2. ΞΕΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ - Μητροπολίτου Χαλκίδος Νικολάου

 

Α. Πόσο δύσκολη δουλειά είναι να κυβερνάς ανθρώπους. Ιησού κυβέρνα Συ δι εμάς. Η διοίκησης είναι μέριμνα και η μέριμνα δεν «απεργάζεται τον νουν διορατικόν».  

 

Β. Πόσα ήξεραν εκείνες οι ψυχές που ζητούσαν από τον Κύριο δυσκολίες… Πόσο αληθές είναι το: Κύριε εν θλίψει εμνήσθημέν Σου…»

 

Γ. Πόσο ανακούφιση νιώθω ύστερα από κάθε εξολομολόγηση! Πόσο δυστυχείς, όσοι δεν ξέρουν ακόμη αυτό, το μοναδικό παυσίπονο. Χθες εξομολογήθηκα. Μα μήπως σήμερα είμαι άγιος; Δυστυχώς κάθε λεπτό έχει τη δική του μαυρίλα. Ένα με παρηγορεί, ότι υπάρχει η βάσης, η ελπίδα στον Ιησού, η εκζήτησης του ελέους Του. Τέτοιος ας μείνω για πάντα, έστω και αν είμαι τόσο άθλιος ηθοποιός, τόσο λασπωμένο σκουλήκι.  

 

Δ. Είσαι τόσο νέος, όση είναι η ελπίδα σου στον Ιησού.

Είσαι τόσο γέρος, όση είναι η ελπίδα στον εαυτό σου.  

 

Ε. Η βροχή γονιμοποιεί τα σπέρματα των καρπών στη γη και το δάκρυ τα σπέρματα των αρετών στη ψυχή.

 

ΣΤ. Όταν σιωπάς, πάντα κερδισμένος είσαι.

 

Ζ. Κύριε με αγάπησες τόσο που δεν άξιζα. Με ελέησες τόσο που με συγκλονίζει η ελεημοσύνη Σου. Τα σφάλματά μου ήταν αρκετά και αυτό το χρόνο. Δεν τα κράτησα πολύ, Κύριε μου. Κάθε μέρα, κάθε φορά δεν άφηνα να ριζώσει το σφάλμα. Μου έδωσες τον πνευματικό στην τσέπη μου. Σου το έλεγα δια του πνευματικού και Συ μου έλεγες: Έχε θάρρος, παιδί μου. Το Αίμα μου σε λούζει. Ω, αυτό το Αίμα το Άγιο του Χριστού μου.

 

Η. Κύριε, Ουράνιε Γεωργέ, καθάρισε το χωράφι της ψυχής μου από τις πικρές ρίζες, τα ζιζάνια και πότισε το με την βροχή της Χάριτός Σου, που είναι η αγάπη και η ειρήνη.

 

Θ. Παλεύω σκληρά. Ορμώ και ξαναορμώ. Ελπίζω ότι ο Κύριος δεν θα με εγκαταλείψει. Ήσυχος χριστιανός δεν μπορείς να είσαι. Ο διάβολος βάλλει. Θα ματώσω, μα δεν θα παραδοθώ. Η Πεντηκοστή ας με θερμαίνει. Οι άγιοι Πάντες ας με καθοδηγούν. Ένας γνήσιος χριστιανός σημαίνει σήμερα ένας μάρτυς. Να μαρτυρείς απ’ όλες τις μεριές και προ πάντων με τον εαυτό σου που θέλει όλο να ξεφύγει. Μην με αφήσεις ποτέ μόνο στο Βοριά, μείνε, μείνε Χριστέ πάντα στην καρδιά μου.  

 

Ι. Εισήλθαμε στην αγία Σαρακοστή. Πόσα λέει στον αγωνιστή! Γλυκαίνει τους πόνους, δυναμώνει τα παραλελυμένα γόνατα, στηρίζει το πρόσωπο αμετακίνητο στο καθήκον. Περίοδος νηστείας, αγρυπνίας, προσευχής, περισυλλογής, παραδόσεως στον Ιησού.

 

Κ. Τον βίο εύκολα τον βλέπει κανείς στον διπλανό του, μα στην πολιτεία του ποιος μπορεί να διεισδύσει; Ότι γίνεται στα βάθη της καρδιάς, τους αναστεναγμούς, τα δάκρυα, τον εσωτερικό αγώνα, ποιος τον παρατηρεί; Μόνο ο δίκαιος Κριτής!

 

Λ. Πρέπει να περάσεις ένα βαθύ πόνο, μια τραγική αγωνία, να κραυγάσεις, να παλέψεις, για να σου μιλήσει ο Θεός. Διαφορετικά δεν γίνεται τίποτε. Το δοκίμασα, το δοκιμάζω, αυτή είναι η κατάθεσής μου.

 

Μ. Ο κόσμος έχει ανάγκη το Θεό. Οι άνθρωποι χωρίς Θεό, χωρίς Ιησού Χριστό, είναι δράμα. Πόσο απύθμενη είναι η κακία του πεσμένου πλάσματος! Μια ζωή χωρίς Θεό είναι κόλαση, έστω αν ξετυλίγεται στην πιο τρανή ευημερία.  

 

Ν. Μην αγαπήσεις πολύ τη δόξα, το αξίωμα… αλλά παραιτήσου αν ζεις για να δουλέψουν κι άλλοι που θα κάνουν καλό, όπως εσύ ή και περισσότερο από σένα. Θυμάμαι τώρα τόσους πολλούς που αγωνίζονται για το ισόβιο της διοικήσεώς τους.