19. «ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ» ΚΑΙ «ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ», ΑΘΕΪΑ Ή ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΑ - ΜΕΡΟΣ Α’

Αγαπητοί μου φίλοι σας χαιρετώ και πάλι σε μια άλλη διαφορετική ενότητα. Η τεχνοκρατική κοινωνία συνοδευόμενη με την ραγδαία πρόοδο, έχει επηρεάσει αρνητικά το άτομο και τον τρόπο σκέψης του. Έχουμε φουσκώσει από την έπαρση του «εγώ» και πορευόμαστε σαν άλλοι «θεοί» που ελέγχουν και μεθοδεύουν τη ζωή τους όπως θέλουν.

Έχουμε αλλοιώσει τη διδασκαλία της εκκλησίας στα δικά μας μέτρα και σταθμά και πορευόμαστε σαν «πιστεύοντες» και πραγματικοί φίλοι του Κυρίου.

Δεν υπάρχει ο όρος πιστεύω 10%, ούτε 30% ούτε 80%. Η αληθινή πραγματική πίστη δεν ζητάει αποδείξεις, ούτε σημεία ούτε θαύματα! Η αληθινή πίστη κάνει πράξη τα λόγια του Θεού «…ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου…». (Μαρκ. 12,30)

Δυστυχώς αν συνεχίσουμε να πορευόμαστε μ’ αυτά τα μυαλά, θα ξεχάσουμε την πνευματική μας κληρονομιά, θα χαθούμε μέσα σε συμφορές και σ’ ένα αιματηρό αγώνα για την ύπαρξή μας.

Όπως αναφέραμε και στην εισαγωγή  η αποτυχία να κατανοήσουμε προέκυψε επειδή απομακρυνθήκαμε από την απλότητα της πρωταρχικής χριστιανικής γνώσης.

Πραγματική γνώση είναι να γνωρίσουμε το Χριστό. Όλα είναι απλά σε εκείνους που έχουν αυτή τη γνώση. Το πρόβλημα με μας είναι ότι δεν ζητάμε τη θεία γνώση (η οποία δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.) Σοφ. Σειρ. 1,5 «…πηγὴ σοφίας λόγος Θεοῦ ἐν ὑψίστοις, καὶ αἱ πορεῖαι αὐτῆς ἐντολαὶ αἰώνιοι...»

 Η γνώση αυτή που είναι αγάπη για το Θεό και τον πλησίον μας οικοδομεί τον κάθε άνθρωπο για την σωτηρία του. Σχετικά με τη γνώσιν αυτή ο Κύριος είπε ότι ο Θεός «…θέλει πάντας ανθρώποις σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας έλθειν…» (Α΄ Τιμ. 2:4).

Αυτή η στέρηση της πραγματικής πνευματικής γνώσης, που είναι η γνωριμία με το Χριστό, θα μας οδηγήσει σε φαύλους κύκλους ανυπαρξίας, κενότητας, απεμπολημένοι στο να στεριώσουμε τους ορίζοντές και τα οράματά μας σε ένα κόσμο αβεβαιότητας και κοινωνικά ανισόρροπο. Ένα κόσμο στον οποίο βασιλεύει η αδικία, υπάρχει αναξιοκρατία, εκδιώκονται οι πράοι, οι ευαίσθητοι και συναισθηματικοί άνθρωποι. Οι ταπεινοί και φιλήσυχοι εμπαίζονται και απεμπολούνται. Σ’ ένα κόσμο που προάγει την αλαζονεία, την έπαρση και τον έπαινο!

Οι περισσότεροι νέοι γίνονται άθεοι, αγνωστικιστές! Τους συμφέρει αυτή η θεωρία, γιατί τους βοηθά να ζήσουν και να ελίσσονται μέσα στην σφετεριστική κοινωνία… Η εν Χριστώ ζωή, προβλέπει θυσίες και αγώνα, αξίες και έννοιες άγνωστες για τον άνθρωπο του 21ου αιώνα. Καταντήσαμε «…σαν νεκροί που θάβουν τους νεκρούς τους…».

Προτιμούν να ζήσουν το τώρα και να απολέσουν την μακάρια ζωή που επιφυλάσσει ο Κύριος στους αγωνιστές, γι’ αυτούς που τον αγαπούν. Γι’ αυτούς που εφάρμοσαν το ψαλμό «…μετά θυσιών και τριβών δικαιοσύνης πορεύσαντες…».

Εμείς όμως οφείλουμε να στείλουμε το δικό μας μήνυμα, όχι προσηλυτίζοντας, αλλά από την ανάγκη αυτής της αποκεντρωτικής ζωής που ζούμε. Από ανάγκη στο ότι πλέον το κέντρο του εαυτού μας, δεν εστιάζεται στο «είναι» μας, αλλά είναι χαμένο στο σύμπαν, μέσα στο κόσμο και πονεί και λυπείται και θέλει και συμπάσχει με τον πλησίον του. Θέλει όλοι ανεξαίρετα, να συμμετέχουν σ’ αυτή τη γιορτή της αναστάσεως, να υπάρξουν κοινωνεί αυτής της χαράς, αυτής της αιώνιας και ατελεύτητης μακάριας ζωής, που παρέχει ο Κύριος και Θεός μας.

Γένοιτο.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΜΕΡΟΣ Α’

1. ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ

2. ΠΩΣ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ;

3. Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Α. Ο Χαρταετός (Η αθέατη παρουσία του Θεού στη ζωή μας)

Β. Ευεργεσίες της Χάριτος

Γ. Η μαγνητική βελόνα

Δ. Ο Θεός αποκαλύπτεται σ’ όλους το ίδιο

ΜΕΡΟΣ Β’

4. «ΑΘΕΪΣΜΟΣ» - «ΑΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ»

Α. Αθεϊστής

Β. Αθεϊσμός = Υποκρισία – Φαρισαϊσμός

Γ. Εσφαλμένες αντιλήψεις, ανασφάλεια και αμάθεια.

ΜΕΡΟΣ Γ’

5. Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΔΕΝ ΠΡΟΑΓΕΙ ΤΗΝ ΑΘΕΪΑ, ΑΛΛΑ ΤΟΥΝΑΝΤΙΩΝ, ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

6. ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ – ΑΛΗΘINH KAI ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

7. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

1. ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ 

Αυτό που εξαπατά τους φίλους μας, οι οποίοι αρνούνται την πίστη είναι τα φαινόμενα. Στην Εκκλησία τα φαινόμενα ανακτούν το νόημά τους μόνο μέσα από το πρίσμα της πίστης και της θεολογίας. Πίσω και πέρα από κάθε εκκλησιαστικό λόγο ή πρακτική, κρύβονται νοήματα και σημεία που αποκαλύπτονται στον κάθε πιστό ανάλογα με το βαθμό της πίστης και της εκκλησιαστικής του παιδείας. Η πληρότητα της Αλήθειας της Εκκλησίας δεν μπορεί ποτέ να γίνει κτήμα της ανθρώπινης νόησης και εμπειρίας.

Η πληρότητα της Αλήθειας της Εκκλησίας είναι άπειρη. Αυτό σημαίνει ότι όσο περισσότερο μας αποκαλύπτεται και την ζούμε, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι η Αλήθεια αυτή, επεκτείνεται επ' άπειρον. Η μετοχή στην Αλήθεια αυτή δεν έχει πέρας. Αυτό το υποδηλώνει και ο λόγος του Απ. Παύλου ότι «πορευόμαστε από δόξα σε δόξα» και ο ψαλμός του Δαυίδ «εκ δυνάμεως εις δύναμιν».

Βέβαια η Αλήθεια αυτή δεν είναι γνωσιολογικού είδους, αλλά υπαρξιακού και οντολογικού. Δεν μαθαίνουμε την Αλήθεια του Θεού, αλλά αναμορφωνόμαστε υπαρξιακά και οντολογικά μετέχοντας στη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Η ζωή μας ανακαινίζεται και γινόμαστε καινοί άνθρωποι, αναγεννημένοι. Ο άνθρωπος γεννιέται για δεύτερη φορά, όταν συναντά τον Χριστό. Τότε αρχίζει η αληθινή ζωή. Τότε αληθοποιείται το είναι του.

Όσο ο άνθρωπος παραμένει εγκλωβισμένος στον εαυτό του και μάχεται για να υπερασπιστεί τις εγωκεντρικές πεποιθήσεις του δεν μπορεί να πλησιάσει το Θεό. Οι λογικές βεβαιότητες και η συναίσθηση ατομικής δύναμης, αποκλείουν τη δυνατότητα κοινωνίας με το Θεό.

Όταν το «εγώ» του είναι ισχυρό και θεωρεί ότι μπορεί να πετύχει τα πάντα με τη θέληση και την προσπάθειά του, αρνούμενος τη χωμάτινη σκιά της ύπαρξής του συντείνουν ακόμη περισσότερο στην απομάκρυνση από το Θεό.. Όταν η αίσθηση της αυτοδυναμίας παρέλθει «ως άνθος μαραθεί και ως όναρ παρέλθει»[1] ανοίγεται η προοπτική της αυτογνωσίας και της θεογνωσίας. Η συντριβή της αυτοδυναμίας, καλλιεργεί τις προϋποθέσεις, ώστε να στραφεί ο άνθρωπος προς το Θεό. Οι μέθοδοι της «επιστήμης» της θεογνωσίας είναι η μετάνοια και η ταπείνωση. 

2. ΠΩΣ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ;

Δεν είναι δυνατόν να γνωρίσει ο άνθρωπος το Θεό εγκεφαλικά-γνωστικά. Διότι η προσέγγιση του Θεού προϋποθέτει τη μετάνοια και όχι τη διανοητική αναζήτηση. Το ζητούμενο είναι η συντριβή της καρδιάς και όχι η μάθηση. Η εμμονή στην εφεύρεση και την παρουσίαση λογικών επιχειρημάτων στερεώνει τον εγωκεντρισμό και συνεπώς απομακρύνει από το Θεό.

Η λογική έχει διαφορετική σημασία από ότι στην νοοτροπία του κόσμου. Η πίστη δεν θεμελιώνεται στη λογική, αλλά στην ελπίδα και την εμπειρία. Και ο έρωτας θεμελιώνεται στην προσδοκία και την εμπειρία και δεν τον απορρίπτουμε γι αυτό. Και η τέχνη δεν εκφράζεται με λογικά επιχειρήματα, ούτε αντικατοπτρίζει με ακρίβεια την πραγματικότητα, αλλά την θεωρούμε σημαντική. Η πίστη είναι πολύ πιο κοντά στον έρωτα και την τέχνη από ότι στη λογική σκέψη.

Ο Θεός αποκαλύπτεται στον ορίζοντα της ιερότητας. Το «ιερό» προϋποθέτει την ομορφιά και την ταπείνωση. Ο θείος έρωτας, όπως και ο ανθρώπινος, θεμελιώνεται στην αυθυπέρβαση και τη θυσία. 

Η πίστη δεν είναι γνωσιολογικό αλλά ερωτικό γεγονός. Ο Θείος έρωτας προβάλλεται έντονα στα κείμενα του Αγ. Συμεών, του Νέου Θεολόγου «Ύμνοι θείων ερώτων» αλλά και σε πλήθος άλλων πατέρων. 

Σας παραθέτω τους πρώτους 3 στίχους του ποιήματος του γέροντα Ιωσήφ Ησυχαστού όπου μπορείτε να το ανατρέξετε στην κατηγορία θεμάτων προσευχές/ποιήματα.

 «…Γλυκύτατε μου Ιησού, βάλσαμον της ψυχής μου,

αγάπη της καρδίας μου, αέρας της πνοής μου.

Φως νοητόν, γλυκύτατον, ο έρως, η ισχύς μου,…»

ΚΑ'. ΕΡΩΤΙΚΟΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ - Ποίημα του γ. Ιωσήφ του Ησυχαστού

Για να βιώσεις την παρουσία του Θεού στη ζωή σου χρειάζεται να έχεις καλή προαίρεση, ανοιχτή καρδιά και ταπεινό φρόνημα. Αν εκλαμβάνεις τη λογική ως δυνάστη, την αντιπαράθεση επιχειρημάτων ως μόνη έγκυρη μέθοδο γνωστικής προσέγγισης, τον κόσμο των αντικειμένων ως μόνη πραγματικότητα και τους φυσικούς νόμους ως μόνη αλήθεια, δεν είναι δυνατόν να συναντήσεις τον Θεό της Εκκλησίας. 

O δρόμος επίσης για να γνωρίσουμε το Θεό δεν είναι ούτε η φιλοσοφία, ούτε η εμπειρική επιστήμη, αλλά οι συστηματικές μέθοδοι πνευματικής πρακτικής, που μπορούν να μας ανοίξουν, να μας κάνουν ικανούς να λάβουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Όταν κάνουμε ή επιζητούμε κάτι, (οτιδήποτε), πρέπει πρώτα να νηστεύουμε και να προσευχόμαστε! Έτσι καλούμε το Άγιο Πνεύμα να μας καθοδηγήσει και να μας συντροφεύσει. 

Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Για να τα εντοπίσουμε και να προσδιορίσουμε φυσικά φαινόμενα, χρησιμοποιούμε κατάλληλες επιστημονικές μεθόδους όπως: για να μελετήσουμε γαλαξίες, χρησιμοποιούμε τηλεσκόπια, για να ελέγξουμε την καρδία μας χρησιμοποιούμε, στηθοσκόπιο κοκ

Έτσι και στην περίπτωση της πίστης, για να γνωρίσουμε το Θεό, το όργανο που χρησιμοποιείται είναι η καρδία μας και όχι η λογική και η διάνοια! Η αριστοτελική και πλατωνική φυσική δεν είναι ο σωστός, ενδεδειγμένος τρόπος.

Η καρδιά μας είναι το κέντρο το ψυχοσωματικών μας δυνάμεων, το κέντρο του «είναι». Ο Θεός αποκαλύπτεται στην ανθρωπότητα μέσα από την καρδιά, που είναι το οπτικό όργανο που μπορεί κανείς να βιώσει το Θεό – ο Θεός επαναπαύεται και ευαρεστείται εν τη καθαρά καρδία – . Αλλά για να γίνει αυτό κατορθωτό πρέπει να καθαρίσουμε, να εξαγνίσουμε την καρδιά μας για να γνωρίσουμε το Θεό «…μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί το Θεό όψονται…»

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ μας, είτε το θέλουμε είτε όχι! Τώρα μπορεί να καλύπτουμε με «λάσπη» τη θεία συνείδησή, που μας δόθηκε από τον Ουράνιο Πατέρα μας, για να μην μας ελέγχει, αλλά να ξέρετε ότι, με την κοίμηση του ανθρώπου, αλλάζουν οι αισθήσεις του. Αποκτά οξύτητα πνεύματος (γνωρίζει και αντιλαμβάνεται πράγματα που πριν δεν τα κατανοούσε), ακόμα και για πράγματα που δεν έχει διδαχθεί. Και έτσι θα είναι εις γνώση του, τι εποίησε ευάρεστο στο Θεό και τι όχι! Όλοι θα περάσουν επί του φοβερού βήματος του Χριστού και όλοι θα λογοδοτήσουν για τη ζωή την οποία έζησαν. 

Φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να ελεγχθούμε για κάποιο ατόπημά μας, που έχουμε διαπράξει και δεν το γνωρίζαμε ή τα έχουμε ξεχάσει την ώρα της εξομολόγησης. Είναι πολύ σημαντικό ο άνθρωπος να προσπαθήσει εν ζωή να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του, αυτές που βλέπει στην αρχή και σιγά σιγά με τον αγώνα του να φθάσει στα ενδότερα της καρδιά του και να την καθαρίσει όσο περισσότερο δύναται. Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο. Θέλει προσπάθεια και πίστη στον Πανάγαθο Θεό.

«…Σχολάσατε και γνώτε ότι εγώ ειμί ο Θεός. Υψωθήσομαι εν τοις έθνεσιν, υψωθήσεται εν τη γη…» (Ψαλμός 45:11) Δηλ. θα εμφανισθώ και θα συνεχίσω να εμφανίζομαι σε κάθε ένα που πιστεύει σε Εμένα και επικαλείται  Εμένα και θα συνομιλήσω μαζί του.

3. Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Α. Ο Χαρταετός (Η αθέατη παρουσία του Θεού στη ζωή μας)

Κάποτε ένα παιδί πετούσε το χαρταετό του. Ήταν καθαρός ο ουρανός μόνο λίγα σύννεφα ξεπρόβαλλαν δειλά δειλά. Ξάφνου ο χαρταετός κρύφθηκε πίσω από ένα σύννεφο και δεν φαινόταν. Ένας διαβάτης περνώντας από εκεί είπε στο παιδί:

-          Τι κάνεις παιδί μου εδώ;

-          Πετώ τον χαρταετό μου κύριε;

-          Πώς είσαι σίγουρο ότι τον πετάς αφού δεν τον βλέπεις;

-          Δεν τον βλέπω αλλά τον αντιλαμβάνομαι από τα τραβήγματα του σχοινιού στο χέρι μου!

Κατά παρόμοιο τρόπο αγαπητέ μου φίλε είναι και η παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Δεν τον βλέπουμε αλλά τον αντιλαμβανόμαστε από τα «σχοινιά της Αγάπης Του», με τα οποία είναι ενωμένος μαζί μας. Άλλωστε με τα μάτια μας μπορούμε να δούμε μόνο την ύλη. Αν θέλουμε να δούμε τον Θεό, αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τα μάτια της ψυχής μας, με τα μάτια της πίστεως!

Παρόλα αυτά η πίστη μας όμως είναι τόσο ζωντανή, τόσο αληθινή που και να μη τα αποζητούμε γίνονται συνέχεια γύρω μας. Η μακροθυμία του Κυρίου μας δεν έχει όρια. Η αγάπη Του είναι απέραντη και θέλει και ο ποιο βάρβαρος να έρθει προς αλήθεια και επίγνωση (Α΄ Τίτος (2, 4))

Κάθε χρόνο βγαίνει το άγιο φως, από το Πανάγιο Τάφο. Πλήθος ορθόδοξων πιστών συρρέουν εκστατικά, για να αντικρύσουν αυτό το μεγάλο γεγονός. Ο πατριάρχης βγαίνει από το σπήλαιο και φλόγες πετάνε πάνω από τα κεφάλια των πιστών… Το άγιο φως δεν καίει τα πρώτα λεπτά κανένα άνθρωπο που θα επιχειρήσει να βάλει το χέρι του πάνω από το αναμμένο κερί του. Και αυτό το θαύμα φέρει παγκόσμιας προβολής, αφού προβάλλεται από τα ΜΜΕ όλης της κτίσεως. Φυσικά εδώ πάλι θα βρεθούν και κάποιοι που θα πούνε πως άκουσαν ή πιστεύουν πως αυτά δεν είναι αλήθεια και ότι υπάρχει ψέμα!

Μετά λύπης μου εφαρμόζεται ο λόγος του Ευαγγελίου «…ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς…» δηλ. Η καρδία τους έγινε χονδρή και επωρώθη και ο νους του λαού αυτού και βαριάκουσαν με τα αυτιά τους και έκλεισαν τα μάτια τους, δια να μην ειδούν καμιά φορά τα μεγαλεία του Θεού και να μη ακούσουν με τα αυτιά της ψυχής των και να μη εννοήσουν με την καρδιά τους, το κήρυγμα της μετανοίας και επιστρέψουν μετανοημένοι και λάβουν έτσι την θεραπεία.

Το μεγαλείο της Χάριτος απλώνεται περίσσια σ’ όλα τα πλάτη και μήκη αυτού του κόσμου και γίνεται αισθητή στους ορθά πιστεύοντες.

Κάποια μικρά παραδείγματα της ζωής μας, πιστεύω μιλάνε από μόνα τους. Είναι τόσο ζωντανή η πίστη μας, τόσο αληθινή που δεν μπορείς αγαπητέ μου να γυρίσεις το κεφάλι σου αδιάφορα. Άνοιξε τα μάτια και τα αυτιά σου επιτέλους τα πνευματικά και όχι τα φθαρτά και δες ότι ο Κύριος σου κτυπάει την πόρτα για να εισέλθει, ο Λόγος του κηρύττεται ανελλιπώς σ’ όλη την οικουμένη και ευφραίνει τις καρδιές εκατομμύρια ανθρώπων. Εσύ αγαπητέ μου αναγνώστη άνοιξες την πόρτα της καρδιάς σου να εισέλθει;

Β. Ευεργεσίες της Χάριτος

Πνευματικοί πατέρες γνωστοί μας και μη, θαυματουργούν με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Παράλυτοι, σηκώνονται στα νοσοκομεία μετά από επαφή με Θεοφόρους πατέρες. Τρέχει  ν’ ανατρέξεις πνευματική καθοδήγηση και σε λένε με τα’ όνομα σου χωρίς να σε γνωρίζουν. Κάποιοι ξέρουν και τα άδυτα της ψυχής σου… Άλλοι είναι ιαματικοί, άλλοι έχουν χάρισμα κατά των δαιμόνων – ξορκίζουν δαιμονισμένους – άλλοι έχουν διάκριση, άλλοι έχουν προφητικό χάρισμα (βλέπουν τα μελλούμενα). Βλέπετε είναι τόσα πολλά, που πραγματικά πρέπει να ΜΗ θέλεις για να μη πιστέψεις.

Προσωπικά θαύματα ανθρώπων, εξιστορήσεις και προσωπικά τους βιώματα δεν σε αφήνουν να γυρίσεις το κεφάλι αλλού. Γίνεσαι και εσύ αυτόπτης μάρτυρας, του Μεγαλείου της Πίστεως. Φουντώνει η αγάπη σου για τον Παντοδύναμο και αυτός δια της δικής Tου αγάπης, αγκαλιάζει και σκεπάζει τους πάντες.

Η φανέρωση του Θεού, ως γλυκύτατη και απεριόριστη άνευ όρων αγάπη, αγκαλιάζει και παρηγορεί τον άνθρωπο. Ο ψυχή του ανθρώπου χορταίνει όταν βλέπει το μεγαλείο της Δόξας του Θεού «…ἐγὼ δὲ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ σου, χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναί μοι τὴν δόξαν σου…» Ψαλ. 16,15. Ο άνθρωπος κεραυνοβολείται από θείο έρωτα και προστρέχει με χαρά στην αναζήτηση Του. Ο άνθρωπος γεμάτος από θείο έρωτα, ζητάει απαύστως τον Θεό και Αυτός απομακρύνεται για να αυξήσει τον πόθο μας. «…καὶ ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴν αὐτοῦ·…» (Ψαλ. 17,12)         

Ο άνθρωπος νιώθει χαμένος χωρίς την Αγάπη Του Νυμφίου και ικετεύει και παρακαλεί για μια σταγόνα γεύσης, Πνεύματος Αγίου.

«…Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, ἐλέησόν με, ὅτι ἐπὶ σοὶ πέποιθεν ἡ ψυχή μου καὶ ἐν τῇ σκιᾷ τῶν πτερύγων σου ἐλπιῶ…» Ψαλ. 56,2         

Γ. Η μαγνητική βελόνα

Ακόμα αγαπητέ μου ταλαντεύεσαι; Δεν έχεις βρει το δρόμο σου τον προορισμό σου; Πάρε παράδειγμα την μαγνητική πυξίδα! 

Η μαγνητική πυξίδα δείχνει με ακρίβεια τον Μαγνητικό Βορρά και κατά προέκταση τον Βόρειο πόλο. Σαν βρεθούμε όμως στον Βόρειο Πόλο η μαγνητική πυξίδα ξεκινά ας το πούμε να τρελαίνεται, να στριφογυρίζει ασταμάτητα και να μην συνεργάζεται.

Έτσι είναι και η νυν ζωή του ανθρώπου. Η πυξίδα της ζωής μας πρέπει να είναι στραμμένη συνέχεια στο Θεό. Ο άνθρωπος αν αξιωθεί να χαριτωθεί από το Θεό, είναι τόση ανυπέρβλητη η χαρά και η μέθη του, που είναι σαν να μην ζει στον παρών κόσμο, η καρδιά του και ο πόθος του είναι συνέχεια προς την ένωση με τον Πατέρα και Θεό Του, οι φραγμοί και τα όρια αυτού του κόσμου παύουν να υπάρχουν, οι πυξίδα της ζωής στριφογυρίζει ασταμάτητα γιατί πλέον ο άνθρωπος έφθασε στον προορισμό του! 

Η φανέρωση του Θεού, ως γλυκύτατη και απεριόριστη άνευ όρων αγάπη, αγκαλιάζει και παρηγορεί τον άνθρωπο. Μας έχει λιγώσει το μεγαλείο της Δόξας Του «…ἐγὼ δὲ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ σου, χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναί μοι τὴν δόξαν σου…» Ψαλ. 16,15.  Κεραυνοβοληθήκαμε από έρωτα και εκεί είναι που χάσαμε το μυαλό μας. Τρελοί από έρωτα Τον κυνηγήσαμε με χίλιους τρόπους και Αυτός απομακρύνθηκε για να αυξήσει τον πόθο μας. «…καὶ ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴν αὐτοῦ·…» (Ψαλ. 17,12) 

Δ. Ο Θεός αποκαλύπτεται σ’ όλους το ίδιο

  

Ο Θεός αποκαλύπτεται σε όλους το ίδιο αλλά δεν μπορεί ο καθένας να συναισθανθεί και να συνειδητοποιήσει αυτή την αποκάλυψη.  

Αν Τον ζητήσουμε με ειλικρίνεια και επιμονή θα νιώσουμε το Θεό οπωσδήποτε. Ο Θεός «λαχταρά» να αποκαλυφθεί σε όλους.  

Νιώθουμε το Θεό στο βαθμό που εξομοιωνόμαστε με Αυτόν με την Αγάπη και την Ταπείνωση.      

Η γνωριμία με το Θεό δεν πρέπει να είναι επιφανειακή, αλλά στο να αποσκοπεί, στην ομοίωση με το Θεό. Η ομοίωση προϋποθέτει την υπαρξιακή ανακαίνιση, δηλαδή την κάθαρση και τον φωτισμό της ζωής. 

Χαρακτηριστικά είναι και τα λόγια του Ισαάκ του Σύρου, περί της πνευματικής κάθαρσης και πνευματικής προόδου του ανθρώπου: «…όστις αισθανθεί τας ίδιας αυτού αμαρτίας είναι ανώτερος εκείνου, ο οποίος δια της προσευχής αυτού ανασταίνει νεκρούς. Όστις στενάζει μιαν ώρα για τη ψυχή του είναι ανώτερος  εκείνου, που ωφελεί όλον τον κόσμο δια της διδασκαλίας του. Όστις αξιωθεί μα ειδή και να γνωρίσει την ιδίαν αυτού ασθένεια, αυτός είναι ανώτερος εκείνου που αξιώθηκε να ειδή αγγέλους, διότι αυτός μεν είδε τους αγγέλους δια των σωματικών οφθαλμών, αλλά εκείνος όμως βλέπει εαυτόν δια των νοερών οφθαλμών της ψυχής…» (Λόγος ΛΔ’) σελ. 41 

Αυτό που μπορούμε να γνωρίσουμε, ποτέ δεν είναι ο Θεός. Τις ιδιότητες του Θεού τις γευόμαστε καθώς μετέχουμε σε Αυτόν. Μετέχουμε ομοιούμενοι και ομοιωνόμαστε μετέχοντας.

Αυτό που ο Θεός θέλει, δεν το θέλει για τον Εαυτό Του αλλά για εμάς! Θέλει να ανεβούμε στο ύψος της τελειότητας Του ώστε να είμαστε και εμείς τέλειοι όπως τέλειος είναι και Εκείνος. Αυτό που θέλει, δεν μπορεί να ξεκαθαριστεί μέσα μας, αν δεν Τον γνωρίσουμε, δηλαδή αν δεν μετέχουμε στη Ζωή Του.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ «ΑΘΕΪΑ Ή ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΑ - ΜΕΡΟΣ Β’» 

Πατώντας τον σύνδεσμο, μεταβαίνετε στο Μέρος Β’

 19. «ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ» ΚΑΙ «ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ», ΑΘΕΪΑ Ή ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΑ - ΜΕΡΟΣ Β’

---

[1] Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός