…ΣΥΝΕΧΕΙΑ…
ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΚΑΤΩΘΕΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΒΕΙΤΕ ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ Α'
4. «ΑΘΕΪΣΜΟΣ» - «ΑΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ»
Στους «μη πιστεύοντες», οκνηρούς και
πνευματικά αδιάφορους, είναι πολύ δύσκολο να δεχτούν τα μηνύματα αυτά της πίστεως.
Θέλει υπεράνθρωπη προσπάθεια και φυσικά τη βοήθεια του Κυρίου.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα μ’ ένα γνωστό μου – μεγάλο σε ηλικία
άνθρωπο – που μια καλή μέρα σαν ανταμώσαμε κατάλαβα ότι κάτι τον προβληματίζει.
Σας παραθέτω τον διάλογο για να αντιληφθείτε τι εννοώ.
«…Τι σου συμβαίνει, φαίνεσαι κάπως; Όλα καλά;…»
«…Έχω κάποια
προβλήματα…» και αναστέναξε… Κράτησε
για λίγο σιγή.
«…Όποια και είναι αυτά τα προβλήματα…» του λέω, «…ζήτα τη βοήθεια
του Θεού… Τα αδύνατα παρά τοις άνθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν …»
«…Το πρόβλημα
είναι ότι δεν πιστεύω στο Θεό και έτσι δεν μπορώ να Του το ζητήσω…»
«…Κοίτα, ποτέ δεν είναι αργά να ζητήσουμε το έλεος του
Θεού. Πες μόνο ελέησον με Κύριε και
ο καλός Θεός θα το χρησιμοποιήσει αυτό σαν αγκίστρι για να σε τραβήξει έξω απ’
το πρόβλημα σου ή όποια προβλήματα αντιμετωπίζεις…»
Με κοιτάει με παράπονο και μου λέει «…Δεν μπορώ… Αν μ’ αγαπά θα με βοηθήσει…»
Φοβερό έτσι!
Βλέπουμε εδώ την πάλη του ανθρώπου
να βρει τον Θεό, αλλά η στάση της ζωής του τόσο καιρό, δεν του επιτρέπει να Τον
προσεγγίσει. Μάχεται ο «μέσα» άνθρωπος. Η ψύχη αναζητά το Φως![1]
Είχε διψάσει τόσο καιρό, μακριά από το «ύδωρ της ζωής»! Αναζητά το Θεό αλλά δεν
μπορεί… Τον σταματάει η περηφάνια του, που άφησε και μεγάλωσε και τον έδεσε
χειροπόδαρα… Σαν «άθεος» γνωρίζει, αισθάνεται, την υπάρξει του Θεού αλλά δεν
ομολόγει… Δεν ζητά το έλεος Του…
«…Αν μ’ αγαπά θα με βοηθήσει…» και πνίγεται στην σκέψη του.
«…Μα πρέπει να Tου το ζητήσεις για να σε βοηθήσει… Πώς θα
σε βοηθήσει αν εσύ ο ίδιος δεν Του το ζητήσεις;…»
Αλλά και πάλι, κούνησε μη καταφατικά
το κεφάλι του… Βλέπετε την προσπάθεια του αποστάτη ανθρώπου να φτάσει ξανά στον
Θεό, πόσο δύσκολο είναι!!!
Μου θυμίζει στιγμές τις ζωής μου, που είχα καιρό να εξομολογηθώ, πόσο
δύσκολο ήταν για μένα να καταφύγω στον ιερέα… Πόσο δύσκολες ήταν οι μάχες με
τους λογισμούς μου… «…Δεν πειράζει
έχουμε καιρό… όλα καλά θα πάνε… δεν έχεις πολλές αμαρτίες… μην γίνεσαι
ενοχλητικός και άλλα πολλά...».
Πως μας αντιμάχεται ο πονηρός όταν πάμε να καταφύγουμε στο Θεό!!!… Γίνονται
τα πάνω κάτω… γι αυτό μια χαμένη ψυχή όταν βρει το δρόμο της σωτηρίας, όπως
έλεγε ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, η χαρά που γίνεται στον ουρανό, ισοδυναμεί με
τη χαρά 99 ψυχών που ζουν ήδη «εν» Χριστώ. Ανείπωτη είναι η χαρά που γίνεται
στους ουρανούς, για την απολεσθείσα ψυχή που αναζητά και πάλι το Φως, γιατί ήταν
χαμένη και βρέθηκε, ήταν νεκρή και αναστήθηκε…
Εσύ αγαπητέ μου φίλε που πιστεύεις, αλλά ζεις μέσα στον εφησυχασμό, σ’
εσένα που η πίστη σου ταλανίζεται ένεκα της αμάθειάς σου, σ’ εσένα που λες
εντάξει μωρέ, δεν θα αγιάσουμε όλοι, έχω να πω το εξής:
«…Μήπως γνωρίζετε το
όριο των αρετών που πρέπει να έχει ο άνθρωπος για να εισέλθει στη βασιλεία των
ουρανών; Μήπως γνωρίζετε το επίπεδο το πνευματικό που πρέπει να φτάσει κάποιος
για να σωθεί;…»
Ας μην γινόμαστε λοιπόν υποκριτές και να τρεφόμαστε με ψευδαισθήσεις γιατί
ουδείς δύναται να γνωρίζει αν έχει σωθεί, παρά
ΜΟΝΟ ο Θεός! Το σωστό και το πρέπον είναι ο άνθρωπος να σκέφτεται συνεχώς,
ότι είναι ανάξιος της Βασιλείας των Ουρανών – για να είναι σε συνεχή εγρήγορση
και να καλλιεργήσει το ταπεινό φρόνημα – αλλά παράλληλα να προσεύχεται και να ΕΛΠΙΖΕΙ ΑΚΛΟΝΗΤΑ στη μακροθυμία του Θεού και στο
άπειρο έλεός Του.
Σ’ εσένα που λες η πίστη μας έχει
κενά κάποια θέματα που δεν αντιβαίνουν στη λογική του ανθρώπου… Ποιου; Του
ανθρώπου καλά το είπες… του ανθρώπου…
Έχουμε καταντήσει με τη μικρή μας αντίληψη να ζητάμε να κατανοήσουμε θεία
μυστικά, ζητούμε να κατανοήσουμε τα επουράνια, χωρίς καλά-καλά να γνωρίζουμε τα
επίγεια! Έχουμε καταντήσει να ρωτάμε για πράγματα, που ούτε καν μελετήσαμε, ούτε καν ενδιαφερθήκαμε. Αλλά ο αντίλογος είναι πάντα εύκολος και
δεν θέλει και κόπο! Ακόμα δεν έχουμε μπει στο πλοίο να πάμε στον προορισμό
μας, δεν έχουμε καν καλά ετοιμάσει τις αποσκευές μας για το ταξίδι και ρωτάμε
για πράγματα που θα κάνουμε ή που θα δούμε στον προορισμό μας. Δεν μας ενδιαφέρει το ταξίδι, ο κόπος, η
θυσία, ο αγώνας θέλουμε απαντήσεις εδώ και τώρα. Έλα
που όμως κάποιες απαντήσεις δύναται να δοθούν μέσα από το ταξίδι και μόνο, μέσα
από την τριβή και τον αγώνα.
Προσπαθούμε να κατανοήσουμε πράγματα ασύλληπτα για το ανθρώπινο μυαλό, αλλά
δεν κάνουμε καν την προσπάθεια να παλέψουμε, να ζητήσουμε διάκριση από το Θεό
ώστε να φωτιστεί η διάνοια και ο νους μας.
Σας προκαλώ… Βγείτε έξω και ρωτήστε ένα πνευματικό άνθρωπο, οποιονδήποτε,
να σας πει αν αυτά τα κενά φωλιάζουν μέσα του… ΟΧΙ, τα έχει υπερκαλύψει η αγάπη του Θεού.
Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι είναι
απογοητευμένοι γιατί υπήρξαν δέκτες κακού χριστιανικού προσηλυτισμού.
Απογοητευμένοι με προβληματικές μορφές θρησκευτικότητας. Μπορεί να ‘ναι έτσι
μπορεί και να μην είναι. Δεν θα τους κρίνω, αλλά και δεν θα διαφωνήσω. Κανείς
δεν είναι τέλειος παρά μόνο ο Θεός και αν υπάρχει αρρώστια στο χώρο της
Εκκλησίας από άτομα που μπορεί να μην είναι όπως πρέπει να είναι - εγώ
προσωπικά ποτέ δεν το παρατήρησα γιατί η ρυπαρή μου ψυχή, ποτέ δεν με άφησε να
δω τα αμαρτήματα των γύρω μου - σίγουρα υπάρχει πολύ περισσότερη Αλήθεια - σε ΑΠΕΙΡΟΤΕΛΕΙΟ
βαθμό - από ότι μπορείτε να συλλάβετε είτε να υποθέσετε.
Την στιγμή που έχετε όμως διάθεση,
αναζήτησης της Αλήθειας, γιατί δεν έχετε διερευνήσει την μυστική-θρησκευτική
βίωση και προσέγγιση του εαυτού και του υπάρχοντος. Κανένας σοβαρός μελετητής δεν απορρίπτει, την σπουδαιότητα και την
εγκυρότητα των πνευματικών εμπειριών.
Όταν ξεκινάμε να πιστεύουμε, δεν ξεκινάμε να
πιστεύουμε γιατί έχουμε κατανοήσει τα πάντα! Πιστεύουμε
γιατί έχουμε παραδοθεί στην αγάπη και στο Έλεος του Θεού… Πιστεύουμε γιατί ο
άνθρωπος, όσα και να κατορθώσει στη ζωή του[2],
πάντα θα είναι «κενός», κάτι πάντα θα τον βασανίζει και αυτό το κενό δεν μπορεί
να καλυφτεί με τίποτα στο κόσμο, παρά μόνο με τη πιστή και την ελπίδα στο Θεό.
Πιστεύουμε, όχι γιατί έχουμε ανάγκη
από θαύματα αλλά επειδή ο Λόγος του Θεού είναι αληθινός, διαμένων εις τον
αιώνα… Δεν μιμούμεθα τους Φαρισαίους που λένε «…Δώσε μου Κύριε ένα θαύμα, ένα σημείο για να πιστέψω!...» Ο Θεός
έκανε τόσα θαύματα, ανάστησε νεκρούς και αυτοί ακόμα ζητούν σημείο…
Ο Χριστός έκανε το θαύμα και χανόταν στο πλήθος… διδάσκοντας ταπείνωση. Πηγαίνετε, τους έλεγε και μη το πείτε σε
κανένα… Οι Φαρισαίοι όμως ήθελαν σημείο… Ήθελαν πομπώδης παραστάσεις, να
σκίζονται οι ουρανοί, να σείεται η γη, να βουίζει ο τόπος, να πέφτουν
κεραυνοί!
O Θεός
ήρθε να διδάξει ταπείνωση και εκεί που υπήρχε έντονο το ειδωλολατρικό στοιχείο,
επέτρεπε και το θαύμα να γίνει… Εκεί που δέσποζε η πίστη και ο Λόγος του Θεού,
δεν χρειαζόταν να γίνει θαύμα προς νουθεσία.
Μακάριοι λέει ο Κύριος, είναι αυτοί που πιστεύουν σ’ Αυτόν, χωρίς να ζητούν
σημεία ή θαύματα, αλλά επαφίενται στο Λόγο του Θεού. Ευλογημένοι και
τρισευτυχισμένοι θα ναι αυτοί που θα πορεύονται, χωρίς να θέλουν και να
αποζητούν το θαύμα, για να καλύψουν το σαρκικό τους φρόνημα.
Α. Αθεϊστής
Ας μου επιτρέψετε να σας
πω μια μικρή ιστοριούλα για να σας τονίσω την
αθέατη αλλά υπαρκτή παρουσία του Θεού.
Μια μέρα ένας αθεϊστής προκάλεσε ένα
κληρικό σε δημόσια συζήτηση για να υποστηρίξει περίτρανα την ορθότητα της
στάσης του. Ο κληρικός δέχτηκε υπό ένα όρο. Του είπε: «…Αποδέχομαι το αίτημα
σου υπό ένα όρο. Ο καθένας μας να φέρει μαζί του από 100 άτομα που οι μεν να
μαρτυρήσουν για την αξία του χριστιανισμού , οι δε του αθεϊσμού. Εγώ θα φέρω
100 άτομα που ο Χριστός τους έσωσε από τη χειρότερη αμαρτωλή ζωή. Να φέρεις και
εσύ άλλους τόσους που ο αθεϊσμός τους έσωσε από την αμαρτία.
Όπως αντιλαμβάνεσθε η συζήτηση δεν έγινε ποτέ, γιατί ο αθεϊστής αδυνατούσε
να φέρει έστω και ένα που ο αθεϊσμός τον έσωσε από την αμαρτία. Η αλήθεια είναι
μία και δεν αλλάζει. Ο Χριστός σώζει τους πάντες. Ο αθεϊσμός κανένα!
Β. Αθεϊσμός = Υποκρισία – Φαρισαϊσμός
Βάση
εμπειρίας βλέπει κανείς πως η θέση του αθεϊστή είναι πίστη χωρίς βιώματα, που
υποστηρίζεται τις πλύστες φορές φανατικά – χωρίς σοβαρές ενδείξεις, αλλά με
αντενδείξεις – και αυτό καταφαίνεται διότι ΟΥΔΕΙΣ άθεος δεν πιστοποίησε την
μαρτυρία του με:
1. κίνδυνο
της ζωής του
2.
αφιέρωση της περιουσίας του
Το ότι οι ισχυρισμοί τους δεν
στοιχειοθετούνται, αλλά εμπίπτουν στην σφαίρα του αορίστου και της γενικότητας,
και εμμένουν στις πεποιθήσεις τους αυτό τους καθιστά περισσότερο φανατικούς,
γιατί ο χριστιανός αν δεν είχε προσωπική μαρτυρία:
1.
δεν θα έβαζε σε κίνδυνο την ζωή του
2.
δεν θα χάριζε την περιουσία του
Αυτό καθιστά τον Χριστιανό,
λιγότερο φανατικό, εφόσον έχει βιώματα, από τον άθεο που δεν έχει. Επιπλέον η δεδηλωμένη πίστη του άθεου,
χαρακτηρίζεται από απέραντη υποκρισία, εφόσον δεν πιστοποιεί την μαρτυρία του
με έργα ανάλογα του χριστιανού.
Τα κυριότερα επιχειρήματα των
αθεϊστών, για να αντί προβάλλουν τα επιχειρήματά τους είναι:
1. το χρονικό
επιχείρημα
2. το τεχνολογικό ή επιστημονικό
επιχείρημα
1. Χρονικό επιχείρημα
«…Πιστεύεις σήμερα, τον εικοστό
πρώτο αιώνα;…» αυτό το ερώτημα
ιαχή κατά κόρο στις μέρες μας. Σίγουρα, αυτοί που εμπίπτουν σ’ αυτά τα είδους
τα ερωτήματα κάνουν ένα μεγάλο σφάλμα.
Τι σχέση έχει ο αιώνας με την ύπαρξη του Θεού;
Αν δούμε για παράδειγμα μια καινούργια πολυκατοικία, καταλαβαίνουμε ότι την
έφτιαξε ένας αρχιτέκτονας, ενώ αν δούμε μια παλιά πολυκατοικία, ένα παλιό
κτίσμα, ή έστω την Ακρόπολη, δεν καταλαβαίνουμε ότι όλα αυτά φτιάχτηκαν από
κάποιον; Δεν υπάρχει πλέον η έννοια της δημιουργίας επειδή βρισκόμαστε στον
εικοστό αιώνα;
Το χρονικό αυτό επιχείρημα είναι γελοίο
για 2 κυρίως λόγους:
Α. Οι άθεοι υπάρχουν γιατί υπάρχει θρησκεία και συνεπώς και η δική τους γνώμη
είναι πεπαλαιωμένη.
Β. Η άποψη τους εγκλωβίζεται στην διάσταση του χρόνου (μοντέρνος - παρόν) που δείχνει
ανελευθερία σκέψης. Στο Χριστιανισμό ο Θεός είναι εκτός χρόνου (άχρονος). Δόγματα αθεϊστικά που προσπαθούν να
εγκλωβίσουν το μυαλό του συνομιλητή εις την διάσταση του χρόνου είναι καθαρά
δαιμονικά.
2. Τεχνολογικό ή
επιστημονικό επιχείρημα
Το τεχνολογικό ή επιστημονικό
επιχείρημα είναι ακόμα πιο γελοίο. Ξέρετε γιατί;
Γιατί θεωρούν ότι τα κατορθώματα του ανθρώπου, η «πολυπραγματομοσύνη» του -
που έφτασε στο φεγγάρι, ταξίδεψε στο διάστημα, έδωσε επεξηγήσεις και ερμηνείες
σε ανεξήγητα μέχρι πρότινος φυσικά φαινόμενα, τα διάφορα ιατρικά επιτεύγματα που
αύξησαν το μέσο επίπεδο ζωής του ανθρώπου κι άλλα πολλά – έχει θέσει ένα τέλος
στη θρησκεία και στο Θεό.
Αυτή δυστυχώς η ιδέα είναι μια παραμόρφωση του διαφωτισμού που ξεκίνησε τον
18ο και 19ο αιώνα, από μερικούς ανθρώπους που αμφισβήτησαν τη θρησκεία και έκτοτε,
παράμεινε ότι η επιστήμη αντίκειται εις την θρησκεία!
Μαύρα μεσάνυχτα για όσους νομίζουν κάτι τέτοιο. Γελοιοποιούνται με τα ίδια
τους τα λόγια, διότι η επιστήμη δεν είναι δόγμα. Βρίσκει τα δόγματα. Δεν είναι
η ίδια δόγμα.
Γ. Εσφαλμένες αντιλήψεις, ανασφάλεια και αμάθεια.
3. Πιστεύεται από
πολλούς ότι η θρησκεία ασκεί ένα είδος φόβου και τρομοκρατίας για να ελέγχει
τις μάζες και να χαλιναγωγεί τα πλήθη.
Αυτή η άποψη είναι εσφαλμένη από κάθε άποψη. Η θρησκεία δεν θεωρεί τον
άνθρωπο κακό, αλλά έκπτωτο. Θεωρεί ότι ο άνθρωπος έχει εκπέσει από το ύψος του
προορισμού του και επιδιώκει να τον επαναπροσανατολίσει.
Ο πιστός νιώθει αμαρτωλός όχι γιατί κάποιος του το
επέβαλλε, αλλά ο ίδιος νοιώθει κατά αυτόν τον τρόπο, βρισκόμενος απέναντι στην καθαρότητα
και αγνότητα του Θεού. Η συναίσθηση της αμαρτίας δεν τον ψυχοπλακώνει αλλά
τον οδηγεί στην μετάνοια, δηλαδή στο φούντωμα της παρόρμησης για επιστροφή
στους κόλπους της Αγάπης του Θεού.
Άλλωστε ο πιστός δεν φοβάται την αμαρτία, αλλά την αμετανοησία δηλαδή την
άρνηση της επιστροφής στην Αγάπη του Θεού.
4. «…Σήμερα, στην εποχή των κομπιούτερ, της επιστήμης, εσύ ακόμη πιστεύεις;…»
Πράγματι,
τα κομπιούτερ και η πρόοδος, μας βοηθούν πολύ, στην συλλογή στοιχείων και
υλικού προς εκμάθηση και μελέτη, στην άμεση επικοινωνία με πολλά άτομα και
οργανισμούς ανά τον κόσμο, με κυβερνητικές υπηρεσίες κοκ. Αυτή η δυνατότητα
παροχής υπηρεσιών ανά τον κόσμο αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο, από ότι
ισχυρίζονται πολλοί άνθρωποι. Αποδεικνύει ότι όλα έγιναν με μια θαυμαστή,
μοναδική ακρίβεια, που δεν οφείλεται στην τύχη, στη σύμπτωση. Θα μπορούσε να
φτιαχτεί «κατά τύχη» ένας υπολογιστής; Όχι φυσικά. Αν δεν μπορεί να φτιαχτεί
κατά τύχη ένας υπολογιστής. τότε, πως θα μπορούσε να φτιαχτεί κατά τύχη ο
κόσμος;
Η θεωρία Big-Bang είναι ανελλιπής και
ανυπόστατη, γιατί προβλέπει αλλεπάλληλες εκρήξεις που απαιτούν συγκεκριμένη και
ισορροπημένη κατανομή ενέργειας. Τα ποσά αυτά ενέργειας που διαχέονται, πρέπει
να γίνονταν με τέτοιο τρόπο, ώστε να εξισορροπούν το ένα το άλλο, να
δημιουργούν συνθήκες βαρύτητας, και κατ’ επέκταση ιδανικές συνθήκες ζωής. Η πιθανότητα,
απειροελάχιστη. Ακόμα το ποσοστό του Ο2, αν ήταν
περισσότερο στην ατμόσφαιρα, πάλι δεν θα είχαμε ιδανικές συνθήκες ζωής. Σωρεία
σημείων και γεγονότων που δεικνύουν ότι ο Δημιουργός δεν είναι εκ του κόσμου
τούτου.
Η αρμονία και η τελειότητα που περικλείεται στο σύμπαν, κρύβει ακόμα πολλά
μυστικά και πολλές επιστημονικές ερμηνείες είναι απλά ατελείς ή μένουν απλά
θεωρίες. Οι θαυμαστές ρυθμίσεις που επιτρέπουν την ύπαρξη ζωής είναι άπειρες
και σηματοδοτούν η ύπαρξη μας, δεν είναι διόλου τυχαία, αλλά είναι αποτέλεσμα
του Θεού του Υψίστου.
Τα σύγχρονα επιτεύγματα του ανθρώπου, είναι άξια θαυμασμού και η αθεϊστική προσέγγιση ότι πριν από μερικές
γενιές ήμασταν πίθηκοι απότυχε οικτρά. Ακόμη και στην αρχαιότητα υπήρξαν τα
περίφημα επτά θαύματα του κόσμου, που προκαλούν και σήμερα έκπληξη και
θαυμασμό.
5. Οι άνθρωποι
απιστούν βλέποντας το κακό παράδειγμα.
Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, άνθρωποι «καθώς πρέπει» όπως δάσκαλοι,
καθηγητές, ιερείς, να αποδεικνύεται ότι είναι κλέφτες, εκμεταλλευτές,
παιδεραστές, τελείως διεφθαρμένοι.
Τι εντύπωση μπορεί να προκαλεί, ένας ιερέας, που τη μια μέρα διδάσκει ότι
οι άπιστοι και φονείς, οι πόρνοι και
μάγοι και πάντες οι ψεύσται, δεν θα εισέλθουν εις τη βασιλεία των ουρανών και
την άλλη μέρα αποδεικνύεται ότι ο ίδιος ο ιερέας ανήκει σε μια από αυτές τις
κατηγορίες!
Τι σκέφτονται τότε οι άνθρωποι; Οι περισσότεροι θα πουν, μας κορόιδευε!
Τίποτα από αυτά που έλεγε δεν πιστεύει, τίποτα δεν είναι αλήθεια. Μας
κοροϊδεύουν, για να μπορούν να μας ελέγχουν ευκολότερα!
Είναι κατανοητή η οργή που προκαλούν οι υποκριτές που βρίσκονται ανάμεσά
μας. Εμπορεύονται την πίστη μας, κερδίζουν από την προσπάθειά μας να
πλησιάσουμε το Θεό.
Μοιάζουν
με τους εμπόρους που έδιωξε ο Χριστός από το ναό, λέγοντάς τους ότι έκαναν
σπήλαιο ληστών τον οίκο του Θεού.
Πρέπει όμως να είμαστε
αντικειμενικοί. Τα λίγα αυτά παραδείγματα, όση οργή και αν προκαλούν, δεν
πρέπει να μας κρύβουν και τους τόσους άξιους ιερείς, που αγωνίζονται με
αυταπάρνηση μέσα σε αντίξοες συνθήκες, να διδάξουν το Λόγο του Θεού.
Αν ανακαλύψουμε μερικά
κίβδηλα νομίσματα κανείς δεν θα συμπεράνει «άρα, όλα τα νομίσματα είναι
κίβδηλα».
Αν ανακαλύψουμε μερικούς
κίβδηλους ιερείς και δασκάλους, δεν είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι όλοι είναι
κίβδηλοι.
6. Οι άνθρωποι απιστούν βλέποντας τις δοκιμασίες.
Αλήθεια, μπορεί μια αρρώστια, μια δοκιμασία, να
είναι καλή για τον άνθρωπο;
Ναι, γιατί οι πιο πολλοί τότε
μόνο θυμούνται το Θεό. Όσο τα πράγματα πάνε καλά, οι άνθρωποι βουλιάζουν στην
αναζήτηση του πλούτου, τον εγωισμό, την ειρωνεία για τους πιο φτωχούς. Όταν
βρεθούν σε αληθινή ανάγκη, θυμούνται ότι δεν είναι αυτάρκεις, δεν αγοράζονται
με τα χρήματα ούτε η υγεία, ούτε η ευτυχία. Παρακαλούν το Θεό να τους βοηθήσει
και κάποιοι επιστρέφουν στην προσευχή, στην κατανόηση της μικρότητάς τους.
Πολλοί άνθρωποι θέλουν
το Θεό συνεργάτη στη δουλειά τους, αυτό που έχει πρώτα όμως σημασία για τον
άνθρωπο, είναι η ηθική βελτίωση, η επιδίωξη της προσωπικής αξίας, η σκέψη της
μέλλουσας κρίσης. Αυτό έχει και για το
Θεό την πρώτη προτεραιότητα.
Μια αρρώστια ή μια δυστυχία, αν μας ξαναφέρει στο
δρόμο του Θεού, είναι μεγάλη ευτυχία για τον άνθρωπο. Ο πλούτος και η ευτυχία δεν πρέπει να
απομακρύνουν κανένα από το στόχο του, απεναντίας θα πρέπει να γίνονται τα μέσα
να δίνεται αγάπη και βοήθεια σε συνανθρώπους μας. Είναι τόσο μεγάλη η χαρά που αισθάνεται ο
άνθρωπος όταν μάθει να δίνει, και όχι μόνο να παίρνει!
Κανείς δεν θα περάσει στη γη αδοκίμαστος. Τη στιγμή
της δοκιμασίας, πρέπει να δοξάζουμε το Θεό, και να τον παρακαλούμε να μας
βοηθήσει, όπως τα παιδιά τον πατέρα τους. Είναι σίγουρο, ότι η ευλογία που θα
ακολουθήσει, θα είναι μεγαλύτερη από τη δοκιμασία.
7.
Οι άνθρωποι παρασύρονται από
τη φιλοσοφία.
Υπάρχουν φιλοσοφικά
ρεύματα, που οδηγούν τον άνθρωπο κατ’ ευθείαν στην καταστροφή. Υπάρχουν όμως
και ιδέες, που είναι λογικοφανείς, αληθοφανείς, ύπουλα όμως, περιέχουν το
σπέρμα της καταστροφής.
Σε πανεπιστημιακούς κυρίως κύκλους αλλά και σε
ευρύτερους ακούγεται η φράση και «…Δεν πιστεύω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα,
είμαι ελεύθερος…»
Μόνο που είναι τελείως παράλογο. Τι σχέση έχει η ελευθερία του ανθρώπου, με το
«δεν ελπίζω τίποτα»! Κάποιος που δεν ελπίζει τίποτα, δεν έχει σχέδια, όνειρα,
προοπτική, δεν μπορεί να είναι ούτε δημιουργικός, ούτε ευτυχισμένος. Ευτυχία,
ακόμη και με την κοσμική έννοια, είναι να βάζουμε κάποιους στόχους και να τους
πετυχαίνουμε. Αν δεν πιστεύουμε τίποτα, δεν ελπίζουμε τίποτα, τότε δεν
βρίσκουμε νόημα και περιεχόμενο στη ζωή.
Οι περισσότερες όμως
φιλοσοφικές ιδέες χωρίζουν τους ανθρώπους, δημιουργούν πάλη ανάμεσα στις τάξεις
εξόντωση του υπανθρώπου από τον υπεράνθρωπο, της μειοψηφίας από τη πλειοψηφία.
Στον Χριστιανισμό
όμως, δεν υπάρχει δούλος, ούτε ελεύθερος, όλοι είμαστε αδέλφια και έχουμε
πατέρα μας το Θεό.
Αν εφαρμοζόταν ο
Χριστιανισμός στην πράξη, σαν θεμέλιο της κοινωνίας, δεν θα έβρισκαν έδαφος για
να αναπτυχθούν τα υλιστικά κινήματα, που κερδίζουν οπαδούς, λέγοντας ότι θα
φέρουν δικαιοσύνη.
Ο άνθρωπος διψάει για
δικαιοσύνη. Όσοι φέρονται άδικα, απάνθρωπα, προκαλούν δικαίως, τριγμούς στον
κοινωνικό ιστό. Δημιουργούν έχθρα, μίσος, και οδηγούν την κοινωνία σε έκρηξη.
Η ανθρώπινη δικαιοσύνη
και τα φιλοσοφικά ρεύματα συχνά θυμίζουν τους ήρωες των τηλεοπτικών παραγωγών
του Hollywood. Ένας «καλός», όταν υπάρχει αδικία, σκοτώνει επί δύο ώρες μερικές
δεκάδες «κακούς» και η ταινία τελειώνει, αφήνοντας τους θεατές με την αίσθηση
ότι επιβλήθηκε δικαιοσύνη.
Η δικαιοσύνη του Θεού όμως, μιλάει για τη ρίζα του
κακού. Αν την ακολουθήσουμε, η γη θα γίνει πολύ
καλύτερη, και θα δουν οι υλιστές πως γίνεται το όραμά τους πραγματικότητα. Αν
όμως δεν την ακολουθήσουμε, ας είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τις συνέπειες.
8.
Η έλλειψη αγάπης από μερικούς
Χριστιανούς.
Συχνά με έκπληξη
παρατηρώ ότι κάποιοι Χριστιανοί μισούν τους Εβραίους ή τους Τούρκους. Για τους
μεν πρώτους «…Αυτοί σταύρωσαν το Χριστό…» για τους δε δεύτερους η υποδούλωση
και αδιάλλακτη τους στάση.
Το μίσος δεν επιτρέπεται για κανένα λόγο στους Χριστιανούς. Πρέπει να υπάρχει αγάπη για όλους. Η αγάπη σπρώχνει όλους προς το καλό, ενώ το μίσος τους οδηγεί όλους αντίθετα από το θέλημα του Θεού. Είναι απίστευτο, να μισούμε στο όνομα του Χριστού, που είπε να αγαπάμε τους εχθρούς μας, και να κάνουμε καλό ακόμη και σε αυτούς που μας αδικούν και μας καταριόνται!
Δεν επιτρέπεται
«Χριστιανικές» ομάδες να έρχονται αντιμέτωπες και να χτυπάει η μία την άλλη
(!), να βρίζονται (!), να επιβάλλουν το «Χριστιανικά ορθό» με τη βία. Αυτοί
είναι ένοχοι για την απομάκρυνση χιλιάδων ανθρώπων από την εκκλησία και το λόγο
του Χριστού. «Αλίμονο σε όσους σκανδαλίσουν ένα από τους απλούς ανθρώπους που
με ακολουθούν» είπε ο Χριστός, και αυτοί, δυστυχώς, σκανδαλίζουν χιλιάδες.
Ας προσέξουμε λοιπόν,
να μην διώχνουμε με τη συμπεριφορά μας, τους ανθρώπους από το λόγο του Χριστού.
Ας έχουμε στο μυαλό μας την πρώτη και βασική εντολή. Να αγαπάμε το Θεό κάνοντας
το θέλημά του, και το συνάνθρωπό μας σαν τον εαυτό μας. Η ευτυχία που θα
νοιώσουμε, είναι η πρόγευση μιας ζωής, που δεν θα τη σταματήσει ο θάνατος.
9.
Η Εκκλησία δεν περιορίζει την
ελευθερία του ανθρώπου
Πολλοί κατηγορούν την
εκκλησία ως δέσμια της ελευθερίας του ατόμου και καθορίζει τους φραγμούς της
ζωής του. ΑΝ ήταν όντως έτσι, όπως κάποιοι επικαλούνται, τότε η Εκκλησία δεν θα
είχε τη θέση και την αξία που κατέχει ανά μέσα στους αιώνες και δεν θα μπορούσε
να θεωρηθεί παρά ένα κοσμικό κουτόχορτο που κλείνει τον άνθρωπο στον εαυτό του.
Η
Εκκλησία αντιθέτως, προάγει και παρακινεί την βελτίωση του ανθρώπου.
Εξυψώνει τον άνθρωπο πάνω από το φθαρτό γίγνεσθαι, τον αναγάγει στην τελειότητα
μέσω της προσφοράς στο σύνολο και στην καθημερινή άσκηση. Μυσταγωγεί τον άνθρωπο στην υπέρβαση του
εαυτού του.
Η τελειοποιήσει του
ανθρώπου έρχεται και μπορεί να καταστεί δυνατή, ΜΟΝΟ μέσα από τους κύκλους και
διδασκαλία της Εκκλησίας.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ «ΑΘΕΪΑ Ή ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΑ - ΜΕΡΟΣ Γ’»
Πατώντας τον σύνδεσμο, μεταβαίνετε στο Μέρος Γ’
19. «ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ» ΚΑΙ «ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ», ΑΘΕΪΑ Ή ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΑ - ΜΕΡΟΣ Γ’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου