ΨΑΛΜΟΣ 7. Ζ'.

«…Ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ, ὃν ᾖσε τῷ Κυρίῳ ὑπὲρ τῶν λόγων Χουσὶ υἱοῦ Ἰεμενεί…»

Στο ψαλμό 7, (ψαλμός ικετήριος), ο Δαβίδ, βρίσκεται σε κατάσταση ζωηρής συγκινήσεως. Δεν ενδιαφέρεται και πολύ για τη σύνδεση των ιδεών του, ούτε για την ομοιομορφία του ρυθμού.

Ο ψαλμός αυτός έχει φοβερά συναισθήματα φόβου και ελπίδος, εναλλασσόμενα αποτόμως με κραυγές πάθους και εικόνες τολμηρές.

Ο Χουσείν ο ιός του Ιεμενεί μπορεί να θεωρηθεί με βάση την εβραϊκή ερμηνεία, τον Αιθίοπα, τον Σαούλ, ο οποίος ήταν μαύρος κατά τη ψυχή από το φθόνο κατά του Δαυίδ.

Ωσαύτως διαιρείται σε πέντε στροφές ακανόνιστες:

1. Στιχ. 2-3: Τη θερμή προσευχή του.
2. Στιχ. 4-6: Η διαμαρτυρία υπέρ της αθωότητάς του
3. Στιχ. 7-10: Έκκληση εις την θεία δικαιοσύνη
4. Στιχ. 11-14: Αναμονή πλήρης εμπιστοσύνης
5. Στιχ. 15-18: Προφητεία τιμωρίας των εχθρών του

Πρώτη στροφή: στίχ. 2-3

Η θερμή προσευχή του Δαβίδ.

Ψαλ. 7,2  -  Κύριε ὁ Θεός μου, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· σῶσόν με ἐκ πάντων τῶν διωκόντων με καὶ ῥῦσαί με.

Ψαλ. 7,2  (Νεοελληνική απόδοση) - Κύριε, ο Θεός μου, εις Σε εστήριξα όλες μου τις ελπίδες. Σώσε με από όλους τους εχθρούς μου, οι οποίοι με καταδιώκουν και γλύτωσε με από αυτούς, και μάλιστα από τον αρχηγών τους τον Αβεσσαλώμ.

Ερμηνεία – Εκφράζει ευγενώς την τρυφερή εμπιστοσύνη του στο Θεό και περιγράφει προς αυτόν εν περιλήψει την αγωνία του και τον παρακαλεί θερμώς να τον απαλλάξει από το κακό που αντιμετωπίζει.  

Ψαλ. 7,3 - μήποτε ἁρπάσῃ ὡς λέων τὴν ψυχήν μου, μὴ ὄντος λυτρουμένου μηδὲ σῴζοντος.

Ψαλ. 7,3  (Νεοελληνική απόδοση) - δια να μη αρπάξει αυτός και ως λέων άγριος κατασπαράξει την ζωή μου, αφού δεν θα υπάρχει στο πλευρό μου κανείς, δια να με γλυτώσει και να με σώσει.

Ερμηνεία – Ο πληθυντικός που χρησιμοποιείται στον προηγούμενο στίχο για το πλήθος των εχθρών του, στο στίχο αυτό γίνεται ενικός και εντοπίζεται στο όνομα ενός προσώπου, που ακούει στο όνομα Σαούλ.

Δεύτερη στροφή: στίχ. 4-6

Η διαμαρτυρία υπέρ της αθωότητάς του

Ψαλ. 7,4 - Κύριε ὁ Θεός μου, εἰ ἐποίησα τοῦτο, εἰ ἔστιν ἀδικία ἐν χερσί μου.

Ψαλ. 7,4  (Νεοελληνική απόδοση) - Κύριε και Θεέ μου, εάν διέπραξα αυτό το κακόν, δια τα οποίον με καταδιώκουν, εάν αι χείρες μου έκαμαν κάποιαν αδικία εναντίον τους.

Ερμηνεία – Έχουμε και πάλι τη θερμή προσευχή του Δαυίδ προς το Θεό όπως και προηγουμένως στον στίχο 2. Εδώ έχουμε την ωραιότατη φράση, «... ἀδικία ἐν χερσί μου…», που δηλώνει ότι τα χέρια είναι συχνά τα όργανα του κακού.

Ψαλ. 7,5 - εἰ ἀνταπέδωκα τοῖς ἀνταποδιδοῦσί μοι κακά, ἀποπέσοιμι ἄρα ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν μου κενός

Ψαλ. 7,5  (Νεοελληνική απόδοση) – Εάν ανταπέδωσα ποτέ κάτι κακόν στους εχθρούς μου, οι οποίοι συνεχώς με καταδιώκουν και με αδικούν, ας χάσω κάθε ελπίδα σωτηρίας από τα χέρια των εχθρών μου, ας πέσω νικημένος από αυτούς, έρημος και γυμνωμένος από κάθε συμπαράσταση.

Ερμηνεία – O Δαβίδ στο στίχο αυτό μας τονίζει ότι δεν θέλησε να πάρει το δίκαιο εις τα χέρια του, να τιμωρήσει δηλαδή προσωπικά τους εχθρούς του αλλά, άφησε την τιμωρία τους στον δίκαιο Θεό. Το «…ἀποπέσοιμι…», δηλώνει ότι ο Δαυίδ δύναται να καταραστεί τον εαυτό του αν αυτός εναντιώθηκε προσωπικά εναντίον του Σαούλ, και αν έπραξε οιανδήποτε αδικία κατά αυτών που τον κυνηγούν, και δέχεται να πέσει ηττημένος και ντροπιασμένος από τους εχθρούς του, στερούμενος κάθε αγαθού.

Ψαλ. 7,6 - καταδιώξαι ἄρα ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου καὶ καταλάβοι καὶ καταπατήσαι εἰς γῆν τὴν ζωήν μου καὶ τὴν δόξαν μου εἰς χοῦν κατασκηνώσαι. (διάψαλμα).

Ψαλ. 7,6  (Νεοελληνική απόδοση) -   Ας με καταδιώξει, μαζί με τους εχθρούς μου, ο αρχηγός τους, ας με συλλάβει αιχμάλωτο, ας με ποδοπατήσει κάτω στο χώμα και ας εξευτελίσει την ζωή μου και ας σκεπάσει με το χώμα του τάφου, όλη την δόξα μου.

Ερμηνεία – Εδώ έχουμε τη συγκίνησή του Δαυίδ που προέρχεται από τα βάθη της αθώας και γενναιόφρων προς τον Σαούλ ψυχής του. Εδώ χρησιμοποιούνται 3 συνώνυμες λέξεις, το καταλάβει, το καταδιώξει, και το καταπατήσει, θέλοντας να  δείξει πώς κατάντησε η ζωή του, λες και έχει στήσει τη σκηνή του πλησίον του τάφου του.

Τρίτη στροφή: στίχ. 7-10

Έκκληση εις την θεία δικαιοσύνη.

Ψαλ. 7,7 - ἀνάστηθι, Κύριε, ἐν ὀργῇ σου, ὑψώθητι ἐν τοῖς πέρασι τῶν ἐχθρῶν σου. ἐξεγέρθητι, Κύριε ὁ Θεός μου, ἐν προστάγματι, ᾧ ἐνετείλω.

Ψαλ. 7,7  (Νεοελληνική απόδοση) -  Αλλ' εγώ, Κύριε, δεν θέλω να εκδικηθώ ο ίδιος τους εχθρούς μου· δια τούτο σε παρακαλώ, σήκω, Κύριε, οργισμένος εναντίον αυτών. Φανέρωσε το ύψος της ακατανίκητου δυνάμεώς σου έως εις τα πέρατα του στρατοπέδου των εχθρών σου, ώστε κανείς να μη διαφύγει την τιμωρία. Κύριε ο Θεός μου, σήκω εις προστασία μου, σύμφωνα άλλωστε και με τον Νόμο, τον οποίον έχεις σχετικώς διατάξει, να τιμωρούνται δηλαδή οι κακοί, οι δε καλοί να προστατεύονται και ν’ αμείβονται.

Ερμηνεία – Στον στίχο 7 βλέπουμε την έκκληση του Δαβίδ και την οικειότητα του προς το Θεό. Απευθύνεται προς Αυτόν ως δίκαιος Κριτής και τον παρακαλεί να αναλάβει την υπεράσπιση του χωρίς άλλη μακροθυμία, γιατί οι εχθροί του παραμένουν αμετανόητοι.

Ψαλ. 7,8 - καὶ συναγωγὴ λαῶν κυκλώσει σε, καὶ ὑπὲρ ταύτης εἰς ὕψος ἐπίστρεψον.

Ψαλ. 7,8  (Νεοελληνική απόδοση) - Και όταν, Κύριε, αποκαταστήσεις δικαιοσύνη, τότε πλήθη λαών με πίστη θα σε περιβάλλουν, προς χάριν δε αυτής της συγκεντρώσεως των πιστών λαών, ανέβα στο μεγαλειώδες βήμα της δικαιοσύνης και αγαθότητάς Σου.

Ερμηνεία – Ο Δαβίδ εδώ οργανώνει τη σκηνή του δικαστηρίου γιατί επιθυμεί μία επίσημη απόφαση εκδιδόμενη ενώπιον όλου του κόσμου, ως μαρτυρία ακλόνητη, που να φανερώνει την αδικημένη αθωότητα του.

Ζητά από τον Θεό να εμφανιστεί στον Ουράνιο θρόνο Του, επιστρέφων ως δικαστής δίκαιος. Γιατί τη θεϊκή μακροθυμία Του πολλοί εξέλαβαν, ως απουσία Του και περιφερόμενος υπεράνω των λαών να εκδώσει την απόφασή Του, η οποία θα είναι και η καταδικαστική για τους εχθρούς Του.

Ψαλ. 7,9 - Κύριος κρινεῖ λαούς. κρῖνόν με, Κύριε, κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν ἀκακίαν μου ἐπ᾿ ἐμοί.

Ψαλ. 7,9  (Νεοελληνική απόδοση) - Ο Κύριος θα κρίνει αργά ή γρήγορα όλους τους λαούς. Κρίνε και εμέ τώρα, Κύριε, ανάλογα με την δικαιοσύνη, που έως τώρα έχω δείξει· και σύμφωνα με την αθωότητά μου απέναντι των εχθρών μου δείξε εις εμέ την ιδικήν σου αγαθότητα.

Ερμηνεία – Ο Δαβίδ βλέπει την εκπλήρωση της επιθυμίας του. Τώρα βρίσκονται πνευματικά ενώπιον των οφθαλμών του, οι υπόδικοι ή θα βρεθούν μεταγενέστερα στο μέλλον ή στο τέλος των αιώνων ενώπιον του Θεού.  Η φράση «…κατὰ τὴν ἀκακίαν μου…» δηλώνει ότι ο Κύριος θα κρίνει δίκαια και όχι επιπόλαια εξωτερικά.

Ψαλ. 7,10 - συντελεσθήτω δὴ πονηρία ἁμαρτωλῶν καὶ κατευθυνεῖς δίκαιον, ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς ὁ Θεός.

Ψαλ. 7,10 (Νεοελληνική απόδοση) - Θέσε, Κύριε, ένα τέρμα εις την κακία των αμαρτωλών ανθρώπων. Έτσι θα οδηγήσεις, συ Κύριε, ανενόχλητο και απρόσκοπτο το δίκαιον στον δρόμο της αρετής, διότι γνωρίζεις τα βάθη των ανθρωπίνων καρδιών, τας σκέψεις και τας επιθυμίας αυτών.

Ερμηνεία – Ο Θεός εξετάζει έρευνα και γνωρίζει τις εσωτερικές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής καρδία και νεφρούς. Η καρδιά είναι η έδρα της σκέψης και της θέλησης είναι το κέντρο αυτό το πνευματικό του ανθρώπου. Τα νεύρα είναι η έδρα των αισθήσεων συγκινήσεων και συναισθημάτων. Οι δε νεφροί υποδηλώνουν τις επιθυμίες των λογισμών.

Τέταρτη στροφή: στίχ. 11-14

Αναμονή πλήρης εμπιστοσύνης.

Ψαλ. 7,11 - δικαία ἡ βοήθειά μου παρὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ σῴζοντος τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.

Ψαλ. 7,11  (Νεοελληνική απόδοση) - Δικαία θα είναι η προς εμέ βοήθειά σου, Κύριε, διότι συ είσαι Θεός, ο οποίος σώζεις όλους όσοι έχουν ευθείαν και ειλικρινή την καρδία.

Ερμηνεία – Βέβαια έχουμε την πεποίθηση του Δαβίδ ότι ο Θεός θα σπεύσει εις την βοήθειά του, γιατί είναι δίκαιος. Τί θέλουμε να πούμε τώρα με τη φράση δικαία η βοήθειά μου παρά του Θεού; Σημαίνει ότι η Ασπίς μου επί του Θεού. Ο Θεός δηλαδή μας κρατά στα χέρια Του, την ασπίδα ενώπιον μου και με προστατεύει από τους εχθρούς μου!

Ψαλ. 7,12 - ὁ Θεὸς κριτὴς δίκαιος καὶ ἰσχυρὸς καὶ μακρόθυμος καὶ μὴ ὀργὴν ἐπάγων καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν.

Ψαλ. 7,12  (Νεοελληνική απόδοση) - Ο Θεός είναι κριτής δίκαιος και ισχυρός και μακρόθυμος και δεν επιφέρει την οργή Του με καθημερινές ποινές και τιμωρίες εναντίον των αμαρτωλών ανθρώπων.

Ερμηνεία – Το στίχο αυτό παρόλο που αναγράφεται ο Θεός μακρόθυμος και μη, εντούτοις και στις δύο περιπτώσεις αποβλέπεται η μακροθυμία του, διότι και αν μας τιμωρήσει δεν μας τιμωρεί όσο μας αξίζει αλλά και όταν βραβεύει μας χαριτώνει περισσότερο απ’ όσο αγωνιστήκαμε. Φυσικά η δικαιοσύνη του δεν χαρίζεται σε κανένα.  

Ψαλ. 7,13 - ἐὰν μὴ ἐπιστραφῆτε, τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ στιλβώσει, τὸ τόξον αὐτοῦ ἐνέτεινε καὶ ἡτοίμασεν αὐτό.

Ψαλ. 7,13  (Νεοελληνική απόδοση) - Εάν όμως σεις οι αμαρτωλοί καταφρονήσετε την μακροθυμία του Θεού και δεν μετανοήσετε, ο Κύριος θα τροχίσει την ρομφαία Του, το τόξο Του, το έχει ήδη έτοιμον εναντίον σας.

Ερμηνεία – Δίνεται μία όμορφη εικόνα προς τους αμετανόητους κατά τους οποίους ο Θεός όπως αναφέρει ο προφήτης θα παρουσιαστεί ως πολεμιστής οπλισμένος που προχωρεί άκαμπτος κατά των εχθρών του.

Ψαλ. 7,14 - καὶ ἐν αὐτῷ ἡτοίμασε σκεύη θανάτου, τὰ βέλη αὐτοῦ τοῖς καιομένοις ἐξειργάσατο.

Ψαλ. 7,14  (Νεοελληνική απόδοση) - Και στο τόξο αυτό ο Κύριος τοποθέτησε τα θανατηφόρα του βέλη, τα οποία ετοίμασε εναντίον των φλογιζομένων και εξαπτομένων από την κακότητα και τα πάθη αμετανόητων αμαρτωλών.

Ερμηνεία – Σκεύη θανάτου που αναφέρει, είναι όργανα θανατηφόρα για να πατάξει την αμετανοησία. Τα καιόμενα του Θεού βέλη, θα κάψουν ότι υλικό φέρει μέσα του, η κάθε ανθρώπινη ψυχή. Οι υλικοί άνθρωποι θα καταδικαστούν και θ’ αφανισθούν.

  

Πέμπτη στροφή: στίχ. 15-18

Προφητεία τιμωρίας των εχθρών του.

Ψαλ. 7,15 - ἰδοὺ ὠδίνησεν ἀδικίαν, συνέλαβε πόνον καὶ ἔτεκεν ἀνομίαν.

Ψαλ. 7,15  (Νεοελληνική απόδοση) - Ιδού, αυτός ο εχθρός μου, κυριεύθει από ωδίνες δια το κατ' εμού κακόν, συνέλαβε έτσι εις την ψυχή του σχέδιο πόνου εναντίον μου, γέννησε δε την παρανομία, η οποία θα ξεσπάσει εις βάρος του.

Ερμηνεία – Αν και σκληρά τιμωρεί και αμαρτωλός δεν πρέπει να παραπονιέται παρά μόνο για τον εαυτό του διότι ο ίδιος προετοίμασε την τιμωρία αυτή για τον εαυτόν του.

Ψαλ. 7,16 - λάκκον ὤρυξε καὶ ἀνέσκαψεν αὐτόν, καὶ ἐμπεσεῖται εἰς βόθρον, ὃν εἰργάσατο.

Ψαλ. 7,16  (Νεοελληνική απόδοση) - Άνοιξε ωσάν παγίδα λάκκο, δια να με συλλάβει εις αυτόν, όπως συλλαμβάνουν τα άγρια θηρία, τον ανασκάλισε, ώστε να μη φαίνεται. Όμως όχι εγώ, αλλά αυτός θα πέσει μέσα στον βόθρο, τον οποίον με τόσην τέχνη κατασκεύασε.

Ερμηνεία – Ο εχθρός του παρομοιάζεται με άνθρωπο, ο οποίος άνοιξε λάκκο τον οποίον σκέπασε με κλαδιά και ξύλα για να πέσουν μέσα τα ανύποπτα διερχόμενα ζώα και άνθρωποι. Με τη λέξη ανάσκαψε, θέλει να μας πει πως τον εμβάθυνε τόσο πολύ ώστε ο πεσών μέσα σ’ αυτόν άνθρωπος να μην μπορεί να εξέλθει. «…ἐμπεσεῖται εἰς βόθρον…», η φράση αυτή θέλει να μας πει ότι ο δράστης και το θύμα είναι ο ίδιος ο κακός άνθρωπος.

Ψαλ. 7,17 - ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ κορυφὴν αὐτοῦ ἡ ἀδικία αὐτοῦ καταβήσεται.

Ψαλ. 7,17  (Νεοελληνική απόδοση) - Σαν πέτρα θα γυρίσει από ψηλά και θα πέσει εις την κεφαλήν του το κακόν αυτό, που με πονηρία και κόπο πολύν ετοίμασε εναντίον μου. Εις την κορυφή του θα κατεβεί βαρεία και συντριπτική η αδικία του.

Ερμηνεία – Εδώ μας επιβεβαιώνει αυτό που ανάφερε στον προηγούμενο στίχο πως το κακό το οποίο ετοιμάζει ο δόλιος άνθρωπος για τους άλλους θα γυρίσει εναντίον του.

Ψαλ. 7,18 - ἐξομολογήσομαι τῷ Κυρίῳ κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Ὑψίστου.

Ψαλ. 7,18  (Νεοελληνική απόδοση) - Εγώ δε, σωσμένος από την αγαθότητα και δύναμιν του Κυρίου, θα υμνολογώ τον Κύριων δια την δικαιοσύνη Του αυτήν και θα ψάλλω ύμνους δοξολογίας στο όνομα Κυρίου του Υψίστου.

Ερμηνεία – Ο ποιητής μας τελειώνει με μία ευχαριστήρια δοξολογία προς τον δίκαιο Θεό, αυτόν που τιμωρεί τους κακούς και αμοίβει τους αγαθούς. Αυτόν τον Κύριο τον ονομάζει Ύψιστο, υπεράνω πάντων ο οποίος βλέπει αφ’ υψηλού και κυριαρχεί παντού. 

ΠΟΤΕ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤAI Ο ΨΑΛΜΟΣ 7;

1. Προσευχή για τη δίκαιη κρίση του Θεού

2. Γι’ αντιμετώπιση μοχθηρών και των κακών ανθρώπων. Αντιμετώπιση της πονηρίας τους αλλά και επίκληση μαγείας εναντίων σου.

3. Όταν πληροφορηθείς την επιβουλή εναντίον σου, να έχεις εμπιστοσύνη στο Θεό.

4. Είναι ιλαστήριος ψαλμός, που εξιλεώνει το Θεό και παρακαλεί Αυτόν εις βοήθεια. 

5. Γι’ αυτούς που έπαθαν φοβία από τις φοβέρες και επιβουλές κακών ανθρώπων. 

6. Για να μας σώσει ο Θεός από το διάβολο και τις κακίες του. 

7. Αίτηση βοήθειας του Θεού εν περίσταση. 

ΨΑΛΜΟΣ 6. ΣΤ'.

«…Εἰς τὸ τέλος, ἐν ὕμνοις, ὑπὲρ τῆς ὀγδόης· ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ…».

Ο 6^ος ψαλμός ξεκινά με τη φράση  «…εις το τέλος…», που όπως είδαμε και στον ψαλμό 4, όποτε χρησιμοποιείται η φράση αυτή, με ερμηνεία των Πατέρων, οι ψαλμοί είναι προφητικοί.

Το «…υπέρ της ογδόης…» που αναφέρει κατόπιν, έχει να κάνει με κλίμακα της μουσικής, θέλοντας αλληγορικά να τονίσει πως ένεκα της βαριάς και βαθέως απήχησης της ταύτης κλίμακας, επειδή ο συγκεκριμένος ψαλμός εκφράζει λύπη μετανοίας, έπρεπε τα όργανα να ηχήσουν βαθύφωνα.

Ο ψαλμός αυτός διαιρείται σε τρεις στροφές:

1. Στιχ. 2-4: Κραυγές αγωνίας προς αφοπλισμό της θείας οργής.  
2. Στιχ. 5-8: Η προσευχή της συγγνώμης γίνεται ηρεμότερα.
3. Στιχ. 9-11: Το ευχάριστο αποτέλεσμα της προσευχής.

Ο συγκεκριμένος ψαλμός, θεωρείται και ψαλμός μετανοίας, και όμοιοι μ’ αυτόν είναι 31^ος, 37^ος, 50^ος, 101^ος, 129^ος, 142^ος.

Πρώτη στροφή: στίχ. 2-4

Η αγωνιώδης προσευχή του Δαβίδ.

Ψαλ. 6,2  -  Κύριε, μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς με, μηδὲ τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃς με..

Ψαλ. 6,2  (Νεοελληνική απόδοση) - Κύριε, επάνω στον δίκαιον θυμό Σου, μη με τιμωρήσεις δια των αμαρτωλών μου πράξεων, και μη θελήσεις επάνω εις την δικαία σου οργή να με παιδαγωγήσεις με σκληρότητα.

Ερμηνεία – Όντως ένοχος ο Δαβίδ δεν αρνείται να τιμωρηθεί, αλλά ζητεί να τιμωρηθεί ως μεταμελημένος αμαρτωλός και όχι ως εχθρός του Θεού, εναντίον του οποίου η οργή δεν γνωρίζει όρια. Όπως ένα δυστυχής δεικνύει στους περαστικούς διαβάτες τις πληγές, ώστε να τον λυπηθούν και να τον ελεήσουν, κατά παρόμοιο τρόπο και ο Δαβίδ, δεικνύει εις το Θεό την εσωτερική του συντριβή, για να κινήσει το θείο έλεος. 

  

Ψαλ. 6,3 - ἐλέησόν με, Κύριε, ὅτι ἀσθενής εἰμι· ἴασαί με, Κύριε, ὅτι ἐταράχθη τὰ ὀστᾶ μου.

Ψαλ. 6,3  (Νεοελληνική απόδοση) - Ελέησέ με, Κύριε, διότι είμαι σωματικώς και ψυχικώς ασθενής. Θεράπευσε, Κύριε, εμέ τον ασθενή, διότι και αυτά τα οστά μου έχουν ταραχθεί εξ αιτίας των αμαρτιών μου.

Ερμηνεία – Τα οστά, είναι ο πιο στερεός και συμπαγής σκελετός του ανθρώπινου σώματος, εν αντιθέσει με των άλλων υδαρών και μαλακών στοιχείων. Η φράση αυτή δείχνει το μέγεθος του συγκλονισμού και της συντριβής του Δαβίδ που μέχρι και τα οστά του εξαρθρώθηκαν από τη φρίκη του αμαρτήματος.

Ψαλ. 6,4 - καὶ ἡ ψυχή μου ἐταράχθη σφόδρα· καὶ σύ, Κύριε, ἕως πότε;

Ψαλ. 6,4  (Νεοελληνική απόδοση) - Η δε ψυχή μου πλημμύρισε από ταραχή και αναστατώθηκε εξ αιτίας της δικαίας Σου οργής. Έως πότε όμως, Κύριε, θα στέκεις μακριά από εμέ και οργισμένος θα στρέφεις αλλού το Πρόσωπόν Σου;

Ερμηνεία – Το εσωτερικό του, η ψυχή του Δαβίδ, δεν ταράχθηκε λιγότερο του εξωτερικού του σώματος. Το ψαλμικό τούτο χωρίο είχε υπ’ όψιν του και ο Σωτήρ ημών, όταν είπε στο Μυστικό Δείπνο, «…νυν η ψυχή μου τετάρακται…».

«…ἕως πότε…»; Κραυγή εξερχόμενη από τα βάθη της ψυχής του, μέχρι πότε θα με κτυπάς και δεν θα με εισακούσεις;  

Δεύτερη στροφή: στίχ. 5-8

Η κατηρέμησις.

Ψαλ. 6,5 - ἐπίστρεψον, Κύριε, ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου, σῶσόν με ἕνεκεν τοῦ ἐλέους σου.

Ψαλ. 6,5  (Νεοελληνική απόδοση) – Στρέψε, Κύριε, το πρόσωπον Σου προς εμέ. Γλύτωσε το σώμα και την ψυχή μου από τας συμφοράς. Σώσε με, όχι δια τας καλές μου πράξεις, αλλά δια την άπειρον ευσπλαχνία Σου.

Ερμηνεία – Ο Δαβίδ εδώ νιώθει το Θεό μακριά του, νιώθει απόμακρος και ανάξιος της θείας Χάρης. Ικετεύει το Θεό «…ἐπίστρεψον, Κύριε…», «…μην με αφήνεις και φεύγεις…». Ζητά να τον απαλλάξει από την αξιοδακρύτου καταστάσεώς του, μέσα από το πλούσιο έλεος του Θεού, που δίνει την ειρήνη στον κάθε άνθρωπο, διότι ο Θεός είναι «..οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος..». Έξοδος (34, 6).

Ψαλ. 6,6 - ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν τῷ θανάτῳ ὁ μνημονεύων σου· ἐν δὲ τῷ ᾅδῃ τίς ἐξομολογήσεταί σοι;

Ψαλ. 6,6  (Νεοελληνική απόδοση) -   Διότι, εάν αποθάνει κανείς αμετανόητος και κατέβει στον Άδην, δεν είναι δυνατόν να σε ενθυμείται, Κύριε. Εις τον Άδην ποιός αμετανόητος είναι δυνατόν να σε δοξολογήσει; Εγώ όμως, Κύριε, μετανοών δια τας παραβάσεις μου, κλαίω.

Ερμηνεία – Οι άνθρωποι π.Χ δεν είχαν τα πνευματικά φώτα, επί της μεταθανάτιου ζωής, μήτε και ο Άδης ήταν π.Χ ως έγινε μετά την ανάσταση του Σωτήρος Χριστού. Δια τούτο ο Άδης παρίσταται ως υπόγειος σκοτεινός χώρος, στον οποίο οι ψυχές αναμένουνε τη γενική ανάσταση, σε μια κατάσταση λυπημένη.

Η φράση «…οὐκ ἔστιν ἐν τῷ θανάτῳ ὁ μνημονεύων σου…», είναι ποιητική υπερβολή του Δαβίδ, ο οποίος φοβάται μήπως αποθάνει και δεν έχει συμφιλιωθεί με το Θεό. Ο Δαβίδ δεν αγνοεί ότι η παρούσα ζωή είναι περίοδος μετανοίας και εξομολόγησης και έτσι δεν χάνει το χρόνο του χασομερώντας, αλλά προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τον Θεό και να ζητήσει το έλεός του. Παρακαλεί τον Θεό να μην τον πάρει πρόωρα από την παρούσα ζωή, διότι θα χάσει ένα πρόσωπο, το οποίο τον υμνεί με λόγο, φωνή και όργανα λειτουργικά, ιερά, τα οποία δεν θα υπάρχουν στην άλλη ζωή και ιδίως δεν θα βλέπει και δεν θα έχει επικοινωνία  με τον Θεό.

Ψαλ. 6,7 - ἐκοπίασα ἐν τῷ στεναγμῷ μου, λούσω καθ᾿ ἑκάστην νύκτα τὴν κλίνην μου, ἐν δάκρυσί μου τὴν στρωμνήν μου βρέξω.

Ψαλ. 6,7  (Νεοελληνική απόδοση) -  Κοπίασα, απόκαμα από τους στεναγμούς μου, ένεκα των παρεκτροπών μου. Έλουσα και λούζω κάθε νύκτα το κρεβάτι μου και βρέχω με τα άφθονα δάκρυά μου το στρώμα μου.

Ερμηνεία – Οι αναστεναγμοί του Δαυίδ ήταν τόσο βαθύς που κουραζόταν με το που αναστέναζε. Αυτό είναι δείγμα του πόνου, του αλλά και του βάθους της μετανοίας του. Ο Μέγας Αθανάσιος λέει πως «…Όχι απλά δάκρυσε αλλά και την κλίνη του έλουσε...» που καταδεικνύει τα πολλά μερόνυχτα που Δαβίδ έκλαιγε για το βάθος των αμαρτημάτων του.

Ψαλ. 6,8 - ἐταράχθη ἀπὸ θυμοῦ ὁ ὀφθαλμός μου, ἐπαλαιώθην ἐν πᾶσι τοῖς ἐχθροῖς μου.

Ψαλ. 6,8  (Νεοελληνική απόδοση) - Κλαίω συνεχώς εξ αιτίας της οργής σου και από τα δάκρυά μου πόνεσαν τα μάτια μου. Έγινα ασήμαντος, σαν το παλιωμένο ένδυμα, και περιφρονημένος από τους εχθρούς μου.

Ερμηνεία – Ο άγιος Κύριλλος, λέει πως ο Δαυίδ, πριν ολιγωρήσει της θείας εντολής, είχε καθαρόν τον οφθαλμό του (εννοώντας τα πάθη) και έτσι έβλεπε καταλαμπόμενος και αθόλωτα το θείο φως. Τώρα όμως που ο οφθαλμός του ταράχτηκε, σκοτίσθηκε, έσβησε από τον πόνο της αμαρτίας.  Οι λάμψεις των οφθαλμών είναι ασφαλές δείγμα της πνευματικής και σωματικής καταστάσεως του ανθρώπου.

Τρίτη στροφή: στίχ. 9-11

Το ευχάριστο αποτέλεσμα της προσευχής.

Ψαλ. 6,9 - ἀπόστητε ἀπ᾿ ἐμοῦ πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν, ὅτι εἰσήκουσε Κύριος τῆς φωνῆς τοῦ κλαυθμοῦ μου·

Ψαλ. 6,9  (Νεοελληνική απόδοση) - Αλλά το έλεος του Κυρίου είναι άπειρον και δια τούτο εις αυτό ελπίζω και φωνάζω προς τους εχθρούς μου· φύγετε μακριά από μένα καταντροπιασμένοι, όσοι εργάζεσθε την ανομία. Δεν σας φοβούμαι, διότι είμαι βέβαιος ότι ο Κύριος εδέχθη με ευμένεια την προσευχή, που με δάκρυα και κλαυθμούς του απηύθυνα.

Ερμηνεία – Στον στίχο αυτό ο ποιητής, ο μέχρι πριν απελπισμένος, ξεσπά σε θεραπευτικόν αίνο. Η κατηφής περιγραφή της μέχρι πιο πάνω ψυχικής του αγωνίας, παραχωρεί τη θέση της, σε μία ζωηρή και μεγαλοπρεπή στροφή, αποστροφής των εχθρών του.

Ψαλ. 6,10 - ἤκουσε Κύριος τῆς δεήσεώς μου, Κύριος τὴν προσευχήν μου προσεδέξατο.

Ψαλ. 6,10 (Νεοελληνική απόδοση) - Ήκουσε ο Κύριος την δέηση μου. Ο Κύριος ευαρεστήθηκε, κάνοντας δεκτή την προσευχή μου.

Ερμηνεία – Αυτός ο στίχος δίνει στο Δαβίδ μεγάλη ευτυχία, πληροί και αναπαύει την ψυχή του.  Γι’ αυτόν βλέπουμε τον ποιητή μας τόσο στον στίχο 9 αλλά και στον στίχο 10, να επαναλαμβάνει τη φράση «…ήκουσε ο Κύριος τη δέησή μου…»!

Το περιεχόμενο της προσευχής ο Θεός το έκρινε! Πόσο ευτυχής και μακάρια είναι εκείνη η ψυχή η οποία θα έχει την πληροφορία αυτή, έπειτα από μία πτώση της!

Ψαλ. 6,11 - αἰσχυνθείησαν καὶ ταραχθείησαν σφόδρα πάντες οἱ ἐχθροί μου, ἀποστραφείησαν καὶ καταισχυνθείησαν σφόδρα διὰ τάχους.

Ψαλ. 6,11  (Νεοελληνική απόδοση) - Ας καταντροπιαστούν και ας κυριευθούν από φόβο και τρόμο οι εχθροί μου. Ας γυρίσουν οπίσω και πανικόβλητοι ας τραπούν εις φυγή, ας καταισχυνθούν γρήγορα.

Ερμηνεία – Ο Δαυίδ νιώθοντας την ευμένεια και το έλεος του Θεού, μας επιβεβαιώνει τη φράση «…ει ο Θεός μεθ' ημών, ουδείς καθ' ημών…». Ποιος δύναται να πάει ενάντια στον ίδιο τον Θεό και τους εκλεκτούς Αυτού; Προειδοποιεί έτσι τους εχθρούς του, πως αν συνεχίσουν να συστρατεύονται και να εχθρεύουν εναντίον του, θα ταραχθούν και θα ντροπιαστούν ταχέως και σφόδρα.  

Πότε χρησιμοποιείται ο ψαλμός 6;

1. Σε κραυγή αγωνίας

2. Γι’ αντιμετώπιση δύσκολων ασθενειών, αν είμαστε άρρωστοι ή αν πονάμε.

3. Αν αισθάνεσαι την απειλή του Κυρίου λόγω των αμαρτημάτων σου.

4. Για να ελευθερώσει ο Θεός τον μαγεμένο άνθρωπο. 

5. Παρακλητική προσευχή για να μην μας τιμωρήσει ο Θεός για τις παρεκτροπές μας και για να επισπεύσει τη λύτρωσή μας από τα πάθη που μας βασανίζουν. 

6. Αίτηση παρά του Θεού αφέσεως των αμαρτιών.