ΨΑΛΜΟΣ 14. IΔ'.

«…Ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ…».

Υπάρχει μεγάλη ομοίωση του ψαλμού 14 με τον ψαλμό 23. Αμφότεροι, συνετάχθησαν επ’ ευκαιρίας της μεταφοράς της Κιβωτού της Διαθήκης εις το όρος Σιών. Ο ψαλμός βασίζεται σε μιας ερώτηση (στίχ. 1) και η απάντηση δίδεται στους στίχ. 2-5.

Ως εκ τούτου ο ψαλμός αυτός διαιρείται σε δύο στροφές/μέρη:

• 1.    Στίχ. 1: Η ερώτηση στην οποία βασίζεται όλος ο ψαλμός
• 2.    Στιχ. 2-5: Η απάντησης της ερώτησης

1^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 1: Η ερώτηση στην οποία βασίζεται όλος ο ψαλμός

Ψαλ. 14,1  - Κύριε, τίς παροικήσει ἐν τῷ σκηνώματί σου; ἢ τίς κατασκηνώσει ἐν ὄρει ἁγίῳ σου;

Ψαλ. 14,1  (Νεοελληνική απόδοση) – Κύριε, ποιός είναι άξιος να φιλοξενηθεί, έστω και επ' ολίγον, στο εν τη Ιερουσαλήμ κατοικητήριο Σου; Η ποιός είναι άξιος να στήσει την σκηνή του στο άγιο Σου όρος, όπου υπάρχει ο ναός Σου;

2^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 2-5: Η απάντησης της ερώτησης του στίχ. 1 δεν είναι τελετουργικού περιεχομένου αλλά πνευματικού. Δεν ζητούνται τύποι εξωτερικοί, αλλά εκπλήρωση ηθικών αξιών.

Ψαλ. 14,2 - πορευόμενος ἄμωμος καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην, λαλῶν ἀλήθειαν ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ,

Ψαλ. 14,2  (Νεοελληνική απόδοση) - Μόνον ο άμεμπτος και ακατηγόρητος. Εκείνος ο οποίος εργάζεται και εφαρμόζει δικαιοσύνη, ο οποίος αγαπά την αλήθεια με όλη του την καρδία και αυτήν μόνον λέγει.

Ψαλ. 14,3 - ὃς οὐκ ἐδόλωσεν ἐν γλώσσῃ αὐτοῦ, οὐδὲ ἐποίησε τῷ πλησίον αὐτοῦ κακὸν καὶ ὀνειδισμὸν οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ τοῖς ἔγγιστα αὐτοῦ.

Ψαλ. 14,3  (Νεοελληνική απόδοση) - Εκείνος, που δεν έπλεξε δόλια σχέδια με τη γλώσσα του και δεν έκαμε ποτέ κάτι κακόν προς τον πλησίον του, ούτε ενέπαιξε ποτέ η δυσφήμησε τους γύρω του ανθρώπους.

Ψαλ. 14,4 - ἐξουδένωται ἐνώπιον αὐτοῦ πονηρευόμενος, τοὺς δὲ φοβουμένους τὸν Κύριον δοξάζει· ὁ ὀμνύων τῷ πλησίον αὐτοῦ καὶ οὐκ ἀθετῶν·

Ψαλ. 14,4 (Νεοελληνική απόδοση) - Αυτός, στους οφθαλμούς του οποίου θεωρείται ανάξιος και εξουθενωμένος εκείνος, που βαδίζει τον δρόμο της πονηρίας, ενώ εξ αντιθέτου τιμώνται και δοξάζονται από αυτόν εκείνοι, που φοβούνται τον Κύριο. Αυτός έχει το δικαίωμα παρά του Θεού να εισέρθει στον ναό Κυρίου· αυτός που δίδει τίμιες και ένορκες υποσχέσεις στον πλησίον του και ποτέ δεν τις παραβαίνει, αλλά τας τηρεί με ακρίβεια.

Ψαλ. 14,5 - τὸ ἀργύριον αὐτοῦ οὐκ ἔδωκεν ἐπὶ τόκῳ καὶ δῶρα ἐπ᾿ ἀθῴοις οὐκ ἔλαβεν. ὁ ποιῶν ταῦτα, οὐ σαλευθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα.

Ψαλ. 14,5  (Νεοελληνική απόδοση) - Αυτός, ο οποίος δεν δανείζει τα χρήματά του με τόκο και δεν δέχεται δώρα, δια να εκδώσει καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος αθώων ανθρώπων. Ο άνθρωπος, που πράττει αυτά, δεν θα σαλευτεί ποτέ ούτε ενώπιον και τον μεγαλυτέρων κινδύνων.

Επιλεκτική ερμηνεία Ψαλμού 14. ΙΔ’  

Στον παρόντα ψαλμό θα εστιάσω στην μια και μόνο ερώτηση στην οποία βασίζεται όλος ο ψαλμός.

Κύριε, τίς παροικήσει ἐν τῷ σκηνώματί σου; ἢ τίς κατασκηνώσει ἐν ὄρει ἁγίῳ σου;

«Παροικώ» σημαίνει μένω κάπου ως ξένος. «Σκήνωμα» είναι η σκηνή του μαρτυρίου, η οποία είναι το κέντρο της θείας λατρείας και επομένως, ναός του Θεού. Με άλλα λόγια η ερώτηση που τίθεται από τον ψαλμωδό είναι, «…Ποιος είναι άξιος να εισέλθει εις τον οίκο του Θεού, στα άγια των αγίων;…».

Ο Δαβίδ μας δεικνύει 3 αρετές που πρέπει να αποκτήσουμε, «πορευόμενοι», «ενεργούμενοι», «ομιλούμενοι».

Πρέπει να πορευθούμε άμωμοι, χωρίς πάθη, αποφεύγοντες πάν κακό, πάσα κακολογία, πάσα επίκριση και περιφρόνηση των συνανθρώπων μας.

«Ενεργούμενοι» και εργαζόμενοι τη δικαιοσύνη. Τηρώντας τις εντολές του Θεού και δια της αγάπης Αυτού που χορηγεί και ευεργετεί κάθε άνθρωπο, να πράττουμε ομοίως. Διακονώντας και παρέχοντας στήριξη και ανιδιοτελώς σε κάθε άνθρωπο, είτε αυτός είναι γνωστός μας, είτε φίλος μας, είτε είναι άγνωστος, είτε ακόμα θεωρείται και εχθρός μας. Ο εργαζόμενος τη δικαιοσύνη, έχει την καρδιά του Σαμαρείτη στην οποία χωρεί ο κάθε άνθρωπος, ομόθρησκος ή αλλόθρησκος, ευσεβής ή ασεβής. Γιατί στην ευεργεσία ακόμα και αυτών που μας διώκουν εκεί υπάρχει και ο ουράνιος μισθός της αγάπης, εκεί ο άνθρωπος γίνεται όμοιος Θεού. 

«Ομιλούμενοι την αλήθειαν». Ο καθαρός την καρδία άνθρωπος, μπορεί να διαλαλεί και να πρεσβεύει την Αλήθεια στους συνανθρώπους του. Ο άδολος αυτός άνθρωπος, έχει μόνο αγάπη μέσα του, ακόμα και αν αυτή μεταφράζεται σε θυσία για τον συνάνθρωπό του. Δεν κάνει εκπτώσεις στην πνευματική του ζωή, ακόμα και αν αυτές οι θυσίες καταπονούν το σώμα. Δεν υποχωρεί στις συκοφαντίες και ανέχεται τον κοσμικό περίγελο, γιατί μέσα του πρεσβεύει και κυριαρχεί η Αλήθεια. Ο έχων δυνατή πίστη, ομιλεί καθαρά, απλά, ξεκάθαρα, χωρίς υπεκφυγές. Λέει το πρέπων και μισεί το ψέμα και το δόλο. Γύρω απ’ αυτόν αναβλύζει το άρωμα της θείας Χάριτος και η παρουσία του έλκει τους γύρω του να τον ακούσουν.  

Αν ο άνθρωπος διαφυλάξει τις πιο πάνω αρετές, θα ζήσει ευτυχισμένος και «…δεν θα σαλευθεί εἰς τὸν αἰῶνα…». Ο Θεός θα τον προστατεύει πάντοτε, γιατί από τώρα ζει και αγωνίζεται για τα ουράνια. Γένοιτο. 

ΠΟΤΕ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ Ο ΨΑΛΜΟΣ 14;

1. Η ανοησία του άθεου.

2. Για τους ψυχικά τυφλούς ανθρώπους.

3. Για να μαλακώσουν οι πεισματάρηδες και εγωιστές.  

4. Για ν’ αλλάξουν γνώμη οι ληστές και να επιστρέψουν άπρακτοι και μετανοημένοι.

5. Ποιος πρέπει να είναι κατά την αρετή τέλειος.