ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ: 24. Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΩΝ ΟΡΘΩΣ, ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ

Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

24. Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΩΝ ΟΡΘΩΣ, ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ - ΜΕΡΟΣ Α'

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Αγαπητοί μου φίλοι τα πράγματα δεν είναι όπως παλιότερα. Δεν είμαστε το ίδιο με τις γενιές των πρώιμων χρόνων που η σχέση αγάπης με το Θεό, υπήρχε πιο έντονη και οι θυσίες για την αγάπη του Θεού περισσότερες. Είμαστε η γενιά που τα χριστιανικά βιβλία τα εναποθέσαμε στα ράφια, την σχέση ανθρώπου και Εκκλησίας την αναγάγαμε σε μια κοινωνική υποχρέωση για συνεστίαση και συνεύρεση, και μεταποιήσαμε τις σχέσεις αγάπης και έρωτα στο Θεό, σε σχέσεις γενικών αξιών, πεποιθήσεων και ενός αόριστου ιδεώδους. Είμαστε μια γενιά που ατονεί σε θέματα πειθαρχίας, συναντίληψης και διάκρισης, γιατί εντρυφούμε περισσότερο την «ανθρώπινη παρηγοριά», την καλοπέραση, το βόλεμα και εργαζόμαστε μέσα στο άγχος για να αποκτήσουμε τα προς το «ζην» χωρίς να μας ενδιαφέρει το τι θα μας ξημερώσει.

Ο Θεός φυσικά σαν πάνσοφος και παντογνώστης, τα γνωρίζει όλα αυτά γι’ αυτό και οι δοκιμασίες που μας στέλνει είναι μετρημένες. Είναι στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, στα πλαίσια της δικής μας αφύπνισης για αγώνα, ώστε να μας φέρει, όπως Εκείνος γνωρίζει, καλύτερα στα χνάρια της σωτηρίας και της αιώνιας μακαριότητας.

Μετά την Κυριακή της Τυρινής, μπαίνουμε πλέον στην Σαρακοστή. Περίοδος άσκησης, θυσία, αγώνα, κατάθεση ψυχής και αγωνιστικού φρονήματος, ώστε να συμμετέχουμε στα πάθη του Χριστού μας και να νιώσουμε την ανάστασή Του, που σηματοδότησε και τη δική μας σωτηρία.

Η θρησκεία μας όπως είπα και άλλες φορές είναι βιωματική και εμπειρική. Είναι σχέση αγάπης, έρωτα προς τον γλυκύτατο Χριστό, ο οποίος παρέχει δια του Παρακλήτου την ανάλογη «χαρά» και «ειρήνη» στον άνθρωπο για να συνεχίσει τον αγώνα του. Αυτήν λοιπόν τη σχέση αγάπης δεν μπορείς να την περιγράψεις και να απεικονίσεις γιατί ο κάθε «εν Χριστώ» αγωνιζόμενος την αισθάνεται και την βιώνει διαφορετικά!

Αυτήν την «ειρήνη» του Θεού η οποία παρέχεται στους ορθώς αγωνιζομένους στο βαθμό της αφοσίωσης τους αλλά και της αγάπης τους προς το Θεό, είναι ο απώτερος σκοπός της ζωής του ανθρώπου. Να χαριτωθεί εν Θεώ, και όσο βρίσκεται εν ζωή να αποκτήσει όσο περισσότερο Χάρη Θεού μέσα του, ώστε να αξιωθούμε να είμαστε στη μερίδα των «σεσωσμένων» και να δούμε το πρόσωπο του Χριστού μας, μετέχοντας και εμείς στην ουράνια δόξα και βασιλεία Του.

Αυτή η «ειρήνη» του Θεού, προέρχεται με την άσκηση και το σωστό αγώνα! Πολλοί άνθρωποι μας δεν την διαισθάνονται και προκειμένου να την νιώσουν την επιζητούν με λάθος τρόπους. Διοργανώνουν μεγάλα φαγοπότια και γλέντια, τα σπίτια στολίζονται, και όλα αυτά με χορό και τραγούδια. Γιατί συμβαίνει αυτό ξέρετε;

Γιατί ο άνθρωπος στερείται της κατάνυξης που επιφέρει η ταπείνωση! Στερείται της πραγματικής χαράς και ευφροσύνης που παρέχει Κύριος, και για να γεμίσει το κενό αυτό ο άνθρωπος, την αντικαθιστά με μια πρόσκαιρη χαρά, που απαντάται σε φαγοπότια και γλέντια. Ο άνθρωπος για συνεορτάζει ναι μεν το γεγονός, αλλά όμως, η πραγματική εκείνη χαρά του Θεού, δεν θα τον καταβάλει ποτέ, θα παραμένει άπιαστη και ανεκπλήρωτη.

Πως θα οδηγηθούμε σ’ αυτήν την «χαρά του Θεού»; Πώς θα αποκτήσουμε «ειρήνη» Θεού μέσα μας; Πώς θα συναισθανθούμε καλύτερα το σωτήριο εκείνο μήνυμα της ανάστασης του Χριστού; Πώς θα συνεορτάζουμε με τους αγγέλους του Θεού παρά σε κοσμικές γιορτές;

Προτού προχωρήσουμε σε περεταίρω ανάλυση των ερωτημάτων που δημιουργούνται, γιατί όντως τα ερωτήματα χρήζουν ειδικής ανάλυσης, θέλω να με συγχωρέσετε που σαν αμαρτωλός, να μην καταφέρω να τα προσεγγίσω στο επιθυμητό βαθμό. Αλλά ελπίζω στο έλεος του Θεού, να καθοδηγήσει όσο δύναται το πενιχρό μου μυαλό, να παραθέσω τις απαντήσεις των ερωτημάτων, απλά και ευδόκιμα, και να ειπωθούν όσα πρέπει να τονιστούν.

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑΣ ΤΟ ΘΕΟ

Ο Ιησούς είναι δίπλα μας, είναι μέσα μας! Μας κοιτά με δάκρυα στα μάτια και μας ζητά να τον αγαπήσουμε όπως Εκείνος μας αγαπά. Ο Ιησούς μας φωνάζει να πάμε κοντά Του για να μας δώσει τη δική Του ειρήνη και αγάπη.

Ο Ιησούς Χριστός είναι Αγάπη που ταπεινώνεται, γίνεται φτωχός και αδύνατος στα μάτια μας για να μας δείξει ότι μας αγαπά όπως είμαστε, χωρίς να κοιτά τις αδυναμίες και τα πάθη μας. Έρχεται κοντά μας όχι για να μας ελέγξει αλλά για να μας προσφέρει την αγάπη Του με την πλούσια ευλογία Του. Είναι τόσο ταπεινός που ζητά μόνο ν’ αγαπάμε απλά και καρδιακά.

Μην Τον ψάχνεις στους ανθρώπους γιατί είναι δίπλα σου. Δεν σου ζητά τίποτα, παρά μόνο τη μετάνοια σου για να σε σώσει από την αμαρτία.
Μην Τον ψάχνεις μέσα στα πλούτη και τις εξουσίες των ανθρώπων, αλλά να τον αναζητάς μέσα στην αγάπη των φτωχών.
Μην Τον ψάχνεις μέσα στην πολυλογία και στον ψέμα αλλά να Τον αναζητάς μέσα στην αγνή παιδική ψυχή.
Μην Τον ψάχνεις στην ασφάλεια των ανθρώπων αλλά μέσα στη μετανοημένη ψυχή που διψά και διψά τη σωτηρία της.
Μην Τον ψάχνεις στα βιβλία αλλά μέσα στη ψυχή σου! Ζήσε την παρουσία Του και αυτομάτως η ζωή μας θα γίνει ειρηνική και ταπεινή. Ζήσε με προσευχή και θα κυριαρχήσει μέσα σου η καλοσύνη, η αγνότητα, η ταπείνωση και η αυταπάρνηση. Τα πάντα μέσα σου θα μεταστραφούν προς το καλό.

Μην τον αποφεύγεις επειδή νιώθεις ντροπή για τις αμαρτίες σου. Έρχεται ως μητέρα να σ’ αγκαλιάσει, έρχεται ως πατέρας να σε προστατεύσει, έρχεται ως φίλος να σε βοηθήσει, έρχεται ως φτωχός να σε ντύσει με την ειρήνη Του, έρχεται με γαλήνιο πρόσωπο να σ’ απαλλάξει από τα προβλήματα της ζωής σου. Αγάπησε τον με την καρδία σου, λάτρεψε Τον με την ψυχή σου.

Μη ζεις στην άγνοια. Προσπάθησε να Τον πλησιάσεις. Η αγάπη λείπει από τις καρδιές των ανθρώπων. Η έλλειψη της αγάπης έχει παγώσει τον κόσμο, «…ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν…» όπως λέει και στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο (24, 12), γι’ αυτό ο σύγχρονος άνθρωπος είναι βυθισμένος στον εγωισμό, την κακία το συμφέρον. Πρέπει να προσευχόμαστε περισσότερο. Καμία προσευχή δεν πάει χαμένη, αρκεί να γίνεται με αγάπη. Μην αμφιβάλλετε για τη δύναμη της προσευχής.

Μην αφήνεις το κακό να σε παρασύρει, αντιστάσου με καλοσύνη στην κακότητα, με πραότητα στο θυμό.

Γνώρισε καλύτερα τον Ιησού Χριστό μελετώντας τα άγια Πάθη Του. Δείξε Του ότι τον αγαπάς ειλικρινά, πρόσφερε Του τις αμαρτίες σου για να σε αγιάσει με την αγάπη Του. Μην τον ξεχνάς μέσα στην θλίψη, στον πόνο και στη χαρά σου. Σε θέλει να τον σκέπτεσαι αδιαλείπτως. Ας μην αρνούμαστε την θεία ευλογία Του. Ας γεμίσουμε τις καρδιές μας με αγάπη διώχνοντας κάθε κακή σκέψη για τον πλησίον μας.

Έχοντας καθαρότητα ψυχής και αγνότητα σκέψεως, να γίνουμε δοχεία της Χάριτός Του. Να μην υποχωρούμε στις αδυναμίες του εαυτού μας, αλλά με θάρρος και αυταπάρνηση, να κάψουμε την ροπή στην αμαρτία. Ας φυλάξουμε βαθιά μέσα στην καρδιά μας το Άγιον όνομά Του ως πολύτιμο μαργαρίτη «…ουδείς δύναται ειπείν Κύριον Ιησούν ει μη εν Πνεύματι Αγίω…» Α’ Κορ. (12, 3)

Η αναζήτηση του Θεού

Εκείνος που ζει το Θεό ζει και την αληθινή εν Χριστώ ζωή. Ποιος όμως ζει αυτή την αληθινή ζωή;

Εκείνος που μέσα στην Αγάπη του Θεού, αυτός που ποθεί το Θεό ολοκληρωτικά, αυτός που προσεύχεται αδιάλειπτα. Το μυστικό της θείας αναζήτησης είναι η ακατάπαυστη προσευχή. Ποθούμε το Θεό με την καρδιά μας και ΟΧΙ με τα χείλη μας. Τον υμνούμε και φωνάζουμε «ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ».

Η αληθινή βίωση του Θεού είναι μια πράξη αγάπης με την οποία αφήνεται ο πιστός άνευ όρων στα χέρια του Υψίστου. Η αληθινή βίωση του Θεού δεν είναι μια εξωτερική γνωριμία μαζί Του, αλλά ζωή μέσα στο Φως της Αγιότητας Του. Αφήνεται να τον αναθρέψει ο Θεός πνευματικά με τη σοφία Του μέσα από το δικό Του φως.

Τι αναζητά ο Θεός από το πλάσμα Του;

Ένα ΜΟΝΟ, την καρδιά του! Πόσοι προσπαθούν όμως να ζουν άγια; Πόσοι νιώθουν τη θεϊκή δύναμη μέσα τους; Πόσοι νοιάζονται για δυνατή πίστη και προσευχή; Πόσοι λυγίζουν τα γόνατα να προσευχηθούν για εχθρούς, φίλους, και συγγενείς;

Ο Θεός ζητά μια καρδία που να πλημμυρίζει από αγάπη για το Θεό και τον πλησίον μας, αυτός είναι ο θρόνος επάνω στον οποίο αγαπά να κάθεται και στον οποίο εμφανίζεται με το πλήρωμα της ουράνιας δόξας Του, «…Υιέ μου, δος μοι σην καρδιαν και πάντα ταύτα Αυτός εγώ προσθήσω σοι…» (Παροιμ 23:26 και Ματθ 6:33)

Δεν αρκεί να λυγίζουμε μόνο τα γόνατά μας, να κάμπτουμε το σώμα μας, αλλά πρέπει να λυγίζουμε τον εγωϊσμό μας. Πρέπει να ταπεινωθούμε εσωτερικά ώστε να λαμβάνουμε διαρκώς πλούσια Xάρη από το Θεό.

Οι δρόμοι μας να είναι δρόμοι ειρήνης και γαλήνης, ταπεινώσεως και σιωπής, αφάνειας και συνεχούς προσευχής. Ότι έχουμε να’ ναι του Θεού.

Χωρίς αγάπη δεν μπορεί να πλησιάσει ο άνθρωπος το Θεό. Ακόμη και η προσευχή και η μετάνοια χωρίς αγάπη είναι νεκρές.

Ο Κύριος δεν είναι απρόσιτος, ΔΕΝ ΑΡΝΕΙΤΑΙ κανέναν. Μας πλησιάζει! Έρχεται στους πληγωμένους για να τους ενθαρρύνει και να τους παρηγορήσει. Η θεϊκή αγάπη Του είναι αιώνιος πλούτος και χαρά που πλημμυρίζει όσους τον πλησιάζουν με εμπιστοσύνη, πίστη και ταπεινοφροσύνη. ΔΕΝ ΑΠΟΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ. Όλους τους θεωρεί άξιους να τον συναντήσουν. Προσφέρει απλόχερα τη θεία Χάρη Του. Η πίστη στο Θεό δεν είναι αρετή. Είναι συνάντηση και κοινωνία μαζί Του.

Σε εκείνον που αναζητά την αλήθεια είναι κοντά Του! Σ’ εκείνον που θυσιάζεται για τον άλλον είναι κοντά Του! Η αγάπη Του για μας, μια μυστηριώδης θυσία.

Ο Χριστός γνωρίζεται με την καρδιά μας και όχι με την λογική μας. Το πνεύμα του Θεού φωτίζει μόνο τους ταπεινούς. Μόνο οι αγνοί αισθάνονται την παρουσία στα ιερά μυστήρια. Δεν ερμηνεύονται λογικά και ούτε μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό νοητικά.

Η σοφία του Θεού παραμένει άγνωστη σε εκείνους που ζουν το πνεύμα του κόσμου, σ’ εκείνους που αγαπούν τη γνώση του κόσμου και ερμηνεύουν τον Θεό ορθολογιστικά. Η σοφία του Θεού φωτίζει τους αγνούς. Αυτούς που η ψυχή τους είναι δοσμένη στο Θεό.

Η πορεία αναζήτησης του Θεού αρχίζει με τη μνήμη Θεού. Ολοκληρώνεται όταν φθάσει στον θείο έρωτα και στη θέωση. Ο θείος πόθος αυξάνεται, όσο μειώνεται, υποβαθμίζεται και εξουδετερώνεται ο επίγειος.

Ο πόθος προς το Θεό ερμηνεύεται από τους Πατέρες ως μοναδικός ψυχοπνευματικός προσανατολισμός προς Εκείνον.

Ο πόθος για το Θεό μεταμορφώνει και μετουσιώνει το είναι και ανοίγει διάπλατα την οδό του Ευαγγελίου. Ο πόθος στον Θεό είναι αγώνας αναζήτησης της αιώνιας διαβίωσης στις μονές εκείνες και στους πολυτελείς οίκους, που ο Χριστός υποσχέθηκε στους μαθητές Του και σ’ όλους αυτούς που θα Τον ακολουθήσουν.

Όσο περισσότερο ποθούμε το Θεό τόσο περισσότερο γινόμαστε αγαπητοί σ’ Αυτόν και αυξάνουμε σε θεία Χάρη. Η αγάπη του Θεού ολοκληρώνει την ύπαρξη του ανθρώπου που ζει μέσα στην θεϊκή αγάπη.

Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

Η δική μας γνωριμία με το Κύριο δεν πρέπει να είναι εξωτερική –μέσα από τα βιβλία, επιφανειακή – αλλά πρέπει να είναι εσωτερική, καρδιακή, αληθινή, ταπεινή.

Πολλοί γνωρίζουν περί του Ιησού Χριστού αλλά λίγοι Τον νιώθουν. Η συνάντηση με το Κύριο είναι εμπειρία μοναδική, συγκλονίζει την ψυχή του ανθρώπου, όπως του αποστόλου Πέτρου, που από αλιείς έγιναν «αλιείς ανθρώπων». Τα άφησε όλα στον Θεό και ο Κύριος τον οδήγησε στην αληθινή ζωή

Όπως ήταν ακόμη και με το «…ακολούθει μοι…» στο Φίλιππο που χωρίς να δει τη δύναμη και τα θαύματα του Χριστού, ένιωθε χαρμόσυνα, εκστατικά, ένιωθε ότι βρήκε τον Μεσσία, αυτόν που περίμενε το Ισραηλίτικο γένος. Πώς το κατάλαβε την στιγμή που μόλις τον είδε; Το ένιωσε! Θαμπώθηκε από τη γαλήνη και ηρεμία που παρέχει ο Κύριος. Μαγνητίστηκε από τα λόγια Του. Σκεφτείτε ότι ακόμα η διδασκαλία Του δεν είχε καν ξεκινήσει! Ο ίδιος του καν δεν Τον είχε ζήσει και πετούσε από χαρά. Αυτή η στιγμιαία συνάντηση μαζί Του ήταν αρκετή για να νιώσει το κάλεσμα, να νιώσει όπως ποτέ του δεν είχε νιώσει και να ανταποκριθεί στο κάλεσμα.

Η καρδιά του ανθρώπου που ανήκει στο Χριστό και τρέφεται με τους θείους λόγους Του, η ζωή του μεταμορφώνεται, αναγεννάται, δεν ποθεί τίποτα από τον κόσμο, υπακούει σ’ όλα τον Κύριον. Τον δέχεται αυθόρμητα, χωρίς κανένα ενδοιασμό.

Είμαστε δυστυχώς απασχολημένοι με πολλά πράγματα στη ζωή μας και ξεχνάμε το σπουδαιότερο, τη σωτηρία της ψυχής μας. Μας εντυπωσιάζουν τα φώτα του κόσμου, τα όμορφα πράγματα που θέλουμε να αγοράσουμε. Δεν κοιτάμε μέσα μας ν’ ανακαλύψουμε τη γαλήνη της ψυχής μας, την αγάπη του Θεού, τον εαυτό μας. Γινόμαστε πληθωρικοί και άπληστοι.

1. Η αγάπη του Θεού

Η αγάπη του Θεού είναι τρυφερή, όπως της μάνας προς το παιδί, που δεν το εγκαταλείπει με τίποτα ακόμα και αν αμαρτάνει.

Η αγάπη του Θεού είναι γενναιόδωρη διότι δεν αγαπά με λόγια αλλά με πράξεις.

Η αγάπη του Θεού είναι σταθερή, διότι δεν υποχωρεί στις αμαρτίες και στα λάθη μας, στην ολιγοπιστία μας. Όσο και αν απομακρυνόμαστε από την στοργική αγκαλιά Του, δεν παύει να μας αναζητά με σκοπό να μας ξαναφέρει πάλι. Ο Θεός αγαπά αιώνια.

Ο Κύριος πάντα μας ερωτά όπως τον Σίμωνα Πέτρο «…Σίμων Ιωνά, αγαπάς με;…». Aν τον αγαπάμε πραγματικά να τηρούμε τις εντολές Του.

Εκείνος που αγαπά τον Θεό δεν θέλει να φύγει από κοντά Του, αλλά δίνει τα πάντα για να ζήσει μέσα στον ωκεανό της αγάπης Του. Εκείνος που αγαπά καρδιακά τον Χριστό πλημμυρίζει από τη θεία Χάρη και ενισχύεται στη ζωή του από τη δύναμη του ζωοποιού σταυρού Του. Νοιώθει ενωμένος μαζί Του. Όταν η καρδιά μας αγαπήσει τον Θεό, τότε Αυτός γίνεται ο Βασιλιάς της καρδιάς μας και η αγάπη Του η Βασίλισσα της ψυχής μας.

«…Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοι ο Θεός…» φωνάζει ο Δαβίδ και τονίζει τον βαθμό που χρειάζεται να φροντίζουμε την καρδιά μας για να είμαστε δεκτικοί της θείας χάριτος του Θεού.

Δεν ζούμε εξωτερικά τον Θεό αλλά εσωτερικά. Δεν ζούμε τυπικά αλλά ουσιαστικά. Ζούμε καρδιακά, υπερκόσμια, φωτεινά, όπως οι Άγγελοι και οι Άγιοι. Ζούμε μια ζωή που δεν είναι του κόσμου αλλά έχουμε τη Ζωή του Θεού μέσα μας.

2. Η «ειρήνη» του Θεού

Εκείνος που νιώθει την αγάπη του Θεού, γίνεται οικείος του Θεού. Η θεία ειρήνη πλημμυρίζει παντελώς την ύπαρξή του.

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΕΙ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

Α. «ΕΙΡΗΝΗ». Ο άνθρωπος αισθάνεται τέτοια ειρήνη που καμιά λέξη δεν μπορεί να την εκφράσει (Ιωα 14:27) και (Ιωα 15:19)

Σε εκείνους τους ανθρώπους τους οποίους ο κόσμος αυτός μισεί αλλά που έχουν εκλεγεί από τον Κύριο, ο Κύριος δίνει εκείνη την ειρήνη που εσείς τώρα αισθάνεσθε μέσα σας σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου «…την πάντα νούν υπερέχουσαν…» (Φιλιπ. 4:7). Ο Χριστός την αποκαλεί ειρήνη η οποία πηγάζει από την δική Του γενναιοδωρία διότι καμία πρόσκαιρη επίγεια ευτυχία δεν μπορεί να την δώσει στον άνθρωπο αλλά χαρίζεται από ψηλά από τον Ίδιο το Θεό

Β. «ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΗ ΓΛΥΚΥΤΗΤΑ». Γι’ αυτή τη γλυκύτατη λέγεται στην Αγία Γραφή «…Μεθυσθήσονται ἀπό ποιότητος οἴκου σου καί τῶν χειμάρρων τῆς τρυφῆς σου ποτιεῖς αὐτούς…» (Ψαλμωδός 35:8). Αυτή η γλυκύτητα θα πλημμυρίσει τις καρδιές μας και θα τρέχει μέσα στις φλέβες μας, ο άνθρωπος γεμίζει με τέτοια ευτυχία που δεν περιγράφεται.

Γ. «ΧΑΡΑ». Όταν το Πνεύμα του Θεού κατέρχεται στον άνθρωπο η ψυχή του ανθρώπου ξεχειλίζει με ανείπωτη χαρά, γιατί το πνεύμα του Θεού γεμίζει με χαρά οτιδήποτε αγγίζει. Και ακόμη αυτή η χαρά δεν θα είναι τίποτα σ’ αυτά που ο Κύριος είπε δια στόματος Απ. Παύλου «…οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν (Α’ Κορ. 2:9). Αν μπορεί τώρα ο άνθρωπος να αισθάνεται τέτοια ανείπωτη χαρά σκεφτείτε για τους δίκαιους που θα κληρονομήσουν την βασιλεία των ουρανών τι δόξα και χαρά τους περιμένει.

Δ. «ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ». Η έλευση του αγίου Πνεύματος προκαλεί μια ασυνήθιστη θερμότητα. Μια θερμότητα η οποία δεν βρίσκεται στον αέρα αλλά μέσα μας. Είναι εκείνη η θερμότητα που ζητάμε δια της προσευχής «…Θέρμανέ μας με την θερμότητα του Αγίου Σου Πνεύματος...» Με αυτή την θερμότητα τειχιζόμενος ο κάθε ερημίτης θερμαίνονταν και δεν φοβόνταν το κρύο, το παγετό, το χειμώνα διότι ήταν ντυμένοι με το ένδυμα της χάριτος και είχε υφανθεί από το Άγιο Πνεύμα. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος λάμπει πάνω στον άνθρωπο και τον θερμαίνει και εξωτερικά

Ε. «ΕΥΩΔΙΑ». Ο αέρας γύρω μας περιβάλλεται με πολλά ευωδιαστά αρώματα, γλυκαίνει τις αισθήσεις μας με ουράνια απόλαυση και πλημμυρίζει τις καρδιές μας με άφατη χαρά. Δια στόματος του Αποστόλου Παύλου «…ου γαρ εστιν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω…» (Ρωμ. 14:17)

Επίσης αξίζει να αναφέρουμε το εξής. Όταν δεχθεί θεϊκό χάρισμα, η χριστιανική καρδιά δεν χρειάζεται επιβεβαίωση απ’ έξω. Με βάση την επιστολή προς Γαλάτες (5, 22) ο άνθρωπος αισθάνεται τους πνευματικούς καρπούς αγάπη, ειρήνη, χαρά κοκ. Ακόμη και αν ο διάβολος μεταμορφωθεί σε άγγελο φωτός (B’ Κορ. 11, 14) ή προτείνει αληθοφανείς σκέψεις τότε η καρδία αισθάνεται μια διστακτικότητα και οι σκέψεις είναι ταραγμένες.

Αν παρά ταύτα ο άνθρωπος επέλθει σε πτώση μετά από κατάσταση χάριτος εν τούτω είναι και πάλι δυνατή η επαναφορά σ’ αυτή, σύμφωνα με το λόγο που αναφέρει ο Ψαλμωδός (117:13) «…ὠσθεὶς ἀνετράπην τοῦ πεσεῖν, καὶ ὁ Κύριος ἀντελάβετό μου…».

Το να πολεμάς εναντίον άλλου φέρνει πόλεμο, το να πολεμάς εναντίον του εαυτού σου φέρνει την ειρήνη.

3. Ο αρχικός φόβος της μεταστροφής από το σκότος στο Φως

Θέλω αληθινά να προσέξετε ΠΟΛΥ αυτό το σημείο που θα σας πως. Όταν ο άνθρωπος μετανοήσει, αλλάξει δηλαδή αμέσως τρόπο ζωής και από τη ζωή της ανομίας θέλει να ζήσει αληθινά πνευματικά, αναζητώντας το Θεό, στην αρχή διαβάλλεται από φόβο.

Εξ αιτίας της χρόνιας κλίσης προς τη φιλήδονη ζωή τα πάθη και την αμαρτία αν σηκώσουμε λίγο το κεφάλι προς τον ουρανό, τότε προκαλείται φόβος. Τα πάθη και η άνομη ζωή του ανθρώπου τον στοιχειώνουν κάνοντας την προσπάθεια να αναζητήσει το Θεό ακόμα πιο δύσκολη. Ο φόβος που διαβάλλει την ψυχή σιγά σιγά υποχωρεί όταν μείνουμε ακλόνητοι και ασάλευτοι στο στόχο μας, που είναι η αναζήτηση του Θεού.

Όπως υποχωρεί το σκοτάδι όταν σιγά σιγά ανατέλλει ο ήλιος, έτσι και ο φόβος που αρχικά μας κυριεύει απομακρύνεται και τον διαδέχεται η «ειρήνη» του Θεού. Ο φόβος είναι αποτέλεσμα της αποστατικού βίου μας. Η ψυχή μας βρισκόμενη στο σκοτάδι (μέσα στην αμαρτία), όταν έρχεται αντιμέτωπη με το Φως στην αρχή τρέμει, φοβάται. Όμως η ασάλευτη αναζήτηση του Θεού, δια διαλύσει το σκοτάδι, θα αναγεννήσει τον άνθρωπο, θα τον ανανεώσει και καθαρισμένος θα βαδίσει, όπως τονίζει και ο Απ. Παύλος, σε ύψη ουράνια, που πριν κυριευμένοι από τα πάθη μας αγνοούσαμε αλλά και δεμένοι από τα πάθη μας δεν μπορούσαμε.

Η ψυχή του ανθρώπου αφού συναντήσει το Φως, βαδίζει πλέον θαρρετά και συνετά. Δεν έχει πια φόβο μέσα της ούτε ανασφάλεια γιατί παρόλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια που θα συναντήσει και αυτό είναι σίγουρο – γιατί ο άνθρωπος ώσπου ανεβαίνει στο «καθ’ ομοιώσιν» τότε ο πόλεμος είναι εντονότερος και δυσκολότερος. Αλλά πλέον ο άνθρωπος έχοντας μαζί του πλέον τον Θεό πορεύεται ακλόνητα και ασάλευτα. Γι’ αυτό όσοι περάσουν ή πρόκειται να περάσουν αυτό το στάδιο ας το έχουν στο μυαλό τους, ότι η μεταστροφή στο Θεό να μην σας αποθαρρύνει γιατί κάποιοι θα ενοχληθούν βλέποντας ότι προσπαθείτε να κτίσετε τη σχέση που δεν είχατε μαζί Του και θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά να σας αποθαρρύνουν. Ο ΦΟΒΟΣ και η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ είναι η μεθοδεύσεις τους αλλά εσείς θα μείνετε ακλόνητοι γιατί «…Άνω σχώμεν τάς καρδίας …».

Έτσι θα ελευθερωθεί η ψυχή μας από τους πειρασμούς του διαβόλου, τη ραθυμία και το λήθαργο. Έτσι νικιέται κατά κράτος ο διάβολος και καταστρέφονται οι παγίδες του.

Ο φόβος εξαφανίζεται σταδιακά με την επίμονη προσευχή, τη μελέτη της Αγίας Γραφής καθώς και με τον συνεχή αγώνα, κάνοντας καλά έργα.

4. Τι ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο;

Όπως οι αθλητές γυμνάζουν διαρκώς το σώμα τους, ώστε να φθάσουν στο επιθυμητό γι’ αυτούς αποτέλεσμα, έτσι και ο Χριστιανός οφείλει να προπονεί το νου και την καρδία, ώστε η ψυχή του να ακολουθεί και να πράττει τις εντολές, τις διδαχές και το θέλημα Εκείνου.

Στο βιβλίο της αποκάλυψης κατηγορηματικά αναφέρεται ο Θεός ότι θα απορρίψει τους χλιαρούς. Δηλαδή θα απορρίψει αυτούς που έφεραν στα δικά τους μέτρα και σταθμά το Θεό. Στην ουσία ακολουθούν το θέλημα των καρδιών τους και απλώς ως Φαρισαίοι το εκλαμβάνουν και το ερμηνεύουν ως θέλημα του Υψίστου.

Επιθυμεί ο αγώνας να είναι διαρκής και καθημερινός, έτσι ώστε και οι αποδόσεις να είναι μεγάλες.