46. ΔΕΝ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ --- ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ

(του Δημήτριου Παναγόπουλου)

Μετά το τέλος μιας ομιλίας που έκανα στην Πάτρα, ήρθε ένας δικηγόρος και μου λέει:

- κ. Παναγόπουλε όπως τα είπες στην ομιλία, πρέπει να πάω στην Εκκλησία;

- Ναι στην Εκκλησία...

- Μα είναι οι παπάδες στην Εκκλησία!

- Τί θα ήθελες να υπάρχουν στην Εκκλησία; Δικηγόροι; Οι δικηγόροι θα είναι στα δικαστήρια και οι παπάδες στην Εκκλησία.

- Μα δεν διαβάζεις τις εφημερίδες, δεν βλέπεις και δεν ακούς τί σκάνδαλα γίνονται με τους παπάδες;

Είχα ένα σημείωμα από τον Ιερό Χρυσόστομο στην τσέπη μου, το έβγαλα και του είπα:

- Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε: «…Πολύ ''οργίζεται'' ο Θεός, όταν κάποιος ανάξιος γίνεται παπάς. Θα δώσει φοβερό λόγο και αν δεν μετανοήσει τον περιμένει μεγάλη κόλαση. Αλλά εσύ άνθρωπε πρόσεχε, θα εκλάβεις αυτόν τον ανάξιο και αμαρτωλό παπά, σαν έναν λεπρό ο οποίος μοιράζει χρυσάφι! Εσύ πάρε το χρυσάφι από τα χέρια του και άσε την λέπρα σε αυτόν…».

- Ώστε έτσι; μου λέει

- Έτσι ακριβώς! Αλλά θα σου πω ένα ακόμη. Όταν εισήλθε ο Κύριός μας στα Ιεροσόλυμα πάνω σε ένα γαϊδουράκι, πώς τον υποδέχτηκαν οι Ιεροσολυμίτες; Μετά βαΐων και κλάδων. Έριξαν οι άνθρωποι λουλούδια στο δρόμο να περάσει ο Χριστός, άλλοι έριξαν και απλώσανε τα ρούχα τους, άλλοι τα σεντόνια και τις κουβέρτες τους και πέρασε ο Κύριος. Όμως επί όλων αυτών, δεν πάτησε ο Χριστός, αλλά ο γάιδαρος του Χριστού που έφερνε τον Χριστό! Έτσι και εσύ θα πας στον παπά, όχι για τον παπά, αλλά για Αυτόν που φέρει ο παπάς...

45. Ο ΜΠΕΛΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΜΑΤΟΣ...

Γράφει ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Βαρνάβας Λαμπρόπουλος

Κανείς δεν παραπονέθηκε ποτέ, γιατί: τα κάστανα, εξωτερικά, έχουν βελόνες που τρυπάνε τα χέρια· τα φραγκόσυκα έχουν αγκάθια, που μπαίνουν στο δέρμα· τα καρύδια έχουν πράσινη, χονδρή σάρκα, που μαυρίζει τα χέρια· τ’ αμύγδαλα έχουν σκληρό περίβλημα, που θέλει σπάσιμο.

Κανείς! Ποτέ! Και κανείς ποτέ δεν σταμάτησε να τα τρώει, επειδή του δημιουργού μπελάδες στο καθάρισμα.

Ήρεμα και απλά, παραμερίζουμε τα εξωτερικά αγκάθια, αφαιρούμε την ενοχλητική φλούδα και απολαμβάνουμε τον νόστιμο καρπό!

Γιατί άραγε να μη συμβαίνει το ίδιο και στις σχέσεις μας με τούς συνανθρώπους μας;

Γιατί να μετράμε τόσο: την κάποια οξύτητα στα λόγια τους· την κάποια περιφρόνηση στο βλέμμα τους· την κάποια παραξενιά στην συμπεριφορά τους;

Γιατί να μην φροντίζουμε, με την ίδια γαλήνη και υπομονή, με την ίδια ηρεμία και απλότητα, να παραμερίζουμε την όποια εξωτερική τους στριφνάδα και ιδιοτροπία, για να βρούμε και ν’ απολαύσουμε την κρυμμένη ομορφιά της ψυχής τους, που ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΥΠΑΡΧΕΙ;

Υπάρχει άνθρωπος, που να μην κρύβει μέσα του ένα διαμάντι;

Και να σκεφτούμε, ότι ο άγιος Αντώνιος λέει:

– Από τον πλησίον μας, δεν εξαρτάται απλώς, το αν θα κερδίσουμε κάποια διαμαντάκια ή αν θα γευθούμε κάποιους γλυκείς καρπούς. Από το πλησίον μας δεν εξαρτάται απλώς μια νοστιμιά της ζωής μας. Από τον πλησίον μας εξαρτάται αυτή η ίδια η ζωή μας ή ο θάνατός μας! Γιατί, αν κερδίσουμε τον αδερφό μας, κερδίζουμε τον Θεό. Και αν σκανδαλίσουμε τον αδερφό μας. Αμαρτάνουμε στον Χριστό.

Είπε ο Χριστός: η πρώτη και μεγάλη εντολή είναι: «…Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου…».

Και πρόσθεσε: Δεύτερη, εκ’ ίσου μεγάλη: «…Καί τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν…» (Ματθ. 22, 37).

Και επεξηγεί ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος: «…Ἄν δέν ἀγαπᾶς τόν πλησίον σου, πού τόν βλέπεις, εἶναι ποτέ δυνατό νά ἀγαπᾶς τόν Θεό, πού δέν Τόν βλέπεις;…» (Α ́ Ἰω. 4, 20).

Τα ίδια, με διαφορετικά, λέει και ο άγιος Ιωάννης ο Κολοβός:

– Η σχέση μας με τον πλησίον μας, δεν είναι η στέγη στο οικοδόμημα της ζωής μας. Είναι ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ.

Δεν χτίζομε σπίτι αρχίζοντας από πάνω προς τα κάτω. Αντίθετα. Πρώτα βάζουμε γερά θεμέλια. Και μετά, πολύ μετά, φτάνουμε στη στέγη. Και το θεμέλιο είναι η αγάπη.

Ένα απλό παράδειγμα: Σου λέει κάποιος μια κουβέντα, που σε πικραίνει. Τι πιο εύκολο, να του απαντήσεις και συ και με τον ίδιο τρόπο. Να τον «…πατήσεις στον κάλο…» του. Και τι θα βγει;

Όχι μόνο θα τρυπήσεις χειρότερα τα χέρια σου από τ’ αγκάθια του αδερφού σου, αλλά και θα κάνεις μια «ὡραία ἐπίδειξη» και των δικών σου αγκαθιών!

Και συνήθως συμβαίνει τ’ αγκάθια του αδελφού σου να είναι αγκαθάκια κάστανου, ενώ τα δικά σου είναι… γαϊδουράγκαθα!

Αν όμως αγωνιστείς να μην του πεις τίποτε, που να τον πονέσει, τότε «κέρδισες» τον αδελφό σου. 

ΠΗΓΗ:  ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ

             Τριμηνιαία ἔκδοσις  τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καστοριᾶς

             ἔτος θ’ – τεῦχος 45 – Ὀκτώβριος  – Δεκέμβριος 2010

44. ΟΙ ΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

– Γέροντα, όταν έχω συνέχεια πτώσεις στον αγώνα μου, με πιάνει λύπη.

– Να ψέλνεις το «…Πάντων προστατεύεις, ἀγαθὴ…» καὶ τὸ «…Πάντων θλιβοµένων η χαρά…».

Αυτό να το κάνεις σαν κανόνα, και η Παναγία θα σε βοηθήσει.

Η Παναγία δεν μας αφήνει· μας κουβαλάει στην πλάτη Της, αρκεί κι εμείς να το θέλουμε και να μην κλωτσάμε, όπως κάνουν τ’ άτακτα παιδιά.

– Γέροντα, θα ήθελα η Παναγία να κρατήσει κι εμένα στην αγκαλιά Της, όπως κρατάει τον Χριστό.

– Δεν σε κράτησε ποτέ εσένα; Δεν ένιωσες καμιά φορά σαν μωρό στην αγκαλιά Της; Εγώ αισθάνομαι σαν παιδάκι κοντά Της.

Την νιώθω Μάνα μου. Πολλές φορές πηγαίνω και ακουμπώ στην εικόνα Της και λέω: «…Τώρα, Παναγία µου, θα θηλάσω λίγο Χάρη».

Νιώθω σαν μωρά που θηλάζει στην αγκαλιά της μάνας του ξέγνοιαστο, αμέριμνο, και νιώθει την μεγάλη της αγάπη και την ανέκφραστη στοργή Της, και τρέφομαι με Χάρη.

Πηγή: Όσιος Παίσιος Αγιορείτης

22. ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ (ΤΗΣ ΣΕΪΔΑΝΑΓΙΑΣ) ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΥΠΟΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΘΕΜΑΤΩΝ ''...ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ...'' ΨΑΛ. (17, 47))

Τον Δεκέμβριο του 2004 βγήκε από τα μέσα ενημέρωσης ένας μουσουλμάνος Σαουδάραβας και διηγήθηκε ένα ζωντανό συγκλονιστικό γεγονός που έζησε και που άλλαξε όλη του τη ζωή. Το διηγήθηκε από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο και δημοσιεύτηκε σε εφημερίδες και περιοδικά σε όλη τη Σαουδική Αραβία, Παλαιστίνη και προφανώς σε όλες τις γειτονικές χώρες. Υπάρχει και στα αραβικά σε ιστοσελίδα στο διαδίκτυο αλλά δεν γνωρίζω ποια είναι.

Παντρεύτηκε πριν από χρόνια μια κοπέλα, πλούσια μουσουλμάνα αλλά στείρα. Οπότε πέρασαν τα χρόνια και δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδιά, παρόλο που είχαν πολλά χρήματα και πήγαν σε πολλούς γιατρούς. Οι γονείς του, του έλεγαν να παντρευτεί και δεύτερη γυναίκα και να κρατήσει και την πρώτη, αφού ο νόμος τους επιτρέπει να έχουν μέχρι και τέσσερις γυναίκες. Εκείνος κουρασμένος και αρκετά στεναχωρημένος, πήρε τη σύζυγό του να πάνε ταξίδι αναψυχής στη γειτονική μας από το Ισραήλ Συρία για να ξεκουραστούν και να ξεχάσουν λίγο.

Στη Συρία ενοικίασε λιμουζίνα με οδηγό-ξεναγό για να τους πάει σε όλα τα κοσμικά αξιοθέατα της Συρίας. Ο οδηγός πρόσεξε στο ζευγάρι που ξεναγούσε μια πικρία, πόνο και θλίψη στα πρόσωπά τους. Αφού λοιπόν ξεκουράστηκαν καλά, πήρε το θάρρος και τους ρώτησε γιατί δεν φαινόντουσαν ευχαριστημένοι, μήπως άραγε έφταιγε ο ίδιος και δεν τους άρεσε κάτι στην ξενάγηση και την περιήγηση που τους έκανε. Εκείνοι του ανοίχθηκαν και του εξήγησαν το πρόβλημα της ατεκνίας τους.

Ο μουσουλμάνος λοιπόν οδηγός, τους είπε ότι εδώ στη Συρία οι Χριστιανοί και μάλιστα οι Ορθόδοξοι έχουν το Μοναστήρι της Παναγίας της Σεϊδανάγιας (Σεϊντανάγια στα αραβικά σημαίνει «Κυρία Δέσποινα») και πολλοί άτεκνοι καταφεύγουν στη Θαυματουργική της εικόνα. Εκεί λοιπόν τους δίνουν από το φυτίλι του καντηλιού της θαυματουργής αυτής εικόνας και το τρώνε, το καταπίνουν και τότε η “Μαρία” των Χριστιανών τους δίνει κατά την προαίρεσή τους και την πίστη τους.

Ενθουσιασμένος λοιπόν ο Σαουδάραβας και η γυναίκα του λένε στον ξεναγό: «Πήγαινέ μας εκεί στη Σεϊδανάγια, «τη Δέσποινα των Χριστιανών» κι αν γίνει το ποθούμενο και εάν αποκτήσουμε παιδί θα σου προσφέρω 20.000$ σε σένα και 80.000$ στο Μοναστήρι».

Πήγαν στη Μονή, έκαναν ό,τι έπρεπε και γυρίζοντας πίσω η γυναίκα βρέθηκε έγκυος. Σε μερικούς μήνες γέννησε ένα χαριτωμένο αγοράκι υγιέστατο και πανέμορφο, Θαύμα της Παναγίας μας.

Μόλις γέννησε η σύζυγός του, ο Σαουδάραβας ήθελε να εκπληρώσει, να πραγματοποιήσει το τάξιμο που είχε κάνει. Τηλεφώνησε λοιπόν στον οδηγό εκείνο για να τον παραλάβει από το αεροδρόμιο της Δαμασκού. Ο οδηγός όμως, πανούργος και κακός, ειδοποίησε άλλους δυο φίλους του για να πάνε μαζί στο αεροδρόμιο, να παραλάβουν τον πλούσιο και κατόπιν δολίως να τον σκοτώσουν και να λάβουν όσα χρήματα θα είχε μαζί του, δική τους μοιρασιά.

Πράγματι έτσι κι έγινε. Τον παρέλαβαν από το αεροδρόμιο. Καθ’ οδόν χωρίς ο άμοιρος να γνωρίζει τι θα συνέβαινε, τους είπε ότι από τη χαρά του θα έδινε και στους φίλους του οδηγού από 10.000$.

Αυτοί αντί να τον πάνε στο Μοναστήρι, τον οδήγησαν σε έρημο μέρος, τον έσφαξαν κόβοντάς του πρώτα το κεφάλι, καθώς και τα υπόλοιπα μέρη του σώματός του (χέρια και πόδια) σε κομμάτια. Τους τύφλωσε όμως το πάθος από αυτήν την εγκληματική τους ενέργεια και αντί να τον πετάξουν εκεί, τον έβαλαν στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου, αφού πήραν μαζί τους χρήματα, ρολόι και ό,τι είχε και ξεκίνησαν να πάνε σε άλλο ερημικό μέρος για να τον πετάξουν.

Στον εθνικό δρόμο τους χάλασε το αμάξι και στάθηκαν στη μέση του δρόμου, για να δουν τι συνέβαινε και γιατί σταμάτησε η μηχανή και τους άφησε. Ένας περαστικός τους είδε και από μόνος του σταμάτησε με το αυτοκίνητό του να τους βοηθήσει. Εκείνοι όμως φοβούμενοι μήπως γίνουν αντιληπτοί για το φοβερό έγκλημα που είχαν διαπράξει, προσποιήθηκαν ότι δεν θέλουν βοήθεια.

Ο περαστικός οδηγός όμως φεύγοντας παρατήρησε να στάζει αίμα κάτω από το πορτ μπαγκάζ και πιο κάτω ειδοποίησε την αστυνομία να πάνε να εξιχνιάσουν τι συνέβαινε, διότι αυτοί οι τρεις, του φάνηκαν ύποπτοι.

Έφθασε η αστυνομία, είδαν οι αστυνομικοί το αίμα στο οδόστρωμα και δίνουν διαταγή να ανοίξουν το πορτ μπαγκάζ. Μόλις άνοιξαν σηκώνεται και βγαίνει έξω ο Σαουδάραβας υγιής, ολοζώντανος, με αίματα βέβαια αλλά ραμμένος. «Μόλις τώρα» τους λέει «η Παναγία τελείωσε και τις τελευταίες ραφές του λαιμού μου εδώ μπροστά», δείχνοντας το καρύδι του λαιμού του, «αφού μου έραψε όλο μου το σώμα πρώτα».

Ο κακοποιός εγκληματίας ταξιτζής και οι συνεργοί του, έχασαν τα λογικά τους, τρελάθηκαν και με χειροπέδες τους οδήγησαν στις ψυχιατρικές φυλακές. Φώναζαν σαν δαιμονισμένοι «εμείς σε σκοτώσαμε, εμείς σε κομματιάσαμε, σου κόψαμε το κεφάλι, πώς ζεις;»

Ο Σαουδάραβας πήγε για πιστοποίηση του λαμπρού Θαύματος. Τον είδαν ιατροδικαστές, εμπειρογνώμονες, αστυνομικοί και πιστοποίησαν με υπογραφές το Θαύμα.

Τα ράμματα ήσαν και είναι φανερά. Φαινόταν φρεσκοσυναρμολογημένος. Διεκήρυττε δε και ομολογούσε ότι «η Παναγία με έραψε και με ανέστησε με την Δύναμη του Υιού Της.»

Κατόπιν ο ιαθείς και αναστηθείς, κάλεσε τηλεφωνικώς όλους τους δικούς του και ήλθαν στη Συρία. Πήγαν στο Μοναστήρι, ευχαρίστησαν την Παναγία Σεϊδανάγια και πρόσφεραν δεήσεις και δοξολογίες. Και αντί του ποσού των 80.000$ που ήταν το τάξιμό του στην Παναγία Σεϊδανάγια, προσφέρει στη Μονή το ποσό των 800.000$, για τη μεγάλη ευεργεσία που του προσέφερε η Παναγία μας.

Ο ίδιος σήμερα αφηγείται συνεχώς το συγκλονιστικό αυτό Θαύμα και αρχίζει πάντοτε λέγοντας: «Όταν ήμουν μουσουλμάνος μου συνέβη αυτό κι αυτό», δηλώνοντας ότι δεν είναι πλέον μουσουλμάνος, ούτε αυτός ούτε η οικογένειά του.

Το Θαύμα αυτό τάραξε τις Αραβικές μουσουλμανικές χώρες και όλη τη Μέση Ανατολή, δημιούργησε σάλο και φοβερή έκπληξη.

«…Ζει Κύριος ο Θεός ημών,

ο Θεός των Δυνάμεων…».

Πηγή: Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

           Ιερά Αγιοταφιτική Αδελφότης

           Ιερά Μονή των Ποιμένων «Δόξα εν υψίστοις Θεώ» εν Μπετσαχούρ

           Π. Ιγνάτιος-Ηγούμενος

           Ιεράς Μονής των Ποιμένων

           Μπετσαχούρ-Βηθλεέμ

ΨΑΛΜΟΣ 20. K'.

«…Εἰς τὸ τέλος· ψαλμός τῷ Δαυΐδ…».

Ο ψαλμός ξεκινά με την φράση “...εις το τέλος…” στοιχείο που τον κατατάσσει όπως είδαμε και σε παλαιότερους ψαλμούς, προφητικό.

Ο ψαλμός αυτός διαιρείται σε τρία μέρη:

• 1.    Στίχ. 2-8: Ευχαριστία για τη νίκη του βασιλέως.
• 2.    Στιχ. 9-13: Ευχές για το μέλλον του βασιλέως.
• 3.    Στιχ. 14: Κοινή προσευχή ως επισφράγισμα της όλης προσευχής.

1^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 2-8: Επινίκιος δοξολογία.

Ψαλ. 20,2  - Κύριε, ἐν τῇ δυνάμει σου εὐφρανθήσεται ὁ βασιλεὺς καὶ ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου ἀγαλλιάσεται σφόδρα.

Ψαλ. 20,2  (Νεοελληνική απόδοση) – Κύριε, ο βασιλεύς ευφραίνεται και θα ευφραίνεται χάρις εις την δύναμιν και την ενίσχυση, την οποίαν Συ του έδωσες. Θα πλημμυρίζει από πολύν και μεγάλη αγαλλίαση από την σωτηρία και την υγεία, την οποίαν Συ του χάρισες.

Ψαλ. 20,3 - τὴν ἐπιθυμίαν τῆς καρδίας αὐτοῦ ἔδωκας αὐτῷ καὶ τὴν θέλησιν τῶν χειλέων αὐτοῦ οὐκ ἐστέρησας αὐτόν. (διάψαλμα).

Ψαλ. 20,3  (Νεοελληνική απόδοση) - Έδωκες εις αυτόν ότι επιθύμησε η καρδία του και δεν τον υστέρησες από εκείνο, δια το οποίον με τα ίδια του τα χείλη σε παρεκάλεσε.

Ψαλ. 20,4 - ὅτι προέφθασας αὐτὸν ἐν εὐλογίαις χρηστότητος, ἔθηκας ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ στέφανον ἐκ λίθου τιμίου.

Ψαλ. 20,4  (Νεοελληνική απόδοση) - Μάλλον δε και πριν σε παρακαλέσει έσπευσες Συ και τον πρόλαβες με τις ευλογίες των ωφελίμων και αγαθών δωρεών Σου. Τον δόξασες και έθεσες εις την κεφαλήν του λαμπρό βασιλικό στέμμα με πολύτιμους λίθους.

Ψαλ. 20,5 - ζωὴν ᾐτήσατό σε, καὶ ἔδωκας αὐτῷ, μακρότητα ἡμερῶν εἰς αἰῶνα αἰῶνος.

Ψαλ. 20,5 (Νεοελληνική απόδοση) - Σου ζήτησε ζωή και του χάρισες πλήθος ημερών, εις αυτόν και στους απογόνους του εις αιώνα αιώνος.

Ψαλ. 20,6 - μεγάλη ἡ δόξα αὐτοῦ ἐν τῷ σωτηρίῳ σου, δόξαν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐπιθήσεις ἐπ᾿ αὐτόν·

Ψαλ. 20,6  (Νεοελληνική απόδοση) - Μεγάλη είναι η δόξα, την οποίαν Συ του εξασφάλισες με την σωτήριο βοήθειά Σου. Όπως δε τώρα, έτσι και στο μέλλον θα περιβάλλεις αυτόν με δόξα και μεγαλοπρέπεια.

Ψαλ. 20,7 - ὅτι δώσεις αὐτῷ εὐλογίαν εἰς αἰῶνα αἰῶνος, εὐφρανεῖς αὐτὸν ἐν χαρᾷ μετὰ τοῦ προσώπου σου.

Ψαλ. 20,7  (Νεοελληνική απόδοση) - Διότι θα δίδεις εις αυτόν και τους απογόνους του συνεχώς και ακαταπαύστως ευλογία. Θα τον ευφραίνεις και θα τον πλημμυρίζεις από απερίγραπτο χαρά δια της επικοινωνίας, που θα έχει με Σε.

Ψαλ. 20,8 - ὅτι ὁ βασιλεὺς ἐλπίζει ἐπὶ Κύριον καὶ ἐν τῷ ἐλέει τοῦ Ὑψίστου οὐ μὴ σαλευθῇ.

Ψαλ. 20,8  (Νεοελληνική απόδοση) – Διότι ο βασιλεύς έχει στηρίξει τις ελπίδες του εις Σε, τον Κύριο, και χάρις στο έλεος του Θεού του Υψίστου δεν θα κλονισθεί ποτέ, αλλά θα μείνει σταθερός και αμετακίνητος εις τον θρόνο του.

2^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 9-13: Ευχές για το μέλλον του βασιλέως.

Ψαλ. 20,9 - εὑρεθείη ἡ χείρ σου πᾶσι τοῖς ἐχθροῖς σου, ἡ δεξιά σου εὕροι πάντας τοὺς μισοῦντάς σε.

Ψαλ. 20,9  (Νεοελληνική απόδοση) - “Είθε, ω βασιλεύ, η χείρ Σου στιβαρά να ευρεθεί εμπρός και εναντίον όλων των εχθρών Σου. Είθε η δεξιά Σου να συλλάβει όλους εκείνους, οι οποίοι σε μισούν.

Ψαλ. 20,10 - θήσεις αὐτοὺς εἰς κλίβανον πυρὸς εἰς καιρὸν τοῦ προσώπου σου· Κύριος ἐν ὀργῇ αὐτοῦ συνταράξει αὐτούς, καὶ καταφάγεται αὐτοὺς πῦρ.

Ψαλ. 20,10  (Νεοελληνική απόδοση) - Όταν το πρόσωπό Σου θα είναι αναμένον από τη δικαία οργή Σου εναντίον αυτών, θα τους ρίψεις εις την πυρά ωσάν ξύλα μέσα εις αναμένον κλίβανων. Ο Κύριος και Θεός δια σου θα συνταράξει όλους αυτούς και θα τους κατά φάγει το πυρ.

Ψαλ. 20,11 - τὸν καρπὸν αὐτῶν ἀπὸ τῆς γῆς ἀπολεῖς καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν ἀπὸ υἱῶν ἀνθρώπων,

Ψαλ. 20,11  (Νεοελληνική απόδοση) - Τον καρπό της κοιλίας τους, τα παιδιά τους, θα τα εξαφανίσεις από τη χώρα τους, όπως επίσης και όλους τους απογόνους τους ανάμεσα από τους υιούς των ανθρώπων.

Ψαλ. 20,12 - ὅτι ἔκλιναν εἰς σὲ κακά, διελογίσαντο βουλάς, αἷς οὐ μὴ δύνωνται στῆναι.

Ψαλ. 20,12  (Νεοελληνική απόδοση) - Διότι εξύφαναν και κατήρτισαν πονηρά σχέδια εναντίον Σου. Συνέλαβαν δόλιες σκέψεις και αποφάσεις, τις οποίες όμως δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν.

Ψαλ. 20,13 - ὅτι θήσεις αὐτοὺς νῶτον· ἐν τοῖς περιλοίποις σου ἑτοιμάσεις τὸ πρόσωπον αὐτῶν.

Ψαλ. 20,13  (Νεοελληνική απόδοση) - Διότι Συ, πολεμώντας εναντίον αυτών νικηφόρα, θα τους αναγκάσεις, να στρέψουν τις πλάτες τους και να φύγουν πανικόβλητοι. Με ολίγους στρατιώτες Σου θα τους αντιμετωπίσεις κατά πρόσωπον και θα τους τρέψεις εις φυγή.

3^ον ΜΕΡΟΣ

Στίχ. 14: Κατακλείδιος προσευχή.

Ψαλ. 20,14 - ὑψώθητι, Κύριε, ἐν τῇ δυνάμει σου· ᾄσομεν καὶ ψαλοῦμεν τὰς δυναστείας σου.

Ψαλ. 20,14  (Νεοελληνική απόδοση) - Κύριε και Θεέ μου, με την ακατανίκητο δύναμη Σου, ας υψωθείς και ας δοξασθείς ισχυρός και ανίκητος ενώπιον των εχθρών μας. Ημείς θα αναπέμψουμε ωδές δια του στόματος και ψαλμούς με τα μουσικά μας όργανα, δοξολογούντες και ευχαριστούντες Σε, δια τα μεγάλα και αξιοθαύμαστα αυτά έργα Σου.

Επιλεκτική ερμηνεία Ψαλμού 20. Κ’  

Στον παρόντα ψαλμό θα εστιάσω σε 4 στίχους.

•  «…τὴν ἐπιθυμίαν τῆς καρδίας αὐτοῦ ἔδωκας αὐτῷ καὶ τὴν θέλησιν τῶν χειλέων αὐτοῦ οὐκ ἐστέρησας αὐτόν …» στιχ. (3)
• «…ζωὴν ᾐτήσατό σε, καὶ ἔδωκας αὐτῷ, μακρότητα ἡμερῶν…» στιχ. (5)
• «…ἐλπίζει ἐπὶ Κύριον καὶ ἐν τῷ ἐλέει τοῦ Ὑψίστου οὐ μὴ σαλευθῇ.…» στιχ. (8)
• «…θήσεις αὐτοὺς εἰς κλίβανον πυρὸς εἰς καιρὸν τοῦ προσώπου σου…» στιχ. (10)

«…τὴν ἐπιθυμίαν τῆς καρδίας αὐτοῦ ἔδωκας αὐτῷ…» στιχ. (3). Εδώ, μας καθιστά σαφές ο προφήτης, πως ο Θεός, δεν αφήνει ποτέ άνθρωπο που προσέρχεται προς Αυτόν, ταπεινά και εκ καρδιακής αγάπης. Ο Θεός ως καρδιογνώστης, γνωρίζει τι πραγματικά έχουμε ανάγκη και επιβραβεύει στο τέλος την υπομονή μας, την επιμέλεια μας στην προσευχή και στην καρτερικότητα του αγίου του θελήματος.

«…ζωὴν ᾐτήσατό σε, καὶ ἔδωκας αὐτῷ, μακρότητα ἡμερῶν…» στιχ. (5). Αυτός ο στίχος αποτελεί την αρχή κατά την οποία ο Κύριος ευεργετεί τους πιστούς που με υπομονή και πίστη στο άγιο του θέλημα υπομένουν εις τέλος. Ο Δαβίδ ζητούσε να γλιτώσει τη ζωή του, από το μίσος των εχθρών του και έλαβε περισσότερα από αυτά που ζητούσε. Όχι μόνο γλίτωσε (η μακροζωία επί της γης ήταν από τα πολύτιμα αγαθά προ Χριστού), αλλά ο Κύριος του έδωσε και μακρότητα ημερών εις αιώνα αιώνος (προφητικό απαύγασμα από το Δαβίδ μιας και η ζωή πέραν του τάφου την τότε εποχή ήτο ασαφής και δυσνόητη στους πλείστους.)

Βλέπουμε αδερφοί μου, ο Θεός γνωρίζει και παρεμβαίνει στις ζωές μας και για την εξασφάλιση των κοσμικών μας αναγκών, αλλά θεμελιώνοντας πρώτα τη σωτηρία της ψυχής μας. Η παρέμβαση Του, αλλά και η χορήγηση των προσφορών Του, είναι πέραν για πέραν των όσων εμείς του ζητούμε, ένεκα της υπέρμετρης Του αγάπης και φιλανθρωπίας. Αυτό άλλωστε το βλέπουμε μέσα από το έργο Του και τα θαύματά Του στην Καινή Διαθήκη, όπου η χορήγηση των θείων προσφορών Του ήτο πολλάκις περισσότερη στις κατά περίπτωση περιστάσεις και ανάγκες.

«…όστις ἐλπίζει ἐπὶ Κύριον καὶ ἐν τῷ ἐλέει τοῦ Ὑψίστου οὐ μὴ σαλευθῇ…» στιχ. (8). Ακόμη μια διαβεβαίωση. Όποιος ελπίζει στον Ύψιστο, Κύριο και Πανάγαθο Θεό δεν πρόκειται ποτέ να εκπέσει ή να σαλευθεί από τη θέση του. Αντίθετα ο Θεός θα τον διαφυλάξει μέσα από τα κύματα των δοκιμασιών και μπορεί ακόμη να τον δοξάσει ένεκα του βίου του, όχι μόνο στους ουρανούς, αλλά και εν τω κόσμω. Φυσικά αν ο Κύριος επιτρέψει κάτι άλλο παρά αυτό που εμείς επιθυμούμε, αυτό σημαίνει ότι ο Κύριος γινώσκει καλύτερα το δικό μας πνευματικό συμφέρον. Τότε ο άνθρωπος αναφωνεί, ως ο Ιώβ, «…Ειη το όνομα Κυρίου ευλογημένον!...».

«…θήσεις αὐτοὺς εἰς κλίβανον πυρὸς εἰς καιρὸν τοῦ προσώπου σου…» στιχ. (10). Προφητικός στίχος που ομιλεί για την τιμωρία των ασεβών και αυτών που επαναστάτησαν κατά του αγίου Του θελήματος. Καιρός του προσώπου του Κυρίου είναι η παρουσία Του, όπου τότε και θα τιμωρήσει. Ο στίχος αυτός αποτελεί προεικόνιση της Δευτέρας Παρουσίας, όπου ο Κύριος θα κρίνει τους πάντες και όσοι τελούσαν έργα ανομίας θα τεθούν «…εις κλίβανον πυρός…». Ο Κύριος τότε θα ενεργεί δια της οργής Του, θα τους συνταράξει, θα τους καταβροχθίσει όπως η φωτιά καταβροχθίζει τα καύσιμα.