3. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: ΜΑΤΘ. 25 (31-46)

«…31 Ὃταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, 32 καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, 33 καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. 34 τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. 35 ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, 36 γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. 37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; 38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; 39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; 40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. 41 τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. 42 ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, 43 ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. 44 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; 45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. 46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον…»

Η Κυριακή της Απόκρεω καθιερώθηκε από την Εκκλησία μας για να μας εντάξει στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Με την αναφορά που κάνει η Εκκλησία μας στη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και στην μελλοντική μας κρίση, μας εκφράζει το ζωηρό ενδιαφέρον της για τη σωτηρία μας, τονίζοντας την φιλευσπλαχνία και την φιλανθρωπία του Θεού προς όλους μας.

Το όνομα της, το πήρε γιατί την επομένη αρχίζει η αποχή μας από το κρέας, γι’ αυτό και λέγεται απόκρεω (=από-κρέας). Συγκεκριμένα, την επομένη, μπαίνουμε στην εβδομάδα της Τυρινής, όπου επιτρέπεται η κατανάλωση γαλακτοκομικών και θαλασσινών προϊόντων, πλην του κρέατος, έτσι ώστε σιγά σιγά να μας εντάξει και στην επόμενη εβδομάδα, όπου ξεκινάμε να μπαίνουμε σε ρυθμό αυστηρής νηστείας και να τρώμε αλάδωτα.

Δυστυχώς η Κυριακή της Απόκρεω, αντικαταστήθηκε από την Κυριακή του Καρναβαλιού, ενός εθίμου (καθαρά ειδωλολατρικού τύπου) και το οποίο εδραιώθηκε.

Η έννοια αποχή από το κρέας στα λατινικά σημαίνει carnam levare = carnival και ταυτίστηκε από γιορτή με χορούς, γλέντια και μεθύσια. Αυτό όλο συντέλεσε στο να  αλλοιωθεί το μήνυμα που προβάλλει η σημερινή μέρα, να μας γεμίσει με ψεύτικη, πρόσκαιρη χαρά και να μας απεμπολήσει, από τη μετάνοια και κατάνυξη που εκπηγάζει εκ της ημέρας ταύτης.

Το σημερινό Ευαγγέλιο λέγεται και Ευαγγέλιο της «Μελλούσης Κρίσεως». Δεν αναφέρεται στη ζωή του Χριστού αλλά στη Δευτέρα Παρουσία Του, όπου θα έλθει με το δοξασμένο Σώμα Του, που πήρε από τη Θεοτόκο και που ποτέ δε χωρίσθηκε απ’ αυτό.

Στην πρώτη παρουσία Του, ο Κύριος έκρυβε τη θεία Του Δόξα κάτω από τη σάρκα Του, που προσέλαβε και φανερώθηκε με «δούλου μορφήν». Τώρα στη Δεύτερη Παρουσία Του θα είναι όπως λέει και το σημερινό μας Ευαγγέλιο με όλη «εν τη δόξη αυτού». Τώρα θα δορυφορείται από στρατιές Αγγέλων και Αρχαγγέλων, θα αδειάσουν όπως λέει και ο ιερός Χρυσόστομος οι ουρανοί, αφού θα’ ναι «…πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ Αυτού…». Θα λάμπει και θα φωτίζει τα πέρατα με τη θεϊκή Του παρουσία, όπως η «…αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται ως δυσμών…».

Ο προπομπός της Δευτέρας Παρουσίας θα είναι ο Σταυρός. Με αυτό δοξάσθηκε ο Χριστός, νικώντας το θάνατο. Θα τον κρατούν με πολύ ευλάβεια και τιμή δύο τάγματα, οι Εξουσίες και οι Δυνάμεις, ψάλλοντας το «…Ὑψώσω σὲ ὁ Θεός μου ὁ Βασιλεύς μου καὶ εὐλογήσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα και εἰς τὸν αἰῶνα του αἰῶνος...» αλλά και αντιφωνικά το «…Ὑψοῦτε Κύριον τὸν Θεὸν ἠμῶν καὶ προσκυνεῖν τῷ ὑποποδίῳ τῶν ποδῶν αὐτοῦ, ὅτι ἅγιός ἐστι...».

Ο δοξασμένος Σταυρός του Κυρίου, ήταν το μέσο εκείνο της σωτηρίας του ανθρώπου! Όταν πολύ χλεύαζαν και βλασφημούσαν να κατέβει του Σταυρού και να σώσει τον εαυτόν Του, αν ήταν «υιός του Θεού», όταν κάποιοι θεώρησαν αδυναμία και μωρία η ανάβασής του Σταυρού, ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ όμως ότι, η φαινομενική στα μάτια τους αδυναμία, ήταν γη πλήρη ταύτιση του θελήματος του Θεού και ο μόνος τρόπος για να νικηθεί ο θάνατος! Η προδοσία, η έσχατη ταπείνωση, η ατιμία, η αδοξασία έφεραν την πιο μεγάλη δόξα και συνάμα τη σωτηρία των ανθρώπων.

Το θέαμα τότε θα είναι φοβερά συγκλονιστικό και άπαντες τότε θα έρθουν «εις εαυτόν» ότι μόνο όσοι βάδισαν την οδό την σταυρική, τη «τεθλιμμένη», την γεμάτη από θυσίες, την μόνη «βασιλική» οδό που άγει προς τον ουρανό και μας καθιστα πραγματικούς υιούς του Θεού του Υψίστου.

Το Ευαγγέλιο αναφέρει ότι θα «…καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ…». Θρόνος του Χριστού είναι η μαρτυρική του Εκκλησία που ζει ακατάπαυστα τον Σταυρόν του Χριστού στα πρόσωπα των μαρτύρων και των οσίων που φέρουν στα σώματά τους, τα «στίγματα του Κυρίου Ιησού Χριστού», τη διαρκή νέκρωση, που γίνεται ζωηφόρος και νικά  «…θανάτω τον θάνατον…». Αυτοί γίνονται «θρόνος δόξης» όπου αναπαύεται ο εν «αγίοις αναπαυόμενος».

Συντέλεια και ανακαινισμός του κόσμου

Τον ερχομό του Κυρίου «εν δόξη» θ’ ακολουθήσει «εν ριπή» οφθαλμού (Α’ Κορ. 15, 52), η ανάσταση των νεκρών και το τέλος του παρόντος κόσμου. Δεν θα οδηγηθούμε σε ανυπαρξία, στο «μη όν», όχι. Ο Θεός θα μεταμορφώσει τον κόσμο σε μια «εν ετέρα μορφή». Θα εξαλειφθεί η φθορά και η θνητότητα και θα μεταποιηθεί σε αφθαρσία και αθανασία. Ο νέος κόσμος θα είναι πληρωμένος από θεία Χάρη και θα είναι «ναός Θεού», όπως ήταν από την αρχή ο προορισμός του. Κόσμος «υπερ φύσιν και χρόνον».

Αναμένουμε «…καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν κατὰ τὸ ἐπάγγελμα (=κατά την υπόσχεση) αὐτοῦ…» λέει ο απ. Παύλος. Αυτής της μεταμορφώσεως παίρνουμε μια πρόγευση μέσα από τα μυστήρια της αγίας μας Εκκλησίας. Τα στοιχεία του φθαρτού κόσμου, λάδι, κρασί, νερό, ψωμί που μεταδίδουν φθαρτή ζωή, μεταμορφώνονται με τη Χάρη του αγίου Πνεύματος και αφθαρτοποιούνται, σε Σώμα και Αίμα Χριστού, σε ευχέλαιο, σε αγιασμό, μεταδίδοντας θεία ζωή.

Έτσι μέσα από την Εκκλησία τρεφόμαστε και αγιαζόμαστε από τώρα και προετοιμαζόμαστε για την ολική μεταμόρφωση του κόσμου, που θα είναι πλήρης και τέλεια.

Ανάσταση, σύναξη, χωρισμός

Όπως αναφέρεται στην αποκάλυψη «…καὶ ἔδωκεν ἡ θάλασσα τοὺς νεκροὺς τοὺς ἐν αὐτῇ, καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ Ἅιδης ἔδωκαν τοὺς νεκροὺς τοὺς ἐν αὐτοῖς, καὶ ἐκρίθησαν…» (Αποκ. 20, 13). Και στη συνέχεια «…συναχθήσονται εμπρόσθεν Αυτού πάντα τα έθνη…». Θα αναστηθούν ΟΛΟΙ και δίκαιοι και αμαρτωλοί. Αλλά για τους δίκαιους, που η ζωή τους ήταν συνυφασμένη με το Χριστό, η Ανάσταση και η αιωνιότητα θα είναι «θεία και ανεννόητος (=άπειρη) ηδονή» για δε τους αμαρτωλούς, που αρνήθηκαν τη σχέση με το Θεό, θα είναι «ανεκλάλητος οδύνη» (αγ. Μάξιμος). Οι αμαρτωλοί θα έχουν το «αεί είναι» (=αιωνιότητα) αλλά όχι το «ευ είναι» (=τη μακαριότητα). Θα στερούνται τη συμμετοχή στη θεία ζωή γιατί έμειναν μακριά από την αγάπη.

Η ζωή ως αγάπη είναι Παράδεισος, η δε αποξένωση από την αγάπη είναι «κόλασις αιώνιος» και «πυρ εξώτερον». Το ίδιο το φως του Χριστού, τους μεν δίκαιους θα τους φωτίζει, τους δε αμαρτωλούς θα τους φλογίζει, γιατί δεν καθαρίστηκαν από τα πάθη τους και ήταν ξένοι προς τη ζωή της αγάπης.

Τα πρόβατα και τα ερίφια του σημερινού Ευαγγελίου, είναι η δίκαιοι και οι αμετανόητοι αντίστοιχα. Οι μεν δίκαιοι, θα σταθούν στα δεξιά Του, οι δε αμετανόητοι θα σταθούν στ’ αριστερά Του. Οι δε στα δεξιά θα κληρονομήσουν την αιώνια, μακάρια ζωή, την οποία Κύριος ετοίμασε εκ καταβολή κόσμου, οι δε στα αριστερά θα οδηγηθούν στο «πυρ το εξώτερων» και στον τριγμό των οδόντων.

Αλλά μέχρι τότε ΟΛΟΙ θα είναι ανάμικτοι, ώστε και οι ανελεήμονες να παραδειγματίζονται από τους ελεήμονες, οι δε αμετανόητοι να βλέπουν τους μετανοημένους και να μετανοούν, οι δίκαιοι να προκόβουν περισσότερο στην αρετή βοηθώντας τους «ελαχίστους αδερφούς τους» και γενικά να υπάρχει μια κοινωνία αγαπωμένων προσώπων ώστε όλοι να δύναται να σωθούν και να υπάρξουν μιμητές Χριστού.

Ο Θεός δεν επιβάλλει τιμωρίες, ούτε στέλλει κανένα στην κόλαση, ούτε δημιούργησε τη κόλαση. Κόλαση είναι το αποτέλεσμα της αντίθεσης του αμαρτωλού προς το Θεό και το θέλημά Του. Όπως και Παράδεισος είναι η ταύτιση μας με το θέλημα του Θεού. Όταν ο άνθρωπος αρνηθεί το φως του Θεού, μόνος του καταδικάζεται στο σκοτάδι του εγωισμού.

Είμαστε όλοι οδοιπόροι προς την «…Ημέραν του Κυρίου, την μεγάλη και επιφανή…» Πράξ. (2, 20). «…ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν…» Εβρ. (13, 14). Θα πρέπει να είμαστε πάντοτε έτοιμοι ώστε να «…προσδοκόμεν την Παρουσία του Θεού…» (Β’ Πέτρ. 3, 12)

Ο Χριστός αν φαίνεται ότι καθυστερεί να έρθει, είναι γιατί μακροθυμεί, για να γίνουμε από ανελεήμονες ελεήμονες. Να ζήσουμε τη ζωή της αγάπης, του ελέους, που είναι πρόγευση της Βασιλείας του Θεού. Η παρούσα Κυριακή της μελλούσης Κρίσεως ας μας ξυπνήσει, για να στρέψουμε την προσοχή μας από τα ορατά και φθαρτά στα αόρατα και άφθαρτα. Τα λόγια της αφοσιωμένης Νύμφης προς το Νυμφίο: «…Έρχου Κύριε Ιησού…» (Αποκ. 22, 20) ας γίνουν καθημερινό βίωμά μας!

Γένοιτο.