ΨΑΛΜΟΣ 9. Θ'

 «…Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν κρυφίων τοῦ υἱοῦ· ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.…».

Ο ψαλμός 9 ξεκινάει κι αυτός με την έκφραση “...εις στο τέλος…”, που όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενους ψαλμούς (βλέπε 4,6, 8), κατηγοριοποιείται ως προφητικός.

Ο ψαλμός αυτός διαιρείται σε δύο μέρη:

1   .    Στίχ. 1-21: Αλαλαγμοί θριάμβου

2   .    Στιχ. 22-39: Ικετήριοι στεναγμοί

1^ον ΜΕΡΟΣ

1^η ΣΤΡΟΦΗ - Πρόλογος - (στίχ. 2-3) - Ο ποιητής μας κάνει γνωστό ότι θα υμνήσει τον Θεό της ευεργεσίας του

Ψαλ. 9,2  -  Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου, διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου·.

Ψαλ. 9,2  (Νεοελληνική απόδοση) – Θα σε δοξολογήσω Κύριε, με όλη μου την καρδία, θα διηγηθώ με ευγνωμοσύνη όλα τα θαυμαστά σου έργα.

Ψαλ. 9,3 - εὐφρανθήσομαι καὶ ἀγαλλιάσομαι ἐν σοί, ψαλῶ τῷ ὀνόματί σου, Ὕψιστε.

Ψαλ. 9,3  (Νεοελληνική απόδοση) - Θα πλημμυρίσω από χαρά και αγαλλίαση, αναλογιζόμενος την πατρική Σου παντοδύναμο προστασία. Θα ψάλλω ύμνους δοξολογίας προς το πάντιμο όνομά Σου, Ύψιστε Κύριε.

Ερμηνεία – «...Εξομολογήσομαι…» (στίχ. 2). Το ρήμα αυτό, οικείο αμαρτημάτων, φανερώνει αυτογνωσία και ευχαριστία στο Θεό.

«... ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου…» (στίχ. 2). Ο Θεός μας θέλει ολόκληρους, εξ όλης της ψυχής μας, εξ όλης της διάνοιας μας και εξ όλης της ισχύος μας, διότι είναι ζηλότυπος Θεός.

Περί αυτού, μας αναφέρει ο Θεοδώρητος, πως ο μερίζων τους λογισμούς, εις μαμωνά και Θεό, εις Χριστό και χρυσό, εις στον παρόντα και μέλλοντα βίο, δεν δύναται να πει τούτο, «...εν όλη καρδία μου…».

«...ψαλῶ τῷ ὀνόματί σου, Ὕψιστε…». Με τη χρήση της λέξης «...ονόματί σου…», πρέπει να εννοήσουμε τις ενέργειες του Θεού, γνωστές σε μας για τις ιδιότητες τους, τήν πανσοφία και την παντοδυναμία.

2^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 4-5) - Ο λόγος του ύμνου του Δαβίδ προς το Θεό και η ανατροπή των εχθρών της πατρίδας του.

Ψαλ. 9,4 - ἐν τῷ ἀποστραφῆναι τὸν ἐχθρόν μου εἰς τὰ ὀπίσω, ἀσθενήσουσι καὶ ἀπολοῦνται ἀπὸ προσώπου σου·

Ψαλ. 9,4  (Νεοελληνική απόδοση) - Όταν κατατροπώθηκαν και πανικόβλητοι ετράπησαν εις φυγή οι εχθροί μου, συντρίφθηκε η δύναμη τους. Αυτοί εξαφανίσθηκαν, εχάθησαν εξ ολοκλήρου, μόλις φάνηκε το προστατευτικό δι' εμέ, το οργισμένο δι' εκείνους, Πρόσωπό Σου.

Ψαλ. 9,5 - ὅτι ἐποίησας τὴν κρίσιν μου καὶ τὴν δίκην μου, ἐκάθισας ἐπὶ θρόνου ὁ κρίνων δικαιοσύνην

Ψαλ. 9,5  (Νεοελληνική απόδοση) – Διότι Συ, ως δίκαιος και παντοδύναμος Κριτής, έκρινες την υπόθεσή μου, έκαμες δίκην υπέρ εμού. Εκάθησες στον βασιλικόν δικαστικό σου θρόνο, Συ ο οποίος κρίνεις τους πάντες και τα πάντα με δικαιοσύνη.

Ερμηνεία – «... ἐν τῷ ἀποστραφῆναι τὸν ἐχθρόν μου…». Στη στροφή αυτή ο Δαβίδ μας παρουσιάζει την κατάντια και τον ξεπεσμό αυτών που αποστρέφονται και  απομακρύνονται από τον ίδιο το Θεό. Όταν το πρόσωπο του Κυρίου πληρωθεί από οργή, θα είναι τρομερό και φοβερό για τους εχθρούς Του. Ο δικαστικός θρόνος του Κυρίου, θα κρίνει άπαντες και θα απονέμει θεία δικαιοσύνη, αλλά και τιμωρία στους φθονερούς και δόλιους, που απομακρύνθηκαν από το θέλημά Του (στίχ. 5).

3^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 6-7) - Η περιγραφή της καταστροφής των εχθρών.

Ψαλ. 9,6 - ἐπετίμησας ἔθνεσι, καὶ ἀπώλετο ὁ ἀσεβής· τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐξήλειψας εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.

Ψαλ. 9,6  (Νεοελληνική απόδοση) -  Έβγαλες καταδικαστική απόφαση κατά των εθνών αυτών, τους ήλεγξες δια τας παρανομίας των και κατεστράφησαν οι ασεβείς αυτοί. Το όνομά τους, που γι' άλλους μεν είχε καταντήσει φόβητρο, γι' άλλους δε αξιοζήλευτο, το έσβησες άπαξ δια παντός, ώστε να μη ακουσθεί ποτέ πλέον.

Ψαλ. 9,7 - τοῦ ἐχθροῦ ἐξέλιπον αἱ ῥομφαῖαι εἰς τέλος, καὶ πόλεις καθεῖλες· ἀπώλετο τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ μετ᾿ ἤχου.

Ψαλ. 9,7  (Νεοελληνική απόδοση) - Οι πολεμικές θανατηφόρες μεγάλες σπάθες του εχθρού αυτού και οι άλλες πολεμικές μηχανές, κατεστράφησαν εξ ολοκλήρου· οι οχυρωμένες του πόλεις κατακρημνίστηκαν και η ανάμνησή τους ενεφανίσθη μετά βοής.

Ερμηνεία – «...ἐπετίμησας ἔθνεσι…» στίχ. 6. Έθνη εννοεί τους γύρω εθνικούς λαούς της Παλαιστίνης, κατά των οποίων πήρε πολλές νίκες.

«...ἀπώλετο ὁ ἀσεβής…» στίχ. 6. Η παρέμβαση του Κυρίου ήταν, είναι, θα είναι αποτελεσματική. Θα καταστραφεί ο κάθε ασεβής. 

«...τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐξήλειψας…» στίχ. 6. Η καταστροφή που θα επέλθει θα είναι ολοκληρωτική, πλήρης, ταχεία, που ούτε το όνομα του ασεβή (δηλ. η δόξα του), δεν θα μείνει.

«...τοῦ ἐχθροῦ ἐξέλιπον αἱ ῥομφαῖαι…» στίχ. 7.  Ο εχθρός νικημένος πέταξε τα όπλα του, τις ρομφαίες του, τα πελώρια σπαθιά του, συνελήφθη και αφοπλίστηκε.

«...πόλεις καθεῖλες…» στίχ. 7. Οι οχυρωμένες πόλεις και φρούρια των εχθρών γκρεμίστηκαν. Ο Δαβίδ αυτό το αποδίδει στο Θεό και όχι στη δική του ανδρεία και ευφυΐα.

4^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 8-9) - Η μεγαλοπρέπεια και η δικαιοσύνη του νικητή Θεού.

Ψαλ. 9,8 - καὶ ὁ Κύριος εἰς τὸν αἰῶνα μένει. ἡτοίμασεν ἐν κρίσει τὸν θρόνον αὐτοῦ.

Ψαλ. 9,8  (Νεοελληνική απόδοση) - Ο Κύριος όμως και απειροτέλειος Θεός, μένει στον αιώνα. Ετοίμασε και έχει πάντοτε έτοιμο τον βασιλικό θρόνο της δικαίας του κρίσεως.

Ψαλ. 9,9 - καὶ αὐτὸς κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ, κρινεῖ λαοὺς ἐν εὐθύτητι.

Ψαλ. 9,9  (Νεοελληνική απόδοση) - Αυτός θα κρίνει και θα δικάσει την οικουμένη με δικαιοσύνη, θα κρίνει τους λαούς της γης με απροσωποληψία και ευθύτητα.

Ερμηνεία – «...ὁ Κύριος εἰς τὸν αἰῶνα μένει…» στίχ. 8. Σε αντίθεση με τον φευγαλέο εχθρό, ο Κύριος παραμένει όρθιος, Μέγας, γαλήνιος.

«...κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ…» στίχ. 9. Σε αντίθεση με τους επίγειους άρχοντες οι οποίοι δεν κρίνουν δίκαια, δεν κρίνουν μ’ ευθύτητα, ο Κύριος παραμένει δίκαιος, αδέκαστος, όχι μόνο προς το λαό του Ισραήλ αλλά και προς όλα τα έθνη.

5^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 10-11)

Ψαλ. 9,10 - καὶ ἐγένετο Κύριος καταφυγὴ τῷ πένητι, βοηθὸς ἐν εὐκαιρίαις ἐν θλίψεσι·

Ψαλ. 9,10  (Νεοελληνική απόδοση) – Έτσι ο Κύριος έγινε καταφύγιο δια τους πτωχούς και τους αδυνάτους. Βοηθός αυτών εις την κατάλληλη στιγμήν, όταν αυτοί ευρίσκονται υπό το κράτος θλίψεων και αδικιών.

Ψαλ. 9,11 - καὶ ἐλπισάτωσαν ἐπὶ σοὶ οἱ γινώσκοντες τὸ ὄνομά σου, ὅτι οὐκ ἐγκατέλιπες τοὺς ἐκζητοῦντάς σε, Κύριε.

Ψαλ. 9,11  (Νεοελληνική απόδοση) – Εις Σε, λοιπόν, ας έχουν στηριγμένες τις ελπίδες τους όσοι σε γνώρισαν, διότι Συ δεν εγκαταλείπεις ποτέ εκείνους, οι οποίοι μετά πόθου σε ζητούν και προς Σε καταφεύγουν.

Ερμηνεία – «... ἐγένετο Κύριος καταφυγὴ τῷ πένητι…» στίχ. 10. Ο Κύριος είναι υπερασπιστής των αδικουμένων. Στην κατάλληλη στιγμή θα βοηθήσει εγκαίρως.

«...ἐλπισάτωσαν ἐπὶ σοὶ…» στίχ. 11. Ο τόσο τρομερός Κύριος εις του κακούς, είναι η ελπίδα, η χαρά, των ελπιζόντων εις Αυτόν.

Τ’ όνομα του Κυρίου πρέπει να εννοήσουμε και εδώ τον ίδιο τον Κύριο, την ουσία Του, που είναι σε μας γνωστή, για τις ιδιότητες της Σοφίας και της Δυνάμεως Του.

6^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 12-13) - Πρόσκληση των Ισραηλιτών για να δοξάσουν το Θεό για την πρόσφατη νίκη.

Ψαλ. 9,12 - ψάλατε τῷ Κυρίῳ, τῷ κατοικοῦντι ἐν Σιών, ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσι τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ,

Ψαλ. 9,12  (Νεοελληνική απόδοση) – Ψάλατε, λοιπόν, όλοι ύμνους δοξολογίας και ευχαριστίας προς τον Κύριο, ο οποίος μένει στον ιερόν τόπον, εις την Σιών. Διαλαλήσατε εις όλα τα έθνη τα μεγαλουργήματα αυτού.

Ψαλ. 9,13 - ὅτι ἐκζητῶν τὰ αἵματα αὐτῶν ἐμνήσθη, οὐκ ἐπελάθετο τῆς κραυγῆς τῶν πενήτων.

Ψαλ. 9,13  (Νεοελληνική απόδοση) – Διότι ο Κύριος, ο εκδικητής των αθώων αιμάτων και τιμωρός των εγκληματιών, θυμάται τους αδικηθέντες, μακροθυμεί δια τον εγκληματία, αλλά δεν λησμόνησε την ικεσία των δεομένων προς Αυτόν πτωχών και αδυνάτων και αδικουμένων.

Ερμηνεία – «...τῷ κατοικοῦντι ἐν Σιών…» στίχ. 12. Ο Ένας και μοναδικός Θεός, ο οποίος αποκαλύφθηκε στους Εβραίους, των οποίων η πρωτεύουσα είναι η Ιερουσαλήμ, είναι χτισμένη στο λόφο Σιών. Αυτός ο τόπος θεωρείτο η κατοικία του Θεού, αφότου ο Δαβίδ μετέφερε εκεί την κιβωτό της Διαθήκης.

Τόσο μεγάλα είναι τα έργα του Θεού υπέρ του Ισραήλ, που διατάσσει ν’ αναγγείλουν πάντα στα έργα Του σε όλο τον κόσμο (στίχ. 12).

Ο Κύριος δεν λησμονεί τους αδικημένους και τους καταδυναστευομένους, αλλά ως αδέκαστος Κριτής, θα επέμβει είτε σ’ αυτήν την ζωή, περισσότερο για να συνετίσει, ώστε οι περισσότεροι να μπορέσουν ακόμα και οι άδικοι να σωθούν, είτε στην άλλη ζωή, την μεταθάνατο, που εκεί θα είναι εις ανταμοιβή των πράξεων του καθενός από μας (στίχ. 13).

7^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 14-15) - Έκκληση προς το Θεό.

Ψαλ. 9,14 - ἐλέησόν με, Κύριε, ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, ὁ ὑψῶν με ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου,

Ψαλ. 9,14 (Νεοελληνική απόδοση) – Ελέησε με, Κύριε, είδες τον εξευτελισμό, τον οποίον υπέστηκα, εκ μέρους των εχθρών μου. Συ, ο οποίος συνεχώς από θανάσιμους κινδύνους με σώζεις, Συ που με αρπάζεις από αυτές ακόμα τις πύλες του θανάτου, και μου χαρίζεις δόξα.

Ψαλ. 9,15 - ὅπως ἂν ἐξαγγείλω πάσας τὰς αἰνέσεις σου ἐν ταῖς πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιών. ἀγαλλιάσομαι ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου.

Ψαλ. 9,15 (Νεοελληνική απόδοση) – Δείξε και τώρα την προστασία Σου, δια να διαλαλήσω, ελεύθερος πλέον και ασφαλής, όλες τις δοξολογίες Σου εις τις πύλες της Σιών, την οποίαν ως θυγατέρα Σου αγαπάς. Τότε εγώ, θα πλημμυρίσω από αγαλλίαση δια την σωτηρία, που θα μου έχεις δώσει.

Ερμηνεία – «...ὑψῶν με ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου…» στίχ 14. Η ωραία αυτή μεταφορά μας εκφράζει πως ο Θεός, δεν αφήνει τους δίκαιους, αβοήθητους, αλλά μας επιβεβαιώνει, πως εκείνη την ώρα της εσχάτης δοκιμασίας, ο Θεός επιβλέπει, και πριν την απόγνωση, ή τον πνευματικό θάνατο, ή την πνευματική μας πτώση, ο Θεός θα μας γλιτώσει από τον όλεθρο, γιατί μας επιβλέπει η δεξιά Του.

Οι πύλες των τειχών των πόλεων, εις την αρχαιότητα, ήταν εκείνα τα δημόσια κέντρα, όπου γίνονταν οι δίκες, ακούγονταν οι προφήτες, γίνονταν η πανήγυρης και γενικά ήταν τα  εντευκτήρια όλων (στίχ. 15).

Εδώ ο ποιητής ονομάζει θυγατέρα την Σιών ή αν θέλετε την Ιερουσαλήμ, για να δηλωθεί η πρόνοια του Θεού ως Πατέρα, προς την Κόρη Του ή η αγάπη του Θεού προς τους κατοίκους της Σιών, ως παιδιά Του (στίχ. 15).

8^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 16-17) - Ο ποιητής επανέρχεται εις το θρίαμβο της μάχης.

Ψαλ. 9,16 - ἐνεπάγησαν ἔθνη ἐν διαφθορᾷ, ᾗ ἐποίησαν, ἐν παγίδι ταύτῃ, ᾗ ἔκρυψαν, συνελήφθη ὁ ποὺς αὐτῶν.

Ψαλ. 9,16 (Νεοελληνική απόδοση) – Τα εχθρικά όμως ειδωλολατρικά έθνη, βυθίσθηκαν και κόλλησαν στον βόρβορο, ώστε να είναι βεβαία πλέον η καταστροφή τους, διότι εις την παγίδα, την οποίαν με πολλή τέχνη σκέπασαν, δια να συλλάβουν τα ανύποπτα αθώα θύματά τους, εις αυτήν, ως εις άλλο δόκανο, πιάστηκαν τα δικά τους πόδια.

Ψαλ. 9,17 - γινώσκεται Κύριος κρίματα ποιῶν, ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν αὐτοῦ συνελήφθη ὁ ἁμαρτωλός. (ᾠδὴ διαψάλματος).

Ψαλ. 9,17 (Νεοελληνική απόδοση) – Με τα θαυμαστά αυτά έργα της δικαιοσύνης Σου γίνεται ολοφάνερο και γνωστό εις όλον τον κόσμο, ότι ο Κύριος πάντοτε δίκαιες κρίσεις και αποφάσεις λαμβάνει και εφαρμόζει. Έφερε εν τη δικαιοσύνη Του, έτσι τα πράγματα ο Κύριος, ώστε ο αμαρτωλός συλλαμβάνεται ο ίδιος εις τα παγιδευτικά του έργα, που έχει στήσει δια τους άλλους.

Ερμηνεία – Ο Εχθρός φαίνεται ότι έστησε παγίδες, κατά του ποιητή και του στρατού του, αλλά έπεσε μέσα ο ίδιος. Ο ποιητής επιμένει να μας τονίσει ότι όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου, πίπτει ο ίδιος μέσα.

Ο Κύριος γνωρίζει τις πανουργίες αυτών που μηχανουργών και αναμοχλεύουν, γιατί συλλαμβάνει τους πανούργους, μέσα από την πανουργία τους.

9^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 18-19) - Ο ποιητής ρίπτει ένα βλέμμα αισιοδοξίας για το μέλλον, λόγω των ευεργεσιών του Θεού.

Ψαλ. 9,18 - ἀποστραφήτωσαν οἱ ἁμαρτωλοὶ εἰς τὸν ᾅδην, πάντα τὰ ἔθνη τὰ ἐπιλανθανόμενα τοῦ Θεοῦ,

Ψαλ. 9,18 (Νεοελληνική απόδοση) – Ας καταδικασθούν και ας ριφθούν εις τις οδύνες του Άδη, οι αμετανόητοι αμαρτωλοί, όλα τα ειδωλολατρικά έθνη, τα οποία λησμονούν και καταφρονούν τον Θεό.

Ψαλ. 9,19 - ὅτι οὐκ εἰς τέλος ἐπιλησθήσεται ὁ πτωχός, ἡ ὑπομονὴ τῶν πενήτων οὐκ ἀπολεῖται εἰς τέλος.

Ψαλ. 9,19 (Νεοελληνική απόδοση) – Διότι δεν θα λησμονηθεί μέχρι τέλους ο πτωχός και αδύνατος, που πιστεύει και ελπίζει στον Θεό. Η ελπίδα προς τον Θεό και η υπομονή, την οποίαν δείχνουν κατά το διάστημα των θλίψεών τους οι πένητες, δεν θα χαθεί, δεν θα μείνει μέχρι τέλους, χωρίς ικανοποίηση εκ μέρους του Θεού.

Ερμηνεία – Ο Θεός μπορεί να αργεί κατά την κρίση μας, να επέμβει, αλλά δεν λησμονεί. Ο κάθε άνθρωπος, που κινδυνεύει και δύναται «…ν’ ἀπολέσει τὴν ψυχὴν τοῦ, ἕνεκεν του Θεού…» δεν πρόκειται να χαθεί, όπως μας διαμήνυσε και μας διαβεβαίωσε, ο ίδιος ο Χριστός, του οποίου ο «...λόγος, διαμένει εις τον αιώνα…».

10^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 20-21) - Ο Δαβίδ παρακαλεί το Θεό να προστεύει το λαό του πάντοτε.

Ψαλ. 9,20 - ἀνάστηθι, Κύριε, μὴ κραταιούσθω ἄνθρωπος, κριθήτωσαν ἔθνη ἐνώπιόν σου

Ψαλ. 9,20 (Νεοελληνική απόδοση) – Σήκω επάνω, Κύριε, δίκαιος και ισχυρός, και ας μη υψώνεται και μεγαλοφρονεί ο άδικος και εξευτελισμένος άνθρωπος. Ας κριθούν και ας δικασθούν ενώπιον Σου όλα τα ασεβή έθνη.

Ψαλ. 9,21 - κατάστησον, Κύριε, νομοθέτην ἐπ᾿ αὐτούς, γνώτωσαν ἔθνη ὅτι ἄνθρωποί εἰσιν. (διάψαλμα). (Μασ. 10, 1-18).

Ψαλ. 9,21 (Νεοελληνική απόδοση) – Θέσε επάνω εις αυτά αυστηρό νομοθέτη, που θα τους δεσμεύει με τους δικαίους νόμους και θα τους κρίνει οσάκις τους παραβαίνουν. Από την ιδικήν σου δικαία και παντοδύναμο παρέμβαση, ας μάθουν οι ειδωλολάτρες, οι εθνικοί, ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ασθενείς και ανόητοι άνθρωποι.

Ερμηνεία – Θα επιτρέψει ο Θεός να ορθώσει εναντίον Του, το ανάστημά του ο ταπεινός άνθρωπος; Όχι βέβαια! O φόβος αυτός, ας γίνει ενθύμιο και σκληρός οδηγός των εθνών, που μηχανουργού εναντίων των αθώων ανθρώπων και κατά συνέπεια, εναντίων του Θεού.

2^ον ΜΕΡΟΣ - Οι στεναγμοί του Δαβίδ.

1^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 22-23) - Ο Δαβίδ παρακαλεί το Θεό να προστατεύει το λαό του πάντοτε.

Ψαλ. 9,22 - Ἱνατί, Κύριε, ἀφέστηκας μακρόθεν, ὑπερορᾷς ἐν εὐκαιρίαις ἐν θλίψεσιν;

Ψαλ. 9,22 (Νεοελληνική απόδοση) – Γιατί, Κύριε, έχεις σταθεί εις την παρούσα περίσταση μακριά από μας; Γιατί δεν μας προσέχεις τώρα, που ευρισκόμεθα εις περιστάσεις θλίψεων;

Ψαλ. 9,23 - ἐν τῷ ὑπερηφανεύεσθαι τὸν ἀσεβῆ ἐμπυρίζεται ὁ πτωχός, συλλαμβάνονται ἐν διαβουλίοις, οἷς διαλογίζονται.

Ψαλ. 9,23 (Νεοελληνική απόδοση) – Καίεται μέσα στο καμίνι θλίψεως και αγωνίας ο ενάρετος πτωχός, εις καιρόν που υπερηφανεύεται αλαζονικά δια την επικράτησή του ο αμαρτωλός. Συλλαμβάνονται οι ταλαίπωροι πτωχοί εις τας παγίδας, τας οποίας με πανουργία ετοιμάζουν εναντίον τους, οι αμαρτωλοί.

Ερμηνεία – «...Ἱνατί, Κύριε, ἀφέστηκας μακρόθεν…» στίχ. 22. Αυτή η ερώτηση του Δαυίδ, που ρωτάει το Θεό, γιατί μένει αδρανής, δεν είναι γογγυσμός απιστίας, αλλά φιλικό παράπονο, όμοιο προς του σταυρωθέντα Χριστού. 

«...ἐν τῷ ὑπερηφανεύεσθαι τὸν ἀσεβῆ ἐμπυρίζεται ὁ πτωχός…» στίχ. 23. Οι καταπιεστές των ασθενών και αδυνάτων, όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονται τι κάνουν, αλλά και περηφανεύονται για τις πράξεις τους.  Οι ενέργειές τους αυτές, το μόνο που τους αποφέρουν, είναι περισσότερη καταπίεση, περισσότερο φόβο, περισσότερο θλίψη, χωρίς ν’ αντιλαμβάνονται πολλές φορές από που προέρχεται. Η λέξη «...εμπυρίζονται…», δηλώνει πως, υποφέρουν, καίγονται ακόμα περισσότερο, γιατί μέσα τους νιώθουν ότι κάτι τους ελέγχει, γιατί δεν πράττουν το σωστό, που το έχει σκεπάσει η αμαυρωμένη συνείδησή τους.

2^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 24-25) - Η εξωφρενική αυθάδεια των ασεβών.

Ψαλ. 9,24 - ὅτι ἐπαινεῖται ὁ ἁμαρτωλὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, καὶ ὁ ἀδικῶν ἐνευλογεῖται·

Ψαλ. 9,24 (Νεοελληνική απόδοση) – Στενοχωρείται ο δίκαιος, διότι βλέπει να καυχάται και να θαυμάζεται από τους ομοίους του ο αμαρτωλός. Βλέπει να εκπληρώνονται αι αμαρτωλές επιθυμίες της ψυχής εκείνου και να καλοτυχίζεται ο άδικος από τους ομοίους του.

Ψαλ. 9,25 - παρώξυνε τὸν Κύριον ὁ ἁμαρτωλός· κατὰ τὸ πλῆθος τῆς ὀργῆς αὐτοῦ οὐκ ἐκζητήσει· οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς ἐνώπιον αὐτοῦ.

Ψαλ. 9,25 (Νεοελληνική απόδοση) – Με αυτήν όμως την συμπεριφορά του ο αμαρτωλός, όταν λέγει ότι δεν θα ζητήσει ευθύνες δια τις αμαρτίες και τις αδικίες του ο Θεός, εξόργισε εναντίον του, τον Κύριο. Ο αμαρτωλός ζει, ως εάν δεν υπάρχει ενώπιων του και ως εάν δεν τον βλέπει ο Θεός!

Ερμηνεία – «...ὅτι ἐπαινεῖται ὁ ἁμαρτωλὸς…» στίχ. 24. Ο Δαβίδ με βάση ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου διερωτάται, πώς είναι δυνατόν να επιτευχθεί ίαση όταν επαινείται η κακιά; Το αποτρόπαιο αυτό φαινόμενο, το βλέπουμε και στις μέρες μας, όπου οι πλούσιοι, αυτοί που έχουν την εξουσία, μηχανουργού και δολοπλοκούν εναντίον των φτωχών και αδυνάτων.

«...παρώξυναι τον Κύριον ο αμαρτωλός....» στίχ. 25. Όμως οι πράξεις τους αυτές εξοργίζουν το Θεό, ο οποίος, την στιγμή που Εκείνος θα κρίνει, αν δεν μετανοήσουν, θα επιφέρει δικαιοσύνη, και τιμωρία ανάλογη των πράξεων του καθενός.  

3^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 26) - Η ασφάλεια των ασεβών εις το κακό.

Ψαλ. 9,26 - βεβηλοῦνται αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ ἐν παντὶ καιρῷ, ἀνταναιρεῖται τὰ κρίματά σου ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ κατακυριεύσει·

Ψαλ. 9,26 (Νεοελληνική απόδοση) – Εις κάθε στιγμήν και ώρα, είναι ρυπαροί και βρωμεροί οι δρόμοι της ζωής του. Καταφρονεί και καταπατεί ασυστόλως τα προστάγματα και τις εντολές Σου, εμπρός εις τα μάτια Σου και φαντάζεται εν τη αλαζονεία του. ότι θα επικρατήσει εναντίον όλων των εχθρών του, οι οποίοι εχθροί του είναι οι δικοί Σου φίλοι.

Ερμηνεία – «...βεβηλοῦνται αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ…» στίχ. 26. Πάντοτε οι δρόμοι των ασεβών είναι μολυσμένοι. Μέσα από την κακιά τους βυθίζονται, Γιατί όπως μας διαμηνύει και ο Αθανάσιος ο Θεός «... πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ κατακυριεύσει·…».

 4^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 27-28) - Η περήφανη αυτοπεποίθησή του ασεβή κατά τη διάρκεια της ευτυχίας του.

Ψαλ. 9,27 - εἶπε γὰρ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐ μὴ σαλευθῶ, ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεὰν ἄνευ κακοῦ.

Ψαλ. 9,27 (Νεοελληνική απόδοση) – Διότι είπε από μέσα του· «…δεν θα μετακινηθώ ποτέ από κανένα, η ευτυχία μου είναι μόνιμος. Εγώ και οι απόγονοί μου θα ζήσουμε χωρίς θλίψεις...».

Ψαλ. 9,28 - οὗ ἀρᾶς τὸ στόμα αὐτοῦ γέμει καὶ πικρίας καὶ δόλου, ὑπὸ τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ κόπος καὶ πόνος.

Ψαλ. 9,28 (Νεοελληνική απόδοση) – Έτσι σκέπτεται εκείνος, του οποίου το στόμα είναι γεμάτο από κατάρα εναντίον του Θεού, από πικρία και δολιότητα κατά του πλησίον του. Εκείνος, κάτω από την γλώσσα του οποίου φωλιάζει και ξεχύνεται η κακότητα και η μοχθηρία.

Ερμηνεία – «...οὐ μὴ σαλευθῶ, ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεὰν…» στίχ. 27. Ο ασεβής υπολογίζει σε μία διαρκή επιτυχία και αυτό θα ισχύει και θα μεταδίδεται από γενιά σε γενιά των προγόνων του. «…εἶπε γὰρ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ…». Πιστεύει ενδόμυχα, πως θα εξαιρεθεί από κάθε ευτυχία και κακό. Αυτά σκέφτεται ο ασεβής, του οποίου το στόμα, είναι γεμάτο από κατάρα κατά του Θεού. Μέσα του έχει πικρία και δόλο να πλήττει τον πλησίον του, και ο κόπος και ο μόχθος του, είναι να τυραννεί τον κόσμο στίχ. 28.

5^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 29-32) - Ο ασεβής στήνει παγίδες εις τον ευσεβή.

Ψαλ. 9,29 - ἐγκάθηται ἐνέδρᾳ μετὰ πλουσίων, ἐν ἀποκρύφοις τοῦ ἀποκτεῖναι ἀθῷον· οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἰς τὸν πένητα ἀποβλέπουσιν.

Ψαλ. 9,29 (Νεοελληνική απόδοση) – Στήνει ενέδρα και παραμονεύει μαζί με άλλους πλουσίους, στήνει καρτέρι εις απόκρυφους τόπους, δια να φονεύσει τον αθώον διαβάτη. Οι οφθαλμοί του κακοποιού αυτού στρέφονται άγριοι και απειλητικοί εναντίον του πτωχού και ανυπεράσπιστου ανθρώπου.

Ψαλ. 9,30 - ἐνεδρεύει ἐν ἀποκρύφῳ ὡς λέων ἐν τῇ μάνδρᾳ αὐτοῦ, ἐνεδρεύει τοῦ ἁρπάσαι πτωχόν, ἁρπάσαι πτωχὸν ἐν τῷ ἑλκύσαι αὐτόν·

Ψαλ. 9,30 (Νεοελληνική απόδοση) – Παραμονεύει εις απόκρυφους τόπους, όπως το λιοντάρι παραφυλαχτεί κρυμμένο μέσα εις την φωλιά του, ενεδρεύει, δια να αρπάξει τον πτωχό, παρασύροντας αυτόν με απατηλούς τρόπους.

Ψαλ. 9,31 - ἐν τῇ παγίδι αὐτοῦ ταπεινώσει αὐτόν, κύψει καὶ πεσεῖται ἐν τῷ αὐτὸν κατακυριεῦσαι τῶν πενήτων.

Ψαλ. 9,31 (Νεοελληνική απόδοση) – Εις την ενέδρα, που στήνει συμμαζεύεται, σκύβει, εξαπλώνεται κάτω στο έδαφος, δια να μπορέσει με τον τρόπον αυτόν να ορμήσει αιφνιδίως και κατακυριεύσει τους ταλαιπωρημένους πτωχούς.

Ψαλ. 9,32 - εἶπε γὰρ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· ἐπιλέλησται ὁ Θεός, ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ τοῦ μὴ βλέπειν εἰς τέλος.

Ψαλ. 9,32 (Νεοελληνική απόδοση) – Είπε από μέσα του σύμφωνα με την επιθυμία της πονηρής καρδίας του· “ο Θεός μας λησμόνησε, γύρισε αλλού το πρόσωπό Του και δεν μας βλέπει καθόλου”.

Ερμηνεία – «...ἐγκάθηται ἐνέδρᾳ…ἐν ἀποκρύφοις…» στίχ. 29. Πολύ υπήρξαν θύματα ενέδρας, ληστών και κλεφτών.  Όπως το αρπακτικό όρνεο, στρέφει το βλέμμα του προς το θήραμά του, έτσι και οι πλούσιοι στρέφουν το βλέμμα τους προς τους φτωχούς και αδυνάτους. Εδώ ο ποιητής μας παρομοιάζει, τον πλούσιο και δυνατό εν τη ισχύ άνθρωπο, ως λιοντάρι (στίχ. 30), το οποίο ενεδρεύει, ή αν θέλετε παραμονεύει, προφυλαγμένο και αθέατο κάτω από τα φυλλώματα ενός δέντρου ή κάποιου θάμνου, σαν να’ ναι όπισθεν μαντρότοιχου. Πώς θα φέρει κοντά του το θήραμά του; Ο τρόπος αυτός, αναπτύσσεται στον επόμενο στίχο 31. Το αιμοβόρο αυτό θηρίο, πίπτει καταγής, απλώνονται δηλαδή επί του εδάφους, μέχρις όταν επέλθει η κατάλληλη στιγμή για να επιτεθεί. Με τέτοιο παρόμοιο τρόπο πράττει και ο πλούσιος κατά των φτωχών μετερχόμενος ύπουλων και δόλιων μέσων.

6^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 33-34) - Θερμή προσευχή για να πετύχει το ποθούμενο.

Ψαλ. 9,33 - ἀνάστηθι, Κύριε ὁ Θεός μου, ὑψωθήτω ἡ χείρ σου, μὴ ἐπιλάθῃ τῶν πενήτων.

Ψαλ. 9,33 (Νεοελληνική απόδοση) – Σήκω, Κύριε και Θεέ μου, εν τη δικαιοσύνη Σου. Ας υψωθεί η παντοδύναμος δεξιά Σου και ας πέσει τιμωρός εναντίον εκείνων. Μη λησμονείς τους ταλαιπωρημένους, τους πτωχούς..

Ψαλ. 9,34 - ἕνεκεν τίνος παρώργισεν ὁ ἀσεβὴς τὸν Θεόν; εἶπε γὰρ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκ ἐκζητήσει.

Ψαλ. 9,34 (Νεοελληνική απόδοση) – Γιατί προκάλεσε οξεία την οργή ο ασεβής; Διότι είπε από μέσα του, σύμφωνα με τους πόθους της πονηρής καρδίας του· «…ο Θεός δεν ζητεί λογαριασμό και δεν μας καταλογίζει ευθύνες δια των πράξεών μας”!

Ερμηνεία – «...ἀνάστηθι, Κύριε ὁ Θεός μου…» στίχ. 33. Η μακροθυμία του Θεού παρουσιάζεται με ύπνο, και η δικαιοσύνη Αυτού έγερσης εκ του ύπνου. Η δικαιοσύνη αυτή εμφανίζεται ως απότομη και αποτελεσματική «...ὑψωθήτω ἡ χείρ σου...».

7^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 35) - Η μεγάλη πλάνη των ασεβών, διότι ο Θεός βλέπει και θα δικάσει.

Ψαλ. 9,35 - βλέπεις, ὅτι σὺ πόνον καὶ θυμὸν κατανοεῖς τοῦ παραδοῦναι αὐτοὺς εἰς χεῖράς σου· σοὶ ἐγκαταλέλειπται ὁ πτωχός, ὀρφανῷ σὺ ᾖσθα βοηθός.

Ψαλ. 9,35 (Νεοελληνική απόδοση) – Αλλά Συ, Κύριε, τα βλέπεις όλα· όχι μόνον τις εξωτερικές πράξεις των ανθρώπων, αλλά και αυτές τις σκέψεις και επιθυμίες των καρδιών. Γνωρίζεις τόσον τους πόνους και τις θλίψεις του πτωχού, όσον και τον θηριώδη θυμό του ασεβούς. Τα βλέπεις όλα, δια να παραδώσεις εν τη δικαιοσύνη Σου τους ασεβείς εις την τιμωρό δεξιά Σου. Εις τη δικήν Σου όμως προστασία έχει ελπίσει και έχει εγκαταλειφθεί ο πτωχός. Του ορφανού συ είσαι βοηθός.

Ερμηνεία – Ο Θεός τα βλέπει όλα και δεν αποστρέφει το πρόσωπό του όπως νομίζουν οι ασεβείς. Στις χείρες του Θεού δεν εναποθέτουν τους εαυτούς τους μόνο οι δίκαιοι, αλλά και οι ασεβείς. Μετά των αδυνάτων συμπάσχει ο Θεός που διαφαίνεται και στον εξής στίχο “...ὀρφανῷ σὺ ᾖσθα βοηθός…”. Όποιος εναποθέτει τις ελπίδες του σ’ Αυτόν, τον σκεπάζει η δεξιά Αυτού. Όποιοι επιζητούν ανθρώπινη παρηγοριά, απεμπολούν το Θεό, που η Πρόνοιά Του, δύναται να σκεπάσει άπαντες.

8^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 38-39) - Η ελπίδα του ποιητή στον Κύριο.

Ψαλ. 9,36 - σύντριψον τὸν βραχίονα τοῦ ἁμαρτωλοῦ καὶ πονηροῦ, ζητηθήσεται ἡ ἁμαρτία αὐτοῦ, καὶ οὐ μὴ εὑρεθῇ.

Ψαλ. 9,36 (Νεοελληνική απόδοση) – Σύντριψε Συ την καταπιεστική δύναμη του αμαρτωλού και του πονηρού ανθρώπου. Εξάλειψε αυτόν και τις κακές του πράξεις, ώστε, εάν αναζητηθεί το κακό που έκαμε, να μη ευρεθεί ούτε αυτός ούτε εκείνο.

Ψαλ. 9,37 - βασιλεύσει Κύριος εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, ἀπολεῖσθε ἔθνη ἐκ τῆς γῆς αὐτοῦ.

Ψαλ. 9,37 (Νεοελληνική απόδοση) – Μόνο ο αιώνιος Κύριος, θα βασιλεύει στους αιώνας των αιώνων. Σεις οι ειδωλολάτρες, θα εξολοθρευθείτε από την γη του Κυρίου.

Ερμηνεία – «...σύντριψον τὸν βραχίονα τοῦ ἁμαρτωλοῦ…» στίχ. 36. Στους πιο πάνω στίχους, ο ποιητής μας, ανέφερε την πλάνη των ασεβών, που πίστευαν ότι δια των πράξεων τους, δεν πρόκειται να κλονιστούν αυτοί και απόγονοι τους. Πάντοτε θα υπάρχουν και θα πράττουν το κακό.  Εδώ όμως ο Δαβίδ μας λέει, ότι οι ασεβείς, όχι μόνο θα χαθούν, αλλά θα χαθεί και το έργο τους.

Μόνο ο Κύριος θα βασιλεύει πάντοτε! «...ἀπολεῖσθε ἔθνη ἐκ τῆς γῆς αὐτοῦ…», δηλαδή τα έθνη θα χαθούν και πράγματι έτσι έγινε. Λαοί όπως οι Ασσύριοι, Ιδουμαίοι, οι Αιγύπτιοι, οι Φοίνικες, οι Χαναναίοι και άλλοι, χάθηκαν. Έμεινε ο Θεός του Ισραήλ και πάσης της ανθρωπότητας.

9^η ΣΤΡΟΦΗ - (στίχ. 38-39) - Ο ποιητής βλέπει εκ των προτέρων την πραγματοποίηση της προσευχής του.

Ψαλ. 9,38 - τὴν ἐπιθυμίαν τῶν πενήτων εἰσήκουσε Κύριος, τὴν ἑτοιμασίαν τῆς καρδίας αὐτῶν προσέσχε τὸ οὖς σου.

Ψαλ. 9,38 (Νεοελληνική απόδοση) – Ο Κύριος άκουσε την δικαία επιθυμία των πτωχών ανθρώπων. Και το αυτί του το έτεινε προσεκτικό στους δικαίους πόθους της καρδίας τους.

Ψαλ. 9,39 - κρῖναι ὀρφανῷ καὶ ταπεινῷ, ἵνα μὴ προσθῇ ἔτι τοῦ μεγαλαυχεῖν ἄνθρωπος ἐπὶ τῆς γῆς.

Ψαλ. 9,39 (Νεοελληνική απόδοση) – Μόνο ο αιώνιος Κύριος, θα βασιλεύει στους αιώνας των αιώνων. Σεις οι ειδωλολάτρες, θα εξολοθρευθείτε από την γη του Κυρίου.

Ερμηνεία – «...τὴν ἐπιθυμίαν τῶν πενήτων εἰσήκουσε Κύριος…» στίχ. 37. Ανέλαβε αυτός, να κρίνει με δικαιοσύνη επί της υποθέσεως του ορφανού και του πτωχού ανθρώπου, να τους υπερασπίσει εν τη παντοδυναμία Του, ώστε να μη τολμήσει πλέον κανείς άνθρωπος επί της γης, να αλαζονευθεί εις βάρος αυτών και του Θεού.

ΠΟΤΕ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ Ο ΨΑΛΜΟΣ 9;

1. Δοξολογία στο Θεό.

2. Όταν πάνε στραβά οι διάφορες υποθέσεις μας.

3. Για την κατάργηση του έργου του διαβόλου και τη σωτηρία του έργου του Χριστού. Όταν έχεις ανάγκη να εξομολογηθείς.

4. Για να πάψουν να σε φοβερίζουν οι δαίμονες στον ύπνο ή με φαντασίες την ημέρα.  

5. «...ἐξυπνᾶ τὴν ἀμέλειαν τῶν ραθύμων, ἀναπαύει καὶ ξεκουράζει τοὺς κεκοπιακότα…».

6. Όταν μας αδικούν και μας στεναχωρούν οι άνθρωποι του κακού.

7. Προς ευχαριστία ένεκα ελέους και χάριτος.