27. ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ, ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΣ, ΓΙΟΓΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ - ΜΕΡΟΣ Β'

è ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΕΜ. ΕΝΟΤΗΤΑΣ «ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ, ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΣ, ΓΙΟΓΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ - ΜΕΡΟΣ Β'» è

πατήστε το "link" για να ξανμεταβείτε στην ενότητα Μέρος Α'

ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ, ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΣ, ΓΙΟΓΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ - ΜΕΡΟΣ Α'

ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΒΟΥΔΙΣΜΟΥ

Το βουδισμό τον διέδωσε ο νέο ινδικής καταγωγής και κατακτητής, Ασόκα, τον 3^ον αιώνα π.Χ. Μετά τους πολλαπλούς πολέμους σ’ όλη την επικράτεια της Ινδίας, αισθάνθηκε τύψεις συνειδήσεως και για να εξιλεωθεί ασπάσθηκε τη βουδιστική θρησκεία, που έχει ως βάση την απάθεια, την γαλήνη, την ησυχία και με ζήλο επιδόθηκε στη διάδοσή της.  

Βουδιστές υπάρχουν ελάχιστοι στις Ινδίες αλλά υπάρχουν εκατομμύρια σ’ όλο τον κόσμο. Σήμερα ο βόρειος βουδισμός που έχει ως κέντρο το Θιβέτ, αναγνωρίζει άπειρους θεούς και ο Βούδας, ο αρνητής οποιουδήποτε θεού, λατρεύεται και τιμάται ως θεός. Οι βουδιστές διδάσκαλοι λένε ότι ο Βούδας μετενσαρκώθηκε 550 φορές ενώ ο ίδιος ο Βούδας στο όραμα που είχε κάτω από τη συκιά ανέφερε ότι μετενσαρκώθηκε 6 φορές. Τι να πει κανείς γι’ αυτήν την θρησκεία που ο καθένας οριοθετεί τα δικά του…

ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

1^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΚΑΡΠΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ

Ο Βούδας γεννήθηκε από 1 πατέρα και 1 μητέρα, καρπός αμαρτωλών ανθρώπων. Ο δε Χριστός μας και αρχηγός της πίστεως μας, είναι απάτωρ πάνω στη γη.  Γεννήθηκε δια της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και του Αγίου Πνεύματος.

Ο Χριστός μας έγινε άνθρωπος χωρίς να παύσει να’ ναι Θεός. Ήταν Θεάνθρωπος.

Ο Βούδας τι ήταν;

Ένας απλός άνθρωπος που κηρύττει λύτρωση, αλλά ο Χριστός μας ΔΙΝΕΙ λύτρωση! Είναι ο Λυτρωτής, ο Σωτήρας και ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ Σωτήρας!

Ήρθε όπως λέει και προς Εφεσίους επιστολή του Παύλου, για ν’ αφανίσει την αμαρτία και θα ξανάρθει ακόμα μια φορά για να παραλάβει τους εκλεκτούς, στην ουράνια βασιλεία Του.

2^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΒΙΟΣ

Ο Βούδας γεννήθηκε και ανεστράφη μέσα σε ανάκτορα και λαμπρούς κήπους, απολαβαίνοντας τις ηδονές του κόσμου μέχρι την ηλικία των 29. Ο δε Χριστός μας γεννήθηκε σ’ ένα σπήλαιο, σε μια φάτνη ζώων. Έζησε και μεγάλωσε μέσα στο φτωχικό σπίτι της Παρθένου Μαρίας στη Ναζαρέτ και εργάσθηκε σκληρά στο εργαστήρι του Ιωσήφ. (τελείως διαφορετικές ζωές)

Ο Τζον Στοττ λέει «…Ο μόνος Θεός στον οποίο πιστεύω είναι αυτός τον οποίο χλεύασε ο Νίτσε πάνω στο σταυρό. Στον πραγματικό κόσμο του πόνου, πως δύναται να λατρέψεις ένα Θεό τον οποίο δεν τον αγγίζει ο πόνος;…»

Δείτε το άγαλμα του Βούδα. Είναι χαμογελαστός, ανοιχτά χέρια απλωμένα, υπέρβαρος,  μες στη χαρά και την καλοπέραση. Αντιπαραβάλετε την μορφή του με αυτή του Χριστού του εσταυρωμένου, που διψά, πονεί, είναι  μέσα στα αίματα με τα καρφιά στα χέρια και στα πόδια, με το αγκάθινο στεφάνι, μαστιγωμένος και εμπτυσμένος από τους ανθρώπους. Αυτός είναι ο δικός μου Θεός, ο οποίος πήρε τον πόνο και την αμαρτία όλου του κόσμου και την μεταποίησε σε χαρά. Αυτός είναι ο δικός μας Θεός, που ήρθε και υπέφερε για μας.

3^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

Ο Βούδας είδε 3 φαινόμενα, 1 γέρο, 1 λεπρό και 1 νεκρό και έφριξε.

Ο Χριστός μας ΔΕΝ έφριττε όταν έβλεπε γέρους, νεκρούς και λεπρούς! Ο χριστιανισμός διδάσκει πως «…τo γήρας φέρνει τον άνθρωπο κοντά στην αιώνια νεότητα…» και ότι «…η ασθένεια μπορεί να’ ναι αμιγής και να γυμνάζει τον άνθρωπο. Δεν είναι δυστύχημα αλλά μπορεί να ‘ναι ευτύχημα….».

Ο Χριστός μπροστά στο θάνατο δεν έφριττε γιατί ποτέ δεν ήταν εμπόδιο για το Θεό. Ανάστηνε νεκρούς και νικούσε το θάνατο. «…που σου Άδη το κράτος;...» Ο Χριστός μας δίδαξε πως ο θάνατος για τη ζωή του ανθρώπου είναι ένα μικρό επεισόδιο, μια γέφυρα, που μετάγει τον άνθρωπο από τη γη στον ουρανό.

Ένα πράγμα λέγεται θάνατος για τον χριστιανισμό, η αμαρτία, η οποία χωρίζει τον άνθρωπο από το Θεό.

4^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – Ο ΕΥΤΥΧΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ο Βούδας είδε στο πρόσωπο ενός γέροντα μοναχού / ασκητή τη γαλήνη και είπε «…τι ευτυχής άνθρωπος…».

Στάνλεϊ Τζόουνς επισημαίνει πως ο Βούδας, μας συμβουλεύει, ν’ απαλλαγούμε από την προσωπικότητα και ν’ απαλλαγούμε συγχρόνως από τα δεινά της ζωής,  που είναι συνυφασμένα με την προσωπικότητα. Δηλ μας συμβουλεύει ν’ αποκοπούμε από τον κεφαλόπονο με την αποκοπή της κεφαλής μας.

Ο Χριστός μας κήρυττε ευτυχή άνθρωπο, κάθε άνθρωπο που πιστεύει στο Θεό και όχι τους μοναχούς μόνο. (δες ποίημα «…ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΜΟΥ, ΚΥΡΙΕ, ΟΤΑΝ ΕΛΘΗΣ ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ…» για να δείτε ποιος είναι ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ άνθρωπος ακολουθώντας το αντίστοιχο link

http://meagapitheou.blogspot.com.cy/2016/09/blog-post_12.html)

5^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – Η ΦΥΓΗ

Ο Βούδας κήρυξε τη φυγή, ο Χριστός όμως όχι. Ο Βούδας για να εξαφανίσει τη θλίψη απομακρύνεται από την ίδια τη ζωή.

Στο στίχο 15 όμως της Αρχιερατικής προσευχής τι λέει;

«…οὐκ ἐρωτῶ ἵνα ἄρῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ κόσμου, ἀλλ' ἵνα τηρήσῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ πονηροῦ…» δηλ. Δεν παρακαλώ να τους πάρεις από τον κόσμο, αλλά να τους φυλάξεις από τον Πονηρό. Την αρχιερατική προσευχή μπορείτε να την διαβάσετε στην ενότητα ΠΟΙΗΜΑΤΑ / ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ. (http://meagapitheou.blogspot.com.cy/2017/09/blog-post.html)

Ο Χριστός μας λοιπόν δεν διδάσκει τη φυγή αλλά την παραμονή και τον αγώνα μέσα στον κόσμο.

Εδώ υπάρχει και το ερώτημα, πότε ο άνθρωπος ανακουφίζεται;

Μήπως με τη φυγή, δείχνοντας απάθεια ή σκληρότητα ή όταν συμμετέχεις στη θλίψη και στον πόνο των γύρω σου;

Ο βουδισμός πάντως διδάσκει πρέπει να ενδιαφέρεται ο άνθρωπος πρωτίστως για τον εαυτόν του και 2^ον για τον κόσμο. Αδιαφορεί απέναντι στο κακό, στον πόνο, στα φαινόμενα, στα γεγονότα.

Ο Χριστιανισμός διδάσκει πως ο δρόμος για το Θεό είναι δια του πλησίον. Να δεις τον πλησίον σαν να΄ ναι ο Θεός σου. Να διακονήσεις τον άνθρωπο σαν να’ σουν ο τελευταίος. Αυτός είναι ο δρόμος προς τη θέωση, «…ν’ αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν…». Αυτό φυσικά είναι μόνο το πρώτο στάδιο! Το ύψιστο στάδιο είναι ν’ αγαπήσεις τον άνθρωπο όπως Εκείνος αγάπησε!

6^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – Ο ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ

Με βάση το 5^ον στοιχείο της φιλοσοφίας του Βούδα, ότι η τελειότητα επιτυγχάνεται ΜΟΝΟ μέσα από τον μοναχισμό, αυτό πάλι είναι αντίθετο με τη Ορθόδοξη διδασκαλία. Ο αναχωρητισμός, ο ασκητισμός, ο μοναχισμός καταξιώνονται από την Εκκλησία, δεν είναι όμως ο «ΚΑΝΩΝ», είναι η «εξαίρεσης».

Εξαίρεση ήταν ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, εξαίρεση ήταν οι μοναχοί των αιώνων, που αγαπούσαν την προσευχή και την άσκηση. Είναι μια ειδικότητα μέσα στον χριστιανισμό ο μοναχισμός και όχι η καθολική γενική κατάσταση, όχι ο κανόνας.

Η τελειότητα όπως λέει και ο πνευματικός μου «…είναι η Ένωσις με το Θεό που είναι και ο σκοπός μας το καθ’ ομοίωσιν το οποίο ΟΛΟΙ μπορούμε να το καταφέρουμε δια της πνευματικής ασκήσεως των τηρήσεων των εντολών, αλλά και με τη  χάρη του Θεού πρωτίστως… Χριστός μας είπε «…Ει τέλειος θέλεις… ἀκολούθει μοι...». Τι σημαίνει αυτό, ότι η τελειότητα είναι για τους λίγους;;… Μη γένοιτο!!!… «…ἐν τω ουρανώ  μοναὶ πολλαί εἰσιν…». Οι άγιοι μας Σπυρίδων, Λουκάς Κριμαίας ο Ρώσσος και άλλοι παντρεμένοι ήταν στον κόσμο…».

7^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Ο Βούδας για να γίνει καλόγηρος, εγκατάλειψε την οικογένειά του, την σύζυγο και το παιδί του. Αυτό δεν το εγκρίνει ο Χριστιανισμός! Τι λέει ο απόστολος των εθνών «…ἕκαστον ὡς κέκληκεν ὁ Κύριος, οὕτω περιπατείτω… ἕκαστος ἐν τῇ κλήσει ᾗ ἐκλήθη, ἐν ταύτῃ μενέτω… » Α’ Κορ. (7,17 & 7,20), δηλ «…ο καθένας ας προσπαθεί να ζει και να πορεύεται σύμφωνα με τις συνθήκες της ζωής, τις οποίες ο Θεός εν τη πρόνοια Του, κανόνισε στον άνθρωπο για τον ομαλό του βίο… Καθένας ας μένει εις την κατάσταση που ήταν, όταν εκλήθη από τον Θεό εις την πίστη...». Να φροντίζει μόνο πάντοτε να αγωνίζεται για να είναι κοντά στον Θεό.

Αύτη την κλήση που θα κληθούμε να επιλέξουμε, σ’ αυτή να μείνουμε και να την διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού, από αλλότριους κύνες που θέλουν να μας παρασύρουν από το να φέρουμε το έργο μας εις πέρας.

Επίσης και ο απόστολος τονίζει «…Είσαι δεμένος με γυναίκα, μη ζητάς λύση (διαζύγιο). είσαι λυμένος από γυναίκα; Μη ζητάς γυναίκα…» (εδ. 26-28). Έχουμε υποχρέωση απέναντι στη σύζυγο ή σύντροφό μας! Γιατί ποιος είναι ο στόχος του γάμου που τονίσαμε και παλιότερα; Να οδηγήσει ο ένας τον άλλον στην αγιότητα! Με τη «λύση» του γάμου ο σκοπός του γάμου χάνεται, παύει! Ξανά πίσω στο «εγώ» μας.

8^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ

Ιστορικά στην μετενσάρκωση πίστευε και ο Πυθαγόρας, ο φιλόσοφος ο Πλάτων και κατόπιν ο Πλωτίνος. Τι είναι η μετενσάρκωση σε μια απλή ερμηνεία;

Οι οπαδοί της λέγουν πως ένα άνθρωπος μετά το θάνατό του, γεννιέται με νέα μορφή. Αυτή η μορφή δεν μπορεί να είναι αποκλειστικά ανθρώπου αλλά και κάποιου ζώου, πχ χοίρου, μπορεί να ΄ναι εντόμου πχ κουνούπι, μπορεί να’ ναι και φυτού. Ακόμα κάποιοι λένε μπορεί να ξαναγεννηθεί σ’ ένα ανόργανο πράγμα.

Μ’ αυτό ο άνθρωπος μπορεί να ζει πολλές εποχές χωρίς να χάνεται. Και γιατί όλα αυτά;

Για να εξαγνιστεί λέγουν, να καθαρίσει το «κάρμα» του με τις συνεχείς ταλαιπωρίες και ταπεινώσεις που θα διέλθει η πορεία της αναγέννησης του, μέχρι να εξαγνιστεί εντελώς και να μπει στο τέλος στο «Νιρβάνα».

Η αγία Γραφή με ένα και μόνο χωρίο αποκλείει τη μετενσάρκωση. Περικλείεται στην προς Εβραίους επιστολή του αποστόλου Παύλου που λέει «…ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις…» Εβρ. (9, 27). Μια φορά εναπόκειται στον άνθρωπο ν’ αποθάνει, μετά επέρχεται η κρίσης. ΟΧΙ μετενσαρκώσεις και ούτε μετεμψυχώσεις. Εξαίρεση είναι οι περιπτώσεις των αναστημένων ανθρώπων από θάνατο – βλέπε περίπτωση Λαζάρου – όπου εκεί θα ξαναπεθάνουν, για να περιέλθουν της μερικής κρίσης, μέχρι την Β΄ έλευση του Κυρίου που θα σηματοδοτήσει και το τέλος του νυν κόσμου.

Η μετενσάρκωση είναι αφροσύνη μεγάλων διαστάσεων και αυτό αποδεικνύεται ποικιλοτρόπως!

1. Αν υποτεθεί ότι έζησα και σε παλαιές εποχές γιατί δεν ενθυμούμαι τίποτα; Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι, από προηγούμενη γιατί;

2. Αν εγώ μετενσαρκώνομαι γινόμενος ζώο ή φυτό πως μπορεί να εξαγνιστώ, αφού στην νέα κατάσταση δεν έχω λογική και συνείδηση; Και αφού δεν έχω λογική και συνείδηση δεν υπάρχει νόημα αυτή η ζωή

3. Γίνονται λέει όλα αυτά για να διορθώνονται  τα πράγματα. Μα αν έζησα και δεν ενθυμούμαι τίποτα τι νόημα έχει; Tι πρόκειται ν’ αλλάξω; Τι να διορθώσω; Ποια ήταν τα σφάλματά μου;

Όπως είπε παλιότερα ο πατριάρχης της απιστίας, ο Βολτέρος, κατακυριευμένος από την δύναμη των επιχειρημάτων του χριστιανισμού, είπε «…Μέσα από  επιχειρήματα του χριστιανισμού βρίσκω μερικές δυσκολίες, αλλά στα επιχειρήματα έξω από το χριστιανισμό, βρίσκω μόνο βλακείες...».

Βλέπετε λοιπόν, έχουμε και την μαρτυρία του Βολτέρου, του πατριάρχη της απιστίας.

9^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

Ο Βούδας δίδασκε 45 έτη για να θεμελιώσει τη θρησκεία του.

Ο Χριστός μας δίδαξε 3 έτη και θεμελίωσε την ισχυρότερη θρησκεία στο κόσμο.

Ο Βούδας πέθανε γιατί έφαγε 1 κομμάτι χοιρινό κρέας, που ήταν αντίθετο στη διδασκαλία του.

Ο δε Χριστός μας, εφάρμοσε τη διδασκαλία Του, με ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ.

10^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΚΟΙΜΗΣΙΣ

Ο Βούδας αναπαύτηκε κάτω από τη σκιά των δένδρων και τον σκέπασαν όπως λέει η βουδιστική παράδοση με τα άνθη των δένδρων της προαναφερθείσας ανθοφορίας.

Ο Χριστός μας πέθανε πάνω στο Σταυρό, έχοντας μαρτυρικό θάνατο, για τη σωτηρία των ανθρώπων. Ο θάνατος του Χριστού είναι ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ, για τον ίδιο τον άνθρωπο.

Η Γραφή χαρακτηρίζει τον Κύριο, ως τον πρωτότοκο των νεκρών και απαρχή των κεκοιμημένων. Έφερε την κατάργηση του θανάτου δια θανάτου και την αιώνια ζωή στον κάθε άνθρωπο.

11^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ = ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Ο Βούδας μόνο οδύνη βλέπει και είναι τρομερά απαισιόδοξος.

Η ζωή και χαρές έχει αλλά και θλίψεις έχει.

Στην Παλαιά Διαθήκη, υπάρχει το βιβλίο ο Εκκλησιαστής, που αποπνέει έτσι αν μπορούσαμε να πούμε ένα πνεύμα απαισιοδοξίας «…Ματαιότης ματαιοτήτων, εἶπεν ὁ ἐκκλησιαστής, ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης…». Εντούτοις παρόλο που αυτό το βιβλίο θέτει το θέμα της ματαιότητας ανθρωπίνων πραγμάτων, η απαισιοδοξία  νικάται από την αισιοδοξία, δια της πίστεως.

Στη δε Καινή Διαθήκη, δεν υπάρχει ίχνος απαισιοδοξίας. Ο Χριστός μας ακόμα και πριν το θάνατό Του, μιλά με χαρά, με αισιοδοξία. «…Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν…ἵνα ἡ χαρὰ ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη…».

Ο απόστολος τι λέει; «…χαίρω εν τοις παθήμασί μου…» και αυτόν τον λόγο τετήρηκαν όλοι οι άγιοι.  Γιατί οι μάρτυρες; Ορμούσαν στα πιο φρικαλέα βασανιστήρια και μαρτύρια, λες και ήταν γάμος και πανήγυρις.

Το πνεύμα της Καινής Διαθήκες είναι αισιόδοξο, γιατί η πίστη και η ελπίδα, μεταβάλει τα παθήματα σε υποθέσεις χαράς.

12^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΑΓΝΟΙΑ

Ο Βούδας είπε «…Η άγνοια είναι η ρίζα του κακού…». Αυτό είναι λάθος! Δεν μπορεί όλοι οι άνθρωποι να’ χουν γνώση και σοφία όση έχει ο Βούδας τελοσπάντων. Η άγνοια είναι στοιχείο απαλλακτικό  (εξαιρετικό) «...άφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι…» Λουκά (23, 34)

Ο Βούδας λέει επίσης, η γνώσις είναι η αιτία του καλού. Πάλι λάθος! Πολλοί άνθρωποι με γνώσεις, με συγγράμματα, με πτυχία, επιστήμονες διεθνούς εμβέλειας, να μην είναι καλοί άνθρωποι και να’ ναι δυστυχισμένες υπάρξεις. Οι πατέρες στην Ορθοδοξία λένε πως όλη την γνώση του κόσμου ν’ αποκτήσουμε, αν δεν μας επισκεφθεί η Χάρις του Θεού, δεν θα νοήσουμε τίποτα.

Ο Χριστιανισμός διδάσκει, πως η ρίζα του κακού, είναι ο εγωισμός, η φιλαυτία, Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ. Το θέλημά σου να μην συμβαδίζει με το θέλημα του Θεού.

Αιτία του καλού είναι η ταπείνωσης, ο ηθικός αγών, η αγιοσύνη.

13^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ

Ο Βούδας αρχικά είχε δίκαιο στο ότι η επιθυμία είναι η αρχή των κακών. Αλλά η μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν άστοχοι. Σαν πεφωτισμένος δεν νόησε πως η για ν’ απαλλαγεί κανείς από την επιθυμία είναι η αντικατάσταση αυτής μ’ άλλη επιθυμία υψηλότερης αξίας. Δεν απαλλάσσεται κανείς από την επιθυμία με την καταστολή της, αλλά με έκφρασή της σε υψηλότερη μορφή.

Ο βουδισμός εκριζώνει την επιθυμία για ζωή και για χαρά! Αυτή δεν είναι μια διδασκαλία αντίθετη προς τη φύση του ανθρώπου;

Ο άνθρωπος διψάει για ζωή, διψάει για χαρά, φθάνει η χαρά αυτή να’ ναι αγνή.

14^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΙΣΟΤΗΤΑ

Ο Βούδας υποτιμά την γυναίκα δεν την θεωρεί ισάξια του άνδρα.

Ο Χριστιανισμός θεωρεί τα δύο φύλα ισότιμα. Στο επιστολή Παύλου προς Γαλάτας λέει «… οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ…» δηλ. «…δεν υπάρχει άρσεν και θύλυ, διότι όλοι σεις είσθε ένας νέος άνθρωπος και νέος οργανισμός, δια μέσου του Ιησού Χριστού…» αλλά και «… πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ…».

Η Ορθόδοξη εκκλησία αντιμετωπίζει τους άνδρες και τις γυναίκες ως ίσους και κανένα μέλος δεν είναι δούλος.

Τα βουδιστικά μοναστήρια χρησιμοποιούν τους δούλους σε μεγάλη κλίμακα. Στο μεγάλο διωγμό το 1845 προς όλες τις ξενόφερτες θρησκείες αναγκάστηκαν να ελευθερωθούν 150000 δούλοι. Από τα χριστιανικά μοναστήρια εκδιώχθηκαν 3000 μοναχοί, αλλά δεν βρέθηκαν σ΄ αυτά κανένας δούλος.

15^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ

Στον βουδισμό διδάσκετε και πιστεύετε πως τα ζώα είναι στην ίδια κατηγορία με τον άνθρωπο. Απαγορεύεται να πατήσεις πάνω σ’ ένα μυρμήγκι που λέει ο λόγος.

Ο Χριστιανισμός διδάσκει ότι τα ζώα είναι κατώτερα ανθρώπων. Ο άνθρωπος «άρχει» επί των ζώων και πως τα ζώα είναι για να υπηρετούν τον άνθρωπο.

Δεν είναι αμαρτία τόσες αγελάδες να κυκλοφορούν μέσα στην πόλη, να μην σφάζεται καμιά και να πεθαίνουν άνθρωποι από την πείνα;

Ο Χριστός θέτει την αξία της κάθε ψυχής πάνω απ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Ο Βούδας στη διδασκαλία της μετεμψυχώσεως, εκμηδενίζει τη διαφορά του ανθρώπου από το κτήνος.

16^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΑΘΕΪΣΜΟΣ

Απαισιότατη είναι η θρησκεία του βουδισμού γιατί απαρνείται την ύπαρξη του Θεού. Τη στιγμή που αρνείται το Θεό, αρνείται κατ’ ουσίαν και τον άνθρωπο!!

Αν μπορούσαμε να κηδεύσουμε τον βουδισμό, τότε στην πλάκα επί του τάφου θα έγραφε «ΜΗΔΕΝ». Ένα τίποτα είναι ο βουδισμός και τίποτα περισσότερο.

Ο νεότερος βουδισμός, παραδέχεται άπειρες θεότητες, ο χριστιανισμός όμως ΕΝΑ Θεό κηρύττει.

Η ενότητα του σύμπαντος, αποδεικνύει πως ένας Θεός υπάρχει. Αν υπήρχαν πολλοί τα έργα θα συγκρούονταν. (Για περισσότερες πληροφορίες δες «ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ» ΚΑΙ «ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ», ΑΘΕΪΑ Ή ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΑ - ΜΕΡΟΣ Β’ & Γ’ στα ακόλουθα links

http://meagapitheou.blogspot.com.cy/2016/11/19_22.html (ΜΕΡΟΣ Β’)

http://meagapitheou.blogspot.com.cy/2016/11/19_26.html (ΜΕΡΟΣ Γ’)

Η έννοια του Θεού, συνεπάγεται με τη έννοια του απείρου. Ο Θεός είναι «ον», είναι άπειρος, ακατάληπτος. Πολλοί θεοί, πολλά άπειρα, δεν μπορούν να υπάρξουν, αποκλείουν το ένα το άλλο.

Ο Βούδας τους νεότερους χρόνους θεοποιήθηκε και λατρεύεται ως θεός. Μια θρησκεία που παλιά δεν είχε κανένα θεό, άλλαξε τα δόγματα και τώρα έχει πολλούς θεούς. Ο ίδιος ο θεός τους δεν πίστευε σε Θεό και αυτή τον θεοποίησαν. Ο ίδιος ο Βούδας έλεγε πως μετενσαρκώθηκε 6 φορές και τώρα οι νεότεροι του λένε πως μετενσαρκώθηκε 550 φορές.

Μπορεί να λέγετε αυτή η θρησκεία αληθινή, τη στιγμή που αλλάζει τα δόγματά της;

Ο Χριστός οικοδομή την ανθρώπινη ζωή, ως το θεμέλιο της πίστεως.

17^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ

Δεν υπάρχει η λέξη αγάπη στα βουδιστικά κείμενα. Αυτό που μεταφράζουμε από τα βουδιστικά κείμενα και χρησιμοποιούμε τον όρο αγάπη είναι η λέξη «ΜΕΤΤΑ» δηλ. μια καλοκάγαθη αδιαφορία απέναντι στους παθόντες και θλιβομένους ανθρώπους. Δηλαδή μια στάση απάθειας. Να βλέπεις τον άνθρωπο να οδυνάται, αλλά εσύ να μην συμπάσχεις για την κατάντια του, προστρέχοντας στην βοήθεια του.

Να ΜΗΝ κάνεις αυτό που λέει ο απόστολος «…να πάσχει κανείς μετά των πασχόντων και να κλαίει μετά των κλαιόντων…».

Δεν υπάρχει το «πάσχειν» στο βουδισμό. Είναι αποτρόπαιο, γιατί τότε θα διαταραχθεί ο ψυχικός του κόσμος, η γαλήνη του, η ψυχική του ηρεμία.

Πως είναι δυνατόν αυτήν η αδιαφορία και η απάθεια πολλοί να την μεταφράζουν ΑΓΑΠΗ. Είναι ποτέ δυνατόν;

Ο Βούδας συνέλαβε μερικώς αναλαμπές της αλήθειας. Η ουσιαστική αλήθεια ξέφυγε της αντίληψής του γιατί δεν βρήκε άξιο να προσηλώσει την αγάπη του σ’ αυτόν.

Δεν μπορείς να εμπιστευθείς τον άνθρωπο αν δεν μπορείς να εμπιστευθείς σε κάποιον περισσότερο από τον άνθρωπο. Δεν μπορείς να πιστεύεις στη ζωή, αν δεν μπορείς να πιστεύεις στην κατεξοχήν Ζωή.

Κατά της ανθρώπινης δυστυχίας ο Βούδας δεν προσφέρει κανένα μέσο. Η εντολή της αγάπης που έδωσε ο Χριστός στους ανθρώπους, που πρέπει να εκδηλώνεται με έργα και πράξεις, είναι δυστυχώς άγνωστη σ’ αυτόν.

Ο βουδισμός ενδιαφέρεται μόνο να μην διαταράξει την ησυχία της δικής του υπάρξεως. Ο Βούδας δεν βοηθά την υπάρχουσα ανθρωπότητα, δεν τη βοηθά στις θλίψεις αλλά ζητά να τη χωρίσει  από την ανυπόφορη ζωή. Τα πάντα για τον βουδισμό είναι θλίψη.

Αυτό όμως είναι αντίθετο με το χριστιανικό ιδεώδης. Η θλίψη γεννάται με την πτώση του ανθρώπου, τον χωρισμό από το Θεό. Η ένωσης με το Θεό τερματίζει τη θλίψη. Οι οποιεσδήποτε θλίψεις στη ζωή, λέγονται δοκιμασίες, γιατί μ’ αυτές προσμετράτε κατά πόσο είμαστε κοντά ή μακριά από το Θεό.

18^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

Σε προχωρημένο στάδιο δεσμεύονται στο δάσκαλο και στη γραμμή τους πως δεν πρέπει να εξερευνούν άλλες μορφές λατρείας.

Αυτό είναι αντικρουόμενο με την δική μας πίστη που λέει να «…πίστευε και μη, ερεύνα…» που σημαίνει πίστευε ή όχι, ΕΡΕΥΝΑ!!!

19^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΥΠΟΒΟΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Στον Βουδισμό της Vajrayana, βλέπεις τον δάσκαλό σου σαν ένα φωτισμένο όν, οποίος αντιπροσωπεύει πλήρως το μονοπάτι σου προς εκείνον τον στόχο. Βάζουν εδαφιαία μετάνοια στον δάσκαλο ως ένδειξη απολύτου σεβασμού και σε ένδειξη εξάρτησής σ’ αυτόν για την πνευματική σου πρόοδο και ολοκλήρωση. 

Στην Ορθοδοξία βάζουμε μετάνοιες ενώπιον του Χριστού, ενώπιον του Αγίου Πνεύματος. Βάζουμε και μετάνοιες ενώπιον των εικόνων των αγίων, εις ένδειξη αφοσίωσης και σεβασμού.

20^Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ – ΦΩΤΙΣΜΟΣ

Ο βουδισμός όπως υφίσταται σήμερα διδάσκει ότι ο Θεός ή στην πραγματικότητα κάθε θεός, είτε υπάρχει είτε όχι δεν έχει καμία σχέση με τον αληθινό φωτισμό του ανθρώπου.

Ο Χριστιανισμός από την άλλη διδάσκει πως ο αληθινός φωτισμός παρέχεται στον άνθρωπο από τον ενανθρωπήσαντα Θεό, τον Ιησού Χριστό.

è ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΘΕΜ. ΕΝΟΤΗΤΑ «26. ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ, ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΣ, ΓΙΟΓΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ - ΜΕΡΟΣ Γ’» è

πατήστε το σύνδεσμο για να μεταβείτε στο μέρος Γ' της θεματικής ενότητας

ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ, ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΣ, ΓΙΟΓΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ - ΜΕΡΟΣ Γ'