ΨΑΛΜΟΣ 20. K'.

«…Εἰς τὸ τέλος· ψαλμός τῷ Δαυΐδ…».

Ο ψαλμός ξεκινά με την φράση “...εις το τέλος…” στοιχείο που τον κατατάσσει όπως είδαμε και σε παλαιότερους ψαλμούς, προφητικό.

Ο ψαλμός αυτός διαιρείται σε τρία μέρη:

• 1.    Στίχ. 2-8: Ευχαριστία για τη νίκη του βασιλέως.
• 2.    Στιχ. 9-13: Ευχές για το μέλλον του βασιλέως.
• 3.    Στιχ. 14: Κοινή προσευχή ως επισφράγισμα της όλης προσευχής.

1^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 2-8: Επινίκιος δοξολογία.

Ψαλ. 20,2  - Κύριε, ἐν τῇ δυνάμει σου εὐφρανθήσεται ὁ βασιλεὺς καὶ ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου ἀγαλλιάσεται σφόδρα.

Ψαλ. 20,2  (Νεοελληνική απόδοση) – Κύριε, ο βασιλεύς ευφραίνεται και θα ευφραίνεται χάρις εις την δύναμιν και την ενίσχυση, την οποίαν Συ του έδωσες. Θα πλημμυρίζει από πολύν και μεγάλη αγαλλίαση από την σωτηρία και την υγεία, την οποίαν Συ του χάρισες.

Ψαλ. 20,3 - τὴν ἐπιθυμίαν τῆς καρδίας αὐτοῦ ἔδωκας αὐτῷ καὶ τὴν θέλησιν τῶν χειλέων αὐτοῦ οὐκ ἐστέρησας αὐτόν. (διάψαλμα).

Ψαλ. 20,3  (Νεοελληνική απόδοση) - Έδωκες εις αυτόν ότι επιθύμησε η καρδία του και δεν τον υστέρησες από εκείνο, δια το οποίον με τα ίδια του τα χείλη σε παρεκάλεσε.

Ψαλ. 20,4 - ὅτι προέφθασας αὐτὸν ἐν εὐλογίαις χρηστότητος, ἔθηκας ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ στέφανον ἐκ λίθου τιμίου.

Ψαλ. 20,4  (Νεοελληνική απόδοση) - Μάλλον δε και πριν σε παρακαλέσει έσπευσες Συ και τον πρόλαβες με τις ευλογίες των ωφελίμων και αγαθών δωρεών Σου. Τον δόξασες και έθεσες εις την κεφαλήν του λαμπρό βασιλικό στέμμα με πολύτιμους λίθους.

Ψαλ. 20,5 - ζωὴν ᾐτήσατό σε, καὶ ἔδωκας αὐτῷ, μακρότητα ἡμερῶν εἰς αἰῶνα αἰῶνος.

Ψαλ. 20,5 (Νεοελληνική απόδοση) - Σου ζήτησε ζωή και του χάρισες πλήθος ημερών, εις αυτόν και στους απογόνους του εις αιώνα αιώνος.

Ψαλ. 20,6 - μεγάλη ἡ δόξα αὐτοῦ ἐν τῷ σωτηρίῳ σου, δόξαν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐπιθήσεις ἐπ᾿ αὐτόν·

Ψαλ. 20,6  (Νεοελληνική απόδοση) - Μεγάλη είναι η δόξα, την οποίαν Συ του εξασφάλισες με την σωτήριο βοήθειά Σου. Όπως δε τώρα, έτσι και στο μέλλον θα περιβάλλεις αυτόν με δόξα και μεγαλοπρέπεια.

Ψαλ. 20,7 - ὅτι δώσεις αὐτῷ εὐλογίαν εἰς αἰῶνα αἰῶνος, εὐφρανεῖς αὐτὸν ἐν χαρᾷ μετὰ τοῦ προσώπου σου.

Ψαλ. 20,7  (Νεοελληνική απόδοση) - Διότι θα δίδεις εις αυτόν και τους απογόνους του συνεχώς και ακαταπαύστως ευλογία. Θα τον ευφραίνεις και θα τον πλημμυρίζεις από απερίγραπτο χαρά δια της επικοινωνίας, που θα έχει με Σε.

Ψαλ. 20,8 - ὅτι ὁ βασιλεὺς ἐλπίζει ἐπὶ Κύριον καὶ ἐν τῷ ἐλέει τοῦ Ὑψίστου οὐ μὴ σαλευθῇ.

Ψαλ. 20,8  (Νεοελληνική απόδοση) – Διότι ο βασιλεύς έχει στηρίξει τις ελπίδες του εις Σε, τον Κύριο, και χάρις στο έλεος του Θεού του Υψίστου δεν θα κλονισθεί ποτέ, αλλά θα μείνει σταθερός και αμετακίνητος εις τον θρόνο του.

2^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 9-13: Ευχές για το μέλλον του βασιλέως.

Ψαλ. 20,9 - εὑρεθείη ἡ χείρ σου πᾶσι τοῖς ἐχθροῖς σου, ἡ δεξιά σου εὕροι πάντας τοὺς μισοῦντάς σε.

Ψαλ. 20,9  (Νεοελληνική απόδοση) - “Είθε, ω βασιλεύ, η χείρ Σου στιβαρά να ευρεθεί εμπρός και εναντίον όλων των εχθρών Σου. Είθε η δεξιά Σου να συλλάβει όλους εκείνους, οι οποίοι σε μισούν.

Ψαλ. 20,10 - θήσεις αὐτοὺς εἰς κλίβανον πυρὸς εἰς καιρὸν τοῦ προσώπου σου· Κύριος ἐν ὀργῇ αὐτοῦ συνταράξει αὐτούς, καὶ καταφάγεται αὐτοὺς πῦρ.

Ψαλ. 20,10  (Νεοελληνική απόδοση) - Όταν το πρόσωπό Σου θα είναι αναμένον από τη δικαία οργή Σου εναντίον αυτών, θα τους ρίψεις εις την πυρά ωσάν ξύλα μέσα εις αναμένον κλίβανων. Ο Κύριος και Θεός δια σου θα συνταράξει όλους αυτούς και θα τους κατά φάγει το πυρ.

Ψαλ. 20,11 - τὸν καρπὸν αὐτῶν ἀπὸ τῆς γῆς ἀπολεῖς καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν ἀπὸ υἱῶν ἀνθρώπων,

Ψαλ. 20,11  (Νεοελληνική απόδοση) - Τον καρπό της κοιλίας τους, τα παιδιά τους, θα τα εξαφανίσεις από τη χώρα τους, όπως επίσης και όλους τους απογόνους τους ανάμεσα από τους υιούς των ανθρώπων.

Ψαλ. 20,12 - ὅτι ἔκλιναν εἰς σὲ κακά, διελογίσαντο βουλάς, αἷς οὐ μὴ δύνωνται στῆναι.

Ψαλ. 20,12  (Νεοελληνική απόδοση) - Διότι εξύφαναν και κατήρτισαν πονηρά σχέδια εναντίον Σου. Συνέλαβαν δόλιες σκέψεις και αποφάσεις, τις οποίες όμως δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν.

Ψαλ. 20,13 - ὅτι θήσεις αὐτοὺς νῶτον· ἐν τοῖς περιλοίποις σου ἑτοιμάσεις τὸ πρόσωπον αὐτῶν.

Ψαλ. 20,13  (Νεοελληνική απόδοση) - Διότι Συ, πολεμώντας εναντίον αυτών νικηφόρα, θα τους αναγκάσεις, να στρέψουν τις πλάτες τους και να φύγουν πανικόβλητοι. Με ολίγους στρατιώτες Σου θα τους αντιμετωπίσεις κατά πρόσωπον και θα τους τρέψεις εις φυγή.

3^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 14: Κατακλείδιος προσευχή.

Ψαλ. 20,14 - ὑψώθητι, Κύριε, ἐν τῇ δυνάμει σου· ᾄσομεν καὶ ψαλοῦμεν τὰς δυναστείας σου.

Ψαλ. 20,14  (Νεοελληνική απόδοση) - Κύριε και Θεέ μου, με την ακατανίκητο δύναμη Σου, ας υψωθείς και ας δοξασθείς ισχυρός και ανίκητος ενώπιον των εχθρών μας. Ημείς θα αναπέμψουμε ωδές δια του στόματος και ψαλμούς με τα μουσικά μας όργανα, δοξολογούντες και ευχαριστούντες Σε, δια τα μεγάλα και αξιοθαύμαστα αυτά έργα Σου.

Επιλεκτική ερμηνεία Ψαλμού 20. Κ’  

Στον παρόντα ψαλμό θα εστιάσω σε 4 στίχους.

•  «…τὴν ἐπιθυμίαν τῆς καρδίας αὐτοῦ ἔδωκας αὐτῷ καὶ τὴν θέλησιν τῶν χειλέων αὐτοῦ οὐκ ἐστέρησας αὐτόν …» στιχ. (3)
• «…ζωὴν ᾐτήσατό σε, καὶ ἔδωκας αὐτῷ, μακρότητα ἡμερῶν…» στιχ. (5)
• «…ἐλπίζει ἐπὶ Κύριον καὶ ἐν τῷ ἐλέει τοῦ Ὑψίστου οὐ μὴ σαλευθῇ.…» στιχ. (8)
• «…θήσεις αὐτοὺς εἰς κλίβανον πυρὸς εἰς καιρὸν τοῦ προσώπου σου…» στιχ. (10)

«…τὴν ἐπιθυμίαν τῆς καρδίας αὐτοῦ ἔδωκας αὐτῷ…» στιχ. (3). Εδώ, μας καθιστά σαφές ο προφήτης, πως ο Θεός, δεν αφήνει ποτέ άνθρωπο που προσέρχεται προς Αυτόν, ταπεινά και εκ καρδιακής αγάπης. Ο Θεός ως καρδιογνώστης, γνωρίζει τι πραγματικά έχουμε ανάγκη και επιβραβεύει στο τέλος την υπομονή μας, την επιμέλεια μας στην προσευχή και στην καρτερικότητα του αγίου του θελήματος.

«…ζωὴν ᾐτήσατό σε, καὶ ἔδωκας αὐτῷ, μακρότητα ἡμερῶν…» στιχ. (5). Αυτός ο στίχος αποτελεί την αρχή κατά την οποία ο Κύριος ευεργετεί τους πιστούς που με υπομονή και πίστη στο άγιο του θέλημα υπομένουν εις τέλος. Ο Δαβίδ ζητούσε να γλιτώσει τη ζωή του, από το μίσος των εχθρών του και έλαβε περισσότερα από αυτά που ζητούσε. Όχι μόνο γλίτωσε (η μακροζωία επί της γης ήταν από τα πολύτιμα αγαθά προ Χριστού), αλλά ο Κύριος του έδωσε και μακρότητα ημερών εις αιώνα αιώνος (προφητικό απαύγασμα από το Δαβίδ μιας και η ζωή πέραν του τάφου την τότε εποχή ήτο ασαφής και δυσνόητη στους πλείστους.)

Βλέπουμε αδερφοί μου, ο Θεός γνωρίζει και παρεμβαίνει στις ζωές μας και για την εξασφάλιση των κοσμικών μας αναγκών, αλλά θεμελιώνοντας πρώτα τη σωτηρία της ψυχής μας. Η παρέμβαση Του, αλλά και η χορήγηση των προσφορών Του, είναι πέραν για πέραν των όσων εμείς του ζητούμε, ένεκα της υπέρμετρης Του αγάπης και φιλανθρωπίας. Αυτό άλλωστε το βλέπουμε μέσα από το έργο Του και τα θαύματά Του στην Καινή Διαθήκη, όπου η χορήγηση των θείων προσφορών Του ήτο πολλάκις περισσότερη στις κατά περίπτωση περιστάσεις και ανάγκες.

«…όστις ἐλπίζει ἐπὶ Κύριον καὶ ἐν τῷ ἐλέει τοῦ Ὑψίστου οὐ μὴ σαλευθῇ…» στιχ. (8). Ακόμη μια διαβεβαίωση. Όποιος ελπίζει στον Ύψιστο, Κύριο και Πανάγαθο Θεό δεν πρόκειται ποτέ να εκπέσει ή να σαλευθεί από τη θέση του. Αντίθετα ο Θεός θα τον διαφυλάξει μέσα από τα κύματα των δοκιμασιών και μπορεί ακόμη να τον δοξάσει ένεκα του βίου του, όχι μόνο στους ουρανούς, αλλά και εν τω κόσμω. Φυσικά αν ο Κύριος επιτρέψει κάτι άλλο παρά αυτό που εμείς επιθυμούμε, αυτό σημαίνει ότι ο Κύριος γινώσκει καλύτερα το δικό μας πνευματικό συμφέρον. Τότε ο άνθρωπος αναφωνεί, ως ο Ιώβ, «…Ειη το όνομα Κυρίου ευλογημένον!...».

«…θήσεις αὐτοὺς εἰς κλίβανον πυρὸς εἰς καιρὸν τοῦ προσώπου σου…» στιχ. (10). Προφητικός στίχος που ομιλεί για την τιμωρία των ασεβών και αυτών που επαναστάτησαν κατά του αγίου Του θελήματος. Καιρός του προσώπου του Κυρίου είναι η παρουσία Του, όπου τότε και θα τιμωρήσει. Ο στίχος αυτός αποτελεί προεικόνιση της Δευτέρας Παρουσίας, όπου ο Κύριος θα κρίνει τους πάντες και όσοι τελούσαν έργα ανομίας θα τεθούν «…εις κλίβανον πυρός…». Ο Κύριος τότε θα ενεργεί δια της οργής Του, θα τους συνταράξει, θα τους καταβροχθίσει όπως η φωτιά καταβροχθίζει τα καύσιμα.