Παρασκευή 13 Αυγούστου 2021

7. ΠΕΡΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ – ΤΟΜΟΣ Β’

ΠΕΡΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΕΚ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΥ

1. Είπε ο αββάς Αμμωνάς «…14 χρόνια έκανα στη Σκήτη παρακαλώντας το Θεό νύκτα και μέρα να μου δώσει τη Χάρη Του να νικήσω την οργή…»

2. Είπε ο αββάς Ποιμήν για τον αββά Ιωάννη τον Κολοβό ότι παρακάλεσε το Θεό και του πήρε τα πάθη και έγινε αμέριμνος. Πήγε λοιπόν σε κάποιον γέροντα και του λέει: «…Βλέπω τον εαυτό μου να αναπαύεται, δεν έχω κανένα πόλεμο…». Και ο γέροντας του είπε: «…Πήγαινε και παρακάλεσε το Θεό για να ξανάρθει ο πόλεμος γιατί με τους πολέμους προκόβει η ψυχή…». Πράγματι παρακάλεσε και ήλθε ο πόλεμος και δεν προσευχήθηκε στο εξής να του φύγει, αλλά έλεγε: «…Δος μου Κύριε, υπομονή στους πειρασμούς…».

3. Κάποιος αδελφός ρώτησε τον αββά Ποιμένα: «…Τι να κάνω που η καρδιά μου παραλύει, εάν με βρει λίγη στεναχώρια;…». Κι ο γέροντας του είπε: «…Δεν θαυμάζουμε τον Ιωσήφ, που ήταν μικρό παλληκαράκι, πως υπέμεινε τον πειρασμό στην Αίγυπτο, σε χώρα ειδωλολατρική, και ο Θεός κατόπιν τον δόξασε με την πιο μεγάλη δόξα; Βλέπουμε και τον Ιώβ που δεν έπαψε μέχρι τέλους να κρατάει γερά τον Θεό και δεν μπόρεσαν οι δοκιμασίες να τον μετακινήσουν από το στήριγμά του…».

4. Ένας αδελφός πέρασε 9 χρόνια με τον πειρασμό να φύγει από το κοινόβιο. Και κάθε μέρα ετοίμαζε τη μηλωτή του για να φύγει. Αλλά όταν άρχιζε να σκοτεινιάζει μονολογούσε «…Αύριο θα αναχωρήσω…», και το πρωί έλεγε: «…Ας βιάσουμε τον εαυτό μας να κάνουμε υπομονή και σήμερα για τον Κύριο…». Και όταν συμπλήρωσε 9 χρόνια μ’ αυτόν τον τρόπο, ο Θεός τον ανακούφισε από κάθε πειρασμό και βρήκε ανάπαυση.

5. Κάποιος μοναχός που πάντοτε αγωνιζόταν εναντίον του Σατανά, τυφλώθηκε απ’ αυτόν. Και δεν προσευχήθηκε να ξαναβρεί το φως του αλλά να έχει υπομονή. Και για την υπομονή του, του χάρισε ο Θεός την όραση και ξαναβρήκε το φως του.

6. Είπε άλλο γέροντας: «…Ο λόγος που δεν προκόβουμε είναι ότι δεν γνωρίζουμε τα μέτρα μας, ούτε έχουμε υπομονή στο έργο που αρχίζουμε αλλά θέλουμε ακόμα ν’ αποκτούμε αρετή.

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΨΑΛΜΟΙ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ

Ψαλ. 26,14 – ὑπόμεινον τὸν Κύριον· ἀνδρίζου, καὶ κραταιούσθω ἡ καρδία σου, καὶ ὑπόμεινον τὸν Κύριον.

Ψαλ. 26,14 – Ω ψυχή μου, υπόμεινε και επίμενε στο θέλημα του Κυρίου. Περίμενε τον Κύριο, έχε θάρρος, ας ενισχύεται η καρδία σου. Υπόμεινε τον Κύριο εις τις θλίψεις σου και περίμενε την λυτρωτική επέμβασή Του.

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ

Σοφ. Σειρ. 2,14 – οὐαὶ ὑμῖν τοῖς ἀπολωλεκόσι τὴν ὑπομονήν· καὶ τί ποιήσετε ὅταν ἐπισκέπτηται ὁ Κύριος;

Σοφ. Σειρ. 2,14 – Αλλοίμονο σε σας, που έχετε χάσει την υπομονή! Τι θα κάμετε, όταν σας επισκεφτεί ο Κύριος με δοκιμασίες και θλίψεις;

Σοφ. Σειρ. 16,13 – οὐκ ἐκφεύξεται ἐν ἁρπάγμασιν ἁμαρτωλός, καὶ οὐ μὴ καθυστερήσῃ ὑπομονὴν εὐσεβοῦς.

Σοφ. Σειρ. 16,13 – Ο αμαρτωλός με τις αρπαγές του δεν θα διαφύγει την δικαία παρά Θεού τιμωρία και δεν θα καθυστερήσει ο Κύριος να βραβεύσει την υπομονή του ευσεβούς.

Σοφ. Σειρ. 17,24 – πλὴν μετανοοῦσιν ἔδωκεν ἐπάνοδον καὶ παρεκάλεσεν ἐκλείποντας ὑπομονήν.

Σοφ. Σειρ. 17,24 – Αλλά στους μετανοούντες έδωσε το δικαίωμα και την δυνατότητα επιστροφής, στους δε λιποψυχούντες τους παρηγόρησε και τους ενίσχυσε, ώστε να υπομένουν.

Σοφ. Σειρ. 36,15 – δὸς μισθὸν τοῖς ὑπομένουσί σε, καὶ οἱ προφῆταί σου ἐμπιστευθήτωσαν.

Σοφ. Σειρ. 36,15 – Δώσε αμοιβές και βραβεία σε εκείνους, οι οποίοι υπομένού με πίστη εις Σε, οι δε προφήτες σου ας αποδειχθούν και επί του σημείου αυτού αξιόπιστοι.

ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Μαρκ. 13,13 – καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.

Μαρκ. 13,13 – Και θα είσθε οι μισούμενοι από όλους τους ασεβείς, επειδή θα πιστεύετε στο όνομά μου. Αλλά, εκείνος που θα υπομείνει έως το τέλος της ζωής του, αυτός θα σωθεί.

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Λουκ. 8,15 – τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ.

Λουκ. 8,15 – Το δε μέρος του σπόρου, που σπάρθηκε εις την εύφορο γη, συμβολίζει τους καλοπροαίρετους ανθρώπους, οι οποίοι με καλή και αγαθή καρδία, αφού άκουσαν το Λόγο του Θεού, τον κρατούν με προσοχή και ευλάβεια μέσα τους και έχουν ως καρπούς τα έργα της αρετής μαζί με την υπομονή, την οποίαν θα δεικνύουν εις διαφόρους θλίψεις και περιπέτειες.

Λουκ. 21,19 – ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.

Λουκ. 21,19 – Με την υπομονή σας κερδίσατε τις ψυχές σας δια την αιώνιο ζωή.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Ματθ. (24,13 & 10, 22) – ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.

Ματθ. 24,13 – Εκείνος όμως, ο οποίος κατά το διάστημα των δοκιμασιών αυτών θα δείξει μέχρι τέλους υπομονή, αυτός θα σωθεί.

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΑΥΛΟΥ

Α Κορ. 13,7 – πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.

Α Κορ. 13,7 – Σκεπάζει και υποφέρει και δικαιολογεί όλα τα μειονεκτήματα και τα ελαττώματα του πλησίον, διότι δεν θέλει ποτέ τον εξευτελισμό του. Πιστεύει και δέχεται με εμπιστοσύνη κάθε τι καλόν δια τον πλησίον. Τα πάντα και πάντοτε ελπίζει δια την διόρθωση των παρεκτρεπομένων. Εις όλα δεικνύει υπομονή απέναντι του πλησίον.

Β Κορ. 6,4 – ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις,

Β Κορ. 6,4 – Αλλά τουναντίον εις κάθε περίσταση και με κάθε έργον συσταίνομαι και προβάλλουμε τους εαυτούς μας σαν γνήσιους υπηρέτες του Θεού με πολλή υπομονή, με θλίψεις, με ανάγκες, με στενοχώριες,

Ρωμ. 2,7 – τοῖς μὲν καθ᾿ ὑπομονὴν ἔργου ἀγαθοῦ δόξαν καὶ τιμὴν καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσι ζωὴν αἰώνιον,

Ρωμ. 2,7 - εις εκείνους που με υπομονή και επιμονή πράττουν τα αγαθά και ενάρετα έργα, ζητούν δε από τον Θεό την δόξα του ουρανού, την αφθαρσία και την αθανασία, θα δώσει ο Θεός ζωή αιωνία πλησίον Του.

Ρωμ. 5,3 – οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται,

Ρωμ. 5,3 – Δεν καυχόμαστε δε μόνον δια την χάριν, που λάβαμε και τη δόξα που θα απολαύσουμε, αλλά και δια τις θλίψεις, επειδή γνωρίζουμε καλά, ότι η θλίψης εργάζεται σιγά-σιγά και φέρει ως πολύτιμο αγαθόν την υπομονή

Ρωμ. 5,4 – ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα,

Ρωμ. 5,4 – η δε υπομονή έχει ως καρπό της, την δοκιμασμένη αρετή, η δε δοκιμασμένη αρετή φέρει την σταθερά ελπίδα προς τον Θεό.

Εβρ. 10,36 – ὑπομονῆς γὰρ ἔχετε χρείαν, ἵνα τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε τὴν ἐπαγγελίαν.

Εβρ. 10,36 – Διότι και σήμερον και μέχρι τέλους της ζωής σας έχετε ανάγκην υπομονής, ώστε, αφού τηρήσετε το θέλημα του Θεού, να απολαύσετε την αμοιβή, που υπεσχέθη ο Θεός.

Α Θεσ. 1,3 – ἀδιαλείπτως μνημονεύοντες ὑμῶν τοῦ ἔργου τῆς πίστεως καὶ τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ὑπομονῆς τῆς ἐλπίδος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ καὶ πατρὸς ἡμῶν,

Α Θεσ. 1,3 – Συνεχώς δε ενθυμούμεθα το έργον, που είναι καρπός της πίστεως και του κόπου στον οποίον υποβάλλεσθε ένεκα της αγάπης σας και της υπομονής και της ελπίδος, που έχετε στον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Και το έργον σας αυτό γίνεται έμπροσθεν του Θεού και Πατρός μας, ο οποίος βλέπει και παρακολουθεί τα πάντα.

Β Θεσ. 3,5 – Ὁ δὲ Κύριος κατευθύναι ὑμῶν τὰς καρδίας εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ.

Β Θεσ. 3,5 – Είθε δε ο Κύριος να καθοδηγεί τις καρδίες σας εις την αγάπη προς τον Θεό και στην υπομονή, την οποίαν ο Χριστός μας έχει παρουσιάσει.

Α’ Τιμ. 6,11 – Σὺ δέ, ὦ ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ταῦτα φεῦγε· δίωκε δὲ δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πρᾳότητα.

Α’ Τιμ. 6,11 – Συ δε, ω άνθρωπε του Θεού, απόφευγε όλα αυτά τα αμαρτήματα και πάθη. Επιδίωκε δε να αποκτήσεις την δικαιοσύνη, την ευσέβεια, την πίστη, την αγάπη, την υπομονή, την πραότητα.

Β’ Τιμ. 2,10 – διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου.

Β’ Τιμ. 2,10 – Δια τούτο υπομένω όλα αυτά προς χάριν εκείνων, που έχει εκλέξει ο Θεός, δια να επιτύχουν και αυτοί την σωτηρία, που προσφέρει ο Χριστός μαζί με την αιώνια δόξα.

Β’ Τιμ. 2,12 – εἰ ὑπομένομεν, καὶ συμβασιλεύσομεν· εἰ ἀρνούμεθα, κἀκεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς·

Β’ Τιμ. 2,12 – Εάν υπομένουμε τις θλίψεις, σε τέλειο βαθμό όπως τις υπέμεινε Εκείνος, θα βασιλεύσουμε μαζί με Αυτόν. Εάν όμως τον αρνηθούμε και Εκείνος θα μας αρνηθεί.

Β’ Τιμ. 3,10 – Σὺ δὲ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ,

Β’ Τιμ. 3,10 – Συ όμως έχεις παρακολουθήσει την διδασκαλία, την συμπεριφορά και αναστροφή μου, τις αγνές μου διαθέσεις, την φωτισμένη και ζωντανή πίστη μου, την μακροθυμία μου, την αγάπη και την υπομονή μου.

Τιτ. 2,2 – Πρεσβύτας νηφαλίους εἶναι, σεμνούς, σώφρονας, ὑγιαίνοντας τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ.

Τιτ. 2,2 – Δίδασκε τους γέροντες να είναι προσεκτικοί και άγρυπνοι, σεμνοί, φρόνιμοι και συνετοί, υγιείς και ρωμαλέοι στην ορθή πίστη, στην αγάπη, στην υπομονή.

Ιακ. 1,3 – γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν·

Ιακ. 1,3 – γνωρίζοντας τούτο, ότι η δια μέσου θλίψεων και ταλαιπωριών είναι η δοκιμασία της πίστεώς σας προς το Χριστό η οποία εργάζεται και πραγματοποιεί ως πολύτιμο αγαθόν μέσα σας, την υπομονή.

Ιακ. 1,4 – ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι.

Ιακ. 1,4 – Η δε υπομονή έχει και αυτή, ως καρπό της, πνευματικόν έργο τέλειο στις καρδίες σας, για να είστε έτσι τέλειοι και ολόκληροι και να μη στερείτε σε τίποτε.

Ιακ. 1,12 – Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.

Ιακ. 1,12 – Μακάριος και τρισευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος υπομένει με καρτερία και πίστη στο Θεό τη δοκιμασία των θλίψεων, διότι έτσι αναδεικνύεται εκλεκτός και δοκιμασμένος άνθρωπος ενώπιον του Θεού και θα λάβει ως αμοιβή του, τον ένδοξο στέφανο της αιωνίου ζωής, τον οποίον υποσχέθηκε ο Κύριος σε εκείνους, που τον αγαπούν.

Ιακ. 5,11 – ἰδοὺ μακαρίζομεν τοὺς ὑπομένοντας· τὴν ὑπομονὴν Ἰὼβ ἠκούσατε, καὶ τὸ τέλος Κυρίου εἴδετε, ὅτι πολύσπλαγχνός ἐστιν ὁ Κύριος καὶ οἰκτίρμων.

Ιακ. 5,11 – Ιδού, μακαρίζουμε και καλοτυχίζουμε εκείνους, που δεικνύουν υπομονή. Από την Αγ. Γραφή έχετε ακούσει και μάθει την υπομονή του Ιώβ και είδατε το χαρούμενο και ευτυχισμένο τέλος, που έδωσε στην δοκιμασία του ο Κύριος. Διότι ο Κύριος είναι πολυεύσπλαχνος και γεμάτος συμπάθεια και στοργή.

ΛΟΓΙΑ ΓΕΡΟΝΤΩΝ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ

1. Δεν κερδίζει ο έξυπνος ο ευγενής ή ο πλούσιος, αλλά όποιος υβρίζεται και μακροθυμεί, όποιος αδικείται και συγχωρεί, όποιος συκοφαντείται και υπομένει. Εκείνος που γίνεται σπόγγος και καθαρίζει ότι του λέγουν ότι ακούει. Αυτός καθαρίζεται και λαμπρύνεται περισσότερο. Αυτός φθάνει εις μέτρα μεγάλα. Αυτός εντρυφά εις θεωρίας μυστηρίων. Και τέλος αυτός είναι απ’ εδώ μέσα εις τον Παράδεισο.

2. Η κάθε θλίψης είτε εξ ανθρώπων είτε εκ δαιμόνων είτε εξ αυτής της ιδίας μας φύσεως πάντοτε έχει κλεισμένη εντός αυτής το ανάλογο κέρδος. Και όποιος την περνά δια υπομονής λαμβάνει την πληρωμή, ενταύθα τον αρραβώνα, εις την άλλην ζωή το τέλειο.

3. «…Ο άνθρωπος τόση χάριν δικαιούται να έχει, όσον πειρασμόν, ευχαρίστως υπομένει, όσο βάρος του πλησίον του αγόγγυστα βαστάζει…».

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ

«…Μακάριος είναι ο άνθρωπος που υπομένει όλα τα λυπηρά αυτής της ζωής με καρτερία κι ελπίδα στο Θεό. Γι’ αυτόν η κάθε μέρα θα είναι μήνας στον ουρανό, ενώ στον άπιστο θα μοιάζει με χρόνο ολόκληρο. Γιατί ο άπιστος χαίρεται μόνο όταν δεν υποφέρει· κι όταν υποφέρει, το κάνει χωρίς υπομονή κι ελπίδα στο Θεό και δυσανασχετεί…».

ΓΕΡΟΝΤΟΣ

Αυτοί που υπομένουν αγόγγυστα και με καρτερία τα πάντα, μένουν πιστοί στο θέλημα τού Θεού. Κι αυτοί που μένουν πιστοί στο θέλημα τού Θεού, θα πάρουν την αμοιβή πού υποσχέθηκε o Χριστός, τη βασιλεία των ουρανών. Η υπομονή στις δοκιμασίες είναι ασφαλές μέσο για να ενωθούμε με τον Θεό. Όσο o γογγυσμός χωρίζει από τον Θεό τόσο η υπομονή σφυρηλατεί την ενότητα μαζί Του. Αν λοιπόν υπομένουμε με ευγνωμοσύνη όλες τις δοκιμασίες για χάρη Του, θα μας ανταποδώσει την αιώνια μακαριότητα.

«…όπως θα προέτρεπε ένα αθλητή ο οποίος αγωνιζόμενος δια να στεφανωθεί δεν μπορεί να μη υπομείνει τον ιδρώτα και την δίψα…».

ΓΝΩΜΙΚΟ – ΤΑ ΣΚΑΛΙΑ

Κάποτε ένας ιππότης έλεγε ότι θα μπορεί να ανέβει στην κορυφή του πύργου του πηδώντας. Του ζητήθηκε να το αποδείξει. Αυτός λοιπόν έφθασε λοιπόν στην άκρη της σκάλας που οδηγεί στην κορυφή του πύργου, πήρε φόρα, και πήδηξε 2 σκαλιά, κατόπιν άλλα δύο, μετά ακόμη δύο και να σου στο τέλος έφθασε στην κορυφή!

Ας μας γίνει λοιπόν παράδειγμα λοιπόν για να φθάσουμε στον στόχο μας αυτό πρέπει να γίνεται σκαλί-σκαλί! Θέλει υπομονή και επιμονή! Δεν μπορούμε κάποια πράγματα να τα επιτύχουμε μ’ ένα πήδημα. Σταδιακά και με πίστη στο Τριαδικό Θεό. Το ίδιο ισχύει και στον πνευματικό μας αγώνα.