ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ: ΨΑΛΜΟΣ 39. ΛΘ'.

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2021

ΨΑΛΜΟΣ 39. ΛΘ'.

«…Εἰς τὸ τέλος...» η φράση αυτή η οποία ξεκινά ο ψαλμός, οι πατέρες αλληγορώντας, την απέδωσαν στο τέλος του κόσμου, άρα όσοι ψαλμοί ξεκινούν μ’ αυτήν τη φράση είναι προφητικοί, Μεσιακοί.

Οι στίχοι 07-11 είναι καθαρά Μεσιακοί, διότι ομιλούν περί του τέλους των Ιουδαϊκών θυσιών και της ελεύσεως Ενός του οποίου ο πόθος του θα είναι το θείο θέλημα. Επί αυτού σε μεγάλη συγκέντρωση λαού θα αναγγείλει τα νέα του Θεού ευαγγέλια, δικαιοσύνη, αλήθεια, έλεος και σωτηρία. Από τους 12-18 μεταβάλλεται το περιεχόμενο του ψαλμού (ομοιάζει με τον 69^ον) και είναι μια προσευχή ιδιαίτερη που προέρχεται μέσα από τις αναρίθμητες και σκληρές δοκιμασίες που περνάει ο προφήτης.

Ο ψαλμός αυτός διαιρείται σε δύο μέρη:

1. Στίχ. 2-11: Ευχαριστίες του Δαβίδ εις το Θεό για τις ευεργεσίες του Θεού.

2. Στιχ. 12-18: Προσευχή του Δαβίδ στο Θεό για να επιτύχει βοήθεια κατά των σκληρών εχθρών του.

1^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 2-11: Ευχαριστίες του Δαβίδ για τις ευεργεσίες του Θεού.

Ψαλ. 39,2 - Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου.

Ψαλ. 39,2 (Νεοελληνική απόδοση) – Με πολλή υπομονή και ελπίδα κατά το διάστημα της θλίψεώς μου περίμενα την βοήθεια παρά του Κυρίου. Και ο Κύριος με πρόσεξε, εδέχθη ευμενώς την δέησή μου.

Ψαλ. 39,3 - καὶ ἀνήγαγέ με ἐκ λάκκου ταλαιπωρίας καὶ ἀπὸ πηλοῦ ἰλύος καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνε τὰ διαβήματά μου

Ψαλ. 39,3 (Νεοελληνική απόδοση) – Με ανέσυρε από τον λάκκο, όπου ταλαιπωρούμουν, έβγαλε τα πόδια μου από το τέλμα, στο οποίον είχα βυθισθεί και κολλήσει, και τα τοποθέτησε στον στερεό βράχο. Καθοδήγησε έπειτα την πορεία της ζωής μου στον ορθόν και ασφαλή δρόμο της προόδου.

Ψαλ. 39,4 - καὶ ἐνέβαλεν εἰς τὸ στόμα μου ᾆσμα καινόν, ὕμνον τῷ Θεῷ ἡμῶν· ὄψονται πολλοὶ καὶ φοβηθήσονται καὶ ἐλπιοῦσιν ἐπὶ Κύριον.

Ψαλ. 39,4 (Νεοελληνική απόδοση) - Έθεσε στο στόμα μου νέον άσμα, ύμνο δοξολογίας και ευχαριστίας προς Αυτόν δια τας πολλές, παλαιές και νέες, ευεργεσίες Του. Πολλοί άνθρωποι θα δουν τα θαυμαστά έργα Του, θα ευλαβηθούν τον Κύριων και θα στηρίξουν εις Αυτόν τις ελπίδες τους.

Ψαλ. 39,5 - μακάριος ἀνήρ, οὗ ἐστι τὸ ὄνομα Κυρίου ἐλπὶς αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐπέβλεψεν εἰς ματαιότητας καὶ μανίας ψευδεῖς.

Ψαλ. 39,5 (Νεοελληνική απόδοση) - Τρισευτυχισμένος και ευλογημένος είναι ο άνθρωπος, ο οποίος έχει την ελπίδα του στον Θεό και δεν έριξε τα μάτια του στο μάταιων πλούτο, στην δόξα, στις μανίες και έξαλλες ψευδοπροφητείες μάγων και μάντεων.

Ψαλ. 39,6 - πολλὰ ἐποίησας σύ, Κύριε ὁ Θεός μου, τὰ θαυμάσιά σου, καὶ τοῖς διαλογισμοῖς σου οὐκ ἔστι τίς ὁμοιωθήσεταί σοι· ἀπήγγειλα καὶ ἐλάλησα, ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ ἀριθμόν.

Ψαλ. 39,6 (Νεοελληνική απόδοση) - Συ, Κύριε και Θεέ μου, πολλά θαυμαστά έργα έκαμες, και κανείς από τους ανθρώπους ή τους ψευδείς θεούς, δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί Σου, ως προς τις πάνσοφες και πανάγαθες σκέψεις και βουλές Σου. Ανήγγειλα και διαλάλησα αυτές. Υπερβαίνουν όμως κάθε αριθμό και υπολογισμό.

Ψαλ. 39,7 - θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας, σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι· ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ἐζήτησας.

Ψαλ. 39,7 (Νεοελληνική απόδοση) - Γεμάτος ευγνωμοσύνη θέλησα να σου προσφέρω θυσία, αλλά Συ ούτε αιματηρά, ούτε αναίμακτο θυσία ή άλλες προσφορές θέλησες. Μου έδωσες τέλειο σώμα, προικισμένο με λογική και αθάνατο ψυχή, δια να σου το προσφέρω ευάρεστων θυσία. Αυτό εζήτησες και όχι καιόμενες θυσίες ζώων εξ ολοκλήρου στο θυσιαστήριο, ούτε εξιλαστήριους περί αμαρτιών θυσίες.

Ψαλ. 39,8 - τότε εἶπον· ἰδοὺ ἥκω, ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περὶ ἐμοῦ·

Ψαλ. 39,8 (Νεοελληνική απόδοση) – Όταν γνώρισα το θέλημά Σου και τι ζητείς από μένα, τότε είπα· ιδού εγώ έρχομαι να τεθώ υπό τις διαταγές Σου. Εν περίληψη στο βιβλίο του Νόμου είναι γραμμένο για μένα, πως θα Σε ευαρεστήσω.

Ψαλ. 39,9 - τοῦ ποιῆσαι τὸ θέλημά σου, ὁ Θεός μου, ἐβουλήθην καὶ τὸν νόμον σου ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας μου.

Ψαλ. 39,9 (Νεοελληνική απόδοση) – Πρέπει, δηλαδή, να εκτελώ το θέλημά Σου, ω Θεέ μου. Πόθησα και ηθέλησα τον Νόμο Σου με όλη την καρδία μου, με όλα μου τα σπλάγχνα, Κύριε.

Ψαλ. 39,10 - εὐηγγελισάμην δικαιοσύνην ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ· ἰδοὺ τὰ χείλη μου οὐ μὴ κωλύσω· Κύριε, σὺ ἔγνως.

Ψαλ. 39,10 (Νεοελληνική απόδοση) – Κήρυξα προς όλους, εις μεγάλες συγκεντρώσεις λαών, τη δικαιοσύνη Σου. Ιδού, ούτε εμπόδισα ούτε θα σφαλίσω ποτέ τα χείλη μου, να διακηρύττουν αυτά. Κύριε, Συ γνωρίζεις τούτο.

Ψαλ. 39,11 - τὴν δικαιοσύνην σου οὐκ ἔκρυψα ἐν τῇ καρδίᾳ μου, τὴν ἀλήθειάν σου καὶ τὸ σωτήριόν σου εἶπα, οὐκ ἔκρυψα τὸ ἔλεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἀπὸ συναγωγῆς πολλῆς.

Ψαλ. 39,11 (Νεοελληνική απόδοση) – Ποτέ δεν έκρυψα μέσα εις την καρδία μου και δεν παρασιώπησα την δικαιοσύνη Σου. Αλλά την αλήθεια των λόγων Σου και την αξιοπιστία των υποσχέσεών Σου και την σωτηρία, που μου χάρισες, την ανήγγειλα. Δεν απέκρυψα το έλεός Σου και την αλήθειά Σου από σύναξη πολλού λαού.

2^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 12-18: Η εγκατάλειψη από το περιβάλλον του.

Ψαλ. 39,12 - σὺ δέ, Κύριε, μὴ μακρύνῃς τοὺς οἰκτιρμούς σου ἀπ᾿ ἐμοῦ· τὸ ἔλεός σου καὶ ἡ ἀλήθειά σου διαπαντὸς ἀντιλάβοιντό μου.

Ψαλ. 39,12 (Νεοελληνική απόδοση) – Συ λοιπόν, Κύριε, μη απομακρύνεις από μένα το έλεός Σου και την ευσπλαχνία Σου. Το έλεός Σου και η αλήθειά Σου ας με συγκρατούν και ας με ενισχύουν πάντοτε.

Ψαλ. 39,13 - ὅτι περιέσχον με κακά, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, κατέλαβόν με αἱ ἀνομίαι μου, καὶ οὐκ ἠδυνήθην τοῦ βλέπειν· ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς μου, καὶ ἡ καρδία μου ἐγκατέλιπέ με.

Ψαλ. 39,13 (Νεοελληνική απόδοση) – Διότι με κύκλωσαν πολλές συμφορές, αναρίθμητες. Έπεσαν επάνω μου αι τιμωρίες δια των ανομιών μου και κινδυνεύω να χάσω το φως των οφθαλμών μου. Οι αμαρτίες μου πλήθυναν περισσότερο από τις τρίχες της κεφαλής μου και ο ιερός ενθουσιασμός και το σθένος της καρδίας μου με έχουν εγκαταλείψει.

Ψαλ. 39,14 - εὐδόκησον, Κύριε, τοῦ ῥύσασθαί με· Κύριε, εἰς τὸ βοηθῆσαί μοι πρόσχες.

Ψαλ. 39,14 (Νεοελληνική απόδοση) – Ευδόκησε λοιπόν, Κύριε, να με λυτρώσεις από την κατάσταση αυτή. Κύριε, σπεύσε εις την βοήθεια μου.

Ψαλ. 39,15 - καταισχυνθείησαν καὶ ἐντραπείησαν ἅμα οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου τοῦ ἐξᾶραι αὐτήν· ἀποστραφείησαν εἰς τὰ ὀπίσω καὶ καταισχυνθείησαν οἱ θέλοντές μοι κακά·

Ψαλ. 39,15 (Νεοελληνική απόδοση) – Ας καταισχυνθούν και ας ντροπιαστούν όλοι μαζί αυτοί, που ζητούν να αφαιρέσουν τη ζωή μου. Ας στρέψουν πανικόβλητοι τα νώτα τους και ας τραπούν καταντροπιασμένοι εις φυγή, όσοι θέλουν την συμφορά μου και την καταστροφή μου.

Ψαλ. 39,16 - κομισάσθωσαν παραχρῆμα αἰσχύνην αὐτῶν οἱ λέγοντές μοι· εὖγε, εὖγε.

Ψαλ. 39,16 (Νεοελληνική απόδοση) – Ας πάρουν αμέσως ως μισθό της κακότητας τους, την ντροπή, αυτοί που χαίρονται για τις συμφορές μου και λέγουν εύγε, εύγε.

Ψαλ. 39,17 - ἀγαλλιάσθωσαν καὶ εὐφρανθήτωσαν ἐπὶ σοὶ πάντες οἱ ζητοῦντές σε, Κύριε, καὶ εἰπάτωσαν διαπαντός· μεγαλυνθήτω ὁ Κύριος, οἱ ἀγαπῶντες τὸ σωτήριόν σου.

Ψαλ. 39,17 (Νεοελληνική απόδοση) – Ας πλημμυρίσουν από αγαλλίαση και χαρά κοντά Σου εκείνοι, οι οποίοι σε ποθούν και σε επικαλούνται. Αυτοί, οι οποίοι σε αγαπούν και από Σε περιμένουν και παίρνουν την σωτηρία τους, ας λέγουν πάντοτε δοξασμένος ας είναι ο Κύριος.

Ψαλ. 39,18 - ἐγὼ δὲ πτωχός εἰμι καὶ πένης, Κύριος φροντιεῖ μου. βοηθός μου καὶ ὑπερασπιστής μου εἶ σύ· ὁ Θεός μου, μὴ χρονίσῃς.

Ψαλ. 39,18 (Νεοελληνική απόδοση) – Εγώ δε είμαι πτωχός και άθλιος. Ελπίζω όμως και πιστεύω ακλόνητα ότι ο Κύριος θα φροντίσει για μένα. Συ, Κύριε, είσαι βοηθός και υπερασπιστής μου. Μη αργοπορήσεις να με βοηθήσεις εις την περίστασή μου αυτήν.

Επιλεκτική ερμηνεία Ψαλμού 39. ΛΘ’.

Η ανάλυση του παρόντος ψαλμού θα γίνει γύρω από αυτούς τους 4 στίχους

1. «…Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου…» στιχ. (2)

2. «…μακάριος ἀνήρ, οὗ ἐστι τὸ ὄνομα Κυρίου ἐλπὶς αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐπέβλεψεν εἰς ματαιότητας καὶ μανίας ψευδεῖς…» στιχ. (5)

3. «…τοῦ ποιῆσαι τὸ θέλημά σου, ὁ Θεός μου, ἐβουλήθην καὶ τὸν νόμον σου ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας μου…» στιχ. (9)

4. «…τὴν δικαιοσύνην σου οὐκ ἔκρυψα ἐν τῇ καρδίᾳ μου… ὅτι περιέσχον με κακά, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός…» στιχ. (11 & 13)

«…Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου…» στιχ. (2). Όλοι όσοι θέλουν να λέγονται γνήσιοι χριστιανοί, πρέπει να υπομένουν και να προσπαθούν, ώστε όλες οι αρετές να έρθουν, (και θα έρθουν), όταν όμως η θεία Χάρις το αποφασίσει και ΟΧΙ όταν νομίζουμε εμείς. Εμείς απλά θα θέτουμε το αίτημα, και την «υπογραφή» να αφήνουμε πάντα να τη βάζει ο Θεός, όποτε και όταν η αγάπη της θείας οικονομίας Του το επιτρέπει!

Ο Θεός όσους αγαπάει παιδεύει διότι «…Ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται…» (προς Εβραίους (12, 1-10)). Πρέπει ν’ αναθαρρήσουμε και να τειχιστούμε με περίσσεια ανδρεία να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε αγόγγυστα γιατί «…δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα…» των θλίψεων. Η ζωή του ανθρώπου είναι με τις θλίψεις και τα βάσανα ζυμωμένη. Όταν βλέπετε λίγη χαρά στη ζωή σας γνωρίζετε ότι είναι ένα προμήνυμα της θλίψης που θα έλθει.

Ο Θεός όμως είναι παντού και κατοπτεύει τα πάντα και παραβλέπει διότι αναμένει ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, όποτε εμείς σφάλομε, είτε ολίγο, είτε πολύ. «…ὅτι περιέσχον με κακά, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός…» Για να μην επαληθεύσουμε τη ρήση «εθεραπεύσαμε την Βαβυλώνα και ουκ ιάθη» πρέπει παρά τη δυσκολία και τον αριθμό των δοκιμασιών, δεν πρέπει να δειλιάσουμε, αλλά πρέπει να υπομένουμε εν μετανοία, ώστε ο Κύριος βλέποντας το γνήσιο του αγώνα μας και το άκαμπτο φρόνημά μας, να μας απαλλάξει από την εν λόγω δοκιμασία.

Ο άνθρωπος που υπομένει την καθημερινή άσκηση, όταν πιέζει τη ψυχή του να βαστάξει ένα λόγο ψυχρό, ένα χλευασμό, ένα έλεγχο, ομολογεί ενώπιον του Θεού! Σε κάθε τι που υπομένουμε, υποθάλποντας το θέλημά μας, κάτω από την επιβολή τρίτων, λαμβάνουμε στέφανο και λογίζεται ένα καθημερινό μαρτύριο ενώπιον του Θεού.

Στίχ. 5 «…μακάριος ἀνήρ, οὗ ἐστι τὸ ὄνομα Κυρίου ἐλπὶς αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐπέβλεψεν εἰς ματαιότητας καὶ μανίας ψευδεῖς…». Ο Δαβίδ εδώ προσθέτει ακόμα ένα μακαρισμό (7 μακαρισμοί του Κυρίου)[1]. Μακάριοι (τρισευτυχισμένοι είναι λέει αυτοί που δεν χάνουν την ελπίδα τους στο Θεό. Δεν προσκολλήθηκε στη ματαιότητα και τα ψέματα τούτου του κόσμου, αλλά παραδόθηκε στην αγάπη του Θεού και ως άλλος άγγελος τα άνω θωρεί και ποθεί! Εύχομαι η ελπίδα μας στο Θεό να μην σβήσει ποτέ, και στις περιόδους των μεγάλων δοκιμασιών δια της υπομονής και καρτερίας μας να λάμψουμε φώτα σωστικά και για τους γύρω μας, ώστε εν «ομονοία» και «εν ομολογία», - τὴν δικαιοσύνην σου οὐκ ἔκρυψα ἐν τῇ καρδίᾳ μου - ώστε να πορευθούμε κατά τα θέλημα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και όχι κατά το δικό μας θέλημα, που θα μας οδηγήσει στην πλάνη και στην απώλεια! Γένοιτο.

[1] Στην κατηγορία Ποιήματα στον ιστότοπο «ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ» υπάρχει ένα ποίημα «...ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΜΟΥ, ΚΥΡΙΕ, ΟΤΑΝ ΕΛΘΗΣ ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ…» που μακαρίζει τον άνθρωπο που ζει και εργάζεται κατά Θεό. Link (http://meagapitheou.blogspot.com/2016/09/blog-post_12.html )