15. ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ

(ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΥΠΟΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΘΕΜΑΤΩΝ ΤΑ ΠΡΟΔΡΟΜΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ)

Αυτή τη φορά γράφω περισσότερο από ανάγκη ένεκα της εσωτερικής μου λύπης, όταν βλέπω συνανθρώπους μου, φίλους, γνωστούς και μη, να προπηλακίζουν τους ιερείς και Επισκόπους τούτου του τόπου, χωρίς ν’ αναλογίζονται, το βάρος της αμαρτίας, που θέτουν εις τη ψυχή τους. Αλλά, ως άλλοι πολέμιοι της πίστεως, αν και βαπτισμένοι Ορθόδοξοι, ξεσπούν με τόσο μένος κατά της εκκλησίας, χλευάζοντας και υπονομεύοντας τους θεσμούς και τις αξίες που διέπουν το οικοδόμημά της.

Σας υπενθυμίζω πως τον ιερέα και τον μοναχό δεν τον εκλέγει ο κλήρος, μήτε ο λαός! Τον πρεσβευτή και φύλακα της Ιεράς Παρακαταθήκης, τον χρίζει ο ίδιος ο Παράκλητος, το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Η Πρόνοια του Θεού, επέλεξε αυτόν τον ιερέα, για να καθοδηγήσει, το ποίμνιό Του, σε οδό σωτηρίας, χρησιμοποιώντας τις δωρεές του Παρακλήτου, που έλαβε με το Χρίσμα. Ο ιερέας, ο Αρχιερέας, δεν παύει να είναι άνθρωπος και ως άνθρωποι, «…τέρπουμε στην αμαρτία…». Αλλά, τι είπε ο Κύριος στους επικριτές της μοιχαλίδας γυναικός;

«…ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον…» Ιωα. (8, 7)! Εμείς φυσικά, ως άλλοι αναμάρτητοι, τρέχουμε πρώτοι να ρίξουμε τον λίθο, ως κίνηση εντυπωσιασμού και επικρότησης. Ποιοι είμαστε εμείς ν’ αμφισβητήσουμε τον ίδιο τον Δημιουργό και την ακοίμητη ανησυχία Του, για τη σωτηρία μας; Πότε γίναμε όλοι αναμάρτητοι για να κρίνουμε τους πάντες; Πότε πέρασε μια μέρα, έστω μια μέρα, στην πρόσκαιρη ζωή μας, που να μην επιπέσουμε στην αμαρτία; Τι είσαι άνθρωπε χωρίς τον Θεό; Ένα σκουπίδι είσαι! Όταν θα φύγεις από αυτόν τον κόσμο, το σώμα σου θα σαπωνοποιηθεί και θα εκβάλλει δυσωδία! Δεν θα ξεχωρίζει τότε ο πλούσιος από τον πτωχό, όχι! Όλοι θα είναι το ίδιο! Σκουπίδια! Η σκουπιδοποίηση του ανθρώπου όμως ισχύει όταν ζούμε άνευ Χάριτος! Όταν ο άνθρωπος ζει μετά της Χάριτος, τότε όχι μόνο το πρόσωπο του φεγγοβολά αλλά και το σώμα μυροβλύζει! Αυτές είναι επενέργειες της Χάριτος για να μας καταστήσουν σαφές ότι «…ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ…» και από τη μέρα της Κρίσεως δεν θα εξαιρεθεί κανείς. Είναι οι επενέργειες του Αγίου Πνεύματος, που φανερώνουν τους πραγματικούς υιούς της Αυτού θεότητας, από τους νόθους.

Αφορμή αυτής μου της συγγραφής, είναι μια ομιλία του Μητροπολίτη Μόρφου κ.κ Νεόφυτου,  που καλέστηκε ν’ απαντήσει ερωτηθείς από το ακροατήριό του, ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι που κάποιοι έχουν ερωτική διάθεση προς το ίδιο φύλο.

Πρώτου τοποθετηθώ υπέρ ή κατά του λόγου της ομιλίας του Μητροπολίτη Μόρφου κ.κ Νεοφύτου, σας θυμίζω τι είπε συνοπτικά στην ομιλία του:

Επικαλούμενος πρωτίστως, τα λόγια μαρτυρίας του Αγίου Πορφυρίου, είπε ότι η τάση κάποιων ανθρώπων να έχουν ερωτική διάθεση προς το ίδιο φύλο, είναι συνήθως πρόβλημα που το μεταδίδουν οι γονιοί.

Και αυτό συνήθως προκαλείται, όταν η ερωτική πράξη των γονέων, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της κυοφορίας, δεν είναι φυσιολογική. Όταν στη γυναίκα αρέσει η μη φυσιολογική συνεύρεση, της δημιουργείται επιθυμία και η επιθυμία αυτή μεταδίδεται στο κυοφορούμενο βρέφος.

Τα πιο πάνω λόγια ήταν αφορμή, κάποιοι να βρουν τροφή για σαρκασμό, εμπαίζοντας πλην σαφώς και την αυθεντικότητα των λόγων του!

Για να εξετάσουμε τη γνησιότητα των λόγων του Δεσπότη, πρέπει να το προσεγγίσουμε από δύο σκοπιές.

• 1.   Την πνευματική
• 2.    Την επιστημονική

ΑΠΟ ΑΠΟΨΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ

Θα ξεκινήσω με μια φράση από τον 50^ον ψαλμό του Δαβίδ που μας λέει «…εν αμαρτίαι εκύσσησέ με η μήτηρ μου…». Τι θέλει να μας δηλώσει εδώ ο ψαλμωδός;  Θέλει να δηλώσει ότι με τη γέννησή μας κληρονομούμε τη ροπή προς την αμαρτία. Οι επιθυμίες κάποιων παθών, κάποιων λαθών των γονιών μας, γίνονται κατά κάποιο τρόπο, δικές μας εσωτερικές επιθυμίες, που ως άνθρωποι πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε. Δεν σημαίνει ότι επιβαρύνετε η ψυχή μας απ’ αυτές, αλλά συνήθως καλούμαστε να τις αποκόψουμε. Αυτές οι επιθυμίες παίρνουν σε μας και εκδηλώνονται κατά τη διάρκεια της εφηβείας.

Αυτό φυσικά, δεν σημαίνει και δεν υποδηλώνει πως κληρονομούνται μόνο οι αμαρτίες και τα πάθη, αλλά πολλές φορές, συναντούμε και το ανάστροφο αποτέλεσμα.

Η Ιερά παράδοση της εκκλησίας μας διδάσκει, ότι αν από μία οικογένεια ανακηρυχθεί κάποιος άγιος, τότε όχι μόνο η εν λόγω οικογένεια ευλογείται, αλλά ευλογούνται και 7 γενεές πριν από αυτή.

Ο Άγιος Παΐσιος, εφιστούμε την προσοχή των γονιών κατά τη διάρκεια της κύησης και συνιστούσε οι γονείς να ψάλλουν τροπάρια, να απαγγέλλουν το Ευαγγέλιο, να διαβάζουν το ψαλτήρι. Το έλεγε αυτό ο γέροντας Παΐσιος, γιατί γνώριζε πως η Χάρις που απεκόμιζε το ζεύγος από τη πράξη αυτή, μεταδιδόταν και στο κυοφορούμενο βρέφος.

Το παιδί ξεκινά ν’ ανδρώνεται και να γαλουχείται από την κοιλιά της μάνας. Πολλές μάνες ένεκα της θλίψης και στεναχώριας τους, ένεκα των ποικίλων δοκιμασιών που είχαν στη ζωή τους, απώλεσαν το παιδί τους! Η θλίψη και η στεναχώρια, μεταδίδεται στο παιδί.

Γνωρίζετε σε τι ψυχολογική κατάσταση επέρχεται το παιδί - ακόμα και κατά την διάρκεια της πιο ώριμης αν θέλετε παιδικής του ηλικίας - όταν βλέπει τους γονείς του να τσακώνονται, να λογομαχούν, να υψώνουν τη φωνή τους. Κλαίνε μέσα τους, σπαράζουν, οδύρονται, και ζητούνε από τον Θεό να μην έχουν τίποτα, ούτε παιχνίδια ούτε παιδότοπους, ούτε μεγάλες αυλές, ούτε μεγάλα πάρκα για να τρέχουν. Το μόνο που ζητούνε είναι τα βρουν και πάλι οι γονείς του. Από εκεί πηγάζει η ευτυχία τους, από εκεί εκβάλλει η χαρά τους, μέσα από την δικιά τους ειρηνική συνύπαρξη αγάλλεται! Και ξέρετε γιατί; Γιατί όλες αυτές οι αρετές, της πραότητας, της υπομονής, της αλληλεγγύης, της κατανόησης, είναι  επενέργειες της Θείας Χάριτος, και μόνο μέσα από αυτές, το κάθε παιδί υψώνεται.

Η μάνα που κυοφορεί, θα το επαναλάβω, είναι πολύ σημαντικό να προσεύχεται και να διαβάζει χωρία του Ευαγγελίου, γιατί έτσι μεταδίδει χρηστότητα στο παιδί της!

Να σας θυμίσω όταν η Παναγιά, όταν κυοφορούσε τον Χριστό, πήγε μία μέρα να επισκεφτεί την Ελισάβετ, που κυοφορούσε τότε τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Όταν οι δύο γυναίκες συναντήθηκαν τότε, ω του θαύματος, «...ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής…» Δηλ. τι; Με την εύθυμη ευχή του ασπασμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, μεταδόθηκε στο βρέφος η θεία Χάρη που πλημμύρησε κατόπιν και την Ελισάβετ. Το βρέφος αισθάνθηκε την παρουσία της θεότητας γύρω του και σκίρτησε από αγαλλίαση!

Γιατί λοιπόν παραξενεύεσαι άνθρωπε όταν σου λένε ότι οι επιθυμίες, των γονέων, διαβιβάζονται στο παιδί ή στα παιδιά τους;

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Οι δυνατοί στην πίστη, δεν τους ενδιαφέρει και τόσο η επιστημονική προσέγγισης, γιατί ο λόγος του Θεού, είναι λόγος αλήθειας, λόγος αυθεντικός, που έχει αιώνια ισχύ. Την επιστημονική προσέγγιση την παραθέτουμε για τους ολιγόπιστους, που στη ζωή τους έμαθαν να γκρινιάζουν και ν’ αμφισβητούν το καθετί.

Αν δεν σας κάλυψε η πνευματική μου προσέγγιση, ας το δούμε και από επιστημονικής προσέγγισης. Δεν θα προσπαθήσω να χρησιμοποιήσω πολυσύνθετους επιστημονικούς όρους, θα προσπαθήσω να μιλήσω απλά, όπως απλά κυλούν και απορρέουν τα λόγια από μέσα μου.

Θα ξεκινήσω ας μου επιτραπεί με ερώτηση, «…Τα παιδιά μας όταν γεννιούνται, δεν αποκτούν συνήθως χαρίσματα και συνήθειες που έχουν οι γονείς τους;…», και επεξηγώ.

Γονείς που έχουν κλίση στην μουσική τέχνη, γεννούν παιδιά με κλίσεις στην μουσική τέχνη. Ιδού και το παράδειγμα εν τη οικία μου. Η σύζυγος μου μουσικός, παιδοψυχολόγος και το παιδί μας παίζει από την ηλικία των πέντε (5) βιολί. Αυτό βέβαια το συναντούμε και σ’ άλλα ζευγάρια, γιατί από την κοιλιά της μάνας τα βρέφη, εντρυφούσαν και άκουγαν τους ήχους της μουσικής.

Βλέπουμε παιδιά ιατρών να γίνονται ιατροί, παιδιά ποδοσφαιριστών να γίνονται ποδοσφαιριστές και πάει λέγοντας.

Οι αναλύσεις DNA που κάνουμε για να πιστοποιήσουμε την προέλευση μας, τι περικλείουν μέσα;

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ!

Οι πληροφορίες αυτές, έχουν να κάνουν με το γένος του ζευγαριού, κάποια ιδιαίτερα εξωτερικά γνωρίσματα του άντρα είτε της γυναίκας, χρώμα δέρματος, ματιών, ύψος, ανάστημα και πολλά άλλα, ακόμα περιέχουν και τις βαθύτερες μας επιθυμίες.

Αν κάποιοι γνωρίζετε το περιβόητο παιχνίδι Assassin’s Creed, με παγκόσμιες πωλήσεις, είναι μια τεκμηρίωση αυτών που λέμε! Ο ήρωας του παιχνιδιού, όντας απόγονος κάποιου μακρινού προπάτορά του που ήταν δολοφόνος, ανακαλύπτει μέσω επιστημονικής έρευνας, τη δολοφονική δεινότητα που κληρονόμησε, και σιγά σιγά δημιουργείτε μέσα του η επιθυμία, να σκοτώσει τους εχθρούς του. Παιχνίδι μεν, αλλά στηριγμένο πάνω σε επιστημονικό υπόβαθρο.  

Όπως αναλύσαμε και στην πνευματική μας προσέγγιση έτσι και εδώ στην επιστημονική προσέγγιση, οι επιθυμίες αυτές, δεν μεταδίδονται μόνο από τη μάνα στο παιδί, αλλά μεταδίδονται και από το παιδί στη μάνα! Και επεξηγώ.

Πόσες φορές άνθρωπε, είδες τη σύζυγό σου κατά τη διάρκεια της κύησης να ζητάει πράγματα που πριν σιχαινόταν, δεν της άρεσαν, αλλά ξαφνικά ξεκίνησε να τα ποθεί και να τα ζητεί;

Αυτό γίνεται, γιατί το βρέφος έχει τη δική του ξεχωριστή οντότητα, έχει το δικό του προσωπικό DNA και ως συγκοινωνών δοχείο με τη μητέρα του, έχει τα δικά του θέλω, που μετουσιώνονται σε επιθυμίες της μάνας.

«Το μήλο, κάτω από τη μηλιά θα πέσει» μας λέει η λαϊκή παροιμία, δηλώνοντας πως τα παιδιά μας είναι κομμάτι του εαυτού μας. Εδώ θα επεκτείνω καλύπτοντας και τους πονηρά σκεφτόμενους, που μπορούν να πουν πως και η μηλιά μπορεί να κάνει αχλάδια, αλλά και η αχλάδια μπορεί να κάνει μήλα! Ναι! Γίνετε! Εφόσον μπολιάσουμε τη μηλιά ή την αχλαδιά με ξένο DNA, αλλά να μην ξεχνάτε, πως αυτή είναι η παρά φύσιν μέθοδος και όχι η κατά φύσιν!

Και ο σύγχρονος φιλελεύθερος άνθρωπος, που επιθυμεί να είναι είτε γυναίκα, είτε άνδρας, έξω από την αρχική του φύση, μπορεί να το κάνει. Μπορεί να «μπολιαστεί» αλλά αυτό είναι το παρά φύσιν και όχι το κατά φύσιν.

Τι καινούριο μας είπε ο Μητροπολίτης Μόρφου, κ. Νεόφυτος και εσείς το διατυμπανίζετε, κάνοντάς το Μέγα θέμα, με αποτέλεσμα το παραλήρημα σας, να αντηχήσει ακόμα και στην Αμερική; Γιατί θιχτήκατε; Γιατί θυμώσατε;

Η αληθινή Σοφία, δεν είναι στο να γνωρίζω πολλά πράγματα, αλλά στο να έχω μέσα μου φόβο Θεού, «…αρχή σοφίας φόβος Κυρίου…». (Παροιμίαι Σολ. 1, 7). Η πραγματική σοφία δεν είναι η κοσμική γνώση, αλλά ο σεβασμός και η αγάπη σ’ Αυτόν που είναι η γνώση. Πραγματική σοφία δεν είναι να κερδίσω τον κόσμο, αλλά δια της Χάριτος Αυτού, η θεοποίηση του ανθρώπου με την απεξάρτηση από τον κόσμο.

Μέσω της δικής Του Σοφίας, πρέπει να προσεγγίζουμε και εμείς, οιανδήποτε αμφιβολία ή πρόβλημα που τυχόν προκύψει. Αλλά αυτή η γνώση την δίνει ο Θεός στους ταπεινούς, στους «πτωχούς τούτου του κόσμου»! Δεν την εκχωρεί στους υπερόπτες, δεν την μοιράζει στους επικριτές, δεν την δίνει στους χλευάζοντες, αλλά την παραχωρεί μόνο στους ταπεινούς στην καρδιά.

Ο ψαλμός 13 του Δαυίδ λέει «...βουλὴν πτωχοῦ κατῃσχύνατε,…», εννοεί γιατί περίγελάτε τους πτωχούς και ταπεινούς στο πνεύμα ανθρώπους; Και συνεχίζει ο στίχος αυτός και λέει «…ὁ δὲ Κύριος ἐλπὶς αὐτοῦ ἐστι…»! Τι θα επιτύχετε όταν υπονομεύετε,  χλευάζετε και αντιμάχεστε κατά των ανθρώπων που εναποθέτουν την ελπίδα τους στο Θεό; Την απάντηση θα σας τη δώσει ο ψαλμός 2, που αναφέρεται στους ασεβείς και λέει, «…ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ ὁ Κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς, τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταράξει αὐτούς…»! Δείτε ερμηνεία https://meagapitheou.blogspot.com/2019/03/2.html

Αν στη ζωή μας δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τους πνευματικούς λόγους δεν σημαίνει ότι καταργούνται ή είναι αναληθείς! Αν η καρδιά μας είναι ερμητικά κλειστή για να δεχτεί τις ενέργειες της Χάριτος, δεν σημαίνει ότι οι ενέργειες αυτές δεν υπάρχουν!  

Ας συγκρατήσουμε αυτά που λέμε, ας περιεργαστούμε πρώτα αυτά που πρόκειται να πούμε και ας μην επαληθεύουμε τον στίχο του ψαλμού 13 «…τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν…»!

Γνώρισα ανθρώπους που με το άνοιγμα της φωνής τους, έβγαινε φρίκη και δυσωδία κολάσεως. Γνώρισα όμως και ανθρώπους που μόνο η παρουσία τους στο χώρο, σε μαγνήτιζε, σε έλκυε και απλά ήθελες να κάθεσαι εκεί με τις ώρες δίπλα τους και ας μην λέγανε τίποτα!

Οι περισσότεροι που χλευάζουν τέτοιου είδους συζητήσεις, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ που χλευάζουν, μία από τις πρώτες πνευματικές ασκήσεις της εν Χριστώ ζωής, που δεν είναι άλλη παρά η νηστεία! Πολλοί από εσάς λέτε, «…ότι η πραγματική νηστεία, δεν είναι οι τροφές. Η πραγματική νηστεία είναι να προσέξουμε το τι θα πούμε, το πώς θα εκφραστούμε, να πούμε ένα καλό λόγο, να προσέξουμε την καταλαλιά και την κατάκριση, να αποφεύγουμε τα ψέματα κ.α…» Και έχετε δίκαιο! Αυτά είναι λόγια του Μ. Βασιλείου και όχι δικά σας! Αλλά και πάλι, τα λέτε αυτά, χωρίς να νοήσετε, πως  για να πετύχετε τα πιο πάνω, πρέπει πρώτα να κάνετε τη σωματική νηστεία! Τη νηστεία των τροφών! Ο Μέγας Βασίλειος τα είπε αυτά απευθυνόμενους σ’ αυτούς που ήδη κάνουν τη νηστεία των τροφών, απλά για να τους επιστήσει την προσοχή, να μην οδηγηθούν στην έπαρση, ότι και καλά νηστεύουν!

Αν δεν πατήσουμε όλοι μας στο πρώτο σκαλοπάτι του πνευματικού αγώνα, δεν μπορούμε ν’ ανεβούμε στο δεύτερο! Πρέπει πρώτα να ξεκινήσεις να νηστεύεις έστω και επιφανειακά, και με το χρόνο θα μπορέσεις σιγά σιγά να νηστεύεις και πνευματικά! Ξεκινά να εκκλησιάζεσαι και μετά ξεκίνα να μάθεις να προσεύχεσαι ατομικά! Και αφότου ξεκινήσεις και μάθεις να προσεύχεσαι ατομικά, ξεκινά τότε να μάθεις να γονατίζεις! Και όταν μάθεις να γονατίζεις ξεκίνα τότε να μετανοείς για τις αμαρτίες και τα πάθη σου. Όταν τα κάνεις βήμα-βήμα όλα αυτά, σιγά σιγά θ’ ανοίξουν τα μάτια της ψυχής σου και θα δεις πράγματα που πριν δεν μπορούσες να δεις! Πράγματα που πριν δεν τα χωρούσε ο νους σου! Πράγματα απίστευτα, ασύλληπτα, θεϊκά! Όταν θα κάνεις αυτή τη διαδρομή, θ’ ανακαλύψεις τότε από που πηγάζει η ορθότητα των λόγων του Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, όταν μιλά κάποιος για κάποιο θέμα, δεν πρέπει να γενικεύουμε! Όταν επικαλούμαστε μια προσωπική μας μαρτυρία, που εμείς οι ίδιοι βιώσαμε, δεν σημαίνει ότι αυτός είναι και ο γενικός κανόνας. Δεν έχουμε όλοι οι άνθρωποι την ίδια διάκριση. Ακόμα και στην ανάγνωση ενός απλού μυθιστορήματος, ο καθένας από μας πλάθει τον δικό του κόσμο, ανάλογα πως μας αγγίζει το εν λόγω βιβλίο που διαβάζουμε. Δεν είναι για όλους μας το ίδιο. Πόσο μάλλον η Αγία Γραφή, που το μέτρο κατανόησής της, το καθαρίζει η καρδιά μας! Γι’ αυτό ένας πνευματικός πατέρας, όταν μιλά και κατευθύνει τα πνευματικά παιδιά του, διαφορετικά μπορεί να μιλήσει σε κάποιον πιστό που νηστεύει, που αγωνίζεται, που προσεύχεται, από κάποιον που τώρα ξεκίνησε τον αγώνα του, ή που αν θέλετε που τώρα άνθισε η επιθυμία μέσα του, ν’ αναζητήσει το Θεό. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ, ώστε όλοι να καταλάβουμε το ίδιο πράγμα. Γι’ αυτό ο λόγος μας πρέπει να είναι λόγος απλός, απευθυνόμενος στον μέσο άνθρωπο, ώστε όλοι να μπορέσουν να νοήσουν και να καταλάβουν τα κρύφια των μυστηρίων της αγίας μας Εκκλησίας. Γένοιτο.