ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ – πρός Ἑβραίους (9, 11 – 14)

Ἑβρ. (9, 11 – 14)

«...Αδελφοί, Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ’ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, 12 οὐδὲ δι’ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ  ¨Αγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. 13 εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ραντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, 14 πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;...».

ΑΝΑΛΥΣΗ

Καθώς βαδίζουμε όλο και περισσότερο στις μέρες των παθών του Κυρίου μας, μας εισάγουν όλο και περισσότερο στο βαθύτερο νόημα της θυσίας του σταυρού.

Το θέμα του σημερινού αποστολικού αναγνώσματος είναι η ασύγκριτη υπεροχή της σταυρικής θυσίας και η μοναδική αξία του αίματος του Χριστού.

Την μεγάλη αυτή αλήθεια την αναδεικνύει ο απόστολος, μέσα από τη σύγκριση του Αρχιερέως της Καινή Διαθήκης Ιησού Χριστού, και των αρχιερέων του Νόμου της Π. Διαθήκης. Μέσα από τη σύγκριση αποκαλύπτονται ουσιώδεις διαφορές:

1. Το πολύτιμο αίμα που έχυσε ο Μέγας Αρχιερεύς Χριστός, θυσία υπέρ πάντων, σε σχέση με το αίμα ζώων που προσέφεραν οι αρχιερείς της Παλαιάς Διαθήκης προς άφεση αμαρτιών. Το αίμα της Καινής Διαθήκης είναι ατίμητης αξίας, διότι είναι αίμα Θεανθρώπου.  
2. Το αίμα της Π.Δ. ήταν σύμβολο και τύπος και δεν είχε τη δύναμη να καθαρίσει εσωτερικά εκείνους για τους οποίους προσφερόταν. Αντίθετα το αίμα του Κυρίου μας, έχει άπειρη και ανεξάντλητη ισχύ και αποτελεσματικότητα.

Η λύτρωση που μας παρέχει ο Χριστός δεν είναι προσωρινή και πρόσκαιρη, αλλά είναι λύτρωση ριζική που παρέχει ασφαλή και αιώνια σωτηρία[1].

«...Αδελφοί, Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ’ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως...». στιχ. 11

Ο Χριστός μας είναι ο «…παραγενόμενος ἀρχιερεὺς…» και όχι «…γενόμενος αρχιερεύς…» όπως παρατηρεί ο απόστολος. Δηλαδή τι; Δεν διαδέχθηκε άλλον!! Οι θείες δωρεές πηγάζουν από τη θυσία του σταυρού που προσέφερε για μας ο αρχιερεύς και Κύριός μας.

«…Μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς…», σύμφωνα με την ερμηνεία των αγίων Πατέρων, είναι το ακήρατο σώμα του Κυρίου, όπου σ’ αυτό κατοίκησε πάν (όλο) το πλήρωμα της θεότητος. Κολ. (2, 9). Το σώμα του Χριστού ως προς την ύλη που το αποτελούσε ήταν ομοούσιο και της ίδιας φύσεως με το δικό μας, αλλά παράλληλα ήταν ενωμένο υποστατικά με το Θεό Λόγο.

«...οὐδὲ δι’ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ ¨Αγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος...». στιχ. 12

Η είσοδος του αρχιερέως της Π.Δ. στα Άγια των Αγίων γινόταν μόνο κατά την ημέρα του εξιλασμού και συνοδευόταν πάντοτε με την προσφορά αίματος που αποτελούσε το μέσο εξιλεώσεως. Το αίμα των μόσχων το προσέφεραν για εξιλεασμό των δικών τους αμαρτημάτων ενώ των τράγων για τις αμαρτίες του λαού.

Ο Χριστός μας εισήλθε στα Άγια προσφέροντας ΟΧΙ αίμα ζώων, αλλά «…το ίδιον αίμα…». Εν αντιθέσει με τον αρχιερέα του Νόμου που έμπαινε στα Άγια των Αγίων κάθε χρόνο, επαναλαμβάνοντας τις ίδιες θυσίες, ο Χριστός μας εισήλθε «…εφάπαξ…», μια και μόνο φορά. Ο Χριστός μας εισήλθες στα αληθινά και επουράνια Άγια. Η λύτρωση που πέτυχε ο Χριστός μας είναι η ΟΡΙΣΤΙΚΗ απελευθέρωση από την αμαρτία και η αιώνια σωτηρία. Αντίθετα αυτό που παρείχαν οι θυσίες της Π.Δ. ήταν ένα προσωρινός καθαρισμός και μόνο.΄

«...εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ραντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα...» στιχ. 13

Επειδή σε κάποιους θα φαινόταν απίθανο ο Χριστός μας με μια μόνο θυσία και με ΕΝΑ αίμα θα πετύχαινε την ελευθερία των ανθρώπων από την αμαρτία, προεκτείνει τη σύγκριση του αίματος του Χριστού και του αίματος των ζώων και τονίζει το εξής λέγοντας «…Αν το αίμα των ζώων, που θυσιάζονται παρά τη θέλησή τους και ΧΩΡΙΣ να έχουν ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του σκοπού της θυσίας τους καθαρίζει, πόσο μάλλον το αίμα του Χριστού που υπήρξε ΑΜΩΜΟΣ και πρόσφερε οδηγημένος από το Άγιο Πνεύμα, ΕΚΟΥΣΙΑ τον εαυτό Του θυσία στο Θεό…».

Ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης διατυπώνει την εξής εύλογο απορία που θα μπορούσε κάποιος να διερωτηθεί και να πει «…Γιατί τα αίματα των ταύρων και των τράγων και γενικά οι θυσίες του παλαιού νόμου να προξενούσαν κάθαρση στους Ιουδαίους;…». Την απάντηση θα μας τη δώσει ο ίδιος ο άγιος λέγοντας μας πως οι θυσίες προξενούσαν κάθαρση γιατί ήταν τύπος και εικόνα της θυσίας του Χριστού, τόσο της αισθητής επί του σταυρού γενόμενης αλλά και της μυστηριώδους και πνευματικής που τελείται και θα τελείται μέχρι εσχάτων χρόνων, της θείας Ευχαριστίας, του άρτου και του οίνου.

Τη θέση του αγίου Νικοδήμου ενισχύει και ο λόγος του ιερού Χρυσοστόμου που μας λέει πως οι θυσίες αυτές που γίνονταν δεν ήταν αρεστές στο Θεό, αλλά επιτρέπονταν κατά παραχώρηση. Όσο τελούνταν, ο Θεός έβαλε σ’ αυτές τύπο, να προεικονίζουν τη μελλοντική οικονομία του Χριστού, ώστε να είναι ευπρόσδεκτες κατά το συμβολισμό τους.

«...πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;...» στιχ. 14

Αυτό που αποδεικνύει πόσο ουσιώδη είναι η διαφορά και η υπεροχή της ιερωσύνης του Χριστού από την ιερωσύνη των αρχιερέων της Π.Δ. είναι το αίμα του μεγάλου αρχιερέως. Η θυσία αυτή δεν υφίσταται οποιασδήποτε αναλογίας και ομοιότητας με τις παλαιές θυσίες του Νόμου. Είναι ασυγκρίτως υπέρτερη. Ο Χριστός μας διαφέρει από τους άλλους αρχιερείς της Π.Δ., όσο διαφέρει ο Θεός από τους ανθρώπους και όσο το θεανθρώπινο αίμα Του διαφέρει από το αίμα των αλόγων ζώων.  

Αυτή η διαφορά δίνει στο αίμα του Χριστού μας την αποτελεσματικότητα του καθαρισμού «…από νεκρών έργων…» δηλ. από τα έργα της αμαρτίας, τα οποία μολύνουν τη συνείδηση και προκαλούν τη νέκρωση των ανθρώπων. Μόνο όταν η ψυχή μας είναι καθαρή και η συνείδησή μας απαλλαγμένη από το ρύπο της αμαρτίας, μπορούμε να λατρεύουμε τον αληθινό Θεό και Κύριο μας «ευαρέστως», όπως μας λέει και ο απόστολος σε άλλο σημείο της επιστολής του.   

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αν υπάρχει κάτι που να μπορεί να εξαγνίσει τον εσωτερικό μας κόσμο, να καθαρίσει τη συνείδησή μας, αυτό είναι το αίμα του Χριστού, το κατά τον Γρηγόριο τον Θεολόγο «…το καθάριον αίμα του γένους…».

Ο Χριστός μας ήρθε στον κόσμο για ν’ αναλάβει στους ώμους Του το φορτίο των αμαρτιών μας και το βάρος της ανθρώπινης ενοχής. Να κλείσει τις πληγές και να επουλώσει τα τραύματα της άρρωστης φύσεώς μας. Με τη θυσία Του, μας εξασφάλισε μια για πάντα τη δυνατότητα σωτηρίας. Χάρη στο Τίμιο Αίμα Του έχουμε τη απολύτρωση και την άφεση των παραπτωμάτων μας.[2] 

Όπως μας λέει και ο ευαγγελιστής Ιωάννης, το αίμα του Χριστού που χύθηκε πάνω στο σταυρό «….καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας…» Α’ Ιωα. (1, 7).

Το αίμα του Κυρίου μας είναι «…ποτόν ζωής αϊδίου πρόξενον…», μας δίνει τη δυνατότητα να εισέλθουμε στα αληθινά Άγια που είναι η ουράνια βασιλεία, της οποίας πρόδρομος είναι ο Χριστός μας.

Το αίμα Του δεν είναι απλώς η εγγύηση της δυνατότητας να σωθούμε, αλλά η ίδια η δυνατότητα και ο τρόπος να ζήσουμε  και στη γη και στον ουρανό ΕΝΩΜΕΝΟΙ με το Χριστό. Μας το λέει ξεκάθαρα και ο Χριστός «…ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς…» Ιωα. (6, 53).

Όπως η γυναίκα γράφει ο ιερός Χρυσόστομος τρέφει το νεογέννητο με το αίμα και το γάλα της, έτσι και ο Χριστός αυτούς που αναγέννησε  ο Ίδιος τους τρέφει συνεχώς με το αίμα Του.

Ας μας καταφλέγει συνεχώς ο πόθος της βρώσεως του τιμίου σώματος και της «πόσις» του αίματος Αυτού, πιστεύοντας ακλόνητα στη ζωοποιό δύναμη της θυσίας Του, ώστε να παραμείνουμε δια της Αυτού Χάριτος ενωμένοι, και σ’ αυτήν τη ζωή αλλά και στην αιώνια.

---

[1] Π. Τρεμπέλας

[2] Εφεσίους 1, 7 καί Α’ Πέτρου 1, 19.

27. «…’Άρπαξε την ευκαιρία…»

Αν είσαι μόνος αδελφέ, άρπαξε την ευκαιρία. Ανάπεμπε ύμνους στον Τρισάγιο Θεό μας.

Δόξαζέ Τον πολλές φορές στην διάρκεια της ημέρας, διότι κάποιοι άλλοι Τον υβρίζουν και Τον βλασφημούν (καθημερινώς).

Να υμνείς την Παναγία μας, λέγε τους Χαιρετισμούς της. Είναι έργο αγγελικό. Τώρα δεν έχεις πλέον άλλες μέριμνες και φροντίδες οικογενειακές. Ίσως είσαι και συνταξιούχος. Εκμεταλλεύσου την περίσταση. Αγίαζε τον χρόνο σου.

Είσελθε εις το «ταμείων» σου σε ένα ήσυχο σημείο ή «στην καρδιά σου» και προσεύχου, αδελφέ μου, μην αμελείς αυτό το καθήκον. Έχομε ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας.

Προσεύχου για όλο τον κόσμο, για την ταλαίπωρη πατρίδα μας που την συκοφάντησαν, ν’ αναστηθεί και πάλι. Για τη μετάνοια και συντριβή των ορθοδόξων ελλήνων.

Γι’ αυτούς που αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή - για να κρατήσουν την ορθόδοξη πίστη αλώβητη από τους ποικιλώνυμους εχθρούς της και ιδιαιτέρως από την παναίρεση του οικουμενισμού - και πολεμούνται λυσσωδώς.

Ν᾿ αναδειχθούν κι άλλοι ομολογητές της ορθοδόξου πίστεως και Ιεράρχες άξιοι ως διάδοχοι των αγίων Πατέρων.

Κλείσε την τηλεόραση· δεν σού προσφέρει τίποτε. Και προσεύχου, αδελφέ μου, κάνεις πολύ σπουδαίο έργο:

     1.    Για την ελληνορθόδοξη οικογένεια, να μη χάσει τη δομή της· να μη σαλευτούν τα θεμέλιά της.  

     2.    Γιά τους ασθενείς, για τους γέροντες και τους διακονητές τους, για δύναμη και υπομονή.

     3.    Για τους νοσηλευομένους στις εντατικές κλινικές, για υπομονή.

   4. Για τους γιατρούς και νοσηλευτές, να τους φωτίζει ο Θεός να δίνουν τις κατάλληλες διαγνώσεις, να κάνουν σωστές ενέργειες.

5.    Προσεύχου για τους εκπαιδευτικούς μας, να μεταφέρουν τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, τα ιδανικά της φυλής, στα παιδιά μας. Να μείνουν όρθιοι στις επάλξεις, στο καθήκον, στην αποστολή τους.

    6.  Για τους εργαζομένους, για τους πολλούς ανέργους, για τους απογοητευμένους, να μη χάσουν την ελπίδα τους στο Θεό και έλθουν σε απόγνωση.

7.   Για τους φυλακισμένους, μάλιστα δε διά τους αδίκως φυλακισμένους, γι’ αυτούς που τους συμπαραστέκονται. 

   8. Για τα εγκαταλελειμμένα, για τα παραβατικά παιδιά. Για τους νέους μας, για τους ναρκομανείς, για τους πλανεμένους, να βρουν την οδό της σωτηρίας.

    9.   Για τους πολυτέκνους, για τους χρεωμένους.

    10. Προσεύχου για την αφύπνιση και ενότητα του ορθοδόξου ελληνικού λαού! 

    11. Για το μικρό ποίμνιο [δηλ. τους λίγους και απομονωμένους πιστούς].

    12. Για την προστασία πάντων ημών από τα επερχόμενα δεινά!

    13. Για τους μοναχικούς ανθρώπους, όπου κι αν βρίσκονται, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό.

  14. Για τον Ιερό κλήρο· για τους εργαζομένους υπέρ της δόξης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Κάνεις πολύ σπουδαίο έργο.

   15. Προσεύχου ιδιαιτέρως για τους κεκοιμημένους αδελφούς μας, για την ανάπαυσή τους· το περιμένουν. Είναι η καλύτερη ελεημοσύνη και ιεραποστολή. 

   

   16. Μελέτα το Λόγο του Θεού, την αγία Γραφή! Ιδιαιτέρως την Καινή Διαθήκη. Εμβάθυνε σ’ αυτήν. Θα γλυκαίνεται «ο λάρυγξ» σου, θα φωτίζεται ο νους σου, θα ηρεμεί η ψυχή σου. Καθώς και το Ψαλτήριο.

    17. Αν είσαι μόνος, αδελφέ, αν έχεις αυλή ή μπαλκόνι, ρίξε λίγα ψίχουλα σ’ ένα σκεύος, για να ‘ρθουν περιστέρια η άλλα πετεινά του ουρανού· θα έχεις πολύ καλή συντροφιά και θα χαίρεσαι. Μίλα μαζί τους.

18. Φύτεψε και λίγα λουλούδια η δένδρα, αν έχεις χώρο, και δόξαζε τον Θεό.  

  19. Η αγαθή Του Πρόνοια στη δυσκολία ή αρρώστια σου, δεν θα σ’ αφήσει. Θα προνοήσει για σένα. Πως είναι δυνατόν να σ’ εγκαταλείψει; Αφού φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού· για σένα, το πλάσμα των χειρών Του, τον λογικό άνθρωπο, για τον οποίο έχυσε το αίμα Του πάνω στον σταυρό, θ’ αδιαφορήσει;

     20. Εσύ, μόνο, έλπιζε εις Αυτόν.

Αν είσαι μόνος, αδελφέ, έχεις πολλά να κάνεις.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ – Προς Εβραίους (6, 13 – 20)

Ἑβρ. (6, 13 – 20)

«...Ἀδελφοί, τῷ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ’ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ’ ἑαυτοῦ, 14 λέγων· ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε· 15 καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας. 16 ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος· 17 ἐν ᾧ περισσότερον βουλόμενος ὁ Θεὸς ἐπιδεῖξαι τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ, ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ, 18 ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων, ἐν οἷς ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχομεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος· 19 ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος, 20 ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν  Ἰησοῦς, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸν αἰῶνα...».

ΑΝΑΛΥΣΗ

Ο Θεός ως τέλειος μπορεί να είναι φιλάνθρωπος και φιλεύσπλαχνος αλλά είναι και πάνω απ’ όλα ΔΙΚΑΙΟΣ. Μας παρέχει τις δωρεές Του με αγάπη αλλά και αμείβει τα έργα μας με δικαιοσύνη. Η ελάχιστη ως αμελητέα πράξη έχει από το Θεό ανταπόδοση.

Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα ο απόστολος των εθνών αυτό καταδεικνύει, πως ο Θεός δεν είναι άδικος για να λησμονήσει τα έργα μας και την αγάπη που δείξαμε στο όνομά Του.

Η προθυμία να ποιούμε το αγαθό, φανερώνει τη σταθερότητα και τη ζωντάνια της χριστιανικής μας ελπίδας. Ελπίζοντας στην δικαιοσύνη του Θεού, θ’ αποφύγουμε να περιπέσουμε σε αμέλεια, αλλά θα αναδειχθούμε μιμητές εκείνων που με πίστη και υπομονή άντεξαν στις κατά καιρώ δοκιμασίες και κληρονόμησαν όσα υποσχέθηκε ο Θεός.

Ο Παύλος για ν’ αποδείξει την αξιοπιστία των θείων επαγγελιών καταφεύγει στη χρήση της παραδείγματος από τη Γραφή, ώστε όσοι αγωνίζονται να μην αποφεύγουν τους κόπους της χριστιανικής ζωής, να εντείνουν τον αγώνα τους ακόμα και αν δεν βλέπουν να πραγματοποιούνται οι υποσχέσεις και να παίρνουν ανταμοιβές.  

===========================================================

«...Ἀδελφοί, τῷ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ’ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ’ ἑαυτοῦ...». στιχ. 13

Το παράδειγμα που παραθέτει ο απόστολος είναι του πατριάρχη Αβραάμ. Παρά τις δοκιμασίες που υπέστη με δυσκολότερη αυτή της θυσίας του Ισαάκ, που δεν έγινε τελικά, έδειξαν το μεγαλείο της πίστεως και της αμετακλήτου βούλησης του Αβραάμ να παραμείνει στο θέλημα του Πατρός και Θεού του, γι’ αυτό και ο Θεός κατόπιν τον διαβεβαίωσε «...ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε, καὶ πληθύνων πληθυνῶ τὸ σπέρμα σου...» Γεν. (22, 17).

Μπροστά στην αταλάντευτη και ακλόνητη πίστη του Αβραάμ στέκεται με θαυμασμό ο Θεός και συγκαταβαίνοντας στην ανθρώπινη συνήθεια του όρκου, ορκίζεται και ο Ίδιος «...κατ᾿ ἐμαυτοῦ ὤμοσα, λέγει Κύριος, οὗ εἵνεκεν ἐποίησας τὸ ῥῆμα τοῦτο, καὶ οὐκ ἐφείσω τοῦ υἱοῦ σου τοῦ ἀγαπητοῦ δι᾿ ἐμέ...» Γεν. (22, 16). Μη έχοντας ανώτερο του ο Θεός  ορκίζεται στον ίδιο τον εαυτό Του και με τον τρόπο αυτό προσδίδει αδιαμφισβήτητο κύρος και υποχρεωτικό χαρακτήρα στις υποσχέσεις Του.

 «...• ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε• 15 καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας...». στιχ. 14-15

Αν και ένορκη η υπόσχεση του Θεού προς τον Αβραάμ δεν πραγματοποιήθηκε αμέσως. Χρειάστηκε και η επίδειξη πολλής μακροθυμίας και υπομονής για να δει ο μεγάλος Πατριάρχης να εκπληρώνονται οι θεϊκές υποσχέσεις. Εμείς ως πιστοί πρέπει ν’ ακολουθήσουμε το παράδειγμα του πατριάρχη Αβραάμ, οφείλουμε να αγωνιζόμαστε και να μακροθυμούμε. Οι υποσχέσεις που έδωσε ο Θεός ΑΣΦΑΛΩΣ θα πραγματοποιηθούν αλλά θα εκπληρωθούν όταν Εκείνος το θελήσει. Μέχρι τότε καλούμαστε να ελπίζουμε και να μακροθυμούμε!

«...ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος• 17 ἐν ᾧ περισσότερον βουλόμενος ὁ Θεὸς ἐπιδεῖξαι τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ, ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ,...» στιχ. 16-17

Εδώ ο απόστολος θέλει να εξηγήσει στους αναγνώστες του γιατί ορκίστηκε ο Θεός. Αναφέρει την κρατούσα στους ανθρώπους συνήθεια του όρκου προκειμένου να βεβαιώσουν την αλήθεια των όσων λέγονται.

Ο απόστολος χρησιμοποιεί τη φράση «...κατὰ τοῦ μείζονος...» και όχι «κατά του Θεού...» στον οποίο καταφεύγουν να ορκίζονται ο άνθρωποι επειδή θέλει να τονίσει πως δεν υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό του ο Θεός για να ορκιστεί. Για ν’ αποδείξει ο Θεός στους κληρονόμους της επαγγελίας πόσο αμετακίνητος και αναλλοίωτος παραμένει στις υποσχέσεις που έδωσε, συμμορφώνεται με τις ανθρώπινες συνήθειες και καταφεύγει στη χρησιμοποίηση του όρκου. Με τη ενέργεια αυτή ο Θεός συγκαταβαίνει στην ανθρώπινη αδυναμία.

«...ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων, ἐν οἷς ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχομεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος...» στιχ. 18

Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ του Θεού αλλά και ο ΟΡΚΟΣ Του, είναι «...πράγματα αμετάθετα...», στα οποία είναι απολύτως αδύνατο να ψευστεί ο Θεός. Η προσθήκη στην υπόσχεσή Του και του όρκου είναι κάτι πιο αμετακίνητο και σίγουρο.

Που άραγε απέβλεπε με την υπόσχεση που έδωσε και τον όρκο που έκανε ο Θεός;

Ο Θεός υποσχέθηκε και ορκίστηκε στον Αβραάμ για να έχουμε εμείς οι κληρονόμοι της πίστεως και της επαγγελίας του Αβραάμ μεγάλη ενθάρρυνση και παρηγοριά, ώστε να μπορέσουμε να κρατήσουμε την ελπίδα που βρίσκεται μπροστά μας. Να κρατήσουμε στερεά την πίστη μας και να ΜΗΝ αμφιβάλλουμε, έστω και αν βλέπουμε να μην εκπληρώνονται αυτές οι υποσχέσεις.

«...ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος...». στιχ. 6

Ο Παύλος παρομοιάζει εδώ την ελπίδα των χριστιανών με την άγκυρα. Όπως η άγκυρα είναι εξαρτημένη από το πλοίο και δεν το αφήνει να περιφέρεται, έστω κι αν φυσούν χίλιοι άνεμοι, αλλά δεμένη το σταθεροποιεί, έτσι και η ελπίδα[1], την ψυχή που κλυδωνίζεται και συνταράσσεται από τους πειρασμούς την ισχυροποιεί και δεν την αφήνει να πλανιέται.

Άγκυρα της ψυχής είναι η ελπίδα των χριστιανών και είναι «...ἀσφαλής τε καὶ βεβαίαν...». Όπως η άγκυρα κρυμμένη στα βάθη της θάλασσας, δεν επιτρέπει να σαλεύονται τα καράβια, έτσι και η ελπίδα της μέλλουσας ζωής, κρυμμένη στα βάθη της καρδιάς, δεν επιτρέπει να ταράσσονται οι ψυχές μας από τους πειρασμούς.

Η ελπίδα μας κατά τον απόστολο εισέρχεται στο «...ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος...» δηλ. εισέρχεται στον ουρανό, στα Άγια των Αγίων, και πηγάζει από τον ίδιο τον Κύριο. Η άγκυρα της ελπίδας μας, ΔΕΝ κρατιέται από την άμμο ή τον ασταθή πυθμένα της θάλασσας, αλλά στερεώθηκε επάνω σε ένα αδιάσειστο και ακλόνητο βράχο, τον Ιησού Χριστό, που είναι το αμετακίνητο θεμέλιο της ελπίδας μας, η ίδια η ελπίδα μας, «...Χριστός Ιησούς η ελπίς ημών...» Α’ Τιμ. (1, 1).

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Κρατήστε την ΕΛΠΙΔΑ! Χωρίς ελπίδα δεν ζούμε! Πολλά μπορούμε να στερηθούμε, αλλά όταν όμως χάσουμε την ελπίδα, τότε χάνεται το πάν!

Η ελπίδα των χριστιανών είναι ο ίδιος ο Κύριος μας. Ελπίζουμε στο Ευαγγέλιο που μας κήρυξε, στη χάρη της σταυρικής θυσίας που προσέφερε, στις υποσχέσεις που μας έδωσε, στην αιώνια ζωή στην οποία μας κάλεσε.

Η ελπίδα αυτή ΔΕΝ είναι χωρίς ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ! Η ιερή ιστορία μας ΒΕΒΑΙΩΝΕΙ για την ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ του Θεού. Οφείλουμε να κρατήσουμε στερεά την ελπίδα μέσα μας.

Η ελπίδα στο Χριστό είναι η άγκυρά μας, η ΣΙΓΟΥΡΗ και ΑΣΦΑΛΗΣ άγκυρα του κάθε πιστού. Ότι είναι για το καράβι η άγκυρα είναι για των χριστιανών η ελπίδα. Η ζωή μας μοιάζει με τον πλου του καραβιού στην αφρισμένη θάλασσα. Ανάμεσα από πειρασμούς και θλίψεις, διωγμούς και ποίκιλα εμπόδια, κατευθυνόμαστε προς το γαλήνιο λιμάνι της βασιλείας του Θεού. Και όπως το καράβι έχει ανάγκη από άγκυρα έτσι και για μας τους χριστιανούς είναι απαραίτητη η άγκυρα της ελπίδας.

ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΑΘΕΡΗ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ!

---

[1] Ιερός Χρυσόστομος

11. ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΟΙ ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΄Η ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΗ Η ΒΟΥΛΗ;

Τα σημεία των καιρών δυστυχώς δεν άφησαν και την πολυβασανισμένη Κύπρο μας ανέπαφη! Πρόσφατα αναφέρθηκε περιστατικό συμπολίτη μας, που συνουσιαζόταν με ζώα σε κτηνοτροφική μονάδα στη Χοιροκοιτία! Τώρα ποιος είναι και πότε έγινε το περιστατικό δεν νομίζω να μας αφορά και γενικά δεν εμπίπτει στην δική μας χριστιανική προσέγγιση. Εμείς θα μιλήσουμε στα αίτια που πιθανόν να τον οδήγησαν στην πράξη αυτή αλλά και πως αντιμετωπίστηκε από τη δική μας νομοθετημένη «υπέρ δικαίου» κοινωνία μας. Το περιστατικό από μόνο του προκαλεί θλίψη και στεναχώρια, χωρίς συζήτηση, αλλά όχι απαξίωση και κατακραυγή στο βαθμό που πείρε το όλο θέμα και επεξηγώ.

Στην ηθική θέλω να πιστεύω Κύπρο μας, το αδίκημα αυτό επισύρει ποινή φυλάκισης μέχρι 3 χρόνια. Όπως προνοεί ο Ποινικός Κώδικας στο Άρθρο 175 «...Όποιος έρχεται σε συνουσία με ζώο, είναι ένοχος κακουργήματος και υπόκειται σε φυλάκιση τριών χρόνων...».

Υπάρχουν όμως και κάποιες χώρες όπου η κτηνοβασία επιτρέπεται και, μάλιστα, λειτουργούν και οίκοι ανοχής για κτηνοβάτες. Πρώτο και «καλύτερο» παράδειγμα των χωρών αυτών είναι η Γερμανία, εκεί όπου λειτουργούν από τον Οκτώβριο του 2017 οίκοι ανοχής για κτηνοβάτες, με την προϋπόθεση να μην τραυματιστεί το ζώο!!!

Και γυρίζω τώρα ξανά στο δικό μας γίγνεσθαι. Ο χριστιανός αυτός για να φθάσει στο σημείο να βαίνει σε τέτοιες σεξουαλικές αναζητήσεις το πιο πιθανόν να έχει κάποιο ψυχολογικό είδους πρόβλημα. Κάποια κατάπτωση, κάποια ψυχολογική διαταραχή, κάποια ανασφάλεια που του δημιούργησε ο περιβάλλον του, ο χώρος στον οποίο ζει... Το τι κατακραυγή υπέστη αυτή η ψυχή και τι περίγελο έγινε στην κυπριακή κοινωνία δεν έχει προηγούμενο... Και δεν φθάνει μόνο αυτό, ο άνθρωπος παρόλο που υπέστη την κατακραυγή της κοινωνίας, έρχεται το κράτος και τον τιμωρεί με 3 χρόνια ποινής φυλάκισης.

Και σας ερωτώ αυτή η περίπτωση του ανθρώπου, που κατά πάσα πιθανότητα να μην έχει «σώας τας φρένας» σε τι διαφέρει από το να συνευρέθει άνδρας με άνδρα ή γυναίκα με γυναίκα; !!!

Θα μου πείτε τώρα πολλοί «...Τι μας λες άνθρωπέ μου, είσαι καλά; Που βλέπεις το αδίκημα; Οι μεν είναι νοήμονες άνθρωποι, που έχουν σώας τας φρένας, με σεξουαλικές αναζητήσεις ένεκα των ορμονών τους…Έτσι γεννήθηκαν... Ο νόμος είναι αυστηρώς και το λέει ρητά! Η κτηνοβασία απαγορεύεται και διώκεται ποινικά!!! Ενώ τους ομοφυλόφιλους και τον λεσβιασμό τους κατοχυρώνει ο νόμος...».

Εδώ είναι που θέλω να σταθώ και ακούστε με καλά!

Αν πάρουμε μια «ζυγαριά του πάθους»^[1] και τοποθετήσουμε τους αρσενοκοίτες ή τις λεσβίες στην μια μεριά και από την άλλη την κτηνοβασία, η ζυγαριά θα ισορροπήσει. Και στην περίπτωση που ο άνθρωπος πράττει κτηνοβασία από παραφροσύνη - που στις πλείστες φορές αυτό συμβαίνει - , η ζυγαριά θα γύρει προς τους αρσενοκοίτες και τις λεσβίες.

Η συνουσία ατόμων του ιδίου φύλου δεν έχει λιγότερα ελαφρυντικά στο βαθμό της αμαρτίας και της ασελγείας. Αντ’ αυτού βαραίνει περισσότερο αυτούς που εις γνώση τους το πράττουν!

Αγαπημένοι μου αναγνώστες δεν γράφω για να επικρίνω συνανθρώπους μου, αλλά γράφω για να καταδικάσω τη πράξη! Η αγάπη μου προς άπαντες παραμένει η ίδια, είτε πράττουν την ανομία είτε όχι! Σαν χριστιανός που θέλω άπαντες να συμμετέχουν στο πανηγύρι της χαράς, στο πανηγύρι της Δόξας του Θεού, οφείλω να υποδείξω αυτήν την ασέλγεια και να σας επισημάνω ότι ακολουθώντας αυτά τα μονοπάτια της ζωής, δεν βαδίζουμε στο δρόμο του Θεού.

Επίσης η Κυπριακή Δημοκρατία ακολουθώντας τις διατάξεις τιμώρησε αυτόν το ψυχολογικά για μένα, διαταραγμένο άνθρωπο! Γιατί το κάνατε αυτό; Έβλαψε τα ζώα; Από πότε η φιλελεύθερη και προχωρημένη σε αντιλήψεις Κυπριακή κοινωνία, που υιοθέτησε με νομοσχέδια τις σεξουαλικές παρορμήσεις ατόμων του ιδίου φύλου, ως χώρα άνευ ταμπού και προκαταλήψεων, με όραμα στη νέα «μόδα» πραγμάτων, που εναγκαλίζει το καινούριο γίγνεσθαι και την ελευθερία των σεξουαλικών παρορμήσεων και προτιμήσεων, κρατώντας και εμείς τη «ΣΗΜΑΙΑ της ΑΛΛΑΓΗΣ» ψηλά, να μας ενοχλήσει αυτό το περιστατικό του συντοπίτη μας; ΕΔΩ ΠΛΕΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ, ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ, ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ...!!!! Δηλ. δίνουμε τη Θεϊκή εξουσία του «ΖΕΙΣ» ή «ΔΕΝ ΖΕΙΣ» που μόνο ο Θεός το έχει, σ’ άνθρωπο, και βλέπετε όλοι τ’ αποτελέσματα! Χιλιάδες είναι με το χρόνο οι εκτρώσεις! Με άλλα λόγια, τ’ αγαπημένα μας ζωάκια έχουν περισσότερα δικαιώματα από τα αγέννητα παιδάκια!!!!!!!!

Αντί να τον στηρίξετε αυτόν τον άνθρωπο, τον περιθωριοποιήσατε ακόμα περισσότερο! Όχι αγαπημένη μου κοινωνία, αδικείς τα παιδιά σου. Θα τηρείς ΙΣΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΜΑ για όλους τους ανθρώπους! Με λυπεί αφάνταστα που το λέω, αλλά τη στιγμή που έχεις νομοσχέδια για συνεύρεση ατόμων του ιδίου φύλου, την στιγμή που έχεις νομοσχέδια αλλαγής φύλου, θα έχεις κι αυτό, ότι οι σεξουαλικές παρορμήσεις του κάθε ανθρώπου δεν πρέπει να είναι αντικείμενο καταδίκης του! Και δεν μιλώ για περιπτώσεις βιασμών και κακοποίησης για να μην παρεξηγηθώ! Θέλετε φιλελεύθερη δημοκρατία, θέλετε μια κοινωνία που να μην καταπιέζει τις προτιμήσεις τις όποιες αναζητήσεις θέλει ο καθένας, θα πρέπει ν’ ακολουθηθεί η ίδια γραμμή μ’ όλους, επ’ ουδενί εξαιρουμένου! ΝΑΙ, ΙΣΟΠΟΔΩΣΤΕ ΤΑ ΟΛΑ… ΣΑΣ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ.

Οι μεν ομοφυλόφιλοι είναι νοήμονες και ποιούν την ανομία της συνεύρεσης, παρά ότι ξέρουν ενδόμυχα ότι η σεξουαλική τους παρόρμηση, αντιβαίνει στην φυσιολογική συνεύρεση του ανθρώπου, που είναι η συνεύρεση του άνδρα με τη γυναίκα. Μόνο και μόνο που κάνουν παρελάσεις αυτοπροβολής, καταδεικνύει ότι νιώθουν ανασφάλεια σ’ αυτό που κάνουν και προσπαθούν να πνίξουν την εσωτερική τους θλίψη μέσα σ’ ένα πρόσκαιρο ξεφάντωμα για να νιώσουν πως δεν είναι μόνοι τους!

Η κτηνοβασία, είναι πιο σπάνιο φαινόμενο, γιατί εμπίπτει στη σφαίρα της ψυχολογικής διαταραχής του ανθρώπου, αν και στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Γερμανία, ψηφίστηκε νόμος που την κατοχυρώνει! Από τον Οκτώβριο του 2017 υπάρχουν και οίκοι ανοχής για τους κτηνοβάτες, με την προϋπόθεση να μην τραυματιστεί το ζώο. Οι κτηνοβάτες στη Γερμανία έχουν φθάσει τις 100000 αριθμός που προκαλεί σοκ!

Εκπλήσσεστε για το αποτρόπαιο και εγκληματικό αυτό νομοσχέδιο της Γερμανίας; Σας πληροφορώ πως τέτοιου είδους «πρωτοποριακοί» νόμοι ψηφίστηκαν στη χώρα αυτοί και μετά εμείς οι «καινοτόμοι» ήρθαμε μετά και τους φέραμε και στην δική μας κοινωνία!

Σε τι τους μιμηθήκαμε;

1. Νομοσχέδιο αλλαγής φύλου! Είχαμε γράψει και διατυπώσει τις απόψεις μας σε προηγούμενη ενότητά μας.
2. Πολιτικοί γάμοι
3. Παντρειά ατόμων ιδίου φύλου
4. Αποτεφρώσεις
5. Υιοθεσία βρεφών από άτομα του ίδιου φύλου (αυτό σε μας δεν υιοθετήθηκε ακόμα, αλλά όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος)
6. Εκτρώσεις

Και τι άλλο να υπ’ αριθμήσω λες και αυτά που προανάφερα δεν είναι αρκετά!!

Εδώ τα ζώα κληρονομούν περιουσίες εκατομμυρίων και έχουν ακίνητα στο όνομά τους, και η διεθνή κοινωνία το αποδέχεται, λες και είναι ανθρώπινες οντότητες με ικανότητες διαχείρισης και βούλησης, στην κτηνοβασία θα κολλήσουμε; Γιατί δεν τους δίνουμε και δικαίωμα ψήφου να μπορούν να εκφέρουν την άποψή τους;

Κύριοι ας σοβαρευτούμε και ας έλθουμε εις εαυτόν! Το χάσμα κοινωνίας και Εκκλησίας αντί να γεφυρώνεται αμβλύνεται και αυτό δυσχεραίνει τη θέση μας αλλά και βαρύνει το λόγο μας ενώπιων του Θεού. Εκπέσαμε από το ύψος της εν Χριστώ ζωής, τη ζωή της Χάριτος, σε μια φιλήδονη ζωή, παθών και σαρκικών απολαύσεων. Έχουμε γίνει από παιδιά του Θεού, παιδιά του διαβόλου, χοίροι που κυλιόμαστε στη λάσπη. Και δεν φθάνει αυτό, ψάχνουμε και τους «χοίρους» να συνευρεθούμε!

Η αγία Εκκλησία μας δείχνει το «ΥΔΩΡ της Ζωής», το νερό της κάθαρσης, το νερό του ξεπλύματος της «λάσπης» και της αναζωογόνησης και εμείς θέλουμε να μείνουμε βρώμικοι  και να πλέουμε μέσα στο βούρκο της λάσπης. Θάψαμε τη συνείδησή μας καλά μέσα στο λασπώδη χώμα, δεν ακούμε πλέον τη φωνή της συνείδησης, τη φωνή του Θεού που μας φωνάζει, «...Εσύ παιδί μου είσαι έργο των χειρών μου! Είσαι παιδί δικό μου... Γιατί αρνείσαι τον Πατέρα σου;...Γιατί επιλέγεις να ζεις μακριά από μένα;... Κανείς δεν θα σ’ αγαπήσει όπως Εγώ σ’ αγάπησα!...Κανείς δεν θα σε νοιαστεί όπως Εγώ σε νοιάστηκα... Μην οδηγείς άλλο παιδί μου τη ψυχή σου στο θάνατο...».

Ο Θεός δεν επεμβαίνει ακόμα άνθρωπε γιατί σε περιμένει, σε περιμένει με ανυπέρβλητη αγάπη! Ναι, σε περιμένει, γιατί δεν θέλει να παραβιάσει την ελευθερία που με τόση αγάπη σου χάρισε!

Το είπαμε ξανά αδελφοί μου βιώνουμε, «...ΤΑ ΠΡΟΔΡΟΜΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ…». 

«...ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾿ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ᾿ οὐ μὴ γένηται. καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι...»

---

[1] Ο όρος χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει το βάρος που επιφέρει στη ψυχή η αναφερθείσες ανομίες.