42. ΚΑΤΕΧΟΝΤΑΣ ΤΟ «ΠΤΥΧΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»

 

Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδερφοί για σημερινό θέμα ομιλίας επέλεξα τον τίτλο, «…Κατέχοντας το Πτυχίο της Ζωής…».

Πολλοί θ’ αναρωτιέστε ποιο είναι αυτό το «Πτυχίο αυτό της Ζωής» και ποιος το εκδίδει;

Αυτό το «Πτυχίο» μήτε εκδίδεται, μήτε αγοράζεται, μήτε μεθοδεύεται… Αλλά κερδίζεται!

Αυτό το Πτυχίο, που θεωρείται ότι πολυτιμότερο μπορεί να κατέχει ένας άνθρωπος, ως απτή απόδειξη της οντολογικής υπάρξεως του, κερδίζεται δια των θυσιών και του μέτρου εκείνου της αγάπης, που ως άνθρωποι κρινόμαστε και εξεταζόμαστε καθημερινά, μέσα από το ερωτηματολόγιο της συνειδήσεως μας, που επαφίεται στην καθημερινή μας προσφορά προς τον συνάνθρωπό μας.

Ο κατώτατος βαθμός που μπορείς να πάρεις;

«…Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν…», αγάπησε τον πλησίον σου όπως τον εαυτόν σου!

Πολύ τώρα θα μου πείτε, «…Μα αυτή είναι η βάση; Φαντάζει δύσκολη!...» Μπορούμε ν’ αγαπήσουμε τον δίπλα μας, τους γύρω μας, όπως αγαπούμε τον εαυτό μας;

Δύσκολο… πολύ δύσκολο… αλλά όχι ακατόρθωτο! Πάμπολλοι το καταφέραμε! Πάμπολλοι θυσιαστήκανε στον βωμό της αγάπης, της προσφοράς. Τόσοι και τόσοι δώσανε τη ζωή τους για τον συνάνθρωπό τους, για την πατρίδα τους, για την οικογένειά τους. Αμέτρητοι ήσαν αυτοί που άφησαν τα πάντα, και έθεσαν τους εαυτούς τους ως διάκονοι τούτου του κόσμου. Δεν είναι μόνο η υλική ελεημοσύνη, υπάρχει και η πνευματική ελεημοσύνη που είναι ανώτερη της πρώτης.

Δείτε τα εικονοστάσια της εκκλησίας μας! Είναι γεμάτα με πρόσωπα αγίων! Στους περισσότερους ο βίος και η πολιτεία των τιμώμενων αυτών προσώπων δεν διαφέρει! Γιατί σε όλους ο βίος και η πολιτεία στηρίχτηκε πάνω στα θεμέλια της Αγάπης και της θυσίας.

Όταν ρωτήθηκα κ. Υποδιοικητά πόσα πτυχία έχετε;

«…Γιατί το ρωτάς αυτό παιδί μου;… είπα

«…Απλά ρωτάω…»

«…Δεν κρίνεται ο άνθρωπος από τα πτυχία των ανθρώπων και πόσα κατέχει…»

«…Εντάξει, το ξέρω… έτσι ρώτησα…»

Γέλασα… και απάντησα με σιγουριά… «…Δεν κατέχω τίποτα…»!

Όσο αθώα και αν ρώτησε ο αγαπητός μου συνάδελφος, δεν απάντησα στο ερώτημά του για τρεις λόγους.

Ο πρώτος για να υποδηλώσω πως ο άνθρωπος δεν κρίνεται από το παρελθόν, αλλά από την παρούσα κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Στην παρούσα εκείνη κατάσταση στην οποία η ίδια η ζωή τον οδήγησε. Δεν συμμετρούν τα κοσμικά πτυχία σ’ αυτό, αλλά η συμβολή του στην κοινωνική προσφορά και στον άνθρωπο.

Ο δεύτερος λόγος, για να τον διδάξω πως τα όποια καλώς ή κακώς κείμενα του παρελθόντος, δεν έχουν θέση στο παρόν, την στιγμή που πλέον τ’ αποστρεφόμαστε και χαράζουμε νέες πορείες. Τώρα είναι καιρός αγώνα, τώρα είναι καιρός αναθεώρησης και οριοθέτησης γραμμής πλεύσης.

Και τρίτον, όσα πτυχία και αν φέρει κάποιος, αν δεν αποκτήσει το «Πτυχίο της Ζωής», τότε όλα μάταια. Όπως μας λέει και η νεκρώσιμος ακολουθία

«…Πάντα ματαιότης τὰ ἀνθρώπινα, ὅσα οὐχ ὑπάρχει μετὰ θάνατον· οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα· ἐπελθὼν γὰρ ὁ θάνατος, ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται…».

Ο Κατέχων το Πτυχίο της Ζωής, γράφεται στο Βιβλίο της Ζωής, το Βιβλίο εκείνο στο οποίο αναγράφονται οι εν τω κόσμω αγωνιζόμενοι, οι κοπιώντες, οι ταλαιπωρημένοι, οι εν τη πίστει στηριζόμενοι και οι υπομένοντες στην Αγάπη Αυτού που εκ παραχωρήσεως τα επέτρεψε, για την ανάδειξη του μεγαλείου της ψυχής, και στην απόδοση του στέφανου του αγώνος και της δόξης.

Κάποιοι από σας θα με ρωτήσετε, πότε χρονικά αποκτάται αυτό το Πτυχίο;

Θα σας απαντήσω πως το Πτυχίο δεν δίνεται με ηλικιακά κριτήρια. Μπορεί κάποιος να του δοθεί από νήπιο ή σε κάποιο άλλο στην έσχατη του ώρα…

Ο άγιος Πορφύριος είπε την αξέχαστη εκείνη φράση «…Τελειώθηκα στην ηλικία των 16…». Τώρα στον καθένα από μας ποια είναι αυτή η χρονική στιγμή, δεν μπορώ να το ξέρω… Ελπίζω όλοι μας να τα καταφέρουμε… Η ραθυμία και η αργία δεν συντείνουν στην επίτευξη του σκοπού αυτού.

Γι’ αυτό στην καθημερινή σας εργασία, να προσέρχεστε με κέφι, με χαρά, με γέλιο γιατί η δική σας συμβολή είναι ξεχωριστή. Μέσα από το δικό σας μεράκι και θέληση για δουλειά θ’ ακολουθήσει σιγά σιγά και ο κατηφής και ο οκνηρός. Μέσα από την δική σας θετική διάθεση, θ’ αναθαρρήσουν και αυτοί που τα βλέπουν σκούρα, μετά από περίοδο δυσκολιών και δοκιμασίας. Μέσα από σας οι θεωρητικά αδύνατοι θα ξεκινήσουν να ελπίζουν γιατί πια δεν θα είναι μόνοι.

Μετά θα δείτε και εσείς, πως όσα επιτύχετε μέσα από την καθημερινότητα της δουλειάς σας δεν θα έχουν πλέον αξία, γιατί όλα θα είναι καρπός της αγάπης που έχετε αναμεταξύ σας καλλιεργήσει. Στόχος πλέον, δεν θα είναι η επίτευξη κι άλλων κατορθωμάτων ή έργων, αλλά η διασφάλιση αυτής της αγάπη, που θα αποτελεί πλέον τροφή της υπάρξεώς μας. Ο άνθρωπος νηστικός από υλική τροφή, μπορεί να ζήσει για μέρες, αλλά χωρίς την πνευματική τροφή της αγάπης δεν ζει ούτε λεπτό.

Και αφού είπαμε για το τι θεωρούμε βάση στο Πτυχίο της Ζωής, πρέπει ν’ αναφέρουμε και ποια θεωρείται και η Μέγιστη Βαθμολογία.

Για ν’ αποκτήσει κάποιος την Μέγιστη Βαθμολογία είναι ν’ αγαπήσεις τον συνάνθρωπό σου όπως ο Κύριος μας αγάπησε. «…Ὅπως σᾶς ἀγάπησα ἐγώ, ἔτσι ν᾽ ἀγαπᾶτε κι ἐσεῖς ὁ ἕνας τὸν ἄλλον…» κατά Ιωάννη (13, 34).

Η απόκτηση της Τέλειας Αγάπης! Τι είναι εν συντομία η Τέλεια Αγάπη;

Να ζητάς ν’ αλλάξεις το δικό σου σώμα με το σώμα κάποιου που πάσχει με ανίατη ασθένεια! Να ζητάς να σηκώσεις τον σταυρό του άλλου με κίνδυνο τη δική σου ζωή! Να σ’ αδικούν και εσύ να προσεύχεσαι με αγάπη γι’ αυτούς που το πράττουν! Να σε δέρνουν και εσύ να φιλάς το χέρι αυτού που σε χειροδίκησε! Αυτές είναι αντενδείξεις τέλειας αγάπης!

Τέλεια αγάπη είναι ν’ αγαπάς όλους το ίδιο! Και αυτούς που σε σέβονται και σ’ αγαπούν αλλά και αυτούς που σε εχθρεύονται! Ποια είναι η αξία της αγάπης αν αγαπάμε αυτούς που μας αγαπούν;

Κάποτε ένας γέροντας ζήτησε από το Θεό ν’ αποκτήσει αγάπη όπως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης που θεωρείται ο Ευαγγελιστής της Αγάπης, που είναι ο μόνος που ακούμπησε το κεφάλι του στο στήθος του Χριστού και ο μόνος που παρέμεινε δίπλα στον Χριστό εν τω Σταυρώ την ύστατη εκείνη ώρα, που οι άλλοι απόστολοι, από το φόβο των Ιουδαίων κρύφτηκαν για να σωθούν.

Και τότε ακούστηκε φωνή εξ ουρανού που του είπε «…Δεν ξέρεις τι ζητάς…»! Θέλει να τονίσει αυτό το παράδειγμα την Αγάπη την τελεία από την συνηθισμένη δική μας η οποία συνήθως είναι επιλεκτική και μερική.

Γι’ αυτό αγαπητοί μου φίλοι, ας αγωνιστούμε σ’ αυτήν την πρόσκαιρη ζωή να αποκτήσουμε το Πτυχίο της Ζωής, το οποίο θα προσδώσει και αξία και στα όποια άλλα πτυχία εν τη παρούσα ζωή αποκτήσουμε! Εξ ού και ο Λόγος του Ευαγγελίου που μας λέει «…Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν…».

Ας ταυτίσουμε το θέλημά μας με το θέλημα του Θεού ώστε να έχουμε αρωγό και παραστάτη τον Κύριο στο διάβα της ζωής μας. Ας νοήσουμε και βιώσουμε τα λόγια του αποστόλου Παύλου που λέει «…Ζω δε ουκέτι εγώ, ζεί δέ εν εμοί Χριστός…». Να είστε όλοι καλά και να εύχεστε για με τον αδελφό σας! Καλή σας δύναμη!