Καλλιεργώντας
την πίστη μας μέσα στις θλίψεις και τις δοκιμασίες.
Αυτό, δυστυχώς, δεν μας αρέσει και το λησμονούμε.
Κάποιος χριστιανός έλεγε στον πνευματικό του, «…προσευχηθείτε, σας παρακαλώ, να μου δώσει ο Κύριος υπομονή…».
Κι εκείνος του είπε :
«…έλα να
προσευχηθουμε μαζί…».
Άρχισε, λοιπόν, ο πνευματικός να λέει στην προσευχή
: «…Κύριε, σε
παρακαλούμε, δώσε στον δούλο σου ατίθασα παιδιά, δύστροπους συνεργάτες,
ασθένειες, κατατρεγμούς...».
Τρομαγμένος ο Χριστιανός διέκοψε την προσευχή για να παραπονεθεί : «…Τι είναι αυτά που λέτε; Εγώ ζήτησα υπομονή!..».
Τότε ο πνευματικός του εξήγησε ότι μέσα από αυτές τις δυσκολίες θα γεννηθεί στην ψυχή του η πολυπόθητη υπομονή.
Δεν υπάρχει ωραιότερη δοξολογία προς τον Θεό και μεγαλύτερη ήττα του διαβόλου από το να μένουν οι πιστοί σταθεροί και με υπομονή μέσα στις θλίψεις, δοξάζοντας και ευχαριστώντας τον Θεό! Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου