14. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ’, ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ – Πράξ. (9, 32 – 42)

Πράξ. (9, 32-42)

«…Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐγένετο Πέτρον διερ­χόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν. εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. καὶ εὐ­θέως ἀνέστη. καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦν­τες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, ­οἵτινες ­ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον. ᾿Εν ᾿Ιόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη ­λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει. ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθε-νήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ. ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ ᾿Ιόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέ­τρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ, ­ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν. ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν ­παραγενόμενον ἀνή­­γαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι ­κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ᾿ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς. ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέ­ψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ­ἀνάστηθι. ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέ­­τρον ἀνεκάθισε. δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν. γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ᾿ ὅλης τῆς ᾿Ιόππης, καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύριον...».

ΑΝΑΛΥΣΗ

Τα θαύματα του Χριστού είναι τα σημεία της παρουσίας του ανάμεσά μας. Αποτελούν συστατικό στοιχείο της εν Χριστώ παρουσίας του Θεού, που πραγματοποιείται «…εν έργω και λόγω…», «…εν σημείοις και τέρασι…».

Ο Χριστός ήρθε να ελευθερώσει, να καθαρίσει, να ζωοποιήσει και να σώσει τον άνθρωπο. Το θαύμα αποδεικνύει στην πράξη το γεγονός της σωτηρίας. Χωρίς το θαύμα δεν θα μπορούσαμε να νοήσουμε ότι ο Χριστός έφερε τη σωτηρία του ανθρώπου. Το θαύμα συνιστά την απόδειξη της παρουσίας της βασιλείας του Θεού ανάμεσά μας.

Τα θαύματα αποκαθιστούν την κυριότητα του Θεού παντού, πάνω στο ανθρώπινο σώμα, τα πράγματα, τον κόσμο. Αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του σωτηριώδους έργου Του που άρχισε με τη δημιουργία του κόσμου και ολοκληρώθηκε με την εν Χριστώ απολύτρωση.

Το θαύμα δεν είναι μια απλά επίδειξη δύναμης. Ο Χριστός θέτει τη θεία δύναμη στην υπηρεσία της αγάπης. Τα θαύματά Του είναι πράξης αγάπης και φιλανθρωπίας. Αποτελούν εκδηλώσεις του ελέους Του και αποδεικνύουν τη συγκατάβασή Του προς την ανθρώπινη αθλιότητά μας.

Τα θαύματά Του αναγγέλλουν την έλευση της βασιλείας του Θεού στον κόσμο. Ο Χριστός νικά το θάνατο, την αρρώστια, τα πονηρά πνεύματα, νικά το διάβολο και την αμαρτία και εγκαινιάζει την καινούρια κτίση.

Τα θαύματα επιβεβαιώνουν τη θεία κλήση και τη θεία αποστολή αυτών που την πραγματοποιούν. Ο Χριστός με τα θαύματά Του δεν αποκαλύπτει ότι είναι ο Μονογενής Υιός του Θεού. Είναι έργα κοινά του Υιού και του Πατέρα. Αποδεικνύουν ότι ο Υιός απεστάλη από τον Πατέρα και ότι είναι κοινή η μεταξύ τους η δόξα και η γνώση και η δύναμη.

Τα θαύματα των αποστόλων είναι σημεία που βεβαιώνουν τη γνησιότητα της αποστολής τους ως κηρύκων του Ευαγγελίου. Επίσης τα θαύματα που συνοδεύουν το κήρυγμα των αποστόλων, έχουν ως κύριο σκοπό τη βεβαίωση της αλήθειας του κηρύγματος και τη στερέωση της πίστεως. Και όσοι πίστευσαν να ενισχύεται η πίστη τους αλλά και αυτοί που δεν πιστευσαν να μην γίνου άπιστοι αλλά πιστοί και να ενταχθούν κι αυτοί στο σώμα του Χριστού, την αγία Εκκλησία.

===========================================================

«...Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐγένετο Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν...». στιχ. 32

Η εξάπλωση και η αποδοχή του Λόγου του Θεού είναι γεγονός με αποτέλεσμα να εμφανίζονται και άλλες κατά τόπους Εκκλησίες, στοιχείου του αποστολικού έργου που έχει ήδη ξεκινήσει και εξαπλωνόταν.

Σκοπός της επίσκεψης του απ. Πέτρου στη Λύδδαν είναι να στηρίξει στην πίστη τους νέους χριστιανούς.

«...εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος...». στιχ. 33

Ο Πέτρος συναντά τυχαία όπως διαφαίνεται από τα λεγόμενα κάποιον Αινέα. Δεν του ζητά να πιστεύσει Σ’ Εκείνον, που χάρης σ’ Αυτόν θα πραγματοποιηθεί το θαύμα. Μ’ αυτό συμπεραίνουμε ότι ο Αινέας ήταν ήδη χριστιανός.

Το θαυμαστό εδώ που κάνει το θαύμα πιο αξιοθαύμαστο, είναι η 8χρονη παράλυση του Αινέα, στοιχείο που καταδεικνύει πως οι ελπίδες να ξανά περπατήσει ήταν μηδαμινές.

Εκεί που τα όρια της ελπίδας τελειώνουν, η παντοδυναμία του Θεού είναι εδώ, να παρέχει τις όποιες θαυμαστές λύσεις!

«...καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. καὶ εὐθέως ἀνέστη...» στιχ. 34

Ούτε αν πιστεύει στο Χριστό, ούτε αν επιθυμεί την ίασή του ρωτά τον Αινέα. Η μια εκδοχή είναι ότι ήταν ήδη χριστιανός όπως προαναφέραμε. Η δεύτερη εκδοχή σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο, είναι ότι το θαύμα έγινε «προς πολλών παράκληση» και επίσης, όπως ο Χριστός ξεκίνησε τα θαύματά Του, δεν απαιτούσε πίστη, έτσι δεν απαιτούσαν και οι απόστολοι.

Όταν ο απόστολος Πέτρος λέει «…Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός…», υπογραμμίζει με έμφαση ότι ο αυτουργός του θαύματος δεν είναι ο ίδιος αλλά ο Χριστός. Θέλει μ’ αυτό τον τρόπο να ενισχύσει την πίστη των ήδη χριστιανών στο πρόσωπό Του αλλά και να ελκύσει και άλλους στην καινούρια πίστη, πείθοντάς τους για τη δύναμη του ονόματός του Ιησού Χριστού.

Οι απόστολοι πάντα ενεργούσαν «…επί τη πίστει ονόματος…» του Χριστού, ήταν απλώς οι κήρυκες του Ευαγγελίου και τα όργανα δια των οποίων ενεργούσε η δύναμη του Χριστού.

Το «…στρῶσον σεαυτῷ…» καταδεικνύει πως οι απόστολοι δεν απάλλασσαν μόνο από τις αρρώστιες αλλά μαζί με την υγεία έδιναν ακόμη και δύναμη.

«...καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον...» στιχ. 35

Το μεγάλο αυτό θαύμα από του παράλυτου προκάλεσε μεγάλη αίσθηση. Το «…πάντες…» πρέπει να το εννοήσουμε όχι με αριθμητική έννοια αλλά ως έκφραση που θέλει να τονίσει την ευρύτατη απήχηση που είχε η θεραπεία του Αινέα στη Λύδδα και τον Σάρωνα.

«...Εν ᾿Ιόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει...» στιχ. 36

Στον παρόντα στίχο αρχίζει η εξιστόρηση του δευτέρου θαύματος που έγινε στην πόλη της Ιόππης.

Το όνομα «…Ταβιθά…» δεν αναφέρεται τυχαία. Σύμφωνα με τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο παρατηρεί πως καλώς ονομάστηκε έτσι – επειδή οι αρχαίοι έδιναν στα παιδιά τους ονόματα ζώων που διακρίνονταν για την ομορφιά τους, ή όποια άλλη ιδιότητά τους – επειδή ήταν άγρυπνη και προσεκτική όσο το ζαρκάδι.

Η Ταβιθά χαρακτηρίζεται ακόμη και ως «…μαθήτρια…» και είναι η μοναδική φορά που χρησιμοποιείται αυτός ο χαρακτηρισμός σ’ ολόκληρη την Κ.Δ. και αποδίδεται σε γυναίκα. Και όπως μας πληροφορεί ο ευαγγελιστής Λουκάς «…πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει...». Ήταν πλούσιο το έργο αγάπης και προσφοράς της Ταβιθάς.

«…ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ…» στιχ. 37

Η Ταβιθά αρρωσταίνει και πεθαίνει και συμπίπτει με το χρόνο της περιοδείας του αποστόλου Πέτρου στην περιοχή.

Οι συγγενείς της Ταβιθάς ετοίμασαν το σώμα της Ταβιθάς και το τοποθέτησαν στο υπερώω παρά την άμεση ταφή της νεκρής σύμφωνα με τις τότε αντιλήψεις των Εβραίων. Και σύμφωνα με τον επόμενο στίχο η τοποθέτησή της Ταβιθάς στο υπερώω σχετίζεται με την παρουσία του αποστόλου στην περιοχή.

«…ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ ᾿Ιόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ, ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν…» στιχ. 38

Η Ιόπη βρισκόταν κοντά στη Λύδδα και έτσι δεν ήταν δύσκολο οι γνωστοί της Ταβιθάς να πληροφορηθούν την παρουσία του αποστόλου. Και έτσι στέλνουν δύο απεσταλμένους να πληροφορήσουν τον Πέτρο και να έρθει ταχέως γιατί δεν ήταν δυνατόν η νεκρή να μείνει για πολύ αταφή. Είχαν μέσα τους τη βεβαιότητα ότι ο Πέτρος μπορούσε και δύνατω, ν’ αναστήσει τη νεκρή.

«…ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν ­παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ᾿ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς...» στιχ. 39

Ο απ. Πέτρος σπεύδει ταχέως ως ένδειξη αγάπης και της ταπείνωσης που τον διέκρινε. Στο υπερώο μαζεύτηκαν και οι χήρες της περιοχής κλαίοντας και επιδείκνυαν τους χιτώνες και τα ιμάτια ως δείγματα αγαθοεργιών και προσφοράς της Ταβιθάς.

«…ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέ­ψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε. δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν…» στιχ. 40-41

Ο Πέτρος ζητά να εξέλθουν όλοι από το υπερώο. Η ενέργεια του αυτή μας θυμίζει ανάλογη πράξη και του Κυρίου, όταν ανέστησε την κόρη του αρχισυναγωγού του Ιαείρου, κάτι που γνωρίζει ο απόστολος καθώς ήταν και ο ίδιος παρών.

Η θερμή προσευχή που θα αναπέμψει στο Θεό, απαιτούσε ησυχία και αφοσίωση. Η κοινωνία του ανθρώπου με το Θεό προϋποθέτει πάντοτε τη μόνωση και την απερίσπαστη ησυχία. Παράλληλα ο απόστολος ήθελε και να αποφύγει και κάθε μάταιη επίδειξη.

Εις «…τὰ γόνατα προσηύξατο…» ο Πέτρος για να μας τονίσει την ένταση της προσευχής του. Εδώ παρατηρεί ο Χρυσόστομος πως δεν επιτρέπει ο Θεός να πραγματοποιούνται όλα τα θαύματα με την ίδια ευκολία.

Η προσφώνηση του ονόματός της ανάστησε την Ταβιθά και κρατώντας κατόπιν τας χείρας της, της παρέσχε δύναμη.

«…γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ᾿ ὅλης τῆς ᾿Ιόππης, καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύριον…» στιχ. 42-43

Όσον μεγάλη και αν ήταν η Ιόππη το θαύμα διαδόθηκε παντού και όπως η θεραπεία του Αινέα έγινε η αφορμή για να σωθούν πολλοί έτσι και εδώ έγινε αφορμή πολλοί να πιστέψουν.

Ο Πέτρος δεν αναχώρησε αμέσως αλλά παρέμεινε για αρκετές μέρες γιατί ζητούσαν τη διδασκαλία του οι πιστεύσαντες όπως παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος. Και ο Πέτρος παρέμεινε ανάμεσά τους για να τους διδάξει το Ευαγγέλιο και να τους στηρίξει στη νέα πίστη.

Ένα αξιοσημείωτο εδώ που αξίζει ν’ αναφέρουμε είναι ότι ο Πέτρος μένει στο σπίτι κάποιου βυρσοδέψη[1] επάγγελμα που επειδή είχε επαφή με νεκρά σώματα θεωρείτο ακάθαρτο, πράγμα που απαγόρευε ο νόμος. Όμως ο Πέτρος εμπνεόμενος από την καινούρια πίστη, δεν λαμβάνει υπόψη του αυτές τις αντιλήψεις. Η ταπείνωσή του τον οδηγεί στο σπίτι του βυρσοδέψη, έτσι ώστε ούτε τους μεγάλους να επαίρονται αλλά μήτε και τους μικρούς αφήνει να ντρέπονται.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Για να υπάρξουμε και εμείς μαθητές του Χριστού, πραγματικοί δηλαδή χριστιανοί, πρέπει η πίστη μας να είναι έμπρακτη και η ζωή μας καρποφόρα με έργα αγαθά. Τα έργα από μόνα τους δεν μπορούν να σώσουν τον άνθρωπο αλλά αποτελούν έκφραση της πίστεως. Η εγγύηση της σωτηρίας μας είναι ο σταυρός του Κυρίου μας στον οποία ακράδαντα πιστεύουμε. Αν πιστεύω χωρίς να έχω έργα πάλιν τότε η πίστη μου είναι νεκρή!

Ο Κύριος μας ζητεί να έχουμε όχι μιαν οποιανδήποτε πίστη αλλά εκείνην που «ενεργείται δι’ αγάπης».

Η άσκηση του χρέους της αγάπης προς τους γύρω μας είναι το κατ’ εξοχήν γνώρισμα των χριστιανών, τότε είμαστε πράγματι ΜΑΘΗΤΕΣ του Χριστού, όταν ανάμεσά μας βασιλεύει η αγάπη. Στα ίχνη της Ταβιθάς που η ζωή της ήταν πλούσια σε έργα οφείλουμε να οδεύουμε όλοι μας. Ασφαλως γιατί μας το ζητά ο Κύριος μας, αλλά και γιατί το απαιτεί η ατομιστική εποχή που ζούμε. Το φάρμακο εναντίων της αρρώστια του νυν καιρού είναι η έμπρακτη αγάπη, τα αγαθά έργα, η ζώσα πίστη, σε οποιονδήποτε και οπουδήποτε. Αμήν.

---

[1] Βυρσοδέψης = επεξεργασία ακατέργαστου δέρματος και τη μετατροπή του σε εύκαμπτο δέρμα για την παραγωγή δερμάτινων ενδυμάτων και άλλων ειδών

ΜΣΤ'. Κύριος υπάρχεις και Θεός μου

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
ακλόνητη ελπίδα μου και φως μου.

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
μέσα στα δύσκολα εμπρός μου.

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
μέσα στις παγίδες οδηγός μου.

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
ανείπωτη ειν’ η χαρά εντός μου.

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
για το καθετί πάντα βοηθός μου.

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
για τα πάντα Συ ο πάροχός μου.

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
και διασκορπισθήσεται ο εχθρός μου.

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου 
της αμαρτίας φόβος άγνωστός μου.

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου 
και ας βαραίνει ο Σταύρος μου.

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
και καταργείται ο θάνατός μου.

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου 
εσύ ο γλυκύτατος Χριστός μου

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
της ζωής ο θησαυρός μου

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
η ρήση του Θωμά ψαλμός μου

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
και αγάλλεται ο άγγελος μου

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
δεν μπορώ να ζήσω μοναχός μου.

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
και ίπταμαι στον οίκο του Πατρός μου.

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
Συ Χριστέ, ο παράδεισός μου

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
η δόξα Σου, γη και ουρανός μου.

Κύριος υπάρχεις και Θεός μου
και η μάχη της ζωής ξεκινάει εντός μου.

31. ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ

Προβλήθηκε σήμερα 21 Απρ. 2018 σε καθημερινή κοινωνική εκπομπή, γνωστού Κυπριακού καναλιού, θέμα, περί υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλοφιλικά ζευγάρια.

Περί του θέματος μίλησε ψυχολόγος και τόνισε πως για την υιοθεσία παιδιών απαιτείται αγάπη, στοργή, κατανόηση, υπομονή, χαρίσματα που δεν εκλείπουν από τις ομοφυλοφιλικές ομάδες, στοιχείο που τους καθιστά ικανούς να μπορούν να υιοθετήσουν κάποιο παιδί αν το επιθυμούν. Ωραία τα είπε η ψυχολόγος, πως θα μπορούσα να διαφωνήσω άλλωστε, μ’ ένα θέμα, που φέρει ως πηγή του, την αγάπη και την συμπόνια…

Και στις δίκες έτσι γίνεται… Δηλαδή προβάλλεται η θετική πλευρά του εκδικαζόμενου, για να μπορέσει ν’ αποδειχθεί το τουναντίον… Και επειδή το θέμα μας έτσι είναι λίγο ευαίσθητο και πρέπει να ευαισθητοποιηθεί και λίγο ο κόσμος σ’ αυτά που ακούγονται και λέγονται θα προσπαθήσουμε να προβάλλουμε «…μια άλλη άποψη…» έξω από το θρησκευτικό πλαίσιο, για να μην μας πείτε «αρνιά» αλλά μήτε και οπισθοδρομικούς ένεκα των θρησκευτικών μας πεποιθήσεων και προσανατολισμού.

Θυμάστε που αναφέραμε σε παλαιότερη ενότητα, στην ενότητα τα Προδρομικά χρόνια του θηρίου της αποκάλυψης - ΓΕΡΜΑΝΙΑ: ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ Η ΥΙΟΘΕΣΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ (http://meagapitheou.blogspot.com.cy/2017/10/blog-post_14.html) – και αναφέραμε ότι σιγά σιγά θα έρθει και σε μας το νομοσχέδιο, για να μας το περάσουν, να σου τώρα, που ξεκίνησαν οι πρώτες εκπομπές για να ετοιμάσουν το έδαφος.

Αφού λοιπόν για κάποιους η πνευματική υπόσταση και o πνευματικός λόγος μπορεί να θεωρείτε αναχρονιστικός, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια δεοντολογική και ρεαλιστική προσέγγιση των πραγμάτων, που πιστεύω κάποιους θα προβληματίσει.

1^ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ – Τα πρώτα εσωτερικά διλλήματα

Ωραία μας τα είπε η ψυχολόγος, περί αγάπης, συμπόνιας, κατανόησης… Στοιχεία απαραίτητα για την ομαλή συμβίωση οποιασδήποτε τάξης ανθρώπων. Μέσα από την ομαλή αυτή συμβίωση, που αντλεί τα θεμέλια της στην αγάπη, το παιδί θα καλλιεργήσει τα δικά του πρότυπα, τα οποία αυτά σε μεγάλο βαθμό εκπηγάζουν από τις δεοντολογίες και πεποιθήσεις των γονιών του. Όταν σε ένα σπίτι ένα παιδί, ένα «λουλούδι» της ζωής, μεγαλώνει βλέποντας δύο άτομα του ιδίου φύλου να κοιμούνται μαζί, να φιλιούνται, να χαϊδεύονται, τι εικόνα μέσα του θα δημιουργηθεί;

Πιστεύετε πως ο εσωτερικός του κόσμος, δεν θα καταρρεύσει βλέποντας καθημερινά δύο άνδρες ή δύο γυναίκες να φιλιούνται; Πιστεύετε ότι η εικόνα που θα του προβάλλεται «εν τω οίκω» του, δεν θα τη συσχετίσει με την έξω ζωή, με τους γύρω του, δεν θα προσπαθήσει ν’ αναζητήσει το γιατί; Πιστεύετε στα όσα ειπωθούν από τους θετούς ομοφυλοφιλικούς γονιούς του, περί αναζήτησης, εξωτερίκευσης, έκφρασης  συναισθημάτων αγάπης προς τους γύρω του, δεν θα έρθει να το συσχετίσει με την κοινωνία στην οποία ζει;  

Θα θεωρήσει πιστεύετε τη στάση των θετών του γονιών φυσιολογική; Θα ξεκινήσουν από νωρίς οι πρώτες εσωτερικές του διαταραχές και αντικρούσεις…

2^ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ – «… Μάνα ή Πατέρας;…»

Το παιδί πως θα επονομάζει τους γονείς του; Με τα όνομά τους; Η λέξη μάνα ή πατέρας, αυτές οι «ιερές» λέξεις ποιος από τους δύο γονείς θα την έχει;

Μήπως τη θέση της μάνας μπορεί να πάρει ένας άνδρας ή την θέση του πατέρα μια γυναίκα;

Ή μήπως πιστεύετε ότι επειδή στις ομοφυλοφιλικές σχέσεις που καθορίζονται ερωτικά ο ρόλος του κάθε ζευγαριού, αυτό θα καθορίσει και την αντίστοιχη συμπεριφορά και προσέγγιση προς το παιδί;

Γίνεται το παιδί, να ζητά να επικαλεστεί τη μάνα του, και μπροστά του να έχει άνδρα που να προσπαθεί να υποδυθεί τη μάνα; Ή στην επίκληση της μάνας να βλέπει μπροστά του κάποιον με μουστάκι;

3^ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ – «…Παρά φύσιν ζωή…»

Υπάρχουν τριών ειδών τρόποι ζωής.

Ο πρώτος είναι η «…κατά φύσιν ζωή…», ο δεύτερος η «…παρά φύσιν ζωή…», και ο τρίτος η «…υπέρ φύσιν ζωή…».

Η «…κατά φύσιν ζωή…» περικλείει δραστηριότητες και ασχολίες που είναι εναρμονισμένες με τη φύση του ανθρώπου. Το παιδί είναι αποτέλεσμα μιας γέννησης δηλ. μιας «…κατά φύσιν ζωής…» δύο ανθρώπων, ενός άνδρα και μιας γυναίκας.

Η «…παρά φύσιν ζωή…» είναι όλα εκείνα που κάνουμε που είναι ενάντια στη φύση μας. Το να μεθώ π.χ και να προβαίνω σε ασελγείς συμπεριφορές, είναι αποτέλεσμα μιας «…παρα φύσιν ζωής...» δηλ. κάνω πράγματα που δεν έχουν μόνο αντίκτυπο στη φθορά της ψυχής, αλλά και στο ίδιο μας το σώμα. Ακόμα ένα παράδειγμα για να σας το δώσω να καταλάβετε είναι με το κάπνισμα. Γνωρίζουμε πως το κάπνισμα είναι βλαβερό στην υγεία του ανθρώπου, προκαλώντας καρκίνο εις τους πνεύμονες, αλλά παρά ταύτα ο άνθρωπος συνεχίζει να καπνίζει, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο. Αυτή είναι μια «…παρά φύσιν ζωή…».  

Η «…υπερ φύσιν ζωή…» είναι όλα εκείνα που ο άνθρωπος δύναται και μπορεί να κάνει, τα οποία δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. Τα θαύματα, η διόραση, οι προφητείες, οι ιάσεις δια της προσευχής, όλα αυτά προέρχονται μέσα από την «…υπέρ φύσιν ζωή…», τη ζωή της Χάριτος, που συνοδεύεται με κατάνυξη, θέρμη, αγαλλίαση, βίωση πνευματικών εμπειριών, που δεν αντανακλούν την καθημερινότητα του ανθρώπου, γι’ αυτό όλα αυτά που περιγράφω για κάποιους είναι πρωτόγνωρα.

Όπως αναφέραμε το κάθε παιδί είναι αποτέλεσμα μιας «…κατά φύσιν ζωής…», ο καρπός της σχέσης δύο ανθρώπων, ενός άνδρα και μιας γυναίκας.

Τα ομοφυλοφιλικά ζευγάρια, φυσικά, δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδί, η ερωτική τους σχέση, δεν μπορεί να τους αποφέρει κάποιο παιδί, γιατί;

Γιατί η σχέση τους είναι «…παρά φύσιν…» δηλ. άνομη, κατά της ανθρώπινης φύσης. Εννοείται φυσικά ότι εμείς εδώ δεν ήρθαμε για να σταματήσουμε οποιαδήποτε σχέση έχει μεταξύ του ο κάθε άνθρωπος. ΟΧΙ! Δικαίωμα του ο καθένας να κάνει ότι θέλει! Έχει το απαραβίαστο δικαίωμα που δόθηκε σε όλους από το Θεό, της ελευθερίας, και ο κάθε άνθρωπος έχει τη βούληση να διαγράφει μόνος του την πορεία της ζωής του. Αλλά το ανάφερα αυτό για να σταθώ στο εξής σημείο.

«…Πώς γίνεται κάποιος που κάνει «…παρά φύσιν ζωή…» να ζητά και να διεκδικεί τους καρπούς της «…κατά φύσιν ζωής…»;

Μα είναι ανήκουστο! Είναι σαν να λέμε, δεν θέλω να διαβάσω αλλά θέλω να περάσω τις εξετάσεις μου. Βαριέμαι να παρακολουθήσω το μάθημα, αλλά μην μου βάλεις απουσία. Ληστεύω μια τράπεζα, αλλά η δικαιοσύνη πρέπει να με δει ότι το είχα ανάγκη και να μην με τιμωρήσει!

Στη ζωή που επιλέγω να είμαι, όποια και να’ ναι αυτή, πρέπει να γνωρίζω και να περιορίζομαι σ’ αυτά που η ζωή της επιλογής μου προσφέρει. Διαφορετικά όταν διεκδικώ πράγματα που δεν χαρακτηρίζουν τη ζωή μου, δείχνει την απύθμενα εγωιστική φύση και τάση μου, που δεν διστάζει να διεκδικεί οτιδήποτε, για να τα’ αποκτήσει, χωρίς να την νοιάζουν οι όποιες συνέπειες.

4^ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ – «…Ανάπτυξη…»

Υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα, που έχει να κάνει με την ανάπτυξη του παιδιού, τις ορμονικές του αλλαγές, τα ερωτήματα που θα τον πλαισιώνουν εκάστοτε μεγαλώνοντας, μπαίνοντας στην εφηβεία.

Πιστεύετε ότι τα ομοφυλοφιλικά ζευγάρια μπορούν ν’ απαντήσουν τα όποια ερωτήματα μπορεί να φέρει το παιδί - ακόμα και αν αυτό είναι αντίθετο φύλου από το ομοφυλοφιλικό ζευγάρι - που να έχουν να κάνουν με τις αλλαγές στο σώμα του αλλά και με την ορμονική κατά περίοδο αλλαγή αυτού;

Δύσκολο ως απίθανο! Και εγώ που είμαι άνδρας, δυσκολεύομαι να προσεγγίσω τους πόνους της περιόδου μιας γυναίκας, τις ορμονικές της αλλαγές κατά τη γέννα, την ιδιορρυθμία που παρουσιάζει σε μεταγενέστερο στάδιο στην κλιμακτήριο κοκ.

Πώς μπορεί τότε ένα ομοφυλοφιλικό ζευγάρι να μπορέσει να βοηθήσει το υιοθετημένο παιδί τους, όταν στα καθαρά προσωπικά του ερωτήματα, δεν θα μπορούν να τους βοηθήσουν;

Τα κορίτσια χρειάζονται την έγκριση του πατέρα τους για να επιβεβαιώσουν τη θηλυκότητά τους και να δημιουργήσουν τελικά ένα δεσμό με έναν άνδρα. Τα αγόρια χρειάζονται επίσης το παράδειγμα του πατέρα τους για να εξελιχθούν σε ισχυρούς ανεξάρτητους άνδρες ικανούς να οδηγήσουν οικογένειες. Όλα αυτά, πλέον σαμποτάρονται, παύουν, καταργούνται.

Και ΜΗΝ μου πει κάποιος, να δίνουμε παιδιά προς υιοθεσία, στους ομοφυλόφιλους, που να’ ναι του ιδίου φύλου με το ομοφυλοφιλικό ζευγάρι, γιατί αυτομάτως παραδέχεται ότι κάπου υπάρχει πρόβλημα και οι πρώτοι προβληματισμοί είναι ορατοί! 

4-1. Λεσβιακή υιοθεσία

Ο πιο κοινός τύπος ανατροφής παιδιών, μέχρι τώρα σύμφωνα με έρευνες, είναι από άτομα του ιδίου φύλου και συγκεκριμένα από λεσβίες. Ο Δρ. Dean Byrd, ένας ψυχίατρος, κατέθεσε ότι η «έρευνα» κατέδειξε με σαφήνεια, ότι οι λεσβίες μητέρες είχαν επίδραση θηλυκοποίησης στους γιους τους και μια επίδραση αρρενοποίησης στις κόρες τους. Αγόρια που μεγάλωσαν από λεσβίες μητέρες συμπεριφέρθηκαν με λιγότερο παραδοσιακά αρσενικούς τρόπους, και τα κορίτσια, ιδιαίτερα σε ενήλικες και νεαρά κορίτσια που μεγάλωσαν από λεσβίες μητέρες, φαίνεται ότι ήταν πιο σεξουαλικά τολμηρές και λιγότερο αγνές.

5^ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ – «…ΠΡΟΒΟΛΗ…»

Αν υποθέσουμε πως τα παιδιά αυτά χρειάζονται όντως ένα σπίτι, παρά ένα ορφανοτροφείο και δεν υπάρχουν ετεροθαλείς γονείς να τα υιοθετήσουν, σίγουρα φαντάζει ιδανική η ιδέα της σκέπης κάποιου σπιτιού, έστω και από ομοφυλοφιλικά ζευγάρια.

Όμως πρέπει ν’ αναλογιστούμε πως τα παιδιά αυτά θα μεγαλώσουν στιγματισμένα και περιθωριοποιημένα, πιθανότατα και μοναχικά. Κι ό,τι μεγαλώνει στη μοναξιά γίνεται άγριο.

Γιατί το λέω αυτό; Ρωτήστε τα παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών αν νιώθουν άσχημα στο σχολείο κι αν τα υπόλοιπα παιδιά τα πειράζουν. Είναι δακτυλοδεικτούμενοι αυτοί που είναι χωρισμένοι και μεγαλώνουν παιδί. Σε μια κοινωνία με τόσα διαζύγια, τα παιδιά των χωρισμένων γονιών, γίνονται αντικείμενο πειράγματος και χλευασμού. Ας μην κοροϊδευόμαστε κι ας αντιληφθούμε πως εφαρμόζουμε το «...θάνατός σου η ζωή μου…» σε πολλές πτυχές της ζωής μας. Στην αυτοπροβολή μας, στη δουλειά μας, στην καλοπέρασή μας κοκ. Πώς να αγκαλιάσει αυτή η κοινωνία παιδιά από ομοφυλόφιλα ζευγάρια τη στιγμή που δε δέχεται ένα απλό διαζύγιο; Και κυρίως, πώς να δοθούν στα παιδιά αυτά ίσες ευκαιρίες ένταξης στο κοινωνικό σύνολο;

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Οι παράλογοι ισχυρισμοί ότι η ομοφυλοφιλική ανατροφή των παιδιών είναι τόσο καλή για το παιδί ή καλύτερη από έναν σταθερό ετεροφυλοφιλικό γάμο καταρρέουν και ας έχουν πρόφαση την αγάπη.

Δεν λέω ότι κανένας από αυτούς τους γονείς δεν έχει αξία! Λέω ότι είναι λάθος να τοποθετήσεις ετεροφυλόφιλα παιδιά με ομοφυλόφιλους γονείς!

Η ομοφυλοφιλική απαίτηση για το «δικαίωμα» να υιοθετήσουν παιδιά ή να τα φέρουν στη σχέση ατόμων του ιδίου φύλου, με την πρόφαση ότι είναι δήθεν εξίσου καλοί γονείς, είναι μια απάτη. Τα ορφανά, τα άστεγα, είναι παιδιά ευάλωτα! Είναι παιδιά που χρειάζονται τόσο έναν πατέρα, όσο και μια μητέρα, για την αγάπη και την προστασία τους. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως εργαλεία κοινωνικού πειραματισμού από ναρκισσιστικά απαιτητικά άτομα που επιδιώκουν τη σεξουαλική ικανοποίηση τους και τις ταυτότητές τους έξω από την παραδοσιακή οικογένεια!

Η κοινωνία μας δυστυχώς είναι στο έλεος μιας επιβαλλόμενης ιδεολογίας μεταμφιεσμένη ως «προοδευτική», που επιχειρεί να αναδιοργανώσει την ανθρώπινη φυλή και κοινωνία για να υπηρετήσει μια νεο-φεουδαρχική τάξη πραγμάτων.

Αυτός ο δήθεν αόρατος πόλεμος κατά των ετεροφυλόφιλων (μεταμφιεσμένος ως δικαιώματα των ομοφυλόφιλων), έχει σχεδιαστεί για να αποσταθεροποιήσει την κοινωνία και να καταστρέψει την πυρηνική οικογένεια. Θέλουν να κάνουν την ομοφυλοφιλία τη νέα νόρμα, το νέο πρότυπο. Ο λεσβιασμός είναι επίσης η κρυφή ατζέντα του φεμινισμού. Ο γάμος και η οικογένεια είναι σημαντικά για την φυσική μας εξέλιξη. Όμως, παρά την ύπουλη προπαγάνδα, οι περισσότεροι άνδρες ομοφυλόφιλοι δεν θέλουν το γάμο ή τα παιδιά. Θέλουν σεξ.

28. ΒΡΕΣ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗ ΣΟΥ

Έτσι πάλι να βγεις στο δρόμο της ζωής… Στον δρόμο της ζωής σου έχεις ανάγκη και από έναν συμπαραστάτη συγκεκριμένο.

Από έναν γέροντα.

Από έναν πνευματικό.

Από έναν εξομολόγο.

Έχεις ανάγκη!

Έχεις ανάγκη από έναν πνευματικό. Γιατί κάποτε θα δυσκολευτείς.

Κάπου μπορεί να χαθείς.

Μπορεί να μπερδευτείς.

Και θα έχεις τον πνευματικό σου να σε βοηθά...

Θα έχεις τον πνευματικό σου που, όταν θα ματώσουν τα γόνατά σου επειδή κάπου χτύπησες, κάπου έπεσες, κάπου μάτωσες, θα σου λέει:

«…Έλα δω, μη φοβάσαι., δε θα σε πονέσω. Να σε καθαρίσω θέλω. Να σβήσω την πληγή σου, να καθαρίσω την καρδιά σου, να σου διαβάσω την συγχωρητική ευχή, να κοινωνήσεις…».

Και έτσι πάλι να βγεις στο δρόμο της ζωής…

10. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ – πρός Φιλιππησίους (4, 4 – 9)

Φιλιπ. (4, 4 – 9)

«...Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ὁ Κύριος ἐγγύς.

Μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ’ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν.

Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ.

Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε·

ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν...».

Νεοελληνική απόδοση

«…Χαίρετε στον Κύριο πάντοτε! Πάλι θα πω: χαίρετε! Η επιείκειά σας ας γίνει γνωστή σε όλους τους ανθρώπους. Ο Κύριος είναι κοντά.

Για τίποτα μη μεριμνάτε, αλλά για καθετί με την προσευχή και με τη δέηση, μαζί με ευχαριστία, τα αιτήματά σας ας γίνονται γνωστά προς το Θεό.

Και η ειρήνη του Θεού που υπερέχει κάθε νου θα φρουρήσει τις καρδιές σας και τα διανοήματά σας στο Χριστό Ιησού.

Λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθινά, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα έχουν καλή φήμη, αν υπάρχει κάποια αρετή και αν υπάρχει κάποιος έπαινος, αυτά να συλλογίζεστε.

Και αυτά που μάθατε και παραλάβατε και ακούσατε και είδατε σ’ εμένα, αυτά να πράττετε. και ο Θεός της ειρήνης θα είναι μαζί σας…».

ΑΝΑΛΥΣΗ

Η πρώτη ευρωπαϊκή πόλη που άκουσε το κήρυγμα του Ευαγγελίου από τον απ. Παύλο, ήταν η αρχαία Μακεδονική πόλη των Φιλίππων.

Η θέση και η εμπορική κίνησή της συνέτειναν στην ανάπτυξη της πόλεως, πράγμα που επέτρεπε και την εύκολη διακίνηση των θρησκευτικών ιδεών. Εδώ ο Παύλος θα ιδρύσει την πρώτη ευρωπαϊκή εκκλησία επί ευρωπαϊκού εδάφους.

Η επιστολή του Παύλου προς Φιλιππησίους Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η επιστολή της χαράς. Η χαρά που αποπνέει από τη βεβαιότητα της εν Χριστώ σωτηρίας. Η νίκη του Χριστού αποτελεί το εχέγγυο της αναστάσιμης χαράς και της εσχατολογικής προσδοκίας των χριστιανών.

Η ακλόνητη ελπίδα της έλευσης του Χριστού και τα γνωρίσματα της νέας ζωής, αποτελούν τα θέματα που θίγονται στη σημερινή αποστολική περικοπή.

Η σημερινή Κυριακή μας υπενθυμίζει την τελευταία και θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα και έχει έντονο πανηγυρικό χαρακτήρα. Αποτελεί προανάκρουσμα της νίκης του Χριστού επί του θανάτου, και ενώ βρισκόμαστε στην αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας, η ελπίδα της αναστάσεως αποτελεί ακλόνητη βεβαιότητα και αφορμή χαράς για τους πιστούς.

===========================================================

«...Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε...». στιχ. 4

Η χαρά είναι το κεντρικό θέμα της επιστολής προς Φιλιππησίους. Η χαρά είναι σημείο αναφοράς στη ζωή των χριστιανών. Η χαρά των χριστιανών είναι «…εν Κυρίω…», πηγάζει δηλαδή από τον Κύριο. Είναι καρπός της αδιάκοπης επικοινωνίας μαζί Του. Η χαρά τότε είναι γνήσια, αυθεντική, είναι ευφρόσυνη! Αυτή η χαρά διαπερνά το «είναι» μας, μας περιλούζει και μας διέπει και στη θλίψη αλλά και στον μεγαλύτερο πόνο. Η χριστιανική χαρά είναι συνεχής! Διαποτίζει ολόκληρη τη ζωή των πιστών. Γι’ αυτό και ο απόστολος συνιστά όχι μόνο οι Φιλιππήσιοι αλλά και όλοι οι πιστοί να χαίρονται «…πάντοτε…».

Και ο απόστολος δεν ομιλεί θεωρητικά, αλλά με τη βαθύτατη προσωπική του εμπειρία, «…χαίρει εν τοις παθήμασί του…» Κολ. (1, 24).

Ο Παύλος επαναλαμβάνει το «…πάλιν ἐρῶ, χαίρετε…», για να μας τονίσει πως όποια και να είναι η θλίψη μας, όποιος και να είναι ο πειρασμός ή η δοκιμασία, ο χριστιανός οφείλει να έχει μέσα του αδιάπτωτη τη χαρά του Χριστού.

«... τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ὁ Κύριος ἐγγύς....». στιχ. 5

Το «…ἐπιεικὲς…» κατά τον Ζιγαβηνό είναι το ανεξίκακον, το πράον, που οι χριστιανοί οφείλουμε να επιδεικνύουμε «…πᾶσιν ἀνθρώποις…». Όχι μόνο σε πιστούς αλλά και άπιστους καθώς επίσης και στους πολεμίους μας.

Η ηπιότητα, η συγκατάβαση, η καλοσύνη, αποτελούν βασικά γνωρίσματα της χριστιανικής συμπεριφοράς.

«...Μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ’ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν...» στιχ. 6

Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ του Παύλου ότι «…ὁ Κύριος ἐγγύς…», έρχεται να μας συστήσει ακόμη το «…μηδέν μεριμνάτε…»! Ο ερχομός του Κυρίου είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια και εμείς ως χριστιανοί καλούμαστε να παραμείνουμε σταθεροί στην πίστη μας από την αγωνιώδη μέριμνα και τις ατελείωτες βιοτικές φροντίδες που κλονίζουν την πίστη στην πρόνοια του Θεού.

Αποκλείοντας τη μέριμνα, ο Παύλος συμβουλεύει τους πιστούς να κάνουν γνωστά στο Θεό τα αιτήματά τους με προσευχή και με δέηση. Η προσευχή πρέπει να γίνεται «…ἐν παντὶ…» δηλ. σε κάθε στιγμή και πράγμα.

Μας προτρέπει επίσης όχι μόνο να γνωστοποιούμε τα αιτήματά μας αλλά και να ευχαριστούμε για όλα το Θεό. Γιατί όταν τον ευχαριστούμε όταν όλα πάνε κατ’ ευχή τότε είναι κάτι το φυσικό, αλλά όταν τον ευχαριστούμε και όταν όλα πάνε στραβά, τότε αυτό είναι αποτέλεσμα ευγνώμονος ψυχής.

Ο Θεός ξέρει τις ανάγκες μας καλύτερα από μας, γι’ αυτό και η αναφορά στην προσευχή των προβλημάτων βοηθά εμάς τους ίδιους. Μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε την ανθρώπινη αδυναμία μας και να αισθανόμαστε βαθύτερα την ανάγκη εξάρτησή μας από την αγάπη και τη στοργική φροντίδα Του.

«...Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ...» στιχ. 7

Η «…ειρήνη του Θεού…» δεν είναι άλλη κατά την θεολογική προσέγγιση του αποστόλου από την ίδια τη λύτρωση. Ο λυτρωμένος άνθρωπος είναι αυτός που έχει μέσα του ειρήνη, «ειρήνη Θεού».

Η «…ειρήνη του Θεού…» «…ὑπερέχει πάντα νοῦν…» δηλ. ξεπερνά τις δυνατότητες του ανθρώπινου νου. Ο λόγος; Είναι ΔΩΡΕΑ του Θεού και όχι κάποιο ανθρώπινο επίτευγμα. Είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος και θα διαφυλάξει τις καρδιές και τις σκέψεις μας σε κοινωνία με τον Ιησού Χριστό.

«...Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε...» στιχ. 8

Εδώ έχουμε το γενικό συμπέρασμα του αποστόλου που καλεί τους παραλήπτες της επιστολής του να σκέπτονται και να προσέχουν. Ο άγιος Νικόδημος  αναφέρει εδώ πως ο απόστολος λέει λογίζεσθε και όχι συλλογίζεσθε γιατί από τους καλούς συλλογισμούς γεννιούνται και τα καλά λόγια και έργα καθώς και εκ του εναντίου, από τους κακούς συλλογισμούς γεννούνται και τα κακά λόγια και έργα. Ρίζα κάθε αποτελέσματος είναι ο λογισμός του ανθρώπου, οι κλάδοι και καρποί είναι τα έργα και οι πράξεις.

To, «…ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ…» είναι όσα εκπορεύονται από το Θεό και εμπεριέχονται στην αποκάλυψή Του, που έγινε δια του Ιησού Χριστού. Ο Κύριος μας είπε πως είναι ο ίδιος η «…αλήθεια…» Ιωα. (14, 6).

Το, «…σεμνά…» είναι τα γνωρίσματα της χριστιανικής ζωής που προκαλεί τον σεβασμό των γύρω μας. Σεμνός κατά την Κ.Δ. είναι αυτός που έχει αγία ζωή.

Το, «…όσα δίκαια…» είναι αυτά που εκφράζουν τη δικαιοσύνη του Θεού και καλύπτουν τις σχέσεις μας όχι μόνο με τους συνανθρώπους μας αλλά και με το Θεό. «…Αγνά…» είναι τα καθαρά, αυτά που δεν έχουν προσβληθεί από την αμαρτία. Τα, «…προσφιλή…» είναι τα ευάρεστα στο Θεό, είτε ακόμη και τα αγαπητά στους ανθρώπους, πράγμα που συντελεί στην υπέρβαση των συγκρούσεων με τους άλλους. Τα, «…εύφημα…» είναι τα επαινετά, αυτά που έχουν καλή φήμη.

«…ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν…»

Ο απόστολος μας προτρέπει όχι μόνο να λογιζόμαστε αλλά και να πράττουμε, να εφαρμόζουμε αυτά που μάθαμε και εντρυφούμε. Θεμελιώδης προϋπόθεση για να ενοικήσει μέσα μας ο Θεός της ειρήνης, είναι η τήρηση των εντολών Του. Χωρίς αυτήν την προϋπόθεση δεν μπορούμε να ειρηνεύσουμε με το Θεό, ούτε με τους άλλους ανθρώπους αλλά και με τον ίδιο τον εαυτό μας.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Το Ευαγγέλιο δεν είναι αφηρημένες ιδέες και αρχές, αλλά η ζωντανή αλήθεια που μας κήρυξε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Μας τη φανέρωσε για να φωτίσει την επίγεια πορεία μας. Για να τη μετουσιώσουμε σε καθημερινή πράξη, μαρτυρία και ζωή! Αυτό διδάσκει και το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα.

Μας συνιστά να δείχνουμε επιείκεια σε όλους τους ανθρώπους, γιατί μέσω της επιείκειας διαφαίνεται και η ευγένεια, η γλυκύτητα, η ηπιότητα του χαρακτήρα μας μπροστά στις ατέλειες και στην άγνοια των άλλων. Ο επιεικής άνθρωπος πολλές φορές θυσιάζει τη προσωπική του ευχαρίστηση, για χάριν της αγάπης, της ειρήνης και της ενότητας.

Πρότυπο αυτής της επιείκειας και πραότητας για όλους μας είναι ο αρχηγός της πίστεως μας Ιησούς Χριστός, Ψαλ. (85, 5). Ακολουθώντας τα ίχνη του Κυρίου, οφείλουμε να δείχνουμε επιείκεια παντού και προς όλους τους ανθρώπους.

Ας εντρυφήσουμε το λόγο του ιερού Χρυσοστόμου «…οὐδέν ἐπιεικείας ἰσχυρότερον καί οὐδέν ταύτης δυνατώτερον…» και ας πορευθούμε με «ειρήνη Θεού» τώρα και πάντοτε. Γένοιτο!