ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ: 5. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2021

5. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ

1. Είπε ο αββάς Γερόντιος της Πέτρας: Πολύ που έχουν τον πειρασμό της σαρκικής ηδονής, χωρίς να έχουν σωματικές σχέσεις, πορνεύουν με την σκέψη. Και ενώ διατηρούν την σωματική τους παρθενία, διαπράττουν το σαρκικό αμάρτημα στην ψυχή. Χρειάζεται λοιπόν, αγαπητοί μου, να εφαρμόζουμε αυτό που αναφέρεται στην Αγία Γραφή και με κάθε τρόπο ο καθένας να επαγρυπνεί για να φυλάει καρδιά του[1].

2. Έλεγε ο αββά Ματώης: Ήρθε κάποιος αδελφός και μου είπε ότι η καταλαλιά είναι χειρότερη από το σαρκικό αμάρτημα. Και είπα: Σκληρός είναι ο λόγος. Με ρωτάει τότε: Και πως νομίζεις πως έχει το θέμα αυτό; Και του εξήγησα: Η καταλαλιά είναι κακό πράγμα, αλλά έχει γρήγορη θεραπεία, γιατί εκείνος που κατηγορεί, μετανοεί πολλές φορές ομολογώντας, κατηγόρησα. Ενώ η πορνεία, είναι ένας φυσικός θάνατος.

3. Ρώτησε ο αββάς Ανούβ τον αββά Ποιμένα για τους ακάθαρτους λογισμούς, που γεννάει η καρδιά του ανθρώπου και για τις μάταιες επιθυμίες και του λέει ο αββάς Ποιμήν: Μήπως θα δοξαστεί το αξινάρι χωρίς αυτόν που το χρησιμοποιεί για να κόβει; Και εσύ μη συνεργάζεσαι με αυτά και θα αδρανήσουν.

4. Ένας άλλος αδελφός, ρώτησε τον αββά Ποιμένα: Τι να κάνω που με πολεμάει ο πειρασμός της πορνείας και με κυριεύει ο θυμός; Του λέει ο γέροντας: Για αυτό ο Δαυίδ έλεγε: Το λιοντάρι το σκότωνα και την αρκούδα την έπνιγα[2]. Και αυτό σημαίνει ότι τον θυμό τον έκοβα και τον σαρκικό πειρασμό τον έθλιβα μέσα σε κόπους. Είπε επίσης, είναι αδύνατον να ζήσεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, εάν είσαι φίλος της ηδονής και του χρήματος.

5. Διηγούνταν για την αμμά Σάρρα ότι υπέμεινε 13 χρόνια σφοδρό πόλεμο από τον δαίμονα της πορνείας και ποτέ δεν προσευχήθηκε για να απομακρυνθεί ο πόλεμος, αλλά μόνο έλεγε: Θεέ μου, δώσε μου δύναμη. Είπαν επίσης για την ίδια, ότι κάποια φορά, το πονηρό πνεύμα της πορνείας, της επετέθη σφοδρότερα, θυμιάζοντάς την τα μάταια πράγματα του κόσμου αυτού. Αλλά αυτή η ανυποχώρητη, χάρις στο φόβο του Θεού και την άσκησιν της, ευθύς ανέβηκε στο δωμάτιό της να προσευχηθεί. Της παρουσιάζεται τότε το πνεύμα της πορνείας σωματικά και της λέει: Εσύ με νίκησες, Σάρρα. Και εκείνη απαντά: Δεν σε νίκησα εγώ, αλλά ο Δεσπότης μου Χριστός.

6. Για τον ίδιο λογισμό, δηλαδή της πορνείας, είπε ένας γέροντας: Τα παθαίνουμε από την αμέλεια μας. Γιατί εάν θα είχαμε τη βεβαιότητα ότι ο Θεός κατοικεί εντός μας, δεν θα βάζαμε ξένο αντικείμενο εκεί. Γιατί ο Δεσπότης μας Χριστός που κατοικεί μέσα μας και συνυπάρχουμε, βλέπει τη ζωή μας. Για αυτό και εμείς καθώς τον φέρουμε εντός μας και τον βλέπουμε, δεν πρέπει να είμαστε αμελείς αλλά να καθαρίζουμε τον εαυτό μας από την αμαρτία, όπως και εκείνος είναι καθαρός και άγιος[3]. Ας σταθούμε πάνω στο βράχο και ας χτυπήσει ο πονηρός. Μη δειλιάσεις, δεν πρόκειται να σε βλάψει. Ψάλλε με δύναμη λέγοντας: Όσοι έχουν στηρίξει την πεποίθησή τους στον Κύριο μοιάζουν με τον μεγαλόπρεπο όρος Σιών. Δεν θα σαλευθεί ποτέ αυτός που κατοικεί στην Ιερουσαλήμ[4].

7. Πολεμήθηκε κάποτε ένας μαθητής, μεγάλου γέροντα, από σαρκικό πειρασμό και ο γέροντας βλέποντας τον κόπο του, του λέει: Θέλεις να παρακαλέσω τον Θεό να σου ξαλαφρώσει τον πόλεμο; Και αυτός είπε: Όχι αββά, γιατί αν και κοπιάζω, αλλά βλέπω καρπό από τον κόπο μου. Καλύτερα, παρακάλεσε τον Θεό, να μου δίνει υπομονή να τον αντέξω. Και ο αββάς του, τότε του είπε: Σήμερα διαπίστωσα ότι έχεις προκόψει και με έχεις ξεπεράσει.

8. Ένας αδελφός επειδή ενοχλούνταν από τον σαρκικό πειρασμό, πήγε σ’ ένα μεγάλο γέροντα και τον παρακάλεσε: Κάνε αγάπη και προσευχήσου για μένα γιατί ενοχλούμε από τον σαρκικό πειρασμό. Ο γέροντας παρακάλεσε τον Θεό να τον βοηθήσει. Πάλι έρχεται για δεύτερη φορά στον γέροντα και του λέει το ίδιο και ο γέροντας δεν αμέλησε να παρακαλέσει τον Θεό για χάρη του λέγοντας και το εξής: Κύριε φανέρωσέ μου πώς κάνει την πνευματική του εργασία στο κελί ο αδελφός αυτός και από πού προέρχεται η ενέργεια αυτή. Γιατί σε παρακάλεσα και δεν βρήκε ακόμη ανάπαυση. Και του αποκάλυψε ο Θεός τα σχετικά με αυτόν. Τον είδε δηλαδή να κάθεται για πνευματική εργασία και το πνεύμα της πορνείας κοντά του και αυτόν να φλυαρεί με το πονηρό πνεύμα και ένας άγγελος που στεκόταν σταλμένος ειδικά για να τον βοηθήσει και οργιζόταν με τον αδελφό, γιατί δεν έριχνε τον εαυτό του μπροστά στον Θεό αλλά δοκίμαζε ηδονή από τους λογισμούς και εξέθετε όλο του τον νου στην πειρασμική ενέργεια.

Έμαθε λοιπόν ο γέροντας ότι η αιτία προέρχεται από τον αδερφό και όταν ο αδελφός πήγε, του είπε: Εσύ είσαι ο αίτιος που συγκατατίθεσαι στους λογισμούς. Και του δίδαξε πως να αντιστέκεται στους λογισμούς. Έτσι συνήλθε ο αδελφός με τις προσευχές και τη νουθεσία του γέροντα και βρήκε ανάπαυση.

9. Ήλθε στη σκήτη κάποιος για να γίνει μοναχός, έχοντας μαζί του και τον γιο του, ο οποίος μόλις είχε αποκοπεί από τον θηλασμό. Όταν έγινε νέος, άρχισαν οι δαίμονες να του επιτίθενται και είπε στον πατέρα του: Θα πάω στον κόσμο, γιατί δεν μπορώ να υποφέρω τον πόλεμο. Και ο πατέρας του, επέμενε να τον παρακαλεί, να μην το κάνει. Και πάλι του λέει ο νέος: Αββά, δεν αντέχω άλλο. Άσε με να φύγω! Του λέει τότε ο πατέρας του: Άκουσέ με, παιδί μου, μία φορά ακόμη, σε τούτο: Πάρε μαζί σου 40 ζευγάρια ψωμιά και φοινικοβλαστούς για 40 μέρες και πήγαινε στη βαθύτερη έρημο και μείνε εκεί 40 μέρες. Έπειτα, ας γίνει το θέλημα του Θεού. Υπάκουσε πράγματι, στον πατέρα του, σηκώθηκε και μπήκε μέσα στην έρημο και έμεινε εκεί καταβάλλοντας κόπο 20 ημέρες πλέκοντας ξερούς φοινικοβλαστούς και το ψωμί του, το έτρωγε ξερό. Και να, βλέπει την δαιμονική ενέργεια, να κατευθύνεται προς αυτόν. Στάθηκε μπροστά του σαν μία αραπίνα, τόσο βρωμερή, ώστε να μην μπορεί να αντέξει την οσμή της και την έδιωχνε. Του λέει λοιπόν ο δαίμονας: Εγώ στις καρδιές των ανθρώπων φαίνομαι γλυκιά αλλά χάρις στην υπακοή σου και τον κόπο σου, δεν με άφησε ο Θεός να σε εξαπατήσω, αλλά σου φανέρωσε την δυσοσμία μου.

Κι ο αδελφός σηκώθηκε, ευχαρίστησε το Θεό, επέστρεψε στον πατέρα του και του λέει: Δεν θέλω πια να φύγω στον κόσμο, αββά, γιατί είδα τη διαβολική ενέργεια και τη δυσωδία της.

Αλλά και ο πατέρας του είχε λάβει πληροφορία για το γεγονός, λέει στον νεαρό: Εάν θα έμενες τις 40 ημέρες και θα κρατούσες τέλεια την υπακοή, θα έβλεπες μεγαλύτερη θεωρία.

10. Ένας αδελφός ρώτησε κάποιον από τους πατέρες: Τι να κάνω που ο λογισμός μου βρίσκεται πάντοτε γύρω από το σαρκικό αμάρτημα και δεν μ’ αφήνει ούτε μία ώρα να αναπαυθώ και πιέζεται η ψυχή μου; Κι εκείνος του είπε: Όταν οι δαίμονες σπέρνουν τους λογισμούς, μην ανοίγεις συζήτηση μαζί τους. Η δουλειά τους είναι να υποβάλουν αυτοί πάντοτε λογισμούς - δεν το παραλείπουν αυτό - αλλά και δεν εξαναγκάζουν. Στο χέρι σου είναι, να τους δεχτείς ή να μην τους δεχτείς. Είδες τι έκαναν οι Μαδιανίτες; Στόλισαν τις θυγατέρες τους και τις παρουσίασαν στους Ισραηλίτες, κανέναν όμως από αυτούς δεν εξανάγκασαν. Εκείνοι που ήθελαν, ήρθαν σε σχέση με αυτές. Ενώ άλλοι αγανάκτησαν, τους απείλησαν και έφτασαν και στο φόνο. Έτσι συμβαίνει και με τους λογισμούς.

Και ο αδελφός του είπε: Τι να κάνω όμως που είμαι αδύναμος και με νικάει το πάθος; Και εκείνος του είπε: Να τους παρακολουθείς και μόλις αρχίσουν να σου λένε κάτι, μην τους απαντάς, αλλά σήκω, προσευχήσου, βάλε μετάνοια και λεγε: Υιε του Θεού ελέησε με![5] Αλλά ο αδελφός επανέλαβε: Να, αββά μου, μελετώ και δεν έχω κατάνυξη στην καρδιά μου, γιατί δεν καταλαβαίνω το νόημά που κρύβουν τα λόγια. Και ο γέροντας του είπε: Εσύ μην παραλείπεις να διαβάζεις. Άκουσα ότι είπε ο αββάς Ποιμήν και πολλοί από τους πατέρες το εξής: Ο γητευτής δεν ξέρει το νόημα των λόγων που λέει, αλλά το φίδι ακούει και καταλαβαίνει τι σημαίνουν και υποτάσσεται![6] Έτσι και εμείς! Και αν ακόμη δεν γνωρίζουμε το νόημα, αυτών που λέμε με την γλώσσα, οι δαίμονες όμως ακούν και από το φόβο τους φεύγουν.

11. Έλεγαν οι γέροντες, ότι ο λογισμός της πορνείας, μοιάζει με το φυτό πάπυρο[7]. Αν δηλαδή πέσει ο λογισμός σαν σπόρος μέσα μας και δεν τον πιστέψουμε, αλλά τον απορρίψουμε, τον κόβουμε χωρίς κόπο. Αν όμως αισθανθούμε ευχαρίστηση από την παρουσία του και σαν να συμφωνούμε μαζί του, μεταβάλλεται και γίνεται σίδερο και δύσκολα κόβεται. Χρειάζεται να γνωρίζουμε για το λογισμό αυτό, ότι για εκείνους που υπακούνε σε αυτόν, δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας, ενώ για όσους δεν τον αποδέχονται, τους περιμένει στεφάνι.

12. Έλεγε κάποιος από τους Θηβαίους γέροντες: Εγώ ήμουν παιδί ενός ιερέα των ειδωλολατρών. Όταν ήμουν μικρός, καθόμουν πολλές φορές μέσα στον ναό και έβλεπα τον πατέρα μου που έμπαινε και έκανε θυσίες στο είδωλο. Μία φορά λοιπόν, μπήκα κρυφά από πίσω του και είδα τον σατανά, να κάθεται και γύρω του έστεκε το στράτευμα του και να, ήρθε ένας από τους βαθμοφόρους του και τον προσκύνησε. Απευθύνθηκε ο διάβολος σε αυτόν και του είπε: Από πού έρχεσαι; Και εκείνος απάντησε: Στην τάδε χώρα ήμουν και ξεσήκωσα πόλεμο και μεγάλη ταραχή και έκανα να χυθεί πολύ αίμα και ήρθα να σου το αναγγείλω. Και σε πόσο χρόνο; τον ρωτάει το έκανες αυτό. Σε 30 μέρες, είπε. Διέταξε τότε να τον μαστιγώσουν και είπε: Τόσο χρόνο αυτό μου έκανες;

Και να, άλλος τον προσκυνάει. Ρωτάει κι αυτόν: Από πού έρχεσαι; Και απαντάει ο δαίμονας: Ήμουν στη θάλασσα και ξεσήκωσε ανέμους, βύθισα καράβια και πολλούς ανθρώπους θανάτωσα και ήρθα να σου το αναγγείλω. Και σε πόσο χρόνο - τον ρωτάει - το έκανες; Σε 20 μέρες, απαντά. Έδωσε εντολή και αυτόν να μαστιγώνουν λέγοντάς του: Γιατί τόσες μέρες μόνο αυτό έκανες;

Και να, ήρθε τρίτος και τον προσκύνησε. Ρώτησε και αυτόν: Από πού έρχεσαι και εσύ; Και αυτός είπε: Στην τάδε πόλη γινόταν γάμος και ξεσήκωσα τσακωμούς, σκότωσαν τον γαμπρό και τη νύμφη και έκανα να χυθεί πολύ αίμα και ήλθα να σου το αναγγείλω. Σε πόσες μέρες το έκανες αυτό; Σε 10 απαντάει. Αλλά και αυτόν διέταξε να τον μαστιγώσουν γιατί καθυστέρησε.

Ήρθε και ένας τέταρτος να τον προσκυνήσει. Ρωτάει και αυτόν: Από πού έρχεσαι και εσύ; Και αυτός είπε: Ήμουν στην έρημο και έκανα 40 χρόνια πολεμώντας κάποιον μοναχό και απόψε τον έριξα στην πορνεία. Ο σατανάς μόλις τ’ άκουσε αυτό, σηκώθηκε, τον καταφίλησε, πήρε το στεφάνι που φορούσε και το έβαλε στο κεφάλι του. Ύστερα τον κάθισε στον θρόνο του μαζί του λέγοντας: Μεγάλο έργο έκανες!

Και πρόσθεσε ο γέροντας: Βλέποντας αυτά εγώ είπα: Πράγματι σπουδαία είναι η τάξη των μοναχών! Έτσι ο Θεός ευνόησε τη σωτηρία μου και έφυγα από τον κόσμο και έγινα μοναχός.

13. Ένας αδελφός, ρώτησε κάποιον γέροντα: Εάν ένας μοναχός πέσει σε πειρασμό, στεναχωρείτε γιατί ενώ είχε φτάσει σε κάποια προκοπή, βρέθηκε στα χαμηλά και καταβάλλει πολύ κόπο ώσπου να ξανασηκωθεί. Ενώ, αυτός που έρχεται από τον κόσμο, καθώς πρωτοξεκινάει, προχωρεί και προκόβει. Και ο γέροντας αποκρίθηκε: Ο μοναχός που πέφτει σε πειρασμό, μοιάζει με το σπίτι που γκρεμίζεται. Εάν γενικά είναι νηφάλιος τον λογισμό του και θελήσει να ξαναχτίσει το γκρεμισμένο σπίτι, θα βρει πολλά υλικά: τα θεμέλια, τις πέτρες, τα ξύλα, τα χώματα και μπορεί να προκόψει γρηγορότερα από αυτόν που ακόμα δεν έσκαψε και δεν έριξε θεμέλιο, ούτε έχει κανένα από τα χρειαζούμενα υλικά. Αλλά βάζει αρχή με την ελπίδα, ότι ίσως μπορέσει να το αποτελειώσει. Αυτό λοιπόν συμβαίνει και μ’ εκείνον που ασκεί τη μοναχική ζωή. Εάν πέσει στον πειρασμό και επιστρέψει, έχει πολλά στη διάθεσή του να χρησιμοποιήσει: τη μελέτη, την ψαλμωδία, το εργόχειρο, που αυτά είναι τα θεμέλια. Και στο διάστημα που ο αρχάριος τα μαθαίνει αυτά, εσύ φτάνεις στη σειρά που είχες πρώτα.

14. Ένας αδελφός ανέφερε σε κάποιον γέροντα το εξής: Με πολεμάει ο πειρασμός της πορνείας. Και ο γέροντας του λέει: Εάν αυτό είναι καλό, γιατί απομακρύνθηκες από αυτό; Αν όμως είναι κάτι σάπιο, γιατί το γυρεύεις;

15. Έλεγε γέροντας, ότι οι πονηροί λογισμοί μοιάζουν με τις μύγες που μπαίνουν μέσα στο σπίτι. Αν λοιπόν τις σκοτώνεις τμηματικά, μία-μία καθώς μπαίνουν, δεν κουράζεσαι. Αν όμως αφήσεις να γεμίσει το σπίτι, πολύς κόπος θα χρειαστεί για να τις βγάλεις. Μπορεί βέβαια να το κατορθώσεις, μπορεί όμως να αποκάμεις και να τις αφήσεις να σου ρημάξουν το σπίτι.

16. Είπε ένας γέροντας: Εάν πολεμείσαι στο σώμα ή στην καρδιά, από τον πειρασμό της πορνείας, ψάξε να βρεις από πού ξεκίνησε ο πόλεμος και διόρθωσε το. Αν δηλαδή ξεκίνησε από καλοπέραση, από πολύ ύπνο, από περηφάνια ή αν θεωρείς τον εαυτό σου καλύτερο από κάποιον άλλο ή αν κατέκρινες κάποιον που αμάρτησε. Γιατί χωρίς αυτά, δεν πολεμείται ο άνθρωπος από τον πειρασμό της πορνείας.

17. Κάποιος αδελφός ρώτησε έναν γέροντα για τα πάθη τα σωματικά, και ο γέροντας του είπε: Αυτοί είναι που ψάλλουν στο άγαλμα του Ναβουχοδονόσορα. Εάν οι αυλητές[8], δεν εξαπατούσαν τους ανθρώπους, δεν θα προσκυνούσαν το άγαλμα[9]. Έτσι και ο εχθρός, τραγουδάει στην ψυχή με τα πάθη[10], μήπως και μπορέσει να τη ρίξει με απάτη στα σωματικά πάθη.

18. Ένας αδελφός είπε σε κάποιον γέροντα: Τι να κάνω πάτερ, ο ρυπαρός λογισμός με σκοτώνει. Κι ο γέροντας του λέει: Η μητέρα όταν θέλει να ξεκόψει το παιδί από το θηλασμό, βάζει στο μαστό της σκίλλα[11]. Έρχεται το παιδάκι κατά την συνήθειά του να θηλάσει και από την πίκρα που έχει ο μαστός απομακρύνεται. Και συ λοιπόν βάλε σκίλλα. Τον ρωτάει ο αδελφός: Και ποια είναι η σκίλλα που πρέπει να βάλω; Τη μνήμη του θανάτου και των βασάνων στον άλλον κόσμο, απαντά ο γέροντας.