση) - Άνοιξαν εναντίον μου διάπλατα φοβερό το στόμα τους σαν άγρια λιοντάρια, τα οποία ωρυόμενα αρπάζουν με μανία το θύμα τους.

Ψαλ. 21,15 - ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθην, καὶ διεσκορπίσθη πάντα τὰ ὀστᾶ μου, ἐγενήθη ἡ καρδία μου ὡσεὶ κηρὸς τηκόμενος ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας μου·

Ψαλ. 21,15  (Νεοελληνική απόδοση) - Από τους τρομερούς και αβάστακτους πόνους παρέλυσα. Έγινα σαν το νερό, που χύνεται ασκόπως κατά γης. Σαν να ξεκλειδώθηκαν αι αρθρώσεις μου, σαν να διασκορπίστηκαν τα οστά μου. Η καρδία μου μέσα στο στήθος μου είναι ωσάν κερί, το οποίον λιώνει από την φωτιά.

Ψαλ. 21,16 - ἐξηράνθη ὡσεὶ ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου, καὶ ἡ γλῶσσά μου κεκόλληται τῷ λάρυγγί μου, καὶ εἰς χοῦν θανάτου κατήγαγές με.

Ψαλ. 21,16  (Νεοελληνική απόδοση) - Σαν πήλινο σκεύος, το οποίον χωρίς νερό ξηραίνεται στον φλογερό ήλιο, έτσι ξεράθηκε και εξαφανίσθηκε η δύναμή μου. Η γλώσσα μου από την δίψα, κόλλησε στον λάρυγγά μου, και Συ, Κύριε, με άφησες να φθάσω στο χώμα του τάφου.

Ψαλ. 21,17 - ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας.

Ψαλ. 21,17  (Νεοελληνική απόδοση) - Διότι ιδού, οι εχθροί μου σαν αγέλη αγρίων σκύλων με έχουν περικυκλώσει. Ο συρφετός αυτός των κακούργων ανθρώπων σαν με φοβερά καρφιά έχουν διατρυπήσει τα χέρια μου και τα πόδια μου.

Ψαλ. 21,18 - ἐξηρίθμησαν πάντα τὰ ὀστᾶ μου, αὐτοὶ δὲ κατενόησαν καὶ ἐπεῖδόν με.

Ψαλ. 21,18  (Νεοελληνική απόδοση) - Από την εξάντληση και την αδυναμία, μπορούν όλοι να διακρίνουν και να μετρούν τα οστά του σώματός μου. Οι εχθροί μου με χαιρεκακία πολλή ενόησαν τον πόνο μου και τον σπαραγμό μου.

Ψαλ. 21,19 - διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον.

Ψαλ. 21,19  (Νεοελληνική απόδοση) - Μοίρασαν μεταξύ τους τα ενδύματά μου και έβαλαν κλήρο, ποιός θα τα πάρει.

Ψαλ. 21,20 - σὺ δέ, Κύριε, μὴ μακρύνῃς τὴν βοήθειάν μου ἀπ᾿ ἐμοῦ, εἰς τὴν ἀντίληψίν μου πρόσχες.

Ψαλ. 21,20  (Νεοελληνική απόδοση) - Συ όμως, Κύριε, μη βραδύνεις να με βοηθήσεις. Μη αναβάλλεις αλλά έλα στην βοήθειά μου.

Ψαλ. 21,21 - ῥῦσαι ἀπὸ ῥομφαίας τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐκ χειρὸς κυνὸς τὴν μονογενῆ μου·

Ψαλ. 21,21  (Νεοελληνική απόδοση) - Γλύτωσε, Κύριε, την ζωή μου από την ρομφαία, την οποίαν με μανία υψώνουν και ετοιμάζονται να καταφέρουν εναντίον μου οι εχθροί μου. Την μονάκριβο και πολύτιμο ψυχή μου γλύτωσε, Κύριε, από την μανία του λαού, ο οποίος ωσάν λυσσασμένος σκύλος ορμά εναντίον μου.

Ψαλ. 21,22 - σῶσόν με ἐκ στόματος λέοντος καὶ ἀπὸ κεράτων μονοκερώτων τὴν ταπείνωσίν μου.

Ψαλ. 21,22  (Νεοελληνική απόδοση) - Σώσε με από τους εχθρούς μου, οι οποίοι σαν λιοντάρι πεινασμένο ανοίγουν άγριο το στόμα τους, δια να με καταβροχθίσουν. Εμέ, που έχω βυθισθεί σε τόση ταπείνωση και εξουθένωση, γλύτωσε με από τους επιτιθεμένους εναντίον μου με μανία ζώου μονοκέρατος.

 

2^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 23-32: Ο Σεσωσμένος

 

Ψαλ. 21,23 - διηγήσομαι τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε.

Ψαλ. 21,23  (Νεοελληνική απόδοση) - Εάν, Κύριε, με σώσεις, και πιστεύω απολύτως ότι θα με σώσεις, θα διηγούμαι τα μεγαλεία Σου στους αδελφούς μου τους Ισραηλίτες. Εν μέσω συναθροίσεως λαού πολλού, θα σε δοξολογώ.

Ψαλ. 21,24 - οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, αἰνέσατε αὐτόν, ἅπαν τὸ σπέρμα Ἰακώβ, δοξάσατε αὐτόν, φοβηθήτω δὴ ἀπ' αὐτοῦ ἅπαν τὸ σπέρμα Ἰσραήλ.

Ψαλ. 21,24  (Νεοελληνική απόδοση) - Σεις, που φοβείσθε τον Κύριο, δοξάστε Τον. Όλοι οι απόγονοι του Ισραήλ υμνολογήστε Τον. Λατρεύσετε Τον με φόβο όλοι οι Ισραηλίτες.

Ψαλ. 21,25 - ὅτι οὐκ ἐξουδένωσεν οὐδὲ προσώχθισε τῇ δεήσει τοῦ πτωχοῦ, οὐδὲ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτὸν εἰσήκουσέ μου.

Ψαλ. 21,25  (Νεοελληνική απόδοση) - διότι ο Κύριος δεν καταφρόνησε και δεν παρέβλεψε με δυσφορία ως ενοχλητική τη δέηση εμού του πτωχού και εξευτελισμένου ούτε και γύρισε αλλού το πρόσωπον Του, αλλά όταν με πίστη έκραξα προς Αυτόν, ήκουσε και εδέχθη την προσευχή μου.

Ψαλ. 21,26 - παρὰ σοῦ ὁ ἔπαινός μου ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ, ἐξομολογήσομαί σοι, τὰς εὐχάς μου ἀποδώσω ἐνώπιον τῶν φοβουμένων σε.

Ψαλ. 21,26  (Νεοελληνική απόδοση) - Λυτρωμένος με τη δύναμή Σου, Κύριε, και ασφαλής, από Σε θα πάρω την έμπνευση, δια να σε υμνολογήσω ανάμεσα σε πολύ λαό. Τα τάματα, που έχω κάμει όταν σε επικαλούμουν να με σώσεις, θα τα εκπληρώσω σαν ιερά υποχρέωση ενώπιον όλων εκείνων, που σέβονται το όνομά Σου.

Ψαλ. 21,27 - φάγονται πένητες καὶ ἐμπλησθήσονται, καὶ αἰνέσουσι Κύριον οἱ ἐκζητοῦντες αὐτόν· ζήσονται αἱ καρδίαι αὐτῶν εἰς αἰῶνα αἰῶνος.

Ψαλ. 21,27  (Νεοελληνική απόδοση) - Από αυτήν θα φάγουν οι πτωχοί και θα χορτάσουν υλικός και πνευματικός και θα δοξολογήσουν τον Κύριο όλοι εκείνοι, που με προσευχή και πίστη τον επιζητούν. Με την ιερά αυτή τροφή θα ζήσουν οι ψυχές τους εις αιώνα αιώνων.

Ψαλ. 21,28 - μνησθήσονται καὶ ἐπιστραφήσονται πρὸς Κύριον πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιον αὐτοῦ πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν,

Ψαλ. 21,28  (Νεοελληνική απόδοση) - Και αυτά ακόμη τα ειδωλολατρικά έθνη θα ενθυμηθούν τον Κύριο. Όλοι στα πέρατα της γης λαοί θα πέσουν ενώπιων Του και θα προσκυνήσουν Αυτόν όλες οι φυλές της γης.

Ψαλ. 21,29 - ὅτι τοῦ Κυρίου ἡ βασιλεία, καὶ αὐτὸς δεσπόζει τῶν ἐθνῶν.

Ψαλ. 21,29  (Νεοελληνική απόδοση) - Διότι στον Κύριο ανήκει δικαιωματικός και απολύτως η βασιλεία επί πάντων και αυτός είναι ο μόνος, που δικαιούται να δεσπόζει και δεσπόζει πάνω σε όλα τα έθνη.

Ψαλ. 21,30 - ἔφαγον καὶ προσεκύνησαν πάντες οἱ πίονες τῆς γῆς, ἐνώπιον αὐτοῦ προπεσοῦνται πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς γῆν. καὶ ἡ ψυχή μου αὐτῷ ζῇ,

Ψαλ. 21,30  (Νεοελληνική απόδοση) - Από το συμπόσιο αυτό της πνευματικής θυσίας, θα φάγουν και θα προσκυνήσουν τον Κύριο όλοι οι άρχοντες και οι μεγάλοι του κόσμου. Ενώπιων του θα πέσουν με σεβασμό και θα προσκυνήσουν με ευγνωμοσύνη όλοι οι ταλαιπωρημένοι θνητοί, που έχουν καταπέσει μέχρι του εδάφους και καταπατούνται από τους ισχυρούς της γης. Η ψυχή μου, ολόκληρη η ύπαρξή μου, ζει και υπάρχει γι' Αυτόν, για να τον υπηρετεί και να τον δοξάζει.

Ψαλ. 21,31 - καὶ τὸ σπέρμα μου δουλεύσει αὐτῷ· ἀναγγελήσεται τῷ Κυρίῳ γενεὰ ἡ ἐρχομένη,

Ψαλ. 21,31  (Νεοελληνική απόδοση) - Και οι απόγονοί μου θα τον υπηρετήσουν με πίστη, η γενεά αυτή των ευσεβών ανθρώπων, που πρόκειται να έλθει, θα αναγγελθεί στον εν ουρανοίς Κύριο ως λαός ιδικός Του.

Ψαλ. 21,32 - καὶ ἀναγγελοῦσι τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ λαῷ τῷ τεχθησομένῳ, ὃν ἐποίησεν ὁ Κύριος.

Ψαλ. 21,32  (Νεοελληνική απόδοση) – Θ’ αναγγείλουν και θα καταστήσουν γνωστή τη δικαιοσύνη Του στο λαό, ο οποίος πρόκειται να γεννηθεί από το πάθημα και τον θρίαμβο του οσίου Του, λαό τον οποίον αναγέννησε και ανέδειξε ο Κύριος.

 

Επιλεκτική ερμηνεία Ψαλμού 21. ΚΑ’.  

Στον παρόντα ψαλμό θα εστιάσω σε 7 στίχους.

1.     «…ἐπὶ σὲ ἐπεῤῥίφην ἐκ μήτρας, ἀπὸ γαστρὸς μητρός μου Θεός μου εἶ σύ· μὴ ἀποστῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι θλῖψις ἐγγύς, ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ βοηθῶν…» στιχ. (11 - 12)

2.    «…περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί, ταῦροι πίονες περιέσχον με ἤνοιξαν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος…» στιχ. (13 - 14)

3.    «…διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον…» στιχ. (19)

4.    «…ὅτι οὐκ ἐξουδένωσεν οὐδὲ προσώχθισε τῇ δεήσει τοῦ πτωχοῦ, οὐδὲ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπ᾿ ἐμοῦ …» στιχ. (25)

5.    «…ἔφαγον καὶ προσεκύνησαν πάντες οἱ πίονες τῆς γῆς, ἐνώπιον αὐτοῦ προπεσοῦνται πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς γῆν. καὶ ἡ ψυχή μου αὐτῷ ζῇ…» στιχ. (30)

 

«…ἐπὶ σὲ ἐπεῤῥίφην ἐκ μήτρας, ἀπὸ γαστρὸς μητρός μου Θεός μου εἶ σύ· μὴ ἀποστῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι θλῖψις ἐγγύς, ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ βοηθῶν …» στιχ. (11-12).

Εδώ βλέπουμε τη βαθιά πίστη του Δαβίδ και την αναγνώριση της σωτήριας επίδρασης που έχει ο Θεός στη ζωή του ακόμα μέσα από την κοιλιά της μητέρας του. Θυμίζει όταν η Παναγία μας συνάντησε την Ελισάβετ για να της εκμυστηρευθεί το μεγάλο μυστικό του αειπάρθενου τόκου της. Όταν συναντήθηκαν «…εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής…» (Λουκ. α΄ 41), σημείο που θέλει να μας καταδείξει πως ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και αεί Βαπτιστής του Κυρίου μας, αναγνώρισε την παρουσία του Θεού και η χαρά του βρέφους που σκίρτησε γέμισε με αγαλλίαση την Ελισάβετ.

Τονίζεται αυτή η επισήμανση καθώς αποτελεί ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ανθρώπων που δέχονται την κλήση του Θεού και ανταποκρίνονται στο κάλεσμα Του γιατί ήσαν ανέκαθεν δεκτικοί της αγάπης Του.

Αφού συναισθάνεται ο Ψαλμωδός την παρουσία του Θεού εκ νεότητός του στη ζωή του, και τη σιγουριά της Παντοδυναμίας Του, στην μεγάλη του θλίψη, κράζει ικετικά στο Θεό, να μην τον αφήσει, γιατί ΜΟΝΟ απ’ Αυτόν δύναται ν’ αντλήσει δύναμη και ελπίδα. Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να παραστεί στον πόνο μήτε και οι συγγενείς του που τον εγκατέλειψαν. Γνωρίζει ενδόμυχα πως στα δύσκολα «…άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν…» προτρέποντας κάθε άνθρωπο ν’ αναζητήσει το πλούσιο έλεος του Θεού.  

«…περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί, ταῦροι πίονες περιέσχον με ἤνοιξαν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος…» στιχ. (13 - 14)

Εδώ ο ψαλμωδός, κάνοντας μια αναφορά στους εχθρούς του, δίνει μια πολύ έντονη παραστατική εικόνα στο πως ο αντίδικος ημών διάβολος περιπατεί έτοιμος να κατασπαράξει οποιονδήποτε άνθρωπο και να τον ρίξει στην απώλεια. Επίσης κάνει ιδιαίτερη νύξη στη μέθοδο που χρησιμοποιεί ο διάβολος και τα όργανά του… περιεκύκλωσάν με… Παγίδας, ύπουλος τρόπος… με δόλο και με μεθόδευση… έτσι συμπαρασύρει τα θύματά του… δεν το κάνει φανερά, αλλά ύπουλα! Μ’ αυτό τον τρόπο παγιδεύονται οι περισσότεροι διαφορετικά ξεσκεπάζονται οι μέθοδοι του και οι δόλιες κινήσεις του. Το βλέπουμε διαχρονικά αυτό… είτε με τη μάσκα της υγείας… άλλοτε ενδεδυμένος με το φόρεμα της αγάπης σπέρνει τη διχόνοια και τον όλεθρο… Για να μπορέσουμε να αντιπαρέλθουμε χρειάζεται διάκριση η οποία δίδεται εφόσον εμείς φορέσουμε το ένδυμα της ταπείνωσης.

«…διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον…» στιχ. (19).

Αυτό πράττουν οι νικητές εις τους ηττημένους, τους απογυμνώνουν. Προφητικός ο λόγος του Δαβίδ καθώς πρόκειται για λεπτομέρεια που ξεπληρώθηκε κατά γράμμα με τη σταύρωση του Κυρίου. Και οι τέσσερις ευαγγελιστές σημειώνουν το γεγονός αυτό. Ακόμη μια απόδειξη της απόδοσης του ψαλμού ως προφητικού.

«…ὅτι οὐκ ἐξουδένωσεν οὐδὲ προσώχθισε τῇ δεήσει τοῦ πτωχοῦ, οὐδὲ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπ᾿ ἐμοῦ …» στιχ. (25)

Ισχυρότατες εκφράσεις που δηλώνουν τα ταπεινά συναισθήματα του Κυρίου και Μεσσία ημών Ιησού Χριστού που ουδέποτε καταφρόνησε και δεν παρέβλεψε τις δεήσεις των πτωχών και ταλαίπωρων ανθρώπων. Ουδέποτε εγκατέλειψε αυτούς που ευλαβικά τον αναζητούν και ζητούν τη σωτηρία τους. Ένα μήνυμα ελπίδας για μας τους αμαρτωλούς ανθρώπους, πως το τοίχος των αμαρτιών μας, δεν αποτελεί εμπόδιο στις ικεσίες ελέους μας, προς τον φιλάνθρωπο Θεό.

«…ἔφαγον καὶ προσεκύνησαν πάντες οἱ πίονες τῆς γῆς, ἐνώπιον αὐτοῦ προπεσοῦνται πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς γῆν. καὶ ἡ ψυχή μου αὐτῷ ζῇ…» στιχ. (30)

Προφητικοί οι στίχοι, τονίζοντας τη βεβαιότητα των γεγονότων. Όλοι οι ισχυροί της γης «οι πίονες της γης», με τον υψηλό εγωισμό τους θα ταπεινωθούν, θα καταδεχθούν να παρακαθίσουν πλησίον των μικρών πιστών, πτωχών για να συμμετάσχουν στο μυστικό δείπνο του Μεσσία περί του οποίου έγινε λόγος στους στίχους 26 & 27. «Οι καταβαίνοντες εις γη» είναι οι καθήμενοι κατά γης είς το χώμα. Μεταφορά προς δήλωση των ανθρώπων ταπεινής κοινωνικής θέσεως, ευτελείς. Για άλλους, ερμηνεύεται ως οι κατερχόμενοι ει το χώμα του τάφου, οι θνητοί, όλοι οι άνθρωποι. «…η ψυχή μου αυτώ ζή…» τι όμορφη φράση! Για χάρη Αυτού υπάρχει η ζωή μου λυτρωθείσα εκ του θανάτου. Ολόκληρη η ύπαρξή μου υμνεί και δοξάζει τον Κύριο.