14. ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ Ο ΘΕΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟ ΙΔΙΟ; - ΜΕΡΟΣ Β’

ð  ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΕΜ. ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ Ο ΘΕΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟ ΙΔΙΟ; - ΜΕΡΟΣ Α’ è 

πατώντας το "link" ξαναμεταβαίνετε στο Μέρος Α'

14. ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ Ο ΘΕΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟ ΙΔΙΟ - ΜΕΡΟΣ Α';

...ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΙΔΙΟ; ΕΣΥ ΑΔΕΛΦΕ ΤΙ ΛΕΣ;

Όπως προαναφέραμε, ο άνθρωπος έχοντας εύνοια του Θεού, έχοντας ειρήνη Θεού αν θέλετε, τον κάνει να ξεχωρίζει έναντι των «άλλων», γιατί διέπεται και πλαισιώνεται από την Χάρη του Θεού. Από την Χάρη του Θεού όμως, κανένας δεν εξαιρείται. Σας θυμίζω τα λόγια του Ψαλμωδού στο ψαλμό (144) που λέει «…χρηστὸς Κύριος τοῖς σύμπασι, καὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ…». Αγαθός και ευεργετικός είναι ο Κύριος προς όλους γενικώς, και τα ελέη αυτού απλώνονται εις όλα τα έργα της δημιουργίας του.

Κανένας δεν εξαιρείται από την ευεργεσία και την αγάπη του Θεού. Όλοι μας ανεξαιρέτως μπορούμε να συμμετέχουμε σ’ αυτήν την ανείπωτη χαρά που προσφέρει ο Κύριος, σε όσους τον αγαπούν, σε όσους τον ακολουθούν και εφαρμόζουν τας εντολάς Του. Μας το είπε και ο ίδιος ο Κύριος άλλωστε «…ουκ αφήσω υμάς ορφανούς, έρχομαι προς υμάς… Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστίν ο αγαπών με, ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του πατρός μου, και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν…» (Ιωα. 14:18-21)

Ο Κύριος μας φωνάζει μας κτυπά την πόρτα, μας λέει ότι δεν θα μας αφήσει ορφανούς, έρχεται σε μας. Αυτός που τηρεί τις εντολές του αυτός είναι που τον αγαπά πραγματικά και θα αγαπηθεί από τον Πατέρα και ο Χριστός θα αγαπήσει αυτόν και θα του εμφανίσει τον εαυτό Του!

Εσύ αγαπητέ μου φίλε γιατί υπoβάλλεις αυτήν την ερώτηση; Νιώθεις αδικημένος; Νιώθεις παραμελημένος; Νιώθεις ότι ο Θεός δεν σε ακούει; Δεν εκπλήρωσε εν «ριπή οφθαλμού» την έκλυσή σου; Μήπως πιστεύεις ότι δεν σου αξίζει το οποιοδήποτε πρόβλημα που περνάς ή έπρεπε να περνούσες καλύτερα;

Α. Φίλε μου, ο Θεός μας δοκιμάζει. Δοκιμάζει να δει τον πόσο βαρύς θα είναι ο σταυρός που θα μας δώσει να κουβαλήσουμε. Σε κανένα δεν θα δώσει περισσότερο σταυρό από αυτόν που μπορεί να αντέξει. «…Εγώ είμι ο ποιμήν ο καλός…» (Ιωα. (10:9-16)) λέει ο Κύριος, και κανένα δεν θα αφήσει αβοήθητο και απροστάτευτο, απ’ αυτούς που Τον ζητούν και Τον επικαλούνται.

Όπως και στην παραβολή της Χαναναίας. Τη δοκίμασε ο Χριστός, φαινόταν ότι δεν την άκουγε, την περιφρονούσε, εκείνη όμως περισσότερο φώναζε, επέμενε, πολέμησε ακούραστα και νίκησε στο τέλος πανηγυρικά! Έτσι συμβαίνει και με μας!

Να θυμάστε πάντα τα λόγια του Αποστόλου: «…ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται…» Απ. Παύλος επιστολή προς Εβραίους (Kεφ. 12:6)

Όλα αυτά τα επιτρέπει ο Κύριος όχι για να μας συντρίψει αλλά για να μας αναδείξει. Να μας δοξάσει. Να λαμπρύνει την στολή της ψυχής μας ακόμη περισσότερο! Να ακτινοβολούμε σαν το φως, όταν θα ‘ρθει το πλήρωμα της Δόξης Του.

«….καὶ ἐπὶ τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ᾿ ἢ ἐπὶ τὸν ταπεινὸν καὶ ἡσύχιον καὶ τρέμοντα τοὺς λόγους μου…»

Β. Μην προσεύχεστε απαιτητικά για τα προβλήματά σας αφού δεν γνωρίζεις αν η επίλυσή τους σε συμφέρει ή όχι αλλά να θυμάστε τα λόγια του Κυρίου στο κατά Ματθαίο ευαγγέλιο (Ματ. 6:8): «…Οἶδεν ὁ πατήρ ὑμῶν ὧν χρείαν ἔχετε πρό τοῦ ὑμᾶς αἰτῆσαι αὐτόν…». Ο Θεός ξέρει το πρόβλημά σου πριν καν το αιτηθείς άρα πρέπει να ζητάς από το Θεό όπως γίνει πάντα με το θέλημά Του και όχι με το δικό σου! Μπορεί αγαπητέ μου να μην είναι για το συμφέρον της ψυχής σου και να ΜΗΝ απογοητεύεσαι!

Γ. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ο Θεός, «συνατιλαμβάνεται ταις ασθενείας ημών» (Ρωμ. 8, 26) και εργάζεται απαύστως για τη σωτηρία μας. Φθάνει να έχουμε ελπίδα και πίστη στο Πανάγιο Όνομά Του. Ο Θεός μας δίνει και μας προικίζει με αρετές μέχρι εκεί που μπορεί να αντέξει η αδύνατη ψύχη μας. Δεν θέλει την απώλεια μας. Ξέρει Αυτός πότε και πόσο θα σου δώσει. Αν δεν ευδοκήσει να μας δώσει αυτά που του ζητήσαμε, ξέρει Αυτός ποιο είναι το συμφέρον της ψυχής μας και ποιο όχι και θα μας δοθεί στον κατάλληλο χώρο και χρόνο. Όταν ζητάς και δεν παίρνεις δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν ακούει.

Το γνωρίζετε ότι πολλοί μοναχοί έπεσαν στην παγίδα της έπαρσης και απώλεσαν τον μισθό τους, ενώ είχαν φθάσει σε σημείο, να κάνουν ακόμα και θαύματα; Στην θέα αυτή, πολλοί άγιοι πατέρες προκειμένου να μην οδηγηθούν στην έπαρση και χάσουν το μισθό τους και τελικά τη ψυχή τους, ζητούν από το Θεό, να μην τους προικίσει με το χάρισμα πέρα των δυνατοτήτων τους. Οι γίγαντες των παθών της κενοδοξίας και της περηφάνιας, μάχονται τον ασκητή μέχρι τελευταίας πνοής, προσπαθώντας να του στερήσουν ότι έκτισε στη ζωή του. 

 

Δ. «…Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου…» Ψαλμός (39:1). Ο Θεός δεν κινείται και δεν εργάζεται με τους δικούς μας ρυθμούς. Ο Θεός εργάζεται μεθοδικά, σταθερά, κατευθύνει τον άνθρωπο μέσα από την δική του Πανσοφία ώστε να τον ωριμάσει, και να τον φέρει σιγά σιγά στο δρόμο της σωτηρίας. Ο Θεός βλέπει τον «κοπετόν» μας και θα μας ενισχύσει την κατάλληλη στιγμή.

Ε. Μήπως είσαι άδικος με το πλησίον σου και περιμένεις παρά ταύτα το έλεος του Θεού; Ο στεναγμός του αδικημένου δεν αφήνει την προσευχή εκείνου που τον αδίκησε να φτάσει ως το Θεό. «…Όποιος συμπεριφέρεται με πανουργία^[1] στον αδελφό του, δεν θα του λείψει η λύπη…»[2]

ΣΤ. Άκου αδελφέ, «…στενή και τεθλιμμένη, γεμάτη, θλίψη, πίκρες, στερήσεις…» (Εβρ. 12:3) είναι η οδός της σωτηρίας και κάθε φορά που ο Θεός το επιτρέπει είναι για μιας ακόμα μια δοκιμασία, μέσα από την οποία εμείς πρέπει να βγούμε δυνατότεροι και κατά συνέπεια ενδοξότεροι. Πρέπει να αφηνόμαστε στο θέλημα του Θεού.

"...Εάν γαρ και πορευθώ
εν μέσω σκιάς θανάτου,
ου φοβηθήσομαι κακά..."

ΣΤ. Νιώθεις παραμελημένος και τα προβλήματα υψώνονται μπροστά σου βουνό;

«…Κύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει. Εις τόπον χλόης, εκεί με κατεσκήνωσεν …» «…Την ψυχήν μου επέστρεψεν, ωδήγησε με επί τρίβους δικαιοσύνης, ένεκεν του ονόματος αυτού. Εάν γαρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ΄ εμού ει…» (Ψαλμός 22 του Δαβίδ). Δείτε τι ωραία που το λέει ο Ψαλμωδός. Εις τη λιποψύχησα ψυχή μου, θα δώσει σφρίγος και ζωτικότητα. Θα με οδηγήσει στοργικώς στους ευθείς και χαρούμενους δρόμους της δικαιοσύνης, όχι δια την αξία μου αλλά δια το πανάγαθο Όνομα Του.

Ζ. «…Ψαλ. 125,5 οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν ἐν ἀγαλλιάσει θεριοῦσι…» ΜΗΝ θλίβεσαι, συνέχισε να σπέρνεις πνευματικούς καρπούς και θα δεις ότι ο καρπός του θέρους θα είναι πολύς. Και δεν μιλάμε για επιτόκια τραπεζών 4% και 6% αλλά 100πλάσσια και πολύ περισσότερα!

Το λέει άλλωστε και ο απόστολος Παύλος «…ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού εκ της σαρκός θερίσει φθοράν…» (Γαλ. 6,8) ενώ «…ο σπείρων εις το πνεύμα εκ του πνεύματος θερίσει ζωήν αιώνιον…» Η Χάρις στηρίζει την καρδία,  ενώ τα υλικά μας καταλήγουν στη φθορά.

Όταν ανυψωνόμαστε πνευματικά, ζητώντας «τα άνω, μη τα επί τη γης» μετέχουμε στον Παράδεισο (Κολ. 3, 1-2), γι’ αυτόν είναι ανάγκη να ενδυθούμε το νέο άνθρωπο «…τον ανακαινούμενον…» (Κολ. 3, 10) εις εικόνα Χριστού. Η βασιλεία του Θεού δεν είναι μακριά μας, δεν ανήκει στο απώτερο μέλλον, αλλά «εντός ημών εστί».

Η. Μήπως η συνείδησή μας είναι θολή; Μήπως την αμαυρώνουμε με το να μην τηρούμε το θέλημα του Θεού; Αν δεν συμφιλιωθούμε με τον αντίδικό μας, τότε να μην περιμένουμε να ακούσουμε τη φωνή του άφωνου Θεού Λόγου, ούτε να δούμε τη θέα, του προσώπου του Θεού. Με θολή συνείδηση δεν μπορούμε να Τον αναγνωρίσουμε!!![3] O Θεός είναι καθαρός και στους καθαρούς αναπαύεται.

Ο Θεός είναι ο καλός ποιμήν δεν θα αφήσει τα πρόβατά Του να διασκορπιστούν από επιθέσεις των λύκων. ΔΕΝ είναι μισθωτός που να μην του ανήκουν τα πρόβατα για να σηκωθεί και να φύγει. «…Kαὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν…» (Ιωα. 10:16) Εσύ αγαπημένε μου φίλε ακούς την φωνή του Κυρίου; Ακούς τη φωνή Του που σε καλεί κοντά Του, να σε εντάξει στο ποίμνιό Του;

Τώρα ας μου επιτραπεί θα μιλήσω με πιο αυστηρό τόνο αντιστρέφοντας την ερώτηση:

«Εμείς όλοι αγαπάμε το Θεό το ίδιο;» Τον αγαπάμε αδελφέ μου το ίδιο; Εμείς ως κοσμικοί, φτάνουμε τα επίπεδα της αγάπης ενός μοναχού ή ενός ερημίτη ασκητή; Αγαπάμε τον πλησίον μας εξ’ όλης μας της καρδίας και διάνοιας; Θες να έχεις την εύνοια του Θεού αγαπώντας «πλατωνικά», αυτό θες; Θες να συνεχίσεις την άνετη ζωή σου, χωρίς προβλήματα και θλίψεις και να έχεις και το Θεό σύντροφο και παραστάτη; Μήπως βλέπεις κάποιους άλλους που καλοτυχίζονται και λες μέσα σου «Κάνει διακρίσεις ο Θεός!»; Μήπως βλέπεις τον συνάνθρωπό σου που περιστοιχίζεται από πνευματικούς ανθρώπους και μοναχούς και λες τι ωραία να ήμουν σαν αυτόν, να τύχαινα αυτής της ευλογίας του, νομιζόμενος ότι έτσι ο άνθρωπος θα σωθεί; Μήπως τα αιτήματά σου στον Θεό, δεν συνάδουν με τις πράξεις σου (με τη ζωή σου);

1. Σε πληροφορώ αγαπητέ μου αναγνώστη, ότι η αγάπη του κάθε ανθρώπου προς το Θεό και Σωτήρα μας είναι διαφορετική. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, ξεχωριστός. Ο Θεός έδωσε στον καθένα μας κάποιες δωρεές, κάποια χαρίσματα. Αυτά τα χαρίσματα όσα και αν είναι (λίγα ή πολλά) συγκέντρωσέ τα και εργάσου προς «δόξα Κυρίου» και θα πάρεις φίλε μου το μισθό σου! (ενθυμήσου παραβολή με τα τάλαντα – βλέπε θεματική ενότητα «…13. ΘΕΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΔΟΣΜΕΝΗ ΣΕ ΜΑΣ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΙΑΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΨΥΧΗ…».

2. Ο Κύριος ακούει εξ ίσου τον μοναχό και τον απλό λαϊκό Χριστιανό, με την προϋπόθεση ότι και οι δύο αγαπούν εξ’ όλης της καρδίας και διάνοιά τους το Θεό! Όχι πως οι λαϊκοί δεν μπορούν να φθάσουν τα επίπεδα αγάπης ή λατρείας των μοναχών αλλά πώς να το κάνουν άλλωστε όταν είμεθα υπόδουλοι στο «μαμωνά» και στα υλικά πάθη.

Αν η αγάπη αυτή είναι έστω και μόνο ως κόκκο σινάπεως, θα μετακινήσουν και οι δύο όρη «…Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι…»  (Μαρκ. 9:23)

3. Η αγάπη φαίνεται με τις πράξεις και όχι με τα λόγια! Η αγάπη είναι θυσία και υποδούλωση του «θέλω» μας, στα «θέλω» του συνανθρώπου μας.

4. Σε πληροφορώ, πως άνθρωπος ο οποίος αμελεί στα πνευματικά του καθήκοντα, βάζοντας άλλους να προσευχηθούν γι’ αυτόν, κανένα μισθό δεν έχει. Αν ζούμε με αδιαφορία καμιά ωφέλεια δεν θα έχουμε. Όπως λέει και στην αγία Γραφή, αν ο ένας κτίζει και ο άλλος γκρεμίζει, ποιο το όφελός τους παρά μόνο οι κόποι. (Σοφία Σειράχ). Τώρα φτάσαμε και στο σημείο όταν συναντάμε ένα γέροντα, να του λέμε να με θυμάσαι! ΟΥΤΕ καν λέμε προσευχήσου για μένα πάτερ τον αμαρτωλό.

5. Ο Οδυσσέας αγαπητοί μου φίλοι γιατί επέτυχε να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του, στο σπίτι του; Γιατί πολύ απλά το ποθούσε με όλο του το είναι! Δεν χάθηκε ποτέ η ελπίδα του ότι κάποια μέρα θα γυρίσει στην Ιθάκη του!

Εσύ αγαπητέ μου φίλε έχεις και εσύ στραμμένο το βλέμμα σου στον ουρανό; Ποθείς καθημερινά την ένωση σου με το Θεό; Η καρδιά σου κτυπάει αδιάλειπτα από το θείο έρωτα;

«…λυτρώσεται Κύριος ψυχὰς δούλων αὐτοῦ, καὶ οὐ μὴ πλημμελήσουσι πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπ᾿ αὐτόν…» (Ψαλμός του Δαβίδ 33:23) Ο Θεός θα απαλλάξει την ζωή των δούλων του από τους κινδύνους και δεν θα αποτύχουν εις την ζωή των όλοι, όσοι ελπίζουν εις αυτόν.

Η αληθινή ελπίδα αναζητά μόνο την Βασιλεία του Θεού και είναι βέβαιο ότι κάθε τι το επίγειο, το οποίο είναι αναγκαίο στην πρόσκαιρη ζωή, θα δοθεί αναμφίβολα.

6. «..Εγγύς Κύριος πάσι τοις επικαλουμένοις αυτόν, πάσι τοις επικαλουμένοις αυτόν εν αληθεία. Θέλημα των φοβουμένων αυτόν ποιήσει και της δεήσεως αυτών εισακούσεται και σώσει αυτούς. Φυλάσσει Κύριος πάντας τους αγαπώντας αυτόν και πάντας τους αμαρτωλούς εξολοθρεύσει…» Ψαλμός του Δαβίδ (144:18-20)

Είναι πάντοτε κοντά σ’ εκείνους, οι οποίοι τον επικαλούνται με πίστη και με ειλικρίνεια καρδίας. Τα δίκαια θελήματα και αιτήματα αυτών οι οποίοι τον ευλαβούνται, θα τα εκπληρώσει ο Κύριος. Θα κάμει δεκτή την δέηση τους και θα τους σώσει από τους διαφόρους κινδύνους. Περιφρουρεί και φυλάσσει ο Κύριος όλους εκείνους, οι οποίοι τον αγαπούν. Εξ αντιθέτου δε, θα παραδώσει στον ολέθρων όλους τους αμαρτωλούς.

7. «…διδόντα τροφήν τοις πεινώσι. Κύριος λύει πεπεδημένους· Κύριος σοφοί τυφλούς· Κύριος ανορθοί κατερραγμένους· Κύριος αγαπά δικαίους. Κύριος φυλάσσει τους προσηλύτους. Ορφανόν και χήραν αναλήψεται και οδόν αμαρτωλών αφανιεί…» Ψαλμός του Δαβίδ (145:7-9). O Κύριος λοιπόν δίνει τροφή στους πεινώντας, λύει τα δεσμά των αιχμαλώτων και τους δίδει την ελευθερία, δίδει σοφία στους τυφλούς με το φως της αληθείας του, ανορθώνει τους ηθικώς και σωματικώς συντετριμμένους, αγαπά τους δικαίους, περιφρουρεί και προστατεύει τους ξένους. Αυτός θα αναλάβει υπό την προστασία Του τα ορφανά και τις χήρες, και θα εξαφανίσει τις πορείες των αμαρτωλών.

8. Ψαλμωδός (36:25) «…ἐγήρασα καὶ οὐκ εἶδον δίκαιον ἐγκαταλελειμμένον, οὐδὲ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ζητοῦν ἄρτους·…» Γέρασε λέει ο προφήτης και δεν είδε δίκαιο εγκαταλελειμμένο από το Θεό, αλλά ούτε να ζητιανεύει για ψωμί.

Αν τον αγαπάμε πραγματικά θα εμφανισθεί σε μας ο Κύριος και τειχιζόμενοι εν τοις χάριτος θα ζήσωμεν «…ότι εγώ ζω και υμείς ζήσεσθε…» (Ιωα, 14:19)

Στα μάτια του Θεού εκείνος που κάνει το θέλημά Του αξίζει περισσότερο από μια λεγεώνα παραβάτες!

9. Ο Θεός σύμφωνα με τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ αποκαλύπτει την αγάπη Του για μας τους ανθρώπους σώζοντάς μας με κάθε τρόπο, όχι μόνο όταν κάνουμε το καλό αλλά και όταν τον προσβάλλουμε και όταν το εξοργίζουμε. Πόσο υπομονετικά ανέχεται τις αμαρτίες μας! Και όταν αυτός μας τιμωρεί πόσο φιλεύσπλαχνα μας τιμωρεί!

Ο Αναστάσιος Μάλαμας – ένας μεγάλος λαϊκός ασκητής – για να δείξει τη μεγάλη μακροθυμία και φιλευσπλαχνία του Θεού, είπε ότι «…Το έλεος του Θεού προηγείται της δικαιοσύνης Του…».

10. «…Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω…» (Αποκ 3:20) όπου θύρα είναι η πορεία της ζωής μας η οποία δεν έχει κλεισθεί από το θάνατο. «…Εν ώ ευρήσω σε εν τούτω κρίνω σε…» μας λέει ο Κύριος και μας προτρέπει να εγρηγορούμε ίνα μη κλειστούμε έξω από τη βασιλεία των ουρανών. Ένα «…Κύριε ελέησον…», ένα «…ιλασθητι μοι Κύριε τον αμαρτωλό…», ένα «…μνήσθητί μου Κύριε εν τη Βασιλεία Σου…», την εσχάτη ώρα, από τα βάθη της καρδίας μας, μπορεί να γίνει η αιτία της σωτηρίας μας, η αιτία που χρειάζεται ο Κύριος για να μας γλιτώσει από τον Άδη.

Αυτό που μετράει για το Χριστό είναι το περιεχόμενο της καρδιάς και όχι τα εξωτερικά σχήματα. Ο εκατόνταρχος, η Χαναναία, παρόλο εθνικοί, παρόλο ειδωλολάτρες, συντηρούσαν στις καρδιές τους ένα θησαυρό που τον θαυμάζει ο Χριστός, τον αποκαλύπτει προς παραδειγματισμό και τους ευεργετεί.

Εμείς αγαπημένε μου αναγνώστη πού κρύβουμε αυτόν τον θησαυρό; Γιατί τον έχουμε θαμμένο στα βάθη της καρδίας μας και αναζητούμε τους επίγειους και εφήμερους θησαυρούς; Γιατί «καθεύδεις» και δίνεις το δικαίωμα στον εχθρό να σου αρπάξει ότι πιο πολύτιμο έχεις; Ιακ (1,17) «…παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστίν καταβαίνον…».

11. Ότι κάνουμε για το καλό του πλησίον μας το αποδίδει στην δική Του δόξα «…εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε…» (Ματθ. 25:40) και έτσι ο άνθρωπος ότι ζητήσει θα το λάβει εάν είναι για τη δόξα του Θεού και για το καλό του πλησίον του.

12. Κάνει λοιπόν διακρίσεις ο Θεός;

Ο προφήτης Δαυίδ

Την απάντηση αυτού του θέματός μας, την δίνει χαρακτηριστικά και ο προφήτης Δαυίδ μέσα από το Ψαλμό 72.

Έχουμε τάση να καταλαμβανόμαστε από ζήλεια, φθόνο και δυσφορία, βλέποντας την καλοπέραση και ευημερία του συνανθρώπου μας Ψαλ. (72,3 & 21). Σκανδαλιζόμαστε ακόμα ότι ματαίως αγωνιστήκαμε Ψαλ. (72,13-14), βλέποντας τους άλλους ασύνετους και επαναπαυμένους γύρω μας Ψαλ. (72,5). Αυτή όμως η ολιγοπιστία μας, μας καταντά ασύνετους, αποστάτες, διδάσκαλους του κακού Ψ (72,15). Δεν νοούμε το πρόβλημα και με τις κακές σκέψεις και λογισμούς γινόμαστε ένα τίποτα, «…κτηνώδης ἐγενόμην παρά σοι…» Ψαλ. (72,22) δηλ. ενώπιόν Αυτού, γίναμε ωσάν ζώα· ωσάν κτήνη κατά τον νουν.

Κάτω από τον ίδιο ήλιο δικαιοσύνης είμαστε όλοι, και ανάλογα με τη ζωή μας θα σωθούμε ή θα χαθούμε, Ψαλ. (72, 17). Μπορεί κάποιοι να ευτυχούν, αλλά δια της δολιότητάς τους έγκειται η συμφορά τους Ψαλ. (72, 18). Οι ασύνετοι θα ταπεινωθούν και θα συντριφθεί η υπερηφάνειά τους.

Άφησα τον λόγο του μητροπολίτη Λεμεσού π. Αθανασίου τελευταίο, σαν κατακλείδα αν θέλετε αυτής της θεματικής ενότητας.

Σε μια από τις ομιλίες του επί του ιδίου θέματος για να τονίσει την απειροτελειότητα του Θεού, που αγαπά άπαντες και καλεί όλους κοντά Του, τονίζει χαρακτηριστικά ότι: «...Ο Θεός αγαπά στον ίδιο βαθμό την Παναγία, όπως αγαπά και το διάβολο, αλλά η διαφορά έγκειται στη δεκτικότητα. Η μεν γλυκιά μας Παναγία αποδέχεται την αγάπη Του, ο δε διάβολος την αποστρέφεται...».

Έτσι ισχύει και για τον κάθε άνθρωπο. Μας αγαπά όλους το ίδιο! Ανάλογα με το πόσο δεκτικοί είμαστε αυτής της αγάπης του Θεού, - που δεν κάνει διακρίσεις, - τόσο πιο πολύ μετέχουμε της αγάπης Του και αξιωνόμαστε να δούμε τη θέα του προσώπου Του.

Εκείνος που εμπιστεύεται το Θεό είναι σαν το Όρος Σιών. Εκείνος που ζει στην Ιερουσαλήμ ποτέ δεν θα σαλευθεί. Τα όρη περιβάλλουν την Ιερουσαλήμ και ο Κύριος περιβάλλει τον λαό Του. Ο Κύριος είναι η ασπίδα μας.

 

Τι να φοβηθώ όταν στο καράβι της ζωής μου είναι ο Μέγας κυβερνήτης του κόσμου, o Πατέρας και Θεός μου!!! Πίστη αδερφέ, μην χάνεις την πίστη σου και απελπίζεσαι με το παραμικρό! «…Πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα...». Αφέσου καλέ μου αναγνώστη, στην αγάπη και στο μέγα έλεος του Θεού!!! Και όταν πραγματικά αξιωθείς να ζήσεις την θαλπωρή της αγκάλης Του, δεν θα θέλεις να φύγεις ποτέ από εκεί, θα κουρνιάσουμε όλοι σαν μικρά παιδιά μέσα στην ασφάλεια της σκέπης Του.

ΠΙΣΤΗ ΑΔΕΛΦΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΙΣΤΗ! «…ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται…» Μαρ. (13:13) και κατά Ματ. (24:13)

Υπομονή, αγάπη σας εύχομαι και ο καλός Θεός να σας συντροφεύει πάντα! Καλή συνέχεια!

++++=====++++=====++++=====++++=====++++

πατώντας το "link" ξαναμεταβαίνετε στο Μέρος Α'                                

14. ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ Ο ΘΕΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟ ΙΔΙΟ - ΜΕΡΟΣ Α';

---

[1] Πανουργία = δόλο, απάτη, κακοήθεια

[2] Λόγια γέροντα μέσα από το Μ. Γεροντικό Γ’

[3] Βλέπε θεματική ενότητα 13. ΘΕΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΔΟΣΜΕΝΗ ΣΕ ΜΑΣ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΙΑΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΨΥΧΗ