ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ: 3. ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΚΑΙ ΘΕΙΟΙ ΝΟΜΟΙ

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

3. ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΚΑΙ ΘΕΙΟΙ ΝΟΜΟΙ - ΜΕΡΟΣ Γ’

è ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΕΜ. ΕΝΟΤΗΤΑΣ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΚΑΙ ΘΕΙΟΙ ΝΟΜΟΙ» - ΜΕΡΟΣ Β’ è

πατήστε το "link" για να ξανμεταβείτε στην ενότητα Μέρος Α'

3. ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΚΑΙ ΘΕΙΟΙ ΝΟΜΟΙ - ΜΕΡΟΣ Β'

Αυτό που θέλω επίσης να αναφέρω ας μου επιτραπεί είναι το εξής βίωμα μου και σας το παραθέτω. Μια καλή μέρα ξύπνησα και εγώ το πρωί να πάω να κάνω τις οικογενειακές μου υποχρεώσεις και διαλογιζόμενος την πληθώρα των αμαρτημάτων, ενθυμήθηκα και κάποιες φορές που πέρασα με κόκκινο ή έκανα άλλες κυκλοφοριακές παρανομίες, το οποίο και δεν ανάφερα. Μέσα στον συλλογισμό αν έπραξα σωστά ή λάθος, είπα μέσα μου στο Θεό, «…Θεέ μου, εγώ θέλω να υπακούω στους Θείους Σου νόμους και όχι στους ανθρώπινους…».

Αυτός ο συλλογισμός ήρθε κατόπιν να τον διαδεχθεί ένας άλλος, αυτός του ψεύδους, που στην εξομολόγηση το ανάφερα αλλά φαίνεται δεν το πολύ-πίστευα γιατί θεωρούσα ότι αυτό το πάθος το είχα υπερνικήσει. Στην εξομολόγηση ανάφερα ότι το λέω αγαθά, για να απαλύνω τον πόνο του παιδιού μου στα «θέλω» του, που έπρεπε να τα περιορίσω (όπως να πάμε στο Jumbo να αγοράσουμε παιχνίδια, ή να πάμε για bowling, ένα αθώο ψέμα για να αποφύγω την συνάντηση με κάποια άτομα κοκ). Έφτασα σε σημείο να οδηγηθώ στην πλάνη νομιζόμενος ότι είχα υπερνικήσει την αμαρτία του ψεύδους (έχοντας υπόψη τα μεγάλα αμάρτημα να στριφογυρίζουν στο μυαλό μου όπως της ψευδομαρτυρίας, ή της ψευδορκίας κοκ). Ο καλός Θεός όμως δεν με άφησε να χαθώ στους λογισμούς μου και με διαπαιδαγώγησε ανάλογα.

Κατά το μεσημεράκι επέστρεφα σπίτι μου και βρέθηκα σε ένα «αλτ» που για να πάει κάποιος δεξιά ήταν παράνομα. Έλεγξα καλά το δρόμο για παρουσία αστυνομίας, και εφόσον διαπίστωσα ότι ο δρόμος ήταν καθαρός έκανα τη στροφή μου. Στο επόμενο στενό έκανα αριστερά και μετά από 50-100m περίπου με πλεύρισε ένας αστυνομικός επιβαίνοντας τη μοτοσυκλέτα και μου ένεψε να σταματήσω.

Πλεύρισα το αμάξι στην άκρη του δρόμου περιμένοντάς τον να έρθει δίπλα μου. Μου λέει με αυστηρό ύφος «…Ξέρεις γιατί σε σταμάτησα κύριε;...»

Του απαντάω σκεπτόμενος το ύψος του προστίμου για παράνομη στροφή...

«…Όχι κύριε δεν γνωρίζω. Τί έκανα;…» 1^ο Ψέμα

«…Κύριε στρίψατε παράνομα επί κεντρικής οδού…»

«…Δεν το γνώριζα…» 2^ο Ψέμα «…Αλλά να σας πω την αλήθεια ούτε και καν το σκέφτηκα γιατί η σύζυγός μου είναι έγκυος (που ήταν) και έχει πόνους στην κοιλιά (δεν είχε - 3^ο Ψέμα) και την πάω στο νοσοκομείο για να τη δει ο γιατρός…» (4^ο ψέμα)

«…Να πάτε στο καλό…» Απαντάει καλοσυνάτα ο αστυνομικός βλέποντας το ύψος του προβλήματος και να συνεχίζει λέγοντας «…εύχομαι να μη μου λέτε ψέματα γατί πήγαν να με κοροϊδέψουν και άλλοι…» και να του απαντάω διακόπτοντάς τον

«…Έλα μαζί μας να δεις ότι πάμε προς το νοσοκομείο…».

Τελικά στο νοσοκομείο πήγαμε για να γλιτώσουμε ένα από τα ψέματα στα οποία χωρίς σκέψη και αυθόρμητα αραδιάζαμε αλλά συνέπεσε να θέλουμε να πάρουμε την υπογραφή του γιατρού για να προσκομίσουμε στη μέριμνα. Μετά από αυτό το ταρακούνημα, ο νους μου φωτίστηκε και σας παραθέτω τα ηθικά διδάγματα που βγαίνουν από αυτό μου το περιστατικό:

Α. Ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να λέμε ότι νικήσαμε οποιοδήποτε πάθος, γιατί έτσι καταλαγιάζουμε, καθησυχαζόμαστε και γενικά πλανόμαστε, γιατί ξεχνάμε την ανθρώπινη μας φύση που έχει ροπή προς την αμαρτία. Εκεί που έλεγα ότι δεν έπεφτα στο πάθος του ψεύδους αποδείχθηκε ότι σε μια στιγμή αδυναμίας, έλλειψης συγκέντρωσης τα ψέματα τρέχανε ποτάμι.

Β. Όσον αφορά τους ανθρώπινους νόμους, αν τους παραβαίνουμε (χωρίς φυσικά να ενοχλούμε άλλους συνανθρώπους μας) πρέπει να είμαστε και στη θέση να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεων μας. Να παραδεχόμαστε χωρίς υπεκφυγές το σφάλμα μας και να δεχθούμε ταπεινά το πρόστιμό μας. Το καλό με τους ανθρώπινους νόμους είναι ότι γι’ αυτούς πληρώνουμε σ’ αυτήν τη ζωή. Για τις παραβάσεις των θείων Νόμων θα δώσουμε λόγω στην άλλη ζωή και αλλοίμονο στην ψυχή εκείνη που δεν μετανόησε για τα σφάλματα ή αν θέλετε αμαρτίες στις οποίες υπέπεσε. Συγχώρα με Κύριε, αλλά να, εξομολογούμαι ενώπιον και των συνανθρώπων το λάθος μου, και μη στερήσεις απ’ εμού την αγάπη Σου.

Γ. Θέλω να μοιραστώ και κάτι άλλο πριν κλείσω την σημερινή Θεματική Ενότητα. Έχει να κάνει με την ροπή προς την αμαρτία. Μερικές αμαρτίες, όπως είναι του ψεύδους, είναι μέσα μας και δεν χαμπαριάζομε. Τις χρησιμοποιούμε τόσο συχνά, που έχουν γίνει έξις, συνήθεια, μέσα μας και στο τέλος πώρωση! Γι’ αυτό και το ψεύδος αγαπητοί μου αναγνώστες είναι επικίνδυνο αμάρτημα (πηγάζει από το αμάρτημα της φιλαργυρίας) - βλέπε Θεματική Ενότητα περί «Περί των οχτώ λογισμών της κακίας» - γιατί πολύ απλά δεν το αντιλαμβανόμαστε. Τί πρέπει να κάνομε; Πολύ απλά να εγρηγορούμε! Να μην εφησυχαζόμαστε! Να διαβάζουμε τακτικά το Ευαγγέλιο, πνευματικά βιβλία έτσι ώστε η θεόσταλτη συνείδηση να είναι εκεί στις επάλξεις, να επαγρυπνά για μας, να βλέπει τις παγίδες του πονηρού «…Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθείς, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθείς…» και να συνεχίσουμε να ανεβαίνουμε απτόητοι τον Γολγοθά μας.

Κλείνοντας θέλω να επανέλθω και να αναφέρω ότι οι νόμοι του κράτους, είτε έχουν να κάνουν με θέματα κοινωνικής συμβίωσης, είτε με θέματα ασφάλειας, κυκλοφορίας, είναι νόμοι ανθρώπινοι, νόμοι με τρωτά σημεία, που χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη υπόσταση. Ο Λόγος του Κυρίου όμως κατά τον απόστολο «…4 καὶ ὁ λόγος μου καὶ τὸ κήρυγμά μου οὐκ ἐν πειθοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ᾿ ἐν ἀποδείξει Πνεύματος καὶ δυνάμεως,…» (Α’ Κορ. 2:4), είναι απόδειξη δύναμης Θεού και Πνεύματος. «…Ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω…», λέγει Κύριος ὁ Θεός, «…ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ…» (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. α΄ στίχ. 8). Μην ταλανίζεσαι φίλε μου μεταξύ των ανθρώπινων νόμων και των νόμων του Θεού! Εμείς ακολουθούμε τους δρόμους της «Ζωής».

Η απομάκρυνση μας από τους κόλπους της εκκλησίας θα μας κάνει πιο ευάλωτους στα «θέλω» και στα «πρέπει» του πιο «φιλελεύθερου» τωρινού ανθρώπου, που προσεγγίζει την εκκλησία σαν μια αόριστη αξία, ένα αόριστο ιδεώδη και ήθος και προσπαθεί να ωραιοποιήσει και να αλλάξει ότι του καθιστά τη ζωή δύσκολη αναγάγοντας το στα δικά του μέτρα και σταθμά.

Μα αγαπητέ ο Λόγος του Κυρίου κατά τον ψαλμωδό είναι «…Ψαλ. 18,8 ἄμωμος, ἐπιστρέφων ψυχάς· ἡ μαρτυρία Κυρίου πιστή, σοφίζουσα νήπια… 9 τὰ δικαιώματα Κυρίου εὐθέα, εὐφραίνοντα καρδίαν· ἡ ἐντολὴ Κυρίου τηλαυγής, φωτίζουσα ὀφθαλμούς· 10 ὁ φόβος Κυρίου ἁγνός, διαμένων εἰς αἰῶνα αἰῶνος· τὰ κρίματα Κυρίου ἀληθινά, δεδικαιωμένα ἐπὶ τὸ αὐτό…» Μετάφραση: O νόμος του Κυρίου, είναι άμεμπτος. Επιστρέφει πλανεμένες ψυχές στον δρόμο της σωτηρίας, στον δρόμο του Θεού. Οι εντολές του Κυρίου, που υπάρχουν εις Αυτόν, είναι αληθινές και πιστές, γεμάτες σοφία, ικανές να αναδείξουν σοφά και αυτά ακόμη τα νήπια… 9 Οι εντολές του Κυρίου είναι αληθινές και τέλειες… 10 Το ιερόν δέος, που διεγείρει εις τας καρδίας των ανθρώπων ο νόμος του Κυρίου και ο ευλαβής φόβος είναι αγνός, ανόθευτος από πλάνη. Έχει αιωνία ισχύ και κύρος. Οι κρίσεις και οι αποφάσεις του Κυρίου, που περιέχονται εις Αυτόν, είναι αληθινές και επιμαρτυρούνται ως δίκαιες δια μέσου των αιώνων.

Ο ψαλμωδός μακαρίζει στο ψαλμό (118) όλους εκείνους που παραμένουν άμεμπτοι και πορεύονται σύμφωνα με το νόμο του Κυρίου. «…Ψαλ. 118,1 Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὁδῷ οἱ πορευόμενοι ἐν νόμῳ Κυρίου…».

Θέλω να σας καλέσω να αποστραφείτε τους νόμους του κράτους που δεν συμβαδίζουν με την παράδοση της εκκλησίας, (ΟΧΙ ΜΕ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΚΡΑΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ) μείνετε κάτω υπό την καθοδήγηση των πατέρων της εκκλησίας μας, γιατί ακόμα δόξα το Θεό, ο Θεός ευδόκησε να έχουμε χαρισματικούς οδηγούς και με τη βοήθεια του Θεού θα τα πούμε σύντομα. (ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΣ ΕΠΙΔΟΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΝΑ ΦΩΤΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΜΑΣ). Αλήθεια πότε προσευχηθήκαμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους;

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, ο ρώσος ασκητής, έλεγε να ειρηνεύσουμε πρώτα εμείς και θα ειρηνεύσουν και οι άλλοι γύρω μας!

Ψηλά το κεφάλι, λεβεντιά, θάρρος γιατί οι «φίλοι» του Κυρίου δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα!