Κυριακή 12 Απριλίου 2020

ΝΖ'. ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΨΑΛΜΩΝ 32, 73, 77, 88, - ΕΙΣ ΕΛΕΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

77, 1 Οι λαοί οὐκ ἐπίστευσαν ἐν τῷ Θεῷ οὐδὲ ἤλπισαν ἐπὶ τὸ σωτήριον αὐτοῦ

77, 2 καὶ προσέθεντο ἔτι τοῦ ἁμαρτάνειν αὐτῷ, παρεπίκραναν τὸν Ὕψιστον

77, 3 ἐπελάθοντο τῶν εὐεργεσιῶν αὐτοῦ καὶ τῶν θαυμασίων αὐτοῦ, ὧν ἔδειξεν αὐτοῖς,

77, 4 παρεπίκραναν τὸν Θεὸν τὸν Ὕψιστον καὶ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ οὐκ ἐφυλάξαντο.

73, 5 Εἶπαν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν αἱ συγγένειαι αὐτῶν ἐπὶ τὸ αὐτό· δεῦτε καὶ καταπαύσωμεν πάσας τὰς ἑορτὰς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τῆς γῆς.

73, 6 Τὰ σημεῖα αὐτῶν οὐκ εἴδομεν, οὐκ ἔστιν ἔτι προφήτης, καὶ ἡμᾶς οὐ γνώσεται ἔτι.

73, 7 Εχθρὸς ὠνείδισε τὸν Κύριον, καὶ λαὸς ἄφρων παρώξυνε τὸ ὄνομά σου.

88, 8 Κύριε ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, τίς ὅμοιός σοι; δυνατὸς εἶ, Κύριε, καὶ ἡ ἀλήθειά σου κύκλῳ σου.

88, 9 Εως πότε, Κύριε, ἀποστρέφῃ εἰς τέλος, ἐκκαυθήσεται ὡς πῦρ ἡ ὀργή σου;

88, 10 Ποῦ ἐστι τὰ ἐλέη σου τὰ ἀρχαῖα, Κύριε, ἃ ὤμοσας τῷ Δαυΐδ ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου;

88, 11 Μνήσθητι, Κύριε, τοῦ ὀνειδισμοῦ τῶν δούλων σου, οὗ ὑπέσχον ἐν τῷ κόλπῳ πολλῶν ἐθνῶν!

77, 12 Καὶ ἐξηγέρθη ὡς ὁ ὑπνῶν Κύριος, ὡς δυνατὸς κεκραιπαληκὼς ἐξ οἴνου, καὶ ἐπάταξε τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω, ὄνειδος αἰώνιον ἔδωκεν αὐτοῖς.

32, 13 φοβηθήτω τὸν Κύριον πᾶσα ἡ γῆ, ἀπ᾿ αὐτοῦ δὲ σαλευθήτωσαν πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν οἰκουμένην·

73, 14 Έπαρον τὰς χεῖράς σου ἐπὶ τὰς ὑπερηφανίας αὐτῶν εἰς τέλος, ὅσα ἐπονηρεύσατο ὁ ἐχθρὸς ἐν τοῖς ἁγίοις σου.

88, 15 Εταπείνωσας ὡς τραυματίαν ὑπερήφανον, ἐν τῷ βραχίονι τῆς δυνάμεώς σου διεσκόρπισας τοὺς ἐχθρούς σου,

77, 16 Εξαπέστειλεν εἰς αὐτοὺς ὀργὴν θυμοῦ αὐτοῦ, θυμὸν καὶ ὀργὴν καὶ θλῖψιν, ἀποστολὴν δι᾿ ἀγγέλων πονηρῶν.

73, 17 καὶ ἐνεκαυχήσαντο οἱ μισοῦντές σε ἐν μέσῳ τῆς ἑορτῆς σου, ἔθεντο τὰ σημεῖα αὐτῶν σημεῖα καὶ οὐκ ἔγνωσαν.

73, 18 Ενεπύρισαν ἐν πυρὶ τὸ ἁγιαστήριόν σου, εἰς τὴν γῆν ἐβεβήλωσαν τὸ σκήνωμα τοῦ ὀνόματός σου.

32, 19 Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων·ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα μένει.

73, 20 Εκραταίωσας ἐν τῇ δυνάμει σου τὴν θάλασσαν, σὺ συνέτριψας τὰς κεφαλὰς τῶν δρακόντων ἐπὶ τοῦ ὕδατος. σὺ συνέθλασας τὴν κεφαλὴν τοῦ δράκοντος,

73, 21 ἐπίβλεψον εἰς τὴν διαθήκην σου, ὅτι ἐπληρώθησαν οἱ ἐσκοτισμένοι τῆς γῆς οἴκων ἀνομιῶν.

73, 22 μὴ ἀποστραφήτω τεταπεινωμένος καὶ κατῃσχυμένος· πτωχὸς καὶ πένης αἰνέσουσι τὸ ὄνομά σου.

32, 23 ἐξ οὐρανοῦ ἐπέβλεψεν ὁ Κύριος, εἶδε πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων·

32, 24 ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου αὐτοῦ ἐπέβλεψεν ἐπὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν,

32, 25 ἰδοὺ οἱ ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτὸν τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ,

32, 26 Ρύσασθαι ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς αὐτῶν καὶ διαθρέψαι αὐτοὺς ἐν λιμῷ.

27, 27 Η ψυχὴ ἡμῶν ὑπομενεῖ τῷ Κυρίῳ, ὅτι βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστὴς ἡμῶν ἐστιν· καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐπ᾿ ἐλπίδι, καὶ οὐκ ἐδειλίασαν.

77, 28 Καὶ εἰσήγαγεν αὐτοὺς εἰς ὄρος ἁγιάσματος αὐτοῦ, ὄρος τοῦτο, ὃ ἐκτήσατο ἡ δεξιὰ αὐτοῦ,

73, 29 Μὴ ἐπιλάθῃ τῆς φωνῆς τῶν ἱκετῶν σου· ἡ ὑπερηφανία τῶν μισούντων σε ἀνέβη διὰ παντός.

88, 30 Μακάριος ὁ λαὸς ὁ γινώσκων ἀλαλαγμόν· Κύριε, ἐν τῷ φωτὶ τοῦ προσώπου σου πορεύσονται

88, 31 Τὸ δὲ ἔλεός μου οὐ μὴ διασκεδάσω ἀπ᾿ αὐτῶν, οὐδ᾿ οὐ μὴ ἀδικήσω ἐν τῇ ἀληθείᾳ μου, οὐδ᾿ οὐ μὴ βεβηλώσω τὴν διαθήκην μου καὶ τὰ ἐκπορευόμενα διὰ τῶν χειλέων μου οὐ μὴ ἀθετήσω.

32, 32 Μακάριον τὸ ἔθνος, οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ, λαός, ὃν ἐξελέξατο εἰς κληρονομίαν ἑαυτῷ.

88, 33 Εὐλογητὸς Κύριος εἰς τὸν αἰῶνα. γένοιτο γένοιτο.

ΣΕ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ

1 Οι λαοί δεν πίστεψαν στον Θεό, ούτε ήλπισαν εις την σωτηρία τους, την οποίαν Αυτός θα τους έδιδε.

2 Αλλά προσέθεσαν πάλιν νέες αμαρτίες και πίκραναν τον Ύψιστων,

3 Λησμόνησαν τις ευεργεσίες του Θεού και τα θαυμαστά έργα, τα οποία ολοφάνερα είχε δείξει προς αυτούς ο Κύριος.

4 Παραπίκραναν και εξόργισαν τον Ύψιστων, και τις εντολές Αυτού δεν τήρησαν.

5 Είπαν από κοινού εις τις καρδιές τους, οι φυλές και συγγενείς τους· Ελάτε και ας θέσουμε οριστικό τέρμα εις όλες τις εορτές του Θεού από την γη, ώστε να μη γίνουν ποτέ πλέον!

6 Είπαν εν συνεχεία· Δεν είδαμε άλλως τε κανένα από τα σημεία και τα θαύματα, με τα οποία λέγουν ότι ο Θεός τους προστάτευε. Δεν υπάρχει πλέον προφήτης μεταξύ τους και δεν θα μάθει ο Θεός τους αυτά, τα οποία ημείς πράττουμε.

7 Άνθρωπος και λαός, ως εχθρός, εξ αιτίας της ασεβείας του, ύβρισε και χλεύασε τον Κύριο.

8 Ω Κύριε και Θεέ! Των ουράνιων αγγελικών δυνάμεων, ποιός είναι δυνατόν να συγκριθεί προς Σε; Συ Κύριε, είσαι παντοδύναμος και η αλήθειά σου σε περιβάλλει και ακτινοβολείται γύρω σου!

9 Έως πότε, Κύριε, θα αποστρέφεις τελείως από ημάς το πρόσωπόν Σου και η οργή σου θα ανάβει ολονέν και περισσότερων ως πυρκαγιά;

10 Που είναι, λοιπόν, Κύριε, τα αρχαία ελέη Σου, τα οποία με όρκο υπεσχέθης εν τη φιλαλήθειά Σου προς τον Δαυίδ;

11 Ενθυμήσου, Κύριε, και δες τον εξευτελισμό και την καταισχύνη των δούλων Σου, των ομοεθνών μου, την οποίαν υπέστησαν μέχρι εις τα κατάβαθα της καρδίας τους εκ μέρους πολλών εθνών!

12 Και τότε, ο μακρόθυμος Κύριος ηγέρθη από την φαινομενική απραξία Του, όπως εγείρεται ο ξύπνων από τον ύπνο του, όπως ο γίγας που συνέρχεται από την μέθη του. Και κτύπησε τους εχθρούς Του, τους έτρεψε πανικόβλητους εις φυγή και έδωκε εις αυτούς αιωνία καταισχύνη με την ταπεινωτική ήττα τους!

13 Τον παντοδύναμο, λοιπόν, αυτόν Κύριο ας φοβηθεί όλος ο κόσμος! Ενώπιων Του, ας συγκλονισθούν και ας συγκινηθούν βαθύτατα όλοι οι κάτοικοι της οικουμένης!

14 Σήκωσε τας χείρας Σου και κτύπα με ορμή τις αλαζονικές επάρσεις των εχθρών Σου. Σύντριψε τους εξ ολοκλήρου ένεκα των κακουργημάτων, που τόλμησαν οι εχθροί Σου να διαπράξουν εις βάρος των αγίων Σου.

15 Ταπείνωσε τον υπερήφανο ως τραυματία πολέμου, και με τον ακατανίκητο βραχίονά Σου διασκόρπισε τους εχθρούς Σου!

16 Εξαπέλυσε εναντίον τους την τιμωρό οργή της αγανακτήσεώς Του, θυμό και οργή και θλίψιν, δεινά φοβερά, τα οποία έστειλε με εξολοθρευτές αγγέλους.

17 Οι ειδωλολατρικοί αυτοί λαοί, που Σε μισούσαν, καυχώνται, διότι εισήλθαν στον ναό Σου εν ώρα λατρείας και έθεσαν τα ειδωλολατρικά τους σήματα ως σημεία θριάμβου και δεν νόησαν, ποία τρομερά βεβήλωση έκαμαν στον Άγιό Σου τόπον.

18 Έβαλαν φωτιά και κατέκαψαν το θυσιαστήριων Σου, βεβήλωσαν και έρριψαν κάτω εις την γη εις ερείπια το σκήνωμα του αγίου Ονόματός Σου.

19 Ο Κύριος διαλύει και εκμηδενίζει τις σκέψεις και τις αποφάσεις των αμαρτωλών εθνών και ματαιώνει τα κακόβουλα σχέδια των πονηρών αρχόντων.

20 Με την ακατανίκητο δύναμιν Σου διέρρηξες την θάλασσαν και κράτησες ακίνητα εκατέρωθεν τα ύδατά της, δια να διέλθει ο λαός Σου. Συ συνέτριψες τις κεφαλές των δρακόντων, των αρχηγών δηλαδή του αιγυπτιακού στρατού, και έπνιξες αυτούς μαζί με τον στρατό τους εις τα ύδατα.

21 Ρίξε ένα βλέμμα εις τη διαθήκη, την οποίαν έχεις κάμει Συ για μας. Τιμώρησε τους κακούς, διότι όλοι οι απόμεροι και απόκρυφοι τόποι της χώρας μας γέμισαν από κακοποιούς, έγιναν κρησφύγετα της ανομίας.

22 Ας μη γυρίσει πίσω ταπεινωμένος και καταντροπιασμένος ο πτωχός λαός Σου, ο οποίος Σε ικετεύει. Άλλωστε, όχι οι πλούσιοι αλλά οι πτωχοί και οι άποροι, αυτοί θα υμνολογήσουν το όνομά Σου!

23 Ο Κύριος από τον ουρανό έρριψε και ρίπτει τα βλέμματά Του, επάνω εις τη γη και βλέπει όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι κατοικούν εις αυτήν.

24 Από το μεγαλοπρεπές ουράνιο κατοικητήριο Του έρριψε το βλέμμα Του και είδε όλους τους κατοίκους της γης.

25 Η σωτηρία από τον Κύριο ΜΟΝΟΝ προέρχεται! Ιδού οι οφθαλμοί του Κυρίου βλέπουν στοργικώς όλους, όσοι τον σέβονται, όλους όσοι ελπίζουν στο έλεός Του,

26 δια να τους γλυτώσει από πρόωρο ή άδικο θάνατον την ζωή τους και να τους τροφοδοτήσει και τους θρέψει εις περίοδο λιμού.

27 Η ψυχή μας, λοιπόν, με υπομονή και ελπίδα ακλόνητο θα περιμένει την προστασία του Κυρίου, διότι Αυτός είναι ο βοηθός και υπερασπιστής μας. Και Αυτός θα μας οδηγήσει, εμπνέοντάς μας ελπίδα και θάρρος, ώστε να μην δειλιάσουμε!

28 Θα μας εισάγει κατόπιν εις την γη της Επαγγελίας, εις την οποίαν υψώνεται το όρος Σιών το Άγιο, προς λατρεία Αυτού, το όρος αυτό το οποίον κατέκτησε η παντοδύναμος δεξιά Του.

29 Μη λησμονήσεις, Κύριε, την φωνή αυτών, οι οποίοι τώρα σε ικετεύουν. Η αλαζονεία εκείνων, που σε μισούν, ξεπέρασε κάθε όριο, και διαρκώς ανεβαίνει εξοργιστική μέχρις αυτού του ουρανίου θρόνου Σου.

30 Ευτυχής και ευλογημένος είναι ο λαός εκείνος, που έμαθε με αλαλαγμούς να δοξολογεί τον Κύριο κατά τις εορτές. Κύριε, με το φως της ιδικής Σου παρουσίας θα πορεύονται τον ορθόν δρόμο οι άνθρωποι αυτοί.

31 «…Δεν θα απομακρύνω το έλεός Μου από αυτούς, ούτε και θα αθετήσω τις υποσχέσεις, που τους έχω δώσει. Δεν θα καταπατήσω εγώ την ένορκο υπόσχεσή μου και δεν θα αθετήσω τα λόγια, τα οποία εξήλθαν από το στόμα μου…»!

32 Τρισευτυχισμένο και ευλογημένο από τον Θεό είναι το έθνος εκείνο, το οποίον έχει ως Κύριο Του τον αληθινό Θεό. Μακάριος ο λαός, τον οποίον εξέλεξε ο Κύριος ως ιδικήν του κληρονομία.

33 Παρ' όλες όμως αυτές τις δοκιμασίες και ταπεινώσεις, που υφιστάμεθα, ας είναι δοξασμένος το Όνομά Σου στους αιώνας. Διότι και πάλιν θα μας επισκεφτεί το έλεός Σου και με τις δωρεές Σου. Γένοιτο, γένοιτο.

Το παράξενο και αξιοθαύμαστο ακόμα εδώ ποιο είναι;

Αυτή η προσευχή που δεικνύει το ΈΛΕΟΣ του ΜΕΓΑΛΟΥ Θεού συνεγράφη μετά από σύμπτυξη τεσσάρων (4) ψαλμών των 32, 73, 77, 88!

Χωρίς να γνωρίζω με ποια σειρά έπρεπε να μπουν οι στίχοι των ψαλμών (γιατί η χρονική σειρά που είναι μέσα στο ψαλμό δεν υφίσταται στο πιο πάνω κείμενο) συντέθηκε αυτή η καταπληκτική προσευχή – παράκληση που δείχνει και πως ο Κύριος θα φανερωθεί απαλλάσσοντας μας από αυτήν την δοκιμασία!

Επίσης χωρίς να συνυπολογίσω ποιους στίχους επέλεγα για να τους βάλω σε μια σειρά, όπως πρόσταζε η καρδιά μου, ακόμα και αυτούς που ασυναίσθητα τους σύμπτυξα, χωρίς να θυμάμαι ποιοι… βγήκε στο τέλος κάτι που μου προκάλεσε θαυμασμό… οι στίχοι του νέου ψαλμού ήτο ο αριθμός 33!!! Δεν ξέρω αν αυτό πρέπει σημαίνει κάτι, αλλά δόξασα τω Θεώ γι’ αυτήν την ευλογία και θα συνεχίσω να το δοξάζω μέχρις να εκπνεύσω εις Κύριον!