ΚΓ'. ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΝΤΩΝΙΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑ

Αγαπητοί εν Χριστώ αδερφοί. Σήμερα (17 Ιαν) γιορτάζουμε και επιτελούμε την μνήμη του Αγίου Αντωνίου, του μεγάλου διδασκάλου της ερήμου και ιδρυτή του ερημικού ασκητικού βίου. Δεν θα προβώ σε ανάλυση του βίου της ζωής του αγίου του οποίου είναι πολύ μα πολύ διδακτική αλλά θα αναφέρω 2 πολύ γνωστές του πνευματικές διδαχές και νουθεσίες, για να μας συντροφεύουν πάντα!

1. "...Δεν φοβάμαι πλέον τον Θεό, αλλά τον ΑΓΑΠΩ..."

2. "...Είδα όλες τις παγίδες του διαβόλου απλωμένες πάνω στη γη και είπα άραγε ποιος μπορεί να σωθεί και άκουσα φωνή που είπε Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ..."

Το 1ον ρήμα του Αγίου Αντωνίου δείχνει πόσο ψηλά ο άγιος έφθασε στο καθ' ομοίωση με το Θεό! Δεν τον διαβάλλει πλέον ο φόβος, γιατί ο φόβος φέρνει κόλαση! Τα λόγια αυτά του αγίου έρχεται να τα επαληθεύσει ο άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής που λέει "...η τέλεια αγάπη έξω βάλει τον φόβο...". Αυτός που καλλιεργεί την αγάπη μένει εν τω Θεώ και ο Θεός εν’ αυτώ, προβάλλοντας τη σχέση Θεού και ανθρώπου, Πατέρα και υιού.

Το 2ον ρήμα του Αγίου δείχνει ότι πολλές και αμέτρητες είναι οι παγίδες του διαβόλου πάνω στη γη και ΜΟΝΟ με την ταπείνωση θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε! ΜΟΝΟ με την ταπείνωση εξυψώνεται πραγματικά ο άνθρωπος, ώστε να δύναται να πατάει επί την κεφαλή του όφεως, διαφορετικά θα σερνόμαστε μαζί τον κοσμοκράτορα πάνω στην γη σαν ερπετά, χωρίς να δυνάμεθα να πετάξουμε στον γλυκύ μας Χριστό και Παντοκράτορα!

Εύχομαι η χάρης του αγίου να τειχίζει και να ενδυναμώνει όλο τον κόσμο και ειδικά αυτούς που τον επικαλούνται! Είθε με τις μεσιτείες του αγίου Αντωνίου να αξιωθούμε να γίνουμε μέτοχοι της Ουράνιας δόξης!

Ένα ποιηματάκι/προσευχή προς τον άγιο προς βοήθειά μας!

ΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ

Υπόδειγμα ασκητισμού και μέγιστου αγώνα,

διήλθες εκ τούτης της ζωής, τον 3^ον τον αιώνα.

Τα εγκόσμια απαρνήθηκες, με βλέμμα τα ουράνια,

την τεθλιμμένη διάλεξες, και τα βασιλικά στεφάνια.

Σαγηνευμένος πια άγιε, εις του Χριστού την πίστη,

ασκήτευες από μικρός, με θέρμη πολύ μεγίστη

Τα πούλησες όλα Αντώνιε, την δέσμια την ύλη,

για να πετάς αγγελικά, εις του ουρανού την πύλη.

Να γεύεσαι εν ζωή, την Ουράνια βασιλεία,

αυτήν που ο Κύριος ετοίμασε, με τόσα μεγαλεία.

Δούλος του Θεού πραγματικός, μέγας ερημίτης

δίδασκες τους ευσεβείς, την ομορφιά της πίστης.

ΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ

Προσευχόσουνα αδιάκοπα, στην άσκηση δοσμένος,

Ξαποστέλλοντας το διάβολο, εις το Θεό αφοσιωμένος.

Μπορεί να πολεμήθηκες, με μένος και με μίσος

αλλά ακλόνητος παρέμεινες, με τους αγγέλους ίσος.

Τον διάβολο καταπάτησες, αλλά και τις αιρέσεις,

σημαιοφόρος υπήρξες άγιε, στις δόλιες επιθέσεις.

Δόξα επίγεια και ουράνια, οι θείες αμοιβές σου,

μα και κατά διαβόλου χάρισμα, οι πλούσιες αρετές σου.

Άγιε μου σεβαστέ, φύλακα και προστάτη

την μάχη της ζωής κατεύθυνε, γλυκέ μου στρατηλάτη

Μεσίτευε στον Κύριο, ως έχων παρρησία,

και απάλυνε μου την ψυχή, από την ασωτία.

Διαφύλαξέ με άγιε, απ’ του πονηρού το μένος

που παραμονεύει σιωπηρά, πολύ αγριεμένος.

Χαρίτωσέ με άγιε, εις του αγώνος τον σκοπό,

για να δείξω και εγώ στον Κύριο, πόσο πολύ τον αγαπώ.

Άγιε μου Αντώνιε, μεγάλε μου ασκητή,

της ερήμου διδάσκαλε και καθοδηγητή

Μείνε κοντά μου παραστάτης, άγρυπνος φρουρός,

Ώστε να μην με διαβάλλει, ο μνησίκακος εχθρός.

Κάνε με άξιο κληρονόμο, της ουράνιας ζωής,

και στον τωρινό αγώνα, να υπάρξω αγωνιστής.