43. ΑΛΛΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΖΑΜΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ… ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

 

Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδερφοί για σημερινό θέμα ομιλίας επέλεξα τον τίτλο, «…ΑΛΛΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΖΑΜΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ… ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ…».

Και πώς να μην είναι τέτοιου ύφους ο τίτλος μας τη στιγμή που η φύση των πραγμάτων αυτό δείχνει. Κατά τη διάρκεια του κορωνοϊού κανένα τζαμί δεν έκλεισε, αλλά οδηγηθήκαμε και σε λειτουργία της Αγίας Σοφιάς για τους μουσουλμάνους ως τζαμί! Σε μας τους Ορθόδοξους χριστιανούς, που πιστεύουμε στον ΈΝΑ και ΑΛΗΘΙΝΟ Θεό τι κάναμε; Κλείσαμε τις εκκλησίες μας  κατά τη διάρκεια της Τεσσαρακοστής που οδηγεί στη Σταύρωση και στην Ανάσταση του Κυρίου μας και τώρα όλος παραδόξως, επαναφέρουμε τα μέτρα κατά την περίοδο νηστειών και παρακλήσεων προς την Παναγία, που αποτελεί για μας τους χριστιανούς, ελπίδα σωτηρίας, και ασπίδα προστασίας όχι μόνο του έθνους μας, αλλά και όσων ευλαβικά την επικαλούνται!

Κάθε εκκλησία και Παναγία, κάθε Μοναστήρι και η Χάρη της. Σπαρμένη η Ελλάδα και η Κύπρος από Μοναστήρια και Εκκλησίες, που κρύβουν πολύτιμες εικόνες της, χρυσοποίκιλτες από τάματα πιστών, με περίσσευμα ψυχής, κατάθεση ευγνωμοσύνης.

«…Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου…» μας λέει το τροπάριο, τονίζοντας χαρακτηριστικά και εμφαντικά την δύναμη που έχει η Θεοτόκος, ένεκα της μεγάλης παρρησίας που έχει προς τον Κύριο.

Αξίζει επίσης ν’ αναφερθεί πως τα κρούσματα, έξαρσης του κορωνοϊού παρατηρήθηκαν την τελευταία εβδομάδα του Ιούλη, αλλά η εφαρμογή μέτρων ξεκίνησε 01 Αυγούστου… Τυχαίο;… Τυχαίο!

Πάμε παρακάτω…

Ας αναφέρουμε λίγο το ιστορικό…

Διαπιστώθηκαν κρούσματα σε SPA και γυμναστήρια της Λεμεσού, σε εστιατόριο πολυτελείας στην Μαρίνα Λεμεσού, ενώ άλλα κρούσματα ήρθαν από το εξωτερικό που εισήχθησαν στη χώρα κάτω από τους ελέγχους του κράτους!

Σε ποια μέρη υπήρξαν τα κρούσματα του κορωνοϊού;

Σε μέρη πολυτελείας, σε μέρη που βασιλεύει η καλοπέραση και η θαλπωρή! Σε μέρη με μαρμάρινα και γρανιτένια δάπεδα, με γυαλιστερούς πολυελέους, σε χώρους γεμάτα χλιδή!!!… Τυχαίο; Τυχαίο!

Δεν παρατηρήθηκαν κρούσματα ούτε σε φτωχά χωριουδάκια, μήτε σε φτωχές συνοικίες (που υπάρχουν, για όσοι από σας δεν γνωρίζετε), αλλά μήτε και στην Μάνα του όχλου που είναι η Αγία Εκκλησία! Ούτε ένα κρούσμα! Τίποτα! Μήτε η ελάχιστη υποψία!!!… Τυχαίο; Τυχαίο!

Ο Κύριος να ξέρετε, τον σύρανε σε τέτοια μέρη, τον πήγαν σηκωτό, ως αιχμάλωτο. Τον πήγανε σηκωτό εκεί δια της βίας για να βρουν αφορμή για να τον θανατώσουν.  Το κήρυγμά Του ήταν κυρίως έξω από τα Ιεροσόλυμα, στα χωριά, στα όρη, σε φτωχογειτονιές.

Πρώτη φορά έμπαινε σε παλάτι, με γυαλιστερά μάρμαρα, με μεγάλες κολόνες.

Αλλά ποιοι άνθρωποι έμεναν σε τέτοια μέρη;

Ήσαν άνθρωποι όπως ο Άνας, ο Ηρώδης, ο Πιλάτος… Άνθρωποι που υποκινούσαν και καθόριζαν την μοίρα του φτωχού λαού!

Άνθρωποι άθρησκοι, άπατρις, και πάλι υποκινούσαν τα νήματα του κράτους!   Καπηλευόμενοι τα ιερά και τα όσια, υποστηριζόμενοι από την εξουσία, μισούμενοι από το λαό. Δεν τα λέω εγώ αυτά, το ίδιο το Ταλμούδ τα λέει αυτά, το βιβλίο των ίδιων των Εβραίων.

Ο Πιλάτος, που συμβολίζει την εξουσία, ήταν ένας άνθρωπος ειδωλολάτρης, που είχε βρώμικη τη φωλιά του. Και πως φαίνεται αυτό;

Παρόλο που έβλεπε ότι δεν υπήρχε λόγος για να τον παραδώσει εις θάνατο τον Κύριο, εντούτοις τον παράδωσε για να σταυρωθεί… Άνθρωποι που έχουν βρώμικη τη φωλιά τους και να θέλουν να κάνουν το καλό την πατάνε γιατί είναι δέσμιοι της άνομης ζωής τους. Γι’ αυτό υπάρχει και η λαϊκή φράση που λέμε «…αν είναι μήλο ένα ανθίσει και αν εν ρόδι θα ροδίσει…» που σημαίνει τι; Αν είναι κάτω από την ευλογία του Θεού θ’ ανθίσει και βγάλει καρπό, ενώ αν δεν είναι του Θεού, θα μαραθεί και θα ξεραθεί!!

Ο Ηρώδης είναι αυτός που συμβολίζει τις ηδονές, την καλοπέραση, το μη ασκητικό φρόνημα. Άνθρωπος της πλεκτάνης και της μηχανουργίας!

Ηρώδης και Πιλάτος που ήσαν στα μαχαίρια, για 1η φορά συνέρχονται και συνεργάζονται αυτοί οι δύο για να σταυρώσουν το Χριστό.

Γιατί τα λέω όλα αυτά… δείτε…

Οι νυν άρχοντες τούτου του τόπου, θεσπίζουν νόμους κατέχοντας την ΕΞΟΥΣΙΑ αλλά και κατά τη ΦΡΟΝΗΣΗ τους, που είναι ενάντια στους νόμους του Θεού.

+++=============================+++

+ Πολιτεία: «…Μέγιστος αριθμός προσέλευσης στην Εκκλησία 10 άτομα (περίοδος Σαρακοστής) δηλ. 2 (παπάς και διάκος), 2 οι ψάλτες, 4 οι επίτροποι, 1 ο νεωκόρος, μένει μια θέση για ένα πιστό.

Αρχές νηστειών της Παναγίας: Νέο μέτρο, άνω των 75 ατόμων δεν επιτρέπεται η συνάθροιση. 75; Ποιος επιστήμονας έβγαλε αυτό το νούμερο; Που βρέθηκε αυτό το 75; Είναι περισσότερο από το 10; Τότε, ευχαριστούμε πολύ!

+ Ο Χριστός μας λέει «…Αφήστε τα παιδιά, να έρθουν κοντά μου και μην τα εμποδίζετε…» Ματθ. (19, 14)

Ο Χριστός μας λέει «…καὶ τὸν ἐρχόμενον πρός με οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω…» Ιωά. (6, 37)

Αποκρινόμενος ο Σίμων Πέτρος προς τον Κϋριο είπε· «…Κύριε, πρὸς τίνα ἀπελευσόμεθα; ῥήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις…» Κύριε, που αλλού να πάμε; Θέλουμε να μείνουμε μαζί Σου, γιατί Συ έχεις λόγια που δίδουν ΖΩΗ αιώνια!

Στην 1^ην ευχή της Αγίας Αναφοράς ο ιερέας λέει προς το τέλος της ευχής «…Ευχαριστούμέν σοι και υπέρ της Λειτουργίας ταύτης, ην εκ των χειρών ημών δέξασθαι κατηξίωσας, καίτοι σοι παρεστήκασι χιλιάδες Αρχαγγέλων και μυριάδες Αγγέλων, τα Χερουβίμ και τα Σεραφείμ, εξαπτέρυγα, πολυόμματα, μετάρσια, πτερωτά…». Οι αρχάγγελοι και οι άγγελοι είναι και παρίστανται την ώρα της λειτουργίας μυριάδες, χιλιάδες, ενώ εμείς είμεθα στην αρχή 10 και μετά γίναμε 75 με τον παπά. Ήμαρτον!!!

 

+++=============================+++

 

++ Πολιτεία: «…Η συνάθροιση του κόσμου στην Εκκλησία εγκυμονεί κινδύνους!!!... Προσκύνημα εικόνων… Αγίων Λειψάνων…»

++ Ο Κύριος θεραπεύει, μας το λέει το Ευαγγέλιο άλλωστε, λεπρούς, τυφλούς, κουτσούς, εκβάλλει δαιμόνια, αναστήνει νεκρούς και τόσα άλλα θαύματα.

Κατά Ματθαίον (4, 23) «…Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ...»

Κατά Ματθαίον (21,14) «…Καὶ προσῆλθον αὐτῷ χωλοὶ καὶ τυφλοὶ ἐν τῷ ἱερῷ καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς…»

Κατά Ματθαίον (19, 2) «…καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς ἐκεῖ…» όταν ἦλθεν εἰς τὰ ὅρια τῆς Ἰουδαίας πέραν τοῦ Ἰορδάνου

Κατά Ματθαίον (17, 18) «…καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης…» η θεραπεία του δαιμονισμένου γιου

Κατά Ματθαίον (17, 29-30) «…καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς ἦλθε παρὰ τὴν θάλασαν τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἀναβὰς εἰς τὸ ὄρος ἐκάθητο ἐκεῖ. καὶ προσῆλθον αὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἔχοντες μεθ᾿ ἑαυτῶν χωλούς, τυφλούς, κωφούς, κυλλοὺς καὶ ἑτέρους πολλούς, καὶ ἔῤῥιψαν αὐτοὺς παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς,…»

 

Μόνο με το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο αναφέραμε τη θεραπευτική ιδιότητα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και πώς να μην είναι άλλωστε, εφόσον ο ίδιος άλλωστε μας το δήλωσε «…ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται…» κατά Ιωάννη (11, 25-26)

 

=============================

 

+++ Πολιτεία: Απαγόρευση προσέλευσης του κόσμου στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας

Πολιτεία: «…Μην προσέρχεστε και μην κοινωνάτε, ο Κύριος μεταδίδει ασθένεια…»

 

+++ Ο Κύριος τι μας λέει «…ελάτε προς με και εγώ αναπαύσω υμάς…»

Ο Κύριος επίσης μας είπε «…Η τράπεζα είναι έτοιμη, προσέλθετε πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, στο τραπέζι της Ζωής…»

«…ὁ γὰρ ἄρτος τοῦ Θεοῦ ἐστιν ὁ καταβαίνων ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ζωὴν διδοὺς τῷ κόσμῳ...» Ιωα. (6,33)

Ιωα. (6,35) «…ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρός με οὐ μὴ πεινάσῃ, καὶ ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ διψήσῃ πώποτε…».          

Άγιος Σεραφείμ Σάρωφ «…Άνθρωπος που δεν κοινωνά, μάλλον δεν θα σωθεί…»

Το φάρμακο δεν το παίρνουμε όταν είμαστε καλά, αλλά όταν είμαστε άρρωστοι! Και δεν υπάρχει άνθρωπος που να ΜΗΝ είναι άρρωστος! Η Θεία Κοινωνία δεν είναι βραβείο για τους καλούς!

 ==========================

 ++++ Πολιτεία: Αναγκαστική χρησιμοποίηση μάσκας για αυτό-προστασία

Πέραν του ότι οι επιστημονικές απόψεις περί μάσκας ακόμη διίστανται, κατά πόσο προστατεύει η μάσκα, έρχονται να επιβάλλουν τη χρησιμοποίησή της! Ανήκουστο! Και αν τους πεις να υπογράψουν υπεύθυνη δήλωση, ότι δεν επιφέρει η μάσκα κινδύνους στην υγεία των παιδιών και των ανθρώπων, κανείς δεν δεσμεύεται για την εφαρμογή του εν λόγω μέτρου, αποποιούμενη την ευθύνη…

Θέση της Εκκλησίας:

H μάσκα δεν έχει θέση μέσα στον ιερό ναό! Καμία μα καμία απολύτως!

Και επεξηγώ:

Ο ναοί μας δεν είναι κοινοί τόποι, αλλά ιεροί, καθιερωμένοι και καθαγιασμένοι. Οι παλιότεροι απορροφούσαν τρόπον τινά ακόμα και την σκόνη του ναού γιατί θεωρείτο καθαγιασμένη. Τα πάντα μέσα στον ναό καθαγιάζονται! Δεν μένει τίποτα μιαρό και μολυσμένο. Επενεργεί η άκτιστη ενέργεια της Θείας Χάριτος, που καθαγιάζει τα πάντα! Από το χέρι του παπά, στην εικόνα, στο λείψανο του αγίου ή της αγίας… Η μεταδοτική ιδιότητα του νοσήματος μέσα στο ναό καταργείται και τα πάντα «απολυμαίνονται» δια της Χάριτος! 

Η μάσκα, καμία προστατευτική ιδιότητα δεν έχει! Το μόνο που παρέχει, είναι η αλλοίωση της κατ’ εικόνα Θεού ανθρώπου. Γιατί μιαίνει το πρόσωπο, το σκεπάζει… το φιμώνει… καταπατεί την ελευθερία έκφρασης… το περιορίζει… και ταυτοχρόνως του προκαλεί ασυναίσθητα φόβο και ανασφάλεια στο να ζήσει σαν ελεύθερος άνθρωπος… δεν είναι η μάσκα της ασφάλειας… αλλά πρέπει να λέγεται η «μάσκα του δούλου». 

---------------------------------------------------------------------------

Δυστυχώς αγαπητοί μου αδερφοί, με την συμπεριφορά μας και τη στάση μας, χωρίς να το καταλαβαίνουμε βλασφημούμε κατά του Αγίου Πνεύματος και κινδυνεύουμε να ΜΗΝ συγχωρεθούμε ούτε εδώ αλλά ούτε και αιώνια αμφισβητώντας την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Όταν φοβόμαστε να προσκυνήσουμε τις ιερές εικόνες, ν’ ασπασθούμε το χέρι του παπά, να βρεθούμε μέσα στον ιερό ναό, αρνούμαστε στην πράξη την ΣΩΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣΤΙΚΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ!

Όταν θεωρούμε ότι το Άγιο Πνεύμα είναι δυνατόν να μεταδώσει κάτι «κοινὸν ἢ ἀκάθαρτον» αυτό αποτελεί μεγίστη βλασφημία. Ο Θεός, «ὁ Ὤν καὶ ὁ Ἦν καὶ ὁ Ἐρχόμενος» δὲν καταργεῖται, ἐὰν ἐμεῖς δὲν Τὸν πιστεύουμε.

Για να μην ακούσουμε το «…ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;…»  Ματθ. (17, 17) ας ομολογήσουμε με τις πράξεις μας πως εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί πιστεύουμε στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας και σε όλη την αγιασμένη διάχυτη ατμόσφαιρα του Ορθόδοξου του Ιερού Ναού. Δεν περιφρονούμε τις συστάσεις των επιστημόνων της Εκκλησίας, αλλά επιτέλους, αφήστε την Εκκλησία ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ να ρυθμίσει τα του οίκου της με την καθοδήγηση της Ιεράς Συνόδου.

Και τελειώνω την ομιλία μου με τη φράση που είπε ο Μέγας Αντώνιος στους τότε πολυμαθείς και επιστήμονες της εποχής που κατέφυγαν στην έρημο, μιας και είχαν ακούσει τόσα πολλά γι’ αυτόν και ήθελαν να μάθουν πως είχε μορφωθεί τόσο. Και τους λέει την αξέχαστη εκείνη φράση «…Φύγετε εσείς οι πολυμαθείς του κόσμου, ασχοληθείτε με τα γράμματά σας και αφήστε την Εκκλησία με το Νου του Χριστού…».

42. ΚΑΤΕΧΟΝΤΑΣ ΤΟ «ΠΤΥΧΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»

 

Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδερφοί για σημερινό θέμα ομιλίας επέλεξα τον τίτλο, «…Κατέχοντας το Πτυχίο της Ζωής…».

Πολλοί θ’ αναρωτιέστε ποιο είναι αυτό το «Πτυχίο αυτό της Ζωής» και ποιος το εκδίδει;

Αυτό το «Πτυχίο» μήτε εκδίδεται, μήτε αγοράζεται, μήτε μεθοδεύεται… Αλλά κερδίζεται!

Αυτό το Πτυχίο, που θεωρείται ότι πολυτιμότερο μπορεί να κατέχει ένας άνθρωπος, ως απτή απόδειξη της οντολογικής υπάρξεως του, κερδίζεται δια των θυσιών και του μέτρου εκείνου της αγάπης, που ως άνθρωποι κρινόμαστε και εξεταζόμαστε καθημερινά, μέσα από το ερωτηματολόγιο της συνειδήσεως μας, που επαφίεται στην καθημερινή μας προσφορά προς τον συνάνθρωπό μας.

Ο κατώτατος βαθμός που μπορείς να πάρεις;

«…Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν…», αγάπησε τον πλησίον σου όπως τον εαυτόν σου!

Πολύ τώρα θα μου πείτε, «…Μα αυτή είναι η βάση; Φαντάζει δύσκολη!...» Μπορούμε ν’ αγαπήσουμε τον δίπλα μας, τους γύρω μας, όπως αγαπούμε τον εαυτό μας;

Δύσκολο… πολύ δύσκολο… αλλά όχι ακατόρθωτο! Πάμπολλοι το καταφέραμε! Πάμπολλοι θυσιαστήκανε στον βωμό της αγάπης, της προσφοράς. Τόσοι και τόσοι δώσανε τη ζωή τους για τον συνάνθρωπό τους, για την πατρίδα τους, για την οικογένειά τους. Αμέτρητοι ήσαν αυτοί που άφησαν τα πάντα, και έθεσαν τους εαυτούς τους ως διάκονοι τούτου του κόσμου. Δεν είναι μόνο η υλική ελεημοσύνη, υπάρχει και η πνευματική ελεημοσύνη που είναι ανώτερη της πρώτης.

Δείτε τα εικονοστάσια της εκκλησίας μας! Είναι γεμάτα με πρόσωπα αγίων! Στους περισσότερους ο βίος και η πολιτεία των τιμώμενων αυτών προσώπων δεν διαφέρει! Γιατί σε όλους ο βίος και η πολιτεία στηρίχτηκε πάνω στα θεμέλια της Αγάπης και της θυσίας.

Όταν ρωτήθηκα κ. Υποδιοικητά πόσα πτυχία έχετε;

«…Γιατί το ρωτάς αυτό παιδί μου;… είπα

«…Απλά ρωτάω…»

«…Δεν κρίνεται ο άνθρωπος από τα πτυχία των ανθρώπων και πόσα κατέχει…»

«…Εντάξει, το ξέρω… έτσι ρώτησα…»

Γέλασα… και απάντησα με σιγουριά… «…Δεν κατέχω τίποτα…»!

Όσο αθώα και αν ρώτησε ο αγαπητός μου συνάδελφος, δεν απάντησα στο ερώτημά του για τρεις λόγους.

Ο πρώτος για να υποδηλώσω πως ο άνθρωπος δεν κρίνεται από το παρελθόν, αλλά από την παρούσα κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Στην παρούσα εκείνη κατάσταση στην οποία η ίδια η ζωή τον οδήγησε. Δεν συμμετρούν τα κοσμικά πτυχία σ’ αυτό, αλλά η συμβολή του στην κοινωνική προσφορά και στον άνθρωπο.

Ο δεύτερος λόγος, για να τον διδάξω πως τα όποια καλώς ή κακώς κείμενα του παρελθόντος, δεν έχουν θέση στο παρόν, την στιγμή που πλέον τ’ αποστρεφόμαστε και χαράζουμε νέες πορείες. Τώρα είναι καιρός αγώνα, τώρα είναι καιρός αναθεώρησης και οριοθέτησης γραμμής πλεύσης.

Και τρίτον, όσα πτυχία και αν φέρει κάποιος, αν δεν αποκτήσει το «Πτυχίο της Ζωής», τότε όλα μάταια. Όπως μας λέει και η νεκρώσιμος ακολουθία

«…Πάντα ματαιότης τὰ ἀνθρώπινα, ὅσα οὐχ ὑπάρχει μετὰ θάνατον· οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα· ἐπελθὼν γὰρ ὁ θάνατος, ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται…».

Ο Κατέχων το Πτυχίο της Ζωής, γράφεται στο Βιβλίο της Ζωής, το Βιβλίο εκείνο στο οποίο αναγράφονται οι εν τω κόσμω αγωνιζόμενοι, οι κοπιώντες, οι ταλαιπωρημένοι, οι εν τη πίστει στηριζόμενοι και οι υπομένοντες στην Αγάπη Αυτού που εκ παραχωρήσεως τα επέτρεψε, για την ανάδειξη του μεγαλείου της ψυχής, και στην απόδοση του στέφανου του αγώνος και της δόξης.

Κάποιοι από σας θα με ρωτήσετε, πότε χρονικά αποκτάται αυτό το Πτυχίο;

Θα σας απαντήσω πως το Πτυχίο δεν δίνεται με ηλικιακά κριτήρια. Μπορεί κάποιος να του δοθεί από νήπιο ή σε κάποιο άλλο στην έσχατη του ώρα…

Ο άγιος Πορφύριος είπε την αξέχαστη εκείνη φράση «…Τελειώθηκα στην ηλικία των 16…». Τώρα στον καθένα από μας ποια είναι αυτή η χρονική στιγμή, δεν μπορώ να το ξέρω… Ελπίζω όλοι μας να τα καταφέρουμε… Η ραθυμία και η αργία δεν συντείνουν στην επίτευξη του σκοπού αυτού.

Γι’ αυτό στην καθημερινή σας εργασία, να προσέρχεστε με κέφι, με χαρά, με γέλιο γιατί η δική σας συμβολή είναι ξεχωριστή. Μέσα από το δικό σας μεράκι και θέληση για δουλειά θ’ ακολουθήσει σιγά σιγά και ο κατηφής και ο οκνηρός. Μέσα από την δική σας θετική διάθεση, θ’ αναθαρρήσουν και αυτοί που τα βλέπουν σκούρα, μετά από περίοδο δυσκολιών και δοκιμασίας. Μέσα από σας οι θεωρητικά αδύνατοι θα ξεκινήσουν να ελπίζουν γιατί πια δεν θα είναι μόνοι.

Μετά θα δείτε και εσείς, πως όσα επιτύχετε μέσα από την καθημερινότητα της δουλειάς σας δεν θα έχουν πλέον αξία, γιατί όλα θα είναι καρπός της αγάπης που έχετε αναμεταξύ σας καλλιεργήσει. Στόχος πλέον, δεν θα είναι η επίτευξη κι άλλων κατορθωμάτων ή έργων, αλλά η διασφάλιση αυτής της αγάπη, που θα αποτελεί πλέον τροφή της υπάρξεώς μας. Ο άνθρωπος νηστικός από υλική τροφή, μπορεί να ζήσει για μέρες, αλλά χωρίς την πνευματική τροφή της αγάπης δεν ζει ούτε λεπτό.

Και αφού είπαμε για το τι θεωρούμε βάση στο Πτυχίο της Ζωής, πρέπει ν’ αναφέρουμε και ποια θεωρείται και η Μέγιστη Βαθμολογία.

Για ν’ αποκτήσει κάποιος την Μέγιστη Βαθμολογία είναι ν’ αγαπήσεις τον συνάνθρωπό σου όπως ο Κύριος μας αγάπησε. «…Ὅπως σᾶς ἀγάπησα ἐγώ, ἔτσι ν᾽ ἀγαπᾶτε κι ἐσεῖς ὁ ἕνας τὸν ἄλλον…» κατά Ιωάννη (13, 34).

Η απόκτηση της Τέλειας Αγάπης! Τι είναι εν συντομία η Τέλεια Αγάπη;

Να ζητάς ν’ αλλάξεις το δικό σου σώμα με το σώμα κάποιου που πάσχει με ανίατη ασθένεια! Να ζητάς να σηκώσεις τον σταυρό του άλλου με κίνδυνο τη δική σου ζωή! Να σ’ αδικούν και εσύ να προσεύχεσαι με αγάπη γι’ αυτούς που το πράττουν! Να σε δέρνουν και εσύ να φιλάς το χέρι αυτού που σε χειροδίκησε! Αυτές είναι αντενδείξεις τέλειας αγάπης!

Τέλεια αγάπη είναι ν’ αγαπάς όλους το ίδιο! Και αυτούς που σε σέβονται και σ’ αγαπούν αλλά και αυτούς που σε εχθρεύονται! Ποια είναι η αξία της αγάπης αν αγαπάμε αυτούς που μας αγαπούν;

Κάποτε ένας γέροντας ζήτησε από το Θεό ν’ αποκτήσει αγάπη όπως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης που θεωρείται ο Ευαγγελιστής της Αγάπης, που είναι ο μόνος που ακούμπησε το κεφάλι του στο στήθος του Χριστού και ο μόνος που παρέμεινε δίπλα στον Χριστό εν τω Σταυρώ την ύστατη εκείνη ώρα, που οι άλλοι απόστολοι, από το φόβο των Ιουδαίων κρύφτηκαν για να σωθούν.

Και τότε ακούστηκε φωνή εξ ουρανού που του είπε «…Δεν ξέρεις τι ζητάς…»! Θέλει να τονίσει αυτό το παράδειγμα την Αγάπη την τελεία από την συνηθισμένη δική μας η οποία συνήθως είναι επιλεκτική και μερική.

Γι’ αυτό αγαπητοί μου φίλοι, ας αγωνιστούμε σ’ αυτήν την πρόσκαιρη ζωή να αποκτήσουμε το Πτυχίο της Ζωής, το οποίο θα προσδώσει και αξία και στα όποια άλλα πτυχία εν τη παρούσα ζωή αποκτήσουμε! Εξ ού και ο Λόγος του Ευαγγελίου που μας λέει «…Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν…».

Ας ταυτίσουμε το θέλημά μας με το θέλημα του Θεού ώστε να έχουμε αρωγό και παραστάτη τον Κύριο στο διάβα της ζωής μας. Ας νοήσουμε και βιώσουμε τα λόγια του αποστόλου Παύλου που λέει «…Ζω δε ουκέτι εγώ, ζεί δέ εν εμοί Χριστός…». Να είστε όλοι καλά και να εύχεστε για με τον αδελφό σας! Καλή σας δύναμη!

21. "...ΜΑΚΑΡΙΑ Η ΟΔΟΣ..." - Νεκρώσιμος ακολουθία αγίου Ιακώβου Τσαλίκη

 

«…Μακαρία η οδός, ή πορεύει σήμερον, ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως…».

Η εξόδιος ακολουθία ενός από τους μεγαλύτερους αγίους των ημερών μας, του γέροντα Ιακώβου Τσαλίκη.

Η νεκρώσιμος ακολουθία του, δεν είχε πένθιμο αλλά πανηγυρικό και χαρμόσυνο χαρακτήρα, διότι «...τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος των οσίων αυτού...» (Ψαλμ. 115', 6)

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών!

41. Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑ

 

Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί σας χαιρετώ εν Κυρίω!

Σήμερα θα ήθελα να σας μιλήσω για τη σημασία της πνευματικής πατρότητας, που πηγάζει μέσα από την καθημερινή μας ανάγκη για εξομολόγηση και μεταστροφή της πορείας μας προς το θέλημα του Θεού.

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε την τάση προς την αμαρτία εξαιτίας της ανθρώπινης φύσης μας της μεταπτωτικής. Για να μας απαλλάξει ο Θεός από αυτόν τον πνευματικό θάνατο και να μας οδηγήσει στη ζωή το πραγματοποίησε δια του Σταυρού και της Αναστάσεως.

Ο άνθρωπος το μόνο που έχει να κάνει είναι να ομολογήσει τις αμαρτίες του, να τις βάλει στα πόδια του Θεού και να ζητήσει το έλεός Του και τότε ο Πανάγαθος Θεός, του οποίου το έλεος προηγείται της δικαιοσύνης Του, θα τις απομακρύνει από μας, όσο απόμακρη και απρόσιτη είναι η ανατολή από τη δύση Ψαλ. (102,12) «…καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν…» για να μπορέσουμε να ενωθούμε κατά «χάριν» μ’ Αυτόν.

Η άφεση των αμαρτιών επέρχεται ΜΟΝΟ δια του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως. Ακούω διάφορους συνανθρώπους που δεν προσέρχονται στον ιερέα για εξομολόγηση, αλλά προβάλλουν πως δεν χρειάζεται να πας στον πνευματικό, αλλά αν τα πεις εσύ ο ίδιος στο Θεό θα συγχωρεθείς. Δηλαδή για να καταλάβω… κάθομαι σπίτι μου, μπροστά στην Εικόνα του Χριστού και ξεκινώ λέω τις αμαρτίες μου, και μετά στο τέλος αφού πω τι έχω να πω, ζητώ άφεσιν και αυτό είναι όλο; Δηλαδή συγγνώμη αλλά… αν πονώ το δόντι μου θα λέω τον πόνο μου στην φωτογραφία ενός οδοντιάτρου??

Με αυτό τον τρόπο δεν δίνεται άφεση αμαρτιών. Για να ολοκληρωθεί το μυστήριο της εξομολογήσεως πρέπει όλοι μας να μπούμε κάτω από το πετραχήλι του Ιερέα-Πνευματικου Πατρός. Δεν αναρρωτηθήκατε ποτέ σας γιατί ένα δικό σας ατόπημα είναι πιο εύκολο να το πείτε στους φίλους σας, στους γύρω σας, σε ψυχολόγους, ακόμα και σε μεγάλη συνεστίαση ανθρώπων παρά στον Πνευματικό; Ξέρει ο διάβολος να παίζει με τις προαιρέσεις και τις συνειδήσεις των ανθρώπων! Είναι καιρός να αφυπνιστούμε και ν’ αναρωτηθούμε το γιατί;

Τι είπε ο Χριστός στους αποστόλους, του όταν τους έστειλε να κηρύξουν το Λόγο Του σε όλη την οικουμένη;

Τους είπε «…Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἐὰν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὅσα ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ…» Ματθ. (18, 18)

Οι Ιερείς μας είναι κανονικοί διάδοχοι των αγίων αποστόλων με την χειροτονία που λαμβάνουν από τον Επίσκοπον και οι Επίσκοποι μας είναι η παρουσία του Κυρίου μας επί της γής. Ο Χριστός μας δανείζει το χέρι Του στους ιερωμένους. Δια αυτών ενεργεί το Άγιον Πνεύμα. Είναι μέσω αυτών που έδωσε εξουσιοδότηση ο Θεός που θα πάρουμε την συγχωρητική ευχή που λέει

«…Κύριε, ο Θεός ημών, ο τω Πέτρω και τη πόρνη δια δακρύων άφεσιν αμαρτιών δωρησάμενος, και τον τελώνην τα ίδια επιγνόντα πταίσματα δικαιώσας, πρόσδεξαι την εξομολόγησιν του δούλου σου (δείνος) και ει τι επλημμέλησεν εκούσιον ή ακούσιον αμάρτημα, εν λόγω ή έργω ή κατά διάνοιαν, ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός συγχώρησον· συ γαρ ει ο μόνος εξουσίαν έχων αφιέναι αμαρτίας, και σοί σην δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Η χάρις του παναγίου Πνεύματος δια της εμής ελαχιστότητος, έχει σε λελυμένον και συγκεχωρημένον…».

Βλέπετε αγαπητοί μου φίλοι, χωρίς συγχωρητική ευχή, κάτω από το πετραχήλι του παπά δεν έχει συγχώρεση. Δεν το λέω εγώ! Το είπε ο ίδιος ο Κύριος και Θεός ημών.

Ο άνθρωπος λοιπόν συντετριμμένα θα πρέπει να προσέλθει ενώπιον εξομολόγου και να εξομολογήσει όλες του τις αμαρτίες με γνώμονα να μην τις ξαναεπαναλάβει «…Ψαλ. 37,19 ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ ἀναγγελῶ καὶ μεριμνήσω ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας μου…».

Ο άνθρωπος πρέπει αφού μετανοήσει για τα αμαρτήματα στα οποία υπέπεσε, να πάει στον εξομολόγο του - αν δεν έχει εξομολόγο, να βρει κάποιον μόνιμο στον οποίο να εξομολογείται και όχι να πηγαίνει μία στον ένα εφημέριο, την άλλη φορά σε άλλο – και να ομολογήσει ενώπιον του τις αμαρτίες του.

Η συνεχή αλλαγή των πνευματικών πατέρων, δείχνει μια τάση φυγοπονίας, έλλειψη σεβασμού, και έλλειψη υπακοής σ’ εκείνο το άτομο που θα προσπαθήσει γνωρίζοντάς σε φυσικά, να σε βοηθήσει να καλλιεργήσεις τις αρετές εκείνες που θα σε βοηθήσουν να χαράξεις την πορεία σου. (Φυσικά αν συντρέχει πνευματικός σοβαρός λόγος και δεν βρίσκεται ανάπαυση σε κάποιον συγκεκριμένο παπά, μπορεί να γίνει αλλαγή πνευματικού πατρός). Η συνεχή αλλαγή των πνευματικών πατέρων δεν υποδηλώνει πνευματική υγεία αλλά πνευματική αστάθεια και ταραχή. Δεν έχουμε την αυστηρότητα του κανόνος εμείς οι κοσμικοί στο να μην αλλάζουμε τόσο εύκολα πνευματικό πατέρα, αλλά η συνεχή ανεύρεση νέων πατέρων για την πνευματική πατρότητα σίγουρα χρήζει ιδιαίτερης προσοχής ως σημάδι αμφιταλαντευόμενης καρδίας. Είναι κάτι παρόμοιο με το να έχουμε τον προσωπικό μας Ιατρό ο οποίος και γνωρίζει το ιστορικό της υγείας μας.

Όπως προαναφέραμε η συνεχή αλλαγή των πνευματικών πατέρων δείχνει μια τάση

·       + Φυγοπονίας, γιατί δεν αντέχουμε στον οποιοδήποτε κανόνα ή συμβουλή που μας προτρέπει ο πνευματικός για να μας οδηγήσει σε οδό μετάνοιας.

·     + Έλλειψη σεβασμού, είτε γιατί δεν αποδεχόμαστε, είτε δεν δίνουμε τον απαιτούμενο χρόνο στον πνευματικό εκείνο που προσπαθεί να μας βοηθήσει γνωρίζοντάς μας.

·    + Έλλειψη υπακοής, γιατί όταν στριφογυρνούμε δεξιά και αριστερά σημαίνει ότι δεν έχουμε βάλει αρχή στον αγώνα μας και την στιγμή που δεν έχουμε αρχή, δεν θα έχουμε ούτε και τέλος.

Ο παπάς δεν είναι μόνο για τη τέλεση των αγίων Μυστηρίων και των μνημόσυνων. Ο παπάς είναι και πατέρας, φέρει την πνευματική πατρότητα. Είναι αυτός που θα μας κατευθύνει πώς να βαδίσουμε μέσα από τα λάθη μας. Διακρίνοντας πως τείνει να υποπέσει στην αμαρτία η ψυχή μας, θα μας προτρέψει πως να ξαναβρούμε το δρόμο της Αλήθειας και της Χάριτος. Είναι αυτός που θα μας παρηγορήσει στην πτώση και στα προβλήματά μας. Είναι αυτός που στις δύσκολες στιγμές μας θα συμπροσευχηθεί μαζί μας. Είναι αυτός που όταν αδυνατούμε να τελέσουμε τον κανόνα της προσευχής μας ένεκα της αρρώστιας μας, ή του δύσκολου εν ζωή προγράμματός μας, θα τον κάνει αυτός για μας. Είναι αυτός που όταν κουραστούμε από τις κατά καιρό μετάνοιες, θα τις συνεχίσει αυτός. Είναι αυτός που σαν άλλος Κυρηναίος, θ’ ανασηκώνει εν διαρκή το δικό μας σταυρό. Να μας πάει λίγο παραπέρα δίνοντάς μας την ώθηση για να τον ανασηκώσουμε και πάλι.

Είναι αυτός που θα  μας δώσει ευλογία να κοινωνήσουμε παρά την αναξιότητά μας. Είναι αυτός που θα μας δώσει ευλογία να μην νηστεύσουμε όταν οι συνθήκες το παραχωρούν, παίρνοντας μ’ αυτό τον τρόπο, χωρίς την τήρηση του κανόνα της νηστείας, πλήρη το μισθό μας από το Θεό διότι διεπόμαστε κάτω από την ευλογία του πατρός μας. Είναι ο δροσερός ίσκιος σε μια καυτή βασανιστική μέρα. Είναι ο ζωντανός φάρος της εν κόσμο ζωής μας ώστε μέσου αυτού να εφαρμόζεται εν διαρκή ο Λόγος του Θεού «…Δεύτε προς με, πάντες οι κοπιώντες, καγώ αναπαύσω υμάς…».

Μέσα από τον παρήγορο λόγο του, ο άνθρωπος θα βρει ανάπαυση και θα ενισχυθεί ψυχικά με όπλα πνευματικά για τη συνέχεια.

Όπως ο κάθε άνθρωπος έχει τον προσωπικό του γιατρό που παρακολουθείται τακτικά, μέσα από προγραμματισμένες ετήσιες αναλύσεις, έτσι και ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται επιτακτικά τον δικό του προσωπικό πνευματικό πατέρα που θα τον στηρίζει στις πάμπολλες δοκιμασίες του πνευματικού μας αγώνα. Μέσα από την πνευματική του διαπαιδαγώγηση, θα μετουσιώσει την πνευματική μας αρρώστια σε πνευματική ίαση, όπου η ψυχή του ανθρώπου πλέον καθάρια, κατάλευκη σαν χιόνι, θα φέγγει υπέρλαμπρη, φωταυγής, πανώρια, γιατί θα είναι πλέον αποδέκτης της θείας Χάριτος.

Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Αμάρτησες αδελφέ λέει ο άγιος, ένας μόνος λόγος χρειάζεται «…Αμάρτησα…»!

Κατηγόρησε εσύ πρώτος τον εαυτό σου γιατί αν δεν το κάνεις, θα έχεις κατήγορό σου το διάβολο. «…Πρόλαβε, λοιπόν, και άρπαξέ του το αξίωμα, γιατί πράγματι αξίωμά του είναι το να κατηγορεί…». Αν δεν το κάνεις δεν μπορεί να σωπάσει!

«…Λέγε πρώτος εσύ τις αμαρτίες σου, για να δικαιωθείς…» (Ησαΐα 43:26)

«…Μπες στην εκκλησία βρες τον ιερέα και πες μετανοημένος «Αμάρτησα»…»

Δεν χρειάζονται ούτε πολλά λόγια ούτε κόπος, ούτε έξοδα, αλλά και ούτε τίποτα παρόμοια. Ένας λόγος μόνο: «Αμάρτησα».​

Ας καλλιεργήσουμε όλοι μέσα μας «φόβο Θεού» γιατί «αρχή σοφίας φόβος Θεού». Ο φόβος Θεού είναι ο πατέρας της προσοχής και η προσοχή είναι η μητέρα της νοερής ησυχίας. Ο φόβος του Θεού ξυπνά την συνείδηση που κοιμάται, πράγμα που την κάνει να δει την ασχήμιά της, σαν μέσα σε αμόλυντο και καθαρό νερό.

Ο φόβος Θεού παράγει και δάκρυα τα οποία σβήνουν τη φωτιά που πρόκειται να πάμε αν ζούμε μέσα στην ασωτία, βουτηγμένοι μέσα στα πάθη μας, αμετανόητοι και ασύνετοι. Το δάκρυ ξεπλένει τη ψυχή και το σώμα, γιατί το δάκρυ καθώς κατεβαίνει από πάνω, ξεπλένει και αγιάζει όλο το σώμα.

Ας προσερχόμαστε στο μυστήριο της εξομολογήσεως πιο τακτικά και πιο επιβεβλημένα, όπως προγραμματίζουμε την έξοδο μας για παγωτό ή καφέ, έτσι, με την ίδια συχνότητα.

Καλό αγώνα αγαπητοί μου φίλοι όπου και αν είσθε και εύχομαι να τα πούμε σύντομα Θεού θέλοντος.