36. Η ΔΥΣΠΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ, ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΑΓΑΠΑΤΕ ΚΑΙ ΝΟΙΑΖΕΣΤΕ!

Συχνά πυκνά με βαραίνει ο λογισμός! Καλά ο κόσμος έχει μπροστά του το Μέγα Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Το υπέρτατο όπλο που έχει ο άνθρωπος στην κοσμική του ζωή! Το ίδιο το Αίμα και το Σώμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού! Γιατί αρνείται να το χρησιμοποιήσει; Γιατί ο άνθρωπος αδιαφορεί σ’ αυτή την αγάπη, σ’ αυτή τη μεγαλειώδες δωρεά του Θεού, που ο ίδιος εξακολουθεί να προσφέρεται, να προσμένει, και να πορεύεται προς εμάς;

Προβληματίστηκα πάρα πολύ και στεναχωρήθηκα βλέποντας στο διαδίκτυο όλη αυτήν την παραφιλολογία και δυσπιστία από μεγάλη μάζα ανθρώπων, περί Θείας Κοινωνίας, στο κατά πόσο μεταδίδεται ο ιός κατά τη Θεία Μετάληψη! Άλλοι να ισχυρίζονται ότι πρέπει να παίρνουμε τον άρτο και να τον βουτάμε από μόνοι μας στο άγιο Δισκοπότηρο!  Άλλοι, ζητούν να χρησιμοποιούνται πλαστικά κουταλάκια, τα οποία θα πετάγονται κατόπιν σε κάλαθο, ασχέτως αν γι’ αυτούς δεν σημαίνει ότι μ’ αυτόν τον τρόπο, πετώντας το κουταλάκι, πετάς τη Θεία Κοινωνία! Άκουσα τόσες μηχανουργίες που λες, πράγματι, όντως είναι «άβυσσος» η ψυχή του ανθρώπου. Όπως κατά την εις Θεόν ανάβασιν δεν υπάρχει κάποια οροφή, αλλά οροφή είναι ο Ίδιος ο απρόσιτος Θεός, έτσι και η πτώση του ανθρώπου δεν έχει τελειωμό, όταν εγκλωβιστεί μέσα στα δεσμά των παθών και της αμαρτίας!

Σκέφτηκα ν’ αναρτήσω δημόσια πως θέτω την αναξιότητά μου, ως εθελοντή, στην επιβεβαίωση της ΜΗ μετάδοσης του ιού κατά τη Θεία Κοινωνία. Πως θα γινόταν αυτό;

Ένας ιερέας θα μπορούσε να κοινωνήσει αν όχι ΟΛΟΥΣ, όσους περισσότερους βούλεται και μπορεί ανθρώπους, θετικούς στον κορωνοϊό! Κατόπιν, η αναξιότητά μου, μαζί με όσους άλλους θέλουν να προσέλθουν, να πηγαίναμε να κοινωνήσουμε, από το ΙΔΙΟ άγιο Δισκοπότηρο που ο ιερέας κοινώνησε τόσους ασθενείς! Αυτό έλεγα μέσα μου πως είναι μια πράξη βεβαίωσης του λόγου, πως η ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΝΟΣΕΙ, ΑΛΛΑ ΜΗΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑΔΙΔΕΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ, αλλά όσοι προσέρχονται ταπεινά σ’ Αυτόν, καθαγιάζονται και φέρουν μέσα τους, το ΥΠΕΡΤΑΤΟ όπλο εναντίον κάθε νόσους, ώστε άπαντες βλέποντάς το θαύμα να πεισθούν!

Όταν όμως ανάφερα τις προθέσεις μου σε μερικούς που «ΑΝΤΙΤΑΣΟΝΤΑΙ» με το θέμα της Θείας Κοινωνίας, ρωτώντας τους πως αν αυτό γίνει πράξη, και δείτε «ιδίας όμμασιν» πως δεν μεταδίδεται η νόσος, θα πιστεύατε;

Η απάντηση που πήρα προς θαυμασμό μου ήταν «…ΟΧΙ…» ή «…ΕΤΥΧΕ, δεν σημαίνει κάτι…»! Αυτή η ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΗ άρνηση των συνανθρώπων μου, που στην αρχή με προβλημάτιζε, με βοήθησε να καταλάβω βαθύτερα τα λόγια της Αγίας Γραφής. Η δυσπιστία αυτοί των ανθρώπων απαντάται κάτω απ’ αυτά τα δύο χωρία!

Στο 7^ο από τα 12 Ευαγγέλια της Μεγάλης Πέμπτης και συγκεκριμένα στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο κεφ. 27 στίχους 40 & 42

Ø  Α. «…σῶσον σεαυτόν· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, κατάβηθι ἀπὸ τοῦ σταυροῦ.  …καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ καὶ πιστεύσομεν ἐπ᾿ αὐτῷ…»

Όλοι αυτοί σταύρωσαν το Χριστό επειδή δεν μπορούσαν αν δουν την θεότητά του Προσώπου Του, τον κορόιδευαν και τον χλεύαζαν λέγοντάς του «…Να κατεβεί από το σταυρό, να σώσει τον εαυτόν Του, ώστε και οι ίδιοι να πιστεύσουσιν…». Αλλά ο Χριστός δεν απαντούσε στους χλευασμούς και στην υποκρισία των ανθρώπων. Αδιάλειπτα προσεύχετο υπέρ πάντων «…Πάτερ, φησὶν, ἄφες αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι…». Γιατί ως «…ετάζων καρδίας και νεφρούς…» Θεός, γνώριζε πως τα λόγια τους ήταν ψεύτικα! Γιατί και να κατέβαινε από το Σταυρό, πάλι δεν θα πίστευαν, αλλά και την αμαρτία του κόσμου τότε δεν θα «εγήγερτο»! Ο Ίδιος επρόκειτο να κατέβει ΜΕΧΡΙΣ ΑΔΟΥ για να σώσει όλους του σταυρωθέντες Του, καταργώντας τον ίδιο τον θάνατο με την τριήμερο έγερσίν Του, και όχι απλά να κατέβει από το Σταυρό. Ποιο από τα δύο είναι πιο θαυμαστό; Να κατέβεις εις τον Άδη, καταργώντας του το κράτος; Ή να κατέβεις απλά από το σταυρό;

Οι ίδιοι οι επικριτές και οι χλευαστές Του, δεν ήσαν πάλι αυτοί που είδαν την ανάσταση του Λαζάρου, μετά από την 4ήμερη κοίμηση και ταφή του; Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει 4ημερη ταφή ενός ανθρώπου; Σημαίνει το σώμα ξεκίνησε ήδη ν’ αποσυντίθεται! Ξεκίνησε να σαπωνοποιείται! Αλλά και πάλι δεν υπήρξε αδύνατο για τον Κύριο της Ζωής και του Θανάτου! Η ανάσταση αυτού του Λαζάρου, αποστόμωσε και τους καινούριους πολέμιους της πίστεως, που μιλούν για νεκρανάσταση νεκρών! 

Ο Χριστός μας, τόσους νεκρούς ανάστησε, τόσους δαιμονισμένους ελευθέρωσε, τόσους τυφλούς εθεράπευσε, τόσους παράλυτους σήκωσε από το κρεβάτι του πόνου! Αλλά και πάλι οι άνθρωποι δεν πιστεύσαν!

Μέσα στα τόσα και τόσα θαύματα συνέχισαν να ζητούν «…τί οὖν ποιεῖς σὺ σημεῖον ἵνα ἴδωμεν καὶ πιστεύσωμέν σοι;…». Ο Θεός ήρθε να διδάξει ταπείνωση και αγάπη; Εκεί που ήτο αρκετό ο Λόγος Του, δεν προέβαινε σε θαύματα. Εκεί που έβλεπε σκληρές τις καρδιές των ανθρώπων επέτρεπε το θαύμα για να τους αφυπνίσει από το λήθαργο στον οποίο είχαν επιπέσει! Οι Φαρισαίοι ακόμα ζητούν σημεία, κεραυνούς, σεισμούς, στοιχεία τρόμου και επιβολής! Αυτά όλα δεν είναι αδύνατα για το Θεό! Το κάλεσμα του είναι για όλους! Αλλά οι ταπεινοί τη καρδία ΑΚΟΥΝΕ το κάλεσμά του! Στην Γ στάση των χαιρετισμών της Παναγίας μας λέει «…επί γης εφάνη ταπεινός άνθρωπος, βουλόμενος ελκύσαι προς το ύψος, τους αυτώ βοώντας…». Θέλησε να τραβήξει στο ύψος της θεότητός Του, τους ταπεινούς εκείνους ανθρώπους που τον αναγνωρίζουν και τον τιμούν!

Οι άρχοντες τούτου του κόσμου ζητούν ακόμα τα σημεία να πιστεύσουν! Η πολιτεία τους πόρω απέχει από το θέλημα του Θεού!

Με το θάνατό Του επί Σταυρού

«…τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη, καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς…»

Σπάσανε τα μνήματα και πολλά σώματα αγίων σηκώθηκαν και περιφέρονταν μέσα στην πόλη της Ιερουσαλήμ! Μήπως τότε πάλι πίστευσαν; ΟΧΙ!!

Το άλλο σημείο που επαληθεύει του λόγου το αληθές είναι Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο

Που λέει ο πλούσιος στον Πατριάρχη Αβραάμ «… ερωτώ ουν σε, πάτερ, ίνα πέμψης αυτόν εις τον οίκον του πατρός μου· έχω γαρ πέντε αδελφούς· όπως διαμαρτύρεται αυτοίς, ίνα μη και αυτοί έλθωσιν εις τον τόπον τούτον της βασάνου» (Λουκ. (16, (27 - 28))

Με τον Αβραάμ να του απαντά δίνοντες καθαρές και πειστικές απαντήσεις στον πλούσιο!

 «… έχουσι Μωυσέα και τους προφήτας· ακουσάτωσαν αυτών/ ο δε είπεν, ουχί, πάτερ Αβραάμ, αλλ’ εάν τις εκ νεκρών πορευθή προς αυτούς, μετανοήσουσιν· είπε δε αυτώ· ει Μωυσέως και των προφητών ουκ ακούουσιν, ουδέ εάν τις εκ νεκρών αναστή πεισθήσονται» (Λουκ. ιστ’ 29-31).

Δεν είχε νόημα να ξαναγυρίσει ο Λάζαρος στον κόσμο και να προειδοποιήσει τους ανθρώπους για το τι τους περιμένει μετά το θάνατό τους, αφού ο Μωυσής κι οι προφήτες είχαν πει όλα όσα έπρεπε να κάνουν για να σωθούν; Χιλιάδες χιλιάδων άνθρωποι σώθηκαν όχι από μαρτυρίες νεκρών, αλλά ζώντων. Όταν λοιπόν τόσες χιλιάδες άνθρωποι σώθηκαν ακούγοντας το Μωυσή και τους προφήτες, έτσι μπορούν να σωθούν και τ’ αδέρφια σου.

Ας μην μας παραξενεύει λοιπόν που υπάρχει μια τέτοια αποστασία και μια τόση δυσπιστία στον κόσμο! Αναγάγαμε το Θεό στα δικά μας μέτρα τηρώντας το κατά το δοκούν και όχι κατά το αρεστό στο θεό!

Εκπέσαμε από το ύψος της πρώιμης εκείνης αγάπης των αρχαιοτάτων χρόνων, που έκανε τον άνθρωπο «ένα» με το Θεό. Μεταμορφώσαμε την εκκλησία από εμπειρία σε ιδεολογία, από ζωντανή πραγματικότητα σε ηθικές αρχές, μεγάλες αξίες και ψηλά ιδανικά.

Μια είναι η γνώση, το να μάθουμε να αγαπάμε το Θεό και μετά «…ταῦτα πάντα προστεθήσεται…» (Ματθ. 6, 33)

 Ας συνεχίσουμε να έχουμε κατά νου τα λόγια του Άγιου Ιωάννης του Σιναΐτη που μας λέει «…Η προσευχή είναι η διατήρηση του κόσμου. Ο κόσμος υπάρχει γιατί υπάρχει η προσευχή…» και στον λόγο του αυτό έρχεται να προσθέσει ο Άγιος Σιλουανός ότι «…το τέλος θα ’ρθει όταν θα πάψει η προσευχή…».

Ας μην ξεχνάμε αδερφοί μου, ότι μόνο εν τη εκκλησία είναι η σωτηρία του ανθρώπου. Μόνο εν τη εκκλησία πραγματοποιείται το μεγάλο μυστήριο της μεταβολής των τιμίων δώρων. Μόνο εν τη εκκλησία γίνεται η Θεία Κοινωνία. Μόνο εν τη εκκλησία γίνεται και επαληθεύεται ο λόγος του Κυρίου «…ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ…»! Μόνο εν τη εκκλησία επαληθεύεται το «…γεύσασθε και ίδετε ότι Χρηστός ο Κύριος…»!

Δηλαδή εν κατακλείδι «…γεύσασθε και ίδετε ότι Χριστός ο Κύριος…» σημαίνει ότι ελάτε και φάτε, γευθείτε το σώμα και το αίμα του Χριστού, για να καταλάβετε ότι είναι ο Χριστός! Και εμείς οι χριστιανοί «…ὃ ἀκηκόαμεν, ὃ ἑωράκαμεν,  ὃ ἐψηλάφησαμεν…» αυτός είναι ο Χριστός. Δηλαδή και τον ακούσαμε, και τον είδαμε και τον αγγίξαμε.

Έτσι και ο χριστιανός, όταν τρώει το αίμα και το Σώμα του Χριστού ξέρει ότι είναι ο Χριστός!

Γι’ αυτό επιμένουμε, ότι η θεία κοινωνία είναι ο Χριστός, διότι τον εγευτήκαμε, τον εννοήσαμε, τον αισθανθήκαμε στις καρδιές μας, ότι ΟΝΤΩΣ αυτό που κοινωνώ, δεν είναι ψωμάκι αλλά ούτε και κρασάκι! Είναι το σώμα και το Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού του Σταυρωθέντος και Αναστάντος για την ημετέρα σωτηρία.

ΝΑ ΕΥΧΕΣΤΕ! ΜΕΘ ΗΜΩΝ Ο ΘΕΟΣ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

==================================================