19. «ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ» ΚΑΙ «ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ», ΑΘΕΪΑ Ή ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΑ - ΜΕΡΟΣ Γ’

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΝΑ ΕΚ ΤΩΝ ΚΑΤΩΘΕΝ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΒΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

19. «ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ» ΚΑΙ «ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ», ΑΘΕΪΑ Ή ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΑ - ΜΕΡΟΣ Α’

19. «ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ» ΚΑΙ «ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ», ΑΘΕΪΑ Ή ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΑ - ΜΕΡΟΣ Β’

…ΣΥΝΕΧΕΙΑ…

5. Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΔΕΝ ΠΡΟΑΓΕΙ ΤΗΝ ΑΘΕΪΑ, ΑΛΛΑ ΤΟΥΝΑΝΤΙΩΝ, ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ 

Οι θρησκευτικές αλήθειες όταν τις αναλύσεις με επιστημονικές μεθόδους δεν ευσταθούν. Διότι οι αλήθειες των θρησκειών δεν είναι γνωσιολογικού, αποδεικτικού τύπου και δεν ερμηνεύουν την αντικειμενική πραγματικότητα αλλά μαρτυρούν την εσωτερική και την οντολογική διάσταση του Είναι.

Αληθινότητα στην Εκκλησία, δεν είναι η περιγραφή της αντικειμενικότητας, αλλά το σωτηριώδες έργο της Χάριτος.

Στην Εκκλησία η αλήθεια δεν είναι φυσικός νόμος αλλά το Πρόσωπο του Χριστού.

Η Εκκλησία δεν έχει μεταφυσική αλλά ούτε και ακρότατη φυσική. Η Εκκλησία περικλείει τα πάντα και τα πάντα περικλείονται στην Εκκλησία.

Εξάλλου πολλά φαινόμενα η επιστήμη αδυνατεί ή αδυνατούσε να ερμηνεύσει, αλλά οι απαντήσεις περικλείονταν στους κόλπους της εκκλησίας. 

Για παράδειγμα ένα έντομο ο «αμμόφιλος ή ακανθώδης» μπορεί να καταφέρει εννέα (9) αλλεπάλληλα κεντρίσματα σε μια πεταλούδα, ακριβώς εκεί που υπάρχουν τα ισάριθμα νευρικά της κέντρα, για να επιτύχει την επιθυμητή παραλυσία, αλλά ΟΧΙ τον θάνατο. Γιατί ο θάνατος θα επιφέρει σήψη, και τότε το θήραμα, που τοποθετείται πλάι στα αυγά δεν θα είναι κατάλληλη τροφή για τα μικρά, που θα προέλθουν από τα αυγά.

Το αντιλαμβάνεσθε αυτό; Τύχη ή Δημιουργία; Tα έντομα αυτά σκέπτονται ή κάποιος σκέφτηκε γι’ αυτά;

Η επιστήμη ονόμασε «ένστικτον» τις ενέργειες αυτές, «προσαρμογή, εξέλιξη» στο πέρασμα γενεών και αιώνων χωρίς όμως να κατορθώσει να αναλύσει βαθύτερα το πρόβλημα. Μα αυτό δεν είναι ερμηνεία, δεν είναι εξήγηση που να ικανοποιεί.

Για αιώνες η επιστήμη ήταν σε διαφωνία με τη Γένεση σχετικά με την προέλευση και την ανάπτυξη της Γης και της ζωής στη Γη. Εντούτοις, η επιστήμη έχει προχωρήσει πέρα από αυτές τις υποθέσεις και συμφωνεί τώρα με τη Γένεση στην περιγραφή των αρχικών συνθηκών της Γης, των επακόλουθων αλλαγών, και της τάξεως αυτών των αλλαγών.

Για τους ακόμη δύσπιστους, τα στοιχεία που περικλείονται στην Αγία Γραφή, - τα οποία έχουν γράφει περισσότερο από 3.400 χρόνια πριν, - αν έχουν ειπωθεί με όλες αυτές τις λεπτομέρειες, η πιθανότητα είναι λιγότερο από μια στο τρισεκατομμύριο! Παρακάτω σας παραθέτω ένα μερικός κατάλογος βασικών αρχών της επιστήμης που βρίσκονται στη Βίβλο:

Ο πιο πάνω πίνακας είναι ενδεικτικός της επιστήμης που ακολουθεί και επιβεβαιώνει αυτά που ειπώθηκαν 3, 5 χιλιάδες χρόνια πριν. Σε πολλά ακόμα δεν έδωσε απαντήσεις αλλά καταπιάστηκε σε θεωρίες αβάσιμες με πολλά ερωτήματα να είναι αναπάντητα (όπως η αρχή του σύμπαντος, του χώρου και του χρόνου[1], η συντήρηση της μάζας και της ενέργειας[2] κα)

Στη χοάνη της επιστημονικής έρευνας, η Βίβλος έχει αποδείξει την προφητική δύναμη της επανειλημμένως. Κανένα άλλο βιβλίο, αρχαίο ή σύγχρονο, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις αξιώσεις της αλήθειας που παρέχει η Αγία Γραφή. Αλλά έπειτα, κανένα άλλο βιβλίο δεν έχει γραφτεί (διαμέσου ανθρώπων) από το Θεό.

6. ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ – ΑΛΗΘINH KAI ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Οι προτάσεις ζωής της Εκκλησίας είναι εμπειρικά επαληθεύσιμες. Τα πρόσωπα και η ζωή των Αγίων μαρτυρούν την Αλήθεια της Εκκλησίας.

Ο Παύλος, οι απόστολοι, μαρτύρησαν και το πρόσωπό τους έλαμπε από χαρά, γιατί θα συναντούσαν τον Χριστό. Έλεγαν όλοι ψέματα, και πέθαναν για να αποδείξουν το ψέμα τους; Για πιο λόγο, για ποιο όφελος;

Η σχέση με το Θεό βιώνεται πάντοτε σε προσωπικό επίπεδο. Το ότι οι άγιοι έχουν ζήσει τη σχέση αυτή, σημαίνει ότι είναι ανθρωπίνως δυνατόν να την ζήσουμε και εμείς. Δεν συναισθανόμαστε την εμπειρία κάποιου άλλου. Δεν χρειάζεται να γνωρίσω κάτι με το μυαλό μου για να διαπιστώσω ότι είναι αληθινό. Ένα χαμόγελο ή ένα δάκρυ δεν μπορεί να κριθεί αντικειμενικά αλλά μπορεί να είναι βαθιά αληθινό.

Ο χριστιανός παραδίδεται ολοκληρωτικά στην Αγάπη του Θεού και τότε όχι μόνο γεύεται την Αλήθεια, γίνεται ολόκληρος η Αλήθεια.

Ο Χριστός είναι ζωντανός και αληθινός αλλά όχι στο γνωστό φυσικό επίπεδο. Παρεμβαίνει στον κόσμο αλλά δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. Ο πιστός δεν στοχεύει στην επίτευξη επιστημονικών μοντέλων ερμηνείας της πραγματικότητας. Ο πιστός μετέχει στη θαυμαστότητα του υπάρχοντος. Εορτάζει χωρίς να αναλύει. Χαίρεται χωρίς να απαιτεί εξηγήσεις. Ο πιστός συγγενεύει με τον ποιητή, έχει κάποια σχέση με τον φιλόσοφο αλλά είναι μακριά από τον επιστήμονα.

Τα «πνευματικά» ζητήματα δεν τα καταλαβαίνουμε αλλά μας καταλαμβάνουν. Δεν τα κατανοούμε, τα παθαίνουμε. Δεν τα γνωρίζουμε, μας αποκαλύπτονται. Είναι αδύνατον να υποψιαστεί κανείς, περί τίνος πρόκειται, χωρίς τη γεύση. «…γεύσασθε καὶ ἴδετε…» Ψαλ. 33,9 λέει ο προφήτης Δαυίδ και προτρέπει άπαντες να γευθούν το μεγαλείο της πίστεως και τη γλυκύτητα που παρέχει ο Κύριος και Θεός μας.

Όπως λέγεται και στον φιλοσοφικό εμπειρισμό «ουδέν εν τη νοήσει, ό μη πρότερον εν τη αισθήσει». Στον εθνικό ύμνο γράφει ο ποιητής «σε γνωρίζω από την κόψη». Η όψη δεν αρκεί, χρειάζεται «η κόψη» για να καταλάβει κανείς.

Όσο σκέπτεσαι οριζόντια, ανθρώπινα και λογικά δεν μπορούμε να νοήσουμε την αλήθεια και κατ’ επέκταση την παρουσία του Θεού στη ζωή μας.

Δεν μπορούμε να ανεχτούμε την αδικία εις βάρος μας και βάλλουμε κατά αυτών που επιβουλεύονται και υπονομεύουν τη θέση μας. Όμως με το φωτισμό της χάριτος αυτοί που βάλλουν εναντίον μας, γίνονται αδέρφια αγαπημένα με αδυναμίες και πάθη και όσο το επιτρέπουμε και ταπεινωνόμαστε τόσο περισσότερο εξυψωνόμαστε στα μάτια του Θεού και πλημμυρίζουμε με την Αγάπη την κεχαριτωμένη.

Οι χριστιανοί είναι μέλη του Σώματος του Χριστού και αναλόγως με το χάρισμα που έχει ο καθένας από τον Θεό εξυπηρετεί την ζωή του συνόλου. «…Υμείς δε εσταί σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους…» (Α’ Κορ.12, 27)

Είναι δύσκολο ένας διανοούμενος να αισθανθεί και να εμπιστευθεί την Αλήθεια της Εκκλησίας. Ο ορθολογισμός απαιτεί θεωρίες που επαληθεύονται ή που δεν μπορούν να διαψευσθούν πειραματικά. Η εμμονή στην αντικειμενικότητα εμποδίζει τον σύγχρονο επιστημονικό νου να τολμήσει να πειραματιστεί με τις υπαρξιακές προτάσεις της Εκκλησιαστικής ζωής.

7. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οι σύγχρονοι όσιοι Πατέρες είναι οι ώριμοι καρποί του Αγίου Πνεύματος. Με την ζωή τους προβάλλεται η παράδοση της άμωμου Ορθόδοξου πίστεώς μας. Ορθοδοξία είναι η αλήθεια περί του Θεού, περί του ανθρώπου και περί του κόσμου. Είναι η αλήθεια την οποίαν μας παρέδωσε ο Υιός και Λόγος του Θεού με την υπέροχη διδασκαλία του και την λυτρωτική του θυσία. Ορθοδοξία είναι η θαυμαστή σύνθεσης δόγματος και ήθους και θεωρίας και πράξεως. Η ορθοδοξία δείχνει την διαφορά της ορθόδοξου εκκλησίας από κάθε άλλη χριστιανική ομολογία.

Οι όσιοι Πατέρες τήρησαν τις παραδόσεις, τήρησαν την ορθόδοξη πίστη και μας την παρέδωσαν ορθή, γραμμένη με τον βίο τους, με τα έργα τους και την ενάρετη ζωή τους. Μας υπέδειξαν και τον τρόπον με τον οποίον διαφυλάσσεται η Ορθόδοξης πίστης. Αυτός ο τρόπος δεν είναι άλλος παρά η εν Χριστώ άσκησης και μετάνοια.

Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από την πίστη μας. Υπάρχει σήμερα, υπήρξε πάντα, θα υπάρχει πάντα, ανεξάρτητα από εμάς. Εμείς έχουμε ανάγκη το Θεό.

Εμείς δεχόμαστε στη ζωή μας το μήνυμα του Ευαγγελίου, και η ζωή μας αλλάζει. Αποκτάει νόημα, σκοπό, περιεχόμενο.

Δεν φοβόμαστε το Θάνατο. Βαδίζουμε με σιγουριά και πίστη, όπως ένα παιδί που κρατάει από το χέρι τον πατέρα του, και νοιώθει απόλυτη ασφάλεια.

Η θεματική ενότητα αυτή είναι αποτέλεσμα της λύπης μου, όταν κατάλαβα ότι χιλιάδες άνθρωποι ιδίως νέοι, έχουν λανθασμένη εικόνα για το τι είναι θρησκεία, πως προσεγγίζετε, πως αναζητείτε ο Θεός.

Η αντιπαράθεση θρησκείας και επιστήμης οξύνεται σαν μέσο που οδηγεί στην αθεΐα, ενώ οδηγεί στο Θεό! Με βέβαιο και απόλυτο τρόπο!

Εύχομαι αυτή η ενότητα να αποτελέσει αφορμή για σκέψη.

Ελπίζω η ΑΓΑΠΗ του Θεού να αγγίξει κάθε πονεμένη ψυχή και κάθε άνθρωπο που αναζητά την αλήθεια γιατί και όλη την γνώση του κόσμου να αποκτήσουμε αν δεν μας επισκεφθεί η Χάρης του Θεού, δεν θα νοήσουμε τίποτα.

«…Πατέρα μας εν τοις ουρανοίς, κατεύθυνε τα παιδιά Σου και φώτισον ημάς εν τη Αληθεία Σου. Γένοιτο…».

---

[1] Η αρχή του σύμπαντος, και του χώρου και του χρόνου (Γεν. Κεφ. Α΄«1 Εν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.», Προς Κολλοσαείς, Κεφ. Α΄ «15 ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως, 16 ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα, τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, εἴτε θρόνοι εἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαὶ εἴτε ἐξουσίαι· τὰ πάντα δι' αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται· 17 καὶ αὐτός ἐστι πρὸ πάντων, καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκε», Β΄ Τιμόθεον, Κεφ. Α΄ «9 τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμῶν, ἀλλὰ κατ' ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν, τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων,», Προς Εβραίους, Κεφ. Ια΄«3 Πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι τοὺς αἰῶνας ῥήματι Θεοῦ, εἰς τὸ μὴ ἐκ φαινομένων τὰ βλεπόμενα γεγονέναι.»).

[2] Η συντήρηση της μάζας και της ενέργειας (Εκκλησιαστής Κεφ. Α΄«9 τί τὸ γεγονός; αὐτὸ τὸ γενησόμενον· καὶ τὶ τό πεποιημένον; αὐτὸ τὸ ποιηθησόμενον· καί οὐκ ἔστι πᾶν πρόσφατον ὑπὸ τὸν ἥλιον», Κεφ. Γ΄«14 ἔγνων ὅτι πάντα, ὅσα ἐποίησεν ὁ Θεός, αὐτὰ ἔσται εἰς τὸν αἰῶνα· ἐπ’ αὐτῷ οὐκ ἔστι προσθεῖναι, καὶ ἀπ’ αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἀφελεῖν, καὶ ὁ Θεὸς ἐποίησεν, ἵνα φοβηθῶσιν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ. 15 τὸ γενόμενον ἤδη ἐστί, καὶ ὅσα τοῦ γίνεσθαι, ἤδη γέγονε, καὶ ὁ Θεὸς ζητήσει τὸν διωκόμενον.»).