48. ΠΛΑΝΗΣΑΙ, ΕΙ ΔΥΝΑΤΟΝ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ

 (ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΥΠΟΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΘΕΜΑΤΩΝ ΤΑ ΠΡΟΔΡΟΜΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ)

Μετά τα σκανδαλώδη κατά πολλούς συμβάντα των τελευταίων ημερών και την παραφιλολογία γύρω απ’ αυτά, καλό είναι να θυμηθούμε το Ευαγγέλιο του Κυρίου μας και τη φράση που είπε μπροστά στους πονηρούς Φαρισαίους, όταν του παρουσίασαν την μοιχαλίδα γυναίκα, στην προσπάθειά τους να τον παγιδεύσουν, με αυτά που δίδασκε υπέρ ελέους και καλοσύνης, μ’ αυτά που έγραφε ο Νόμος του Μωυσή, περί λιθοβολισμού, όσοι συλλαμβάνονται για μοιχεία.

Είπε ο Μόνος Δικαιο-Κριτής «…ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω…» (Ιωά. 8, 7), θέτοντας το μανιασμένο πλήθος που μαζεύτηκε για να λιθοβολήσει την μοιχαλίδα γυναίκα, σε «στήλη άλατος», που μεταβλήθηκε σ’ ένα εσωτερικό ανέκφραστο φόβο, ότι κάποιος έβλεπε εκείνα την ώρα και τα δικά τους βαθύτερα της ψυχής τους και τα αμαρτήματά τους.  Ούτε μια γλώσσα δεν είχε τη δύναμη να κινηθεί, να ξανακάνει τον έλεγχο στην μοιχαλίδα.

Οι πρώην αγέρωχοι δικαστές της αμαρτωλής γυναίκας έστεκαν τώρα αφοπλισμένοι, ένιωθαν αυτοί τώρα σαν ένοχοι μπροστά στον κριτή, άφωνοι, ακίνητοι, λες κι ήταν καρφωμένοι στη γη, αλυσοδεμένοι από την ενοχή τους. 

 

Όταν συμβεί ένα συμβάν, το γνωρίζουν αληθώς 3 εμπλεκόμενοι φορείς.

1.    Τα ουράνια, ο Θεός ( «…Αποδώη αυτώ ο Κύριος κατά τα έργα αυτού…» Τιμ. Β' (4,14) – «…καὶ ἀνταποδώσει μοι Κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ…» (Ψαλμοί 17,25) - «…Ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς ὁ Θεός…», εξετάζει με ακρίβεια και γνωρίζει με λεπτομέρεια τα πάντα μέσα μας (Ψαλ. 7, 10). – «…ἐξ οὐρανοῦ ἐπέβλεψεν ὁ Κύριος, εἶδε πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων…» Ψαλ. (32, 13) – «ἔστι δίκης ὀφθαλμός, Ὅς τά πάνθ’ ὁρᾶ»

2.    Ο πράττων ή οι πράττωντες  την αμαρτία

3.    Ο παθών ή οι παθόντες, της ανομίας ή της κακόβουλης πράξης

Οποιοσδήποτε άλλος, εκτός από τους πιο πάνω τρεις φορείς, ως 4^ος φορέας, είτε δεν γνωρίζει, είτε γνωρίζει μερικώς την αλήθεια (ανάλογα αν ήταν στη σκηνή της πράξης), είτε παρακινείται εκ πλάνης ανάλογα φυσικά με τις κοσμικές του πεποιθήσεις και προσκολλήσεις.  

Αλλά και πάλι μήπως αγνοούμε, πως η ίδια η πολιτεία ΑΔΙΚΗΣΕ κατά καιρό πολλούς συνανθρώπους μας, είτε για να κουκουλώσουν τα κακώς κείμενα ανώτερων ισχυρών φορέων, είτε προσπαθώντας να περάσουν τροπολογίες που εξαθλιώνουν τις κατώτερες οικονομικά τάξης; 

Πάμπολλες φορές η κρίση των ανθρώπων ήταν καταδικαστική για πολλούς ανθρώπους, που έχασαν όχι μόνο τα δικαιώματά τους, αλλά στερήθηκαν ακόμα και την ιδία τους τη ζωή…

Να σας θυμίσω μερικά ιστορικά και σύγχρονα γεγονότα, και τουτέστιν ο λόγος, απλά για να προβληθεί τα του αληθές ο λόγος και όχι να θεωρηθεί ως μια γενική αναφορά:

1.    Ο Άγιος Νεκτάριος δέχθηκε πολλές συκοφαντίες από κάποιο γνωστό Εισαγγελέα της εποχής που τον κατηγορούσε για πολύ αισχρά και ανήθικα πράγματα, αλλά και από τον μασόνο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Μελέτιο Μεταξάκη και μετέπειτα Οικουμενικό Πατριάρχη και Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να τον κατηγορούν για ανηθικότητες και ότι το Μοναστήρι το κατάντησε άντρο ακολασίας! Διέδιδαν ότι οι Μοναχές γεννούσαν νόθα παιδιά και τα πετούσε στο πηγάδι. Συγκεκριμένα ο εισαγγελέας που τον κατηγορούσε, αρρώστησε βαριά και το χέρι του ξεράθηκε, και προσέφυγε για εξιλέωση και συγχώρεση στον άγιο.

2.  Στην πολιτεία του Μιζούρι φυλάκισαν άνδρα άδικα για 43 χρόνια για τριπλή δολοφονία. Το δικαστήριο εκ πλάνης τον φυλάκισε και τώρα στην παρουσία μαρτύρων και επιπρόσθετων στοιχείων τον αθώωσαν. Ακόμα μια δικαιοσύνη των ανθρώπων

3.    Συνήθως όταν σας δίνουν κλίση για κάτι το οποίο δεν σας βρίσκει σύμφωνους (ταχύτητα, parking, κτλ), δεν έχεις τη δυνατότητα του αντίλογου στο δικαστήριο (μιας και ο/η δικαστής δεν θα σ’ ακούσει, ή σε αποθαρρύνουν ότι μέχρι να δει την περίπτωσή σου θ’ αργήσει και θα απολέσεις όλη την ημέρα και στο τέλος μετρά ο λόγος του οργάνου απέναντι στο δικό σου). Αυτό δεν είναι μια καθημερινή αδικία;

Ο άνθρωπος έχει θεσπίσει χίλιους δυο κανονισμούς και διατάγματα και πολλά εξ αυτών αναιρούν το άλλο, ώστε να χρησιμοποιείτε κατά δοκούν, κάθε νομοσχέδιο ανάλογα με την περίπτωση συμφερόντων που κρύβονται… Ούτε δικαιοσύνη, ούτε αγάπη, ούτε ειρήνη δεσπόζει στους νόμους των ανθρώπων. Γιατί άραγε;

Διότι συνήθως πετάμε το  διαμάντι! Το νόμο του Θεού! Αν οι ανθρώπινοι νόμοι δεν συνάδουν με το νόμο του Θεού, πως θα περιμένουμε βελτίωση; Ας το καταλάβουμε καλά! Δεν χρειάζονται πολλοί νόμοι και απειλές. Αν εφαρμόζαμε το χρυσό κανόνα, «…Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να τούς συμπεριφέρεσθε κι εσείς…» (Λουκ. 6,31), λόγια απλά, εύκολα, κατανοητά, δεν θα θέλαμε εν διαρκή να παίρναμε τη θέση του ΚΡΙΤΗ για ν’ αποδώσουμε ευθύνες!

Οι βεβιασμένες αποφάσεις οδηγούν κατά 99% σε λάθος αποτελέσματα… Όταν εκδικάζεται οποιοσδήποτε άνθρωπος, χρειάζεται σωφροσύνη και ηρεμία στο να παρθούν οι σωστές αποφάσεις, με βάση τα αίτια και την πράξη που προκλήθηκε... Το να δείχνουμε τα λάθη του άλλου είναι πολύ εύκολο... Το να δούμε όμως τα δικά μας λάθη δυσκολευόμαστε! Στην ερώτηση «Σύ ουν τί λέγεις;» όχι μόνο έχουμε άποψη, αλλά τρέχουμε και να λιντσάρουμε ως δικαιοκρίτες τον «πράξαντα» την αδικία! 

Θα μου πείτε τώρα κάποιοι, «…καλά θ’ αφήσουμε τις πράξεις των ανθρώπων κατά και εις βάρος άλλων συνανθρώπων τους ατιμώρητες;…»

Όχι, δεν είπα αυτό! Αλλά μέχρι να εξεταστούν, όλα τα στοιχεία, και εφόσον υπάρχουν τρανταχτά στοιχεία που να σηματοδοτούν το γεγονός, (της όποιας παρανομίας), ας αφήσουμε την υπόθεση να το χειριστούν οι αρχές, ευχόμενοι υπέρ μετάνοιας του «πράξαντος» και όχι να τρέχουμε να καταστρέψουμε το σπίτι του, ή το ναό, ή το γραφείο του ή τον εργασιακό του χώρο που συνήθως συχνάζει. Ποιος μας βεβαιεί ότι την όποια πράξη, δεν την προκάλεσε ο αποκαλούμενος «παθών»; 

Καλό θα ήταν ν’ ανεβάσουμε στις καρδιές μας, τον σύντομο αυτόν, αλλά και σωτήριο, νόμο του Θεού, που αποτελείται από δώδεκα λέξεις και μόνον «…καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως…» Λουκ. (6, 31)