Πλησιάζει η Κυριακή των Βαΐων,
έρχεται ο Κύριος στην Ιερουσαλήμ να μας συναντήσει, να μας προαναγγέλλει το
χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασής Του… και ότι για μένα, για σένα θα κατέλθει εις
Άδη… Ναι αγαπητέ μου, γι αυτό ο Θεός είναι ΜΕΓΑΣ, όχι για το ύψος της
Παντοδυναμίας Του, αλλά για το ύψος της φιλανθρωπίας Του!
Θα μπει ο Κύριος το βράδυ στην πόλη
μας, στη Λευκωσία, στη Λεμεσό, στη Λάρνακα, στην Πάφο, στην Αμμόχωστο, στη
Μόρφου, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στα Ιωάννινα, στα νησιά…
έρχεται ο Κύριος εν τω μέσω της νυχτός… Μα που είσαι κόσμε;
Έρχεται ο Κύριός Σου, ο Σωτήρας σου!
Που είστε αγαπημένοι μου συνάνθρωποι, που είστε αδέρφια μου; Είναι εδώ ο Θεός,
δεν τον βλέπετε; Δεν τον ακούτε; Φωνάζει «…Μη φοβού, ακολούθει μοι…» Γιατί δεν
τον ακούτε; Που είστε; Κρύβεστε;
Είναι έξω ο Κύριος… μας καλεί να
πάμε πίσω Του, να μπούμε μαζί στο Ναό, να ξεκινήσει η πορεία προς την Ανάσταση,
προς τη δική μας Ανάσταση!
«…Δεν μπορούμε Κύριε!, του φωνάζω
δειλά! Μας κλείσανε μέσα για τον ιό! Μας
στερούνε την τροφή Σου!... Μας στερούνε την ελευθερία, που ΕΣΥ μας έδωσες και
που ποτέ ως Θεός των απάντων, δεν παρέβηκες… Κύριε, συγχώρα με που δεν μπορώ να νοήσω!
Κάποιοι λένε πως ενδιαφέρονται για την υγεία μας και την κατάστασή μας, με το
να μας κρατάνε φυλακισμένους… και όχι μόνο αυτό Κύριε… αλλά με το επιτίμιο το 1/3 του «νομίσματος του
Καίσαρι», ώστε να συνεχίσουν να μας προστατεύουν ως φυλακισμένους. Τι είδους αγάπη είναι αυτή Χριστέ μου, δεν γνωρίζω,
αλλά φώτισόν με να μπορέσω να διακρίνω… Έχει καθόλου σχέση με το «δικαιοσύνη
μάθετε οι ενοικούντες επί της γης…»;
Σ’ εμένα τον ασήμαντο, άλλα έδειξες
Κύριε, και θαύμασα το Μεγαλείο Σου! Δεν μου ζήτησες το μισθό μου, αλλά ως
Κύριος των πάντων με έθεσες διαχειριστή της περιουσίας Σου και ποτέ δεν μου
στέρησες το φαγητό, δίνοντας μου καθημερινά πλούσια τα ελέη Σου! Για το μισθό
μου, με διαβεβαίωσες πως δεν θα τον
πειράξει κανείς, γιατί ΕΣΥ είσαι ο φύλακας των θησαυροφυλακίου της καρδιάς μου,
με επιτόκια εκατονταπλάσια απ’ αυτά των ανθρώπων! Με έμαθες να ΜΗΝ παίρνω ποτέ
από τους φτωχούς αλλά να προσφέρω… ΕΣΥ μου το έμαθες αυτό Κύριε, και τούτο ποιήσωμεν!
Μου έμαθες να μην αδικώ κανένα και θα χω, όσα Σου ζητήσω…
Μην μας αφήνεις άλλο Κύριε, στο συνεχή
ξεπεσμό και στην κατρακύλα που τα πάθη και η αποστασία μας οδήγησαν! Μην το
κάνεις για μας Κύριε, γιατί ημάρτομεν ενώπιων Σου, ενώπιον των ανθρώπων,
ενώπιον του Ουρανού και των αγγέλων… Ας έλθει η θεία παρέμβασή Σου, για τα
παιδιά μας, τα δικά Σου παιδιά, με την υπόσχεση να μην τ’ αλλοιώσουμε άλλο από
την αγγελική τους κλίση!
Πάρε μας ως βρέφη στην αγκαλιά Σου…
έχουμε ανάγκη τη φροντίδα Σου! Εσύ είσαι ο Υιός και κανένας ιός δεν έχει
εξουσία! Εσύ είσαι η ΑΡΧΗ και το ΤΕΛΟΣ! Μην αφήσεις τις «…βουλές και σχέδια των
εθνών…» να συμπαρασύρουν ημάς εις όλεθρων! Κύριε διασκεδάζεις βουλές εθνών,
αθετείς λογισμούς λαών και βουλές αρχόντων. Η βουλή Σου στον αιώνα μένει, γιατί
ξεχάσαμε ότι Εσύ είσαι ο Κύριος της ιστορίας!
Χανόμαστε Κύριε! «…Ανάστα Κύριε, σώσον
με ο Θεός μου…»! Ανάστα Κύριε! Εγέρθου εκ του θρόνου Σου και κλίνων το βλέμα
στους αρχαγγέλους Σου, ίνα στείλουν τα τάγματα των αγγέλων να σηκώσουν τον πόνο
των ανθρώπων. Ας σημειωθεί εφ’ ημάς το φως της Αναστάσεώς Σου. Ανάστα Κύριε… !
Μην μας βλέπεις τώρα στα σπίτια μας
ραθυμούντες και στον «ύπνο καταινεχθείς». Ας ηχήσουν οι καμπάνες του ερχομού
Σου Κύριε… Θα σηκωθούμε και θα γίνουμε γρηγορούντες! Φώναξέ μας Κύριε και θα
βγούμε στο δρόμο… Θα κάνουμε εκκλησία κάθε πέτρα, κάθε γωνιά, κάθε σπίτι…
Κάλεσέ μας Κύριε, κάλεσέ μας… «…διότι φως τα προστάγματά Σου επί της γης…»!
Ανάνηψον ημάς Κύριε που κυλιόμαστε
στην λάσπη με τους χοίρους… και δώσε να νοήσουμε το φως της δόξας Σου που
κρύβετε μέσα μας! Και καθώς εμείς θ’ ανεβαίνουμε εις το ύψος της θεότητάς Σου,
θα κράζουμε το «…Άγιος άγιος άγιος ει ο Θεός ημών δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς…»!!!
Ανάστα Κύριε και σώσον ημάς!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου