Η'. ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΤΗΣ Ι.Μ. ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ

Στον Άθω σαν θα ‘ρθώ, που τόσο πολύ αγαπώ,

θε να περάσω, δεν μπορώ, από της Ξενοφώντος το ναό.

Τα εγκόσμια απαρνήθηκαν, με στόχο τα ουράνια,

την ένωση με το Θεό ζητούν και τα μαρτυρικά στεφάνια.

Εκεί, μακριά από τα εγκόσμια, κλεισμένοι στο κελί τους,

προσεύχονται στην Παναγιά, για να είναι εκεί μαζί τους.

Το σχήμα το αγγελικό περιφρουρούν, με σθένος και με πίστη,

τις πονηρές παγίδες ξεπερνούν, δια του Θεού την πίστη.

Προτάσσουν αδιάλειπτα, τις θείες αρετές τους,

υπομένοντας του πονηρού, τις ύπουλες δολιότητές του.

Σαν προμαχώνας πίστεως, προσκυνητών η έλξις,

βράχος και φρούριο πίστεως και διακονίας έξις.

Στη Ξενοφώντος τη μόνη, κάνουνε θεία προσευχή,

αδιάλειπτη και νηπτική, γλυκόηχοι και εσώψυχη,

γλυκιά παραδεισία, που μαρτυράει ακλόνητα, γεμάτη παρρησία.

Σαν το σήμαντρο κτυπήσει, και η καμπάνα ακουστεί

τον Θεό δοξολογούνε, με αγάπη ζηλευτή.

Παρηγοριά αμαρτωλών και κάθε πονεμένου,

μονή είσαι καταφύγιο, κάθε δυστυχισμένου.

Μα η αγάπη του Χριστού, σκέπει το μοναστήρι

καλώντας κάθε ένα πιστό, που ψάχνει ησυχαστήρι.

Αξίωσόν με Κύριε, στη Ξενοφώντος να πάω,

τους μαχητές της πίστεως, να δω αποζητάω,

την Παναγιά μου να ασπαστώ και να την προσκυνάω.

Η αγάπη, η πίστη, η δύναμη, των μοναχών ετούτων,

μου δίνει Κύριε εφόδια, εις τον αγώνα τούτο.

Στην σωτηρία της ψυχής, να προσφερθώ σαν τάμα,

τα χέρια υψώνω στο Θεό, να κάνει αυτό το θαύμα.

Θεέ μου παντοκράτορα, ποιητή μου και οδηγέ μου,

ευλόγησε τους μοναχούς της μονής ετούτης

και ανάδειξε τους Κύριε άξιους, με στεφάνια στόλισέ τους

και στην βασιλεία των ουρανών, στο σπίτι των αγίων,

δέξου τους Κύριε Πατέρα μου και καλωσόρισέ τους.

==================================

------------------------------------------------------------------------------

==================================