2. ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ

Αδερφοί μου, φίλοι μου εσείς είστε ένας από τους κυριότερους λόγους που ξεκινήσαμε αυτό το ιστότοπο «ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ». Με οδηγό πάντα την αγάπη Θεού, θέλω να μοιραστώ μαζί σας, κάποιες σκέψεις μας, κάποιους σύγχρονους προβληματισμούς. Μέσω της συζήτησης να δυναμώσουμε την πίστη μας στον Πανάγαθο Θεό και με τη βοήθειά του να πορευθούμε εν ειρήνη και αγάπη Θεού.

Θα χρησιμοποιήσω μία έκφραση που την άκουσα αρκετές φορές ανάμεσα σε φίλους, γνωστούς, ίσως με επηρέασε και μένα και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας.

Πολλές φορές μεταξύ των νέων ίσως να ειπώθηκε η εξής φράση «..Έλα μωρέ δεν είναι ανάγκη να πάμε εκκλησία, η εκκλησία είναι για τους μεγάλους για να ζητήσουν το έλεος του Θεού…»

Ακούοντας τη φράση αυτή σαν έφηβος και ανώριμος δεν μπορούσα να την κατανοήσω αλλά τώρα μπορώ να μοιραστώ μαζί σας κάποιες ταπεινές σκέψεις.

Σαν νέοι σκεφτόμαστε ότι δεν είναι και τόσο απαραίτητη η εκκλησία, ο εκκλησιασμός, γιατί έχουμε ζωή μπροστά μας, όπως λέμε. Όμως δεν είναι έτσι. Απατόμεθα σφόδρα, και σφάλουμε ας μου επιτραπεί σε 2 πράγματα. α) Ξαφνικά γινόμαστε ψευδοπροφήτες οριοθετώντας τη μέρα που θα πεθάνουμε και β) Με αυτή μας την κίνηση απομακρυνόμαστε από το Θεό, από τις διδασκαλίες Του, από το Λόγο Του, που κάθε Κυριακή ο εφημέριος μας κηρύττει δια τον Λόγον του Αγίου Ευαγγελίου.

Όντας ο νέος υπερκινητικός, θέλει να γνωρίσει, να ζήσει, να αγαπήσει, να διασκεδάσει λες και θα του λείψει ο χρόνος, ενώ να αφιερώσουμε λίγη ώρα στον Πανάγαθο Πατέρα μας για προσευχή και κατάνυξη, για να βοηθήσουμε πρωτίστως τους ίδιους μας τους εαυτούς, δεν έχουμε, αλλά για όλα τα άλλα έχουμε. Απαντάμε με ένα … «Έχουμε καιρό… οι μεγάλοι απλά πιάσανε τον κατήφορο και προσπαθούνε τώρα να συμφιλιωθούνε με το Θεό».

Ο Απόστολος Παύλος βλέποντας τον παρορμητισμό της νεότητας, προτρέπει τους νέους στην επιστολή προς Τίτον (2:6) να έχουν σωφροσύνη «…Τοὺς νεωτέρους ὡσαύτως παρακάλει σωφρονεῖν…». Τις άκριτες και επιβλαβείς επιθυμίες οι οποίες παρατηρούνται  συνήθως από τους νεότερους να τις αποφεύγουμε. (Β’ Τιμ. 2:22)

Η χάρις του Θεού, που εδόθη σε όλους, κυρίους και δούλους,  η σωτήριος δια τους ανθρώπους (Τιτ. 2,11), πρέπει να μας διδάσκει και να μας παιδαγωγεί, να αρνηθούμε την ασέβεια και τις κοσμικές αμαρτωλές επιθυμίες και να ζήσουμε την παρούσα ζωή με εγκράτεια, σωφροσύνη, με δικαιοσύνη και αγάπη προς τους γύρω μας, με ευσέβεια και υπακοή προς τον Θεό. (Τιτ. 2:12)                  

Αν αφήσουμε τους εαυτούς μας μέσα στην κραιπάλη και τις βιοποριστικές μέριμνες, αν αμέριμνοι παραδοθούμε μέσα στην κοσμικότητα και εκλείψει από μας η εγκράτεια και η σωφροσύνη τότε κινδυνεύουμε να πέσουμε σε 2 μεγάλες παγίδες:

1^Η ΠΑΓΙΔΑ

Η στερνή ώρα του θανάτου άγνωστη για τον καθένα μας μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή και να μας βρει απροετοίμαστους, ακοινώνητους, χωρίς Θεό μέσα μας, ανεξομολόγητους και μακριά από όλα που ο Κύριος και Θεός μας διδάσκει. Πολύ φοβερό και τρομερό αυτό για την κάθε ψυχή που αναχωρεί χωρίς την  κοινωνία με το Κύριο και το λόγο που έχει να δώσει αυτή η ψυχή ενώπιον του Κυρίου. Στην Παράδοση της Εκκλησίας μας υπάρχουν οι 8 (γενικοί) λογισμοί της κακίας. Ένας εξ αυτών είναι και το αμάρτημα της ακηδίας (τεμπελιά, εφησυχασμός).

Αυτό το πάθος είναι επικίνδυνο γιατί συχνά δε συνειδητοποιείται ή δεν γίνεται αντιληπτό. Μια από τις κύριες δράσεις του είναι να τυφλώνει το μυαλό, να δημιουργεί θολούρα και να ρίχνει τον άνθρωπο στην πλάνη. Τον καθιστά χωρίς διάθεση να ασχοληθεί με οτιδήποτε, βρίσκει το καθετί ανούσιο και άχαρο και δεν αναμένει πλέον κάτι. Ο νους του ανθρώπου παραμένει αδύνατος πετώντας από το ένα θέμα στο άλλο και είναι αδύνατος να συγκεντρωθεί σε κάτι. Περνά ο καιρός του άκαρπος αφήνοντας τον εαυτό του να διατηρεί σχέσεις άκαρπες και τιποτένιες, εκδηλώνοντας ανώφελη περιέργεια. Η ανησυχία και το άγχος είναι κύρια παράγωγα αυτού του ψυχοφθόρου πάθους.

Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος παρατηρεί: «…Αυτούς που προκόβουν στην προσευχή ή και αυτούς που επιμελούνται την προσευχή, κυρίως ο πνεύμονας της ακηδίας είναι αυτός που επί το πλείστον συνηθίζει να τους καταπολεμεί. Η ακηδία είναι ο θάνατος της ψυχής και του νου. Εάν θα παραχωρούσε ο Θεός να ενεργήσει ο πειρασμός της ακηδίας μ’ όλη τη δύναμη που διαθέτει, κανείς από τους αγωνιζόμενους δεν θα σωζόταν. Δικό μας έργο είναι να αντιστεκόμαστε με όση δύναμη έχουμε και του Θεού έργο είναι μυστικά να μας σηκώνει και φανερά να μας αποδεικνύει νικητές εναντίον του πειρασμού…»

Όταν ο άνθρωπος διαπράξει φόνο, το αντιλαμβάνεται, ο νεκρός συνάνθρωπός του, κοίτεται εκεί μπροστά του, τον βλέπει, τον αντιλαμβάνεται δια ιδίοις όμμασιν. Η ακηδία όμως όχι, δεν την αντιλαμβανόμαστε εύκολα. Το πάθος αυτό δύσκολα κατανικείται! Δεν υπάρχει αρετή, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα πάθη, να την αναπτύξεις για να το πολεμήσεις. Θέλει συστηματική μεθοδική προσπάθεια, αδιάλειπτη προσευχή και συνεχή ενασχόληση ώστε το μυαλό του ανθρώπου να βρίσκεται σε συνεχή εγρήγορση.

Πανέμορφος είναι και ο ψαλμός της εκκλησίας μας που το δεικνύει αυτό και το που το λέμε το βράδυ της Κυριακής προ της Μ. Δευτέρας με την είσοδο του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ.  

«Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα. Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθείς, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθείς. Αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς».

Ο πιο πάνω ψαλμός τι λέει; Ο Νυμφίος δεν είναι άλλος παρά ο Κύριος που όλοι περιμένουμε. Θα έρθει ξαφνικά - δεν ξέρουμε πότε - («μέσα στη νύχτα») και τότε αυτούς που τους αποκαλεί και ο ψαλμός μακάριους (δηλ. ευλογημένους, ευτυχισμένους) θα είναι έτοιμοι να εμφανιστούν μπροστά Του, να τον προϋπαντήσουν γιατί θα είναι καλοί άνθρωποι, ενώ κάποιοι άλλοι θα είναι ανάξιοι δηλαδή ανέτοιμοι (επειδή φέρθηκαν ανόητα και δε φρόντισαν να καθαρίσουν την καρδιά τους) και θα μείνουν έξω από «το γάμο», δηλαδή τη βασιλεία του Θεού (τον παράδεισο).

Πόσες φορές συναντήσαμε τους εαυτούς μας αργόσχολους και να βαριόμαστε να κάνουμε ή να ασχοληθούμε με κάτι εποικοδομητικό; Πόσες φορές απαντήσαμε τον εαυτό μας σε κατάσταση «νιρβάνας» οδηγούμενοι και παρασυρόμενοι σε περισσότερη βαρεμάρα και καταισχύνη; Πόσος χρόνος από την ζωή μας πήγε ανεκμετάλλευτος, ενώ μπορούσε να τον γεμίσουμε με έργα, αγαθοεργίες, με διακονίες, με προσευχή, με μελέτη, με κατήχηση, με αγάπη; Πόσες φορές τον αφήσαμε «κενό» τον εαυτό μας από του να ψάξει, να βρει, την αλήθεια, το φως, να αναζητήσει το Θεό και την αγάπη Του; Αδερφέ μου, μην αφήνεις τον εφησυχασμό και την κραιπάλη να σε παρασύρει άλλο! Μην γίνεσαι σαν τις μωρές τις παρθένες που δεν φρόντισαν να προμηθευτούν το «λάδι» για να προϋπαντήσουν τον Κύριο. Προσπάθησε να φέρνεις την θύμηση του θανάτου συνέχεια στο μυαλό σου για να μην εφησυχάζεις! Προσπάθησε όσο μπορείς να εξαγοράζεις τον χρόνο σου επικερδώς, κάνοντας τους εαυτό σου σκεύος εκλογής της Χάριτος.

Γρηγορείτε λοιπόν αδελφοί μου, όπως λέει και στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο «…γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σάρξ ἀσθενής…» (Μαρκ. 14:38) γιατί μπορεί το μεν πνεύμα να είναι πρόθυμο, να υποτάσσεται στο θείον θέλημα, αλλά η σαρξ, η ανθρώπινη φύσις, είναι ασθενής.

 Περισσότερα περί των 8 λογισμών της κακίας θα μιλήσουμε σε μία άλλη θεματική ενότητα, την περί «Λογισμών της Κακίας»

2^Η ΠΑΓΙΔΑ

Η δεύτερη παγίδα στην οποία πέφτει είναι αυτή του γεγονότος ότι σε περίπτωση που ζήσει θα προλάβει και θα ζητήσει το έλεος του Θεού. Αυτό το είχα απορία για αρκετό καιρό (αν δηλαδή ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει βουτηγμένος μέσα στην ακηδία και την αμέλεια να ξαναβρεί τον ένδοξο δρόμο του Κυρίου). Μια καλή μέρα ξημερώματα κάποιας Κυριακής όπως πήγαινα εκκλησία μου λύθηκε η απορία. Ήταν μια εποχή που εκκλησιαζόμουν στην εκκλησία του Αγίου Αντωνίου και για να πάω το πρωί στην εκκλησία με το αμάξι περνούσα από διάφορες καφετέριες, η καταλληλότερη λέξη ας μου επιτραπεί, είναι καφενεία γιατί στα καφενεία πάνε οι γηραιότεροι ενώ καφετέριες οι νεότεροι.

Για να πάω λοιπόν στη εκκλησιά του Αγίου Αντώνιου από την περιοχή του Απ. Ανδρέα στην οποία διαμένω περνάω από τουλάχιστον 3 καφενεία (εξαρτάται και ποιο δρόμο θα ακολουθήσεις). Να μη μακρηγορώ και σας κουράζω τα καφενεία ήσαν όλα γεμάτα από ηλικιωμένους. Αναστέναξα! Θυμήθηκα τη φράση που μας λέγανε όταν ήμασταν μικροί για να μας απεμπολήσουν από την Εκκλησία, από το δρόμο του Θεού. Καλά αυτοί σαν ηλικιωμένοι γιατί δεν πάνε εκκλησία ακόμα και στα τελευταία στάδια της ζωής τους, γιατί δεν πάνε να ζητήσουν το έλεος του Θεού;  Ακόμα και τώρα που ο Θεός τους αξίωσε να φτάσουν στα γεράματά τους εντούτοις, εκεί απαθείς. Τί είναι αυτό που τους κρατάει εκεί και δεν αναζητούν το Θεό;

Ο κάθε άνθρωπος έχει από γενετής τη Θεόσταλτη συνείδησή του, που ακόμα και χωρίς να έχει διδαχθεί το σωστό και το λάθος, η συνείδησή του είναι εκεί και τον ελέγχει, τον προειδοποιεί αν θέλετε για κάτι. Αυτή η συνείδηση όμως όσο αγνή και εκλεπτυσμένη που είναι στην αρχή, με το διάβα του χρόνου, αν ο άνθρωπος μένει ακοινώνητος και μακριά από Θεό “σκληραίνει” δεν λειτουργεί όπως λειτουργούσε στα αρχικά στάδια. Σε ελέγχει για την τρέχουσα κατάσταση και για αμαρτήματα που ακόμα δεν έχεις διαπράξει, πιο βαριά, πιο χοντρά, από αυτά που έχεις ήδη διαπράξει (περί συνειδήσεως θα ακολουθήσει θεματική ενότητα). Και έτσι ο άνθρωπος δυστυχώς πορεύεται χωρίς έγνοια, εφησυχασμένος. Αυτή η συνείδηση που φέρει ο κάθε άνθρωπος, του Κυρίου θεία οικονομία, σκληραίνει από το συνεχή ξεπεσμό μας και αν δεν ξυπνήσουμε από το λήθαργο στον οποίο ευρισκόμεθα θα πέφτουμε κι άλλο κι άλλο και ακόμα θα είναι δυσκολότερο να επανέλθουμε.

Είναι εδώ που καμιά φορά ο Πανάγαθος Θεός οικονομάει και μας φέρνει δυσκολίες να ξυπνήσουμε, να αναρωτηθεί ο άνθρωπος γιατί μου συμβαίνει αυτό, να ανατρέξει με δάκρυα στο Θεό, να αναλογιστεί το χρόνο που απώλεσε και να ζητήσει το έλεος Του.

Ο Θεός και θέλω να το τονίσω αυτό, ΔΕΝ είναι τιμωρός αλλά μέσα από την απεριόριστη Φιλευσπλαχνία Του, οικονομάει ότι είναι καλύτερο στη κάθε φάση της ζωής μας για να βελτιωθούμε ακόμη περισσότερο και να αξιωθούμε να γίνουμε κληρονόμοι της βασιλείας Του. Μιας βασιλείας που ο Κύριος ημών προσφέρει δωρεάν στους φίλους Του, στους πιστούς και δίκαιους για να χαίρονται τα αγαθά που φυλάει ο Κύριος εις τον αιώνα του αιώνος. (Περισσότερα περί Δευτέρας Παρουσίας, Πνευματικού αγώνα, Μετανοίας και πώς θα πορευθούμε για να ευαρεστήσουμε το Θεό προστρέξτε παρακαλώ και στις αντίστοιχες θεματικές ενότητες.)

Δεν θέλω να πούμε περισσότερα αν και μπορούμε να μιλάμε πολύ για τη σημασία και τη βοήθειά που θα μας προσφέρει η Εκκλησία μας στον αγώνα μας. Ο πιο δύσκολος αλλά συνάμα και ο πιο γλυκύς αγώνας είναι αυτός δια την σωτηρία της ψυχής μας. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τί θησαυρό μας φυλάει ο Κύριος για αυτούς που θα βγουν νικητές μέσα από αυτόν τον αγώνα. Ας κάνουμε το πρώτο βήμα, ας γίνουμε μέλη του συνόλου της Εκκλησίας, και θα δείτε πως ο Κύριος θα οικονομήσει στον καθένα από εμάς δύναμη και αγαθά για να συνεχίσουμε.

Όμορφος είναι και ο ψαλμός του Δαβίδ (17:36-37) που δείχνει την οικονομία του Θεού προς την σωτηρία του ανθρώπου που τον ζητά «…καὶ ἔδωκάς μοι ὑπερασπισμὸν σωτηρίας, καὶ ἡ δεξιά σου ἀντελάβετό μου, καὶ ἡ παιδεία σου ἀνώρθωσέ με εἰς τέλος, καὶ ἡ παιδεία σου αὐτή με διδάξει. ἐπλάτυνας τὰ διαβήματά μου ὑποκάτω μου, καὶ οὐκ ἠσθένησαν τὰ ἴχνη μου…»

Μετάφραση: Κύριε, ευδόκησες να με υπερασπίσεις απέναντι των εχθρών μου και να μου χαρίσεις την σωτηρία. Η προστατευτική δεξιά Σου με υποβάσταξε, η πατρική Σου παιδαγωγία και καθοδήγησης με ανόρθωσε τελείως. Αυτή η παιδαγωγία σου, Κύριε, θα εξακολουθεί να με διδάσκει. Άνοιξες δρόμους πλατύς και ασφαλείς εις την πορεία της ζωής μου, Κύριε, και δεν κουράστηκαν ούτε εξασθένησαν τα πέλματά μου.

Βλέπετε τι όμορφα το περιγράφει ο Ψαλμωδός. Μην φοβάσαι αγαπητέ μου. Κάνε το πρώτο βήμα. Κάνε το πρώτο βήμα. Φώναξε στο Θεό «…Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου…» (Ψαλμός 142, 9-10). Αυτή η ομολογία πίστεως αλλά και αίτησης καθοδήγησης από τον Κύριο ας μας συντροφεύει στο κάθε μας βήμα.

Κάποιοι θα πούνε, μα πάω εκκλησία και δεν καταλαβαίνω τίποτα, δυσκολεύομαι, δεν έχω χρόνο. Σιγά σιγά αδελφοί. Μην απελπίζεστε. Ο καλός Θεός θα τα φέρει όλα όπως πρέπει για τη σωτηρία της ψυχής μας!

Ο αββάς Ποιμήν έλεγε για το θέμα αυτό της κατανόησης της προσευχής και των γραφών «…Ο γητευτής δεν ξέρει το νόημα των λόγων που λέει, αλλά το φίδι ακούει και υποτάσσεται (Ψαλμός 57, 5-6). Έτσι και εμείς αν δεν γνωρίζουμε το νόημα αυτών που λέμε στη γλώσσα, οι δαίμονες όμως ακούν και από τον φόβο τους φεύγουν…».

Η προσευχή μας λοιπόν όχι μόνο εισακούετε όπως λέει και ο ψαλμωδός «…ἐγὼ ἐκέκραξα, ὅτι ἐπήκουσάς μου, ὁ Θεός· κλῖνον τὸ οὖς σου ἐμοὶ καὶ εἰσάκουσον τῶν ῥημάτων μου…» (Ψαλμός 16:4), αλλά τρέπει και σε φυγή τον πονηρό που προσπαθεί να μας κρατήσει μακριά από το δρόμο της σωτηρίας.

Ας κάνουμε απλά το πρώτο βήμα, μην επαναπαυόμαστε! Ο καλός Θεός θα δει την προσπάθειά μας, θα «καθοδηγήσει και θα προσαρμόσει πλήρως τα βήματα της ζωής μας στους δρόμους των εντολών Του, δια να μη κλονισθούν ποτέ οι πορείες μας (Ψαλμός 16, 5)

Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ανοίξουμε τα χέρια και να παραδοθούμε στην Αγάπη Του, στην Θεία πρόνοιά Του. Όπως λέει και ο ψαλμός «… Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα…»

====================================

--------------------------------------------------------------------------

====================================

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Αγαπητοί μου φίλοι, φτιάξαμε αυτήν την ιστοσελίδα «ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ» για να μοιραζόμαστε από κοινού τους πόνους, τις ανησυχίες μας αλλά και τις χαρές μας. Μέσα από τις συζητήσεις να ενδυναμώσουμε την πίστη μας, τον ζήλο μας, την αγάπη μας προς το Θεό, έτσι ώστε Θεού θέλοντος να αξιωθούμε και εμείς μέσα από τον αγώνα μας να γίνουμε πιστοί φίλοι του Κυρίου, ώστε να πορευθούμε τον Γολγοθά μας, με λεβεντιά, με χαρά, χωρίς να ανησυχούμε για το τι μέλλει γενέσθαι, γιατί θα έχουμε τον Κύριο προστάτη, οδηγό, σύντροφο και τότε όπως μας διαβεβαίωσε και ο Κύριος: «Τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν».

Μια από τις επιδιώξεις της ιστοσελίδας με «ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ» είναι να μεταδώσουμε με απλότητα και ταπεινά τη χριστιανική γνώση, μιας χριστιανικής γνώσης που αλλοιώθηκε στο διάβα του χρόνου. Χάσαμε τη γνώση του Θεού, εκείνης της όμορφης σχέσης αγάπης, της πρώϊμης εκείνης αγάπης που έκανε τον άνθρωπο «ένα» με το Θεό. Μεταμορφώσαμε την εκκλησία από εμπειρία σε ιδεολογία, από ζωντανή πραγματικότητα σε ηθικές αρχές, μεγάλες αξίες και ψηλά ιδανικά.

Μια είναι η γνώση, το να μάθουμε να αγαπάμε το Θεό και μετά «…ταῦτα πάντα προστεθήσεται…» (Ματθ. 6, 33). Η γνώση αυτή που είναι αγάπη για το Θεό και τον πλησίον μας οικοδομεί τον κάθε άνθρωπο για την σωτηρία του. Σχετικά με τη γνώσιν αυτή ο Κύριος είπε ότι ο Θεός «…θέλει πάντας ανθρώποις σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας έλθειν…» (Α’ Τιμ. 2:4)

Ας αφεθούμε στον Κύριο, με όλο μας το «είναι», με όλη μας την ψυχή, με όλη μας την καρδία, ας τον αφήσουμε να μας καθοδηγήσει. Ας ανοίξουμε τα χέρια μας με ταπείνωση και ας φωνάξουμε στον Κύριο: «…Πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα…».

Εύχομαι μέσα από την δική σου αγάπη αγαπητέ μου αναγνώστη, αυτή η ιστοσελίδα να αποτελέσει ένα βοήθημα για πολλούς ανθρώπους που αναζητούν το Θεό, που θέλουν έτσι δειλά-δειλά να ξεκινήσουν την κατήχησή τους και να γαλουχήσουν το πνεύμα τους με «ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ». Εμείς δεν είμαστε τίποτα παρά μόνο οι αγωγοί, το μέσον, που καταλήγουν όλοι στην Πηγή, στον Κύριο. Ο Κύριος είναι η Ζωοποιός Δύναμη και μέσω της αγάπης Αυτού θα πορευθούμε. Ο καιρός της σιωπής ή της σιγής τελείωσε. Κατά Λουκά (8:16) «...κανένας, ο οποίος έχει ανάψει ένα λυχνάρι, δεν το σκεπάζει με ένα σκεύος ή το βάζει κάτω από το κρεβάτι. αλλά, το βάζει επάνω στον λυχνοστάτη, για να βλέπουν το φως αυτοί που μπαίνουν μέσα...».

Δεν θα ντρεπόμαστε να δείξουμε τη θρησκευτική μας ευλάβεια, χωρίς να ανησυχούμε για το τί θα πει ο διπλανός μας, ή αν θα μας κρίνουν ή ακόμα και αν μας κακoφημίσουν. Κατά Ματθαίο (5:11-16) «...Μακάριοι είστε, όταν σας ονειδίσουν, και σας θέσουν υπό διωγμό, και πουν εναντίον σας κάθε κακό λόγο, λέγοντας ψέματα, εξαιτίας μου...».

Έτσι και εμείς σε αυτήν την ιστοσελίδα θα εκφράζουμε αδιάκοπα την αγάπη μας στο Θεό και Πατέρα μας με θεματικές ενότητες μέσα από την Αγία Γραφή, το Άγιο Ευαγγέλιο, εμπειρίες και βιώματα Αγίων, ή ακόμα και από προσωπικά μας βιώματα-διδαχές που αντικατοπτρίζουν το μεγαλείο του Πανάγαθου Θεού μας «…ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν...» (Α' Ιωάννου 4:8)

Θα' θελα ξανά να ευχαριστήσω την Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού, που έχει κάτω από την σκέπη της αυτή την ιστοσελίδα, που γίνεται προς δόξα Θεού, αποτελώντας πνευματικό οδηγό της όλης προσπάθειας που συντελείται.

Θα θελα όμως να ευχαριστήσω και τον αγαπητό μου φίλο κ. Ανδρέα Τσουρή που με βοηθάει στο φιλολογικό κομμάτι αλλά κυρίως στο μέτρο του ποιητικού κομματιού.

========================================================================