ΨΑΛΜΟΣ 58.NΗ'.

 

«…Εἰς τὸ τέλος...» η φράση αυτή η φράση με την οποία ξεκινά ο ψαλμός, οι πατέρες αλληγορώντας, την απέδωσαν στο τέλος του κόσμου, άρα όσοι ψαλμοί ξεκινούν μ’ αυτήν τη φράση είναι προφητικοί.

Ο ψαλμός αυτός ανάγεται στους πρώτους χρόνους των διωγμών του Σαούλ. Και το περιεχόμενο συμφωνεί με τον τίτλο διότι γράφει «…ἐθήρευσαν τὴν ψυχήν μου…», «…ἐπιστρέψουσιν εἰς ἑσπέραν καὶ λιμώξουσιν…», «…οὔτε ἡ ἀνομία μου οὔτε ἡ ἁμαρτία μου, Κύριε…».

Ο ψαλμός αυτός διαιρείται σε δύο μέρη:

1.    Στίχ. 2-11: Το πρώτον μέρος ζωγραφίζει τον πόνο του Δαβίδ.

2.    Στίχ. 12-18: Το δεύτερο μέρος αναφέρεται στην ήρεμο αγωνία του, τις ελπίδες του.

 

1^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 2-11: Η ανησυχία του Δαβίδ.

 

Ψαλ. 58,2  - Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, ὁ Θεός, καὶ ἐκ τῶν ἐπανισταμένων ἐπ᾿ ἐμὲ λύτρωσαί με·

Ψαλ. 58,2  (Νεοελληνική απόδοση) – Θεέ μου, γλίτωσέ με απ' τους εχθρούς μου, προφύλαξέ με απ' αυτούς που μ' απειλούν.

Ψαλ. 58,3  - ῥῦσαί με ἐκ τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν καὶ ἐξ ἀνδρῶν αἱμάτων σῶσόν με.

Ψαλ. 58,3  (Νεοελληνική απόδοση) – Σώσε με απ' της ανομίας τους εργάτες και λύτρωσέ με απ' τους αιμοχαρείς.

Ψαλ. 58,4 - ὅτι ἰδοὺ ἐθήρευσαν τὴν ψυχήν μου, ἐπέθεντο ἐπ᾿ ἐμὲ κραταιοί. οὔτε ἡ ἀνομία μου οὔτε ἡ ἁμαρτία μου, Κύριε·

Ψαλ. 58,4  (Νεοελληνική απόδοση) -  Γιατ' είν' αυτοί που ενεδρεύουν τη ζωή μου, οι βίαιοι συνάζονται εναντίον μου, χωρίς, Κύριε, να 'μαι ένοχος ούτε να 'χω αμαρτία.

Ψαλ. 58,5 - ἄνευ ἀνομίας ἔδραμον καὶ κατεύθυνα· ἐξεγέρθητι εἰς συνάντησίν μου καὶ ἴδε.

Ψαλ. 58,5  (Νεοελληνική απόδοση) - Παρ' όλο που 'μαι αθώος, εκείνοι τρέχουν κι ετοιμάζονται. Ξύπνησε, Κύριε, έλα κοντά μου, κοίταξε.

Ψαλ. 58,6 - καὶ σύ, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, πρόσχες τοῦ ἐπισκέψασθαι πάντα τὰ ἔθνη, μὴ οἰκτειρήσῃς πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν. (διάψαλμα).

Ψαλ. 58,6  (Νεοελληνική απόδοση) - Κύριε, εσύ, Θεέ πανίσχυρε, Θεέ του Ισραήλ, σήκω να τιμωρήσεις όλα τα έθνη· μη λυπηθείς κανέναν απ' αυτούς τους άθλιους προδότες. (Διάψαλμα).

Ψαλ. 58,7 - ἐπιστρέψουσιν εἰς ἑσπέραν καὶ λιμώξουσιν ὡς κύων καὶ κυκλώσουσι πόλιν.

Ψαλ. 58,7  (Νεοελληνική απόδοση) - Το βράδυ επιστρέφουνε ουρλιάζοντας σαν τα σκυλιά, στην πόλη τριγυρνάνε.

Ψαλ. 58,8 - ἰδοὺ ἀποφθέγξονται ἐν τῷ στόματι αὐτῶν, καὶ ῥομφαία ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτῶν, ὅτι τίς ἤκουσε;

Ψαλ. 58,8  (Νεοελληνική απόδοση) - Άκου, κακό που βγαίνει από το στόμα τους, από τα χείλη τους δόρατα ξεπετιούνται. «Γιατί;» -λένε- «ποιος μας ακούει;»

Ψαλ. 58,9 - καὶ σύ, Κύριε, ἐκγελάσῃ αὐτούς, ἐξουδενώσεις πάντα τὰ ἔθνη.

Ψαλ. 58,9  (Νεοελληνική απόδοση) - Αλλά συ, Κύριε, γελάς μ' αυτούς· χλευάζεις όλα τα έθνη.

Ψαλ. 58,10 - τὸ κράτος μου, πρὸς σὲ φυλάξω, ὅτι σύ, ὁ Θεός, ἀντιλήπτωρ μου εἶ.

Ψαλ. 58,10  (Νεοελληνική απόδοση) - Ω, δύναμή μου, σ' εσένα αποβλέπω· γιατί εσύ, Θεέ, είσαι το κάστρο μου.

Ψαλ. 58,11 - ὁ Θεός μου, τὸ ἔλεός σου προφθάσει με· ὁ Θεός μου δείξει μοι ἐν τοῖς ἐχθροῖς μου.

Ψαλ. 58,11  (Νεοελληνική απόδοση) - Θεέ μου, απ' την αγάπη σου έρχεσαι να με προϋπαντήσεις· και θα μου δείξεις, Θεέ μου, οι εχθροί μου τι θα πάθουν.

 

2^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 12-18: Ήρεμος αγωνία, ελπίδες σωτηρίας.

 

Ψαλ. 58,12 - μὴ ἀποκτείνῃς αὐτούς, μήποτε ἐπιλάθωνται τοῦ νόμου σου· διασκόρπισον αὐτοὺς ἐν τῇ δυνάμει σου καὶ κατάγαγε αὐτούς, ὁ ὑπερασπιστής μου, Κύριε.

Ψαλ. 58,12 (Νεοελληνική απόδοση) - Μην τους σκοτώσεις μήπως και λησμονήσει ο λαός μου· κάνε τους, με τη δύναμή σου, πλάνητες και καταδιωγμένους, Κύριε, προστασία μου.

Ψαλ. 58,13 - 13 ἁμαρτία στόματος αὐτῶν, λόγος χειλέων αὐτῶν, καὶ συλληφθήτωσαν ἐν τῇ ὑπερηφανίᾳ αὐτῶν· καὶ ἐξ ἀρᾶς καὶ ψεύδους διαγγελήσονται ἐν συντελείᾳ,

Ψαλ. 58,13  (Νεοελληνική απόδοση) - 13 Αμαρτωλά τα στόματά τους, τα λόγια καθώς βγαίνουν απ' τα χείλη τους. Στην ίδια τους την έπαρση ας πιαστούνε για την κατάρα και για το ψέμα που αραδιάζουν.

Ψαλ. 58,14  - 14 ἐν ὀργῇ συντελείας, καὶ οὐ μὴ ὑπάρξουσι· καὶ γνώσονται, ὅτι Θεὸς δεσπόζει τοῦ Ἰακὼβ τῶν περάτων τῆς γῆς. (διάψαλμα).

Ψαλ. 58,14  (Νεοελληνική απόδοση) – 14 Με την οργή σου αποτέλειωσέ τους, αποτέλειωσέ τους, ώστε να μην υπάρχουν πια· κι έτσι θα μάθουν ότι ο Θεός στον Ιακώβ δεσπόζει, μέχρι τα πέρατα της γης. (Διάψαλμα)

Ψαλ. 58,15  - ἐπιστρέψουσιν εἰς ἑσπέραν, καὶ λιμώξουσιν ὡς κύων καὶ κυκλώσουσι πόλιν.

Ψαλ. 58,15  (Νεοελληνική απόδοση) – Το βράδυ επιστρέφουνε ουρλιάζοντας σαν τα σκυλιά, στην πόλη τριγυρνάνε.

Ψαλ. 58,16  - αὐτοὶ διασκορπισθήσονται τοῦ φαγεῖν· ἐὰν δὲ μὴ χορτασθῶσι, καὶ γογγύσουσιν.

Ψαλ. 58,16  (Νεοελληνική απόδοση) – Εδώ κι εκεί σκορπίζονται γυρεύοντας να φάνε· αν δεν χορτάσουν περνούν τη νύχτα τους γαυγίζοντας.

Ψαλ. 58,17  - ἐγὼ δὲ ᾄσομαι τῇ δυνάμει σου καὶ ἀγαλλιάσομαι τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐγενήθης ἀντιλήπτωρ μου καὶ καταφυγή μου ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώς μου.

Ψαλ. 58,17  (Νεοελληνική απόδοση) – 17 Αλλά εγώ θα τραγουδώ τη δύναμή σου και θα εξυμνώ το έλεός σου το πρωί, γιατί εσύ ήσουν τ' οχυρό μου, το καταφύγιό μου στης θλίψης μου τη μέρα.

Ψαλ. 58,18  - 18 βοηθός μου εἶ, σοὶ ψαλῶ· ὅτι σύ, ὁ Θεός, ἀντιλήπτωρ μου εἶ, ὁ Θεός μου, τὸ ἔλεός μου.

Ψαλ. 58,18  (Νεοελληνική απόδοση) – 18 Ω, δύναμή μου, για σένα θα ψάλω· γιατί εσύ, Θεέ, είσαι το κάστρο μου, ο Θεός που μ' αγαπά.

 

 

Επιλεκτική ερμηνεία Ψαλμού 58. ΝΗ’.  

 

Η ανησυχία του Δαβίδ που γίνεται μια διαδοχική ικεσία, «εξελού με… λύτρωσαι με… ρύσαι με… σώσον με…», δεσπόζει στους 2 πρώτους στίχους.

Στους στίχους 4 & 5 φανερώνεται μια διαχρονικότητα, πως η ζωή των έντιμων ανθρώπων πάντα θα διέπεται κάτω από τον κίνδυνο άδικων σφετεριστών ανθρώπων που διακαώς καπηλεύονται και επιζητούν περεταίρω εξουσία εις βάρος των άλλων ανθρώπων.

Στο στίχο 8 διαφαίνεται η βλάσφημη στάση τους, τόσο απέναντι στους συνανθρώπους τους, αλλά και ενώπιον του Θεού. «…ἰδοὺ ἀποφθέγξονται ἐν τῷ στόματι αὐτῶν… ὅτι τίς ἤκουσε;». Ποιος μας ακούει; Ποιος ενδιαφέρεται για το τι λέγουμε και πράττουμε; Ο Θεός δεν ενδιαφέρεται… αλλά κοιμάται! Σε τέτοια υπεροπτική, αλαζονική συμπεριφορά περιέπεσαν, ένεκα της μεγάλης κοσμικής εξουσίας και δύναμης που περιήλθε στα χέρια τους.        

Στο στίχο 11 «…ὁ Θεός μου, τὸ ἔλεός σου προφθάσει με· ὁ Θεός μου δείξει μοι ἐν τοῖς ἐχθροῖς μου…» καταφαίνεται το σωτήριο έλεος του Θεού που μας καταδιώκει πάσας τας ημέρας της ζωής μας. Η θεία ευγένεια για μια ακόμη φορά παρουσιάζεται εδώ «…τὸ ἔλεός σου προφθάσει με…» και θα έρθει ενωρίτερα απ’ όσο φαντάζει ο κατά καιρό ικέτης. Αυτός ο προφητικός στίχος, δείχνει πως ο Δαβίδ δεν επιθυμεί  το θάνατο των εχθρών του, αλλά πρώτα ζητά την περιπλάνησή τους, την ταλαιπωρία τους (μπας και έρθουν εις μετάνοια) και μετά την κάθοδό τους στον άδην. Οι Πατέρες εξηγούν τούτο πνευματικώς, αναγωγικώς ως προσευχήν εναντίον των Εβραίων. Οι οποίοι διεσκορπίστηκαν στιχ. 16 σε όλο τον  κόσμο και είναι αδιάψευστοι μάρτυρες των προφητειών της Π. Διαθήκης, της εγκαθιδρύσεως της του Χριστού Εκκλησίας και της θείας τιμωρίας τους. 

Στο στίχο 14 γίνεται αναφορά γι’ αυτήν τη θεία τιμωρία «…εν οργή συντελείας, και ου μη υπάρξουσι…». Δια της παραδειγματικής αυτής τιμωρίας θα μάθουν πάντες οι Ισραηλίτες και οι εθνικοί, ότι υπάρχει Θεός κρίνων τη γην. Ενώ οι εχθροί του Δαβίδ θα καταστρέφονται, ο ίδιος θα σωθεί και θα υμνεί το Θεό λυτρωτή Του (στιχ. 15-18), «…αυτοί ως κύων θα γαβγίζουν σαν τα σκυλιά, αλλά εγώ άσομαι Σε δια την σωτηρίαν μου…». Ωραία αντίθεσης, εκείνοι (εχθροί) γαύγισμα και οι ποθούντες τον Κύριον, άσμα.